รุกร่านเพื่อนรัก PT57 ลองดูกับเพื่อนรัก
ติณ เสียงเรียกเข้าจากมือถือของติณทำให้ติณนั้นสะดุ้งตื่นขึ้นมา ติณลุกขึ้นมานั่ง เอาโทรศัพท์มากดรับ ''ฮัลโหลครับ'' ติณพูดเสียงงัวเงีย ''ฮัลโหลลูก ตื่นหรือยัง'' หนุ่มพ่อของติณนั่นเอง ''ตื่นตอนพ่อโทรมานี่แหละครับ'' ''โทษทีๆ'' ''ไม่เป็นไรครับพ่อ เดี๋ยวอีกสักพักก็ต้องตื่นอยู่แล้ว พ่อมีอะไรหรอครับถึงโทรมาแต่เช้าแบบนี้'' ''อาทิตย์หน้าพ่อต้องไปสัมนาต่างจังหวัดสามวัน จะมีคนเข้ามาต่อเติมบ้าน ติณช่วยมาอยู่บ้านดูบ้านให้หน่อยได้มั้ย'' ''ได้ครับ วันไหนหรอครับ'' ''ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ลูกไม่มีเรียนอยู่แล้วมใช่มั้ย'' "ครับ ไปได้ครับ'' ''ชวนทศมาอยู่ด้วยก็ได้นะถ้ากลัวเหงา'' หนุ่มแซวลูกชาย ''รายนั้นคงจะยอมมาหรอกครับ เดี๋ยวก็บอกอยากอยู่เล่นเกมที่ห้องมากกว่า'' ทั้งคู่ขำ ''แล้วไปถึงไหนแล้วล่ะคนนี้'' ''ไม่รู้สิครับ แต่ก็ดีกว่าเดิมมากแล้ว'' "ลูกนี่อดทนเก่งเหมือนกันนะ พ่อเห็นตั้งแต่ม.6จนตอนนี้ปีสามละ จนพ่อมีแฟนก่อนแล้วเนี่ย'' ''พ่ออะ'' หนุ่มขำ ''พ่อล้อเล่นน่ะ โอเคลูก พ่อไม่รบกวนแล้ว'' ''โอเคครับพ่อ เดินทางปลอดภัยนะครับ รักพ่อครับ'' ติณวางสาย เอามือขยี้ตาแล้วลุกจากเตียง ถอดเสื้อผ้าออกใส่ตะกร้า หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป ยืนใต้ฝักบัวแล้วเปิดน้ำให้ไหลผ่านชะโลมร่างกาย เอามือลูบไล้ไปตามตัวที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ควย14นิ้วของติณแข็งสู้มือ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เอาน้ำออกกับใครเลยนี่นะ มัวแต่เอาเวลาไปเรียน ทำกิจกรรม และแน่นอน ตามจีบทศ ติณรูดควยของตัวเองขึึ้นลงช้าๆ น้ำที่ไหลผ่านช่วยเพิ่มอารมณ์ ใช้นิ้ววนตรงปลายหัวเพิ่มความเสียว ถอกหนังหุ่มขึ้นลง หุวควยบานสีชมพูผลุบโผล่ตามจังหวะการชัก เวลาที่ติณช่วยตัวเองติณมักจะคิดถึงทศอยู่เสมอ ถึงเวลาเงี่ยนจะไปเย็ดใคร แต่คนที่ทำให้ติณเงี่ยนได้ที่สุดแม้ไม่ต้องสอดใส่ก็คือทศ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหื่นกาม เสียงครางทุ้มต่ำของทศ ใบหน้าของทศที่หลับตาพริ้ม ติณกัดริมฝีปาก สาวควยตัวเองเร็วขึ้นอีก เด้งเอวสวนเย็ดมือตัวเองไม่ยั้ง เสียงของน้ำที่เสียดสีกับผิวของติณดังไปทั่วห้องน้ำ ติณชักเร็วขึ้นอีก ''อาาาา!'' ติณตัวเกร็ง ควยกระตุกน้ำแตกพุ่งใส่ผนังห้องน้ำไม่หยุด น้ำควยขาวข้นสีขาวขุ่นไหลย้อยลงไปตามผนังกระเบื้อง ติณรู้สึกโล่งตัว เอาน้ำฉีดทำความสะอาด หลังจากเสร็จกิจ ติณเดินเช็ดผมออกมา นั่งลงเป่าผมให้แห้ง เล่นโทรศัพท์ไปพลาง ติณกดไปเจอสตอรี่ของพ่อที่ลงกับวิทย์แฟนพ่อ 'ข้อดีของการมีแฟนคือมีคนช่วยจัดกระเป๋า' ติณเบะปาก ก็ดีใจอยู่หรอกที่พ่อได้เจอคนดีๆเข้ามาช่วยดูแล แต่ก็อิจฉาที่เรื่องตัวเองสู้พ่อไม่ได้เลย ตอนนี้ติณยังไม่รู้สถานะของตัวเองกับทศเลยด้วยซ้ำ จะเพื่อนก็ใช่ แต่ก็ไม่ใช่ด้วย แต่ที่แน่ๆคือติณไม่อยากใช้คำว่าเพื่อนเลย ติณหลอนกับคำนี้ไปแล้วเพราะหนีมันไม่พ้นสักที ติณเอาชุดนักศึกษาออกมาใส่ ก่อนจะลงมาข้างล่างเพื่อซื้อข้าวขึ้นมาแขวนไว้ให้ทศหน้าห้องเหมือนที่ทำประจำ และไม่ลืมที่จะใส่โน๊ตลงไปด้วย ติณแอบทึ่งตัวเองอยู่เหมือนกันที่ทำอะไรเดิมๆแบบนี้ได้ทุกวัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เคยเบื่อที่จะทำเลย แค่ทศอ่านแล้วยิ้มออกมาได้บ้างติณก็ดีใจมากแล้ว แต่รายนั้นถ้าไม่อ่านแล้วทิ้งไปก็คงไม่แปลก ติณลงมาข้างล่าง ขับรถไปมหาลัย
ทศ ทศตื่นขึ้นมาตอน10โมงกว่าๆ ทศเลื่อนตัวขึ้นมานั่ง ตายังคงปิดอยู่ นั่งค้างอยู่อย่างนั้นสักพักก่อนจะลุกจากเตียง ยืดแขนสุดตัวบิดขี้เกียจอ้าปากกว้างแล้วหาวเสียงดัง เอามือเกาหัวที่ผมชี้ฟูเพราะเพิ่งตื่น ทศที่ไม่ได้ใส่อะไรนอนเดินควยห้อยโทงเทงเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำล้างหน้าอย่างรวดเร็ว เดินออกมานั่งลงเช็ดตัวเช็ดหัวให้แห้ง เอาชุดนักศึกษาที่ไม่ได้รีดออกมาใส่ เดินไปหน้าห้องเปิดประตูออกไปหยิบถุงข้าวที่ลูกบิดตามความเคยชิน เอากลับเข้ามานั่งที่เค้าท์เตอร์ตรงครัว ทศหยิบโน๊ตของติณขึ้นมาอ่าน 'เป็นคนเหี้ยแล้ว เหลือแค่เป็นแฟนกูแล้วล่ะ' ควย ทศด่าติณในใจ แต่ก็ขำเบาๆ เอากระดาษโน๊ตของติณไปใส่รวมกับใบอื่นในลิ้นชัก ทศมองกองกระดาษโน๊ตที่กองทับกันมากมาย พลางถามตัวเองในใจว่า เก็บไว้ทำไมวะ ทศเก็บกระดาษโน๊ตของติณไว้ตั้งแต่ใบแรก ตอนแรกที่เก็บทศแค่รำคาญและไม่อยากท้ง เลยโยนๆใส่ไว้ในนี้ รู้ตัวอีกทีก็เก็บไว้ทุกใบตลอดสามปีจนแทบจะล้นลิ้นชัก ยิ่งมองก็ยิ่งเขินตัวเองที่ทำอะไรแบบนี้ เลื่อนลิ้นชักปิดแล้วไปนั่งกินข้าว หลังจากกินเสร็จทศก็เอาขยะไปทิ้ง ปิดห้องหยิบกระเป๋าลงมาข้างล่าง ขับรถไปมหาลัย ใช้เวลาไม่นานทศก็มาถึง ทศจอดรถแล้วลงมา เดินตรงไปยังคณะวิทย์กีฬาของตัวเอง ระหว่างทางทศต้องผ่านคณะแพทย์ของติณ และแน่นอนว่าทศต้องหยุดยืนมองเข้าไปหาติณทุกครั้ง ไม่รู้ว่าจะหาไปทำไมเพราะยังไงทศก็ไม่เข้าไปทักอยู่ดี คงเพราะความสบายใจมั้ง วันนี้ทศไม่เห็นติณเพราะคนเยอะเต็มใต้คณะไปหมด ยิ่งมองก็ยิ่งอึดอัด ทศไม่ชอบที่ที่คนเยอะๆ ทศเดินต่อไปที่คณะของตัวเอง นั่งลงที่โต๊ะตัวประจำ เอาการบ้านขึ้นมานั่งทำไปฟังเพลงไปอย่างไม่เร่งรีบ ''พี่ทศใช่มั้ยครับ'' ทศเงยหน้าขึ้น รุ่นน้องผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก ทศถอดหูฟังออก ''มีอะไร'' ''คือ ผมได้ยินมาว่าพี่จะลงแข่งบาสเขต'' ทศงงนิดหน่อยว่าไปได้ยินมาจากไหน คงจะไอไททันแหละ ''ใช่ ทำไม'' ''ผมอยากขอลงเล่นด้วยครับ'' ทศขมวดคิ้ว ขนาดคนที่เคยเล่นด้วยกันทศยังไม่ได้ชวนเลย มีคนเดินเข้ามาขอเล่นแบบนี้ยิ่งทำตัวไม่ถูก ถ้าแต่ก่อนทศคงไล่ไปนั่นแหละ ''ยังไม่ได้ตั้งทีม ถ้าถึงตอนนั้นแล้วไม่มีคนจะให้ลงเล่นด้วย'' รุ่นน้องคนนั้นยิ้มกว้าง ''ขอบคุณครับ ไม่ได้ไม่เป็นไรนะครับ ผมได้ดูที่พี่แข่งปีที่แล้วด้วย พี่เท่มากเลยครับ ผมเข้าที่นี่เพราะพี่เลยนะครับ'' ทศทำอะไรไม่ถูก ''เอ่อ เออ'' ''ขอโทศที่รบกวนนะครับ ไปละครับ'' รุ่นน้องคนนั้นเดินออกไป ทศกลับมานั่งทำงานต่อ ยิ้มอยู่ในใจ มีคนชมว่าทศเท่ด้วยแฮะ
ไททัน ทศมาซ้อมบาสที่สนามคนเดียวหลังเรียนเสร็จเหมือนอย่างเคย อีกไม่นานการแข่งรอบแรกก็จะเริ่มขึ้นแล้ว ทศตอนนี้ยังไม่ได้ทีมเลย ยังไม่รู้ว่าจะไปชวนใคร ทศวิ่งไปที่แป้นแล้วกระโดดชู้ต มีใครก็ไม่รู้มารับลูกของทศ ทศหันไปมองตาขวาง ''ไงมึง'' ฟ้าเพื่อนที่เคยแข่งบาสด้วยเมื่อตอนปีสองเดินเข้ามาหา ''เป็นไงบ้างมึง'' ทั้งคู่ไม่ได้สนิทกันมาก ถ้าเป็นแต่ก่อนทศคงด่าแล้วไล่ไปไกลๆ ''ก็ดี มึงล่ะ'' ''สบายดี แต่น่าเบื่อชิบหายเลย ไม่มีแข่งอะไรเลย นั่งเฉาชิบหาย'' ฟ้าบ่น ส่งลูกให้ทศ ทศเดาะบอลกับพื้น ลังเลนิดหน่อยแล้วตัดสินใจพูดออกไป ''มีแข่งกีฬาเขตเดือนหน้า'' ''หรอวะ กูไม่เห็นรู้เรื่องเลย'' ทศปล่อยลูกแล้วเดินไปหยิบใบประกาศที่ไททันเคยให้ออกมาจากกระเป๋าส่งให้ฟ้า ฟ้ารับไปดู ''ทำไมไม่เห็นเลยวะ'' ''มันติดอยู่บนบอร์ดนั่นแหละ'' ''แล้วมึงจะลงมั้ย'' ''กู..ยังไม่มีทีม'' ''แล้วทำไมไม่มาบอกวะ โห พวกไอมดลงแน่นอน ทีเดิมปีที่แล้วมั้ยล่ะ'' ''เออ ยังไงก็ได้ แต่กูเป็นหัวหน้าทีมนะ'' ''มึก็ต้องเป็นหัวหน้าทีมอยู่แล้วปะวะ มึงเก่งสุดในคณะละนะ'' ฟ้าตบบ่าทศเบาๆ การโดนชมทำให้ทศรู้สึกดีแปลกๆ ''งั้นเดี๋ยวกูไปถามพวกมันก่อน ยังไงเดี๋ยวกูมาบอก กูไปละ'' ''เออ'' ฟ้าโบกมือให้แล้วเดินออก ทศแอบตกใจตัวเองนิดหน่อยที่คุยแบบนั้นกับคนที่ไม่สนิทได้ พอเลิกอคติกับทุกคนบนโลกทศก็รู้สึกโล่งขึ้นเยอะเลย ทศค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยเมื่อรู้ว่าจะมีทีม แถมเคยเล่นด้วยกันมาแล้วคงจะปรับให้เข้ากันไม่ยากเท่าไหร่ ''ไอทศ!'' ไททันเดินเข้ามาในโรงยิ้มพร้อมกับไม้แบตบนบ่า มันดูต่างจากอันเดิมที่ไททันใช้ทุกวัน ''อันใหม่หรอ'' ''ก็มึงกับไอติณพังไม้กูวันนั้นนี่'' จริงด้วย ''เออ'' ''เออ เออ ไม่ขอโทษกูหน่อยหรอ'' ทศส่ายหน้าแล้ววิ่งไปชุ้ตบาสต่อ ไททันขำ เดินไปนั่งข้างสนาม ''เรื่องทีมเป็นยังไงบ้างวะ'' ''อาจจะได้ลงกับทีมเดิมที่เคยเล่นด่วยปีที่แล้ว'' ''พวกไอฟ้าอะนะ'' ''เออ'' ''ก็ดีนี่ จะได้ไม่ต้องมานั่งปรับนั่งจูนถ้าหาคนใหม่'' ไททันลงมาแย่งลูกจากทศ ''ถ้าที่ว่างให้กูลงด้วยดิ'' ''ไม่'' ''ทำไมวะ เพราะกูเล่นไม่เป็นเนี่ยนะ'' ''เออ ภาระ'' ''ควย ก็สอนกูสิ'' ''ไม่เอา เสียเวลา'' ''มึงช่วยมีเยื่อใยหน่อยได้มั้ย'' ไททันหัวเราะ วิ่งถือลูกวิ่งหนีทศ ''เอาลูกบาสกูมา ไม่งั้นกูจะต่อยมึง'' ''มึงไม่กล้..เออ มึงกล้านี่หว่า'' ไททันโยนลูกคืนให้ทศ ทศรับไปเล่นต่อ เล่นไปพักใหญ่ๆก็เหนื่อยตัวชุ่มเหงื่อ เดินมานั่งพักตรงที่นั่งข้างสนาม ไททันส่งขวดน้ำให้แล้วนั่งลงข้างทศ ทศเปิดกิน ''มึงไม่เล่นแบตหรือไง'' ''รอคู่ซ้อมน่ะ'' ''อ๋อ'' ไททันมองทศนานจนทศรู้สึกแปลก ''มิงเหี้ยอะไรของมึง'' ''ก็แค่อยากรู้ว่ามึงมีข้อดีมั้ย ตตั้งใจมองอาจจะเจอ'' ''ควย'' ทศสาดน้ำที่เหลืออยู่นิดหน่อยใส่ไททัน ไททันหัวเราะชอบใจ เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาในโรงยิม ติณเดินเข้ามาหาทั้งคู่ สีหน้าดูไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่เมื่อเห็นไททัน ไททันยิ้มโบกมือทักทาย ติณโบกมือตอบ นั่งลงข้างทศ "มึงเรียนเสร็จแล้วหรอ'' ทศถาม ''อืม เสร็จแล้ว จะไปยัง'' ''ขอกูนั่งพักก่อน'' ''เออ วันนี้กินข้าวร้านป้ามั้ย'' ''อืม'' ไททันมองทั้งคู่แล้วอมยิ้ม ''ติณกับทศนี่สนิทกันดีเนอะ'' ทศมองหน้าติณ ''ใครอยากจะไปสนิทกับมัน'' ''เราบังคับมันให้สนิทเองแหละ'' ติณพูดขำๆ ไททันหัวเราะ ''สนิทกันแบบนี้ ถ้ามองผ่านๆนึกว่าคบกันอยู่ซะอีก'' ติณยิ้ม ''หรอ'' ''อืม แต่ก็ไม่ใช่ใช่มั้ยล่ะ แค่เหมือนนี่เนอะ'' ไททันพูดแบบไม่คิดอะไรแต่คำพูดนั้นแทงใจติณมาก ติณหน้าเสียทันที อืม แค่เหมือนคบ จริงอย่างที่ไททันว่า ไททันลุกขึ้น ''คู่ซ้อมกูมาละ ไปละนะทศ'' ''เออ'' ''เจอกันติณ'' ''อืม'' ไททันเดินไป ทศลุกขึ้นหยิบกระเป๋า ''ไป กูหิวแล้ว'' ''อือ'' ติณลุกขึ้นเดินนำไป ทศมองติณอย่างงงๆกับท่าทางที่เปลี่ยนไป ไม่คิดอะไรแล้วเดินตามติณไป
ระหว่างทากลับติณนั้นไม่พูดอะไรเลย หน้าเครียดเหมือนคิดอะไรอยู่สักอย่าง ทศเองก็ไม่อยากถามอะไรด้วย ทั้งคู่มานั่งกินข้าวที่ร้านป้ากันก่อนขึ้นห้องเหมือนอย่างเคย ''เอาเหมือนเดิมครับป้า'' ทศสั่ง หันมามองติณ ''ไม่แดกหรือไง'' ติณส่ายหน้า ''แล้วแต่มึงละกัน'' สักพักป้าก็เอาข้าวมาเสิร์ฟ ทศตักกิน เหลือบตามองติณเป็นระยะๆ ปกติต้องจ้อไม่หยุดแท้ๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้เงียบแบบนี้ แถมยังเหม่อออกไปข้างนอกอีก ทศเริ่มหงุดหงิด ''ไอติณ'' ติณสะดุ้งเล็กน้อย ''ห้ะ'' ''คิดอะไรอยู่'' ''ไม่มีอะไรหรอก'' ''มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบเวลามึงทำแบบนี้'' ''กูพูดมึงงจะหาว่ากูงี่เง่ามั้ย'' ทศพยักหน้า ''แต่ก็ดีกว่าไม่พูดนี่'' ติณหันมานั่งดีๆ ''มึงคิดยังไงกับกูวะ'' ''หมายความว่าไงกูคิดยังไง'' ''มึงยังคิดกับกูแค่เพื่อนอยู่หรือเปล่า'' ''กูบอกมึงไปกี่ครั้งแล้ว ว่าถ้ามึงเข้าใกล้กูได้ขนาดนี้คงใช่เพื่อนธรรมดามั้ง'' ''ถ้างั้นกูเป็นอะไรอะ ถ้าไม่ใช่เพื่อน'' ทศเงียบ นั่นสิ ความสัมพันธ์นี้มันคืออะไรนะ ติณขำ ''กูก็ยังเป็นเพื่อนมึงอยู่ดีอะทศ'' ''แล้วมันยังไงวะ'' ''กูไม่ได้อยากเป็นแค่เพื่อนไง'' ''ก็มึงเป็นมากกว่านั้นแล้วไง'' ''กูเข้าใกล้มึงได้มากกว่าคนอื่น แต่บางครั้งกูยังรู้สึกห่างอยู่เลยว่ะ'' ทศวางช้อน ''กูก็พยายามอยู่เหมือนกัน'' ''กูรู้ กูเลยบอกว่ากูงี่เง่าเองไง กูรอมึงมาสามปีแล้วนะทศ กูไม่เคยบ่นเลย แต่กูขอเร่งมึงบ้างได้มั้ย รีบตอบรับกูสักที ยังมีอะไรที่มึงอยากให้กูทำอีกมั้ย มึงบอกมา กูทำได้หมดแหละ'' ''เพราะไอไททันใช่มั้ย'' ''เออ กูต้องคิดยังไงกับคำพูดนั้นของมันวะ'' ติณเริ่มใส่อารมณ์มากขึ้น แล้วก็ค่อยๆสงบลง ''กูขอขึ้นห้องก่อนละกันนะ เดี๋ยวกูจ่ายให้มึงเอง'' ติณลุกขึ้นเดินไปจ่ายเงินแล้วเดินออกจากร้านไป ''ไอเหี้ยนี่'' ทศจึ๊ปากแล้วลุกขึ้นเดินตามติณไป ทั้งคู่ขึ้นมาที่ชั้นห้อง ทศเดินไปกระชากแขนของติณให้หันมา ''ไหนมึงบอกว่ารอกูได้ไง แล้วมึงเป็นอะไรอีก'' ''กูรอได้ทศ แต่กูจะเหนื่อยจะท้อบ้างมันก็เรื่องปกติใช่มั้ย'' ติณเริ่มพูดเสียงสั่น ''กูไม่มีทางเลิกตามมึง ไม่มีทางเลิกรอมึง ถึงจะเหนื่อยหรือท้อกูก็จะอยู่ และตอนนี้กูท้อ'' ใบหน้าที่ทศเกลียดมาอีกแล้ว ใบหน้าที่เจ็บปวดของติณ ''อย่าโกรธกูนะทศ ขอให้กูเหนื่อยบ้าง'' ทศจับมือของติณดึงเข้ามากอด ''ทำไมช่วงนี้มึงขี้แงจังวะ'' ติณดันอกทศถอยหลังไปติดผนัง ยื่นหน้ามาจูบทศอย่างหนักหน่วง ทศเองก็ปล่อยให้ติณจูบ ติณผละออก ''เป็นแฟนกับกูได้มั้ยทศ'' ทศชะงักไป ''กูก็เคยบอกมึงไปแล้วไง'' ทศคิดว่าติณคงจะพูดไปงั้นๆเผื่อฟลุ๊คเหมือนอย่างเคย แต่สายตาของติณตอนนี้นั้นจริงจังมาก ''ถ้าให้ตอบตอนนี้มึงจะตอบว่าอะไร'' ทศถอยออกมา ''กูขอคิดดูก่อน'' ทศจะเข้าห้องแต่ติณดึงแขนไว้ ''ไม่ มึงตอบกูว่าไม่มาตอนนี้เลยแล้วกลับไปเป็นเหมือนเดิมก็ได้'' ติณเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา ทศกระชากมือออก ''กูขอคิดก่อน'' ''กูรักมึงนะเว้ยทศ'' เสียงประตูห้องทศปิดลง ติณยืนค้างอยู่ตรงนั้น
ทศกลับเข้ามาในห้อง เดินมานั่งลงที่โซฟา ความคิดในหัวของทศตีกันไปหมด ก่อนหน้านี้ติณเคยขอทศเป็นแฟนแล้วหลายครั้งแบบทีเล่นทีจริง ปกติทศก็จะตอบว่าไม่ไปแบบไม่ต้องคิดอะไร แต่สายตาของติณที่มองมามันทำให้ทศปฏิเสธแบบเด็ดขาดไม่ลง ทศรู้สึกกลัว กลัวการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นในชีวิต ทศโดนทำร้ายจิตใจและไม่ได้รับความรักมาตั้งแต่เด็ก อยู่ตัวคนเดียวมาโดยตลอด กลายเป็นคนเก็บตัวและไม่ไว้ใจใคร ใช้ความอารมณ์ร้อนและความรุนแรงเป็นเหมือนเกราะให้ตัวเองไม่สนิทหรือให้ใจใคร ตอนที่ติณเข้ามาช่วงแรกๆทศยอมรับว่าทศไม่สบอารมณ์เอาซะเลย ติณทั้งน่ารำคาญและวุ่นวายทำให้ชีวิตของทศเปลี่ยนไป แต่พอเวลาผ่านไปทศถึงได้รู้ว่ามันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี ติณทำให้ทศควบคุมตัวเองได้มากขึ้น และลดกำแพงที่ทศสร้างกันผู้คนรอบข้างให้ต่ำลง ทำให้ทศรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นไม่ต้องหงุดหงิดตลอดเวลาเหมือนแต่ก่อน ทศคิดว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่และชีวิตทศตอนนี้มันลงตัวดีแล้ว แต่อีกใจก็รู้ดีว่าที่ทำอยู่ตอนนี้มันเห็นแก่ตัว เพราะติณอยากได้มากกว่าตอนนี้ ทศรู้ใจตัวเองดีว่าคิดกับติณเกินกว่าคำว่าเพื่อนไปแล้วเหมือนกัน ติณเป็นคนที่ทศอยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจมากที่สุด สามารถเป็นตัวของตัวเองได้อย่างเต็มที่ เป็นเพื่อนคนแรกและคนเดียวที่อยู่ข้างทศมาโดยตลอด สนับสนุนทศในทุกเรื่อง ดูแลปกป้องทศทุกเรื่องโดยไม่ต้องการสิ่งตอบแทน รอทศมาโดยตลอดสามปีโดยไม่มีท้อเลย ติณเป็นคนที่ตรงข้ามกับทศทุกอย่าง ทั้งเฟรนด์ลี่เข้าสังคมเก่ง ดีรอบด้าน เป็นที่รักของผู้คนรอบข้าง ทศก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมติณถึงมาชอบคนอย่างทศ ถ้าทศคบกับติณมันจะดีจริงๆหรอ ชีวิตของทศจะวุ่นวายขึ้นกว่าเดิมมั้ย ติณเป็นคนที่ค่อนข้างดัง พวกแฟนคลับของติณต้องมายุ่งวุ่นวายกับทศแน่ซึ่งทศไม่ต้องการแบบนั้น ทุกอย่างตีกันรวนไปหมดจนทศไม่อยากคิดอะไร ลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ เปิดฝักบัวให้น้ำไหลผ่านหัว ทำให้หัวที่ปวดพอบรรเทาลงบ้าง ปล่อยผ่านไปแบบนี้แล้วกลับไปเป็นแบบเดิมก็ได้มั้ง ทศอาบน้ำเสร็จก็พยายามไม่คิดเรื่องนี้ นั่งเล่นกมอยู่ที่โซฟา แม้จะตั้งจใจดจ่ออยู่กับเกมแค่ไหน สีหน้าของติณเมื่อตอนค่ำก็ยังเข้ามารบกวนจิตใจของทศอยู่เรื่อยๆ ทศถอนหายใจเสียงดัง วางเครื่องเกมลงข้างตัว ปิดไฟเข้าห้องนอน ทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วหลับตา หวังว่าการนอนหลับจะทำให้เลิกคิดเรื่องนี้ได้สักที เวลาล่วงเลยไป ตอนนี้ตีสอง ทศยังคงนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง 'กูรอมึงมาตั้งสามปีแล้วนะ' คำพูดและน้ำเสียงเศร้าของติณดังก้องอยู่ในหัวจนทศนอนไม่หลับ แล้วรออะไรล่ะ ทศถามตัวเองว่าทศนั้นรออะไร ทำไมถึงยังไม่ตอบรับความรู้สึกติณทั้งที่ตัวเองก็รู้สึกเหมือนกัน ตั้งใจว่าจะทำตามความรู้สึกตัวเองมากขึ้นไม่ใช่หรอ แค่เพราะกลัวการเปลี่ยนแปลงถึงกับต้องทำร้ายคนที่รักทศมากกว่าทศรักตัวเองเลยหรอ ''สัสเอ๊ย!'' ทศสบถออกมาอย่างหงุดหงิด ลุกขึ้นจากเตียง เดินออกไปจากห้อง กดออดห้องของติณรัวๆ ประตูห้องเปิดออก ติณเดินออกมา ตาของติณนั้นบวมเหมือนผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ''ไงมึง'' ติณยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ''เออ!'' ทศกระแทกเสียง ติณทำหน้างง ''เอออะไรวะ'' ''ก็เออไง'' ติณถอนหายใจ ''ไอเหี้ยทศ ถ้ามึงจะมาปั่นหัวกูเล่นมึงก็กลับไปเหอะ กูจะนอน'' ติณจะปิดประตูแต่ทศกระชากแขนของติณดึงเข้ามาประจันหน้ากับตัวเอง ''เออ เป็นแฟนกัน'' ติณถึงกับช๊อค อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ''มึงอย่าล้อกูเล่นเรื่องนี้นะทศ'' ทศมองบน ''ไม่เชื่อก็แล้วแต่มึง'' ''เดี๋ยวดิ'' ติณดึงทศเข้ามากอดแน่น เอาคางซบไหล่ทศ ทศกอดติณตอบ เอามือลูบหลังติณไปมา น้ำตาติณไหลลงมาอาบแก้ม ''ขอบคุณนะ'' ทศไม่ได้ตอบอะไร เลื่อนมือไปลูบหัวของติณ ทั้งคู่กอดกันอยู่นานพักใหญ่ ทศผละออก ''เราเป็นแฟนกันแล้วใช่ปะวะ'' ''จะถามทำเหี้ยอะไรล่ะ'' ทศรู้สึกเขินกับคำว่าแฟน ติณยิ้มกว้าง ''ดีใจชิบหายเลยว่ะ'' ''แต่กูมีข้อตกลงนะ'' ''อะไรกูก็ทำได้หมดแหละตอนนี้'' ''ห้ามป่าวประกาศไปทั่วว่าเราคบกัน'' ''ทำไมวะ'' ''กูรำคาญ เดี๋ยวพวกผู้ติดตามมึงก็มายุ่งกับกูอีก'' ''เดี๋ยวกูจัดการให้ก็ได้ ไม่เห็นเป็นไรเลย กูต้องประกาศให้ทุกคนรู้ปะ'' ''ไม่ได้'' ''มึงไม่อยากให้คนอื่นรู้หรอ'' ติณพูดเสียงเศร้า ''เปล่า กูไม่ได้สนใจว่ามึงจะไปบอกใครเรื่องของเราหรือแคร์ว่าใครจะรู้หรือเปล่า แต่อย่าเอากูไปออกสื่อ กูไม่ชอบความวุ่นวาย มึงก็น่าจะรู้ กูขอ'' ทศพูดเสียงจริงจัง ''เออ ก็ได้'' ''แค่นั้นแหละ'' ''แล้วตอนอยู่ข้างนอก กูต้องปิดบังเรื่องของเรากับคนอื่นด้วยมั้ย'' ติณถามเสียงหงอย ''มึงพูดเหมือนปกติทำตัวเป็นเพื่อนกับกูงั้นแหละ'' ''เออว่ะ'' ติณขำ ดึงทศเข้ามากอดแล้วหอมแก้มซ้ายขวาหลายที ''ไอควยนี่'' ติณประกบปากจูบทศเบาๆ ทศที่ตอนแรกดูขัดขืนก็จูบตอบ ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างแผ่วเบา ติณขบกัดริมฝีปากล่างของทศแล้วดึงเบาๆ สอดลิ้นเข้ามาในช่องปากของทศ ทศเองก็สู้กลับ ลิ้นของทั้งคู่พัวพันกันไปมาอย่างไม่ยอมกัน แลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเร่าร้อน คนที่ออกมาจากห้องพอเห็นทั้งคู่ก็ชะงักนิดหน่อย ทั้งคู่ไม่ได้สนใจเลยว่ามีคนมอง ยังคงยืนจูบกันอยู่ตรงนั้นอีกพักใหญ่ ติณจูบนุ่มนวลกว่าทุกครั้งที่่ผานมา ริมฝีปากหนาๆของติณบดลงมาจนรับได้ถึงความอุ่น ทศใช้มือสางผมของติณไปมาทำเอาติณอารมณ์เริ่มขึ้น จับมือของทศจับเป้าของตัวเอง ทศดันหน้าของติณออก ''แค่นี้แหละ กูจะไปนอนแล้ว'' ''เดี๋ยวดิ เข้าไปนั่งเล่นในห้องกูก่อน'' ''พรุ่งนี้กูไปเรียน'' ทศเดินกลับเข้าไปในห้องโดยไม่รอติณเรียก ติณยิ้ม กับเข้ามาในห้อง ทิ้งตัวลงบนเตียงนอนดิ้นไปมาเพราะความดีใจ เหมือนได้ยกภูเขาก้อนใหญ่ที่เรียกว่าเพื่อนออกจากอก ติณรู้สึกว่าเวลาที่ติณรอมานั้นมันไม่ได้สูญเปล่า ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเป็นยังไงต่อ จะไปกันรอดหรือไม่ แต่สิ่งที่ติณมั่นใจเลยคือ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นติณจะไม่ไปจากทศเด็ดขาด ทศกลับมานอนที่เตียงเอามือก่ายหน้าผากมองเพดาน ยังคงคิดว่าที่ตัดสินใจไปนั้นถูกหรือเปล่า แต่ช่างแม่งเถอะ แค่ทำตามที่ตัวเองคิดก็พอแล้ว ติณเจ้าอารมณ์มากๆ เลยนะ คงเหนื่อยที่ต้องตามต้องมารอทศอยู่ตลอด รอนานมากด้วย แถมพอเห็นไททันเข้ามาสนิทกับทศได้ในเวลาที่สั้นกว่าตัวเองเลยยิ่งกระตุ้นอารมณ์ให้ระเบิดออกมา แต่ผลลัพธ์ที่ออกมาก็ทำให้ได้รู้ความในใจทศซึ่งทำให้โล่งไปเลย ถ้าติณไม่ระเบิดอารมณ์ขนาดนี้ทศคงยังไม่บอกต่อไปแหงๆ ว่าแต่หลังจากนี้ที่เป็นแฟนกันแล้ว ถ้าทศไปสนิทกับคนอื่นติณจะร้องไห้เสียใจแบบนี้อีกไหมน้อ หรือว่าจะเปลี่ยนบทบาทเป็นโวยวายเหวี่ยงวีนลงโทษใส่กันนะ5555
จริงๆทศก็ไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งจะทำร้ายจิตใจติณหรอก แต่ด้วยความที่ถูกเลี้ยงดูมาแบบนี้ แถมไม่ถนัดกับการเข้าสังคม การอยู่ร่วมกับคนอื่นมาก่อนเลยทำให้ทศตัดสินใจและทำตัวไม่ถูกว่าจะทำไงดีเวลามาแบบนี้ เลยเลือกที่จะซื้อเวลาไปก่อนแต่ก็กลายเป็นการทำร้ายติณไปโดยไม่ได้ตั้งใจเช่นกัน ถ้าติณอารมณ์เย็นลงกลับมาเป็นปกติและค่อยๆ คิดแล้วติณน่าจะเข้าใจข้อจำกัดเหล่านี้ของทศได้ไม่ยาก รวมถึงก็จะเริ่มเข้าใจด้วยว่าทำไมทศถึงไม่ค่อยอยากให้เปิดเผยเรื่องการเป็นแฟนกันด้วย
ไททันแอบเข้าหาทศเยอะขึ้นเรื่อยๆ นะ ตอนแรกคิดว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่พักหลังๆ ทำให้เริ่มสงสัยละว่าคิดไรกับทศเกินเพื่อนป่ะเนี่ย อิอิ
ลับหลังทศติณร้องห่มร้องไห้หนักมาก แต่พออยู่ต่อหน้ากลับทำเหมือนไม่มีอะไร แอบคิดนะว่าถ้าติณร้องไห้หนักมากแบบนี้ใส่ทศ ทศจะทำตัวยังไงกันน้า จะหงุดหงิดขี้รำคาญติณได้ลงคอมั้ยน้า ดีใจกับติณจัง ได้เป็นแฟนแล้ววววว เขาเป็นแฟนกันแล้ว ขอบคุณ ว้าววว มีต่ออีกไหม น่ารักจังเลย {:7_317:} เย้ได้เป็นแฟนกันลุ้นมาตั้งนาน {:7_295:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ดีใจกับติณด้วยนะ {:5_140:} สักทีนะทศ
ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ตอนไปบ้านต้องมีอะไรแน่ๆ 5555
ขอบคุณครับ
{:4_112:} จะไปกันรอดป่าวน้าาา ขอบคุณมากครับ {:7_299:} ฉลองร้านไหน พร้อมไปมาก ลุ้นเลยว่าคำว่า"ลองดู"คือแบบเซ็กส์ที่จริงจัง(แต่ไม่สอดใส่)หรือเปล่าน้ออออออแต่ก็ถือเป็นพัฒนาการที่ดีของทั้งคู่ล่ะเนอะ ขอบคุณครับ {:7_295:} ขอบคุณ