เมื่อความรักมัน....
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เหล้า เมื่อ 2011-7-3 22:56ผมก็ตอบคำถามใครไม่ได้หรอกนะว่า...ความรักมันคืออะไรกันแน่....
พี่น้องคู่หนึ่ง.......ที่ไม่เคยพรากจากกันไปไหน...
พันธนาการกันและกันอย่างเหนียวแน่นทั้งทางกายและใจด้วยรัก...
.........มันคือรัก.........หรือความผิดพลาด?
บทนำ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เหล้า เมื่อ 2011-7-3 22:57มาร์ค เป็นลูกชายคนโตของบ้านที่ถูกปล่อยให้อยู่บ้านตามลำพังกับ ไมค์ ผู้เป็นน้องชายมาโดยตลอด
สภาพของพ่อที่ต่างจากในทีวีผ่านตาของเขามาโดยตลอด...พ่อเป็นคนเจ้าระเบียบและเกลียดชังเด็ก...
มาร์คพยายามคาดเดาเสมอว่าที่ไมค์น้องชายของเขาไม่ยอมพูดเป็นเพราะพ่อทุบตีและขังไว้ในห้อง
ใช่แล้ว..........คำว่าลูกชู้........มันกัดกินก้อนเนื้อแดงๆขนาดเท่ากำปั้นของเด็กชายไมค์มาโดยตลอด
ทั้งๆที่ผลดีเอ็นเอมันก็บอกชัดเจน.......ว่าไมค์คือผู้บริสุทธิ์
มาร์คทำได้เพียงแค่ปลอบโยนน้องไม่ให้เสียใจ.....เขาเป็นพี่ที่เจ็บใจมากกว่า!
มาร์คเริ่มหัดทำอาหารเมื่อพี่เลี้ยงขอลาออกเพราะทนดูแลเด็กดื้อไม่ไหว....
"เดี๋ยวก็ได้กินแล้ว....ไมค์^^"เด็กน้อยไร้เดียงสายิ้มให้น้องชายทั้งๆที่ตัวเองยืนบนเก้าอี้สู้ไฟจากเตาไม่ค่อยไหว
"...."เด็กน้อยผู้ที่ไม่เคยเอ่ยปากพูดอะไรออกมาสักคำนั้นกัดนิ้วตัวเองแทนคำตอบรับ...เขาหิวจะตายอยู่แล้ว.....และคาดหวังว่าจะมีอะไรตกถึงท้องบ้าง
"โครม!..."พลันฝันสลาย....มาร์คล้มไปพร้อมๆกับเก้าอี้ในยามที่เขาเอี๊ยวตัวหลบเปลวไฟ
กระทะก้นแบนหลุดมือมาร์คไปเช่นกัน
เขาเจ็บ......แต่ก็กลัวน้องจะตกใจจึงหัวเราะแกนๆออกมาแล้วหยิบชิ้นไข่ใส่กระทะคืน
"ยังกินได้นะ^^"เขาปาดเหงื่อแต่ก็รู้สึกทำดีไม่ขึ้นเพราะน้องชายทำหน้าหมดหวังแล้วเดินกลับเข้าห้องปิดประตู!
"เฮ้...ไมค์ไม่หิวหรือไง?ไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ..."มาร์คทุบประตู
"โธ่....."มาร์คโอดครวญแล้วมองดูไข่เจียวอย่างไม่ใยดีมันแล้ว.....เพราะมันไม่จำเป็นอีกแล้ว.......
มาร์คหลอกล่อให้ไมค์ไปโรงเรียนด้วยกัน...เพื่อความแน่ใจว่าน้องชายจะถึงโรงเรียน....เพราะหากถึงโรงเรียนก็จะได้รับอาหารกลางวัน
ไมค์เป็นเด็กที่มาร์คเอ่ยปากชมอยู่ตลอดว่าเขาคือ กิฟเท็น ของขวัญจากพระเจ้า.....
แต่ไมค์กลับไม่เคยโต้ตอบพี่ชายมากไปกว่าการมองหน้า....และเชื่อฟังบ้างนิดหน่อย- -
ไมค์ไม่เคยมีบทบาทในห้องเรียนแต่ผลสอบของเขาเต็มทุกวิชา....และมักถูกเพื่อนรังแก
อย่างวันอากาศสดใสเหมาะกับการเล่นฟุตบอล....มาร์คยิ้มออกที่เห็นไมค์ลงเล่นกับเพื่อนๆ
เขาขยับขาได้คล่องทั้งๆที่ไม่ค่อยออกกำลังกาย
"ไปกันเถอะมาร์ค"เพื่อนๆสะกิดให้เขารีบไปเรียน
"ไปกันก่อนเลย...เดี๋ยวตามไป..."มาร์คบอกไปส่งๆสายตาเขามองดูน้องชายเลี้ยงบอลอย่างลุ้นระทึก
แววตามุ่งมั่นของไมค์ทำให้มาร์คอุ่นใจเป็นที่สุด....น้องชายของเขาไม่ใช่เด็กไร้ความสามารถ
"เยส!ไมร์คออกอาการเชียร์เมื่อไมค์เตะเข้าโกล์
มาร์คกำลังจะวางใจแล้วไปเรียนซะแต่ก็หยุดชะงักเมื่อไมค์ถูกเพื่อนตัวโตกว่าผลักล้มลงตามด้วยเพื่อนๆอีกหลายคนช่วยกันเก็บบอลมาเตะใส่ไมค์
มาร์คกำหมัดแน่นก่อนจะวิ่งไปอัดเด็กเหล่านั้น......คำสั่งย้ายโรงเรียนถึงมือผู้ปกครองก็นานร่วมเดือน....
มาร์คกับไมค์อยู่ที่บ้านกันเป็นเดือน...โดยที่พ่อกับแม่ไม่รู้.......
มาร์คทำอาหารเก่งขึ้น.....และไมค์ก็ไม่ได้อดอีกแล้ว...............
ขอบคุนนะคับ --* ขอบคุณครับ ยังไม่จบครับ- -"เพราะมันเป็นนิยาย.......ต้องเขียนเยอะๆ...ยาวๆ.....และทำให้คนอ่านขี้เกียจอ่านและติดตาม- -" "ฉันจะทำยังไงกับพวกแก2คนดี?"พ่อหน้าเครียดต่อว่าลูกต่อหน้าเมียใหม่ในที่สุดก็ยอมทำหน้าที่พ่อด้วยการนำลูกชายทั้งสองไปฝากที่โรงเรียนประจำอันเป็นสถานพินิจดีๆของเด็กเหลือขอ...
มาร์คทำหน้าที่พี่ชายที่ดีมาโดยตลอด...เขาทำตัวติดกันกับไมค์ราวกับว่าเขาเป็นสิ่งที่ไมค์จะขาดไม่ได้...อย่างนั้นแหละ- -
ไมค์ไม่ค่อยปลื้มพฤติกรรมของพี่ชายนักแต่เขาคิดว่าการไม่พูดหรือแสดงความคิดเห็นอะไรมันจะเวิร์คกว่า...ขืนพูดอะไรไปสิ...มาร์คได้ร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่ๆ
และสิ่งที่ไมค์ไม่ชอบรองลงมาคือพฤติกรรมการแสดงออกความรักที่แหยงยิ่งกว่าผู้หญิงนั่นคือการกอดแสดงความรักความสนิทสนม การจูบหน้าผากส่งก่อนนอน....ซึ่งยิ่งไมค์โตก็ยิ่งออกอาการต่อต้าน..ใครไม่ต่อต้านก็....น่าคิดนะ- -
ตอนไมค์อายุขึ้น16 เขาก็สร้างความฮือฮานั่นคือให้ดอกไม้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งในห้องต่อหน้าเพื่อนๆและยังเอ่ยปากขอเธอแต่งงานอย่างหน้าไม่อาย...ทั้งๆที่เขาเป็นเต่าหดหัวนั่งเรียนอยู่หลังห้องราวกับไร้ตัวตนมาโดยตลอด
นิสัยเงียบมากของไมค์ทำให้มาร์คงงเป็นไก่ตาแตกแต่....ไมค์ก็อกหักอย่างเป็นทางการ.....
ผู้หญิงที่เขามอบช่อดอกไม้ให้นั้นเมินช่อดอกไม้และกล่าวปฏิเสธคำขอแต่งงานอย่างไร้เยื่อใย...เธอโกรธมาก...และด่าทอไมค์ด้วยคำรุนแรง....เธอเมินด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากคบกับเจ้าชายผู้มาจากดาวหดหู่...อายชาวบ้าน!
ไมค์ถือช่อดอกไม้ค้างนิ่งราวกับโลกหยุดเขาไว้....เขากำลังเสียใจอย่างสุดซึ้ง!
เพื่อนคนหนึ่งเริ่มต้นด้วยการขยำเศษกระดาษปาใส่หัวไมค์ แล้วในที่ดก็มีสิ่งของมากมายจาทุกสาทิศลอยมาใส่ไมค์อย่างน่าอนาถ
มาร์ครีบวิ่งเข้าไปลากตัวไมค์ออกมา เขาดึงน้องชายมากอดปลอบขวัญด้วยความเห็นใจจนเจ็บแค้นแทน
"ไม่เป็นไรนะ..."
"......."ถึงเขาจะไม่ร้องไห้ออกมาแต่แววตาที่เลื่อนลอยนั้นก็ทำให้มาร์ครู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่เขาได้รับ
"เจ็บจังเลยมาร์ค"ไมค์ยอมพูดออกมาจนได้...เขายิ้มขมขื่นพลางยกมือกุมอกข้างซ้ายแล้วทุบมันซ้ำๆ
ไม่ทันที่เขาจะขยับตัวมาร์คก็ขยับชิดป้อนจูบ...ริมฝีปากอุ่นบดชิดกันแนบแน่นก่อนจะถอนริมฝีปากไปอย่างเสียดาย
"....."ไมค์เบิกตาโพลงด้วยความแปลกใจ แต่คำตอบของมาร์คกลับเป็นใบหน้าที่แสดงความรู้สึกเศร้าใจ....หลังจากวันนั้นก็ไร้วี่แววของมาร์ค..... ไมค์อยู่กับความเสียใจคนเดียวหลายวัน....หากลองนึกถึงสภาพคนที่ไร้หัวใจที่มีรักอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆไม่ต่างจากสัตว์ป่าที่ถูกขังกรง
ทั้งคลุ้มคลั่งและดุร้าย......ทั้งๆที่หัวใจมันผิดหวังจนอ่อนแอเหลือเกิน.....
มาร์คกลับมาพร้อมๆกับข่าวกระจายที่ว่า....มาร์คมีแฟน!
ไมค์เก็บข้อมมูลจากขี้ปากของเพื่อนๆในห้องเงียบๆ.....มาร์คผู้ชายที่ติดน้องชายยังกะอะไรกลับหนีน้องชายไปมีแฟน!!
"นายคิดอะไรอยู่?"ไมค์เขียนโน๊ตถามพี่ชายทั้งๆที่อยู่ในห้องพักจะพูดคุยกันก็ได้...
"เรื่องอะไรหรอ?"มาร์คมักหันหน้ายิ้มสู้ไมค์เสมอไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรก็ตาม....
ครั้งนี้เขาไม่กล้าสบตาแววตาสงบนิ่งนั้น....เพราะเขารู้อยู่แก่ใจ....แววตานั้นมองเขาราวกับว่ารู้เรื่องราวทุกอย่างและอ่านเกมออก!
"จู่ๆมีแฟน...."ไมค์ตัดสินใจพูดขึ้นมา
"...."มาร์คนิ่งอึ้งก่อนจะนั่งพิมพ์รายงานหน้าจอคอมพิวเตอร์ต่อไป
ไมค์ที่ไม่ได้คำตอบนั้นหันกลับไปล้มตัวลงนอน....
"คบกับแม่อัลเบอร์ตินเพราะรักกันอย่างงั้นหรอ?..."ไมค์พูดขึ้นมาลอยๆ
"ก็....รักน่ะสิ..."มาร์คตอบเสียงเข้ม
"นายโกหก...ฉันรู้..."ไมค์ลุกนั่งมาชี้หน้าพี่ชายก่อนจะเผยรอยยิ้มราวกับรู้คำตอบอยู่แล้ว...แล้วเขาก็ล้มตัวลงนอนใหม่ไม่สนใจท่าทางงกๆเงิ่นๆที่พยายามหาข้อแก้ต่างของมาร์คเลย....
"ไปเอาความคิดนี้มาจากไหน?"
"ฉันไม่ได้ใช้สมอง...แต่ใช้ความรู้สึก...."ไมค์ตบอกข้างซ้ายของตัวเองยวนมาร์ค
ไมค์ในยามนี้ดูน่ากลัวจนมาร์ครู้สึกแข้งขาสั่นไปหมด
"ขะ..ขอโทษ....."มาร์คจำยอมก้มหน้ายอมรับอย่างจำนน
"ไม่เห็นต้องทรมานตัวเองไปคบกับผู้หญิงเลยนะมาร์ค...ฉันเป็นน้องชายของนายนายทำเพื่อฉันมาโดยตลอด...ฉันจะไปรักผู้หญิงพวกนั้นมากกว่านายได้ยังไง..."ร่องรอยของความเจ็บปวดปรากฏบนแววตาของไมค์จนมาร์คต้องเข้าไปนั่งโอบไหล่
"พี่รักน้องนะ..."มาร์คกระชับแขนโอบไมค์แน่นๆ ในความรู้สึกส่วนตัวของเขา....ไมค์เป็นเด็กหนุ่มที่วิเศษ...เขาโดดเด่นกว่าใครในบรรดาเด็กผู้ชาย...แต่ความอิจฉาปนความหมั่นไส้อะไรก็แล้วแต่...ปมเด่นของเขาถูกกลบด้วยปมด้อยที่เพื่อนๆช่วยกันสร้างให้....จนมีฉายาว่า"เจ้าชายจากดาวหดหู่"นั่งเรียนอยู่หลังห้องทิ้งระยะห่างจากเพื่อนๆหลายช่วงโต๊ะ แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เหล้า เมื่อ 2011-7-5 22:50
"ครับ..."ไมค์ยิ้มขมขื่นก่อนจะเอียงคอซบไหล่พี่ชาย
"โอเคไหม?..."มาร์คพยายามปรับเข้าสู่โหมดตลก
นายนี่น้า...ไมค์ถอนหายใจก่อนจะรีบผละจากมาร์คแล้วล้มตัวลงนอน เขาอดขำพี่ชายของเขาไม่ได้...ในสถานการณ์ย่ำแย่เช่นนี้ยังเอาตัวรอดด้วยการเป็นโจ๊กเกอร์ร่าเริงได้อยู่อีก....สมกับเป็นมาสเตอร์โจ๊กเกอร์สุดที่รักของเพื่อนๆ...
"นอนซะนะ....พี่ส่งเข้านอนหลับฝันดี..."มาร์คยังเล่นต่อเนื่องด้วยการกดตัวไมค์ลงนอนดีๆแล้วเอาผ้าห่มทับพร้อมๆกับจูบหน้าผากราตรีสวัสดิ์...
"...!ไมร์คชะงักเมื่อมือของไมค์รั้งตัวเอาไว้ไม่ให้ไปพร้อมกันนั้นมือของไมค์ยังจับหน้าของมาร์คดึงเข้าหาจูบปากแลกลิ้น!!
"มะ..ไมค์..."มาร์คตะลึงและตกใจ
"น่า..."ไมค์ตัดบทหน้าตายพร้อมๆกับดึงมาร์คเข้ามาจูบแบบเดิมซ้ำอีกครั้ง และซ้ำอีก...ซ้ำอีกจังหวะถี่ขึ้น จูบกระหายมันกระตุ้นความรู้สึกของมาร์คด้วย! อารมณ์อยู่เหนือทุกสิ่งแล้ว!
ลิ้นอุ่นของไมค์กวาดรสหวาน มือเรียวงามทั้งสองข้างสัมผัสไล้เรือนกายของมาร์คอย่างอุกอาจ เขาชำนาญจนมาร์คทึ่ง....
"ฮึบ!ไมค์ออกแรงยกมาร์คตัวปลิวมานอนฟัด
เขาละจากจูบเป็นแทะกลืนกินร่างกายของมาร์ค
มาร์ครู้สึกกับริมฝีปากอุ่นจนร้อนผ่าวนั้นจนตัวเขาเองก็รู้สึกละอายใจ แต่ร่างกายที่ตอบสนองเหนือการควบคุมนั้นบอกให้เขาหลับตาลงแล้วไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น!
ไมค์เองก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าเหตุใดเขาจึงคิดจะใช้พี่ชายของตัวเอง....เป็นที่ระบาย......หรือว่าใจมักง่ายก้เลยคว้าของที่อยู่ใกล้มือ......
เพราะเขา.....เป็นคนสุดท้าย...ที่จะไปจากไมค์ยังไงล่ะ........................
เขาคือความมั่นคง......คือความเชื่อ......คือความหวัง............แต่สิ่งที่ไมค์กำลังกระทำ......มันสื่อให้เห็นว่ามาร์คเป็นของตายมากกว่า!!
เขาทำร้าย........พี่น้องตัวเอง......
ความละอายเกิดขึ้นมากำหนดให้ไมค์มีขอบเขตของตัวเอง....แค่ข้างนอกก็ล่วงเกินมากเกินพอแล้ว......สำหรับพี่ชาย.....
เสียงตอบสนองอารมณ์ของไมค์ดังแผ่วๆข้างหูมาร์ค เขาขยับกายสู้กับความอยากจนหอบ แขนข้างหนึ่งของเขาโอบกอดมาร์คเป็นที่พักพิงที่แวะเวียนมาดูดดื่มรสจูบส่งท้ายก่อนจะส่งตัวเองลุล่วง......
มาร์คมองดูรอยยิ้มอิ่มเอมของน้องชายไว้เป็นขวัญตา....
ไมค์นอนกอดเขาด้วยรอยยิ้มพรายเหงื่อ...เป็นรอยยิ้มที่ดูได้ยากนัก....
ในฐานะพี่ชาย...เขาทั้งมีความสุขและเศร้าสะเทือนใจในเวลาเดียวกัน!!
ขอบคุณครับ "เป็นอะไรมาร์ค?"เพื่อนสะกิดให้มาร์คเลิกเหม่อลอยซะที
"เปล่า..."เขารีบปรับสีหน้าแล้วฉีกยิ้มให้เพื่อน
"ไม่จริงง่ะ...."
"ฮะๆ....."มาร์คหัวเราะเจื่อนๆ เขาคงปิดเพื่อนไม่อยู่- -
"แอบไปฟัดสาวไหนมา?"เพื่อนถามจริงจังขึ้นมาพร้อมๆกับใช้มือลูบร่องรอยจ้ำแดงที่คอของมาร์ค
"อัลเบอร์ติน.....?"เพื่อนหัวเราะร่วนแต่เขาก็ทายผิด- -จนมาร์ครู้สึก.....แย่!
"นายนี่ไวไฟเหมือนกันแฮะ..."เพื่อนดึงมาร์คไปกอดคอหยอกล้อ
คนที่ไม่ค่อยพอใจกับภาพนั้นเท่าไหร่ก็เดินเข้าไปแทรกแซง
"อ้าวไมค์...ฮาโหล^_____^//"เพื่อนของมาร์คกล่าวคำทักทายเหมือนเป็นมิตรแต่มาร์คก็ยังรับรู้สึกได้ถึงความไม่ลงรอยกันของคนทั้งคู่!
สายตาของไมค์นิ่งอยู่ก็จริงแต่...มันมีความขุ่นมัวอารมณ์ไม่ชอบใจอยู่ด้วย!
"กลับกันเถอะ..."ไมค์พูดแผ่วเบาแต่นั่นคือความกล้าที่จะพูดกับมาร์คต่อหน้าคนอื่น
"อือ....."มาร์คงงกับการมาตามกลับหอด้วยกันของไมค์แต่ก็ต้องรีบกลับพร้อมไมค์
ไมค์ไม่ท่าทีบ่งบอกว่าโกรธเคืองอะไรสักนิดแต่พอลงกลอนประตูห้องเขาก็ตวัดร่างของพี่ชายมากอดแน่น
"...."มาร์คตกใจมากแต่ก็รับรู้ว่าไมค์หวงเขา นั่นมันก็ทำให้มาร์ควาดฝันไปว่าไมค์รักเขา
"ฮะๆ....เป็นบ้าอะไรเนี่ย?"มาร์คตบหลังไมค์เพื่อให้เขาคลายอ้อมกอดออก
"...."ไมค์เกาหัวแก้เก้อก่อนจะเดินไปถอดเสื้อผ้า
"จะอาบน้ำก็ไปถอดในห้องน้ำสิ- -"มาร์คสั่งไปที
"................."ไมค์ทำปากบุ้ยใบ้แล้วทำท่าทางถูหลังเพื่ออ้อนให้มาร์คถูหลังให้
"โอเค......."มาร์คจำยอม....เขาเริ่มไม่วางใจสถานการณ์แล้ว....
"....!!"มาร์คหน้าตื่นที่ไมค์ถอดหมด เขาแอบเผยรอยยิ้มกวนประสาทพี่ชายของเขานิดหน่อย
"ไม่เคยเห็นของใหญ่หรอมาร์ค..."ไมค์กระซิบกวนประสาทพี่ชายซึ่งก็ได้ผล
"ใหญ่แล้วเรอะ!?ฮะๆ"มาร์คแกล้งบิดเบือนความรู้สึกที่แท้จริงด้วยการแหวเสียงข่มขวัญ
"หันหลังมา!!"มาร์คสั่งเสียงเข้ม ไมค์หุบยิ้มก่อนจะหมุนตัวในอ่างหันหลังให้มาร์ค
"โธ่!"มาร์คสบถก่อนจะย่อตัวลงแรงใช้ฟองน้ำถูหลังให้ไมค์
"เบาๆมือหน่อยนะครับ...T^T"ไมค์โอดครวญที่มาร์ครุนแรง
"เฮอะ!"มาร์คยิ้ม...ไมค์ยังไงก็เป็นไมค์.........เด็กน้อยไร้เดียงสาที่กำลังจะทำตัวเป็นผู้ใหญ่ให้มากกว่าพี่ชายละวะ- -
แผ่นหลังเด็กหนุ่มร่างผอมแห้งๆเห็นแต่โครงกระดูกที่ค่อนข้างสูงใหญ่นั้น....เติบโตอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ทั้งๆที่เมื่อก่อน....กว้างไม่ถึงศอก.....
ผิวกายที่ซีดไม่เคยต้องแดดนั้นน่าถนอม.....และดูเหมือนว่าจะขาวจนเห็นร่องรอยในอดีต.....
แผลเป็นจุดๆจากก้นบุหรี่ของพ่อ!......
รอยเล็บเป็นทาง!!!
ไมค์เคยนอนกับผู้หญิงมาก่อน!!
"หยุดทำไมละครับ...กะลังเคลิ้มเลย....."ไมค์เตือน
"รอย....."มาร์คลูบๆตรงรอยเล็บนั้น
"......"ไมค์นิ่งเงียบ ก่อนจะบอกให้มาร์คพอด้วยคำขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]