บาปรัก(กรงกรรม) ตอนที่ 2
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2022-6-2 02:17เช้าวันต่อมา....
แม่ชะม้อยกับเถ่าแก่เม้งก็ออกเดินทางไปบ้านบางลี่เพื่อเจรจาพูดคุยกับแม่พิลาลัยเรื่องงานเเต่งของแม็ก
กับพัช ทันที่ที่รถจอดและลงเข้าบ้าน แม่พิลาลัยก็ออกมาต้อนรับอย่างดี....
"อ้าว แม่ชะม้อยเถ่าแก่เม้ง ไปไหนกันมาถึงแวะมาบางลี่ได้ ฉันว่าจะโทรคุยเรื่องการ์ดแต่งอยู่พอดี"
"ก็มาเรื่องนี้นี่แหละ"
"อะนั้นเข้ามาในบ้านก่อน พัช พัชเอ้อ เตรียมน้ำท่ามาต้อนรับว่าที่พ่อผัวแม่ผัวหน่อยเร็วลูก"
เมื่อเข้ามาในบ้าน พัชระหรือพัชว่าที่ลูกสะใภ้คนโตก็เอาน้ำมาให้
"สวัสดีครับเตี่ย ม๊า น้ำครับ"
"อือ ขอบใจ"
ทันใดนั้นแม่พิลาลัยก็พูดขึ้นว่า....
"เอ่อแม่ชะม้อย ลูกชายคนโตของแม่ชะม้อยชื่อจริงว่าอะไรหรือ จะได้ให้ร้านเขาพิมพ์ให้ถูก"
"อะ ไหนๆก็อยู่พร้อมหน้ากันแล้ว ฉันก็มีเรื่องจะคุยกันตรง ๆ เรื่องที่จะแต่งงาน ฉันต้องขอโทษแม่พิลาลัย
กับหนูพัชด้วย ฉันคงให้ไอ้แม็กมาแต่งงานกับหนูพัชไม่ได้เเล้ว"
"หมายควาามว่าไงม๊า ม๊าจะให้ผมเป็นหม้ายขันหมากงั้นเหรอ ผมไม่้ยอมนะม๊า"
"ไม่ ไม่ใช่ ฉันจะขอเธอไปแต่งกับทิดมาร์คลูกชายคนรอง"
"ทำไมอะม๊า ทำไมเฮียแม็กถึงเทงานแบบนี้ ไม่รักษาหน้าตาพ่อแม่ผมบ้างเลยเหรอ"
"เขาเอาคนใหม่ที่ทำงานในผับมาเป็นเมีย ดูท่าจะไม่ยอมเลิกลากันง่าย ๆ ม๊าเลยจำเป็นที่ต้องขอให้พ่อพัช
แต่งงานกับทิดมาร์คแทนเเละไม่ต้องห่วงนะว่าร้านชำจะเปลี่ยนมือ ยังไงร้านนี้ก็ต้องให้ทิดกับลื้อตามที่ตกลง"
พัชระได้ยินดังนั้นก็หูผึ่งมาระดับหนึ่ง และพูดตัดบทแม่ชะม้อยไปว่า....
"นั้นก็ได้ม๊า แต่สินสอดทองแต่งต้องมาใหม่ทั้งหมด ขอเดิมถือว่าเป็นค่าปลอบขวัญ"
"ไม่มากไปหรือไง มาหมั้นไว้ตั้ง 200,000 ทอง 4 บาท ถ้าเอาใหม่ สินสอด 4แสน ทองสิบบาทเลยนะ"
"นั้นหนูก็จะพูดให้ดังไปทั้งบางเลยละกันว่าบ้านของม๊ามันไม่มีสัจจะ พูดไม่เป็นคำพูด"
"ตาพัช ตาพัช แม่ว่าเอาตามเดิม...."
"ไม่แม่ ลูกชายเขาทำเราอายขนาดนี้ ถ้าแม่ไม่อาย พัชอายครับแม่ เจอกันวันงานครับ"
เมื่อคุยเสร็จแม่ชะม้อยกับเตี่ยก็เดินทางกลับบ้านระหว่างทาง....
"นี่มันปล้นกันชัด ๆ ของเก่าก็ไม่คืน ของใหม่ก็จะเอาเพิ่มนี่มันไม่เห็นหัวเราาเลยนะเฮีย"
"เอาเถอะหน่าแม่ชะม้อย ที่ไร่ที่นาเราก็มีมากมายแบ่งขายไปก็ยังมีไว้ให้ลูกๆ"
"เพราะไอ้ตัวนั้นคนเดียว ไอ้ฉิบหายไม่รู้ชาติที่แล้วกูไปทำเวรทำกรรมอะไรกับคนอย่างมันไว้"
"ไม่เอาหน่าแม่ ด่าไปก็ไม่ดีขึ้น เชื่อเฮียสิว่าอาชุนนี่แหละจะเป็นสะใภ้ที่ลื้อรักมากที่สุด"
"ชาติไหนเฮีย บอกไว้เลย ฉันตายไม่ต้องให้มันมาเผาผี"
"ถ้าอั๊วไม่ตายก็ลื้อก็จะได้รู้จริงในคำอั๊ว"
เมื่อรถจอดที่บ้าน แม่ชะม้อยก็ลงรถมาพร้อมกับหยิบร่มเเล้วตรงไปที่โรงสี ทันทีที่มาถึงแม่ชะม้อยก็เห็น
ว่าบ้านปิดเงียบไม่มีคน แต่ก็น่าแปลกใจที่บบ้านช่องมันดูสะอาดเสื้อผ้าซักตากเป็นระเบียบ แม่ชะม้อยจึง
เดินออกมาที่โรงสีถามคนงาน
"นี่ มีใครเห็นไอ้แม้กกับเมียมันไหม"
"อ้าวม๊า มาตอนไหน"
"ไอ้ม่อน เห็นพี่มึงไหม"
"เห็นออกไปตลาดแต่เช้านะม๊า ซ้อใหญ่ว่าจะไปหาที่ทางค้าขาย"
"เดี๋ยว ๆ มึงเรียกใครซ้อ นั่นมันไอ้ตัว ต่ำทรามอย่างมันไม่เหมาะที่มึงจะยกมันมาเป็นพี่สะใภ้"
"ม๊า แต่ซ้อเขาขยันมากเลยนะม๊า ทำงานบ้านทำกับข้าวให้เฮียกิน นี่ยังแบ่งมาให้คนงานด้วย"
"มันก็ตอแหลทำเอาหน้าต่อหน้าผัวมันหนะสิ พอไอ้แม้กกลับกรมที่นี้หละพวกมึงก็จะได้เห็นฤทธิ์เห็นสันดาน
ไอ้นี่ เออแล้วไอ้เจ้ามนตืไปรับทิดหรือยัง"
"ไปแต่เช้าเเล้วม๊า ม๊าไม่เจอที่ร้านเหรอ"
"เออมันมาก็ดีแล้วเดี๋ยวเอ็งพาม๊าไปที่ตลาด ไม่ต้องถาม ให้พาก็พา"
"นั่งดีดีนะม๊า"
"โอ๊ยไอ้ม่อน ขับดีดี มอไซต์ห่าไรของมึงคันก็เล็กนั่งแทบหล่น"
แม่ชะม้อยให้ม่อนขับรถมาที่ตลาด ก็ได้เห็นแม็กกับอรชุนกำลังช่วยกันขายขนมซึ่งแม่ชะม้อยก็ได้แอบดูอยู่
"ขนมไหมครับ ขนมอร่อยๆ แวะซื้อกันก่อนนะครับ"
เสียงแม็กร้องขายขนมช่วยอรชุนที่กำลังตักขนมขายอยู่มือเป็นระวิง ก็แหงหละครับพ่อค้าขนมหวานนาน ๆ
จะมีสักที
"เหนื่อยไหมเฮีย"
"ไม่เลยชิวๆ อรชุนมากกว่าที่น่าจะเหนื่อยกว่าเฮีย เดี๋ยวเฮียไปซื้อน้ำให้นะ"
"ไม่เป็นไร เตรียมมาจากบ้านนี่ไง"
"โห ถึงว่าทำไมตะกร้าหนัก ๆ 555 งกดีนี่"
"แม่เฮียเป็นตัวอย่าง"
"อย่าโกรธม๊าเลยนะ"
"โกรธทำไมเล่า ก็หนูทำงานในที่แบบนั้นต่อให้หนูบอกว่าทำบัญชี เขาก็คิดว่าหนูเป็นไอ้ตัวอยู่ดี หนูจะพยายาม
ทำตามที่เตี่ยสอนนะเฮีย"
"ขอบใจนะอรชุน"
"เป็นไงม๊า บอกแล้วซ้อเขาเป็นคนดี"
"มึงอย่ามาพูดดี มันยังว่ากูงกอยู่เลย"
แม่ชะม้อยกับอาม่อนแอบดูและก็ได้ยินที่สองผัวเมียคุยกัน ทันใดนั้นยายแป๊ดตลาดแตกขาเผือกประจำ
ตลาดที่ขายข้าวเม่าทอด กล้วยทอด มันทอด เผือกทอด ก็เข้ามาทักอย่างเสียงดัง
"อ้าวแม่ม้อย มาแอบดูอะไตรงนี้"
หือ อีเสือกนี่มาอีกละ แม่ชะม้อยคิดในใจก่อนที่จะตอบกลับว่า.....
"ก็มาเก็บค่าเช่าแผงไง นี่ตลลาดใคร"
"อ้าว มันเพิ่งวันพุธ ปกติเก็บทุกวันศุกร์นี่ โอ๊ยใครจะมีจ่าย"
"ฉันหมายถึงร้านมาใหม่"
"แม่ชะพม้อย นี่ร้านลูกสะใภ้แม่ชะม้อยนะ จะงกไปไหน"
"นี่ยายแป๊ด ฉันก็ต้องให้ความยุติธรรมกับทุกร้านสิ เดี๋ยวก็จะไปว่าฉันลับหลังได้ ไงขายดีไหมหละ"
"ขายดีครับม๊า ม๊าคิดค่าเช่าอย่างไร"
"อาทิตย์ละ 700"
"โห เค็มได้โล่เลยนะครับม๊า อาทิตย์ะ 700 วันละ 100 โห...นี่ม๊าเกิดที่นาเกลือเปล่าครับ"
อรชุนพูดขึ้นด้วยความกวน แม่ชะม้อยจึงตอบไปว่า....
"ร้านอื่นเขายังจ่ายได้ ถ้าขนมมึงดีมันก็ขายไม่ยาก เว้นแต่ว่ามึงจะขายอย่างอื่นควบ"
"อะไรเหรอครับม๊า ขนม หรือขะขะขะขะ"
"หือ ไอ้อรชุน กูไม่รู้จะสันหาคำไหนมาด่ามึงแล้วจริง ๆ มึงดูนะไอ้แม็กต่อหน้ามึงมันยังแรดขนาดนี้แล้วลับ
หลังมึงมันจะขนาดไหน"
"ม๊า นั้นผมเอาสองร้านติดนะม๊า 1,400 อีกร้านเอาไว้ให้อรชุนขายก๋วยเตี๋ยวอีกร้านก็ขายขนม"
"หน้าอย่างนี้นี่นะ ขายก๋วยเตี๋ยว ก๋วยเตี๋ยวนะไม่ใช่น้ำแข็งใส ที่จะได้ไสไปไสมาสบาย ๆ "
"ม๊าเคยไสเหรอครับ"
"อีนี่ เออกูจะคอยดูว่ามึงจะไได้สักกี่น้ำ"
"เมื่อคืนก็หลายน้ำอยู่นะม๊า วันนี้ขายทั้งตะโก้ เปียกปูน วุ่นกะทิใช้น้ำกะทิเยอะม๊ากกกกก คั้นทั้งคืน"
"อีดอก มึงนี่มันร่านยกกำลังจริงๆ ไปไอ้ม่อนพากูกลับบ้าน"
"ม๊าเดี๋ยวดิ อุดหนุนก่อน ซ้อเอาอย่างละ 2 "
"นี่จ้า น้องม่อน ห่อละสิบบาท เอาเป็น 5 ฟรี 1"
"ซ้อแล้วจะได้กำไรเหรอ"
"พี่ขายเพื่อสร้างตัวไม่ได้ขายเพื่อเอารวย เดี๋ยวไม่มีที่เก็บสมบัติอย่างม๊า"
"ไอ้ม่อน มึงจะหลับไหมบ้านเนี่ย"
"กลับม๊ากลับ ไปก่อนนะเฮีย ไปก่อนครับซ้อ"
เมื่อกลับมาถึงบ้าน ม่อนก็เอาขนมใส่จานตั้งไว้เพื่อลองใจคน และแล้วก็เป็นไปตามที่คิด แม่ชะม้อยได้ลองชิม
ขนมก็ถึงกับว๊าวขนมที่อรชุนทำอะไรใช้ได้หวานมันกำลังดี เป็นขนมไทยที่ใส่ใจสุขภาพ ม่อน มาร์ค มนต์
ก็เลยเอ่ยขึ้นว่า
ม่อน : อร่อยไหมม๊าขนมซ้อ
ม๊า : ถุย อร่อยหาไรจืดชืดไม่มีรสมีชาติ กะทิก็ไม่ได้ น้ำตาลก็ไม่มี
แม่ชะม้อยรีบคายทิ้งจากปาก เตี่ยเลยเข้ามาชิม
เตี่ย : ก็อร่อยนี่ หวานมันกำลังดี
ม๊า : เฮียนี่ก็ลิ้นจรเข้ เออทิดมาร์คขอบใจนะที่ช่วยรักษาหน้าให้ม๊า
มาร์ค : ไม่เป็นไรม๊า หน้าที่ของลูกก็ต้องตอบแทนบุพการี ถึงแม้จะขัดต่อใจแต่ก็ต้อง..... ตอบแทนพระคุณ
มด : แต่เฮียก็โตแล้วนะ บวชแล้ว ก็ขัดใจม๊าบ้าง
ม๊า : มาถึงก็ปากหมาเลยนะ ไงวันนี้กลับบ้านได้
มด : ก็วันนี้ไม่มีงานรำวง ลุงพจน์เเกเลยให้ลูกวงได้พัก
ม๊า : ไอ้มด ทำไมลื้อเลือกร้องรำทำเพลงบ้าบอนี่ว่ะ ดูน้องลื้ออาม่อนสิมันเรียนช่างกล นี่เรียนจบม๊าว่าจะ
เปิดอู่ซ่อมให้
ม่อน : ม๊า อั๊วชอบรุ่นพี่ อั๊วเลยเลือกเรียน
ม๊า : อ้าวไอ้นี่ เฟี้ยงด้วยตะโก้
มด : ม๊า คนเรามันก็มีความชอบไม่เหมือนกันม๊าตีกรอบไม่ได้หรอก ดูเฮียใหญ่ดิยังไม่ชอบการค้าเลย
เลือกสอบทหาร เฮียมนต์ม๊าอยากให้เป็นตำรวจกลับกลายเรียนพานิชมาช่วยกิจการ
ม๊า : นี่ๆๆมึงไม่ต้องพูดถึงพี่คนโตมึงเลยพูดเเล้วอารมย์เสีย
เตี่ย : แม่ เเล้วนั่นเงินอะไร เขามาใช้หนี้เหรอ 1,400
ม๊า : เปล่าค่าเช่าร้าน
ม่อน : ม๊าเก็บค่าเช่าซ้อกับตั่วเฮียหนะเตี่ย
ม๊า : หุบปากแล้วกินตะโก้ไปเลยมึง เฮียฉันมีเหตุผลและวิธีของฉัน
มนต์ : ม๊า
ม๊า : หุบปากเเล้วพาทิดไปร้านตัดชุดที่บางลี่พรุ่งนี้ด้วย ไปพร้อมกับตาพัช โว๊ย พูดเเล้วก็หงุดหงิดของเก่า
ก็ไม่คืนของใหม่ก็เอาเพิ่ม กูนี่ เพราะอีตัวนั้นตัวเดียวเลย
ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ {:5_135:} ดีๆๆๆ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ
ขอขคุณครับ สนุกดีครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ สุดยอดอารมณ์ตัวละครเลยครับ ขอบคุณ คราบ สนุกสนาน ฟันดาบกับทั้งหมู่บ้าน ขอบคุณครับ สนุกมากเลยครับ ขอบคุณ
หน้า:
[1]
2