เชลยศึกเชลยรัก ตอนที่ 3 องค์ประกันหงส์แดง
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2022-6-9 16:40"หะ อะไรนะแก้วฟ้าถูกจับตัวเป็นเชลยที่เมืองประจิม"
"แก้วฟ้าลูกแม่"
"สมเด็จแม่ สมเด็จแม่"
"พระพี่นางเพค่ะ ทรงทำพระทัยดีดีไว้ก่อนนะเพค่ะ พระพี่นาง"
ทันทีที่ม้าเร็วมาส่งข่าว พระเจ้าแสนชัยศรีกับพระสนมเอกทั้ง 4 ถึงกับตกพระทัย ส่วนพระอัครมเหสีนั้น
เป็นลมล้มพับจนเจ้าชายรุ่งฉันต้องเข้ามาประครององค์ และมีพระนางเกษศิลาคอยช่วยพยาบาล จากนั้น
พระเจ้าแสนชัยศรีจึงตรัสถามต่อม้าเร็วว่า......
"พวกมันทำอะไรลูกค้า มันใส่ขื่อคาลูกค้าหรือเปล่า"
"หาไม่พะย่ะคะ ที่ข้าพุทธเจ้าเห็นพระมหาอุปราชย์ทรงประทับเคียงข้างเจ้าชายปัทฑะเลย์ บนหลังช้างศึก
กำลังมุ่งหน้ามาที่พระนครหลวง"
"หือ อย่าบอกนะว่าพระมหาอุปราชย์เข้าพวกกับศรัตรู ถวายบังคมเพค่ะสมเด็จพี่"
"เจ้ามาทำไมศิรินทรา"
"หม่อมฉันได้ยินเสียงพระอัครมเหสีตกพระทัยจนเป็นลม หม่อมฉันก็เลยมาเยี่ยมประมุขวังหลัง"
"ถ้าเจ้าคิดจะมาก่อกวนเจ้ากลับไปเลยนะ"
"มีสิทธิ์อะไรมาไล่ข้าพระสนมเอกจินตนาเทวี"
"เอาหละพอ ข้าจะหาลือข้อราชการจะอยู่ก็เงียบ ขุนศรีอินทรเทพ(อิน-ทอ-ระ-เทบ)"
"พระเจ้าข้า"
"สั่งกองพลแต่งทัพรับศึกใหญ่ที่กำลังจะมา"
"พระเจ้าข้า"
"ขุนหลวงแสนชัยพล(น้องชายพระเจ้าแสนชัยศรี)"
"พระเจ้าข้า"
"เร่งส่งความถึงหัวเมือทั้ง 3 ทิศ เทครัวลงมาช่วยรับทัพที่พระนคร"
"พระเจ้าข้า"
"กุณทัต ปิ่นฉัตร"
"พระเจ้าข้า"
"ลูกทั้ง 2 เกณฑ์ชาวเมืองเข้ามาหลบภัยในพระนครหาที่ที่ปลอดภัยให้พวกเขาอยู่ และเจ้าม่านแก้วจัดเตรียม
สะเบียงเลี้ยงทัพให้พร้อม"
"ไม่ได้นะเพค่ะสมเด็จพี่ ลูกข้ายังเด็กหากพลาดก็มีโทษอาญาแผ่นดินเชียวนะเพค่ะ"
"ศิรินทราวดี(สิ-ริน-ทรา-วะ-ดี) ลูกข้า ข้ามีสิทธิ์สั่ง ตอนนี้ข้าจะเสียแก้วฟ้าหรือไม่ยังไม่รู้ ถ้าไม่ฝึกปรือลูกเต้า
แล้วใครจะช่วยกันรักษาพระนคร สุวรรดารา"
"เพค่ะทูลกระหม่อมพ่อ"
"เจ้าเคยฝึกปรือฝีมืองานทำอาหารหับแก้วฟ้าใช่ไหม"
"ใช่เพค่ะ ลูกเคยฝึกฝีมือกับทูลกระหม่อมพี่ และพระสนมเอกเกษศิลา"
"ดี นั้นเจ้ากับเหล่าพระสนมเอกและพระสนมมีหน้าที่ดูแลอาหารของคนในวังจัดสรรในวัง 10 ทัพ 60 ประชาชน
30 ห้ามมีการแย่งทัพและประชาชนเด็ดขาด"
"เพค่ะทูลกระหม่อมพ่อ"
"เจ้าพี่เพค่ะให้หม่อมฉันช่วยการอันใดก็แจ้งมานะเพค่ะ"
"พระอัครมเหสี หน้าที่ของเจ้าคือดูแลความสงบของวังหลัง"
"แล้วลูกเราหละเพค่ะ"
"ให้ลูกออกไปชิงตัวสมเด็จพี่แก้วฟ้าเถิดพระเจ้าข้า"
"ไม่ได้ ฝีมือเจ้ายังไม่แกร่งพอ ขนาดพี่เจ้าฝีมือดียังพลาดแต่ก็ยังดีที่มีไหวพริบให้แม่ทัพอิศเรศ กุณทัต ปิ่นฉัตร
ยกทัพกลับมาก่อน ไม่งั้นข้าต้องเสียลูกไปมากกว่านี้แน่นอน"
พระสนมเอกสุดาเดือนจึงตรัสขึ้นว่า....
"ถึงอย่างไรก็มิควรเสียเพค่ะ ลูกคือแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ พระนางเจ้าทรงรักพระโอรสทั้งสองมาก"
"ขอบใจพระสนมเอกที่ห่วงใยขา ข้าเสียไป 1 ก็เหลืออีก 1 แต่ถ้าพระสนมเอกเกษศิลา และพระสนมเอก
จินตนาเทวีต้องเสียลูกไป พระสนมเอกทั้งสองก็จะไม่เหลืออะไรเลย"
"เจ้าคิดอย่างนี้ก็ดี การที่แก้าฟ้าทำอย่างนี้ก็ทำให้ชาวเมืองประจิมบุรีรอดชีวิตได้มากโข รุ่งฉัตร"
"พระเจ้าข้า"
"พ่อของแต่งตั้งเจ้าขึ้นรั้งที่องค์รัชทายาทสืบต่อจากแก้วฟ้า และย้ายแม่ทัพอิศเรศเป็นองครักษ์ของเจ้า"
"แต่สมเด็จพี่ยังมีพระชนต์ชีพอยู่นะพระเจ้าข้า"
"พ่อดูจากกลของหงส์แดงบันธเลย์แล้ว รัชทายาทองค์นี้ไม่ปล่อยแก้วฟ้าแน่นอน ตามกฎอัยการศึกสงคราม
ผู้แพ้จะต้องเป็นทาสของผู้มีชัยหากเป็นสตรีก็ต้องเป็นบาทบริจาริกา หากเป็นชายก็ต้องเป็นเชลยศักดิ์ลูกหลวง"
"เราต้องชนะสิพระเจ้าข้า ทูลกระหม่อมพ่อ"
"กำลังทัพพวกมันมีมากนัก หากพี่ชายเจ้ารับมือไหวคงไม่ยอมพ่ายที่หัวเมืองตะวันตก"
"จริงเพค่ะองค์ชายน้อย ขนาดหัวเมืองทูลกระหม่อมพี่ยังรักษา แล้วพระนครที่มีคนมากเช่นนี้ทูลกระหม่อมพี่
แก้วฟ้า คงมิยอมให้เกิดการสูญเสียแน่นอน"
"ก็จริงอย่างที่พี่นางสุวรรดาราตรัส ลูกขอร่วมสู้เคียงข้างทูลกระหม่อมพ่อจนกว่าจะยอมยกธงพ่ายพระเจ้าข้า"
"พวกเราทุกคน ขอถวายชีพเพื่อแผ่นดินและอาณาราษฎรของพ่ออยู่หัวพระพุทธเจ้าข้า"
"ดี รักข้า รักแผ่นดิน ก็ต้องรักประชาชนผู้เป็นกำลังสำคัญของข้าด้วย"
ค่ายทัพหลวงหงส์แดงบันธเลย์ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากกรุงศรีแสนวิไลซ์พลับพลาหลวงที่ว่าราชการทัพ
"เจ้าชายแก้วฟ้า เจ้าเอาชนะข้าได้แต่พ่ายต่อลูกข้า แต่ข้าก็นับถือในความกล้าหาญของเจ้า เอาหละเจ้า
อยากเห็นเมืองเจ้าล้มสลายแบบไหนว่ามา"
พระเจ้าอะลองฑะเลย์เอ่ยขึ้น เจ้าชายแก้วฟ้าจึงตอบไปว่า....
"กระหม่อมอยากเห็นเมืองพระองค์มากกว่าที่ล้มสลาย"
"เจ้า เป็นเชลยแต่ปากยังดีนัก ทหารจับมันไปทรมาร"
"กล้าหรือพระเจ้าข้า นี่คนของข้าหาใช่ทาสของเจ้าพี่"
เจ้าชายปัทฑะเลย์เอ่ยขึ้นเสียงแข็ง พระเจ้าอะลองฑะเลย์จึงห้ามศึกลูกชายทั้งสอง.....
"หยุด อังสุวะ ไม่รู้หรือว่านี่คือที่หมายปองของปัทฑะเลย์ ความใจร้อนของเจ้าจะพาข้าเสียการใหญ่อยู่เรื่อย"
"แก้วฟ้า ข้าจะไม่ทำลายเมืองของเจ้าเพียงแค่เจ้ายอมให้พระราชบิดาเจ้ายอมรับเงื่อนไข 3 ข้อ"
"เจ้าต้องการอะไร ปัทฑะเลย์"
"1 ต้องการให้กรุงศรีแสนวิไลซ์ ตกเป็นเมืองประเศราชของหงส์แดงบันธเลย์ 2.ข้าต้องการบรรนาการอันมี
ช้างเผือก 2 คู่ ม้าศึก 2 คู่ ทรัพย์สินในวัง 1000 ชั่ง และ 3.ข้าต้องการเจ้าไปเป็นองค์ประกันในฐานะพระอัคร
ชายาของข้า"
"แล้วข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไรว่าบ้านเมืองข้าจะไม่ล้มสลาย"
"ข้าเป็นลูกกษัตริย์คำพูดถือว่ามีค่า อีกอย่างถ้าข้าไม่รักเจ้า เจ้าตายไปตั้งแต่คืนที่ลอบมาก่อกวนค่ายทัพข้า
แล้ว แก้วฟ้า"
"ถ้าสัตย์ท่านจริงข้าก็ไม่ขัด ก็อยู่ที่ทูลกระหม่อมพ่อว่าจะตัดสินพระทัยอย่างไร"
ในค่ำคืนนั้นเจ้าชายแก้วฟ้าได้ลอบให้คนแอบส่งความไปยังกรุงศรี
"ทด ทด ไอ้ทด"
"หือ อุ๊ยพระองค์ออกมาจากห้องบรรทมแล้ว...."
"ไม่ต้องถาม ส่งแผนตลบหลังนี้ไปให้พ่อข้า"
"พระเจ้าข้า"
"ระวังตัวด้วย"
ถึงแม้เจ้าชายจะแอบทำการลับที่ไม่คิดว่าจะมีคนรู้และเจ้าชายปัทฑะเลย์ยอมรู้เสมอเพียงแต่ว่าไม่รู้ข้อความ
ในสารลับนั้น เมื่อเข้ามาในห้องนอน
"ออกไปทำอะไรมา"
"ข้าปวดเบา"
"โกหก มาข้าจะพิสูจน์"
"อย่านะ"
เจ้าชายปัทฑะเลย์ดึงแขนเจ้าชายแก้วฟ้าลงมากอดพร้อมเอามือจับเข้าไปพิสูจน์ภายใต้ผ้านุ่งเจ้าชายแก้วฟ้า
"เจ้าโกหกข้า ถ้าไปปล่อยเบาเหตุใดปลายเจ้าแห้งจัง"
"ปล่อยข้านะ ข้าจะนอน"
"นอนสิข้าหนาวกำลังอยากกอดเจ้า"
"แต่ข้าร้อน"
"ร้อนก็แก้ผ้า หรือจะให้ข้าแก้ให้ชายน้อย"
"ข้าไม่น้อยนะ"
"555 เออจริงด้วย"
เช้าวันรุ่งขึ้น
พระเจ้าแสนชัยศรีและพระอัครมเหสีพร้อมด้วยพระญาติวงศืและขุนางต่างต้องออกมารอต้อนรับ พระเจ้า
อะลองฑะเลย์ องค์รัชทายาทอุปราชย์ปัทฑะเลย์พระลูกหลวงอังสุระ และก็องค์ประกันเจ้าชายแก้วฟ้า
พร้อมเหล่าเสนาอำมาตย์
"แก้วฟ้า แก้วฟ้าลูกแม่"
พระอัครมเหสีเห็นลูกตัวเองถูกจับตัวไว้โดยมีองค์รัชทายานั่งประกบ พระนางอยากกอดลูกมาแต่พระเจ้า
อะลองฑะเลย์ตรัสห้ามเพื่อข้อเเลกเปลี่ยน.....
"อย่าพระเจ้าข้า พระนางเจ้า พระมหาอุปราชย์แก้วฟ้าทรงอยู่ในฐานะตัวประกัน หากการเจรจาความไม่เสร็จ
พระนางเจ้าก็หาเข้าใกล้ตัวประกันได้ไม่"
พระเจ้าแสนชัยศรีถึงตรัสขึ้นว่า....
"พวกท่านต้องการอะไร"
"ข้าต้องการเครื่องราชบรรณาการ 2 อย่าง และอีกหนึ่งอย่างให้องค์รัชทายาท"
"ท่านต้องการอะไรก็ว่ามา"
"1 ต้องการให้กรุงศรีแสนวิไลซ์ ตกเป็นเมืองประเศราชของหงส์แดงบันธเลย์
2.ข้าต้องการบรรนาการอันมีช้างเผือก 2 คู่ ม้าศึก 2 คู่ ทรัพย์สินในวัง 1000 ชั่ง
และ 3.ข้าต้องการเจ้าชายแก้วฟ้าไปเป็นองค์ประกันในฐานะพระอัครชายาขององค์รัชทายาทลูกข้า"
"ข้าให้ได้ แต่ตามธรรมเนียมท่านต้องมีสินสอดมาสู่ขอ"
"อยากได้เท่าไหร่ว่ามา"
"ข้าต้องการช้างเผือก 2 คู่ ม้าศึก 2 คู่ ทรัพย์สินในวังท่าน 1000 ชั่ง"
"นี่ท่าน"
เอาหละสิครับ แผนการตลบหลังนี้เจ้าชายแก้วฟ้าทรงวางแผนให้พระบิดาเพื่อจะได้ไม่ต้องสูญเสียอะไร
นอกจากลูก เสียลูกแต่เหลือบ้านเมืองถึงแม่ทั้ง 2 พระองค์จะไม่อยากทำแต่ก็ต้องทำเพื่อความสงบสุข
ขอบคุณครับ {:5_129:}{:5_128:}{:5_132:} จบไหมนิ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณ คราบ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับผม สนุกมากครับ
หน้า:
[1]