เด็กแพทย์ขี้เงี่ยน PT85 เย็ดร่องหมอนแก้เงี่ยน (เหนือ)
ลมเหนือ เหนือลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มาเปิดดู ลุกขึ้นมานั่งเกาหัว มองเป้าของตัวเองที่แข็งทิ่มบ๊อกเซอร์ ถ้าไม่ทำวันนี้คงได้อึดอัดทั้งวัน เหนือเอามือขยำเป้าขอตัวเองที่แข็งนูนขึ้นมา ล้วงมือเข้าไปเค้นคลึงควยของตัวเอง ปลดกระดุมตรงกลางบ๊อกเซอร์ออก ควักควยใหญ่ยาว10นิ้วที่แข็งเป็นลำของตัวเองออกมา จับควยของตัวเองสาวขึ้นลงช้าๆ เหนือขยับตัวนอนในท่าที่สบาย รูดควยตัวเองขึ้นลงมืออีกข้างคลึงไข่ของตัวเองไปด้วย เหนือเป็นคนที่มีอารมณ์บ่อยมาก ถ้าเหนืออยากจริงๆก็สามารถจัดได้ตั้งแต่เช้ายันดึกเลยทีเดียว น้ำหล่อลื่นไหลเยิ้มออกมาตรงปลายควย เหนือใช้นิ้วแตะ น้ำสีใสเหนียวหนืดไหลเยิ้มติดนิ้วเหนือมา เหนือใช้นิ้วกดคลึงวนไปมาที่หัวควยจนเสียวตัวงอ ชักควยของตัวเองขึ้นลงไม่หยุด เหนือเอาหมอนสองใบมาประกบควยของตัวเองกดเอาไว้ เด้งเอวเย็ดร่องหมอนเป็นจังหวะอย่างเมามันส์ สัมผัสของเนื้อผ้าและความนุ่มของหมอนเสียดสีกับควยของเหนือ เหนือจินตนาการว่ากำลังเย็ดอยู่จริงๆ แต่ใบหน้าที่ผุดเข้ามาในหัวทำให้เหนือหยุดชะงัก แม้จะรู้สึกผิดแต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธความใคร่ของตัวเองได้ เหนือเริ่มชยับเอวอีกครั้ง สอดควยเข้าออกร่องหมอนอย่างเร็วและเเรง บีบหมอนแน่นซอยเร็วขึ้นเรื่อยๆ เร่งจังหวะเด้าขึ้นเรื่อยๆ ''อะ อาา'' เหนือเอาหมอนออก สาวควยตัวเองขึ้นลงรัวๆ ''อ้าาา!'' เหนือตัวกระตุกน้ำแตกกระฉูดพุ่งขึ้นมาเลอะออก เหนือหอบหายใจ มองน้ำควยตัวเองที่กระจายเลอะบนอก นับวันยิ่งคุมอารมณ์ยากขึ้นทุกที เหนือลุกขึ้นเอามือรองน้ำควยตรงอกไว้ไม่ให้ไหลเลอะ หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำล้างหน้าให้ตื่น เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ นั่งลงเป่าผมให้แห้ง เล่นโทรศัพท์ไปพลาง ถึงเหนือจะชวนวาไปเที่ยวแต่จริงๆแล้วเหนือเองก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนหรือทำอะไรดี เหนือไม่ค่อยได้ไปเดตกับใครซะด้วย เหนือเป็นคนหล่อหุ่นดี ฐานะร่ำรวยเพรียบพร้อมไปซะทุกอย่างจนคนเรียกว่าคุณชายลมเหนือ มีคนเข้าหามากมาย ทุกคนคงคิดว่าเหนือนั้นต้องช่ำชองเรื่องความรัก แต่จริงๆแล้วไม่เลย เหนือมีแฟนน้อยมาก ที่จำได้ว่าคบจริงจังก็เมื่อสมัยที่ยังเป็นเด็กมา นับด้วยมั้ยนะ เหนือคิดถึงสมัยก่อน สมัยที่เรียนนั้นเหนือเป็นหนุ่มฮอตประจำโรงเรียนเลยก็ว่าได้ มีทั้งผู้หญิงผู้ชายเข้ามาอ่อยเข้ามาจีบ เหนือก็คุยบ้างไม่คุยบ้าง ตอนแรกเหนือคิดว่าคนพวกนั้นคงไม่ใช่สเปคเหนือ แต่เหนือมีคนที่สนใจมากกว่าคนพวกนั้นที่เข้ามาต่างหาก วาที่อยู่ข้างๆเหนือมาเสมอ ไม่ว่าจะมีใครเข้ามาก็จะมาเล่าให้วาฟังเสมอ เหนือเอ็นดูวามาตั้งแต่ไหนแต่ไรเพราะความน่ารักสดใสของวาที่เหนือนั้นไม่มี เหนือเคยมีความคิดที่ว่าตัวเองชอบวา แต่เหนือก็ต้องย้ายมากรุงเทพซะก่อนเลยไม่รู้ว่าจริงๆแล้วความรู้สึกนั้นมันคืออะไร พอได้กลับมาเจอกันอีกครั้งมันถึงได้ชัดเจนว่าเหนือนั้นชอบวาเกินพี่น้อง ความเป็นห่วงอยากดูแลแบบสมัยก่อนยังคงมีอยู่แถมเพิ่มมากขึ้นด้วย เหนือรู้ดีวาตัวเองเป็นคนแสดงความรู้สึกไม่เก่งและปากแข็ง แต่ครั้งนี้เหนือตั้งใจแล้วว่าจะทำให้ดีขึ้น ถ้าพูดไม่เก่งเหนือก็จะใช้การกระทำแทนเอาละกัน เหนือถนัดแบบนั้นที่สุดแล้วนี่นา เหนือมองนาฬิกา ใกล้ได้เวลาออกไปรับวาแล้ว เหนือส่งข้อความไปหาวา 'พี่กำลังจะออกนะ' 'โอเคครับ วาเสร็จแล้ว' เหนือลุกขึ้นเดินไปหน้ากระจก เช็คความเรียบร้อยของตัวเอง ถอนหายใจออกมา แอบรู้สึกกังวลนิดหน่อย ไม่รู้จะกังวลไปทำไมเหมือนกัน ก็คนกันเองนี่นา แค่ไปเที่ยวด้วยกันไม่มีอะไรต้องตื่นเต้นสักหน่อย เหนือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก สักพักปลายสายก็รับ ''ฮัลโหล'' เสียงเปาที่งัวเงียดังมาตามสาย ''ปกติเวลามึงไปเที่ยวกับคนอื่นมึงทำอะไรบ้าง'' ''คนอื่นนี่คืออะไรวะ คนคุยคู่ขาไรงี้หรอ'' ''เออ'' ''ไม่รู้ดิ ก็ไปกินข้าวแล้วก็เย็ดกันมั้ง'' เหนือส่ายหัวอย่างปลงๆ ''แต่ถ้าหมายถึงคนที่กูชอบกูจะชวนเค้าไปทำอะไรที่เค้าอยากทำ ถ้าเค้าชอบกูกลับเค้าก็คงจะพากูไปทำอะไรที่กูชอบบ้างเหมือนกัน'' เหนือฟังที่เปาบอก ''ขอบคุณที่ทำตัวมีประโยชน์นะวันนี้'' ''กูยังงงอยู่เลยเนี่ย ปลุกกูทำไมแต่เช้า'' เหนือคิดว่าถ้าถามเปาตอนตื่นคงจะไม่ได้เรื่อง ถามตอนกำลังงัวเงียนี่แหละดีแล้ว ''ขอบใจ'' เหนือบอกก่อนจะกดวางสาย เข้าไปในเว็บไซต์หนึ่ง กดจองบัตรสองใบ หยิบกระเป๋าและกุญแจรถลงมาข้างล่าง ตรงไปที่ลานจอดรถ ขับออกไปที่คอนโดของวา
วายุ วายืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า มองดูตัวเองในกระจก หยิบเสื้อขึ้นมาทาบตัวหลายต่อหลายตัวแต่ก็ไม่รู้ว่าจะใส่อะไรดี เมื่อวานอยู่ๆเหนือก็ชวนวาออกไปเที่ยว ถึงจะดีใจมากแต่ก็งงๆนิดหน่อย เหนือไม่ได้บอกวาว่าไปไหน แต่วาก็ไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่ แค่ได้ไปเที่ยวกับเหนือก็พอแล้ว ดสียงข้อความเด้งเข้ามา วาหยิบมาดู 'พี่ถึงแล้วนะ' วารีบหยิบกระเป๋าใส่รองเท้า ไม่ลืมที่จะเช็คตัวเองหน้ากระจกก่อนจะลงไปข้างล่าง พอเดินออกมาหน้าคอนโดก็เห็นรถสีขาวของเหนือจอดอยู่ เหนือที่เห็นวาเดินมาเลื่อนกระจกลง วาส่งยิ้มแล้วโบกมือให้ เปิดประตูขึ้นมานั่งข้างเหนือ ''มานานหรือยังครับ'' ''เพิ่งมาถึงแล้วก็ส่งข้อความหาเรานั่นแหละ'' วาพยักหน้า ''แล้วเราจะไปไหนกันหรอครับ พี่ลมเหนือยังไม่บอกวาเลย'' ''ไปถึงก็รู้เองแหละ จะไปละนะ'' ''ครับ'' วารู้สึกตื่นเต้นว่าเหนือจะพาวาไปไหนกัน เหนือเอื้อมตัวมาคาดเข็มขัดให้วา ''ไม่เคยจำเลยว่าต้องรัดเข็มขัด'' เหนือดุ ''วากำลังจะคาดแต่พี่เหนือแย่งคาดก่อนต่างหาก'' ''เหรอ'' วาขำ เหนือยิ้ม สตาร์ทรถแล้วขับออกมาจากคอนโด ''อ้อ พี่เหนือกินอะไรหรือยังครับ'' ''ยังเลย หิวหรอ'' ''ก็นิดหน่อยครับ'' ''แวะกินอะไรกันก่อนไหม'' ''ไม่เป็นไรครับ วาเตรียมมาด้วย'' วายิ้ม เปิดกระเป๋าหยิบกล่องพลาสติกที่ข้างในมีแซนด์วิชออกมา ''แซนด์วิชน้ำพริกหนุ่ม'' ''ห้ะ'' ''ก็แม่ส่งน้ำพริกมาซะเยอะเลย กินกับอะไรได้วาก็กินหมดแหละ มันจะได้หมด'' เหนือขำเบาๆ หยิบแซนวิชเข้าปาก วาเองก็กินอย่างเอร็ดอร่อย เหนือขับรถมาเรื่อยๆ วามองออกไปข้างนอกเห็นชิงช้าสวรรค์ เกาะกระจกมองอย่างตื่นเต้น ''อะไรหรอ'' ''ชิงช้าสวรรค์'' วาเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปวิว เหนือขับเข้าไปใกล้สวนสนุกนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ วาหันมามองเหนืออย่างงงๆ ''เราจะไปไหนกันนะครับ'' ''นี่ไง'' เหนือชี้ วายิ้มกว้าง ''จริงดิ'' วาตื่นเต้นมาก วานั้นอยากไปสวนสนุกสักครั้งมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่ด้วยที่อยู่ต่างจังหวัดทำให้ไม่มีโอกาสได้ไปสักที พอมากรุงเทพวาก็ลืมเรื่องนี้ไปแล้ว เหนือจอดรถ ''แล้วทำไมอยู่ๆพี่ลมเหนือถึงพาวามาล่ะครับ'' ''ก็ตอนเด็กๆพี่เคยสัญญากับวาไว้ไม่ใช่หรอ'' วานึก ย้อนกลับไปตอนที่ทั้งคู่ยังเป็นนักเรียนอยู่ วานั่งหนังอยู่กับเหนือในห้อง เป็นฉากในสวนสนุก ''ที่เมืองไทยจะมีแบบนี้มั้ยนะ'' ''มีสิ ในกรุงเทพน่ะ'' ''อยากไปจังเลย'' วาพูดหงอยๆเพราะรู้ดีว่าคงไม่มีโอกาสได้ไป ''เดี๋ยวไว้เราเข้ามหาลัยที่กรุงเทพได้เมื่อไหร่ เราไปด้วยกันนะ'' ''สัญญามั้ย'' เหนือยื่นนิ้วก้อยออกมา ''สัญญา'' วายิ้มกว้าง ''พี่เหนือจำได้ด้วยหรอครับ'' ''แล้วทำไมถึงจะลืมล่ะ ปะ'' ทั้งคู่ลงมาจากรถ วามองไปรอบๆอย่างตื่นตาตื่นใจ แค่ข้างหน้าก็น่ารักแล้ว วาเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป เอาจริงๆเหนือนั้นรู้สึกไม่เข้ากับสวนสนุกเอาซะเลย เพราะคิดว่าตัวเองเล่นของพวกนี้คงไม่สนุก แต่จำได้ว่าวานั้นอยากมา ไหนๆวันนี้หยุดเลยอยากพามา ''เข้าไปได้หรือยังครับ'' ''ไปสิ'' เหนือเดินไปเอาบัตรเล่นเครื่องเล่นไม่จำกัดที่จองผ่านเว็บเอาไว้ ทั้งคู่เดินเข้ามาข้างใน โชคดีที่วันนี้เป็นวันธรรมดาทำให้คนไม่เยอะ วาส่งโทรศัพท์มาให้เหนือ ''ถ่ายรูปให้หน่อยได้มั้ยครับ'' ''อืม'' วาเดินไปนั่งบนเก้าอี้แล้วยิ้ม เหนือกดถายรูป วาเดินไปถ่ายรูปกับพวกรูปปั้นและของตกแต่งมหลายอย่าง รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของวาทำให้เหนืออดยิ้มออกมาไม่ได้ วาเดินมาดูรูป ''พี่ลมเหนือยังถ่ายรูปสวยเหมือนเดิมเลย'' วายกโทรศัพท์ขึ้น ''ถ่ายด้วยกันนะครับ'' ''อื้ม'' เหนือย่อตัวลงมา วายืดแขนสูงแล้วกดถ่าย มองรูปแล้วยิ้มดีใจ นี่เป็นรูปคู่รูปแรกตั้งแต่ที่กลับมาเจอกันเลย วาตั้งรูปนั้นเป็นรูปหน้าจอแล้วเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า ''ไปกันเถอะครับ'' ทั้งคู่เดินเข้าไปข้างใน มีหลายโซนที่จัดขึ้นตามตีมการ์ตูนดังเรื่องต่างๆ รวมไปถึงเครื่องเล่นอีกมากมาย ''อยากเล่นอะไรหรอ'' ''อยากเล่นไวกิ้งครับ'' ''ไปสิ'' ทั้งคู่เดินมาต่อแถวขึ้นไวกิ้ง เหนือมอง อย่างที่บอก เหนือไม่เหมาะกับสวนสนุกเอาซะเลย เหนือกลัวความสูง วาเงยหน้ามองหน้าเหนือ ''อันนี้ไม่สูงมากครับ'' วาบอก วาเองก็รู้ว่าเหนือนั้นกลัวความสูง เหนือไม่เคยบอกใครเลยนอกจากวาเพราะรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าอาย ทั้งคู่ขึ้นมานั่ง ใส่เซฟตี้เรียบร้อย เรือเริ่มเหวี่ยง มันเริ่มเหวี่ยงสูงขึ้นเรื่อยๆ เหนือเริ่มรู้สึกมวนๆในท้อง วายื่นมือมาจับมือของเหนือเอาไว้แน่น ''วู้ววว'' วาร้องอย่างสนุกสนาน เหนือหันไปมองวาที่กำลังยิ้มกว้าง ผมปลิวไปตามลม เหนือยิ้ม หลับตาลงเล่นต่อ จนกระทั่งหมดรอบ ทั้งคู่ลงมา ''สนุกจังเลย'' วาเดินอย่างดี๊ด๊ามีเหนือเดินตามมาข้างหลัง ''อยากไปเล่นอะไรต่อ'' วามองไปรอบๆแล้วชี้ไปที่รถบั๊ม ''รถบั๊ม'' ''เคยเล่นแต่ที่งานวัด'' วาขำ จับมือของเหนือเดินไปต่อแถว ทั้งคู่ขึ้นมาบนรถ ขับรถชนคนอื่นไปทั่ว เหนือไม่ชอบเล่นเครื่องเล่นพวกนี้ แต่พอมองวาที่ดูสนุกมากก็สนุกไปด้วย มีผู้ชายคนหนึ่งขับรถชนแค่วาอยู่คนเดียว วาเองก็นึกสนุกไล่ชนกลับ เหนือมองผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนนั้นมองวาด้วยสายตาที่เหนือนั้นคุ้นดี เหนือพยายามเคลื่อนรถไปแทรกกลางระหว่างสองคน มองหน้าผู้ชายคนนั้นด้วยสายตาน่ากลัว ''นี่'' วาหันมาชนเล่นกับเหนือแทน เหนือก็ชนตอบ ทั้งคู่ลงมาหลังจากหมดรอบ ''โคตรสนุก'' ''ยังอยากเล่นอะไรอีกมั้ย'' ''อืมม'' วาคิด พยายามหาเครื่องเล่นที่ไม่สูงมาก เหนือจะได้เล่นด้วยได้ ''อยากเล่นอะไรก็เล่นเลย เดี๋ยวพี่ยืนรอ'' ''ไม่เอาอะ อุตส่ามาด้วยกันก็ต้องเล่นด้วยกันสิ'' เหนือลูบหัววาอย่างเอ็นดู ''พี่พาเรามาเพราะอยากให้เราเล่น พี่เล่นหรือไม่เล่นก็ได้'' ''แต่วาอยากให้พี่ลมเหนือเล่นด้วยนี่นา'' ''พักกินอะไรกันก่อนมั้ยล่ะ ค่อยไปเล่นกันต่อ'' ''ได้ครับ'' ทั้งคู่เดินแวะหาอะไรกินในสวนสนุก มีร้านอาหารและร้านขายของกินหน้าตาน่ารักหลายอย่าง วากับเหนือ วาสั่งเครื่องดื่มและโดนัทหน้าตาน่ารักมากิน ''น่ารักจังเลย'' วาเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป เหนือตัวสูงจนหัวเลยคนอื่นในร้านทำให้กลายเป็นจุดเด่นในร้านที่มีแต่เด็กๆ หลังจากที่กินเสร็จทั้งคู่ก็แวะเข้าไปในร้านของที่ระลึก วาเดินดูของน่ารักหลายอย่าง เหนือหยิบที่คาดผมหูกระต่ายสีขาวอันหนึ่งมาใส่ให้วา ''อะไรอะ'' วาจับ ''น่ารักดีออก เอาอันนี้'' ''วาไม่กล้าใส่หรอก'' ''ใส่ไว้เถอะน่า'' เหนือลูบหัววา วาเขิน เดินไปหยิบอีกอันหนึ่งต่เป็นสีดำเดินมาหาเหนือ เหนือส่ายหน้าทันที ''ไม่'' ''ใส่ด้วยกันสิ'' ''พี่ใส่แล้วไม่น่ารักแบบวานี่'' ''ก้มลงมา'' วาทำเสียงงอแงพยายามยืดตัว เหนือขำสุดท้ายก็ยอมย่อตัวลง วาใส่ที่คาดผมให้เหนือแล้วยิ้มกว้าง ''เห็นมั้ย พี่ลมเหนือก็น่ารักเหมือนกัน'' เหนือหันหน้าหนีเพราะความเขิน ทั้งคู่ไปจ่ายเงินแล้วเดินออกมาจากร้าน เดินหาเล่นอย่างอื่นต่อ คนที่เดินผ่านไปมาต่างหันมามองทั้งคู่ ผู้ชายตัวสูงใส่หูกระต่ายสีดำเดินกับผู้ชายตัวเล็กที่สูงไม่ถึงไหล่ใส่หูกระต่ายสีขาว เป็นภาพที่น่ารักจริงๆ วาชี้ไปที่ม้าหมุน ''ไปขึ้นม้าหมุนกันครับ'' วาจับมือของเหนือเดินไป ทั้งคู่นั่งอยู๋บนม้าหมุนท่ามกลางเหล่าเด็กน้อย เหนือรู้สึกเขินและอายมากเพราะพ่อแม่ของเด็กๆที่รออยู่ข้างล่างต่างมองมาที่ทั้งคู่แล้วยิ้ม วาเล่นอย่างสนุกสนานไปกับพวกเด็กๆ เหนือมืองแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ แต่ยังไงก็เขินอยู่ดี วาเอาโทรศัพท์ออกมาจะถ่ายรูปเหนือ ''อย่าถ่าย'' ''น่ารักดีออกครับ'' ''น่าอายจะตาย'' วายื่นตัวเข้ามาในกล้อง ''งั้นถ่ายด้วยกัน'' วากดถายแล้วโพสท์ลงสตอรี่พร้อมกับแท็กเหนือด้วย หลังจากเล่นเสร็จทั้งคู่ก็ลงมา เล่นกันต่ออีกหลายอย่าง เหนือที่เห็นวามีความสุขก็พลอยมีความสุขไปด้วย ลืมความกังวลและไม่อยากเล่นไปจนหมด ''ไปขึ้นชิงช้าก่อนกลับกันมั้ยครับ'' ''ได้สิ'' ทั้งคู่ขึ้นมาบนชิงช้าสวรรค์ ตอนนี้เริ่มเย็นแล้ว ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีส้ม แสงแดดยามเย็นสาดส่องผ่านกระจกเข้ามา วามองวิวอย่างตื่นตาตื่นใจ เอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่าย ''สวยจัง'' เหนือนั่งเท้าคางมองวา ''อืม สวยดี'' ''ที่งานวัดที่ชียงให่มันไม่สูงเท่านี้เลย'' ''ก็แหงล่ะ'' เหนือขำ วาหันมาหาเหนือ ''ขอบคุณที่พาวามาเที่ยวนะครับ'' เหนือยิ้มตอบ เปิดกระเป๋าหยิบกล่องบางอย่างออกมายื่นให้วา วามองอย่างงงๆ ''อะไรหรอครับ'' ''สุขสันต์วันเกิดนะ'' ''จริงด้วย'' วานึกขึ้นได้ วันนี้เป็นวันเกิดวานี่นา เหนือขำหน้าตกใจของวา ''ทำไมต้องเป็นพี่ที่คอยบอกทุกปีด้วยเนี่ย จำวันเกิดตัวเองบ้างสิ'' เหนือยื่นมือไปขยี้หัวของวาเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว ปกติแล้ววาไม่ได้สนใจวันเกิดของตัวเองสักเท่าไหร่ จะรู้ว่าเป็นวันเกิดตัวเองก็เพราะเหนือที่บอกแฮปปี้เบิร์ธเดย์และให้ของขวัญเป็นคนแรกอยู่เสมอ ''ขอบคุณนะครับ'' วารับมา รู้สึกมีความสุขมาก ''แกะสิ'' วาแกะกระดาษห่อของขวัญรูปเพนกวินออก ข้างในเป็นกระดาษใบเสร็จ วาเอาขึ้นมามอง ''บิลเซเว่นหรอครับ'' ''ก็แย่ละ อ่านสิ'' วาอ่าน ''เครื่องมิกซ์เสียง หืม'' วาตาโตเงยหน้ามามองเหนือเหมือนไมอยากเชื่อ ''จะได้เอาไว้ทำเพลงที่ห้องไง เราอยากทำเพลงไม่ใช่หรอ เวลาอยากทำจะได้ทำเลยที่ห้อง แล้วก็'' เหนือเอาใบเสร็จรับของอีกใบให้วา ''โน๊ตบุ๊คใหม่เอาไว้ใช้ด้วย'' วาเบะปากเหมือนจะร้องไห้ ''ไม่ต้องร้องเลย'' ''ให้เยอะเกินไปแล้วอะ'' ''พี่ก็ให้ทุกปีไม่ใช่หรือไง'' ''อันนี้มันเยอะไป'' วารู้สึกเกรงใจเหนือมาก เหนือไม่ได้ให้ของวาเฉพาะวันเกิด แต่ให้ทุกครั้งที่อยากให้ต่างหาก ตั้งแต่สมัยเด็กแล้ว ทั้งคู่มีฐานะที่ต่างกัน เหนือมีอะไรก็จะให้วาหมดโดยที่วาไม่ต้องขอ ''มากอดหน่อย'' วาอ้าแขน เหนือขำ ลุกขึ้นลงไปนั่งคุกเข่าสวมกอดวา วากอดเหนือแน่นเอาหน้าซบไหล่ ''ขอบคุณนะครับ'' เหนือลูบหัวของวา ''ไม่เป็นไร อย่าลืมล่ะ ทำเสร็จแล้วต้องให้พี่ฟังเป็นคนแรกนะ'' ''ก็ได้ฟังคนแรกตลอดอยู่แล้วนี่'' วาอยากเป็นนักดนตรีมากแต่ที่บ้านอยากให้เป็นหมอ มีแต่เหนือสนับสนุนความฝันของวาที่อยากเป็นนักดนตรีมาโดยตลอดวาผละออก ทั้งคู่มองตากัน ''บอกแล้วไงว่าอย่าร้อง'' ''เป็นพี่ได้ของขนาดนี้จะไม่ร้องเลยหรอ'' ''ก็ไม่นะ'' ''เออ ผมลืมไปว่าพี่รวย'' เหนือขำ ''ยังจะเล่นมุขได้อีกนะ'' วาหัวเราะ เอามือปาดน้ำตา เหนือมองหน้าวา วาเองก็มองกลับ เหนือเหมือนคิดที่จทำอะไรสักอย่าง ชิงช้าสวรรค์ของทั้งคู่ขึ้นไปจนถึงจุดสูงสุด เห็นดวงอาทิตย์สีส้มที่กำลังจะตกลับขอบฟ้า เหนือยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ วาหลับตาลง เหนือเข้ามาใกล้จนริมฝีปากของทั้งคู่ใกล้กันมาก เหนือเลื่อนปากไปหอมแก้มของวาแล้วผละออก วาค่อยๆลืมตาขึ้น เหนือยิ้มให้ วาเอามือจับไหล่ของเหนือไว้แล้วโน้มหน้ามาประกบปากจูบเหนือเบาๆ เหนือรู้สึกตกใจมาก เอามือจับเอวบางๆของวาเอาไว้ ไม่ได้รุกต่อหรืออะไร ปล่อยให้ริมฝีปากของทั้งคู่แนบชิดติดกันอยู่อย่างนั้นพักใหญ่ วาผละออก พอรู้ตัวว่าทำอะไรลงไปก็ตกใจตาโต ''ขอโทษครับ'' ''ไม่เห็นต้องขอโทษเลย'' เหนือยิ้ม เอามือลูบหัววาเบาๆ ชิงช้าสวรรค์ลงมาข้างล่างพอดี ทั้งคู่เดินลงมา วาเขินมากจนไม่รู้จะทำตัวยังไง หน้าแดงไปหมด แต่เหนือกลับดูปกติมาก ''ปะ กลับกันเถอะ'' เหนือจับมือของวาเดินกลับไปที่รถ วากลัวว่าที่วาทำไปเมื่อกี๊เหนือจะไม่คิดแบบเดียวกับวาแล้วห่างจากวาไป เหนือขับรถกลับมาส่งวาที่คอนโด ''วันนี้ขอบคุณมากนะครับพี่ลมเหนือ'' วาเปิดปากพูดหลังจากที่นั่งเงียบมานาน ''ไม่เป็นไร เจอกันพรุ่งนี้นะ'' ''ครับ'' วายิ้ม โบกมือให้ กำลังจะลงจากรถแต่เหนือจับเอาไว้ วาหันมามอง ''ไว้พี่จะทำให้เป็นเรื่องเป็นราวนะ'' เหนือพูดยิ้มๆ แม้จะไม่ค่อยเข้าใจแต่วาก็พยักหน้าแล้วเดินเข้าคอนโดไป หลังจากที่วาลับสายตาไปเหนือก็ยิ้มกว้างออกมา เกร็งเขินมาตลอดทาง เอามือจับริมฝีปากของตัวเอง สัมผัสของปากเล็กๆนั่นยังตราตรึงอยู่ ใบหน้าของวาที่แสงแดดสีส้มตกกระทบยังติดตา เหนือขับรถกลับไปที่คอนโด ในหัวคิดว่าต้องทำอะไรต่อ ขอบคุณครับ. น่ารัก อะไรจะน่ารักได้ขนาดนี้ คนเงียบเงียบพอทำอะไรแบบนี้มันน่ารักมากนะ {:7_305:} บ้างทีค่อยๆเป็นค่อยไปก็ดี ขอบคุณ เขินไปกับพี่ลมเหนือ ขอบคุณครับ เหนือก็ยังคงเส้นคงวาตล๊อดดดด ช้าตล๊อดดดดดดด จนน้องวาจะทนไม่ไหวละ วารุกหนักๆเลยหนู เอาให้เหนือคลั่งตายไปเลย 55555555 {:7_295:} {:7_297:} ขอบคุณครับ ใกล้แล้วสินะ {:5_135:}{:5_135:} {:7_295:} ใจกล้าๆ จอเป็นแฟนเลยลมเหนือ555 {:7_317:} ตอนที่ช่วยตัวเองใบหน้าที่แว๊บมานี่ใครกันน้า ถ้าเป็นคนที่เราแอบรักอยู่แล้วก็ไม่น่ารู้สึกผิดอะไรเลย การมีอารมณ์กับคนที่เรารักเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว
บุคลิกเหนือมีความ introvert สูงมากๆ การที่จะสร้างความสัมพันธ์หรือจะเริ่มจีบใครย่อมเป็นเรื่องยากเป็นธรรมดา ไม่ใช่สิ่งที่คนสไตล์นี้ถนัดด้วย แต่พอได้มีเพื่อนที่เป็น extrovert จ๋าๆ สไตล์เปิดเผยตรงไปตรงมาอย่างเปามาให้คำปรึกษา แถมคำแนะนำที่ให้ก็เป็นคำแนะนำที่ดีมากๆ เลยทำให้การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างเหนือกับวาผลลัพธ์ออกมาดีเกินคาดมากๆ และราบรื่นมากๆ เช่นกัน ตรงกันข้ามกับตอนสมัยที่จีบน้ำตอนนั้นเหนือลุยเดี่ยว แต่ด้วยบุคลิกที่ชอบอยู่ตัวคนเดียว ไม่ถนัดเข้าสังคม ทำให้อะไรๆ ก็เลยดูติดๆ ขัดๆ ไปหมด
นอกจากมีเปาช่วยเป็นตัวเริ่มจุดประกายแล้ว สภาพแวดล้อมก็เอื้ออำนวยอีก การได้มาที่สวนสนุกครั้งนี้นับว่าโชคดีสองเด้งทั้งเป็นสถานที่ที่วาอยากมาด้วยอยู่แล้วและเป็นสถานที่ที่มี landmark ต่างๆ มากมายที่เหมาะสมกับการออกเดท และมีเหตุการณ์ชีวิตด้วยกันอีกด้วย
ชอบตอนที่อยู่บนชิงช้าสวรรค์ที่สุดเลย โมเม้นต์ที่หอมแก้มและจูบปากกันเป็นโมเม้นต์ที่มีความโรแมนติกมากๆ น่ารักที่สุดเลย นอกจากจะได้บอกความในใจโดยนัยแล้วยังเป็นการให้ของขวัญวันเกิดวาอีกหนึ่งชิ้นที่ล้ำค่ามากยิ่งกว่าเครื่องดนตรีใดๆ และโน้ตบุ้คที่ให้ไปก่อนหน้านี้ด้วย
ลมเหนือก็ดึงช้าให้อดใจรออีกจนได้ อุตส่าห์นึกว่าบนชิงช้าจะสารภาพซะแล้ว ทุกอย่างเป็นใจหมดซะขนาดนี้ แต่ก็ยังดึงเกมต้องมารอทำให้เป็นเรื่องเป็นราวอีก555555 อดใจอีกนิดนึงนะวา แต่ยังไงก็ตามการที่พี่ลมเหนือไม่โกรธวาตอนที่จูบปากกันก็น่าจะทำให้สบายใจได้ระดับนึงว่าพี่เขาก็มีใจให้อยู่เหมือนกัน เหลือแค่รอพี่เขาบอกความจริงล่ะ
เอาจริงโมเม้นต์เหนือกับวาช่วงแรกๆ ก่อนขึ้นชิงช้าสวรรค์ให้ความรู้สึกเหมือนคุณพ่อพาคุณลูกไปเที่ยวสวนสนุกเลยนะ วาเหมือนคุณลูกที่เป็นเด็กเห็นอะไรก็อยากเล่นไปหมด ดูสนุกสนานร่าเริง ส่วนเหนือเหมือนคุณพ่อที่ดูไม่ค่อยอยากเล่นอะไรโลดโผนมากตามสไตล์ผู้ใหญ่ อาจจะมีเล่นเครื่องเล่นง่ายๆ เป็นเพื่อนลูกอยู่บ้างบางชิ้น ขอบคุณครับ
{:7_317:} {:5_132:}{:5_132:}{:5_141:}