เสน่ห์รักนาคราช ตอนที่ 1
ณ ดินแดนอันลึกลับ ยังมีเมืองบังบดแห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของเหล่านาคราช โดยมีท้าวภูปักนาคราชเป็นราชาแห่งนาคปกครองเมืองนี้ ท้าวภูปักนาคราชมีราชบุตรหนึ่งองค์นามว่า "ภูผา" เป็นนาคหนุ่มที่รูปงาม
เพียบพร้อมทั้งความรูและศิลปะวิทยายุทธต่าง ๆ จนแตกฉานและช้ำชอง ดังนั้น ภูผาจึงเป็นหมายตาหมายใจ
ของเหล่านาคาและนาคี แต่น่าเสียดายที่ภูผานาคราช ไม่ได้สนใจในเผ่าพงศ์เดียวกัน
วันหนึ่ง ภูผาได้แอบออกมาจาเมืองบังบดของนาคราชและออกมาท่องเที่ยวที่ภูลังกา อันเป็นที่ประทับของ
องค์ปู่อือลือ อันเป็นที่เคารพของเหล่านาคและมนุษย์ และในการออกมาครั้งนี้บุพเพก็นำพาให้ภูผาได้มา
พบเจอกับ "แทนไท" ลูกชายกำนันของหมู่บ้านที่อยู่ด้านล่างของภู แทนไทเป็นหนุ่มหล่อน่ารักร่างกายสมส่วน
และยังมีความฉลาดรอบรู้จนภูผานาคราช หลงรักในตัวของแทนไท
"ท่านภูผา ท่านจะทำอะไร"
มนตรา พี่เลี้ยงของภูผาเอ่ยขึ้นทันทีที่ภูผาแปลงร่างเป็นมนุษย์
"ข้าปรารถณาที่อยากจะรู้จักกับมนุษย์ผู้นั้น"
"ท่านภูผา ข้าเป็นพี่เลี้ยงท่านมาตั้งแต่เล็กทำไมข้าจะไม่รู้ว่าท่านคิดอะไร"
"ท่านเป็นพี่เลี้ยงที่รู้ใจข้าเสียจริง นั้นให้ข้าได้ทำในสิ่งที่ต้องการเถิดหนา"
"เดี๋ยวท่านภูผา ท่านก็รู้นี่ว่านาคกับมนุษย์คือรักต้องห้าม เหตุใดท่านจึงยังอยากที่จะเข้าไปในสิ่งที่เรียกว่า
ต้องห้ามด้วย"
....อ่านอะไรว่ะเพื่อน จริงจังมากเลยมึงต้นข้าว.....
แทนไทเดินเข้ามาหาต้นข้าวและเพื่อน ๆ ที่กำลังนั่งอ่านวรรณกรรมอยู่ ต้นข้าวเลยตอบไปว่า
"เสียงดังเลยมึง กำลังอ่านเพลิน ๆ"
"นั่นดิกำลังลุ้นเลยว่าภูผานาคราชจะจิ้นกับพ่อหนุ่มชาวบ้านอย่างแทนไทอย่างไร"
"เดี๋ยวน้อยหน่า มึงอ่านเรื่องไรว่ะทำไมชื่อมันเหมือนชื่อกูเลย"
แทนไทถามขึ้นอย่างสงสัย โทนนี่เลยตอบกลับว่า..
"ชื่อคคนเรามันก็มีซ้ำไปซ้ำมา มาตั้งแต่โบราณกาลละป่ะ ว่าแต่มึงแหะทำวิทยานิพนธ์เรื่องนาคอยู่ไม่สนใจ
เรื่องนี้เหรอว่ะ น่าสนุกนะมึง"
"ไหน เรื่องอะไร"
แทนไทหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน แต่แล้วก็......
"ไม่เห็นมีเนื้อหาอะไรเลย มีแต่กระดาษเปล่าๆ"
"เฮ้ย มันจะเป็นไปได้ไง เมื่อกกี๊พวกกูยังอ่านกันอยู่เลย"
"ก็มันไม่มีเนี่ย"
แทนไทหันหน้าหนังสือไปให้เพื่อนๆดูก็ปรากฎว่าเนื้อหานั้นหายไปจริง ๆ ทำเอาทุกคนแปลกใจมากทั้ง ๆ ที่ยัง
อ่านกันอยู่ แทนไทคืนหนังสือเล่นนั้นให้เพื่อน แล้วเขาก็นั่งทำรายงานต่อ หนังสือนั้นก็ปรากฎตัวอักษรขึ้นมา
ทันทีเมื่อไม่ได้อยู่ในมือของแทนไท ทุกคนจึงกลับไปเปิดอ่านหน้าแรกอีกครั้ง ก็พบบันทึกที่ระบุไว้ว่า....หากใคร
ที่มีสัมพันธ์ในอดีตชาติ จะอ่านหนังสือเล่มนี้ไม่ได้จนกว่าเขาผู้นั้นจะรู้ตัวตนในอดีตของตน.... ทุกคนต่างหัน
มามองหน้ากันและจ้องไปที่แทนไท
"จ้องหน้ากูหาเลขเด็ดกันเหรอ น้อยหน่า โทนนี่ ต้นข้าว"
แทนไทพูดขึ้นในขณะที่เพื่อนทั้ง 3 กำลังเกิดความสงสัยในตัวของแทนไท ต้นข้าวเลยตอบไปว่า....
"เปล่า เออมึงปิดคลาสรอบนี้ไปเที่ยวบ้านมึงกันอีกป่ะ"
"ก็ว่าจะไปนะ ไปช่วยงานพ่อกับแม่กูด้วย"
"ช่วยงานลุงแทนคุณกับป้าจำปา หรือว่าตามหาพี่ภูผากันแน่ค่ะ อีคุณแทนไท"
"อุ้ย น้อยหน่ามึงก็อย่าแซวเพื่อนสิ หน้ามันแดงอีกแล้วนั้น"
"บ้าบอ"
"มามาพวกเราอ่านต่อ...."
ทั้ง 3 หยิบหนังเล่มนั้นมาอ่านอีกครั้ง โดยที่แทนไทใส่หูฟังฟังพลงและทำรายงานอย่างไม่สนใจโลก
หลังจากที่ภูผานาคราชแปลงกายเป็นมนุษย์ก็ได้มุ่งตรงไปชนไหล่ของแทนไทเข้า
"เป็นหยังบ่ครับอ้าย ขอโทษหลายๆเด้อ"
แทนไทเอ่ยขึ้น ทั้งคู่ต่างก็สบตากัน ภูผาเลยพูดขึ้นว่า....
"อ้ายบ่เป็นหยัง ว่าแต่บักหล่าเถอะมาเฮ็ดหยังบนนี้"
"เอ้าข่อยกะมาสักการะองค์ปู่อือลือหนะสิ ว่าแต่อ้ายไม่ใช้ชาวบ้านเหมือนพวกเฮานี่ ไม่เคยคุ้นหน้าในหมู่บ้าน"
"อ้ายเป็นคนป่าคนดง บักหล่าจั๊กเคยพ้อหน้าอ้ายจังได"
"คนป่าอิหยัง คือสิหล่อปานคนเมือง รูปร่างสง่างามราวกับนาคแปลงกาย"
"แล้วถ้าอ้ายแปลงร่างมาหละ"
"อย่าเด้ อย่าจีบข่อย ย่านโดนสาป"
แทนไทพูดพร้อมอมยิ้ม ทันใดนั้นพ่อกำนันก็เอ่ยเรียก....
"บักแทน บักแทนเอ๊ย เมื่อเฮือนเฮาเถาะคือสิค่ำแล้ว"
"ครับพ่อ ข่อยกำลังฟ้าวไป"
"มามา เดี๋ยวหลงเข้าเมืองบังบดมันคือสิลำบาก"
"ข่อยไปก่อนเด้อ้าย อ้ายก็ระวังเด้ บนนี้ศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนักอย่ากระทำการประมาทเด้ออ้าย ข่อยไปละ"
แทนไทหันมาส่งยิ้มให้ภูผาก่อนที่จะเดินทางลงภูไปกับพ่อกำนันและชาวบ้าน ภูผานาคราชรู้สึกได้ว่านี่แหละคือ
คนที่ใช่ที่เขารอคอยและตามหา เช่นกันกับแทนไทที่กลับลงมาจากภูลังกาเขาก็มีอาการเหมือนคนที่กำลังมี
ความรัก เขาดูสดใสขึ้น และยิ้มง่ายกว่าเดิม
"พ่อ มื้ออื่นเฮาสิขึ้นภูอีกบ่"
"บ่ มื้ออื่นเป็นวันพระขึ้น 15 ค่ำ ชาวบังบดและเหล่านาคจะทำการถืออุโบสถศีลและเจริญภาวนานมัสการ
พระพุทธเจ้า บ่ควรขึ้นไปมิติซ้อนมิติหลงไปเข้าเมืองบังบดละก็ บ่อยากคิดว่าจะหาเจอ"
แทนไท ได้แต่คิดถึงใบหน้าของหนุ่มคนนั้นทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน
เช่นกันกับภูผานาคราชที่กลับเข้าเมืองนาคราชก็เก็บตัวเงียบในห้องภายในปราสาทราชมณเฑียรอันวิจิตร
"ท่านมนตรา"
"มีอันใด องค์ราชบุตร"
"พรุ่งนี้ข้าจะขอออกไป"
"ไม่ได้ พรุ่งนี้วันเพ็ญ 15 ค่ำเหล่านาคต้องเจริญภาวนาถวายสักการะองค์พระพุทธเจ้า และพระองค์ก็ต้อง
เข้าร่วมพิธีด้วย"
"แต่ข้าขอเวลาเพียงชั่วครู่"
"ไม่ได้ คือ ไม่ได้ องค์ราชบุตรอย่าให้ข้าต้องหนักใจ"
และแล้วเจ้าชายภูผานาคราชก็คิดวางแผนการเนรมิตรทหารยามให้เป็นพระองค์และสวมรอยอยู่ในห้องโดย
แสร้งว่าไม่สบายเข้าพิธีเจริญพุทธมนต์ไม่ได้ แต่....เหนือฟ้ายังมีฟ้าฉันใด เหนือภูผาก็ยังมีท้าวภูปักนาคราช
พระราชบิดาของเจ้าชายที่ทรงรู้ทุกอย่าง .......
"เยสสสสสำเร็จเสร็จสิ้น"
แทนไทอุทานขึ้นหลังจากทำรายงานเสร็จ ทุกคนจึงหยุดอ่านหนังสือเล่มนี้ และน้อยหน่าก็พูดขึ้นว่า....
"โอ๊ยยย ไอ้แทนบา ๆ กูอ่านนิยายอยู่ เฮ้....บักนี่"
น้อยหน่าพูดขึ้น พร้อมอารมย์หงุดหงิด
"ไว้อ่านต่อวันหลังแล้วกัน เออแทนพรุ่งนี้ก่อนไปภูลังกาแวะคำชะโนดก่อนได้ป่ะ"
"ได้ดิต้นข้าว ทำไทขอพรปู่ศรีสุทโธกับแม่ย่าเหรอ"
"อือ ขอเรื่องเรียน และแม่กูก็ฝากขอ 2 ตัวล่าง 3 ตัวบนด้วย"
"นี่ไอ้ต้นข้าว แม่มึงขายเตี๋ยวยังรวยไม่พออีกเหรอว่ะ"
"นี่ไอ้โทนนี่ เขาเรียกหาแหล่งลงทุนเพิ่มพูนเงินเว้ย"
"นั้นกูว่ามึงขอให้แม่มึงขายดีทุก ๆ วันก็พอ การพนันมันไม่ดีเว้ย อีกอย่างเราไปหาท่านเพื่ออะไรความสุข
ทางใจ หรือความสุขบนความหวัง"
"ครับ พ่อแทนไท"
เช้าวันรุ่งขึ้น ทั้ง 4 คนก็เดินทางจากขอนแก่นไปอุดรก่อนไปที่บึงกาฬ แทนไทขับรถพาเพื่อน ๆ ไปจนถึง
จุดหมายแรกคือคำชะโนด......
{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:} ขอบคุณครับ {:5_135:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ จินตนาการตามเลย สนุกดีครับรอตอนต่อไป ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ มาต่อไวๆค น่าติดตามครับ ขอบคุณ คราบ แม้บทสนทนาของตัวละครจะประดักประเดิดไปบ้าง เหมือนพอไอเดียลื่นไหล พิมพ์แต่งไปเรื่อย ๆ แล้วไม่ได้ลองอ่านทวน
แต่พล็อตก็น่าติดตามดีครับ {:5_125:}{:5_125:} รักนะจุ๊บจุ๊บ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ สนุกมากครับ
หน้า:
[1]
2