เพื่อนที่ใจง่าย... (4)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Glazia เมื่อ 2022-7-5 22:57“เชี่ยเอ้ย! ไอ้พี่แก้ว! ไอ้พี่โง่!”
“มึงดูไม่ออกเลยเหรอว่ากูชอบมึง”
“ชอบมึงมาตั้งแต่เปิดเทอมแล้ว”
“พี่แม่ง...”
จากนั้นสมองผมได้ถูกบล็อคอัตโนมัติคิดอะไรไม่ออกเลยสักอย่าง
ส่วนไอ้ซองเองก็นิ่งไปสักพักแต่สายตาของมันยังจ้องเขม็งมาที่ผมที่กำลังพิงผนังห้องน้ำอยู่
แต่จู่ๆก็สัมผัสได้ถึงแรงบดขยี้ที่ริมฝีปากที่กำลังถูกปากของไอ้ซองกำลังครอบครองและคล้ายกำลังหยอกล้อซึ่งเป็นสัมผัสที่เรียกสติผมได้ดี
“หมาย..หมายความ..ว่ะ...ว่าไง”
ผมได้เอื้อนเอ่ยถามไปในความสงสัยและความเขินอายนิดๆที่ผุดขึ้นมาโดยที่ตัวเองก็ยังไม่เข้าใจ
“55555 เขินเหรอว่ะไอ้แก้ว”
“แค่กูแสดงแค่นี้เคลิ้มเลยเหรอว่ะแสดงว่ามึงแอบคิดอะไรกับกูแน่ๆ”
“ ไอ้พี่แก้วไอ้เชี่ย! มานี้เลยมึงอยากได้กูนักใช่ไหม...กูจะสนองให้”
ตอนนี้เหมือนจะเป็นไข้ตัวร้อนวูบวาบไปหมดสมองรับและปรับอารมณ์ไม่ทันเลยเหมือนคนที่กำลังจะมีความสุขโลกสดใสสีชมพูกลับกลายเป็นโลกที่มืดเทา
“อั่กก...ไอ้เชี่ยซอง”
เสียงตัวผมที่กระแทกเข้ากับที่นอนของไอ้ซองจนรู้สึกจุกมากๆและยังเจอร่างของมันที่กำลังขึ้นคร่อมผม
“มึงจะทำอะไรพี่ปล่อยนะเว้ย! ปล่อย!”
ไอ้ซองมันพลิกตัวผมขึ้นมาจ้องมองใบหน้ามันพร้อมกับเจอมัดที่มันต่อยลงมาที่ท้องของผม
ตอนนี้ขยับร่างกายไม่ไหวแล้วครับแค่ขยับนิดเดียวก็เจ็บไปหมดเลยยิ่งโดนมันกระชากตัวพร้อมกับความพยายามที่จะถอดเสื้อยืดของผมออกจากศีรษะยิ่งทำให้อาการจุกและเจ็บหน้าท้องจากการโดนต่อยกำเริบ
ขณะเดียวกันน้ำตาผมก็ไหลออกมาด้วยความเจ็บความเสียใจและความผิดหวังไม่มีแรงเหลือที่จะต่อต้านมันเลย
แม้ผมจะชอบผู้ชายก็จริงแต่ไม่ใช่อะไรแบบนี้ต่อให้จะเป็นใครรสนิยมแบบไหนถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้คงไม่มีใครมีอารมณ์พิศวาสหรอกครับ
ตอนนี้ผมทำได้แค่ระบายความเจ็บผ่านมือที่กำผ้าปูที่นอนและน้ำตาที่ไหลออกเป็นทางพร้อมกับสายตาที่มองออกไปนอกหน้าต่างเพื่อหวังแค่รอให้ช่วงเวลานี้ได้ผ่านพ้นไปในเร็วๆสักที
“เชี่ย...กูโคตรเสียวว่ะไอ้แก้ว!”
คำสบถและแรงขยับของมันยังคงดำเนินต่อไปโดยปราศจากเสียงกล่าวๆใดของผมเว้นเพียงเสียงสะอื้นและความจุกความเจ็บในทุกจังหวะที่มันขยับ
“อ่ะอ่ะ...จะแตกแล้วๆ”
หลังจากนั้นมันถอดถุงยางทิ้งแล้วปลดปล่อยลงมาที่ใบหน้าของผมที่โดนมืออีกข้างของมันจับบีบกรามบังคับให้หันมามองมัน
“ฮึก ฮืออ ฮืออออ ปล่อยกูไปเถอะ”
“กูจะไม่ยุ่งไม่ข้องเกี่ยวอะไรกับมึงฮึก..แล้ว”
“กูไหว้ขอเถอะนะไอ้ซอง ฮือออ”
หลังจากมันปลดปล่อยแล้วเสียงของผมที่ถูกอัดอั้นเก็บไว้ก็ถูกเปล่งด้วยเสียงสะอื้นและวิงวอนขอความเห็นใจจากมัน
พร้อมยกมือไหว้ขอร้องเพราะตอนนี้สติผมแทบจะหลุดลอยไปจากร่างกายแล้วจริงๆ
ผมไม่เคยคิดว่าชีวิตจะต้องมาเจออะไรแบบนี้แม้ผมจะชอบผู้ชายแต่ก็ยังไม่เคยมีสัมพันธ์อะไรแบบนี้ยิ่งในสภาวะการณ์ที่ถูกทำร้ายข่มเหงใจผมมันรับไม่ไหวหรอกครับ
“ก็แล้วแต่มึงล่ะกัน...”
ไอ้ซองพูดจบมันก็เดินไปที่โต๊ะหนังสือพร้อมหยิบมือถือขึ้นมากดแล้วหันหน้าจอมาให้ผมดูพร้อมกับเสียงที่บาดความรู้สึกของผมเหลือเกิน
เสียงขอร้องวิงวอนปะปนกับเสียงสะใจเสียงด่าทอและเสียงการขยับตามจังหวะที่มันข่มเหงร่างกายของผม
“อยากเป็นคนดังก็ได้นะ...ก็แค่มึงลองขัดคำสั่งกูขัดใจกู...”
“หว้าาา...เรามาลองกันดูซิว่าพี่แก้วของน้องซองจะน่ารักเชื่อฟังกันไหม”
“กูขอสั่งให้มึง...”
“เลิกกับไอ้เหี้ยรุ่นพี่นั่นซะ!!! กูรู้ว่าพวกมึงคบกัน”
“ถ้าทำไม่ได้...ก็...มือกูอาจเผลอกดแชร์ก็เป็นได้”
พอมันพูดด้วยน้ำเสียงยียวนเพราะถือไพ่เหนือกว่าเสร็จมันก็เดินตัวเปล่าเข้าไปอาบน้ำ
ทิ้งไว้แค่ตัวผมที่กำลังนอนร้องไห้กับความเสียใจความผิดหวังกับปัญหาที่ถาโถมเข้ามาแบบไม่คาดฝันปะปนกับคราบต่างๆที่มันทิ้งไว้ย้ำเตือนผมว่า
“ผมไม่ได้แค่ฝันร้าย”
ป.ล.กลับมาลงให้อ่านต่อแล้วนะ comment ให้กำลังใจกันได้ เขียนฉาก NC ไม่เป็นเลย ได้เท่านี้จริงๆ แต่จะลองพัฒนาดู ฝากติดตามด้วยนะ
ขอบคุณครับ สนุกมากครับ อ้าว ไหงกลายเป็นดราม่าหนักขนาดนี้ ทำไมซองต้องทำขนาดนี้ด้วย สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ {:5_119:} รอติดตาม คับ ชอบครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
โอโหหโดนขืนใจเฉยอ่ะไมเป็นงี้อ่ะ ซะงั้น ขอบคุนคับ ดีแล้วเพราะยังไม่ใช่ความรัก คล้ายแคเล่าระบายความในใจที่รู้สึก ในตอนนี้ ตอนหน้าจะเป็นไงต่อ เปลี่ยนแปลงมั้ยน่ะ{:5_142:} ซองก็เลวเกิน ขอบคุณ คับ
หน้า:
[1]