ไฟรักริษยา EP 9 งานเปิดตัวคอนโด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nuttsoy เมื่อ 2022-8-2 22:14ตอนที่ 9 งานเปิดตัวคอนโด
หลังจากกินอาหารเสร็จสรรพเรียบร้อยคุณลุงบอกกับทุกคนว่า คืนนี้ต้องไปงานเปิดตัวคอนโดโครงการของเรา ที่พี่สมาร์ทเป็นเจ้าของโครงการคอนโดThe Sakura Night ทุกคนเลยไปเตรียมตัวจัดเต็มทุกคนไปร้านสปา และก็กลับมาแต่งชุดหล่อสวย มีพี่แน่งน้อยและพี่กรอยเป็นคนเตรียมผมสนิทกับพี่แน่งน้อยมากเป็นคนเตรียมและเลี้ยงดูมาคืนนี้ผมแต่งตัวด้วยชุดหล่อที่สุด ใส่สูทเข้ารูปสีขาวส่องกระจก ดูไปดูมาก็ไม่เลวแฮะ
วันนี้เป็นคืนสำคัญที่เราจะต้องออกไปงานเปิดตัวคอนโด
"พี่แน่งน้อย เพชรหล่อยังครับเนี่ย"
"คุณเพชรหล่อที่สุดเลยคะ สำหรับพี่"ผมยิ้มกริ่มด้วยความภูมิใจ อย่างน้อยก็พี่แน่งน้อยแหละที่ชมผม โกหกไม่โกหกผมไม่รู้แต่ที่รู้ คือผมดีใจที่สุด
"เพชรเพชร เสร็จรึยังนะลูก"แม่ผมเคาะประตู
"เสร็จแล้วครับแม่"ผมแต่งตัวและออกมาเจอ
"ไป เพชร"แม่จูงผมไปอย่างกระตือรือร้น และลงไปข้างล่างนั่งรอ พี่เชอร์รี่กับพี่พลอย
"โห พี่พลอย สวยเซกซี่จังเลยอะเดี๋ยวคนก็ไม่มองคอนโดหรอก มัวแต่มองพี่พลอย" พี่พลอยเดินลงมาด้วยชุดกิโมโนสมัยใหม่สวยเซกซี่มาก
"เยอะและ ตาเพชร ไม่ขนาดนั้นหรอกยะ "พี่พลอยบอกหันไปไม่เท่าไหร่เห็นพี่พลอยมองดูว่าเซกซี่แล้วพี่เชอรรี่ลงมาในชุดกิโมโนแบบโบราณสวยจัดเต็มอลังการเลยครับเป็นขุนนางแบบญี่ปุ่นหน้างี้ขาววอกไปด้วยแป้ง ปากแดง ๆ แบบญี่ปุ่น เข้าคอนเซปคอนโดเลยครับพี่ทั้งคู่สวยกันคนละแบบคนละสไตล์ โดนเด่นทั้งคู่เลยครับ พี่เชอร์รี่ใช้เวลาแต่งนานที่สุด 6ชั่วโมงตั้งแต่พี่องค์ชายกลับไป
"ในเมื่อทุกคนพร้อมแล้ว ไปกันได้เลย"พ่อผมบอก
"เอ้ย และพี่ไผ่หละครับ" ผมบอกกับแม่
"พี่ไผ่เค้าไปถึงแล้ว ต้องไปเตรียมงานเค้าเป็นพิธีกร"ผมคิดในใจคุณลุงประหยัดดีจริงไม่จ้างใครเลย
"อ่องั้น พี่แน่งน้อย เพชรไปก่อนนะ"ผมบอกพร้อมยกมือไหว้
"ไปก่อนนะ แน่งน้อย ดูแลบ้านดี ๆหละ" พี่รี่บอก
"คะ คุณหนูเดินทางปลอดภัยนะคะ"และแล้วก็ถึงเวลา คนขับรถขับรถเบ้นสอย่างหรูมาจอดหน้าบ้าน คนขับรถทั้ง 5 คน ลงมาอย่างเท่ห์เลยครับ นี่ขนาดคนขับรถนะเนี่ยลงมาแต่ละองค์อย่างกับนายแบบญี่ปุ่นและแน่นอน พี่วุธขับรถให้ผม พ่อ และ แม่ส่วนคนอื่น ๆ ก็ตามหน้าที่ ไม่ต้องบรรยาย ไม่มีใครทำหน้าที่ขาดตกบกพร่องเราคุยนี่นั่นระหว่างทางอย่างสนุกสนานfile:////Users/chakrit/Library/Group%20Containers/UBF8T346G9.Office/TemporaryItems/msohtmlclip/clip_image002.jpg
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ทันทีที่ถึงสำนักงานขาย เวลาหกโมงครึ่งมีนักข่าวมาทำข่าวอย่างเยอะ เมื่อทุกคนก้าวลงจากรถไฟจากชัตเตอร์ส่องแสงวิบวับกันให้รัว การเป็นคนสังคมก็แบบนี้ ต้องดูดีอยู่ตลอดเวลาพี่พลอย พี่เชอร์รี่คุ้นชิน ยิ้มใส่นักข่าวพวกนั้นอย่างเป็นกันเอง ผมคิด นี่เราไม่ใช่ดารานะมาถ่ายทำไม ผมโคตรตื่นเต้น ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน เหงื่อแตกซิกซิก
"เป็นอะไร เพชร ตื่นเต้นหรอลูก"
"นิดนึงครับ แม่"
"ไม่ต้องตื่นเต้นนะลูก พอนักข่าวถามก็ตอบไปตามจริง ปล่อยไปตามธรรมชาติ เดี๋ยวแม่ช่วยพูดอีกแรง"พอแม่พูดเสร็จรถก็จอดพอดี
"คุณเพชร สู้ ๆ" พี่วุธหันมา
file:////Users/chakrit/Library/Group%20Containers/UBF8T346G9.Office/TemporaryItems/msohtmlclip/clip_image003.jpg"เห็นมั้ย วุธเค้ายังมั่นใจในตัวลูกเลยมั่นใจหน่อยสิ ไป เพชรลง"แม่ผมพูดให้กำลังใจพอผมลงไปเท่านั้น แหละครับ กล้องหันมาพรึบที่ผมอย่างกับเรด้ากดชัตเตอร์รัวจนผมแสบตาไปหมด ผมหันไปมองพี่วุธคนขับรถผู้ที่มีชีวิตเรียบง่ายธรรมดาบัดนี้ ได้ขับรถจากไปแล้ว เหลือแต่ผมกับคุณแม่ที่เผชิญกับนักข่าวเหล่านั้น
"นี่ไง คุณเพชร ทายาทคนสุดท้องธุรกิจหมื่นล้าน"พวกนักข่าวพูดกันและกรูมาที่ผม ผมแทบทำอะไรไม่ถูกนักข่าวต่างยิงคำถามมาที่ผมจนฟังไม่รู้เรื่องผมฟังอะไรไม่รู้เรื่องแต่พวกเราไม่ได้ให้สำภาษณ์ใด ๆ พวกเราเดินบนพรหมแดงอย่างมีสง่าราศีเดินเข้างานก่อนเพื่อไปเตรียมงานทุกคนพร้อมแสตนด์บาย พอเข้าไปในห้องที่เริ่มมีแขกมากันบ้างแล้ว
"ขออภัยนะคะเดี๋ยวจะสัมภาษณ์พร้อมแถลงข่าวนะคะ"
"หล่อมากเลยอะแกเทวดาของฉัน"มีเสียงกระซิบกระซาบจากนักข่าวพวกนั้น แทนที่ผมจะดีใจแต่ในใจมันเต้นเป็นจังหวะกลองชุด
"แม่ครับ ผมทำตัวไม่ถูก"
"เพชร ใจเย็น ๆ สิลูกแค่นี้ลูกยังประหม่าเลย ไป เตรียมตัว เดี๋ยวออร์กาไนซ์เค้าจะบรีฟงานให้ นะพี่พลอยไปนั่นและ" ผมเดินตามไปพวกพี่พลอยไปหลังเวที ส่วนแม่ผม คุณพ่อและคุณลุงไปต้อนรับแขกหน้างาน
"ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะคุณพี่ "ผมหันไปเห็นคุณแม่กำลังทักทายกับอีกคนหนึ่งอยู่มากันครอบครัวใหญ่เลยครับ ประมาณ 7คนได้ คนนั้นเค้าไหว้คุณแม่ ผมรู้สึกไม่ชอบคำพูดประมาณนี้เลย มันดูไม่จริงใจยังไงไม่รู้
"ขอบคุณคะ คุณน้องดารารัตน์"คุณแม่ผมรับไหว้
file:////Users/chakrit/Library/Group%20Containers/UBF8T346G9.Office/TemporaryItems/msohtmlclip/clip_image004.jpg
"แหม ดิฉันเห็นในโฆษณา ยิ่งใหญ่มากเลยนะคะคุณพี่รุ้ง"
"มอสกิ๊ว ไหว้คุณน้าสิลูก ทั้งเพื่อนแม่พี่แม่ และก็ญาติแม่เลยนะ" สาวใหญ่บอกกับลูกชายทั้งสอง
"สวัสดีครับ คุณน้าเด็กหนุ่มทั้งสองไหว้แม่ผม" ผมมัวแต่มองคุณคนนั้นที่มาทักคุณแม่เลยเดินช้า
file:////Users/chakrit/Library/Group%20Containers/UBF8T346G9.Office/TemporaryItems/msohtmlclip/clip_image005.jpg
"เพชร แกรีบ ๆ เดินหน่อย เหม่ออยู่ได้งานนี้งานของเรานะ" พี่พลอยชักดุผม
"ครับ ครับ ครับ พี่พลอย" ผมรีบเดินพอไปถึงหลังเวที เจอพี่ไนท์กี้ แต่งตัวเป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นเข้ากับพี่เชอร์รี่เลยครับส่วนพี่ไผ่แต่งตัวเป็นซามุไรและ พี่เลขาภัสแต่งเป็นเกอิชา ส่วนพี่สมาร์ทแต่งกิโมโนชายสมัยใหม่
ทุกคนใส่ชุดกิโมโนเข้ากับคอนเซปมีผมแต่งชุดคนเดียวธรรมดาเนื่องจากมันหาไม่ทันผมมองชุดพี่ ๆแค่ชุดนี่ก็โคตรอลังการแล้ว เข้ากับบรรยากาศ เอาต้นซากุระมาไว้ในสำนักงานคุณลุงบอกว่า ต้นซากุระอิมพอร์ทมาจากโตเกียวซะด้วย ตกแต่งเพิ่มเติมเพื่อการนี้เกือบเดือน
file:////Users/chakrit/Library/Group%20Containers/UBF8T346G9.Office/TemporaryItems/msohtmlclip/clip_image006.jpg"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว อีก 30 นาที ขอเชิญคุณพงศ์เดชกับคุณพรณภัสที่เวทีเลยนะคะ" กำ จบซะและ เจ้าหน้าที่เดินไปแล้วอ้าว เมื่อครู่เราไม่ได้ฟังอะไรเลยหรอ
"เพชร แกไม่ต้องไปไหนไกลอยู่กับพวกพี่แหละเดี๋ยวงานจะเริ่มอีกครึ่งชั่วโมงพอพี่กับพี่กับพี่สมาร์ทเดินแบบเสร็จแสงสปอร์ตไลท์จะส่องมาทางแก และพี่รี่ นะ ผมงี้เอ๋อแดกได้แต่ยืนงง ทำหน้าไม่รู้เรื่อง
"เพชร แก รู้เรื่องมั้ยเนี่ยที่เมื่อกี้เค้าบรีฟงานให้แกนะ" การทำงานมันต่างกับเรียนลิบลับเฮ้ยเรามีบทด้วยหรอวะ ชิบหายสิกู ไม่ได้ฟังอะไรเลย ผมทำหน้าเอ๋อ
"อะไรอะ แก เพชร ที่เมื่อกี้แกยืนฟังไม่เข้าหูแกเลยหรอ" พี่พลอยดุผมเห็นผมมึน
"พลอย อย่าดุน้อง น้องยังใหม่"พี่ไนท์เตือน
"ก็พี่ไนท์ เพชรมันมึนอะไรไม่รู้มัวแต่ยืนเอ๋อ ไอ้เราก็นึกว่ารู้เรื่อง" พี่พลอยชักใส่อารมณ์
"มีสมาธิกว่านี้นะ รู้เปล่าอย่ามัวแต่ตื่นเต้น" พี่เชอร์รี่ช่วยปรามอีกครั้ง
"ฉันจะพูดกับแกอีกครั้งนึงนะ ครั้งสุดท้ายพี่เลขาภัส กับ พี่ไผ่ เค้าเป็นพิธีกร และพอพี่ไนท์กับพี่รี่เดินแบบเสร็จ พอเสร็จสปอร์ทไลท์จะส่องมาทางแกกับฉันนี่ ที่ยืนอยู่หน้าโมเด็ลจำลองคอนโด งานนี้เปิดตัวแกด้วยนะเพชร ให้ไว ให้รู้เรื่อง" พี่พลอยดีดนิ้วใส่ผมอย่างดังเลยครับ
"จะว่าไป เราก็ไม่ได้บอกเพชรเรื่องนี้ก่อนด้วยแหละ"พี่รี่บอก
"ก็ทำไงได้หละ มันมีปัญหาที่ภูเก็ตมันกระทันหัน แต่แกเพชร แกจะอยู่วงการนี้ แกต้องไวนะ รู้เปล่า"
"ครับ พี่พลอย" ใครบอกว่าผมอยากอยู่วงการนี้ ผมไม่ชอบด้วยซ้ำ วงการอสังหาริมทรัพท์ที่มีแต่คนแก่งแย่งชิงดีและเฟคใส่กัน นี่เห็นแก่คุณพ่อคุณแม่หรอก ถึงมาทำ แต่ถ้าจะพูดตอนนี้มันไม่สมควรที่จะพูดออกไป เถียงไป พี่พลอยเอาผมตายแน่ ผมควรต้องคิดก่อนที่จะพูดออกไปให้มันถูกกาละและเทศะตนจะได้ปลอดภัยไม่เหมือนเมื่อวานที่ผมพูดไม่ทันคิดกับพี่องค์ชายคราวนี้ก็รอเวลาอีกครึ่งชั่วโมงเปิดงาน เสียงเปียโนที่เปิดคลอ ไม่ได้ช่วยอะไรเลยคนก็มากันอย่างเยอะ ที่ขาย ก็ขายไป ผมคิดในใจ ว่าไอ้แค่ยืนเฉย ๆมันจะอะไรกันนักกันหนา คนอื่นเค้าก็ทำหน้าที่ของตนแล้วผมก็เป็นเหมือนไม้ประดับในงาน
"นี่ แกคิดอะไรอยู่เพชรถึงตรงที่แกยืนมันจะไม่ได้มีความสำคัญอะไรมาก แต่อย่างน้อยการที่แกอยู่ในเฟรมภาพมันก็ถือเป็นการเปิดตัวไปในตัวแกไปด้วย และแกก็ต้องทำให้ดีที่สุด ไม่ใช่คิดว่าตัวเองเป็นไม้ประดับรู้มั้ยเพ็ชร ที่พี่พูดเนี่ย"ทุกคำที่พี่พลอยมาเป็นชุด เหมือนได้ยินในสิ่งที่ผมคิดในใจ................................................................................................................................................................................ ทำไมมันหนึ่งทุ่มตรงเร็วจังวะ ทุกคนแสตนบาย ผมพี่ไนท์ พี่พลอยไปที่โมเด็ล ซึ่งตรงนั้นเป็นเวทีสำหรับการอธิบายอีกทีหนึ่งมีพี่ไนท์คอยช่วยอธิบายกับลูกค้า
"สู้ ๆ นะเพชร"พี่ไนท์บอกระหว่างเดิน
file:////Users/chakrit/Library/Group%20Containers/UBF8T346G9.Office/TemporaryItems/msohtmlclip/clip_image007.jpg
"สู้ ๆ อะไรกันไนท์ แค่ยืนเฉย ๆไม่เห็นมีบทบาทอะไรเลย" พี่พลอยมีสีหน้าที่ไม่พอใจผมอย่างมากครับคงจะโกรธค้างอยู่ ที่ผมไม่มีสมาธิในการฟังบรีฟงาน
"โห่ ก็ให้กำลังใจน้องมัน ดุจังเลยพลอย"
"อ้าว แล้วพี่องค์ชายไม่มาหรอครับ" ผมหันไปทางพี่ไนท์เปลี่ยนเรื่องคุย เผื่อพี่พลอยจะใจเย็นขึ้น
"อืม เดี๋ยวเค้ามา มาพร้อมคุณป้านภา" พี่ไนท์ตอบ
"อ่อ ครับ"พูดเสร็จผมก็ถึงโมเด็ลคอนโดจำลองพอดี ไฟดับพรึบ เพลงซากุระดังขึ้นมาพอดี แสงไฟสีชมพูนวลค่อย ๆ สว่างขึ้นพี่เลขานภัสกับพี่ไผ่เปิดฉากกั้นประตูญี่ปุ่นออกมาโคตรสวยอะแต่งเป็นเกอิชาที่สวยมากผมงี้ตะลึงเลย ไฟสีนวลสว่างพรึบ ที่เวทีตระการตาไปด้วยต้นซากุระแถมดอกซากูระสีชมพูยังร่วงลงมาจากเพดานทุกคนปรบมือต้อนรับกันเกรียว
"สวัสดีคะ แขกท่านผู้มีเกียรติและท่านผู้มีอุปการคุณทุกท่านคะบัดนี้ เป็นการสมควรแก่เวลาที่จะนำประเทศญี่ปุ่น จะมาเนรมิตที่เมืองไทยบนถนนสุขุมวิท 43 เนื้อที่ 2 ไร่ 3 งานภายใต้คอนโด ที่ชื่อว่า The Sakura" พี่ภัสพูด
"The Sakura เป็นคอนโดระดับ5 ดาว ใกล้กับสถานีรถไฟฟ้าอโศกเพียง 100 เมตร ทำเลสะดวกโดดเด่นด้วยสถาปัตยกรรมรูปทรงอาคารแบบบ้านญี่ปุ่นโบราณ โปร่งสบายด้วยเพดานสูงเกือบสามเมตรรวมสุดยอดความเป็นส่วนตัวและผ่อนคลายอย่างเหนือระดับ" พี่ไผ่พูด
file:////Users/chakrit/Library/Group%20Containers/UBF8T346G9.Office/TemporaryItems/msohtmlclip/clip_image008.jpg
"ชั้นดาดฟ้าจะประกอบด้วยสวนไม้ที่ตกแต่งแบบญี่ปุ่นชั้นสอง เป็น Pool Villa อยู่ใกล้ฟิตเนสและที่สำคัญ ยังคงกลิ่นอายความเป็นญี่ปุ่น เราได้จำลองบ่อน้ำแร่ออนเซ็น สปาซาวน่าครบครันที่ชั้นนี้" พี่นภัสพูด
"ด้วยความที่ตัวคอนโดไม่อยู่ชิดติดถนนจนเกินไป จึงทำให้วิวเมื่อมองจากในห้องจะเป็นแบบพาโนราม่ายิ่งชั้นสูงเท่าไหร่ จะทำให้เห็นวิวของถนนสุขุมวิทได้อย่างชัดเจน" พี่ไผ่พูด
"ภายในห้อง ตกแต่งให้ผู้อาศัยดื่มด่ำกับบรรญากาศญี่ปุ่นอย่างลึกซึ้ง คุณเข้าไปคุณจะเหมือนกับว่าได้เข้าไปในยุคโบราณของญี่ปุ่น ราคา เริ่มต้นที่ราคาเบาสบายเพียง 5 ล้าน ถึง 100 ล้านบาท" พี่นภัสพูดผมคิดในใจเบาสบายตรงไหนวะ
"พร้อมรึยังละครับ ที่จะให้ The Sakura ตอบการพักผ่อนอย่างตรงจุดโดยที่คุณไม่ต้องไปแช่น้ำแร่ออนเซ็นถึงญี่ปุ่นเรา พร้อมจะทำท่านลูกค้าได้ดื่มด่ำกับธรรมชาติที่สุดแสนจะลงตัว" พี่ไผ่พูด
"หากท่านผู้มีเกียรติพร้อมที่จะเป็นส่วนหนึ่งไปกับเราขอเชิญชมการเปิดตัวThe Sakura คอนโดอย่างเป็นทางการณ บัดนี"พี่เลขาพูดจบ ไฟก็ได้ดับลงและเปิดแสงนวลขึ้นอีกครั้งเมื่อมีเสียงดนตรีญี่ปุ่นโบราณดังขึ้นทุกคนตั้งตารอว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น
ทันทีที่ดนตรีขึ้น ผ้าม่านสีขมพูได้เปิดออกเห็นพี่รี่แต่งชุดเจ้าสาวแบบญี่ปุ่นโบราณผมนั่งเสรี่ยงออกมาโดยจ้างนายแบบหล่อล่ำบึกมาเป็นคนยกสร้างความฮือฮา ทุกคนปรบมือช่างภาพถ่ายภาพกันรัวเลยครับ สงสารคนแบกเสรี่ยง ต้องเดินตามจังหวะเพลงด้วยคงหนักหน้าดู มองไปมองมา ก็ไม่ใช่นายแบบที่ไหน คนที่ยกก็คือคนขับรถพวกผมเองคุณลุงนี่ ไม่จ้างใครจริง ๆ
ไม่น่าหละ ถึงต้องคัดหน้าตาคนขับรถเผื่อเอาไว้ออกงานได้นั่นเอง กล้องถ่ายรูปไม่หยุดเลยครับช่วงกลางเพลงมีการทำเทคนิคโปรยดอกซากุระร่วงลงมาจากเพดาน เหมือนเป็นฤดูใบไม้ร่วงเพลงช้าได้จบพอดีเปลี่ยนเพลงเป็นเพลงที่มีทำนองเร้าใจ เมื่อเหตุการณ์ไม่คาดฝันเมื่อเหล่าโกคุโด(ยากุซ่าในปัจจุบัน) บุกชิงตัวเจ้าสาว เหล่าองครักษ์ป้องกันไว้แต่แต่พวกยากุซ่ามีกำลังมากว่าจึงทำร้ายไว้ ดังนั้น จึงจำเป็นต้องหนีพี่ติ กับ พี่ดิว สองคนค่อย ๆ ยกเสรี่ยงขึ้นและพาพี่เชอรี่หนีแต่คนร้ายก็ตามมาทันฆ่าพี่ติกับพี่ดิวตายและจับตัวเจ้าสาวไว้เป็นตัวประกัน
นาทีนั้นเอง พระเอกพี่ไนท์กี้ก็ได้ปรากฎกายพร้อมกับเหล่าทหารเหล่ายากุซ่าจึงเปลี่ยนเกิดการต่อสู้กันอย่างดุเดือดระหว่างเหล่ายากุซ่ากับทหารของพี่ไนท์กี้ทั้งแสงสีเสียงตื่นเต้นตระการตา เล่นเอาผมขนลุกเลยครับ ทุกคนคอยลุ้นว่าพี่เชอรี่จะโดนฆ่าและตกจากเสรี่ยงหรือไม่ท่วงท่าลีลาของเหล่าทหารและพี่ไนท์ต่อสู้กันตรงตามจังหวะเพลงอย่างมันสุดท้ายพี่ไนท์กี้โปรยดาวกระจายใส่กองโจร เหล่ายากุซ่าตาย ทำให้พี่เชอรี่ตกจากเสรี่ยงทุกคนร้องฮือฮา แต่พี่ไนท์กี้รับไว้ในอ้อมแขนไว้ทัน เป็นจังหวะที่เพลงจบพอดีและดอกซากุระที่ร่วงอยู่ก็หยุดลง เข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ ดอกซากุระผลิดอกออกมาเพื่อชีวิตใหม่ไฟเปิดสว่างพรึบทุกคนปรบมือชอบใจพร้อมส่งเสียงกรีด ลุงผมดูจะปลื้มใจที่สุด
"คะ และนั่น เป็นการเปิดตัวอย่างเป็นทางการของ The Sakura คนโดหรูเพื่อกาพักผ่อนอย่างเต็มที่ของชีวิตคนกรุงขอเสียงปรบมือโชว์ชุดพิเศษ The princess of Sakuraด้วยคะ"ทุกคนปรบมือแสงสปอร์ตไลท์ส่องมาที่โมเด็ลคอนโดจำลองที่ผมกับพี่พลอยยืนอยู่และไฟทั้งห้องก็เปิดสว่างขึ้นผมงี้โคตรตื่นเต้นถึงแม้จะเป็นแค่เพียงเสี้ยวนาทีเท่านั้น
"สวัสดีคะ คุณเชอรี่ สวยมากเลยคะ"พี่เลขาภัสเดินมาพร้อมพูดกับพี่รี่ที่เพิ่งแสดงเมื่อซักครู่นี้
"คะ ขอบคุณคะ คุณภัสเองก็สวยคะ"อวยกันเองนี่หว่า ผมคิด
"เป็นยังงัยคะ สำหรับคอนเซปโชว์ The prince of Sakura เมื่อซักครู่ดิฉันอยู่ด้านหลังยังอดตื่นเต้นไปด้วยเลย
"ก็งานนี้บอกคุณพ่อเลย ว่าขอแสดงเองเพราะว่าชอบคอนเซปของคอนโดมากเพราะเป็นคนชอบอะไรที่เป็นญี่ปุ่นเวลาว่ายน้ำนี่จะเห็นวิวกรุงเทพ และก็มีการเอาต้นซากุระจำลองมาวางไว้ข้างสระไว้น้ำ ชั้นดาดฟ้าก็ตบแต่งด้วยสวนญี่ปุ่นซึ่งส่วนตัวชอบมากคะ"
"คะ และคุณไนท์ละคะ"
"ครับ ส่วนผม เวลาพักผ่อนนี่ชอบอะไรที่เป็นส่วนตัว ที่นี่น่าจะตอบโจทย์ชีวิตคนเมืองกรุงได้เป็นอย่างดีและผมเป็นคนชอบออกกำลังกาย ที่นี่มีครบ และยิ่งไปกว่านั้นทางเรามีการนำน้ำแร่ออนเซ็นจากญี่ปุ่นเข้ามาไว้ด้วยครับ"
"ครับและนี่ก็เป็นสิ่งที่ทั้งสองคนอยากจะฝากไว้กับท่านลูกค้า ท่านผู้มีเกียรติขอเสียงปรบมืออีกครั้งด้วยครับ" ทุกคนปรบมือพี่ไนท์และพี่รี่เดินลงไปข้างล่าง
"สำหรับท่านลูกค้าที่สนใจชมตัวอย่างและแปลนคอนโด เชิญชมด้านล่างได้เลยนะคะ"
"สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณท่านผู้มีเกียรติที่รับชม รับฟัง และเป็นพยานในการเปิดตัวThe Sakura condoด้วยครับ สื่อมวลชลทางเรามีขนมและน้ำชาเลี้ยงไว้ที่ห้องรับรองนะคะและเชิญสำภาษณ์ตรงบริเวณแปลนคอนโดได้เลยคะ" ชิบหายสิกู ผมคิดในใจ
"สวัสดีคะ/ครับ" ทั้งพี่ไผ่และพี่เลขาภัสพูด พอทั้งคู่ลงเวที เป็นอันเสร็จพิธี................................................................................................................................................................................
นักข่าวกรูมาที่ผมกับพี่พลอย ชิบหายสิจะตอบอย่างไร ผมเริ่มมองหาแม่ แม่อยู่ไหน ไม่เห็นมาช่วยเลย
"คะ สวัสดีคะ คุณเพชร ขอสำภาษณ์นะคะ"ผมหันไปมองพี่พลอย
"ไม่ทราบว่าคุณเพชรกลับจากอเมริกามานานรึยังคะ"
"ไม่นานครับ"
"กลับมาเงียบมากเลยนะคะไม่เห็นบอกสื่อเลย"
"คิดว่าไม่จำเป็นนะครับ" ผมพูดจากใจเวลากลับต้องบอกใครด้วยหรอ
"คะ"นักข่าวทำหน้างง หันไปพูด อะไรวะ โคตรหยิ่งเลย
"อ่อ น้องเพชรไม่อยากให้พี่ ๆ ต้องวุ่นวายนะคะน้องเพชรบอก นักข่าวเมืองไทยทำหน้าที่เรื่องบ้านเรื่องเมืองก็เหนื่อยพออยู่แล้วไม่อยากให้ต้องเหนื่อยเพราะเค้าอีกนะคะ"พีพลอยเดินมาช่วยพูด
"อ่อ ใช่ครับ" ผมก็ได้จังหวะยิ้มไป
"น่ารักจังเลยนะคะ" นักข่าวคนหนึ่งบอก
"เออ และไม่ทราบว่า คุณเพชรจะเข้ามาทำตำแหน่งอะไรในบริษัทครับ"
"ก็ช่วยหมดแหละครับ"
"ช่วยหมด ยังไงคะ"นักข่าวงงอีกแล้วครับท่าน ผมก็แย่จริงๆเลยที่ตอบนักข่าวไปอย่างนั้นมันเป็นการพูดโดยที่ไม่ได้คิดก่อน ก็เกิดผลเสียแบบนี้ครับ
"ใครมีอะไรให้ทำ ก็ทำไปครับ คือเพชรไม่ได้แบ่งว่าเราจะต้องเป็นลูกน้องเจ้านายหรืออะไรเราอยู่กันแบบพี่แบบน้องครับ" ผมเป่าปากในใจ ดีนะ ที่ผมแก้ไว้ทัน
"อ๋อ คะ ดีจังเลยคะ" รอดไปกูผมคิดในใจ
"ก็เพชรเค้าเรียนทางด้านบริหารมาคะก็กะจะให้เค้าทำหน้าที่บริหาร นี่โครงการหน้าThe AdaPerfect เพชรเค้าเป็นผู้รับผิดชอบร่วมกับคุณกฤษฎาเลยนะคะ"อะไรวะ โครงการหน้าเราแค่เป็นมาเก็ตติ้งไม่ใช่หรอ ผมหันไปมองหน้าพี่พลอยอย่างงงงง แต่พี่พลอยนิ่งมากครับกลับไปยิ้มแย้มกับนักข่าวอย่างเดิม
"เพชรเค้าชอบคะ โครงการนี้ถึงกับเสนอตัวกับคุณลุงเลย ว่าขอดูแลเอง" ฮะ คุณลุงยัดให้ผมไม่ใช่หรอ
"แหม สมกับเป็นผู้บริหารเลือดใหม่เลยนะคะคุณเพชร" ผมได้แต่ยิ้มพอเป็นมารยาท
"ก็ไม่ได้เลือดใหม่ เลือดเก่าอะไรหรอกคับเราช่วยกันทำมากกว่า ส่วนตัวผมเองก็มีความยินดี ที่ได้เป็นผู้รับผิดชอบโครงการนี้"มาถึงขั้นนี้แล้วคงต้องเอออวยไป ในใจผมไม่อยากตอบแบบนี้เลยครับ
"และเรื่องหัวใจละคะ คุณเพชรมีคนรู้ใจรึยัง" นั่นไง มาแนวนี้อีกและ
"ยังหรอกครับตอนนี้อยากเอาเวลาทุ่มให้กับโครงการครับ" ผมยิ้ม ในใจอยากจะบอกว่า หยุดถามซักทีเหอะ
"พี่หวงหรือเปล่าคะเนี่ย" นักข่าวแซว
"ไม่หรอกคะ ของแบบนี้ ต้องให้เพชรเค้าเป็นผู้ตัดสินใจด้วยตัวเอง"
"ล่าสุด สายข่าวได้รายงานมาว่าสองสามวันที่แล้ว ทางบริษัทของคุณได้ไปเจอบริษัทคู่แข่งรายหนึ่งที่ร้านอาหารเม็กซิกัน แข่งกันถึงขนาดสั่งอาหารแข่งกันไม่ทราบว่าเรื่องนี้จริงหรือไม่คะ" ชิบหาย กูจะตอบยังงัยดีวะ บอกจริงไป ก็ซวยนักข่าวชอบเป็นแบบนี้แรก ๆ ก็ถามคำถามธรรมดา หลัง ๆ เสือกเรื่องคนอื่น
"เออ เรื่องนี้นะคะพลอยมีคำอธิบายคะ"
"คะ คุณพลอย"นักข่าวยื่นไมค์ไปที่พลอย
"คือวันนั้นเนี่ย เราต้องการฉลองที่เพชรกลับมาจากอเมริกาคะก็เท่านั้นเอง แต่บังเอิญว่ามีอีกบริษัทนั่งอยู่ก่อนแล้วเราอยู่วงการอาชีพเดียวกัน เราไม่คิดจุกจิกอะไรอย่างนี้หรอกคะ สบายใจได้เลยเรื่องเขม่นกัน เราไม่มีอยู่แล้วคะ อยู่กันแบบพี่แบบน้องดีกว่า"โหพี่พลอยหัวโคตรไว ทั้งที่ความเป็นจริงมันไม่ใช่
"อ๋อออ" นักข่าวพูดและหันไปมองหน้ากันเอง
"ขอบคุณนะคะ คุณพลอย คุณเพชร" นักข่าวกล่าวขอบคุณและก็แยกย้ายกันไป
"ด้วยความยินดีคะ" พี่พลอยยิ้ม และนักข่าวก็เดินจากไปพี่พลอยเปลี่ยนหน้ายิ้มเป็นอีกหน้าทันที
"เกือบไปแล้วมั้ยแก ดีนะ ฉันอยู่ด้วยและตอนแรก แกไปบอกนักข่าวเค้าทำไม ว่าไม่จำเป็นต้องบอกว่ากลับมา แกจะบ้าปะทีหลังอย่าพูดแบบนี้นะ เดี๋ยวแกก็โดนยำเละหรอก แกรู้จักนักข่าวพวกนี้น้อยไปซะแล้ว"ผมเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนนั้นที่เคยทักคุณแม่ ซักพักเธอเดินมาทางผมกับพี่พลอยพร้อมกับลูกแกสองคน ไม่ใช่ใครที่ไหนครับมอสกับกิ้วนั่นเอง เมื่อก่อนน้องสองคนนี่สนิทกับผมมากครับ พอผมไปเรียนที่อเมริกาก็ห่างเหินกันไปโดยปริยาย
“ไงจ๊ะ เพชรพลอย”
"อ้าว สวัสดีคะ คุณน้าดารารัตน์"พี่พลอยหันไปไหว้คุณน้าเค้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"จ้ะ พลอยมอสกิ๊ว ไหว้พี่เค้าสิ"
"สวัสดีครับ"เด็กหนุ่มทั้งสองไหว้พี่พลอย โตขึ้นมันสองคนหล่อขึ้นเป็นกองเลย
"นี่เพชรรึเปล่าเนี่ย จำน้าได้มั้ยไปอเมริกาตั้งแต่เด็ก โตขึ้นเป็นหนุ่มใหญ่แล้วนะ"
"ครับ คุณน้าดารารัตน์ จำได้ครับ" ผมยิ้มกับคุณน้าดารารัตน์เพื่อนคุณแม่
"นี่มอสกับกิ๊วใช่มั้ยครับ อยู่ มอะไรแล้วครับ"
"อ่อ มอสอยู่ ม 3 ส่วนกิ๊วอยู่ มหาลัย ปี1 แล้วจะ เพชรโตเป็นหนุ่มเลยอะ หล่อด้วยอะ" น้าดาราพูดย้ำ ผมอยากจะบอกว่าลูกคุณน้าก็หล่อน่ารักเหมือนกัน
"มอสจำพี่เค้าได้เปล่าเมื่อก่อนไปขลุกเล่นเกมส์มาริโอ้กับพี่เค้า"มอสทำหน้างง ตอนนี้มอสโตแล้ว อยู่ ม 3 แล้ว หล่อขึ้นเยอะด้วยและไม่แปลกที่น้องเค้าจะจำผมไม่ค่อยได้เพราะตอนไป เค้าอยู่แค่ ป 1 ผมอยู่ ป 6
"คงจำไม่ได้หรอกครับ เพราะตอนนั้นมอสยังเด็กมาก" และผมก็ยิ้ม
"อืม จริงสิ น้าลืมไปเลยเดี๋ยวไว้วันหลังน้าจะพาไปหาที่บ้านนะ พลอย แต่กิ้วเค้าบ่นคิดถึงเพชรอยู่นะไม่เห็นคุยกับพี่เค้าเลย เขินหรอ" ผมมองน้องกิ๊ว มันได้แต่ยืนยิ้มนะ
"คะ คุณน้า ยินดีคะ"และแล้วน้าดารารัตน์ก็เดินจากไป
"มอสนี่โตเร็วเนอะ พี่พลอย แป๊บเดียวเอง"ผมหันไปคุยกับพี่พลอยหันไปเจอพี่องค์ชายกับคุณป้านพนภานักข่าวรุมถามอยู่ คงจะเป็นการถามอาการป่วยอยู่ ผมมองรอบงานทุกคนทำงานกันอย่างเต็มที่ ผมถึงแม้จะช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่ก็พยายามทำเต็มที่งานวันนั้นสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีพอแขกกลับหมดเรานั่งดูยอดขายก็หมดไป 30 ห้อง ถือว่ามากแล้ว สำหรับวันแรกและเราก็นั่งรถกลับบ้านนอนอย่างมีความสุขเพื่อที่วันต่อ ๆ ไป ได้ลุยงานกันต่องานวันนี้ ถือว่า เยี่ยม................................................................................................................แต่แล้วช่วงที่มีความสุขก็อยู่กับเราได้ไม่นานเมื่อกลับบ้านไปก็ได้ยินข่าวร้ายเรื่องป้านภา กริ้ง กริ้ง พี่พลอยเดินไปรับสาย แต่แล้ว พี่พลอยทำสีหน้าตกใจขณะรับโทรศัพท์ทุกคนมองพรึบ
"อะไรนะคะ พี่ไนท์"
“คะ คะเดี๋ยวพลอยจะบอกกับทุกคนคะ เดี๋ยวพลอยไปหาที่โรงพยาบาลนะคะ” พี่พลอยวางโทรศัพท์
"ป้านภาเข้าโรงพยาบาล"พี่พลอยมองหน้าแม่ผม
"อะไร เมื่อกี้ยังเห็นที่งานอยู่เลย"แม่ผมบอกด้วยสีหน้าตกใจเพราะเมื่อครู่ยังเห็นให้สัมภาษณ์นักข่าวอยู่เลย ตอนนี้มาป่วยเข้าโรงพยาบาลซะแล้วพวกผมทั้งครอบครัว เลยไปที่โรงพยาบาลกัน เห็นพี่ไนท์นั่งหน้าเครียดอยู่ที่เก้าอี้พี่พลอยเดินไปนั่งข้าง ๆ ด้วยความเป็นห่วงส่วนผมทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนมอง
“ยังไงคะพี่ไนท์”
"คุณหมอบอกว่าคุณแม่ได้รับสารพิษเพิ่มซึ่งสารพิษ เป็นตัวเดียวกับครั้งที่ ยังไม่ต้องมาเยี่ยมกันนะครับเพราะคุณหมอสั่งงดเยี่ยม กลัวติดเชื้อนะครับ ตอนนี้กำลังตรวจอาหารที่คุณน้านภาทานไปเมื่อวานอยู่ตลอดทั้งวัน" พี่ไนท์บอก
"ตอนอยู่ที่งานก็ไม่มีอาการผิดปกติอะไรนะคะ คุณแม่" พี่รี่บอกด้วยสีหน้าครุ่นคิด
"อย่างนั้นแสดงว่าคนร้ายต้องอยู่ในงาน"
"และใครนะ ที่จะฆ่าพี่นภา" แม่ผมพูด ผมได้แต่ไตร่ตรองแต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก เพราะในงาน มีแต่คนรู้จัก คนกันเองทั้งนั้น งานนี้บอกเลยว่ามองไม่ออกเลยจริง ๆ ว่าเป็นใคร และจุดประสงค์ของคนร้าย คืออะไรวันนี้เลยมีทั้งข่าวดีและข่าวร้ายในวันเดียวกัน
"ฉันสงสารนภาจังเลยคะคุณทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ก็ไม่รู้นะ" แม่ผมพูดน้ำตาคลอเบ้าเนื่องจากคุณป้านภาเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยประถม ทั้งคู่มีความรักและผูกพันกันมาอย่างยาวนาน
"ตำรวจบอกว่า ขอเวลาหนึ่งอาทิตย์ ในการตรวจเบาะแสครั้งนี้ น่าจะได้ตัวคนร้าย" พี่ไนท์บอก
"ซุปเห็ดร้อน ๆไว้กินรองท้องมาแล้วคะ"พี่กรอยเอาซุปเห็ดมาให้ จัดใส่เป็นถ้วยเล็ก ๆ น่าทานเชียวผมเห็นซุปเห็ดพี่กรอยก็หายเครียด พี่กรอยนี่น่ารักจริงๆ เลย ขนาดมาโรงพยาบาล ยังอุตส่าห์ทำซุปเห็ดมาให้
"น้านภาต้องกินซุปเห็ดของพี่กรอยจะได้หายป่วย ไม่ใช่ไอ้คนที่ใส่ยาพิษนั่น" ผมพูด อย่างน้อย จะได้ให้กำลังใจพี่ไนท์ไม่มากก็น้อย
"ด้วยความยินดีคะ คุณเพชร"พี่กรอยบอก ทุกคนในบ้านทานซุปเห็ดพี่กรอย และเดินทางกลับบ้านส่วนพี่ไนท์อยู่ที่โรงพยาบาลเฝ้าป้านภา พอพวกผมมาถึงบ้านก็ขึ้นนอนอย่างรวดเร็วแต่ขึ้นนอนเร็วแค่ไหนก็นอนไม่หลับ อดคิดไม่ได้ว่าใครกัน ทำกับป้านภา ทั้งนอนคิดนั่งคิด คิดไม่ออก ใครกันนะ คิดอย่างไรก็คิดไม่ออกซักที ได้แต่หวังว่าสักวันฟ้าจะสดใสภายในเร็ววัน เมื่อวันที่ความจริงปรากฏ คนร้าย จะได้ติดคุกเสียที ...............................................................................................................................................................................
ขอบคุณครับ คนร้ายเป็นคนใกล้ตัวแน่นอนครับ ใช่ไหมครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณ ขอบคุณ คับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ {:5_124:}{:5_124:}{:5_125:}{:5_125:}{:5_120:} ดีครับ
หน้า:
[1]