ถ้าไม่ใช่คนนี้แล้วคนไหนล่ะครับ
สวัสดีครับ ผมจั๊มนะ ทุกคนครับตอนนี้ผมมีปัญหาแล้ว คือเรื่องของเรื่องเลย หลังสอบมาสักพัก ก็นัดเพื่อนไปกินอะไรเงี้ย แล้วทีนี้ผมก็บอกนาวินไว้เนิ่นๆแล้ว อ่ะทีนี้ตอนเย็นของวันที่ผมไปเรียน กะจะไปกินกันวันนั้น ผมนั่งซ้อนไอ้ธันไป เพราะดูท่าวันนั้นเหมือนตองกับพันซ์มันจะคุยกัน แต่เกรซมันถูกพวกผมเอามันไปฟังว่ายังไง ก็เล่นกับขำๆ แต่ผมก็แบบดันไปเล่นกับธันมันจนน้องนาวินแม่ง ตามมาถึงร้านอ่ะะ แบบขี่ตามมา ผมนี่ถามแล้วถามอีก แรกๆมันก็ไม่ตอบ แล้วอยู่ๆพูดมากลางวง นี่คือไม่ได้กินหมูกระทะไง คือมานั่งร้านคาเฟ่ แล้วแบบ อยู่ๆน้องพูดมานาวิน"ผมมาด้วยนะครับคราวหน้าอ่ะ"
พันซ์"เอาสิคะน้อง"
เบิร์ด"แนะนำตัวให้รู้จักหน่อยดิ"
ผม"น้องชื่อวิน-"
นาวิน"ผมไง ก็ผมไง"
ธัน"งั้นกูแนะนำตัวเลยละกัน พี่ชื่อธันนะ"
นาวิน"ก็อยากรู้จักอยู่พอดี ครับ"
แบบตอนนี้คือเหลือน้องคนเดียวแล้ว ตอนแรกมีเพื่อนตามมาด้วย แต่เพื่อนขอตัวกลับไปแล้ว แล้วคือน้องนั่งคั่นผมกับ้บิร์ดไว้ ก็มากันหมดแหละ ทั้งตอง ทั้งเมียไอ้เบิร์ด แต่ตอนนี้กำลังอึ้งเรื่องนาวิน ไม่คิดว่าจะพูดออกมา
นาวิน"เธอกินไรก็สั่งดิ ผมออกให้"
ผม"เกรงใจ"
นาวินหันมาขมวดคิ้วใส่ผม ก็สั่งอาหารกัน อยู่ๆนาวินเริ่มแบบหันไปมองธัน แล้วต่างคนต่างมองหาเรื่องนิดๆ พันซ์เกรซมันเห็นแบบนั้น แบบมันดึงตัวผมไปเข้าห้องน้ำ
พันซ์"กูมีเรื่องจะสารภาพ"
ผม"ห้ะ"
พันซ์"มึงอย่างอนกูนะจั๊ม"
ผม"เล่ามา"
พันซ์"น้องวินไรของมึงอ่ะ นางรู้จักกู แต่มึงฟังก่อน ตอนแรกก็แค่รู้จัก แล้วนางทักมา เห็นว่ารู้เรื่องที่มึงเป็นพี่รหัส กูถึงไปถามมึง แล้วทีนี้จู่ๆน้องมาบอกว่าชอบมึง เลยให้กูคอยดูให้ว่ามึงมีใครมาจีบไหม กูไม่กบ้าบอกหรอก แต่แป๊ปเดียวนางมาบอกกูว่าจีบมึงติดแล้ว"
ผม"ก็ว่าอยู่ นางถึงเอาชื่อมึงมาเล่นกับกู"
พันซ์"โกรธป่ะเนี่ย"
ผม"ไม่ๆ ไม่ได้เล่นแรง แต่มันเกี่ยวกับคราวนี้ยังไง"
พันซ์"นางทักมาถาม เห็นมึงไปบอกน้องว่าจะไม่กลับกับน้อง เลยถามกูว่าไปไหน กูก็บอกมากินที่นี่ นางบอกโอเค นางจะกลับไปรอมึง แล้วอยู่ๆ นางมาถามกูว่ามึงกับไอ้ธันสนิทกันขนาดไหน"
ผม"ห้ะ เกี่ยวไรวะเนี่ย"
เกรซ"พันซ์มึงก็แอบเห็นเหมือนกูแหละ จั๊มมึงรู้ใช่ไหม ตอนนี้กูกับธันมันไปไม่รอดอ่ะ กูไม่ได้ชอบมันแล้ว กูโอเค แล้วมึงก็มีน้องแล้ว แต่ที่มึงเล่นกับไอ้ธันตอนที่ขับรถอ่ะ"
ผม"เผลอนิดเดียว น้องเห็นหรอวะ"
พันซ์"ไม่ใช่ว่าน้องเห็นไหม แต่มึง กูอยากเตือนอ่ะ แต่กูโอเคนะที่มึงจะสดใสแบบนี้ ทุกคนโอเค แต่โอกาสที่น้องเห็นมันมี เช่นวันนี้ มึงรู้ไหมนางโมโหมาก"
ผม"มึง กูเข้าใจ จะลองคุยดู แต่เอาจริงๆขอบคุณนะ"
มันก็มากอด ผมโอเคกับการเตือนของมันแบบนี้ มันพูดไม่ได้จะว่าผม แต่แค่เป็นห่วง ผมโอเคมาก
พอกลับไปที่โต๊ะ น้องหันมาสนใจผมแล้ว
ผม"โกรธหรอ"
นาวิน"ถ้าผมพูด พี่จะเบื่อผมไหม"
ผมน้ำตาคลออ่ะ นางมาปลอบ
นาวิน"กินก่อน แล้วไปบ้านวิน คุยกันดีไหม"
ผมพยักหน้าไป พูดแล้วจะร้องแน่ๆ พอกินไรเสร็จ ก็เหมือนจะไปได้ดี เช็กบิลเรียบร้อย ออกมาจะแยกย้ายกัน ธันมุนก็พูดมา
ธัน"จั๊มกูไปส่งไหม"
ผม"เรา-"
นาวิน"อ่อ ผมพาพี่เขาไปบ้านผมครับ"
ธันมันเตรียมพูดสวนแล้ว แต่เบิร์ดมาเคลียร์ทัน
เบิร์ด"มึงขับกลับดีๆอ่ะ"
นาวิน"ครับ ไปก่อนนะพวกพี่ สวัสดีครับพี่ธัน"
น้องวินโคตรจะเอาเรื่อง หวงอย่างแบบโคตรโต หรือโคตรเด็กวะ 5555
นาวิน"จั๊มนั่งหน้าไหม"
ผม"โห พี่จะบังเราไหม"
นาวิน"ผมอยากจะดมพี่ตลอดทาง แต่ไม่เอาดีกว่า พี่กอดผมนั่นแหละ"
ผมนี่เขินมาก ยิ้มไม่หุบ พวกมันรอผมออกแบ้วค่อยตามหลังกันมา ก็นาวินเห็นร้านที่ผมเคยให้วินจอดซื้อทีไร น้องก็คอยถามผมตลอด แต่ผมอิ่ม จนถึงบ้าน นาวินพาผมตรงไปบนห้องเลย
น้องมองหน้าผมแล้วถามดีๆ
นาวิน"อะไรที่วินเห็นอ่ะ คือวินไม่ได้หวงจนเกินเหตุเลยอ่ะ แต่ที่จั๊มทำให้วินเห็นแบบ"
ผม"พี่รู้ พี่ขอโทษ พี่ไม่ทำแบบนั้นอีก พี่ไม่อยากเสียเราไป"
คือเอาจริงๆ ที่ผมทำมันก็ร้ายแรงจริงนะ ไม่รู้ว่าตอนนั้นทำไปทำไม แต่ผมไปหอมแก้มธัน แล้วไม่รู้ว่าน้องเห็นไหม แต่อาจจะเป็นที่ผมกอดธัน
นาวิน"ใช่พี่ธันไหมที่พี่จะหลบๆซ่อนๆคุยด้วย"
ผม"ไม่ใช่นะ ธันกับพี่ไม่ได้อะไรเลย ธันมันก็เพื่อน"
นาวิน"ไม่ใช่ หมายความว่าไง ไม่ใช่พี่เขาแล้วคนไหนอ่ะจั๊ม"
ผม"ไม่มี ไม่มีใครทั้งนั้น"
นาวิน"มีอะไรที่ผมยังไม่รู้จากปากพี่อีกไหม ทำไมชอบให้ผมไปรู้จากปากคนอื่นจัง"
ผม"ทำไมกันนะวิน ยิ่งวินพูดมันยิ่งเหมือนที่ผ่านๆมา พี่เริ่มไม่อยากให้เราเจ็บแล้วอ่ะ"
นาวิน"พี่ทำได้นะ พี่ทำให้ผมเจ็บบ่อยๆ ผมอาจจะชิน"
ผม"เราทำให้พี่เจ็บบ้างดีไหม แต่เราทำไม่ได้หรอก เราดีเกินไป"
นาวิน"เอาคำพวกนี้ไปทิ้งได้ป่าว อย่าให้ได้ยินนะ อย่ามาบอกว่าผมดีเกินไป เป็นคำที่พี่ไม่ควรพูดอ่ะ"
ผม"ขอโทษ เราไปอาบน้ำไหม พี่จะอยู่เงียบๆ"
นาวิน"สำนึกยัง"
ผม"อือ ไม่รู้จะพูดยังไงนะ ให้วินรู้สึกดีกว่านี้"
นาวิน"ถ้ามันมีอีกรอบ พี่ว่าผมจะชินได้ยัง"
ผม"นาวิน"
น้องไม่สบอารมณ์กับผมเลย
ผม"เลิกกันไหมวิน"
นาวิน"พี่เลิกพูดเหี้ยไรพวกนี้ได้ป่าววะ คือเหี้ยไรผมไม่เข้าใจพี่เลยว่ะ"
ผม"ถ้าพี่พูดความจริงทั้งหมด นาวินคงอยากเลิกกับพี่น่าดู"
นาวิน"ยังไงก็จะเลิกใช่ป่ะ จะเอางั้นหรอ"
ผม"อือ"
นาวิน"แล้วจำไว้นะ อย่ามาทำกับใครอีก ผมไม่โกรธหรอก ผมยอมเจ็บ พี่เคยเตือนผมแล้วหนิ"
ผม"นาวิน พี่พูดเล่นได้ไหม ไม่ไปแล้วได้ไหม"
นาวิน"พูดความจริงมาดิ เอาทั้งหมด"
ผม"ไม่เอา พี่ยอมทำทุกอย่างให้ดีขึ้นแล้ว"
นาวิน"พูดมาดิ ผมรอฟัง"ผม"อือ พี่ยอมรับว่าช่วงก่อนหน้านี้ไปหาพงษ์ แต่หลังจากที่เราทะเลาะกันคราวนั้นพี่ก็ไม่ไปอีก แล้วก็ไม่ได้คุยกับใครอีกนะ"
นาวิน"อยากกลับไปหามันไหม"
ผม"ไม่ นาวินพี่อยากอยู่กับนาวินไง"
นาวิน"เลิกกันป่ะ พี่ค่อยกลับมาหาผมก็ได้ ถ้าพี่ไม่มีใครให้ไปแล้วอ่ะ"
ผม"ไม่เอา"
นาวิน"เอาแต่ใจว่ะ"
ผม"เราพูดจริงใช่ไหม"
นาวิน"อืม ผมว่าผมทนเจ็บบ่อยๆก็ไม่ไหว ถึงอยากให้พี่รักผมยังไงพี่ก็ไปอยู่ดี"ผม"ได้ ก็แล้วแต่เลย พี่คงกลับมาหาเราไม่ไหวแล้วว่ะ พี่แย่เกิน"
นาวิน"พี่จะไปหลอกใครอีกอ่ะ"
ผมแบบ โคตรเจ็บอ่ะ คำนี้ ผมทนไม่ไหว ผมหยิบของตัวเองมาลุกออกมาแล้วอ่ะ น้องก็มากอดผมไว้ข้างหลัง
นาวิน"ผมไม่ได้อยากจะรั้งพี่ไว้แล้ว ดูแลตัวเองดีๆนะ"
ผม"พี่แย่เกินไปสำหรับนาวินเลยอ่ะ ถ้าพี่ดีกว่านี้พี่จะมาขอโอกาสได้ไหม"
นาวิน"ยังไม่ทันคบกันได้นานเลยอ่ะ ความรู้สึกอิ่มตัวมาเร็วจัง"
ผม"ขอโทษนะที่ทำให้รู้สึกแบบนั้นเร็วอ่ะ"
คือทำไมไม่รู้ ผมก็รู้สึกเหมือนน้อง แล้วมันก็ทำให้จบเร็ว ทั้งที่โหยหามากแท้ๆ แต่ผมไม่ได้รู้สึกอยากไปหาใครเลยอ่ะ ผมออกมาง่ายๆงี้เลยผมไม่ได้รู้สึกว่าไม่รักน้องนะ แต่ทำไมผมถึงทำตัวแบบนี้
ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องราว ผลสรุปออกมาและอนาคตเป็นยังไงจะมาเล่าให้ฟังครับ
ขอบคุณครับ อ่านมาหลายครั้งละ เหมือนทุกครั้งที่รักพัง ต้นเหตุมาจากจั๊มตลอดเลยแฮะ จั๊มไม่ควรเป็นแฟนใครเลยอะแบบนี้ {:5_122:} ขอบคุณขอรับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณมากครับ สนุกดีครับ อ่านแล้วอินเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ชอบๆ
ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]