ผมรักพ่อ 4
เช้านี้บนโต๊ะกินข้าวทุกอย่างดำเนินไปตามปกติ แต่มีเพียงนิดคนเดียวที่ไม่ปกติในวันนี้เพราะอะไรเหรอ ก็เพราะว่าเมื่อวานนี้เขาพึ่งได้กินน้ำเงี่ยนของผู้เป็นพ่อที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะนี้ไงละ รสชาติของคุณพ่อสุดหล่อนี้ทำเขาติดใจจริงๆ แต่ก็มีเรื่องที่นิดยังคงสงสัยนั้นก็คือเมื่อวานนี้ที่พ่อชักว่าวก็เอาแต่ดูโทรศัพท์ จนชวนให้นิดในตอนนี้เกิดความสงสัยขึ้นมาว่าพ่อของตนนั้นดูอะไร"พ่อครับวันนี้พ่อจะไปทำงานหรือเปล่า"เขาเอ่ยถามผู้เป็นพ่อ
"ตอนเย็นๆนู้นแหละ ตอนเช้าวันนี้ว่าง นิดมีอะไรหรือเปล่า"
"ออ เปล่าครับ"นิดได้แต่เก็บความสงสัยไว้และบอกกับตัวเองว่าจะต้องหาโอกาสค้นโทรศัพท์ของพ่อดูให้ได้ แต่พ่อของตนก็เป็นคนที่โทรศัพท์นั้นติดตัวอยู่ตลอดเวลาจึงหาโอกาสยากแน่ๆ
"วันนี้วันอาทิตย์แล้วพ่อมีธุระอะไรอะตอนเย็นๆ"เขาเอ่ยถามต่อ
"ก็งานแต่งน้าวินิจเพื่อนสมัยเรียนพ่อไง"เขาพยายามนึกตามที่พ่อพูดก็นึกไม่ออกว่าใคร แต่คิดว่าถ้าได้ตามพ่อไปก็คงจะดีในวันนี้
"ออ จำได้ งั้นนิดไปกับพ่อได้ไหมอะ"
"จะไปทำไมมันงานผู้ใหญ่"
"ก็นิดไม่อยากอยู่บ้านนิ อยากไปกับพ่อ"เขาเริ่มเอ่ยตื้อกับผู้เป็นพ่อ
"คุณก็พาลูกไปด้วยสิทอน ดีแล้วจะได้มีข้ออ้างกลับมาเร็ว"แม่เอ่ยตบท้ายเขา
"เห้อ งั้นก็ได้"สุดท้ายพ่อก็ยอมให้เขาไปด้วยในตอนเย็นนี้
พอถึงตอนเย็นนิดก็กำลังแต่งตัวอยู่ในห้องและใส่ชุดสูทของเด็กที่ตัดมาพอดีกับขนาดตัวของเขา เป็นสูทสีขาวขาสั้นกับรองเท้าผ้าใบ เมื่อแต่งตัวเสร็จเขาก็ออกไปนั่งรอพ่อที่โซฟาพร้อมกับดูทีวีไปด้วย และไม่นานพ่อทอนก็เดินออกมาจากห้อง
นิดหันไปมองก็ต้องตกใจกับลุคของพ่อในวันนี้ พ่อทอนใส่สูทสีดำผูกเน็กไทอย่างดีและเซ็ตผมเปิดหน้าผากขึ้นไปด้านข้างพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมหรูสปอร์ตที่พ่อมักจะฉีดเสมอเพื่อออกงานโฉยมาเข้าที่จมูกของเขา และก็เป็นกลิ่นน้ำหอมนี้แหละที่เขามักจะได้กลิ่นมันจากกางเกงในของพ่อที่ใส่ออกงาน แล้วพรุ่งนี้เดียวเขาก็จะได้ดมกางเกงในตัวนี้ที่พ่อกำลังใส่อยู่อย่างแน่นอน เพราะมันเป็นของเขาแค่คนเดียวแค่คิดควยของเขาที่อยู่ในกางเกงก็เริ่มแข็งขึ้นมาแล้ว
"ปะไปกันได้แล้ว"พ่อหันมาบอกกันเขา และขณะนั้นเองแม่ก็เดินออกมาจากหลังบ้านตรงมาที่พ่อ
"เดินทางปลอดภัยนะคุณแล้วก็อย่าเมามากละต้องขับกลับ"แม่เอ่ยบอกกับพ่อก่อนทั้งสองจะจุ๊บปากกันเบาๆเพื่อเป็นการบอกลา นิดกับพ่อเดินมาขึ้นรถกันและเมื่อเขานั่งที่เบาะข้างคนขับพ่อก็หันมาหาเขาทันที
"นิดไปนั่งข้างหลังลูก ข้างหน้าพ่อจะมีแขกไปด้วย"
"ออ ครับ"นิดอดเสียดายเล็กน้อยไม่ได้อุตส่าห์กำลังจะได้นั่งข้างพ่อแล้วแท้ๆ และกำลังจะจินตนาการณ์ว่าตนกับพ่อเป็นสามีภรรยาที่มาออกงานคู่กัน สวรรค์น้อยๆของเขาเป็นอันว่าต้องล่มไป
และเมื่อพ่อออกเดินทางไปได้พักหนึ่งก็มาแวะที่บ้านหลังหนึ่งเป็นบ้านครึ่งปูนครึ่งไม้และมีรั้วรอบขอบชิดบรรยากาศยามเย็นตกแต่งบ้านได้ค่อนข้างสวย
"รอบนรถนะเดี๋ยวพ่อไปเรียกเพื่อนพ่อที่จะไปด้วยก่อน"พ่อหันมาบอกกับเขาที่นั่งข้างหลัง
"ครับ"
รอพักหนึ่งราว10นาทีพ่อก็เดินกลับขึ้นมาที่รถก่อนจะมีคนเดินตามมาและวนไปขึ้นที่เบาะข้างคนขับ นิดสังเกตดูว่าคนๆนั้นคือใครก่อนที่จะเห็นว่าคนๆนั้นก็คือพี่กระต่ายเลขาส่วนตัวของพ่อ
"วันนี้ผมพาลูกไปด้วยนะ นิดสวัสดีพี่เขาหรือยังลูก"พ่อพูดกับอีกฝ่ายก่อนจะหันมาพูดกับเขา
"สวัสดีครับ"นิดยกมือไหว้อีกฝ่ายที่มาใหม่
"สวัสดีจ๊ะ วันนี้พี่รบกวนด้วยนะ"อีกฝ่ายพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันกลับไป
พ่อไม่เห็นบอกเลยนี้ว่าจะพาพี่กระต่ายไปด้วย แล้วงานแต่งงานของเพื่อนพ่อทำไมพี่กระต่ายต้องไปด้วยละ นิดไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่
ระหว่างทางที่ขับรถไปทั้งสองคนก็พูดคุยกันไปตลอดทาง แต่เท่าที่สังเกตก็ไม่ได้พูดคุยอะไรที่สนิทสนมมาก แค่หาเรื่องพูดกันเพื่อไม่ให้รถเงียบเสียมากกว่า จนเมื่อมาถึงงานแต่งที่จัดขึ้นที่โรงแรม พ่อก็บอกให้เขาเดินตามพ่อไป ส่วนพี่กระต่ายก็เดินแยกไปอีกทาง พ่อเดินเข้ามาทุกคนที่เห็นต่างเอ่ยชมว่าวันนี้พ่อหล่อมากทั้งผู้ชายผู้หญิง สายตาบางคนก็ช่างตรงไปตรงมาเสียจริงว่าชอบพ่อของเขา และเพื่อนของพ่อแต่ละคนที่เจอพ่อก็ต่างเอ่ยทักเขาทั้งสิน ถามตามประสาผู้ใหญ่ว่าเรียนชั้นอะไรแล้ว อายุเท่าไหร่ ก็งานทั่วไปที่แสนน่าเบื่อ
จนเมื่อเข้ามาในงานแล้วนิดที่นั่งอยู่ข้างพ่อก็คอยดูบนเวทีที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวกำลังเอ่ยพูดอะไรต่อมิอะไรกัน ก่อนที่สายตาของเขาจะไปสะดุดที่พี่กระต่ายที่ยืนอยู่ข้างเจ้าสาวและแต่งตัวในตีมสีขาวเหมือนกันกับเพื่อนเจ้าสาวคนอื่นๆ หรือพี่กระต่ายจะเป็นเพื่อนของเจ้าสาวกันนะ ถ้าเป็นอย่างนี้ก็คงไม่แปลกอะไรที่อีกฝ่ายจะมาที่งานนี้ด้วย
"อะเอาละครับต่อไปขอเชิญเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวมาร่วมถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกับบนเวทีด้วยนะครับ"พิธีกรกล่าวเชิญเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวทั้งหมดขึ้นไปบนเวที และคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกับนิดก็หันมองกันไปมาว่าจะพากันลุกขึ้นตอนไหนเพราะทั้งโต๊ะนี้เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวทั้งหมด
"เอาละลุกๆ ไอ้ทอนมึงก็ตามมา"เพื่อนเจ้าบ่าวคนหนึ่งลุกขึ้นก่อนใครเพื่อนก่อนจะหันมาบอกกับพ่อเขา และพ่อเขาก็ลุกขึ้นก่อนที่ทั้งโต๊ะจะพากันเดินขึ้นไปบนเวที
พิธีการดำเนินเรื่อยๆร่วมกันถ่ายรูปถามความรู้สึกเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวก่อนจะพากันแยกย้ายลงมาข้างล่างเขาสังเกตเห็นพ่อของเขาเดินมาพร้อมกันกับพี่กระต่ายโดยที่ทั้งคู่เดินถือแก้วแชมเปญกันมาคนละแก้วที่พิธีกรให้ร่วมดื่มฉลองบนเวที สักพักเมื่อเดินมาใกล้ถึงโต๊ะของพ่อพี่กระต่ายเกิดเดินสะดุดและทำให้พ่อที่เดินตามาข้างหลังเกินจนพี่กระต่ายจนแชมเปญที่อยู่ในมือของพ่อเกิดหกใส่ที่หลังของพี่กระต่ายและเกิดความวุ่นวายขึ้นเล็กน้อยบริเวณนั้น เพราะเสื้อพี่กระต่ายเป็นสีขาวจึงทำให้มองเห้นสายชุดชั้นในลูกไม้สีดำข้างใน
"อุ๊ย ผมขอโทษครับไม่ได้ตั้งใจ"พ่อเอ่ยบอกกับพี่กระต่ายไป
"มะ ไม่เป็นไรค่ะ"พี่กระต่ายเอ่ยบอกกับพ่อ
"ว๊าย ต่ายเสื้อแกมันเปียกแล้วเห็นสายเสื้อในอะ"เพื่อนคนหนึ่งของพี่กระต่ายเอ่ยบอกกับอีกฝ่ายไป
"จริงหรอ ตายแล้วทำยังไงดี"พี่กระต่ายเอ่ยด้วยความกังวล
พรึบ
เป็นพ่อที่ถอดเสื้อสูทตัวนอกออกมาคลุมให้กับพี่กระต่าย ภาพที่เห็นทำให้นิดเกิดความไม่พอใจขึ้นมาในทันที แบบนี้มันจะมากไปหรือเปล่า
"งั้น ผมว่าเรากลับก่อนดีกว่านะ"พ่อเอ่ยบอก ก่อนจะเดินมาหาเขาที่โต๊ะ
"นิดเรากลับได้แล้วลูก"นิดไม่พูดอะไรตอบแต่ก็เดินตามผู้เป็นพ่อออกมาข้างนอกที่ลานจอดรถ หลังจากที่ทั้งคู่เดินไปบอกลาเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวเสร็จแล้วและขอตัวกลับก่อน
เมื่อขึ้นมาบนรถแล้วพ่อก็เอ่ยบอกกับพี่กระต่ายไปว่า
"ผมขอโทษด้วยนะที่เดินไม่ระวังทำชุดคุณเลอะหมดเลยแถมทำขายหน้าอีก"
"ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นอุบัติเหตุ"
และพ่อก็ขับรถออกมาจากในงานตรงไปยังบ้านหลังที่เดิมที่แวะตอนขามา
"นี้คุณอยู่กับใครเนี้ย"พ่อถามพี่กระต่าย
"อยู่คนเดียวค่ะ"
"งั้นเดียวผมเดินลงไปส่งแล้วกัน"
"นิดรอพ่อบนรถแปปหนึ่งนะลูกเดี๋ยวพ่อมา"
"ครับ"
แล้วทั้งคู่ก็เดินลงจากรถเข้าไป นิดมานั่งคิดถึงภาพที่พ่อของตนนั้นถอดชุดสูทคลุมให้กับพี่กระต่ายแล้วเขาไม่พอใจกับการกระทำนั้นมาก เขาบอกได้เลยว่าเขาหึง หึงพ่อของตัวเอง เสื้อสูทตัวนั้นกลิ่นของพ่อที่อยู่บนสูทการที่มันไปอยู่บนร่างของคนอื่นเขารู้สึกไม่พอใจมาก แต่พ่อของเขาก็อย่างนี้เสมอเป็นสุภาพบุรุษและให้เกียติผู้หญิง มีแต่ผู้หญิงไม่ดีที่หวังจะคาบพ่อของเขาไปแดกหลังจากนี้อีกระต่ายอะไรนี้จะถูกเขาหมายตาอย่างแน่นอน
และในขณะนั้นเองก็มีแสงวาปขึ้นมาตรงเบาะคนขับนิดจึงหันไปมองตามก็พบว่าเป็นโทรศัพท์ของพ่อที่วางไว้บนเบาะคนขับ
นี้แหละเป็นโอกาสของนิดแล้วที่จะแอบค้นโทรศัพท์ของพ่อนิดไปหยิบมันมาในทันทีและเมื่อโทรศัพท์ของพ่อมาอยู่ในมือ เป็นอีกครั้งที่หัวใจของนิดนั้นเต้นระรัวโทรศัพท์นั้นก็ถือว่าเป็นของส่วนตัวอย่างหนึ่งของคนเรา เขาก็อดตื่นเต้นไม่ได้ที่จะได้ค้นพื้นที่ส่วนตัวของผู้เป็นพ่อที่ตนรักตะกร้าผ้าใส่แล้วเขาก็เคยค้นกางเกงในมาดมแล้วนับประสาอะไรกับอีแค่โทรศัพท์
เขากดปลดล็อคดทรศัพท์ของผู้เป็นพ่อได้สำเร็จ แล้วตอนนี้เราจะเริ่มดูจากตรงไหนก่อนดีนะ? ประวัติการโทรแล้วกัน นิดกดเข้าไปดูประวัติการโทรของพ่อ ก็ไม่พบความผิดปกติอะไรโทรทั่วไป
จนนิดไล่สายตามาถึงอัลบั้มภาพ นิ้วของเขากดเข้าไปในทันที แต่เมื่อกดเข้ามาได้ตาของนิดเบิกกว้างในทันที แขนขาและมือของเขานั้นชาไปทั้งหมดจนอ่อนแรง
เพราะภาพในอัลบั้มนั้นล้วนเต็มไปด้วยรูปของพี่กระต่ายเลขาสาวของพ่อ เป็นรูปลักษณะแอบถ่ายจากมุมต่าง ๆ แอบถ่ายจากทางด้านหลังขณะเดินอยู่ในบริษัท เป็นรูปที่แคปมาจากสื่อโซเชียลส่วนตัวของพี่กระต่ายบ้าง หรือเป็นรูปที่เลขาสาวนั่งอยู่ในที่ทำงาน
นะ นี้มันอะไรกันเนี้ย หรือว่า พ่อจะแอบชอบพี่กระต่าย
มือของนิดตอนนี้ชาจนเย็นไปหมด เขามีแต่ความกลัว เหมือนคนที่เห็นพี่แล้วพยายามทำให้ว่ามันไม่จริง แล้วเขาก็นึกย้อนไปถึงวันที่พี่กระต่ายมาที่บ้านในวันหยุดที่หลังจากพี่กระต่ายกลับไปพ่อก็เข้าไปชักว่าวในห้องนอนโดยนอนดูมือถือ หรือว่า จะชักว่าวด้วยรูปของอีนี้ในโทรศัพท์กัน
ตอนนี้น้ำของของเขามันเริ่มออกมาปิดบังม้านตาของเขาจนมองหน้าจอโทรศัพท์ไม่จัดแล้วในตอนนี้ วางโทรศัพท์ลงและยกแขนขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมา เขาจะร้องไห้ตอนนี้ไม่ได้แต่เขาห้อมน้ำตาของตัวเองไม่ได้เช่นกัน นิดนั่งสะอึกพยายามนั่งกลั้นน้ำตาของตนเองไม่ให้ไหลอยู่นาน จนเมื่อเริ่มตั้งสติได้รู้ตัวอีกที่พ่อก็ยังไม่กลับมา เมื่อมองดูเวลาที่อยู่ด้านหน้ารถปรากฏว่าพ่อของเขาไปนานถึงครึ่งชั่วโมงแล้ว
"ทำไมถึงไปนานขนาดนี้ละ"นิดมองออกไปนอนกระจกรถจ้องอยู่ที่ประตูหน้าบ้านหลังนั้น
"มะ ไม่จริงหรอกใช่ไหม..."
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผมม ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ มาต่อเร็วๆน่ะคับ กำลังสนุกเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ตายละ มาต่อไวๆนะ ขอบคุณครับ รอติดตามคร้าบบบ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ รอๆๆ รีบไปขัดขวางเลยนะครับบอกว่าปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำ ขอบคุณครับ