พี่ดำ หรือ พี่ดำรงศักดิ์ชายหนุ่มผิวเข้มรูปร่างสูงใหญ่ นักกีฬาตะกร้อผู้เก่งกาจ กับผมหนุ่มที่ไม่ได้หนุ่มตามชื่อ เรื่องราวจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามมมมมม .... เรื่องราวของผมเกิดขึ้นตอนอายุประมาณ 15 ปีพี่ดำมาทำงานที่หมู่บ้านผมและพักอยู่ พี่ดำมาเป็นลูกน้องพ่อ พี่ดำเรียนจบแค่ ม.3เลยได้มาเป็นลูกน้องของพ่อ ผมเห็นพี่ดำก็สะดุดตาในความสูง เข้า ตัวใหญ่ของพี่เค้า และไม่ค่อยกล้าคุยด้วยสักเท่าไรเพราะค่อนข้างขรึมๆ และดุๆ พี่ดำรูปร่างดีมาก เพราะเคยเห็นพี่เขาถอดเสื้อทำงาน ณ ตอนนั้นผมเองก็รู้ตัวเองแล้วว่าชอบผู้ชายด้วยกันมักมีอารมณ์ทางเพศอยู่บ่อย ๆ และแน่นอนผมก็ต้องช่วยตัวเอง โดยจินตนาการว่าเป็นพี่ดำกับผมมีอะไรกัน(สมัยเด็ก ๆ อ่ะนะ) ผมมองว่าพี่ดำไม่ค่อยชอบผมนัก ด้วยท่าทางที่ไม่เป็นมิตรอย่างเห็นได้ชัด แถมหายครั้งมีพูดจาถึงผมแบบเสียหายด้วยซ้ำ แต่ผมเองก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรเพราะผมรู้ว่าเค้าคงไม่ชอบแบบผมผมเองไม่ได้ตุ้งติ้งอะไร แต่อาจจะมองดูรู้ว่าผมไม่ใช่ชายแท้แน่นอน พี่ดำชอบเล่นตะกร้อมาก ทุก ๆ เย็นพี่ดำและเพื่อนๆมักจะเตะตะกร้อกัน ผมเองก็มักจะแวะไปดูบ่อยๆ จนพี่ดำโดนแซวว่ามีสาว ๆ มาแอบดูซึ่งก็หมายถึงผมนั่นเองที่ไปดู พี่ดำแสดงท่าทางชัดเจนมากว่าไม่ชอบผมบางครั้งก็ทำท่าเตะมาหาผมบ้างหรือจ้องหน้าแบบจะกินเลือดกินเนื้อบ้างซึ่งผมก็ไม่เข้าใจนัก ณ ตอนนั้นว่าทำไมถึงไม่ชอบใจผม แต่ผมไม่ได้อะไรมากนักนะเรื่องชอบของสมัยนั้นมันเป็นเรื่องเด็ก ๆ อ่ะ “เฮ้ย...ดำ มีสาวน้อยมาเชียร์มึงอีกแลว”เสียงพี่ในสนามตะกร้อแซว “พวกมึงนี้ปากหมาจริงๆ กูไม่เอาตุ้ดมาทำเมียหรอ” โหว...ปากรึนั่นพี่ดำแม่งปากหมาจริงๆผมไปทำไรให้วะ ถึงไม่ชอบกันขนาดนี้ ... ถ้านับเรื่องอายุ ผมห่างจากพี่ดำถึงเกือบ 10 ปี เพราะพี่ดำไปเกณฑ์ทหารกลับมาแล้วทำงานกับพ่อผมและเรื่องที่เค้าไม่ค่อยชอบผมคงมาจากพ่อผมที่เค้าทำงานด้วย อาจจะบ่นและค่อนข้างเจ้าระเบียบทำให้พี่ดำอาจจะไม่ชอบใจพ่อผมและพาลมาถึงผมได้ หลังจากที่ผมรับรู้แล้วว่าพี่ดำไม่ค่อยชอบใจผมไม่อยากคุยหรือยุ่งวุ่นวายอะไรกับผม ผมก็พยายามออกห่างๆ จากพี่เขาและแน่นอนในจินตนาการต่างๆ ก็ไม่ใช่พี่เค้าแล้ว ผมไม่ได้เกลียดพี่เค้านะแต่ผมไม่อยากไปเสียความรู้สึกหรืออะไรอีกพี่ดำโดยนิสัยแล้วเป็นคนดีมาก ชอบช่วยเหลือคน และเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ ขยันทำงานพ่อผมยังชอบเลย ที่พ่อผมดุและเคี่ยวเข็ญพี่ดำเรื่องการทำงาน แน่นอนพ่อผมเค้าอยากให้พี่ดำเก่งๆ ถ้าหากไม่ได้ทำงานกับพ่อผมแล้วหรือไปอยู่ที่อื่นพี่ดำจะได้พัฒนาตัวเองได้อาจจะเพราะพี่ดำเรียนจบแค่ ม.3 พ่อผมเค้าก็เลยห่วงพี่ดำ พ่อพูดถึงพี่ดำให้ผมฟังบ่อยๆว่าพี่ดำเป็นคนขยัน เรียนรู้และพัฒนาได้ อนาคตสามารถก้าวหน้าได้ซึ่งผมเองก็ฟังพ่อมาโดยตลอด และเชื่อว่าพี่ดำเป็นคนดีและขยัน วันนึงพ่อได้เรียกพี่ดำให้มาช่วยงานที่บ้านในวันเสาร์ โดยที่ผมเองทำการบ้านและอ่านหนังสืออยู่ (ลืมบอกไปครับว่าผมอยู่กับพ่อ2 คน ที่บ้านมีธุรกิจสวนตัวอยู่และเปิดรับคนงานมาทำงานด้วย) ผมเดินเข้าครัวไปเห็นเงาแว้บๆนึกว่าพ่อ เลยกะเข้าไปกอดเอว ตามปกติ เพราะผมกับพ่อเราสนิทกันมากตามประสาพ่อลูก “หมับ...พ่อครับผมหิว” “เฮ้ยยยยยยยยย...” คนที่หันกลับมากลับไม่ใช่พ่อแต่เป็นพี่ดำ “ผม...ขอโทษครับ นึกว่าพ่อ” แล้วผมก็รีบเดินออกมาจากครัวแต่ก็ได้ยินเสียงออกมาจากครัว “ตุ้ด” แน่นอนคำนี้ทำให้ผมไม่ชอบใจพี่ดำมากยิ่งขึ้นไปใหญ่คงสำคัญตัวเองว่าผมชอบมากนักหรือไง พี่ดำที่ผมชอบไม่นิสัยแบบนี้หรอก และแน่นนอนว่าผมไม่มีวันที่จะเอาคนนิสัยแบบนี้มาเป็นแฟนแน่นนอนคนอะไร ตั้งแง่รังเกียจเฉยเลย ผมพยายามออกห่างจากพี่ดำ แต่ก็มิวายมีเหตุการณ์ต่างๆ นา ทั้งดีและร้ายข้ามาในชีวิตผม โดยมีพี่ดำเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยตลอด (โปรดติดตามตอนต่อไป)
|