เรื่องสั้น ชายแท้แพ้เงิน 1/2
"ตี๋ เราชอบนายนะ""โถ่ อีตุ๊ดมาบอกชอบกูไม่เจียมตัวเลยนะมึง ดูสภาพตัวเองก่อนเถอะทั้งอ้วนทั้งดำกูจะไปเอามึงเหรอ"
"..."
"กูชายแท้ไม่มีวันเย็ดกับมึงหรอก มึงจำไว้ด้วย"
ภัทรน้ำตาเอ่อคลอกับสิ่งที่ตนเองได้ฟัง ได้แต่มองชายหนุ่มเพื่อนร่วมห้องที่ตัวเองแอบชอบเดินออกไปจากโรงยิมซ้อมบาสเก็ตบอลที่ตัวเขาชอบมานั่งมองตี่เล่นกีฬาที่นี้ และวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการเรียนชั้น ม.6 ก่อนจะต้องแยกย้ายกันไปตามทางของแต่ละคน ภัทรจึงรวบรวมความกล้าในการสารภาพรักกับอีกฝ่ายไป แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ การดูถูก
หลังจากใกล้เลิกเรียนภัทรก็ได้รู้ข่าวว่าตี๋ตกลงเป้นแฟนกับส้มเชียร์ลีดเดอร์สาวสุดฮอตของโรงเรียน ภาพที่ทั้งคู่เดินจับมือถือแขนกันหลังเลิกเรียนต่างเป็นภาพที่หลายคนคงมองว่าเขาทั้งสองคนชั่งเหมาะสมอะไรขนาดนี้ หนึ่งคนเป็นนักกีฬาโรงเรียนสุดหล่ออีกหนึ่งคนเป็นสาวสวยสุดในโรงเรียน
แต่สำหรับภัทรนี้เป้นภาพที่แสนบาดตาบาดใจ ยิ่งตอกย้ำกับเขาว่าคนอย่างเขามันไม่มีสิทธิ ไม่เลยแม้แต่จะหวังด้วยซ้ำ
ข่าวที่ว่าเขาสารภาพรักกับตี๋ถูกเผยแพร่และเม้ากันในวงสนทนาของหลายกลุ่ม ว่าเขานั้นช่างไม่เจียมตัวที่กล้าสารภาพความรู้สึกต่อคนอย่างตี๋ โดยข่าวทั้งหมดก็หลุดมาจากส้มแฟนของตี๋นั้นเอง ที่พอรู้ว่าเขาสารภาพรักกับตี๋ก็เอาเขาไปเล่าให้คนอื่น ๆ ฟังเพื่อล้อเลียน
เพื่อน ๆ ของเขาที่พอรู้เรื่องก็ต่างมาปลอบใจว่าสิ่งที่เจ็บที่สุดคือไปชอบพวกชายแท้เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้เลยสำหรับพวกเรา ชายแท้เขาก็ต้องชอบผู้หญิง สิ่งเหล่านี้อยู่ในหัวของเขาตลอดเวลา แต่คนอย่างเขาไม่ยอมแพ้หรอก เดียวจะได้รู้กันว่าใครมันของจริง อีส้มกูฝากไว้ก่อนเถอะมึง
10 ปีผ่านไปหลังเรียนจบ ม.6 ตอนนี้เขาอายุ 28 ปีเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกและนำเข้าชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิคกับต่างประเทศ เรียกได้ว่าเขาประสบความสำเร็จในชีวิตเป็นอย่างมาก เขามีบ้านหลังใหญ่โต มีที่ดินทำเลทองหลายแปลง รถสปอตหรูและเงินสดมากมายในบัญชี และสิ่งหนึ่งยังคงอยู่ในใจของเขามาโดยตลอดคือชายหนุ่มที่ตนเคยแอบรักในวัยเรียนนั้นก็คือ ตี๋ ตลอดระยะเวลาสิบปีที่ผ่านมาภัทรก็ไม่ได้เจอกับอีกฝ่ายอีกเลยแต่เขาก็ติดตามชีวิตของอีกคนอยู่ตลอดผ่านสื่อโซเชียลของเจ้าตัว 10 ปีผ่านมาตี๋เติบโตขึ้นมาเป็นชายหนุ่มผู้หล่อเหลาและมีเสน่ห์มาก ปัจจุบันตี๋แต่งงานและมีลูกสาวแล้วสองคนกับส้มสาวเชียร์ลีดเดอร์สมัย ม.ปลาย ลูกสาวคนโตอายุสามขวบคนเล็กอายุสองขวบ
ปัจจุบันตี๋เปิดร้านซ้อมรถเล็ก ๆ แถวชุมชนที่เขาเคยอยู่ เพราะตอนสมัยเรียนตี๋กับภัทรบ้านอยู่ใกล้กัน ภัทรรู้ดีว่าสถานะทางการเงินของตี๋ในตอนนี้ไม่ค่อยจะดีนักเพราะอีกฝ่ายต้องเที่ยวไปยื่นกู้เงินกับหลายธนาคารรวมถึงนอกระบบอีกหลายเจ้า ย้อนไปสมัยเรียนจบใหม่ ๆ ตี๋กำลังมีอนาคตที่ดีเพราะมีแมวมองจากสโมสรบาสเกตบอลต่างชาติมาทาบทามตัวไปเล่นที่ต่างประเทศจึงทำให้ตี๋เลือกที่จะไปตามฝันและทิ้งการเรียนต่อในมหาลัยไป แต่ผ่านไปหลายปีความสามารถของตี๋ก็ยังไม่สามารถพาเจ้าตัวให้เข้าตาและได้เป็นตัวจริงของทางสโมสรได้จนในที่สุดทางสโมสรจึงได้บอกเลิกสัญญาไปและปีเดียวกันนั้นเองพ่อของตี๋ก็มาด่วนจากไปทำให้ชีวิตของตี๋ต้องพลิกผันมาอยู่ในที่นั่งลำบาก ก่อนจะมาแต่งงานและอยู่กินกันกับส้มแฟนสาวที่คบกันมานานถึง 7 ปีและมีลูกในที่สุด
ทุกเรื่องราวของตี๋อยู่ในความสนใจของเขามาโดยตลอดผ่านการบอกเล่าของเพื่อนร่วมรุ่นและการติดตามชีวิตของเจ้าตัว การเป้นพ่อคนไม่ง่ายเพราะค่าใช้จ่ายที่ตามมาก็เยอะทำให้ร้านซ่อมรถเล็ก ๆ ของเจ้าตัวไม่พอที่จะเลี้ยงชีพจนทำให้ตี๋กำลังลำบากในตอนนี้
และนี้ก็เป็นช่วงเวลาที่เขารอคอยมาถึง 10 ปี ตอนนี้เขามีความพร้อมทุกอย่างและสถานะทางการเงินของตี๋ก็อยู่ในช่วงที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก หากเขาเข้าไปในชีวิตของอีกฝ่ายตอนนี้ เขาก็ย่อมเป็นผู้ที่อยู่เหนือทุกคน ชีวิตการทำธุรกิจสอนให้เขารู้แล้วว่าอะไรใหญ่ที่สุดในโลก นั้นก็คือ เงิน เขายังจำคำพูดของอีกฝ่ายได้ดีว่าไม่มีทางมาเอาเขา เขายังจำได้ดีคำพูดของส้มที่บอกว่าเขาช่างไม่เจียมตัว วันนี้และจะได้รู้ว่าใครกันแน่ที่ไม่เจียมตัว ชายแท้พ่อลูกสองยังไงก็ต้องมาเป็นผัวเขาให้ได้
รถเบนซ์สีดำคันหรูขับเข้ามาในย่านที่ภัทรคุ้นเคยกับมันดีเพราะเขาเคยอยู่มาก่อน ก่อนที่รถยนต์คันหรูจะขับมาจอดที่หน้าร้านซ่อมรถเล็ก ๆ ในชุมชนเรียกสายตาของคนในร้านให้หันมามองได้เป็นอย่างดี ภัทรก้าวลงจากบนรถภายใต้แว่นดำเขาจ้องมองเจ้าของร้านตาไม่กระพริบ อีกฝ่ายถอดเสื้อและใส่เพียงกางเกงขาสั้น ผิวกายขาวกับหุ่นแน่นๆนั้นช่างเรียกความรู้สึกมวนท้องน้อยแก่เขาอย่างมาก
"มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าครับ"
"พอดีเหมือนรถจะเสียนะครับ ตอนขับมาแล้วมันร้องเตือนตลอดเลยว่าความร้อนสูงผมไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง"
เจ้าของอู่หันไปมองที่รถเบนซ์คันหรูก่อนจะบอกกับเขา "เดียวผมดูให้นะครับ"
เมื่อเดินมาเปิดกระโปรงรถขึ้นเพื่อเช็กอาการของรถโดยมีภัทรยืนมองอยู่ด้านหลัง
"ผมลองดูให้คร่าว ๆ แล้วเป็นที่มีตัวระบายความร้อนมันหลวมหน่อยๆนะครับ เดี๋ยวยังไงก็ลองไปให้ศูนย์เบนซ์เขาเช็กให้อีกทีผมแค่แก้ให้ชั่วคราว"
"ออ เหรอครับ ขอบคุณนะครับ"เมื่อพูดจบภัทรก็ยื่นเงินให้กับตี๋ห้าพันบาท
"เยอะเกินไปครับคุณ ผมคิดค่าซ่อมแค่ร้อยเดียว"ตี๋ตกใจไม่น้อยกับเงินที่อีกฝ่ายยื่นมาให้
"รับไปเถอะครับ"ภัทรยัดเงินใส่มือของตี๋
"ขอบคุณมากครับ"ตี๋รับเงินไปพร้อมกับยิ้มดีใจ "ผมไม่เคยเห็นคุณเลย พึ่งมาแถวนี้เหรอครับ"
"ออ ผมเคยอยู่ที่นี้นะครับเมื่อตอนสมัยเรียน"
"เรียนที่Xเหรอครับ"
"ใช่ครับรุ่นX"
"รุ่นเดียวกับผมเลยนิครับอยู่ห้องไหนครับ"
"ห้องสองครับ"
"เห้ย ห้องเดียวกันนิคุณชื่ออะไรครับผมชื่อ ตี๋"
"ผมชื่อภัทรครับ"อีกฝ่ายทำท่าครุ่นคิด
"ออ ภัทรเด็กเนิร์ดเหรอ โห้จำไม่ได้เลยนะเนี่ย แต่ตัวโครตภูมิฐาน"
"จริงเหรอเราว่าก็เหมือน ๆ เดิม"ภัทรคิดในใจว่าไม่เหมือนเดิมหรือว่าเพราะอีกฝ่ายไม่เคยสนใจเขากันแน่ แถมดูเหมือนจะจำอะไรกับเขาได้น้อยมากยกเว้นแค่เรื่องเขาเป็นเด็กเนิร์ด
"แล้วนี้กลับมาทำอะไรแถวนี้ละ"
"ก็มาทำธุระนะ ตี๋ละสบายดีไหม"
"ก็โอเคแหละ"
ภัทรเอื้อมมือไปจับมือของอีกฝ่าย "ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกเราได้ทุกเรื่องนะ ไม่ต้องเกรงใจ"สองคนจ้องตากันนิ่ง
"อืมขอบใจนะ"ก่อนจะจากไปภัทรก็เอานามบัตรยื่นให้กับตี๋ไปก่อนจะออกมา
เมื่อกลับมาที่บ้านก็มีคำขอเป็นเพื่อนจากอีกฝ่ายส่งมาที่เขา ที่ผ่านมาเขาไม่เคยกดติดตามหรือเป็นเพื่อนกับตี๋ทางสื่อโซเชียลเลยเขาได้แต่เข้าไปส่องๆเท่านั้น ภัทรยกยิ้มก่อนจะกดรับอีกฝ่ายและกดโบกมือทักทายทางข้อความไป
(โห้ทำงานอะไรอะภัทรทำไมดูรวยจัง)
ทำบริษัทชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิค
(สุดยอดเลย พอมีตำแหน่งว่างให้เราไหมเป็นยามก็ได้ 5555 )
สนใจจริงเหรอ มีตำแหน่งว่างอยู่นะสนใจไหมละ
(ตำแหน่งอะไรละ)
ผู้ช่วยส่วนตัวเราเอง เดี๋ยวเราให้เดือนละห้าหมื่น
(เงินเดินเยอะจัง แค่ผู้ช่วยเอง)
ตำแหน่งพิเศษนะ
แล้วเขาก็คุยรายละเอียดกับตี๋อีกนิดหน่อยจนได้ตกลงมาร่วมงานกัน ตี๋บอกกับเขาว่าที่ร้านรายได้ไม่ค่อยดีเพราะคนไม่ค่อยเข้าร้านเล็กส่วนใหญ่จะเข้าศูนย์มากกว่า จึงไม่พอเลี้ยงครอบครัว และตี๋ก็ได้เริ่มตำแหน่งใหม่ในฐานะผู้ช่วยส่วนตัวที่เงินเดือนเยอะกว่าเลขาที่ทำทุกอย่างเสียอีกโดยหน้าที่ของตี๋ก็คือคอยขับรถให้และคอยถือของช่วยตอนไปคุยงานกับช็อปปิ้งเพียงเท่านั้น เป็นอย่างนั้นเรื่อยมาเกือบเดือนโดยที่ภัทรคอยสปอยและตามใจตี๋โดยตลอดและก็มันซื้อของให้กับตี๋ในสิ่งที่อีกฝ่ายอยากได้ จนทำให้ความสัมพันธ์ที่ทั้งคู่มีต่อกันมันเริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อย ๆ
"ตี๋อาทิตย์หน้าเราต้องไปภูเก็ตตี๋ต้องเตรียมตัวนะ"ขณะที่ตี๋กำลังขับรถไปส่งภัทรที่ทำงาน ภัทรก็เอ่ยบอกภาระงานในสัปดาห์หน้ากับตี๋ว่าตนต้องไปภูเก็ตกับเขา
"ไปกี่วันเหรอภัทร"
"สี่วัน"
"โอเคได้"
เมื่อถึงเวลาพักกลางวันภัทรกำลังจะเดินออกไปจากห้องทำงาน และจังหวะที่เขากำลังจะเปิดประตูออกไปก็ได้ยินเสียงของตี๋กำลังคุยดทรศัพท์พอดี
"ก็เราบอกไปแล้วว่ามันจำเป็นไม่ไปไม่ได้ มันเป็นเรื่องงานนะส้มเข้าใจกันหน่อยสิ"
"แค่สี่วันเองเธอก็อยู่กับลูกไปก่อน"
"เราพึ่งให้ไปเมื่อสองวันก่อนเองหมดแล้วเหรอ"
"เงินมันไม่ได้เสกมาได้นะส้ม กว่าจะหาได้แต่ละบาทช่วยกันประหยัดหน่อยสิ"
"ไว้ค่อยไปคุยที่บ้าน แค่นี้แหละ"
บทสนธนาของตี๋กับภรรยาภัทรพอกับใจความได้ว่าตี๋คงโทรรายงานตารางงานกับภรรยาแล้วทางนั้นคงขอเงินมา ก็น่าเห้นใจตี๋ไม่น้อยที่ต้องคอยหาเลี้ยงผู้หญิงอย่างส้มที่ชอบติดหรูใช้จ่ายฟุ้มเฟือย เราได้ข่าวมาหช่วยหลังนี้อีกฝ่ายชอบโพสต์วิถีชีวิตการใช้เงินที่ติดหรูลงสื่อโซเชียลอยู่ตลอด ก็คงเป็นเงินที่ทางตี๋ให้กับอีกฝ่ายไปใช้ ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ก็เพียงแค่ระเบิดเวลาเท่านั้นแหละเดี๋ยวเขาจะคอยดูมันระเบิดในสักวัน
เมื่อถึงวันที่ภัทรต้องเดินทางไปภูเก็ตตี๋ก็มารอขับรถให้เขาตั้งแต่เช้าตรู่ที่บ้าน คอยช่วยยกกระเป๋าเดินทางและเอกสารขึ้นท้ายรถจนเมื่อกำลังจะออกเดินทางภัทรกลับมาขึ้นนั่งข้างคนขับแทนที่จะนั่งด้านหลังอย่างทุกที
"ทำไมมานั่งด้านหน้าละ"ตี๋หันมาถามเขา
"ทำไมเรานั่งด้านหน้าไม่ได้เหรอ"ภัทรหันไปถามกลับยิ้มๆ
"เปล่า ๆ ไม่ใช่อย่างนั้นแค่สงสัยเฉยๆ"
"ก็แค่อยากนั่งข้าง ๆ แค่นั้นแหละไม่มีเหตุผลหรอก ไปเถอะเดี๋ยวสาย"
"โอเค"แล้วล้อก็หมุนพาสองคนมุ่งไปยังปลายทางจังหวัดภูเก็ต จนทั้งสองคนก็ไปถึงภูเก็ตในช่วงบ่ายที่พักของพวกเขาเป็นห้องพักที่เป็นบ้านเดี่ยวๆมีบริเวณสระว่ายน้ำและที่จอดรถเป็นของตัวเองภัทรจองให้คนละหลังไปเลย ก่อนแยกย้ายกันไปพักผ่อนในช่วงบ่ายหลังขับรถกันมาไกลภัทรก็ได้บอกกับตี๋ไปว่าสองทุ่มให้มาเจอเขาที่บ้านพัก ตี๋ก็เอ่ยตอบรับอีกฝ่ายไป
จนเมื่อถึงเวลาตี๋ก็เคาะประตูบ้านพักของภัทรรอจนมีเสียงเอ่ยอนุญาตตี๋ก็เดินเข้ามานั่งรอที่โซฟา รอไม่นานภัทรก็เดินออกมาจากห้องนอนของอีกฝ่ายในชุดคลุมอาบน้ำ ทันทีที่ตี๋เห็นเขาใส่ชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมาอีกฝ่ายก็ทำหน้าตกใจไม่น้อยก่อนจะกลับมาอยู่ในสีหน้าที่เป็นปกติ ภัทรถือประเป๋าเป้ใบหนึ่งออกมาด้วยเมื่อนั่งลงบนโซฟาอีกฝั่งหนึ่งตรงข้ามตี๋ภัทรก็เปิดกระดป๋าเป้ใบนั้นและเทของข้างในลงบนโต๊ะตัวกลางของโซฟา
เงินสดเป็นมัด ๆ นัดไม่ท้วนหล่นกระแทกลงบนโต๊ะตัวกลางบ้างก็กระเด็นตกลงบนพื้น ตี๋แปลกใจไม่น้อยกับการกระทำของเขาที่อยู่ดี ๆ ก็เอาเงินมาเทลงตรงหน้าเขาแบบนี้
"เราจะไม่อ้อมค้อมนะตี๋เราว่าตี๋เองก็คงจะรู้ว่าเราคิดยังไงกับตี๋ใช่ไหม"
"..."
"เพราะเราก็รู้ว่าตี๋คงไม่ลืมเราหรอก คนที่เคยบอกชอบตี๋ไปตอนสมัยมอปลายและตอนนี้เราก็ยังคงรู้สึกแบบนั้นอยู่แม้ผ่านมาเป้นสิบปีแล้ว เรายังอยากได้ตี๋เป็นผัว ไม่ใช่แค่เป็นครั้งคราวหรือแบบลับ ๆ แต่เราอยากได้ตี๋เป็นผัวของเราคนเดียวเท่านั้นเราจะให้ตี๋ทุกอย่างที่ตี๋อยากได้ตี๋จะมีชีวิตที่สุขสบายไม่ต้องทำงานแล้วอยู่บ้านเฉยๆก็พอ ถ้าตกลงตี๋รับเอาเงินตรงหน้านี้ทั้งหมดไปได้เลยแล้วไปเลิกกันส้มสะ"อีกฝ่ายก้มหน้าใช้ความคิดเพราะใจหนึ่งเขาก็ยังเป็นห่วงลูก ถึงจะตัดใจจากส้มได้แต่เขาก็ยังห่วงลูกอยู่ดี ที่ผ่านมาที่ได้ทำงานด้วยกันกับภัทรมาดดยตลอดเขาก็รู้ดีว่าภัทรชอบเขาและให้เขาได้ทุกอย่าง แต่เขาก็ยังลังเลอยู่หลายอย่างแต่ตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเขาก็ใช้ความคิดอยู่หลายครั้งว่าจะตัดใจทิ้งส้มแล้วมาสบายดีไหม
"แล้วลูกเราละ ถ้าเลิกกับส้มไปก็เหมือนเราทิ้งลูกให้ลำบากนะสิภัทร"
"ตี๋ไม่ต้องห่วง ถ้าตี๋ตกลงกับข้อเสนอนี้ของเราเราจะจัดการเรื่องนี้ให้ เราเตรียมทนายไว้ให้แล้วถ้าตี๋ฟ้องหย่าส้มไปด้วยข้อหาว่าอีกฝ่ายยุ่งเกี่ยวกับการฟอกเงินผิดกฎหมายศาลจะให้ตี๋เป็นคนเลี้ยงลูก แล้วหลังจากนั้นตี๋ก็ไปจดทะเบียนสมรสกับเราที่อเมริกาเราจะรับลูกตี๋เป็นลูกบุญธรรมเราจะรักเหมือนลูกเราเลย"
"..."
"แต่ถ้าตี๋ไม่โอเคกับข้อเสนอนี้ ตี๋ก็เดินออกไปจากห้องนี้แล้วขับรถกลับกรุงเทพไปได้เลย"
"..."
"ว่ายังไง จะเป็นผัวเราแล้วอยู่อย่างสุขสบายหรือจะกลับไปลำบาก ลูกตี๋ก็จะไม่มีอนาคตถ้าตี๋เลือกทางเดินนั้น"ภัทรลุกขึ้นและเดินไปนั่งลงด้านข้างของตี๋
ตี๋หันหน้ามามองเขาอย่างใช้ความคิด ใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนสมัยเรียนคนนี้ยังคงหล่อเท่ไม่เคยเปลี่ยนเลยจริง ๆ แม้ผ่านมาแล้วสิบปีภาพของอีกฝ่ายที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อในชุดนักบาสวิ่งอยู่กลางสนามและตามด้วยเสียงกรี๊ดของหญิงสาวมากมายที่คอยเชียร์ยังคงชัดเจนในความทรงจำภัทร คนที่เคยอยู่ห่างจากเขาจนเหมือนความฝันที่จะได้มาครองแต่ตอนนี้อยู่ตรงหน้าเขาแล้วอีกแค่นิดเดียว
"ตกลง"
จัดเลยไม่ต้องรอ{:7_296:} เรียบร้อยตี๋ ขอบคุณมากครับ รอต่อ ขอบคุณมาก
ขอบคุณครับ{:5_136:} ขอบคุณครับ รวยจริง ปังมาก ขอบคุณครับ ง่ายจังตกลง ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ สนุกครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_119:}{:5_119:} สุดยอด รอตอนต่อไป