อ่านเรื่องราวก่อนหน้า : ** เพื่อความอรรถรสในการอ่านเพราะเรื่องราวจะร้อยเรียงเป็นไทม์ไลน์ อาจจะมีการพูดถึงบุคคลใน EP ก่อนหน้า และ อาจมีเรื่องราวใน EP นี้ / **เรื่องจะเรียงตาม EP ไม่ต้องสนใจ Part ข้างหลังครับ**
EP 1 : ครั้งแรกของผม...เกิดจากความแค้นต่อเด็กป.4 EP 5 : กาลครั้งหนึ่ง เมื่อเราบวชเณร Part 1 ความทรงจำดีๆ กับ เด็กชายที่เราไม่เคยมอง
EP 6 : กาลครั้งหนึ่ง เมื่อเราบวชเณร Part 2 ทริปธุดงค์หื่น 2 รุม 1 ถ้ำสะเทือน
EP 7 : หมู่บ้านจิตหงุดเงี้ยว Part 1 : เด็ก ม.3 ขี้เหงา กับ เด็ก ป.5 ข้างบ้าน ขี้เงี่ยน
EP 8 : ญาติกัน(เอา)มันดี
Part 2 : ตูดฉีกในคืนที่พายุโหมกระหน่ำ เสียซิงครั้งแรกให้กับญาติผู้พี่ ม.5
เรื่องราวของผมในตอนนี้ เกิดขึ้นตอนปิดเทอมใหญ่ก่อนที่ผมจะขึ้น ม.4 เมื่อทางผมได้รับข่าวร้ายว่า ย่าของผมได้เสียชีวิตลงอย่างสงบด้วยโรคชรา ทำให้ตัวผม รวมไปถึงอาคังกับอาลี่ และก็ น้องเซน(EP2) ต้องเดินทางมุ่งหน้าสู่ต่างจังหวัด เพื่อไปร่วมงานศพของย่าผม ตอนที่อาคังทราบข่าวว่าแม่ของตัวเองเสีย อาคังนอนร้องไห้แทบทั้งคืน แต่พอมาช่วงที่กำลังเดินทาง อาคังก็พอจะทำใจได้แล้ว แต่ใบหน้าของอาคังก็ยังคงความเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด ส่วนตัวผมก็พอมีอารมณ์เศร้าอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ถึงขั้นที่จะต้องร้องไห้ฟูมฟาย ถึงเราจะมาเยี่ยมย่าเกือบจะทุกปี แต่ผมก็สนิทกับย่าแค่เพียงผิวเผินตามสไตล์ย่ากับหลานที่อยู่ห่างไกลกัน ส่วนน้องเซนไม่มีความรู้สึกอะไรกับย่าทั้งนั้น เพราะลึกๆในใจของน้องเซนนั้น ตัวน้องไม่ค่อยชอบย่ามากซะเท่าไหร่ เพราะนิสัยของย่าจะค่อนข้างดุและจ้อจี้ขี้บ่น ซึ่งตัวน้องเซนจะโดนย่าบ่นมากกว่าหลานคนอื่นๆ เพียงเพราะว่าย่าชอบบ่นอาคัง ว่าเลี้ยงน้องเซนแบบโอ๋ตามใจมากเกินไป จนน้องทำอะไรไม่ค่อยเป็น
ด้วยนิสัยที่ย่าชอบบ่นน้องเซน รวมถึงชอบว่าอาคังต่อหน้าน้อง ก็ไม่แปลกใจเลยที่น้องเซนจะไม่ทุกข์ร้อนอะไรกับการตายของย่า และอีกเหตุผลหนึ่งที่สำคัญก็คือ ย่าชอบแสดงความลำเอียงแบบเห็นได้ชัด โดยที่ไม่แคร์เลยว่าหลานๆของแกจะรู้สึกยังไง ไม่ว่าจะเป็นเงินค่าขนมที่ให้ด้วยจำนวนเงินที่แตกต่างกันแบบเห็นได้ชัด การกอดด้วยความเอ็นดู ซึ่งหลานบางคนไม่ได้รับการกอดจากย่าเลยด้วยซ้ำไป รวมถึงมรดกพินัยกรรมที่แกเขียนเอาไว้ล่วงหน้า ที่มอบให้ลูกๆของแก แต่ละคนก็ได้มรดกในสัดส่วนที่ไม่เท่ากัน โดยส่วนนึงอิงมาจากความชอบพอที่มีต่อหลานของแต่ละคน ซึ่งในจุดนี้ผมก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ในตระกูลทางพ่อของผม ไม่มีเรื่องร้ายแรงในการแย่งชิงมรดก จนถึงต้องกับฆ่ากันตายเหมือนครอบครัวอื่นๆตามที่เป็นข่าว
ตระกูลผมทางฝั่งพ่อ ย่ามีลูกทั้งหมด 5 คน
ลูกสาวคนโต (ป้าติ) มีลูกชาย 1 คน ชื่อพี่ตัง อายุ 24 ปี จบ ม.6 แล้วก็ไม่ได้เรียนต่อ ทำงานละแวกบ้าน
ลูกชายคนรอง (พ่อผม) ปัจจุบันเสียแล้ว มีลูกชาย 1 คน ก็คือตัวผม อายุ 15 ปี
ลูกชายคนกลาง ( อาคัง ) มีลูกชาย 1 คน ก็คือ น้องเซน อายุ 13 ปี
ลูกชายคนที่สี่ ( อาคิด ) มีลูกชาย 1 คน ก็คือ พี่ก้อง (เคยมีบทนิดนึงตอนต้นเรื่องใน EP2) อายุ 17 ปี
ลูกสาวคนเล็ก ( อานิด ) มีลูกชาย 2 คน ก็คือ น้องอี๊ด (มีบทในEP 21) อายุ 7 ขวบ กับ น้องอู๊ด อายุ 3 ขวบ
ถ้าเรียงลำดับการเป็นหลานรักของคุณย่า จากน้อยไปมาก เซน<ตัง<อู๊ด<อี๊ด<ก้อง<ไอติม
ผมไม่รู้หรอกว่า แต่ก่อนในอดีต ทำไมอาคังถึงไม่ใช่ลูกคนโปรดของคุณย่า อาจเป็นเพราะ แกจะค่อนข้างหัวแข็ง และอีกสาเหตุหนึ่งก็คือ การมาลงหลักปักฐานที่กรุงเทพฯ ทำให้อาคังไม่ค่อยมีเวลาที่จะกลับบ้านต่างจังหวัด ซึ่งอาคังจะกลับทีปีละครั้ง บางทีก็สองปีครั้ง ย่าแกเลยอาจจะไม่ค่อยปลื้มอาคังตรงจุดนี้ ทำให้ผลกรรมเลยไปตกที่น้องเซนโดยปริยาย
ในส่วนของป้าติ เราทุกคนก็คงจะรู้อยู่แล้วว่า ครอบครัวคนจีนส่วนใหญ่อยากจะได้ลูกชาย ตัวป้าติแกเลยเป็นอากาศธาตุอยู่เสมอเวลาอยู่ในบ้าน ประกอบกับลูกชายของแก พี่ตัง ที่ในอดีตมีบางช่วงเวลาที่พี่แกหันไปเล่นยาเสพติดและอยู่กับกลุ่มก๊วนเด็กเกเร ถึงในปัจจุบัน พี่ตังจะไม่ไปยุ่งเรื่องพวกนั้นอีกแล้ว แต่สำหรับย่าแล้ว นิสัยเสียของย่าอีกอย่างก็คือ เวลาแกคิดติดลบกับใครแล้ว ก็ยากที่จะทำให้แกกลับมาคิดบวกกับคนนั้นอีกครั้ง
ส่วนอานิด ถึงแกจะเป็นลูกสาวอีกคนของย่า แถมแกก็มาแต่งงานอยู่กินกับสามีที่กรุงเทพฯ แต่สถานะของแกในครอบครัวก็ยังดีกว่าป้าติและอาคัง เหตุผลก็เพราะน้านิดได้แต่งงานอยู่กินกับเศรษฐีคนหนึ่งในกรุงเทพฯ ทำให้อานิดสามารถที่จะส่งเงินให้กับย่าแทบจะทุกเดือน ย่าเลยโอเคและปลื้มในจุดนี้ของอานิด
ส่วนอาคิด แกเป็นลูกเพียงคนเดียวที่อยู่กับย่าที่ต่างจังหวัด และอาคิดก็เป็นเป็นคนที่เลี้ยงดูย่า ส่วนหลานพี่ก้อง ก็ประพฤติตัวดี ไม่เคยทำให้เสื่อมเสียหรือสร้างความลำบากใจให้กับย่า ผลเรียนก็พอใช้ได้ค่อนมาทางเก่ง เล่นกีฬาก็เก่งจนเป็นนักฟุตบอลประจำโรงเรียน ออกแข่งขันได้ถ้วยระดับท้องถิ่นมากมาย ทำให้ย่าปลื้มกับหลานชายคนนี้ในระดับนึง แต่มาติดตรงที่อานิด ที่อาแกทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆอยู่ที่บ้าน แต่ธุรกิจที่ทำหากำไรแทบจะไม่มี ทำให้ต้องไปรบกวนเงินของคุณย่าบ่อยครั้ง เลยทำให้ย่าไม่ค่อยปลิ้มอาคิดตรงจุดนี้
ส่วนพ่อของผมมีภาษีดีที่สุด จากที่ผมเคยได้ยินจากปากของแม่ หนึ่งคือ พ่อผมเป็นลูกชายคนโต คนแรกของบ้าน สองคือ แกเป็นลูกเพียงคนเดียวของย่า ที่สามารถเรียนจบเอาใบปริญญามาให้กับย่าได้ภาคภูมิใจ จนพ่อผมได้มีโอกาสไปทำงานที่ต่างประเทศ และพ่อผมก็ยังส่งเงินจำนวนมากมาให้กับย่าได้กินได้ใช้ และได้เก็บออม แต่พ่อผมดันมาเสียเอาซะก่อน แต่หลังจากนั้น เวลาที่แม่ผมทำงานได้เงินมา แม่ผมก็เจียดเงินเดือนส่วนนึงส่งมาให้กับย่า นี่แหละคือเหตุผลที่ว่า ทำไมผมถึงเป็นหลานรักคนโปรดของคุณย่า
พอคุณย่าเปิดพินัยกรรม ทำให้ที่ดินส่วนใหญ่รวมถึงทรัพย์สิน แม่กับผมจะได้เยอะกว่าคนอื่น ซึ่งก็ทำให้ อาคิดไม่ค่อยพอใจผมกับแม่ คอยจะหาทางกระแนะกระแหนแม่ผมอยู่เสมอยามเวลาที่เจอกัน ส่วนอาคัง อานิด ป้าติ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าพวกเขาคิดยังไงกับผม เอาจริงๆผมก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องของผู้ใหญ่ซะเท่าไหร่ เพราะตอนนั้นผมมองว่ามันไม่ใช่เรื่องที่เด็กอย่างผมต้องมานั่งกังวล ผมก็ใช้ชีวิตไปวันๆตามประสาเด็กวัยรุ่น ส่วนพี่ก้องก็เหมือนกัน แกก็ยังเป็นพี่ชายที่ใจดีและอ่อนโยนกับผมเสมอ ถึงแม้จะมีบางครั้งตอนที่อาคิดแกเมาเหล้าแล้วตวาดใส่พี่ก้อง บอกพี่ก้องไม่ให้มายุ่งและญาติดีกับผม กล่าวหาว่าผมเป็นคนแย่งมรดก หาว่าผมกับแม่ทำให้ย่าลำเอียงในการแบ่งมรดก แต่พี่ก้อง แกก็เหมือนกับผม แกก็คงคิดแหละว่านี่เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เลยไม่อยากเอามาคิดให้รกสมอง
พอพวกผมมาถึงที่บ้านย่า อาคิด อาแก้ว(แม่พี่ก้อง) และพี่ก้อง ก็มาช่วยอำนวยความสะดวก ในการช่วยยกของเข้าไปไว้ในบ้านย่า ผมกับน้องเซนก็ยกมือไหว้อาทั้งสองตามมารยาทของเด็ก อาคังบอกกับอาคิดว่า เราทั้ง 4 คน จะนอนกันในบ้านย่าทั้งหมด ส่วนอานิดกับสามี และน้องอี๊ดกับน้องอู๊ด พวกเขามาถึงที่บ้านย่ากันก่อนแล้วตั้งแต่เมื่อวาน หลังจากที่ผมเก็บสัมภาระของผมเสร็จ ผมก็เดินไปนั่งที่แคร่ในสวนข้างบ้าน เพื่อฟื้นฟูพักร่างกายจากความเหนื่อยล้าที่เดินทางมาไกลจากกรุงเทพฯ สักพักก็มีมือปริศนาสองมือมาทางด้านหลัง แล้วมาบีบที่ไหล่ของผม...
" เมื่อยใช่ไหมหรา เดินทางมาไกล มาพี่นวดให้ " พี่ก้องพี่ชายคนดีของน้องๆ พูดในขณะนวดไหล่ให้ผม
" เมื่อยทั้งตัวอ่ะ พี่ก้อง " ผมพูด (สาบานได้ว่า ผมไม่ได้พูดยั่วชวนเงี่ยน)
" ให้นวดหมดทั้งตัวเลย ไหมละ " พี่ก้องพูด (โทนเสียงเหมือนหวังผล)
" ไม่เอา พี่ก้องมือหนัก เดี๋ยวเป็นอัมพาตพอดี " ผมพูดตัดบท
" น้องไอติม ก็พูดเว่อร์ไป 55 " พี่ก้องปล่อยมือ แล้วเอาน้ำเย็นมาให้ แล้วพี่ก้องก็เดินจากไป เพื่อไปช่วยเตรียมงานต่อ
ผมมองตามหลังพี่ก้องไป ดูแกตัวสูงขึ้นจากครั้งก่อนที่เราเจอกัน อาจเป็นเพราะอยู่ในช่วงวัยที่ร่างกายกำลังเติบโตถึงขีดสุด พอแกโตขึ้น โครงหน้าของแกก็เปลี่ยนตาม ดูหนุ่มขึ้นไม่ได้หน้าเด็กเหมือนในแต่ก่อน หุ่นก็ดูลีน ถึงจะไม่มีมัดกล้าม แต่ก็เป็นกล้ามเนื้อที่แน่นเป็นสัดส่วน เหมือนนักกีฬาฟุตบอลทั่วไป นิสัยส่วนตัวพี่ก้องแกเป็นที่คนจิตใจดี พูดเพราะ พี่ก้องไม่เคยมีหลุดคำหยาบกูมึงกับพวกน้องๆเลย จะพูดคำว่าพี่...น้อง...แทนตัวเสมอ และแกก็ชอบช่วยเหลือน้องๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนที่ผมอายุ 8 ขวบ ผมก็มาเยี่ยมย่ากับแม่เป็นประจำทุกปีตามปกติ มีวันหนึ่งผมได้ปั่นจักรยานไปซื้อของในละแวกหมู้บ้านย่า แล้วผมโดนเด็กเจ้าถิ่นรุมแย่งขนมที่ผมซื้อมา พอผมกลับมาที่บ้านย่า ผมก็วิ่งมาฟ้องพี่ก้อง พี่ก้องก็ยกพวกเพื่อนๆของเขาไปจัดการพวกนั้นให้ผม
ถึงผมจะไม่ได้อยากมีพี่ชายที่แสนดี (อยากมีน้องชายมานอนข้างๆมากกว่า อิอิ) แต่เอาเข้าจริงๆ ผมก็รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยทุกครั้ง ยามที่แกอยู่ใกล้ๆ เหมือนแกเป็นที่ปรึกษาให้กับผมในทุกๆเรื่องที่คุย... จากที่ผมพิมพ์มาถึง 2 ย่อหน้า เพื่อบรรยายสรรพคุณของพี่ก้อง ทุกคนก็คงคิดเหมือนกับผมว่า พี่ก้อง คงเป็นพี่ชายที่ใจดี เพอร์เฟกต์ แทบจะทุกอย่าง ทั้งรูปร่างหน้าตาและก็นิสัยใจคอ รวมถึงจิตใจที่ดีงาม แต่...คงไม่มีใครคาดคิดหรอกว่า พี่ก้อง พี่ชายคนดีของผมคนนี้ ตัวแกเองก็มีด้านมืดในตัว ด้านมืดที่ไม่เคยเปิดเผยให้ใครได้รับรู้มาก่อน
มี 322 ซื้อ คุณต้องจ่าย 5 Zenny เพื่ออ่านกระทู้นี้ จ่ายเงินสำหรับกระทู้นี้
สนุกดีครับ
ขอบคุณมากนะครับ
ขอบคุณมาก
ขอบคุณ
ขอบคุณมากครับ
สนุกมากครับ
ขอบคุณครับ
สนุกมากครับ ชอบสำนวนการเขียนมาก
ขอบคุณครับ.
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับสนุกมาก ๆ อ่านได้เพลินสุด ๆ เลยครับยังไงก็ขอเชียร์พี่ชายที่แสนดีคนนี้ละกันอิอิ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณครับ
ลึกๆกํคงชอบ พี่ก้องเขาแหละ
ขอบคุณมากครับ
Bassguitar ตอบกลับเมื่อ 2022-10-14 22:14EP 1 : ครั้งแรกของผม...เกิดจากความแค้นต่อเด็กป.4 EP 5 : กาลครั้งหนึ่ง เมื่อเราบวชเณร Part 1 ความทรงจำดีๆ กับ เด็กชายที่เราไม่เคยมอง
EP 6 : กาลครั้งหนึ่ง เมื่อเราบวชเณร Part 2 ทริปธุดงค์หื่น 2 รุม 1 ถ้ำสะเทือน
EP 7 : หมู่บ้านจิตหงุดเงี้ยว Part 1 : เด็ก ม.3 ขี้เหงา กับ เด็ก ป.5 ข้างบ้าน ขี้เงี่ยน
EP 8 : ญาติกัน(เอา)มันดี
Part 2 : ตูดฉีกในคืนที่พายุโหมกระหน่ำ เสียซิงครั้งแรกให้กับญาติผู้พี่ ม.5
เรื่องราวของผมในตอนนี้ เกิดขึ้นตอนปิดเทอมใหญ่ก่อนที่ผมจะขึ้น ม.4 เมื่อทางผมได้รับข่าวร้ายว่า ย่าของผมได้เสียชีวิตลงอย่างสงบด้วยโรคชรา ทำให้ตัวผม รวมไปถึงอาคังกับอาลี่ และก็ น้องเซน(EP2) ต้องเดินทางมุ่งหน้าสู่ต่างจังหวัด เพื่อไปร่วมงานศพของย่าผม ตอนที่อาคังทราบข่าวว่าแม่ของตัวเองเสีย อาคังนอนร้องไห้แทบทั้งคืน แต่พอมาช่วงที่กำลังเดินทาง อาคังก็พอจะทำใจได้แล้ว แต่ใบหน้าของอาคังก็ยังคงความเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด ส่วนตัวผมก็พอมีอารมณ์เศร้าอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ถึงขั้นที่จะต้องร้องไห้ฟูมฟาย ถึงเราจะมาเยี่ยมย่าเกือบจะทุกปี แต่ผมก็สนิทกับย่าแค่เพียงผิวเผินตามสไตล์ย่ากับหลานที่อยู่ห่างไกลกัน ส่วนน้องเซนไม่มีความรู้สึกอะไรกับย่าทั้งนั้น เพราะลึกๆในใจของน้องเซนนั้น ตัวน้องไม่ค่อยชอบย่ามากซะเท่าไหร่ เพราะนิสัยของย่าจะค่อนข้างดุและจ้อจี้ขี้บ่น ซึ่งตัวน้องเซนจะโดนย่าบ่นมากกว่าหลานคนอื่นๆ เพียงเพราะว่าย่าชอบบ่นอาคัง ว่าเลี้ยงน้องเซนแบบโอ๋ตามใจมากเกินไป จนน้องทำอะไรไม่ค่อยเป็น
ด้วยนิสัยที่ย่าชอบบ่นน้องเซน รวมถึงชอบว่าอาคังต่อหน้าน้อง ก็ไม่แปลกใจเลยที่น้องเซนจะไม่ทุกข์ร้อนอะไรกับการตายของย่า และอีกเหตุผลหนึ่งที่สำคัญก็คือ ย่าชอบแสดงความลำเอียงแบบเห็นได้ชัด โดยที่ไม่แคร์เลยว่าหลานๆของแกจะรู้สึกยังไง ไม่ว่าจะเป็นเงินค่าขนมที่ให้ด้วยจำนวนเงินที่แตกต่างกันแบบเห็นได้ชัด การกอดด้วยความเอ็นดู ซึ่งหลานบางคนไม่ได้รับการกอดจากย่าเลยด้วยซ้ำไป รวมถึงมรดกพินัยกรรมที่แกเขียนเอาไว้ล่วงหน้า ที่มอบให้ลูกๆของแก แต่ละคนก็ได้มรดกในสัดส่วนที่ไม่เท่ากัน โดยส่วนนึงอิงมาจากความชอบพอที่มีต่อหลานของแต่ละคน ซึ่งในจุดนี้ผมก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ในตระกูลทางพ่อของผม ไม่มีเรื่องร้ายแรงในการแย่งชิงมรดก จนถึงต้องกับฆ่ากันตายเหมือนครอบครัวอื่นๆตามที่เป็นข่าว
ตระกูลผมทางฝั่งพ่อ ย่ามีลูกทั้งหมด 5 คน
ลูกสาวคนโต (ป้าติ) มีลูกชาย 1 คน ชื่อพี่ตัง อายุ 24 ปี จบ ม.6 แล้วก็ไม่ได้เรียนต่อ ทำงานละแวกบ้าน
ลูกชายคนรอง (พ่อผม) ปัจจุบันเสียแล้ว มีลูกชาย 1 คน ก็คือตัวผม อายุ 15 ปี
ลูกชายคนกลาง ( อาคัง ) มีลูกชาย 1 คน ก็คือ น้องเซน อายุ 13 ปี
ลูกชายคนที่สี่ ( อาคิด ) มีลูกชาย 1 คน ก็คือ พี่ก้อง (เคยมีบทนิดนึงตอนต้นเรื่องใน EP2) อายุ 17 ปี
ลูกสาวคนเล็ก ( อานิด ) มีลูกชาย 2 คน ก็คือ น้องอี๊ด (มีบทในEP 21) อายุ 7 ขวบ กับ น้องอู๊ด อายุ 3 ขวบ
ถ้าเรียงลำดับการเป็นหลานรักของคุณย่า จากน้อยไปมาก เซน<ตัง<อู๊ด<อี๊ด<ก้อง<ไอติม
ผมไม่รู้หรอกว่า แต่ก่อนในอดีต ทำไมอาคังถึงไม่ใช่ลูกคนโปรดของคุณย่า อาจเป็นเพราะ แกจะค่อนข้างหัวแข็ง และอีกสาเหตุหนึ่งก็คือ การมาลงหลักปักฐานที่กรุงเทพฯ ทำให้อาคังไม่ค่อยมีเวลาที่จะกลับบ้านต่างจังหวัด ซึ่งอาคังจะกลับทีปีละครั้ง บางทีก็สองปีครั้ง ย่าแกเลยอาจจะไม่ค่อยปลื้มอาคังตรงจุดนี้ ทำให้ผลกรรมเลยไปตกที่น้องเซนโดยปริยาย
ในส่วนของป้าติ เราทุกคนก็คงจะรู้อยู่แล้วว่า ครอบครัวคนจีนส่วนใหญ่อยากจะได้ลูกชาย ตัวป้าติแกเลยเป็นอากาศธาตุอยู่เสมอเวลาอยู่ในบ้าน ประกอบกับลูกชายของแก พี่ตัง ที่ในอดีตมีบางช่วงเวลาที่พี่แกหันไปเล่นยาเสพติดและอยู่กับกลุ่มก๊วนเด็กเกเร ถึงในปัจจุบัน พี่ตังจะไม่ไปยุ่งเรื่องพวกนั้นอีกแล้ว แต่สำหรับย่าแล้ว นิสัยเสียของย่าอีกอย่างก็คือ เวลาแกคิดติดลบกับใครแล้ว ก็ยากที่จะทำให้แกกลับมาคิดบวกกับคนนั้นอีกครั้ง
ส่วนอานิด ถึงแกจะเป็นลูกสาวอีกคนของย่า แถมแกก็มาแต่งงานอยู่กินกับสามีที่กรุงเทพฯ แต่สถานะของแกในครอบครัวก็ยังดีกว่าป้าติและอาคัง เหตุผลก็เพราะน้านิดได้แต่งงานอยู่กินกับเศรษฐีคนหนึ่งในกรุงเทพฯ ทำให้อานิดสามารถที่จะส่งเงินให้กับย่าแทบจะทุกเดือน ย่าเลยโอเคและปลื้มในจุดนี้ของอานิด
ส่วนอาคิด แกเป็นลูกเพียงคนเดียวที่อยู่กับย่าที่ต่างจังหวัด และอาคิดก็เป็นเป็นคนที่เลี้ยงดูย่า ส่วนหลานพี่ก้อง ก็ประพฤติตัวดี ไม่เคยทำให้เสื่อมเสียหรือสร้างความลำบากใจให้กับย่า ผลเรียนก็พอใช้ได้ค่อนมาทางเก่ง เล่นกีฬาก็เก่งจนเป็นนักฟุตบอลประจำโรงเรียน ออกแข่งขันได้ถ้วยระดับท้องถิ่นมากมาย ทำให้ย่าปลื้มกับหลานชายคนนี้ในระดับนึง แต่มาติดตรงที่อานิด ที่อาแกทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆอยู่ที่บ้าน แต่ธุรกิจที่ทำหากำไรแทบจะไม่มี ทำให้ต้องไปรบกวนเงินของคุณย่าบ่อยครั้ง เลยทำให้ย่าไม่ค่อยปลิ้มอาคิดตรงจุดนี้
ส่วนพ่อของผมมีภาษีดีที่สุด จากที่ผมเคยได้ยินจากปากของแม่ หนึ่งคือ พ่อผมเป็นลูกชายคนโต คนแรกของบ้าน สองคือ แกเป็นลูกเพียงคนเดียวของย่า ที่สามารถเรียนจบเอาใบปริญญามาให้กับย่าได้ภาคภูมิใจ จนพ่อผมได้มีโอกาสไปทำงานที่ต่างประเทศ และพ่อผมก็ยังส่งเงินจำนวนมากมาให้กับย่าได้กินได้ใช้ และได้เก็บออม แต่พ่อผมดันมาเสียเอาซะก่อน แต่หลังจากนั้น เวลาที่แม่ผมทำงานได้เงินมา แม่ผมก็เจียดเงินเดือนส่วนนึงส่งมาให้กับย่า นี่แหละคือเหตุผลที่ว่า ทำไมผมถึงเป็นหลานรักคนโปรดของคุณย่า
พอคุณย่าเปิดพินัยกรรม ทำให้ที่ดินส่วนใหญ่รวมถึงทรัพย์สิน แม่กับผมจะได้เยอะกว่าคนอื่น ซึ่งก็ทำให้ อาคิดไม่ค่อยพอใจผมกับแม่ คอยจะหาทางกระแนะกระแหนแม่ผมอยู่เสมอยามเวลาที่เจอกัน ส่วนอาคัง อานิด ป้าติ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าพวกเขาคิดยังไงกับผม เอาจริงๆผมก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องของผู้ใหญ่ซะเท่าไหร่ เพราะตอนนั้นผมมองว่ามันไม่ใช่เรื่องที่เด็กอย่างผมต้องมานั่งกังวล ผมก็ใช้ชีวิตไปวันๆตามประสาเด็กวัยรุ่น ส่วนพี่ก้องก็เหมือนกัน แกก็ยังเป็นพี่ชายที่ใจดีและอ่อนโยนกับผมเสมอ ถึงแม้จะมีบางครั้งตอนที่อาคิดแกเมาเหล้าแล้วตวาดใส่พี่ก้อง บอกพี่ก้องไม่ให้มายุ่งและญาติดีกับผม กล่าวหาว่าผมเป็นคนแย่งมรดก หาว่าผมกับแม่ทำให้ย่าลำเอียงในการแบ่งมรดก แต่พี่ก้อง แกก็เหมือนกับผม แกก็คงคิดแหละว่านี่เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เลยไม่อยากเอามาคิดให้รกสมอง
พอพวกผมมาถึงที่บ้านย่า อาคิด อาแก้ว(แม่พี่ก้อง) และพี่ก้อง ก็มาช่วยอำนวยความสะดวก ในการช่วยยกของเข้าไปไว้ในบ้านย่า ผมกับน้องเซนก็ยกมือไหว้อาทั้งสองตามมารยาทของเด็ก อาคังบอกกับอาคิดว่า เราทั้ง 4 คน จะนอนกันในบ้านย่าทั้งหมด ส่วนอานิดกับสามี และน้องอี๊ดกับน้องอู๊ด พวกเขามาถึงที่บ้านย่ากันก่อนแล้วตั้งแต่เมื่อวาน หลังจากที่ผมเก็บสัมภาระของผมเสร็จ ผมก็เดินไปนั่งที่แคร่ในสวนข้างบ้าน เพื่อฟื้นฟูพักร่างกายจากความเหนื่อยล้าที่เดินทางมาไกลจากกรุงเทพฯ สักพักก็มีมือปริศนาสองมือมาทางด้านหลัง แล้วมาบีบที่ไหล่ของผม...
" เมื่อยใช่ไหมหรา เดินทางมาไกล มาพี่นวดให้ " พี่ก้องพี่ชายคนดีของน้องๆ พูดในขณะนวดไหล่ให้ผม
" เมื่อยทั้งตัวอ่ะ พี่ก้อง " ผมพูด (สาบานได้ว่า ผมไม่ได้พูดยั่วชวนเงี่ยน)
" ให้นวดหมดทั้งตัวเลย ไหมละ " พี่ก้องพูด (โทนเสียงเหมือนหวังผล)
" ไม่เอา พี่ก้องมือหนัก เดี๋ยวเป็นอัมพาตพอดี " ผมพูดตัดบท
" น้องไอติม ก็พูดเว่อร์ไป 55 " พี่ก้องปล่อยมือ แล้วเอาน้ำเย็นมาให้ แล้วพี่ก้องก็เดินจากไป เพื่อไปช่วยเตรียมงานต่อ
ผมมองตามหลังพี่ก้องไป ดูแกตัวสูงขึ้นจากครั้งก่อนที่เราเจอกัน อาจเป็นเพราะอยู่ในช่วงวัยที่ร่างกายกำลังเติบโตถึงขีดสุด พอแกโตขึ้น โครงหน้าของแกก็เปลี่ยนตาม ดูหนุ่มขึ้นไม่ได้หน้าเด็กเหมือนในแต่ก่อน หุ่นก็ดูลีน ถึงจะไม่มีมัดกล้าม แต่ก็เป็นกล้ามเนื้อที่แน่นเป็นสัดส่วน เหมือนนักกีฬาฟุตบอลทั่วไป นิสัยส่วนตัวพี่ก้องแกเป็นที่คนจิตใจดี พูดเพราะ พี่ก้องไม่เคยมีหลุดคำหยาบกูมึงกับพวกน้องๆเลย จะพูดคำว่าพี่...น้อง...แทนตัวเสมอ และแกก็ชอบช่วยเหลือน้องๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนที่ผมอายุ 8 ขวบ ผมก็มาเยี่ยมย่ากับแม่เป็นประจำทุกปีตามปกติ มีวันหนึ่งผมได้ปั่นจักรยานไปซื้อของในละแวกหมู้บ้านย่า แล้วผมโดนเด็กเจ้าถิ่นรุมแย่งขนมที่ผมซื้อมา พอผมกลับมาที่บ้านย่า ผมก็วิ่งมาฟ้องพี่ก้อง พี่ก้องก็ยกพวกเพื่อนๆของเขาไปจัดการพวกนั้นให้ผม
ถึงผมจะไม่ได้อยากมีพี่ชายที่แสนดี (อยากมีน้องชายมานอนข้างๆมากกว่า อิอิ) แต่เอาเข้าจริงๆ ผมก็รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยทุกครั้ง ยามที่แกอยู่ใกล้ๆ เหมือนแกเป็นที่ปรึกษาให้กับผมในทุกๆเรื่องที่คุย... จากที่ผมพิมพ์มาถึง 2 ย่อหน้า เพื่อบรรยายสรรพคุณของพี่ก้อง ทุกคนก็คงคิดเหมือนกับผมว่า พี่ก้อง คงเป็นพี่ชายที่ใจดี เพอร์เฟกต์ แทบจะทุกอย่าง ทั้งรูปร่างหน้าตาและก็นิสัยใจคอ รวมถึงจิตใจที่ดีงาม แต่...คงไม่มีใครคาดคิดหรอกว่า พี่ก้อง พี่ชายคนดีของผมคนนี้ ตัวแกเองก็มีด้านมืดในตัว ด้านมืดที่ไม่เคยเปิดเผยให้ใครได้รับรู้มาก่อน
ขอบคุณครับสนุกมาก ๆ อ่านได้เพลินสุด ๆ เลยครับยังไงก็ขอเชียร์พี่ชายที่แสนดีคนนี้ละกันอิอิ
555 ติดตามเรื่องของผมด้วยหรอเนี่ย ขอบคุณมากเลยนะครับ ขอบคุณครับ