ต้วนซิ่ว รักนี้มีเพียงนาย Ep.1
"คุณชายหลิวครับ เลิกเรียนเเล้วให้ผม.....""ไม่ต้อง พวกนายกลับไปก่อนไม่ต้องมาคอยตาม ฉันอยากมีอิสระบ้างในชีวิต"
"แต่ท่านเจ้าสัวสั่งไว้นะครับ ว่าหลังเลิกเรียนคุณชายต้องไปฝึกยิงปืน มวยหย่งชุน และก็เทควันโด"
"เฮียจิว เฮียเป็นพี่เลี้ยงผมมาแต่เด็กเฮียก็รู้นะครับว่าผมไม่ใช่ชายแท้ เลิกบังคับผมแบบเตี่ยได้ไหมครับ"
"คุณชาย ลืมที่นายหญิงสอนแล้วหรือครับว่าจะเพศไหนก็สามารถปกครองอาณาจักรตนได้ คุณชายจะ
ไม่ลองเปิดใจในการเรียนรู้การต่อสู้ไว้ใช้ในอนาคตหรือครับ"
"ไว้วันลังเเล้วกันวันนี้ผมมีซ้อมเชียร์หลีด ปวดเมื่อยไปทั้งตัว ขอไปเที่ยวห้างพักผ่อนนะครับเฮียครับ"
"เฮ้ย คุณชาย คุณชาย พวกมึง คอยตามดูคุณชาย ระวังอย่าให้มีอันตราย ให้ซ้อมมวยดันซ้อมหลีด
ปวดหัว"
หลิว ลูกชายคนโตของท่านเจ้าสัวใช้กับซ้อราตรี เป็นลูกชายที่เจ้าสัวรักและหวงมาก ชีวตอยู่อย่างคุณชาย
สมฐานะ แต่ลึก ๆ แล้วใครเล่าจะรู้ว่าภายในจิตใจของเขานั้นไม่มีความสุขเอาเสียเลย เพราะเจ้าสัวใช้ได้ตีกรอบ
ให้หลิวสืบทอดกิจการและอำนาจเจ้าสัวต่อจากตน ทั้งส่งเรียนฝึกการต่อสู้ ยิงปืน และเรียนสายบริหารธุรกิจ
เพื่อเตรียมพร้อมกับการขึ้นเป็นผู้นำ แต่เจ้าสัวไม่ได้รับรู้เลยลูกชายของตนเป็นเกย์ แนวอ่อนหวานและไม่ชอบ
การใช้ความรุนแรง ทุกวันหลังเลิกเรียนเจ้าสัวจะให้หลิวเข้าฟฟิตเนสที่จ้างเทรนเนอร์เฉพาะทางทั้งมววยหย่งชุน
และเทควันโดมาช่วยฝึกสอน ส่วนเสาร์อาทิตย์ก็จะส่งให้หลิวไปเรียนยิงปืน แต่วันนี้แหละที่หลิวจะหาเรื่องโดด
และขัดคำสั่งเจ้าสั่ว เพราะหลิวเข้าร่วมกิจกรรมของทางมหาลัยและได้เป็นหลีดตัวเต็งของทีม ด้วยความหล่อ
น่ารัก สูง สมส่วนของหลิว ที่สำคัญหลิวจำท่าเต้นได้ไวกว่าท่ามวยอีก
เมื่อหลิวแยกทางจากอาจิว พี่เลี้ยงของเขาอาจิวก็สงลูกน้องคอยดูแลอยู่ห่าง ๆ เพราะอาจิวรู้ดีว่าจิตใจของ
หลิวไม่ใช่ชายแท้และซ้อราตรีก็ทราบเรื่องนี้เเล้วเช่นกัน
"นายหญิงครับ คุณชายหลิวไปเที่ยวห้างนะครับวันนี้"
"อือ ปล่อยอีไปห้ามอีไปก็ไม่เกิดประโยชน์ แอบตามดูห่าง ๆ ละกัน อย่าให้อีรู้สึกไม่เป็นอิสระกับตัวเอง"
"ครับ นายหญิง"
เมื่อวางสายแล้วซ้อราตรี ก็ถอนหายใจอากิมคนสนิทของนายหญิงจึงถามว่า...
"นายหญิง อั๊วว่านายหญิงจะตามใจคุณชายหลิวไปมากกว่านี้นะคะ ท่านเจ้าสัวรู้เข้านายหญิงเองจะเดือดร้อน
ตามไปด้วย"
"อากิม อั๊วเป็นแม่ แม่ก็ต้องห่วงลูกเป็นธรรมดา เจ้าสัวเองก็มีลูกตั้ง 5 คน"
"แต่นั้นจะหมายถึงตำแหน่งของนายหญิงด้วยนะคะ นายหญิงอย่าลิมนะว่านายหญิงมีลูกคนเดียว คุณสอง
คุณนายสาม มีลูกสืบสกุลคนละ 2 คน"
"ความสุขของลูกก็คือความสุขของแม่ อากิมลื้อเคยสอนอั๊วไม่ใช่หรือ ตำแหน่งอยู่ไม่นาน แต่ลูกจะอยู่กับอั๊ว
ตลอดไป แม้อั๊วตายลูกก็จะไม่ลืมอั๊ว แต่ก็ดีนะที่เด็กทั้ง 5 รักใคร่กัน อั๊วว่าอั๊วไปห้องพระดีกว่า"
ตัดฉากมาที่ศูนย์การค้า
หลิว เดินเที่ยวดูของจนเพลินและไม่ทันระวังจึงเดินชนกับใครคนหนึ่งเข้าจนน้ำในแก้วหกใส่เสื้อของอีกคน
"ขอโทษครับ เป็นอะไรหรือเปล่า"
หลิวเอ่ยคำขอโทษ ชายหนุ่มก็หันมาสบตาพร้อมกับพูดว่า....
"ไม่เป็นไรครับ เอ๊....นี่ใช่หลิวคณะบริหารปี 4 ป่ะครับ"
"ใช่เราหลิว นายที่กำกับทีมกีฬานี่ อยู่คณะวิศวะใช่ป่ะ"
"จำแม่นนะเนี่ย"
"นายชื่ออะไร"
"เราชื่อ ลี "
"ยินดีที่ได้รู้จัก เราขอโทษนะทำเสื้อช้อปนายเลอะเลย เราเอาไปซักให้ดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้เอาไปคืน"
"ไม่เป็นไรอีก 2 วันก็หยุดแล้วค่อยซัก"
"ทำไมอะ"
"เรามีเสื้อตัวเดียวอะ ถ้าซักก็ไม่มีใสดิ"
"555 นาย ก็เราบอกพรุ่งนี้เอาไปให้ บ้านเรามีเครื่องซักผ้าพร้อมระบบปั่นแห้ง ถอดมา"
"หือ กลางห้างเลยเหรอ"
"ใช่ไง"
ลียอมถอดเสื้อช็อปแล้วส่งให้หลิวเขาใส่เพียงเสื้อยืดสีเทาเเขนกุดกับกางเกงยีนส์ มันช่างดูเท่ บึกบึน
สมาร์ท เหมาะกับการเป็นบอดี้การ์ดคุณชายหลิวมาก หลิวหยิบเสื้อจาลีมาก็พับใส่ถุงกระดาษที่ข้างใน
มีเสื้อเขาอยู่ แล้วถามลีว่า
"นายกินไรยัง ไปหาไรกินไหมเดี๋ยวเราเลี้ยง"
"เฮ้ย ในนี้มีแต่ของแพง ๆ เราไม่มีตังค์จ่าหรอก"
"555"
"ขำไรอ่ะ"
"ก็เราบอกว่าเราเลี้ยง ป่ะเดี๋ยวพาไปกินราเม็ง"
"อะไรเม็ง เม็ง"
หลิวรู้สึกชอบลีตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นตอนปี 1 แต่ก็ไม่กล้าที่จะคุย ไม่กล้าที่จะทัก จนกระทั้งวันนี้โชคชะตา
ได้ลิขิตให้ทั้งคู่ได้มาเจอกัน หลังจากที่ทานอาหารเสร็จลีก็ขับมอไซต์พาหลิวไปส่งที่หน้าบ้าน เมื่อมาถึง
"โห...บ้านนายหรือวังเนี่ย ใหญ่โตจัง"
"บ้านนี่แหละ ตามฐานะ"
"อือ จริงเนอะก็นายลูกเจ้าสัวนี่ นั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้ อย่าลืมเสื้อนะ"
"ไม่เข้าบ้านกับเราก่อนเหรอ"
"ไม่อะเดี๋ยวหลงทาง 555 ขอบคุณนะสำหรับมื้อนี้"
"ไม่เป็นไร นายก็ขับรถดีดี บาย"
"บายครับ"
หลังจากทั้งคู่แยกทาง หลิวก็เข้าบ้านแล้วก็รีบเอาเสื้อของลีไปซัก
"รัฐภูมิ สุริยเดชพยัคฆ์ เสื้อใครกับพี่ใหญ่"
"เฮ้ย อาเฟ่ย อาต้า มาตอนไหนเนี่ย"
"ไม่ต้องเปลี่ยนประเด็น ระวังแม่อั๊วเห็นนะ เดี๋ยวเป็นเรื่องอีก"
"ต้าว่าเฮียรีบปั่นแห้งแล้วไปตากที่ห้องเฮียดีกว่า แม่รองมาเห็น อุ้ยเฟ่ยอั๊วขอโทษ"
"ไม่ต้องขอโทษหรอกเราก็รู้ ๆ กัน อะอะ ช่วยกันไว้ให้"
"ขอบใจลื้อสองคนนะ อาเฟ่ย อาต้า เออแล้วอาฟ่ง กับอาตงยังไม่กลับมาเหรอ"
"ยังเฮีย 2 ตัวนั้นน่าจะกลับดึก เฮียเหอะ เสื้อบัดดี้เหรอ"
"อือ เฮียเดินไม่ระวังทำน้ำหกใส่เสื้อเขาหนะ"
"แต่ดูสภาพเสื้อซื้อใหม่ง่ายกว่าไหม ระวังขาดนะเฮีย"
"เออหน่า เรียบร้อยเฮียไปห้องก่อนนะ"
ภายในห้องนอนที่หลิวไม่เคยลืมล็อคห้องทุกครั้งเมื่อเข้ามา หนุ่มหล่อที่ดูตุ้งติ้งนิดๆ พอน่ารักก็ทำตัวตาม
สบาย เขากำลังรีดเสื้อให้กับลีอยู่ หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จ ในใจตอนนี้หลิวรู้สึกแปลก ๆ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งรู้สึก
อบอุ่นแบบบอกไม่ถูก ยิ่งตอนที่ซ้อนมอไซต์เหมืออนกับว่าลีจงใจให้หลิวเลื่อนลงมาติดชิดตัวจนหลิวต้องเกาะ
เอวไว้ ร่างกายของลีเนื้อแน่นและกำยำไปหมดโอ๊ยยยย หลิวรู้สึกว่าจะไม่ไหวอีกแล้วสิ ห้องน้ำ ห้องน้ำ ห้องน้ำ
โอ๊ยยยย โอ๊ยยยยย โอ๊ยยยยยย....................
ในช่วงหัวค่ำที่ทุกคนกำลังทานข้าว คุณนายที่ 2 จึงพูดขึ้นว่า....
"อ้าว คุณชายใหญ่ไม่ลงมาทานข้าวเหรอค่ะ เอ๊....หรือว่าไม่เห็นหัวใครซะเเล้ว"
"ม๊า มันเรื่องของเฮียเขาไหม กิจกรรมที่มหาลัยก็มีมากมาย เฮียอาจแวะหาไรทานก่อนเข้าบ้านเเล้วก็ได้"
"ซ้อจันทรา ลื้อนี่ควรให้ลูกลื้อสอนมารยาทนะว่าอะไรควรอะไรไม่ควร อาเฟ่ย อั๊วดีใจนะที่ลื้อไม่เป็นแบบเเม่ลื้อ"
"ดิฉันก็ไม่อยากจะว่านะคะนายหญิง แต่เผอิญมีสายแจ้งว่าคุณชายใหญ่ไปนั่งกินกับผู้ชาย"
"เหลวไหล อาจันทราลื้อเอาไรมาพูด อั๊วให้อีไปเรียนมวย เรียนต่อสู้หลังเลิกเรียน"
"เจ้าสัวค่ะ มีคนเห็นมาจริง ๆ นะคะ ถามอาจิวดูสิค่ะว่าจริงหรือเท็จ"
"อั๊วตอบเองก็ได้ว่าอาหลิวอีไปเดินห้างมาหลังเลิกเรียน วันนี้ฟิตเนทปิดปรับปรุงถ้าอาหลิวอีจะไปพักผ่อน
กับเพื่อนบ้างก็คงไม่ผิดใช่ไหมค่ะ ท่านเจ้าาสัว"
"แต่เจ้าสัวค่ะ คุณชายใหญ่ไปกินข้าวกับผู้ชาย กล้ามนี่เป็นล่ำ หุ่นเเน่นแบบนี้ หรือว่าคุณชายใหญ่จะ จะ..."
"ลูกอั๊วเป็นผู้ชาย เล่นฟิตเนท มีเพื่อที่มีกล้ามมตัวใหญ่มันผิดตรงไหน หรือลื้อจะให้เพื่อนของลูกอั๊วเป็นชาย
แต่งสาว ลื้อถึงจะพอใจซ้อจันทรา"
"ดิฉันว่า คุณชายใหญ่เองก็โตพอที่จะใช้ชีวิตเองได้เเล้วนะคะ ถ้ายังตีกรอบ ตามติด สักวันคุณชายอาจเป็น
คนเก็บกดได้นะคะ"
ซ้อสาม(ซ้อ นภา) เอ่ยขึ้นเพราะเป็นห่วงหลิวและรู้ความจริงเรื่องหลิวแล้ว ซ้อรองจึงพูดขึ้นว่า...
"ลื้อไม่ต้องมาพูดดีเลยนะซ้อนภา ลื้อมันก็พวกนายหญิงนี่ ทำเป็นกลาง"
"อั๊วสงสารคุณชายใหญ่ค่ะซ้อรอง โตมาท่ามกลางเเรงกดดัน ชีวิตมีทุกอย่างยกเว้นความสุข แบบนี้มันถูกหรือค่ะ"
"อั๊วเห็นด้วยกับแม่สาม"
"ไอ้เฟ่ย นี่มึงลูกใครเนี่ย"
"พอพอ กินกิน มื้ออาหาร ไม่ใช่โต้วาที อีจะเป็นอะไรก็ตามใจอี ขอแค่อีอย่าเป็นต้วนซิ่วก็เป็นพอ อั๊วเสียน้อง
ไปแล้ว ไม่อยากให้ประวัติซ้ำรอยเดิม"
อาตงจึงพูดขึ้นับเตี่ยว่า....
"แต่เตี่ยครับ ทุกวันนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้วนะครับ เพศที่ 3 เก่ง ๆ ก็มีมากมาย จะเพศไหน ขอแค่เข้าใจหลัก
การปกครองก็สามารถปกครองคนได้ทั้งนั้น"
"ได้ นั้นก็ถ้าลื้อจะเป็นก็เป็นไป แต่ต้องไม่ใช่อาใหญ่"
"เตี่ยพูดเองนะ ถ้าวันไหนอั๊วพาผัวมาบ้านเตี่ยห้ามช็อค"
"อาตง ลื้อนี่"
เอาหละสิงานนี้หลิวจะรอดพ้นสายตาของเตี่ยไปได้ไหม นายหญิงจะมีวิธีช่วยลูกได้อย่างไรติดตามตอนต่อไป
นะครับ
{:5_133:}{:5_128:} งานเกรดเอ+++
สนุกดีครับ
สายๆมาอ่านต่อครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ข อ บ คุ ณ ค รั บ สนุกมากครับ กระแสเสอร์
ขอบคุณครับ รอต่อนะครับ อย่าเทนะ
ขอบคุณครับ ขอบคุณ คราบ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ {:5_126:}{:5_129:} น่าสนุกสู้ๆนะ {:5_135:}{:5_135:} สนุกดีแต่ต้องเขียนให้จบนะครับไม่อยากเสียอารม์
ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]