พี่รูมเมทชวนจิต ตอนที่1
เรื่องราวของผมเกิดขึ้นตอนเรียนม ปี 1 ผมกับเพื่อนสนิทเราสอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน อ้อลืมแนะนำตัวไป ผมชื่อ นิกอายุ 17 ย่างเข้า 18 สูง 168หนัก 55 ส่วนเพื่อนสนิทชื่อ เอ็ม อายุไล่เรี่ยกันแต่มันสูงกว่าผมมาก180 น่าจะได้แถมยังดูเจ้าเนื้ออยู่หน่อย ๆ และที่เราสนิทกันถึงขั้นมาเรียนที่เดียวกันก็เพราะเราเป็นเด็กที่เพื่อนคนอื่นๆในห้องเรียนว่าเนิร์ด ครับ ผมกับเอ็มไม่ค่อยชอบทำกิจกรรม แต่พอเป็นเรื่องงานวิชาการนี้ถึงไหนถึงกันเข้าเรื่องกันผมกับเอ็มจองหอในห้องเดียวกัน แต่หอในที่ผมจองมันให้อยู่สามคน ดังนั้นเลยต้องสุ่มรูมเมทอีกคน ซึ่งก็คือ พี่ลม พี่ปี 3 เรียนวิทยาศาสตร์การกีฬา เป็นรุ่นพี่คณะแต่เรียนคนละสาขา ผมกับเอ็มเรียนสาขาเคมี ครั้งแรกที่เจอพี่ลมบอกได้เลยว่า หล่อ ครับ พี่ลมสูงกว่าเอ็มนิดหน่อย แต่รูปร่างดีมาก หน้าตาที่ดูดีตาคม คิ้วเค้มแต่ผิวขาว รับกับทรงผมที่เข้ากับรูปหน้า แค่เดี่ยวก่อนครับอย่าเพิ่งหลงเรื่องรูปลักษณ์ภายนอก เพราะพี่ลมจัดได้ว่าซกมกขั้นเทพ พี่ลมสามารถกินน้ำกินขนมเสร็จแล้วทิ้งถุงหรือขวดลงข้างเตียงเลย เสื้อผ้าถุงเท้ารวมถุงกางเกงในใช้แล้วก็ไม่ค่อยจะอยู่ในตระกร้าจนผมสงสัยว่าแกซื้อตระกร้าผ้ามาทำไม ของใช้ในห้องน้ำก็เนียนใช้ของผมกับเอ็มและเรื่องที่พีคสุดเห็นทีจะเป็นผ้าเช็ดตัวแกที่ใช้แล้วหมกไว้จนขึ้นรา แต่ดีที่แกรวยครับ ใช้แต่ของแบรนด์เนม แกจะใส่เงินไว้ในเกะบนโต๊ะหนังสือของแกแล้วบอกให้ผมกับเอ็มเอาไปใช้ซื้อของใข้ได้เลย ซึ่งแหวกกองเสื้อไปเปิดเอาเวินทีไรก็ไม่เคยต่ำกว่าพันสักครั้ง แต่นอกจากความซกมกแกก็จัดว่าเป็นพี่ที่ดีเลยทีเดียวครับ พี่ลมเข้ากับผมและเอ็มได้ง่ายเพราะเป็นคนสบายๆ ชอบชวน(ใช่คำว่ายังคับ)ผมกับเอ็มไปกินข้าวบ่อยๆ แต่ที่พีคสุดเลยคือ พี่ลมสามารถชวนเอ็มไปวิ่งได้ครับ ตั้งแต่เป็นเพื่อนกับมันมานอกจากคาบพละก็ไม่เคยเห็นมันเล่นกีฬาหรือออกกำลังกายอะไร
ผมแล้วก็รูมเมททั้งสองอยู่กันมาปรกติสุขจนช่วงก่อนสอบปลายภาคของเทอมหนึ่ง ผมต้องไปเลี้ยงสายรหัสซึ่งสายอื่นเขาเลี้ยงตั้งแต่ก่อนสอบกลางภาคแล้ว แต่สายผมเลี้ยงช้าเพราะพี่ปีสี่ไม่ว่างซักที เลยบอกกับเมทว่าจะไปค้างห้องเพื่อนในสายที่เป็นหอนอกคืนหนึ่ง เพราะยังไงก็ไม่น่าจะกลับมาทันรถในมอ แล้วก็จากประตูมอมาที่หอก็ไกลมากด้วย
แต่แล้วด็ไม่ได้เป็นไปตามที่ผมคาด เพราะหลังจากเลี้ยงสายเสร็จก็โชคดีที่มีพี่ในสายมีมอไซร์ผมเลยขอซ้อนท้ายกลับมาที่หอ ผมโดนยึดบัตรนักศึกษาเอาไปตัดแต้มด้วยเพราะกลับมาหลังหอปิด ไขกุญแจเข้าห้องอย่างเบามือเพราะกลัวเกิดเสียงดังเกรงใจรูมเมท แต่เข้ามากลับพบว่าไฟในห้องยังไม่ปิดมีเอ็มนอนอยู่ที่เตียงของมัน ส่วนพี่ลมกำลังอายน้ำอยู่ ทุกอย่างจะปรกติมากถ้าบนหน้าเอ็มไม่มีของเหลวสีขาวขุ่นเปรอะหน้ามันอยู่ ดูก็รู้ว่ามันคืออะไร ผมประติดประต่อเรื่องราวก็พอเดาว่าน้ำว่าวบนหน้าเอ็มต้องเป็นของคนที่อาบน้ำอยู่เป็นแน่ เพราะทั้งผมและพี่ลมต่างก็รู้ดีว่าเอ็มเป็นคนหลับลึกชนิดที่ฟ้าถล่มยังต้องมาลุ่นอีกทีว่าเอ็มจะตื่นไหม ผมนิ่งไปพักใหญ่เพราะไม่คิดว่าพี่ลมจะกล้าทำเรื่องอะไรแบบนี้กับเพื่อนผม ผมตั้งสติแล้วคิดว่าจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ จะ้เกินออกห้องไปทำเหมือนยังไม่กลับ แต่ไม่ทันเพราะอยู่ๆ พี่ลมก็เปิดประตูห้องน้ำออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวสีขาวที่มีราดำเกาะอยู่ พี่ลมสีหน้าตกใจมากที่เห็นผม
"อ้าวนิกไหนบอกจะนอนหอนอกอ่ะ"
"พอดีมีพี่ในสายกลับหอ เลยขอซ่อนเขามา"
ผมเลิกลักตอบพี่ลมออกไป พี่ลมรีบเดินมาบังผมไว้ไม่ให้มองที่เตียงเอ็ม ผมเลยเดินเลี่ยงไปหยิบผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำหนีความจริง แต่เข้าห้องน้ำมาก็ต้องผงะเมื่อที่อ่างล้างหน้ามีกางเกงในของเอ็มกางอยู่แถมตรงเป้ายังมีน้ำเมือกขาวขุ่นเปื้อนอยู่ เขี่ยยมากก
ในหัวคิดวน ๆ ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นตอนที่ผมไม่อยู่ น้ำว่าวบนหน้าเอ็มน่าจะเป็นของพี่ลมไม่ผิดแน่ เพราะไม่น่าจะมีใครขักว่าวแล้วพุ่งไปกองบนหน้าได้แบบนั้น แต่น้ำว่าวอีกกองบนกางเกงในของเอ็มเป็นของใคร หรือจะเป็นของเอ็ม แต่สภาพเสื้อผ้าเอ็มที่นอนอยู่เมื่อกี้ก็ใส่เสื้อผ้าปรกติ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องน้ำทำให้ผมเปิดประตูออกเพราะมัวแต่ช็อคกับกางเกงในเปื้อนน้ำว่าวเลยยังไม่ได้แก้ผ้าแต่อย่างใด
"เอ่อ… โทดทีพี่ลืม"
พี่ลมแง้มประตูมาคว้าเอากางเกงในที่วางบนอ่างล้างหน้าอย่างรวดเร็ว ด้วยสีหน้าเลิกลัก ก่อนจะรีบปิดประตูห้องน้ำให้ผมคืน ผมอาบน้ำอยู่พักใหญ่ ก่อนจะออกมาเจอกับพี่ลม ที่ดูยังไงก็น่าจะรออธิบายให้ผมอยู่ปลายเตียงของแก
"นิก… คือว่าพี่ เอ่อ"
" พี่ลมชอบเอ็มหรอครับ"
ผมตัดสินใจถามในข้อสันนิษฐานที่ผมคิดตอนอยู่ในห้องน้ำ เพราะมันคงมีเหตุผลไม่กี่อย่างที่ทำให้พี่ลมทำแบบนั้น
"เปล่า… คือแบบว่า จะพูดไงดี"
พี่ลมอั้มๆอึ้งๆเหมือนไม่รู้จะตอบคำถามผมยังไง ผมหันไปมองที่เอ็มซึ่งตอนนี้บนหน้าของเอ็มไม่เหลือร่องรอยน้ำว่าวอยู่แล้ว คาดว่าพี่ลมน่าจะเช็ดออกเรียบร้อยแล้ว
" งั้นผมถามใหม่ พี่ลมชอบผู้ชายหรอครับ"
" เฮ้ยเปล่า พี่แค่แบบว่า บอกไงดีวะ คือพี่อัดอั้นมาหลายวัน วันนี้เลยว่าจะเอาน้ำออกสักหน่อย แต่นิกก็รู้ ว่าเพื่อนเราอ่ะมันหลับลึกขนาดไหน ด้วยอารมณ์พาไป พี่เลยทำอะไรแปลกๆไปบ้าง นิกช่วยอย่าบอกเรื่องนี้กับเอ็มได้ไหม"
พี่ลมร่ายยาวตอบคำถามผมแบบไม่ต้องคิด ทำให้ผมตัดเรื่องที่แกจะโกหกออกไป แถมยังขอร้องให้ผมช่วยปกปิดให้อีกด้วย
" ว่าแต่เอ่อ.. ในห้องน้ำกางเกงในของเอ็มใช่ไหมครับ"
พี่ลมพยักหน้ายอมรับ
"แล้วน้ำว่าวที่เปื้อนอยู่ของใคร พี่คงไม่ได้ลักหลับเพื่อนผมนะ"
" เห้ยไม่ใช่ น้ำนั้นของพี่เอง พี่แค่เอ่อ… แตกใส่หน้าเอ็มตอนหลับไม่ได้แต่ตัวเอ็มเลยส่วนน้ำบนเกงในของเอ็มคือแบบพอนึกถึงเรื่องที่ทำเลยเกิดอารมณ์จึ้นอีกรอบเลยเอาเกงในเอ็มมาดมแล้วชักว่าวอีกรอบ แค่นั้นเอง"
ห๊ะ… กมเกงในใช้แล้วของเอ็มด้วยหรอ ไปกันใหญ่แล้ว ผมเริ่มกลัวพี่ลมนิดๆแล้ว แต่แปลกที่ผมเองกลับเริ่มแข็งตัว เลยเลี่ยงไปใส่เสื้อผ้าดีกว่า
" นิครับปากได้ไหมว่าจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ"
ผมเลยได้แต่พยักหน้าส่งๆ ยอมตกลงพี่ลมไป เพราะยังไงผมกับเอ็ม ก็ต้องอยู่หอนี้ อีกอย่างน้อยเทอมนึง
สนุกดีครับ ขอบคุณมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ใจนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ สนุกครับ ชายแท้จะเอากางเกงในของผู้ชายมาดมตอนชักว่าวหรอ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. สนุกมากครับ เรื่มสนุกแล้วสิ ลุ้นๆๆๆ ติดตามนะครับ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ น่าสนใจ ขอบคุณ ขอบคุณครับ