มนต์รักที่เถียงนาน้อย 3P 1
สายลมอ่อนโยนที่พัดพาต้นข้าวสีเหลืองทองอร่ามพริ้วไหวไปตามสายลมเอื่อยเฉื่อยนี้ เจ้าจันทร์ที่เดินเล่นอยู่กลางทุ่งนาพร้อมฝูงวัวจำนวนหนึ่งเด็กหนุ่มวัยสิบแปดปีลูบไล้ต้นข้าวสีเหลืองทองนี้ด้วยความหลงใหล ยิ่งมีสายลมกระทบกับผิวกายเป็นระยะ เจ้าจันทร์หลับตาพริ้มด้วยความสบาย
ก่อนเจ้าจันทร์จะลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เด็กหนุ่มมองแสงแดดสีทองที่ไม่ต่างจากต้นข้าวด้วยสายตาเปร่งประกายสดใส
จากนั้นก็เอ่ยพูดกับวัวหนุ่มที่มีสีดำเงางาม “นี่เจ้าดำ เมื่อกลางวันเอ็งก็ร้อนเหมือนกับฉันใช่ไหม?” แล้วเหมือนกับมันฟังภาษาคนเข้าใจ
เพราะมันจากกินหญ้าอยู่ตรงหน้า มันก็หันมามองเจ้าจันทร์ผู้เป็นเจ้าของ ก่อนจะผงกหัวใหญ่ๆ ของมันตอบรับคำพูด
“หึ เอ็งนี้!” เจ้าจันทร์ที่หมั่นไส้ในความรู้ดีของมัน เขาเดินไปตบหัวของมันอย่างเอ็นดู ส่วนเจ้าดำมันก็ใช้จมูกที่พ่นลมหายใจร้อนผ่าวดันเอวเจ้าจันทร์กลับมา
เจ้าจันทร์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดังลั่นออกมาเพราะเขารู้สึกชอบใจไม่น้อย
แล้วในขณะเด็กหนุ่มพูดคุยกับวัวหนุ่มเล่นด้วยความสนุกสนาน มันก็มีเสียงทุ้มคุ้นเคยดังแว่วมาแต่ไกล “เจ้าจันทร์โว้ย ฟ้าจะมืดอยู่แล้ว แม่เอ็งให้มาตามกลับบ้าน!”
เจ้าจันทร์ที่กำลังเล่นกับวัวหนุ่ม เขาต้องผงกหัวขึ้นไปมองคนที่เรียกเขา และที่สำคัญคนคนนั้นกำลังเดินเข้ามาหา
เมื่อระยะทางที่ห่างไกลเริ่มลดลง เขาระบายยิ้มหวานให้ชายหนุ่มผิวเข้มที่ดำเพราะแสงแดดอย่างที่เคยทำพร้อมกล่าวทักเสียงหวาน “ว่าอย่างไรจ๊ะพี่จอม แม่จันทร์ให้มาตามจันทร์กลับบ้านแล้วเหรอ?”
“เอออะดิ แม่เอ็งให้มาตาม ส่วนข้าต้องไปนู้น ไปนอนเฝ้าวัว ส่วนไอ้หาญมันก็ไปไหนของมันก็ไม่รู้ สงสัยจะไปหาเหล้าขาวกิน!” ชายหนุ่มรูปร่างกำยำและแข็งแรงไม่น้อย พอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา อีกคนก็ร่ายยาวให้ฟัง
ทั้งบอกกับเขาว่า ‘กลับบ้าน’ ทั้งบอกว่าตัวเอง ‘จะไปไหน’ อีกทั้งยังบ่นถึงฝาแฝดที่หายหัวไป
เจ้าจันทร์หัวเราะมาด้วยความรู้สึกขบขำอีกฝ่ายไม่น้อย
ยิ่งเขาได้มองเค้าโครงใบหน้าคมเข้มฉบับไทยแท้ ที่ดวงตาจะโตก็ไม่โต ทว่ามีสองชั้นและดูดุของพี่จอมแสดงความหงุดหงิดที่มีออกมาจนข้างหนึ่งโต ข้างหนึ่งเล็ก
ริมฝีปากที่หนาแต่ได้รูปที่บิดเบี้ยวเพราะหัวฟัดหัวเหวี่ยงกับแฝดตนเอง
เจ้าจันทร์ยิ่งหัวเราะหนักกว่าเดิมจนเด็กหนุ่มต้องกลุ่มท้องตัวเองเพราะเขาหัวเราะจนรู้สึกเจ็บช่วงท้องไม่น้อย
“เจ้าจันทร์ เอ็งนี่หัวเราะไรของเอ็ง ไม่เห็นเหรอว่าพี่กำลังหัวเสียกับไอหาญมันอยู่!” แม้ริมฝีปากจะดุกล่าวด้วยทุ้มเสียงน่ากลัว
แต่การกระทำกลับใช้มัดกล้ามเป็นมัดๆ ราวกับข้าวต้มมัดมาล็อคคอของเขาเอาไว้ อีกทั้งยังใช้กำปั้นแข็งๆ มาบดขยี้กับเส้นผมเขา
เจ้าจันทร์ที่อยู่ในอ้อมแขนอบอุ่นและได้กลิ่นเหงื่อของชายฉกรรจ์ฉบับพี่จอม เด็กหนุ่มหัวเราะคึกคักด้วยความสนุกสนาน
ก่อนจะกล่าวพูดด้วยน้ำเสียงที่ขาดห้วง “โอ้ยๆ พี่จอม จันทร์ยอมแล้วจะ!”
“แต่พี่ยังไม่หนำใจโว้ย!” ส่วนอีกคนที่สนุกสนานกับการเล่นหัวของเขาไม่น้อย พี่จอมเอ่ยขึ้นพร้อมล็อคคอเขาแน่นกว่าเดิม
เจ้าจันทร์ที่ได้กระดกก้นไปมา “พี่จอมจ๋า แต่จันทร์เหม็นเหงื่อพี่จอมมากเลย..” ความจริงมันไม่ได้เหม็นอย่างที่เขาเอ่ยออกไป
มันหอมมากๆ เลยด้วยซ้ำ แถมยังมีแรงดึงดูดให้อยากเข้าไปดมเสียอีก แต่ที่เขาพูดไปแบบนั้น เจ้าจันทร์แค่อยากหาทางรอดให้กับตัวเองก็แค่นั้นเอง..
“หึ กล้าว่าพี่เหม็นงั้นเหรอ ถ้างั้นเอ็งก็นอนเบียดกับพี่และไอ้หาญในกระท่อมแล้วกัน!” คนที่หยุดชะงักไปเพราะคำพูดของเขา อีกคนก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
เจ้าจันทร์ที่ได้แต่ร้อง “เอ๋..” มาด้วยความตกใจ ภายในเวลาต่อมา เขาก็ถูกอุ้มให้พาดบ่าแข็งแรงของพี่จอมด้วยความรวดเร็ว
เขาเลยดีดดุ๊กดิ๊กบนไหล่อีกคนเพื่อแสดงความต่อต้านออกไป ทั้งเอ่ยพูดถึงแม่ที่รออยู่บ้าน “ไหนพี่จอมบอกว่าแม่จันทร์ให้พี่มาตามจันทร์กลับบ้านกลับช่องไม่ใช่เหรอจ๊ะ ทำไมตอนนี้..”
เจ้าจันทร์กล่าวยังไม่ทันจบ ก้นของเขาก็ถูกฝ่ามือใหญ่ตีจนสะดุ้งโหยง
“พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่ไปคุยกับแม่เอ็งให้ว่าเมื่อคืนมานอนกับพวกพี่สองคน!” พอรู้ว่ามีคนจะคุยกับแม่ตัวเองให้ เจ้าจันทร์จากที่ต่อต้านก็อยู่นิ่งๆ อย่างโดยดี
ก็แหงละสิ ไหนๆ เขาก็ได้เที่ยวกลางคืน ได้คุยเล่นในหมู่ผู้ชาย
แล้วทำไมเขาต้องดื้อกับพี่จอมที่รู้ใจขนาดนี้ด้วย!
*ผมหาคนรับแต่งนิยายแนวเสียวครับ สนใจทักไอดีไลน์ผมมาเลย D-arwan
ขอบคุณครับ รอ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม สนุกมากครับ ขอบคุณ ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณครับผม ขอบคุณครับ เยี่ยม
หน้า:
[1]