ปรสิต ตอนที่ 3
สำหรับปรสิตแล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดในการเอาตัวรอดไม่ใช่พลังหรือสติปัญญาอะไรทั้งนั้น แต่สิ่งที่จะทำให้ปรสิตอยู่รอดยืนยาวคือเจ้าบ้านหรือ host ที่เหมาะสม เจ้าบ้านที่เหมาะสมคือเจ้าบ้านที่แข็งแรง ทำงานหนักในฝูง แต่ไม่ได้โดดเด่นหรือเป็นแกนสำคัญของระบบสังคมนั้นๆ เพราะพวกปรสิตชั่วพวกนี้มันชอบมากที่สุดที่ได้เกาะกินเจ้าบ้านของมันเงียบๆ ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครรู้ ในวันที่เข้าบ้านของมันอ่อนแอลงหรือป่วยสังคมพวกนั้นก็จะหาคนมาแทนมันได้ไม่ยากเย็น การที่เป็นจุดเด่นเกินไปอาจทำให้ความไร้ยางอายของพวกมันถูกประจักษ์ได้ในวงสังคม หลายคนที่อ่านมาถึงตรงนี้คงสงสัย? ว่ากลุ่มเด็กต่างจังหวัด 3 คนนี่มันดูแข็งแรงตรงไหน แน่นอนว่าอาทิตย์ถึงจะแก่แต่ก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้นเช้าวันต่อมา ในห้องพักแห่งหนึ่งกลุ่มเด็กวัยรุ่นนอนหมดแรงในสภาพเปลือยเปล่ากระจายกันทั่วห้อง กลิ่นเหล้าผสมกับกลิ่นคาวเลือดจากแผลในตูดของหนุ่มๆ ที่น่าสงสารปนกันมั่วไปหมด ท่ามกลางเศษซากความโสมมนี้ อาทิตย์ที่นอนอยู่บนเตียงนุ่มๆ อย่างสบายใจค่อยๆ ลืมตาตื่นและลุกไปอาบน้ำตอนเช้า แปรงฟันจนขาว หวีผมและเคราให้ดูดีก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อเชิ้ตแขนสั้นและกางเกงขายาวของวินผู้เป็นเจ้าของห้องและเดินเข้าไปหาต้อมที่นอนหลับอยู่ตรงพื้น
"ต้อม ตื่นๆๆ เช้านี้ต้องไปทำงานไม่ใช่หรอ" อาทิตย์ใช้เท้าเขี่ยไปที่แก้มของเด็กหนุ่มที่นอนหลับไม่ได้สติบนพื้น
"หืออ ลุงอาทิตย์หรอ ผมเจ็บก้นมากเลยวันนี้คงไม่ไหวอะครับ" ต้อมตอบทั้งๆ ที่ไม่ลืมตา
มันต้องแน่นอนอยู่แล้วที่ต้อมจะเจ็บขนาดนี้เพราะด้วยรูตูดของชายแท้ที่ไม่ผ่านการสอดใส่มาก่อน ครั้งแรกย่อมเจ็บมาก บวกกับการเย็ดที่เกินกำลังมนุษย์และควยบานใหญ่ของอาทิตย์เข้าไปบดขยี้และฉีกรูตูดน้อยๆ ของชายหนุ่มทั้ง 3 ในสภาพแบบนี้หากโชคร้ายไม่ได้รับการรักษาโดยเร็วจะต้องมีใครติดเชื้อและตายในไม่ช้าเป็นแน่
"งั้นไปส่งลุงที่บ้านนั้น แล้วเดี่ยวลุงไปทำงานแทนให้เอง" อาทิตย์บอกก่อนจะดึงตัวของเด็กหนุ่มขึ้นอย่างไม่แยแสอะไรเท่าไร
ต้อมค่อยๆ ลุกและเดินไปที่มอไซที่จอดไว้ด้านล่าง ปล่อยให้เหมือนผู้โชคร้ายนอนหมดสภาพอยู่ในห้องแบบนั้น ต้อมที่หน้าซีดเหงื่อไหลเดินประคองร่างมือนึงกุมท้องน้อยของตัวเอง พาชายแก่ด้านหลังขึ้นมอไซและพาไปส่งบ้านของเจ้านายตัวเอง
"ติ้งน่องๆๆ ฮัลโหล่ๆ ผมต้อมเองครับ" ต้อมกดออดหน้าบ้านพร้อมตะโกนบอก
"ฮัลโหล มาแล้วหรอต้อม แล้วใครอยู่ด้านหลังนะ" เสียงของหญิงสาวปริศนาตอบกลับมาจากช่องเล็กๆ คล้ายลำโพงที่ติดไว้หน้าประตูบ้าน
"คนนี้ชื่อลุงอาทิตย์ วันนี้จะมาทำงานแทนผมเอง ผมป่วย คิดว่าคงทำงานไม่ไหว เลยฝากลุงมา" ต้อมตอบกลับเสียงหญิงสาวคนนั้น
"อ่อออ แบบนี้จะไหวหรอ ได้บอกลุงแกแล้วใช่ไหมว่าต้องทำอะไรบ้าง" เสียงหญิงสาวตอบกลับมาแบบไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไร
"ได้ครับ เปิดประตูก่อน ต้อมขอเข้าไปนั่งพักก่อนตอนนี้มึนหัวไม่ไหวแล้ว" ต้อมพูดขึ้นพร้อมสภาพอิดโรย
"อ้ะๆๆๆๆๆๆ ได้ๆๆ"เสียงหญิงสาวตอบแบบปัดๆ พร้อมเสียง ปิ้ด ที่ดังขึ้น ต้องเปิดประตูออกและเดินนำชายแก่เข้าไป
บัดนี้ อาทิตย์ได้ย่างขาเข้ามาในจังที่เขาหมายปองเรียบร้อย เหลือเพียงไม่อีกกี่อึดใจเท่านั้นทั้งหมดยี่จะตกเป็นของปรสิตตัวนี้
"ต้อม หน้าซีดเชียว แกป่วยเป็นอะไรเนี่ยะ จะตายไหม"หญิงสาวผิวเข้มลุคบ้านๆ นุ่งผ้าถุงและเสื่อสียืดสีขาวเดินเข้ามาทักทายด้วยทาที่ไม่ค่อยเคารพเท่าไร
"พี่เพ็ญ ผมไม่สบายอะพี่ วันนี้ผมฝากให้ลุงของผมมาทำงานก่อนนะครับ ชื่ออาทิตย์ เขาเป็นคนดีมากๆ เลยไว้ใจได้แน่" ต้อมบอก
"อ่อออโอเคๆ ได้ๆ ต้อมอธิบายเรื่องงานด้วยนะ เจ๊ไปละ" เพ็ญพูดเสร็จและสะบัดตัวกลับและเดินจากไปโดยไม่แยแสทันที
ต้อมจัดแจงและอธิบายหน้าที่ของอาทิตย์แบบคร่าวๆ สรุปคือวันนี้อาทิตย์ต้องเป็นคนสวนคอยดูแลรดน้ำต้นไม้ ใช้แรงงานหนักยกของ เอาขยะไปทิ้ง ขนของให้เจ้านายและลูกชายของเขา
"บ้านนี้มีลูกด้วยหรอ" อาทิตย์ถามต้อม
"ใช่ครับมีลูกชายคนเล็กอยู่ม.4 กับลูกชายคนโตเรียนเตรียมทหารช่วงนี้ไม่กลับบ้านนะครับ" ต้อมบอก ก่อนจะขอตัวและแยกย้ายกับอาทิตย์
ต้อมผู้น่าสงสารเดินกุมท้องน้อยกลับออกมาขึ้นขับมอไซกลับห้องตัวเองด้วยความปวดแสบปวดร้อนและทรมานจากลำตูดที่ฉีกขาด โดยไม่ได้รับความสนใจจากผู้ที่เขานับถือว่าเป็นลุงเลยแม้แต่น้อย
ตลอดทั้งวันอาทิตย์ทำงานบ้านต่างๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็นกวาดใบไม้ เช็ดรถ เอาขยะไปทิ้ง ตัดหญ้าและอื่นๆ อีกมากมาย แน่นอนว่าชายแก่ต้องใช้โอกาสนี้สำรวจรอบบ้านหลังนี้อย่างละเอียด ชั้นล่างจะเป็นห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องรับแขกและห้องทำงานของสามีที่อยู่ชั้นล่าง ส่วนชั้นบนเป็นห้องนอนของสามีภรรยาและลูกชายอีก 2 คน อาทิตย์จดจำราย
ละเอียดทุกตารางนิ้วในบ้านอย่างแม่นยำและแนบเนียนเพื่อไม่ให้คนใช้คนอื่นสงสัย
จู่ๆ เสียงเปิดประตูบ้านก็ดังขึ้นพร้อมกับเด็กชายหนุ่มผิวขาวสูง 175 ซม. หน้าลูกครึ่งไทยจีนเดินเข้าบ้านมาในชุดนักเรียนโรงเรียนเอกชนชื่อดัง
“สวัสดีค้าาาาาาาา คุณหนูกิต วันนี้จะรับน้ำผลไม้หรือน้ำอัดลมดีค่ะะะ” เพ็ญเข้ามาทักทายด้วยน้ำเสียงประจบประแจงผิดกับตอนเช้าที่เข้ามารับอาทิตย์กับต้อมอย่างมาก
“เอาน้ำอัดลมครับ” เด็กหนุ่มที่ชื่อกิตตอบก่อนที่จะเดินไปนั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่น
กิตเข้าไปถึงห้องนั่งเล่นก็เปิดเครื่องเกมที่ต่อกับทีวีเพื่อเล่นเกมอย่างสนุกสนานตามภาษาเด็กผู้ชายวันรุ่นทั่วไป ก่อนที่เพ็ญจะเอาน้ำมาอัดลมมาเสิร์ฟและเดินออกไป อาทิตย์ที่แอบดูอยู่นอกหน้าต่างเห็นจังหวะที่เหมาะสม ชายแก่พร้อมแผนชั่วร้ายค่อยๆ ย่องไปช้าๆ พร้อมกับหนูท่อสีดำตัวอ้วนในมือ เขาย่องเข้าไปใกล้หน้าต่างอย่างใจเย็น โดยที่กิตนั้นไม่รู้ตัวเลยเพราะมันแต่เล่นเกมอยู่ อาทิตย์แง้มหน้าต่างเบาๆ ก่อนจะปล่อยหนูท่อให้วิ่งเข้าบ้านไป ก่อนที่อาทิตย์จะรีบออกไปจากตรงนั้นทันที
อาทิตย์เดินวนออกไปที่สวน ทำเหมือนว่าเขากำลังตรวจดูความเรียบร้อยของต้นไม้และอุปกรณ์ต่างๆ อยู่ ทันใดนั้นเองความวุ่นวายก็เกิดขึ้น
“จิ้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” หนูท่อที่วิ่งตะเลิดและร้องเสียงดังในบ้าง
“เชี่ยยยยหนูอยู่ในบ้านน” เสียงของเด็กชายร้องลั่น
“กริ้ดดดดใครก็ได้ช่วยด้วยยย” เสียงของเพ็ญร้องลั่น
อาทิตย์ที่ได้ยินดังนั้นจึงวิ่งพรวดเข้าไปทางประตูและถามว่าเกิดอะไรขึ้น
“ลุงงง เอาหนูไปทีๆๆ กริ้ดด” เพ็ญที่เริ่มสติแตกร้องเสียงหลงไม่ต่างจากเด็กหนุ่มที่นั่งขดตัวอยู่บนโซฟาไม่กล้าขยับไปไหน
อาทิตย์จับหนูโยนใส่ถุงดำด้วยความรวดเร็วเหมือนจับวาง ช่วยทำให้บรรยากาศในห้องนี้สงบลงได้อย่างทันควัน ก่อนที่ชายแก่จะเริ่มมองสภาพผลงานที่เขาสร้างช้าๆ
ห้องนั่งเล่นที่มีรอยเท้าคล้ายคราบของหนูท่อกระจายเต็มพื้นและโซฟา ของที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น แก้วน้ำที่หล่นแตกอยู่บนพรมกลางห้อง
“เพ็ญเอาพรมไปล้างก่อนเถอะไม่งั้นเดี่ยวเป็นคราบติดจะโดนดุเอง เดี่ยวในนี้ผมทำเอง” อาทิตย์ตอบพร้อมยัดพรมเข้ามือเพ็ญด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“จะ จ้ะ” เพ็ญตอบด้วยสีหน้าที่เหมือนสติยังไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและรีบเดินออกไปทันที
และในที่สุด แผนของไอ้ปรสิตชั่วก็สำเร็จ มันได้อยู่กับเจ้าบ้านของมัน 2 ต่อ 2 แล้ว
“ลุงเป็นใคร ผมไม่เคยเจอเลย” กิตถามลุงด้วยความสงสัย
“จำลุงไม่ได้หรอ อาทิตย์ไง ลุงภารโรงสมัยที่เราอยู่ประถม ตอนนั้นเราสัญญากันไงว่าถึงจะพลัดพรากจากกันก็จะกลับมารักกันให้ได้” ชายแก่บอกพร้อมลงไปคุกเขาตรงหน้าเด็กหนุ่ม
“ห้ะะะ อะไรว่ะ” กิตอุทานออกมา
“นึกให้ดีสิน้องกิตของผม” อาทิตย์พูดพร้อมจ้องไปที่ดวงตาของเด็กหนุ่มที่มีแต่เครื่องหมายคำถาม ก่อนที่จู่ๆ เด็กหนุ่มจะจมลงสู่ผวังเหมือนเขาจมลงไปยังกันของมหาสมุทธด้วยความเร็วสูง ความรู้สึกขนลุกสู่หนาวสั่นเกิดขึ้นทั้งตัว ก่อนที่ร่างกายที่เหมือนหล่นลงด้วยความเร็วร่วงลงไปกระแทกที่หมอนนุ่มๆ ทำให้เด็กหนุ่มผ่อนคลายสูงสุดแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน พร้อมกับความทรงจำสุดอุบาทว์ที่ไอ้ปรสิตยัดใส่หัวให้เขา
เมื่อสมัยก่อนตอนที่ กิตเรียนอยู่ม.1 เขาได้พบกับคุณลุงภารโรงคนหนึ่งที่คอยช่วยเหลือเขาเสมอทั้งดูแล ช่วยเก็บของให้ เอาใจใส่ รักเหมือนครอบครัว จนวันหนึ่งที่ทั้ง 2 พัฒนาความสัมพันธ์เป็นคนรักต่างวัย ทั้ง 2 รักกันมากเหมือนเป็นรักแท้ที่ไม่มีอะไรสามารถหยุดยั้งได้ ไม่ว่าวัยที่ห่างกันดั่งปู่หลายก็ไม่ใช่อุปสรรค์ทั้ง 2 แอบคบกันอย่างพิศวาศ ตลอด 3 ปีที่พวกเขารักกันความรักไม่เคยลดลงเลยแม้แต่วินาทีเดียว
จนกระทั่งวันนั้นก็มาถึง วันที่เด็กน้อยต้องย้ายโรงเรียนเพื่อขึ้นม.ปลายที่โรงเรียนดังทำให้เขาพลัดพรากจากชายอันเป็นที่รักของเขา กิตและอาทิตย์ให้คำสัตย์สาบานว่าสักวันเขาจะกลับมาหา และจะมาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป
ทันใดนั้นเองกิตที่ได้สติจากผวังในความทรงจำปลอมสะดุ้งตัวอย่างแรงก่อนที่สายตาแห่งความสงสัยจะกลายเป็นสายตาแก่งความเสน่ห์หา
“ลุงอาทิตย์ของผม ลุงอาทิตย์จริงๆ ด้วย” เด็กชายพูดขึ้นก่อนน้ำตาไหลพรากอาบแก้ม เขาพุ่งเข้าไปจูบชายแก่ที่อายุต่างกันเกือบ 50 ปีอย่างโหยหา
ทั้ง 2 จูบดูดดื่มแลกลิ้นอยู่สักพัก เด็กหนุ่มจูบและโอบกอดรัดชายแก่อย่างโหยหาต่างจากชายแก่ที่หน้าตายไร้อารมณ์ ไม่แสดงถึงความอยากอะไรทั้งนั้น
“ลุงคิดถึงกิตนะ แต่ก่อนอื่นลุงขอให้เราช่วยอะไรลุงนิดหน่อย” อาทิตย์ที่ปากบอกคิดถึงแต่สีหน้านิ่งเรียบพูดขึ้น”
“อะไรหรอครับลุงอาทิตย์ผมยอมลุงทุกอย่าง” กิตที่เข้ามาซบอกชายแก่พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
“เปิดห้องทำงานพ่อเราให้หน่อย” อาทิตย์บอกความต้องการ
“ได้ครับผมรู้รหัส” ชายหนุ่มลุกไปกดรหัสปลดล็อคประตูเข้าห้องทำงานอย่างรวดเร็วพร้อมประตูสีดำที่ถูกเปิดออกอย่างง่าย
“ดีมากเด็กดี” อาทิตย์พูดพร้อมเข้าไปโอบเอวเด็กหนุ่มและประกบปากจูบและบดลิ้นของตัวเองเข้าปากของเด็กน้อยอย่างเมามัน
ขอบคุณครับ ล่าไปเรื่อยๆ ขึ้นไปบนๆ ขอบคุณ สนุกครับ สนุกมาก สนุกมาก ขอบคุนครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ เป็นปิศาจที่โครตน่ากลัวจริงๆ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ_ครับ ขอบคุณครับ อิจฉาอาทิตย์ครับ ว้าวลุฃด้ายกินเด้กอิอิ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ