ร่านกว่าเมีย ก็ผมนี่แหละครับ ตอนที่ 28 เสียท่าโดนนักเขียนโรคจิตวางยารุมข่มขืน
"ปุน บ่ายนี้มีถ่ายโฆษณา จะไปดูไหม"นทีเอ่ยถามปุนขณะที่กำลังตรวจกองเอกสารที่เพิ่งได้มาจากโครงการใหม่
"ก็ดีพี่ ไปดูเสียหน่อย"
ปุนตอบรับ และหันมาอ่านรายงานต่อ ช่วงนี้มีประชุมบ่อยเนื่องจากโครงการใหม่ที่เพิ่งลงทุน ทั้งประชุมคณะกรรมการ ประชุมผู้ถือหุ้น และประชุมยิบย่อยเพราะทุกเรื่องเกี่ยวข้องกับงบประมาณ
พอเที่ยงปุนก็หยิบมือถือขึ้นมาโทรหากัส ทุกครั้งที่ว่างก็มักจะติดต่อไปหาอีกฝ่าย เพราะคุยกันทีไรปุนรู้สึกสนุกและผ่อนคลายไปในคราเดียว แถมยังได้ฟังอีกฝ่ายบ่นทุกครั้งที่โทรไป เพราะกัสนั้นงานยุ่ง แต่ก็รับสายเขาตลอด
"ให้เวลาสิบห้าวิ ว่า...."
"วันนี้มีถ่ายโฆษณา ไปดูไหม"
"เราไม่ได้รับผิดชอบตรงนั้นหนิ"
"ชวนไปส่องหนุ่มเฉยๆ เผื่อจะได้แฟนไง"
"....."
"โหเงียบเลย ไม่ต้องคิดหนักขนาดนั้น ฮ่าๆๆ"
"โด่ว นี่ซีเรียสนะเรื่องนี้"
"แล้วสรุป"
"ก็อยากไป แต่ไม่อยากอยู่เย็น"
"โอเค เดี๋ยวส่องเผื่อแล้วกัน"
"จัดไป"
หลังคุยกันเสร็จปุนก็ไปหาอะไรกิน พักนี้ไม่ค่อยได้ออกไปกินข้าวข้างนอก อืม ว่าแล้วกัสก็คงยังไม่ได้ออกมาหาอะไรกิน ปุนเลยซื้อข้าวใส่กล่องไปที่แผนกของกัส
"น็อค น็อค"
ปุนทำเสียงเคาะประตูที่ทางเข้าห้องทำงานของกัส จนพนักงานชายสองคนที่ง่วนกับการจัดเรียงและคัดแยกเอกสารหันมามอง
"ผมซื้อข้าวมาฝากครับ"
"ขอบคุณครับพี่/ขอบคุณครับ" พนักงานต่างกล่าวขอบคุณและมารับของไปวางไว้บนโต๊ะก่อนจะทำงานต่อ ทำเอาปุนยืนมองอึ้งๆ ขนาดเวลาพักยังไม่หยุดกันเลย ่าจะยุ่งจริง ปุนเลยเดินไปหากัสที่ในห้องทำงานส่วนตัว แต่กัสไม่อยู่
"พี่กัสไปห้องน้ำครับ"พนักงานคนหนึ่งพูดขึ้นมา ปุนก็พยักหน้ารับรู้และฝากข้าววางไว้ให้กัสก่อนจะเดินออกจากแผนก
ปุนตรงไปยังสตูดิโอที่ถ่ายโฆษษาทันที สตูตั้งอยู่ในชั้นหก เนื่องจากต้องมีการไลฟ์ขายสินค้าค้างสต็อคและสินค้ามีตำหนิบ่อยครั้ง แทนที่จะเช่าสตูดิโอ ปุนเลยเสนอให้สร้างเองเสียเลย ซึ่งปัจจุบันใช้มาได้2ปีแล้ว ก็ถือว่าคุ้มค่าพอสมควร
ปุนเข้าไปดูการถ่ายทำแต่จังหวะนั้นผู้กำกับให้พักพอดี ตอนนั้นก็มีผู้จัดการนายแบบและพรีเซ็นเตอร์พาเด็กในสังกัดเข้ามาทักทาย มีคนหนึ่งโดดเด่นมาก หน้าเรียว คิ้วคม ปากกระจับ แถมผิวยังขาวออร่ามาก แต่ปุนต้องคีปคาเเรคเตอร์ไว้
"เอามาเร็วๆ เด็กๆทักทายคุณปุนไหน คุณปุนเนี่ย..."
ผู้จัดการก็พูดสรรเสริญเยินยอต่างๆนาๆ แต่ก็รู้ๆกันอยู่ ปุนเลยไม่ได้ใส่ใจคำพูดเท่าไหร่นัก แต่ยังคงจ้องผู้ชายคนนั้นเช่นเดิม เหมือนผู้จัดการจะน้องจะสังเกตุเห็นเลยเชียร์ขาย
"อะ บอส สวัสดีคุณปุนหน่อยสิ คุณปุนคะ นี่บอสค่ะ เป็นนายแบบ ตอนนี้กำลังเป็นที่นิยมเลยค่ะ"
"สวัสดีครับ คุณปุน"อืม เสียงทุ้มกังวาล เหมือนจะเน้นชื่อปุนด้วยตอนพูดทำเอาปุนเหมือนถูกสะกด
"ดีครับ ตั้งใจทำงานนะครับ ผมขอตัวก่อน"
ปุนรีบถอยออกมาก่อนจะเคลิ้มไปมากกว่า จังหวะนั้นเองที่ปุนเจอกับพี่ฟาน ฝ่ายบุคคล จึงรีบเดินเข้าไปหา
"พี่ฟาน พี่ฟาน"ปุนร้องทักฟานแต่ฟานไม่ได้ยิน เลยเดินเข้าไปใกล้แล้วทักอีกรอบ
"อ้าวว่าไงปุน"
ฟานที่กำลังคุยกับลูกน้องสั่งงานเสร็จก็หันมาหาปุน
"เจอพี่พอดีเลย"
"อืมช่วงนี้พี่ยุ่งสุดๆเลย"
"ว่าแล้ว เออพี่ เมื่อกี้ผมผ่านแผนกDCC มา ช่วงนี้เขายุ่งมากเลยพี่ ขนาดเวลาพักยังไม่ได้พักเลย ผมว่าจ้างคนมาเพิ่มดีไหมพี่"
"อืม พี่รับเรื่องแล้วล่ะ แต่ว่าจัดซื้อจัดจ้างต้องรอประชุมงบประมาณอีกสองอาทิตย์อะ ตอนแรกพี่ไม่คิดว่าจะนานขนาดนี้ แต่ช่วงนี้บอร์ดประชุมถี่มาก เรื่องโดนปัดมาหลายครั้งแล้ว แต่รอบนี้พี่ว่าไม่น่าจะโดนปัดแล้วล่ะ"
"อ๋อ โอเคพี่"
"เอ่อ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ"
"ครับ"
ปุนพอทราบข่าวก็ส่งข้อความไปกวนกัส แต่ก็แสดงความยินดีล่วงหน้า ว่าอีกไม่กี่วันคงมีเวลาพักบ้าง
หลังเลิกงาน พนักงานก็แยกย้ายกันกลับ ปุนที่อยู่เคลียร์รายงานจนเสร็จก็เลยเวลามาเกือบทุ่มนึงแล้ว พอว่างๆปุนเลยเข้าไปส่องทวิตว่าตอนนี้มีอะไรเด็ดๆบ้าง หมายถึงเทรนด์ช่วงนี้#อะไรมาแรง
พอเดินมาถึงล็อบบี้ ขณะที่กำลังจะไปลานจอดรถ ก็มีคนเดินเข้ามาขวางทางปุน ปุนเลยเงยหน้าจากมือถือ
"สวัสดีครับคุณปุน"
เป็นบอส นายแบบที่โดดเด่นมายืนขวางทางและทักทายปุนก่อน
"ครับ?"
"..."
"มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ ถ้าเรื่องงาน ตอนนี้เลยเวลามาแล้วครับ"
"ปะ เปล่าครับ เหมือนผมรู้สึกว่าคุณปุนจะไม่ค่อยชอบหน้าผม ผมเลยอยากจะทราบเหตุผลอะครับ เผื่อผมจะได้แก้ไข"
บ้าใครไม่ชอบ งานดีขนาดนี้
"ทำไมถึงคิดแบนั้นล่ะครับ"แม้ปุนจะซู่ซ่าแค่ไหน แต่ก็ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งด้วยความเป็นมืออาชีพ
"กะ ก็ คุณปุน ไม่ยิ้มให้ผมเลย แถมทำหน้าดุใส่ผมด้วย"ปุนขมวดคิ้วงง ว่าไปทำแบบนั้นตอนไหน
"ผมเนี่ยนะดุ?"
"เนี่ย ดุอีกแล้ว"
โอ๊ยย น่าเอ็นดูมากพ่อคุณ
"เป็นนายแบบมาได้กี่ปีแล้ว"
"กะ ก็ตั้งแต่เรียนมหาลัย ผมทำเป็นพาร์ทไทม์ครับ"
"แล้วตอนนี้อายุเท่าไหร่"
"ยะ ยะ ยี่สิบแปดย่างยี่สิบเก้าครับ"
"ทำมานานละหนิ ทำไมดูไม่มั่นใจเลย"
"ปะ เปล่าครับ ปกติผมก็มั่นใจ ตะ แต่ แต่พอเจอคุณปุน ผมก็เกร็งๆ" บอสหลับตาพูดด้วยท่าทีเขินอาย
ปุนมองท่าทางของบอสรู้สึกตะหงิดๆ ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือเปล่า ว่าบอสเหมือนกำลังแสดงอยู่ ถ้าเป็นนายแบบมานานขนาดนี้ คงมีประสบการณ์พอตัว การแสดงท่าทีแบบนี้คงเข้าหาเขาเพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง แต่ถ้าเกร็งเพราะเขาจริงๆ มันก็ดูสมเหตุสมผล ปุนยืนพิจารณาท่าทีของบอสจนบอสนั้นยืนนิ่ง ทำตัวไม่ถูก
"คะ คุณปุนเป็นอะไรหรือเปล่าครับ เงียบเลย ผมทำอะไรผิดหรอครับ"
"เปล่าหรอก คุณไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วผมก็ไม่ได้ดุคุณหรือไม่พอใจคุณด้วย เลิกกังวลได้แล้ว"
"คะ ครับผม"
"ผมขอตัว..."
ปุนว่าจบก็เดินแยกออกมา เป็นจังหวะเดียวกับที่นักเขียนติดต่อปุนมา
"ดีครับ"
"โทรมามีอะไรหรอครับ"
"ผมแค่จะบอกว่า ผมลบรูปให้แล้วนะครับ"ปุนไม่ได้ใส่ใจอะไรว่าจะลงหรือจะลบ เลยไม่ได้ว่าไง
พอวางสายปุนก็เข้าไปนั่งในรถพอดี ไม่รู้อะไรดลใจให้ปุนกดเข้าไปที่หน้านิยาย พอปุนเปิดปุ๊บก็ตกใจเล็กน้อย เพราะนักเขียนลบรูปที่เอามาจากเฟส แต่ดันเอารูปของปุนที่ถ่ายช่วงบนที่เอามาจากทวิตแทน ในทวิตเขาเบลอหน้าเห็นช่วงล่าง แต่รูปที่ส่งไปนั้นไม่ได้เบลอหน้าและเห็นช่วงบนทั้งหมด
หากว่าใครที่ฟอลทวิตเขาอยู่แล้วมาเห็นรูปนี้เป็นเรื่องแน่ ปุนเลยรีบโทรกลับไปหานักเขียนให้ลบรูปทันที แต่นักเขียนดันยึกยักบอกให้ปุนไปหา ปุนเลยรีบขับรถไปยังที่หมายทันที
ปุนไปยังร้านชาบูชื่อดังที่ต้องจองคิวนานมากกว่าจะได้กิน แต่นักเขียนนั้นกำลังนั่งปิ้งย่างรอเขาอยู่
"ลบรูปให้ผมเดี๋ยวนี้เลย"
"ทำไมครับ มีอะไรหรอครับ"
"รูปแรกผมไม่ได้ว่านะ แต่รูปนี้ผมไม่อนุญาต"
"ใจเย็นๆสิครับ มาๆๆจิบน้ำเย็นๆ กินหมูนุ่มๆ"
"ผมไม่ใช่เพื่อนเล่นคุณนะ"
ตอนนี้ปุนไม่มีอารมณ์มาคุยเล่นแล้ว เพราะมันคือความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
"นี่ดูนี่สิครับ ผมลบแล้ว เห็นไหม" นักเขียนยื่นมือถือให้ปุนดูในเพจนิยายว่าไม่มีรูปนั้นแล้ว
"เอ รูปนั้นสำคัญมากหรอครับ คุณถึงได้โกรธผมขนาดนั้น"
"มันไม่เกี่ยวกับคุณ แต่การเอารูปผมไปใช้โดยไม่ยินยอม เป็นครั้งที่สอง ผมรับไม่ได้ครับ"
ปุนที่ตอนนี้โล่งใจขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังกังวลเพราะนักเขียนมีรูปนั้นอยู่ โชคยังดีที่นักเขียนไม่รู้เรื่องของเขามากนัก ขณะที่กินปุนก็นั่งนึกวางแผนว่าจะกำจัดรูปนั้นยังไง ทันใดน้นเอง
"อ้าวไอ้โจ มาแดกไม่ชวนกูเลย"
เสียงทักจากชายที่เดินมายืนหลังปุนร้องเรียกเพื่อน ทำให้ปุนหันไปมอง ปุนถึงกับผงะ เพราะคนที่ได้เห็นก็คือ
"ไอ้บอส มาได้ไง"
"อ้าวคุณปุน รู้จักกับโจด้วยหรอครับ"
โจหรือนักเขียนได้ให้เพื่อนอย่างบอสนั่งลงที่ข้างๆตัว แต่บอสกลับเลือกนั่งข้างปุน ปุนนั่งฟังทั้งสองพูดคุยกัน ปุนรู้ได้เลยว่า บอสที่ท่าทางเงอะๆงะๆก่อนนี้มันคือการแสดง เพราะตอนนี้เขาพูดจาฉะฉานและดูร่าเริงมาก
"นี่มึงดื่มมาหรอวะ"
"นิดหน่อยว่ะ วันนี้ไปถ่ายงานมา เหนื่อยๆเลยซัดเบียร์ไปสองป๋อง" อ๋อ ที่แท้ก็เพราะเบียร์
ทุกครั้งที่สองคนคุยกัน พอจะเอ่ยถึงปุน ปุนจะรีบตัดบทเปลี่ยนเรื่องเพื่อที่ไม่ให้ข้อมูลของตนจากอีกคนได้รั่วไหล
บอสที่ตอนนี้ทรงตัวไม่อยู่แล้ว ทั้งสามเลยจ่ายเงินและจะแยกย้ายกันกลับ แต่โจขอติดรถปุนไปด้วย ปุนไม่ได้ว่าอะไร ไม่อยากทำอะไรวู่วาม
พอไปถึงหอของโจ โจขอให้ปุนช่วยพยุงบอสขึ้นห้อง ปุนเลยช่วย แม้ในตอนแรกที่ปุนเห็นบอสจะรู้สึกอยู่บ้างแต่พอรู้ว่าบอสเป็นเพื่อนนักเขียนคนนี้ ปุนหมดอารมณ์ไปทันที
พอปุนแบกบอสเข้าไปในห้องสำเร็จ ขณะที่กำลังจะกลับ โจที่ได้เข้ามาจากทางด้านหลังได้โปะผ้าผืนหนึ่งเข้าที่ใบหน้าของปุน พร้อมมีแขนจากชายร่างใหย่เดินเข้ามาล็อคคอของเขา แถมยังมีแขนมาจากไหนไม่รู้อีกจับแขนจับขาของเขา พอปุนหายใจเข้าไปก็ได้กลิ่นฉุนมากๆจากผ้า ไม่นาน สติปุนก็วูบดับไป
.....
....
...
..
.
ปุนลืมตาตื่นขึ้นรู้สึกปวดร่างกายไปหมด แทบลุกไม่ขึ้น พอได้สติก็หันไปมองรอบๆกาย ปุนเจอเข้าห้องที่รกเต็มไปด้วยเศษผ้า และมีชุดของเขาวางกองที่พื้น พอเริ่มมองมาที่ตนเองก็พบว่าร่างกายของเขานั้นเปลือยเปล่า ตามตัวมีรอยจ้ำแดงและรอยครูดแดงเป็นแนวยาว พอลุกขึ้นยืนก็แทบล้มเนื่องจากความเจ็บปวดจากทางด้านหลัง
ปุนยื่นมือไปแตะดูก็พบว่าหูรูดของเขานั้นบวมแดงและแฉะนองไปด้วยน้ำเหนียวๆ ปุนค่อยๆนึกถึงเรื่องเมื่อวาน แต่ก็จำได้ติดๆขัดๆ นึกได้ว่าไปส่งบอสที่ห้องโจ และกำลังจะกลับ โดนโจปิดปาก มีคนจับแขนขา
ปุนมองไปรอบๆห้องอีกครั้งก็พบว่าห้องนี้มันไม่ใช่ห้องที่เขาไปเมื่อคืน พอดูนาฬิกาก็เกือบแปดโมงแล้ว ปุนโทรไปหานทีทันที บอกว่าวันนี้จะไม่เข้าออฟฟิศ
ปุนรีบรั้งตัวขึ้นยืนแล้วไปเข้าห้องน้ำชำระร่างกาย เสร็จก็รีบออกมาแต่งตัวด้วยชุดที่สภาพยับเยิน พอเดินออกจากห้องก็รู้ว่าตึกที่เขาอยู่นั้นคือตึกเดิมแต่คนละห้องกัน ปุนเลรีบเดินไปยังห้องของโจ แต่พอไปถึงก็พบว่าไม่มีคนอยู่แล้ว
ปุนขับรถกลับบ้านเพื่อตั้งตัวรับมือกับเรื่องที่เกิดขึ้น พอถึงบ้านก็รีบไปเปลลี่ยนชุดทันที ปุนรีบติดต่อไปยังโจ แต่อีกฝ่ายไม่รับสาย ปุนจึงโทรไปหานทีเพื่อให้นทีหาเบอร์ของบอสมาให้
พอปุนโทรไปหาบอสไม่นานก็มีคนรับสาย
"สวัสดีครับ ตอนนี้บอสหลับอยู่ครับ"
"โจหรอ เมื่อคืนคุณทำอะไรผม เกิดอะไรขึ้น"
"อ้าว นึกว่าใคร หลับสบายดีไหมครับ"
"เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมทำแบบนี้กับผม"
"ผมทำอะไรหรอครับ ผมแค่สนองตัณหาให้คุณเท่านั้นเอง ผมรู้ว่าคุณชอบนิยายที่ผมแต่ง และคุณก็ชอบที่ได้ทำตามบทในนั้น ผมเองก็ชอบเหมือนกัน เราต่างก็ชอบมันหนิ ผมเขียนแล้วคุณเล่นไปตามบท สนุกดีออก"
"มึงมันโรคจิต!"
ปุนทนไม่ไหวจนต้องสบถด่ามันออกมา
"มึงเองก็ไม่ต่างกันหรอก หึหึ มึงรู้ป่าว ว่าเมื่อคืน มึงร่านแค่ไหน มึงรู้ป่ะ ว่าการที่เห็นตัวละครในจินตนาการกับตาตัวเองแม่ง โคตรฟินเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ ตู๊ดดดดด"
โจหัวเราะเยอะเสร็จก็วางสายไป ปุนเครียดมาก เขาไม่ชอบเลยเวลาที่เจออะไรที่ไม่สามารถวางแผนรับมือได้ แต่จะโทษใครได้ เพราะเรื่องนี้มันเริ่มเพราะความหงี่ของเขาเอง
ติ๊ง ติ๊ง
เสียงข้อความไลน์เด้งเข้ามา ปุนรีบเปิดดู
'ถึงจะไม่ตรงกับนิยายเป๊ะๆ แต่ก็มันส์ไม่แพ้กัน'
ปุนอ่านข้อความ และกดเล่นคลิปที่ส่งมาความยาวเกือบชั่วโมง
ในคลิป ปุนถูกชายร่างใหญ่แบกจากห้องที่เขาโดนโปะยามายังอีกห้อง
"มันจะหลับนานกี่ชั่วโมงวะ"
"ไม่รู้ว่ะ"
"งั้นเติมนี่เข้าไปอีก"
เสียงคนคุยกันหลังกล้องก่อนจะมีคนเอาหลอดบีบมียาบางอย่างในหลอดใสบีบไปที่ปากของปุนสามหยด และปุนก็ถูกจับถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ร่างกายของปุนได้ถูกมือปริศนามากมายลูบไล้ผ่านทั่วทั้งตัว
กล้องได้แพนไปที่ใบหน้าของปุน มีคนนึงจับตาของปุนลืมขึ้น ดึงหนังตาจนเห็นลูกตาแต่ปุนกลับไม่รู้สึกอะไร จนมีอีกคนบีบปากของปุนจนมันอ้าออกเอง แล้วชายคนนั้นก็แก้ผ้าเอาท่อนลำตีปากปุนก่อนจะค่อยๆแทงมันเข้าไป
คราวนี้กล้องแพนออกจนเห็นเต็มตัว มีคนยกขาปุนขึ้นแล้วใช้นิ้วเขี่ยที่ปากรูของปุน ก่อนจะดันนิ้วเข้าไปหนึ่งนิ้วแล้วแช่ไว้ ก่อนจะค่อยๆแยงเข้าแยงออก คนที่เหลือก็เอาท่อนลำไปเขี่ยหัวนมปุน จับมือปุนเลื่อนไปชักท่อนเนื้อตัวเอง บางคนก็ดูดยอดอกปุน
กล้องได้เลื่อนต่ำลงมายังจุดที่นิ้วแทงเข้าออก ตอนนี้ จากนิ้วได้เปลี่ยนเป็นแท่งเนื้อสีคล้ำขนาดใหญหัวบานแถมมีมุกค่อยๆเขี่ยปากรูของปุน
"ใส่ถุงป่ะ"
"ห๊ะ"
"ใส่ถุงป่ะ"
"ไม่ต้องสดเลย"
"ขอเจลหน่อยดิ"
"ไม่ต้องใช้หรอก เอาเลย"
มีเสียงผู้ชายพูดขึ้นแล้วโจก็ตอบชายคนนั้นพร้อมหัวเราะ
ท่อนเนื้อหัวบานค่อยๆไหลเข้าไปยังปากรู รูปุนค่อยๆอ้าบานรับหัวเงี่ยงขนาดใหญ่ พอส่วนหัวเข้าไปได้ ชายคนนั้นก็ดันส่วนที่เหลือเข้าไปจนสุดลำจนพงหมอยเสียดสีกับปากรูของปุน
"เชี่ย โคตรเสียว อ๊าาาาา" ปากของปุนก็ถูกซอย ดุ้นแล้วดุ้นเล่า ไม่นาน ก็มีคนมาขอเอาปุนบ้าง ชายฝังมุกเลยถอนดุ้นออกมาแล้วกล้องก็มาถ่ายที่รูของปุนกำลังกลวงโบ๋บานร่า
ชายคนใหม่นั้นจับปุนพลิกคว้ำ แล้วใช้มือแบะแก้นของปุนออกอวดรูแดงปลิ้นอวดกล้อง ก่อนจะใช้มือถอกแท่งทวนของตนจนหนังหุ้มล่นไปสุด แล้วใช้หัวเงี่ยงเขี่ยผลุบโผล่ที่รูของปุน ก่อนจะค่อยๆแทงมันลงไปจนสุดลำแล้วกระเด้าเอาอย่างรวดเร็ว
"เชี่ย จะแตก จะแตก"
"แตกง่ายจังวะ แตกในไปเลย"
"อ๊ะ แตก แตก แตก อ่าาา"
ชายคนที่สองถอดดุ้นออกมาแล้วชักแตกไปที่บนปากรูของปุน
"มึงเอาควยเขี่ยน้ำเงี่ยนมึงแล้วยัดเข้าไปดิ"
"อ่าา อ่าา เสียว เสียว"
ชายคนนั้นทำตาม จับท่อนลำกึ่งแข็งกึ่งอ่อนเขี่ยเอาน้ำเชื้อลงมาที่ปากรูแล้วยัดดุ้นดันเอาน้ำเชื้อไหลเข้าไปในตัวปุน
คราวนี้ก็มีคนที่สามเดินมา ชายคนนี้มานอนหงายข้างๆปุน แล้วจับปุนนอนตะแคงก่อนจะเขี่ยเอาท่อนลำแยงไปที่รูของปุน แล้วค่อยๆแทงท่อนเนื้อเข้าไป
"เชี่ยโคตรเสียวครับ ลื่นฉิบหาย เสียวสัสๆ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ"ท่อนเอ็นของปุนก็ถูกคนชักแต่มันไม่แข็ง
แม้ปุนจะถูกเล่นนมกระตุ้นแท่งเนื้อด้วยการดูดแต่มันกลับไม่ตอบสนอง ชายคนที่เอาปุนซอยไม่นานก็น้ำแตกเข้าไปในตัวปุน จังหวะที่ถอดออกกล้องก็ซูมไปที่รูของปุนตอนที่ดุ้นหลุดออกมาพร้อมน้ำขาวขึ่นไหลตามออกมา
ชายคนที่สี่เดินมาจับปุนไปนอนทับตัวเอง แล้วคนที่ห้าก็จับท่อนลำชายคนที่สี่ยัดเข้าไป พร้อมชักของตัวเอง ก่อนที่จะจับท่อนลำตัวเองชักไปด้วยแล้วเอาไปจ่อที่ช่องทางด้านหลังของปุน และสิ่งที่กังวลก็เกิดขึ้น
ดุ้นทั้งสองมุดผลับโผล่ที่รูของปุนจนมันบานอ้ากว้างจนเขาเองก็ตกใจ จนในที่สุดคนที่สี่และห้าก็น้ำแตกออกมา และก่อนคลิปจะจบ ก็ฉายให้เห็นปุนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงโดยมีชายห้าคนกำลังชักว่าวแล้วปล่อยน้ำเงี่ยนลงบนใบหน้า ปาก คอ หน้าอก หน้าท้อง และบนท่อนลำของปุน โดยคนสุดท้ายได้ใช้มือล่นหนังหุ้มปลายของปุนออกนิดหน่อย ก่อนจะเอาหัวเงี่ยงของตนไปจ่อที่หัวเงี่ยงของปุนจนรูฉี่ของสองคนแนบชิดติดกัน แล้วอีกฝ่ายก็ดึงหนังหุ้มของปุนรั้งมาจนมันครอบหัวเงี่ยที่บานร่าของอีกฝ่ายแล้วก็พ่นน้ำแตกออกมาในที่สุด
ชายคนนั้นดึงท่อนเอ็นของตัวเองออกแล้วปล่อยให้น้ำเชื้อของเขาค้างนอนในหนังหุ้มปลายของปุน
ปุนดูคลิปจบรู้สึกสะอิดสะเอียนจนต้องไปอาบน้ำล้างตัวอีกครั้งหนึ่ง
พอปุนรู้เรื่องทุกอย่างแล้วก็รีบไปคลินิกตรวจเลือด พร้อมกินยาต้านฉุกเฉิน ก่อนที่ปุนจะตัดสินใจลงมือทำบางอย่าง
"สวัสดีครับพี่ปุน โทรมามีอะไรหรือเปล่าครับ"
เสียงสดใสกล่าวทักทายปุน
"เต้ มีเรื่องให้จัดการหน่อย เรื่องนี้นอกกฏหมายนะ"
"ครับพี่ มีอะไรครับ"
เต้ รับคำจากน้ำเสียงสดใสตอนแรก กลับเป็นเสียงนิ่งขรึม
ชอบผลงานนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ โดนปล่อยในไปหลายคนเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ{:5_124:}{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณนะครับ โจต้องโดนแล้วล่ะ จัดหนักไปเลยปุน {:5_122:} ขอบคุณ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ