เสน่หาพ่อหม้าย ตอนที่ 1 กระเป๋าแบนแฟนทิ้ง
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2022-11-19 01:52"พี่เสือ ฉันเบื่อที่จะทนอยู่กับพี่อีกต่อไปแล้ว เราอยู่ด้วยกันชีวิตแพทก็ไม่มีอะไรดีขึ้น พลอยขอให้พี่
โชคดี แพทจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเสี่ยสมศักดิ์ แพททนอยู่กับความจนของพี่ไม่ไหวแล้ว ฝากพี่เลี้ยง
ลูกด้วย ลาก่อนพี่เสือ แพท"
เสือ หนุ่มโรงงานมาดหล่อที่กลับมาถึงบ้านพร้อมกับเห็นความอ้างว้างภายในบ้านที่มีเพียงลูกชายวัย
ขวบเศษที่นอนหลับอยู่พร้อมกับจดหมายที่พลอย ภรรยาของเขาทิ้งไว้ให้ หนุ่มโรงงานจน ๆ ที่ต้องเช่า
บ้านอยู่กับเมียเเละลูกน้อย ตอนนี้เขากลายเป็นพ่อหม้ายลูกติดที่โดนเมียทิ้ง
...มันก็สมควรโดนทิ้งอยู่หรอกทั้งกระเป๋ามีเงินอยู่ร้อยเดียว ถึงพ่อจะจนแต่พ่อคนนี้ก็จะเลี้ยงลูกให้เติบโต
อย่างมีคุณภาพชีวิตที่ดีให้ได้ ลูกคือกำลังใจสำคัญของพ่อนะสิงห์...
เสือก้มลงจูบหน้าผากลูกชายพร้อมกับน้ำตาของลูกผู้ชายที่ไหลนองแก้ม หลายครั้งที่เข้าคิดจะฆ่า
ตัวตาย รอยยิ้มเเละเสียงร้องของลูกชายก็มักจะเรียกสติเขาได้เสมอ และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เสือต้อง
มาทำงานตามหน้าที่ แต่ด้วยความที่เขาไม่มีเงินจ้างคนเลี้ยงลูกเขาเลยต้องเอาลูกมาที่ทำงานด้วย
"เฮ้ยเสือ เอาลูกมาทำงานด้วเหรอว่ะ แล้วเมียมึง"
"มันทิ้งความจนไปกับคนอื่เเล้วหว่ะ ทำไงได้ไอ้เป้กูเหลือแค่ดวย คงทำให้เขาอิ่มไม่ได้หรอก"
"เชี้ย มึงก็รักและตามใจแพททุกอย่าง ไหนจะหายืม หากู้มาให้ แพทแม่งไม่คิดเหรอว่ะ"
"ถ้าคิดมมันจะทิ้งไอ้เสือไหมหละมึงก็พูดไม่คิดไอ้เป้ แต่ตอนนี้กูว่ามึงหาคนช่วยเลี้ยงลูกก่อนดีกว่าถ้าเอา
เข้าไปเลี้ยงด้วยในที่ทำงาน ซ้อมาเห็นโดนบ่นแน่"
"จริงอย่างที่ไอ้วิทบอกนะเว้ย"
ทันใดนั้นซ้อกิมลั้ง ซ้อใหญ่แห่งโรงงานตัดประกอบและออกแบบรั้วประตูบ้านรายใหญ่ก็เข้ามาที่โรงงาน
พอดี เสือเลยอุ้มลูกเข้าไปหาและขออนุญาตซ้อ
"ซ้อครับ ผมมีเรื่องอยากจะขออนุญาตครับ"
"หือ มีเรื่องอะไร แล้วนี่ลูกชายลื้อเหรอ"
"ใช่ครับซ้อ คือผมจะขออนุญาตเอาลูกชายมาเลี้ยงชั่วคราว ซ้อ...."
"เสือ ลื้อก็รู้นะว่านี่โรงงานตัดประกอบทั้งเสียง ทั้งวุ่นวาย ลูกลื้อจะได้พักผ่อนเหรอ แล้วเมียลื้อหละ"
"เขาทิ้งผมไปแล้วครับซ้อ ผมไม่มีเงินมากพอที่จะจ้างคนเลี้ยงลูก ซ้อครับเมตตาผมด้วยนะครับ"
"แล้วถ้าซ้อไม่อนุญาตหละ ลื้อจะทำอย่างไร"
"ผมก็คงต้องลาออกครับ เพราะผมคงปล่อยลูกไว้ที่บ้านตามลำพังไม่ได้"
"เหลวไหลเเล้วลื้อจะเอาเงินที่ไหนเลี้ยงลูก ไหนจะค่าบ้าน ค่่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากิน"
"ผมคงหางานอื่นทำที่สามารถเอาลูกไปด้วยได้"
"เสือ ซ้อเองก็มีลูกซ้อเข้าใจลื้อนะ คนเป็นพ่อเป็นเเม่ไม่มีอะไรจะสำคัญไปกว่าลูกของตน ปุ๊กลุก"
"เจ้าขา ซ้อใหญ่"
"เดี๋ยวลื้อพาลูกชายอาเสือไปเลี้ยงที่ห้องทำงานของตากวางก่อน ตากวางยังไม่มาทำงานแล้วพวกเธอ
ก็ช่วยเลี้ยงหนูคนนี้ด้วยเดี๋ยวซ้อบวกเงินเพิ่มให้"
"ได้เจ้าค่ะนายแม่"
"นี่เธอจะเรียกซ้อใหญ่หรือนายแม่ ไปพาเด็กไป ส่วนเธอเสือ"
"ครับซ้อ"
"ตั้งใจทำงานให้เต็มที่ วันนี้มีงานเขียนแบบประตูบ้านคุณถากูลฝากเธอคิดแบบด้วยเดี๋ยวซ้อส่งดีเทลให้
แล้วสัปดาห์หน้า ตากวางลูกชายของซ้อจะเข้ามาเรียนรู้งาน ซ้อฝากลื้อด้วยเเล้วกัน"
"ขอบคุณซ้อมากนะครับ"
"ตั้งใจทำงานให้ดี เรื่องลูกไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวซ้อเป็นธุระช่วงเลี้ยงให้เอง"
เมื่อซ้อพาลูกชายของเสือไปช่วยเลี้ยง เสือก็มีกำลังใจในการทำงานมากขึ้น เขาตั้งใจทำงานที่ได้รับจนออก
มาดีเเละเป็นที่ชื่นชอบของลูกค้า เสือจึงนับว่าเป็นช่างออกเเบบและตัดประกอบมือ 1 ของที่นี่
ที่ห้องทำงาน เจ้าสัวตง เจ้าของโรงงานก็เข้าออฟฟิศมาตรวจงานตามปกติ
"หือ อากิมลั้ง นั้นเด็กที่ไหนมานอนที่ห้องทำงานอากวาง"
"ลูกชายอาเสืออีหนะ อีกับเมียเลิกกัน ส่วนลูกก็ไม่มีคนดูแล ถ้าอั๊วไม่รับมาช่วยเลี้ยงเราเสียช่างฝีมือดีไปแน่"
"หือ นี่งานของเสี่ยถากกูลนี่ ใครออกแบบกันใช้ได้เลยนะ"
"ก็อาเสือไง ฝีมืออีพัฒนาเเละเก่งมาก ทางคุณถากูลตอบตกลงให้ทางเราตัดปประกอบเเละไปติดตั้งได้เลย"
"ดี ว่าเเต่เจ้าเด็กกนี่ก็โหงวเฮ้งดีนี่ มีราศรีมังกรในตัว อากิมลั้ง"
"ค่ะเจ้าสัว"
"ลื้อว่าอากวางอีจะเป็นนต้วนซิ่วไหม"
"เจ้าสัวค่ะ มองมาจากดาวเทียมยังรู้เลยค่ะว่าอากวางอีไม่ชอบผู้หญิง เจ้าสัว จะทำอะไรลูก อั๊วไม่ยอมนะ"
"ฮื้อ อากิมลั้ง ลูกเป็นต้วนซิ่วไม่ได้เป็นฆาตกรสักหน่อย อีกอย่างโลกมันก็ไปไกลแล้ว อั๊วว่าถ้าอากวางกับ
อาเสืออีเข้ากันได้ ลูกอาเสือก็จะเสริมบารมีให้กับกิจการเราได้ แต่ถ้าอีสองคนไม่ใช่คู่กัน อั๊วก็จะรับอุปการะ
ลูกชายอาเสือมันเอง"
"เจ้าสัวค่ะ พูดจริงหรือเปล่า"
"อากิมลั้งลื้อคิดว่าคำพูดอั๊วมันเชื่อถือไม่ได้เหรอ"
"ใช่ค่ะ อั๊วเก็กซิมคำพูดเจ้าสัวมาเยอะละ"
"แต่เรื่องนี่อั๊วพูดจริง ลื้อดูสิอีน่ารักขนาดนี้เมียอาเสือนี่ก็ใจดำจริงๆ แค่มีผัวจนมันก็ทนไม่ได้ อาเสือมันก็ขยัน
ทำมาหากิน เหล้ายาไม่ค้องแวะ ฮื้อ อากิมลั้งลื้อต้องทำให้ลูกชอบอาเสือให้ได้นะ"
"ให้เป็นเรื่องของบุพเพดีกว่านะคะ เจ้าสัว เอ่อรบกวนเซนต์เช็คค่าเเรงคนงานด้วยค่ะ จะสิ้นเดือนเเล้ว"
ความน่ารักน่าชังของสิงห์น้อยก็ทำเอาเจ้าสัวถึงกับคิดการใหญ่ แต่ว่าคุณหนูกวางจะสนใจเสือหรือเปล่านี่สิ
หนุ่มนักเรียนนอก จบบริหารเกียรตินิยม โปรไฟล์โคตรหรู แต่เสือนี่สิจบแค่ ปวช.ช่างเขียนแบบ พ่อหม้าย
เมียทิ้ง ลูกติด และจนอีกด้วย เคมีมันไกลกันจัง
หลังจากเสร็จงานเจ้าสัวก็เข้ามาเล่นกับลูกของเสือพร้อมทั้งสั่งข้าวมาให้โดยที่ปกติเจ้าสัวไม่เคยเลี้ยงข้าวใคร
นอกจากให้เงินไปหากินกันเอาเอง สงสัยเด็กคนนี้จะไม่ธรรมดา
"ขออนุญาตครับ สวัสดีครับเจ้าสัว"
"เออ หวัดดี มีไรเสือ"
"ผมจะขอพอลูกชายไปกินข้าวครับ"
"ฮั๊วสั่งอาหารมาให้ลูกลื้อเเล้ว ดูสิเลี้ยงลูกยังไงให้ดูผอม ลื้อไปกินข้าวเหอะไม่ต้องห่วงอาตี๋น้อยอั๊วเลี้ยงให้เอง"
"แต่.... ผม....."
"ไม่มีเเต่ ลื้อมีเงินกินข้าวใช่ไหม"
"มีครับ"
"เท่าไหร่"
"ทั้งตัวมีอยู่ 100 ครับ"
"100 แค่ค่าข้าวลื้อก็หมดเเล้ว ไปไปลื้อไปกินข้าวไม่ต้องห่วงลูก ถ้าอยากตอบแทนอั๊วก็ทำงานให้อั๊วดีดี"
"ขออนุญาตค่ะ"
"มันจะขอญาตไรนักหนาอาปุ๊กลุค"
"กับข้าวมาส่งค่ะห้องอาหารพร้อมเเล้ว แล้วซุปเห็ดบำรุงร่างกาย และไก่ตุ๋นของคุณหนูก็เตรียมพร้อมเเล้วค่ะ"
เสือรู้สึกน้ำตาตกในที่เขาไม่มีปัญญาที่จะซื้อของดีดีให้ลูกชายได้กิน สิงห์เดินมาหาพ่อพร้อมกับพูดว่า...
"ป้อครับ กินเข้ากัน สิงห์หิวเเล้ว"
เสือรู้ดีว่าเขาไม่ควรร่วมโต๊ะอาหารใครคนอื่นว่าได้ จึงลูบหัวลูกน้อยเเล้วบอกว่า...
"สิงห์ครับ สิงห์ไปทานข้าวกับท่านเจ้าสัวนะครับ พอดีพ่อยังงานไม่เสร็จ เดี๋ยวพ่อกินเองที่โรงอาหาร สิงห์
อย่าดื้อกับท่านนะครับ"
"ไม่เอาสิงห์จะกินข้าวกับป้อ"
"อย่าดื้อสิครับ ให้ผู้ใหญ่รอไม่น่ารักนะครับ เจ้าสัวครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ"
เสือเดินออกไปจากห้องทำงานของคุณกวางในสภาพน้ำตาตกในที่เขาเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย
"เป็นไรว่ะไอ้เสือ แล้วลูกมึงอะ"
"เจ้าสัวกับซ้อพาไปกินข้าวที่ชั้นบนหว่ะ"
"เอ้าก็ดีแล้วไงท่านเมตตาลูกมึง กินเเม่งแต่ไข่เจียว กินกับข้าวพวกกูก็ได้ มึงก็เพื่อนพวกกูนะเว้ย"
เป้กับวิทพูดปลอบใจเพราะรู้ในความรู้สึกของเพื่อนดีว่ามันเจ็บแค่ไหน ทั้ง 3 เป็นเพื่อนสนิทที่รักกันมาก
"ขอโทษนะครับตรงนี้มีคนนั่งไหม"
เสียงชายหนุ่มหน้าตี๋ หล่อใส่เอ่ยยขึ้นพร้อมถือจานข้าวและเเก้วน้ำมาขอนั่งที่โต๊ะของเสือ วิทเลยพูดว่า...
"ได้ครับ นั่งข้างไอ้เสือก็ได้ครับ ว่าแต่นายเด็กใหม่เหรอไม่เห็นคุ้นหน้า"
"อ่อใช่ครับ ที่นี่ดูอบอุ่นดีนะครับ"
"ใช่ครับ เจ้าสัวกับซ้อดูแลพนักงานทุกคนเหมือนลูกหลาน ให้ความยุติธรรมและความเท่าเทียม ที่นี่เลย
น่าอยู่ ผมชื่อเป้ นี่ไอ้วิท และข้าง ๆ นายชื่อเสือ"
"ครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน ว่าแต่ทำไมทานแต่ไข่เจียวอะ เตี่ย เอ๊ย เจ้าของโรงงานกดเงินเดือนเหรอ"
เด็กหนุ่มเอ่ยถามเสือ เสือเลยตอบว่า...
"คนจนอย่างผมมีตังค์ซื้อไข่เจียวได้ก็บุญแล้ว แล้วจะทำงานไหวเหรอดูบอบบางจัง อ้อนแอ๋นจัง"
"นี่ นาย พูดดีดี ถึงผมจะตัวเล็กแต่ผมก็แรงเยอะนะนาย อะนี่ผมแบ่งให้ จะได้มีแรงทำงาน"
"ไม่เอา ไม่ชอบแย่งใคร"
"ผมตักให้ กินเข้าไปอย่าพูดเยอะ"
เด็กหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นไกล นี่คือคุณกวาง ลูกชายของเจ้าสัวตงกับซ้อกิมลั้งที่แอบปลอมตัวมาเป็น
คนงานมาดูเชิงพฤติกรรมพนักงานที่นี่ ซึ่งก็ไม่มีใครรู้ว่าคุณกวางหน้าตาเป็นอย่างไร ที่ที่กวางรู้แน่ ๆ
คือ เสือ ใช่อะ......
"ไอ้น้องว่าเเต่เอ็งชื่อไร"
"ผมชื่อฟาง ฟ ฟัน สระอา ง งู"
"ชื่อคล้ายลูกชายเจ้าของโรงงานเลย เด็กนอก โปรไฟล์ดี ไอ้เสือสนใจเปลี่ยนแนวเปล่า"
"ไอ้เป้พูดจาระวังหน่อย ลูกเจ้านาย อีกอย่างกูพ่อหม้ายเมียทิ้งเหตุเพราะกระเป๋าแยนไม่มีตังค์ ใครอยาก
จะมาทนอยู่ด้วย"
"ไม่จริงนะ ถ้าเปิดใจที่จะรักใคร เรื่องเงินมันก็ไม่สำคัญ"
"ไม่สำคัญแล้วเมียข้าจะทิ้งข้าทำไมว่ะไอ้หน้าอ่อน"
"ก็เมียพี่มันไม่รักพี่ไงไอ้หน้าแก่ "
"เดี๋ยวเรียกข้าไอ้หน้าแก่ อยากมีเรื่องเหรอ"
"ก็แก่จริงอะ ผมเพิ่ง 26 "
"เออเด็กหว่ะ ไอ้เสือ มึง กู ไอ้เป้ 36 แล้วนะ แก่กว่ามันตั้ง 10 ปี"
"แก่เเล้วไง จะลองไหมหละ"
คุณหนูกวางถึงกับหน้าแดง ก้มหน้ากินข้าวเงียบเลยเจอพี่เสือขู่เข้าไป เสือเองก็ชักรู้สึกแปลก ๆ กับเด็ก
คนนี้ยังไงชอบกล เขาเลยถามฟางว่า....
"แล้วนี่เอ็งได้อยู่แผนกไหน"
"HR ให้มาช่วยแผนกเขียนแบบ"
"นั้นเอ็งก็ต้องอยู่กับข้าดิ เจอคนแก่แน่ จะรับน้องให้ร้องขอชีวิตเลย"
"จะปูเสื่อรอก้แล้วกันครับ"
แหม๊.....ดูท่าน่าจะมวยถูกคู่ซะเเล้วคุณหนูสุดแสบกับหนุ่มโรงงาน สงสัยเจ้าสัวจะได้ลูกเขยตามที่ต้องการ
แน่นอน สิงห์น้อยกำลังจะได้แม่ใหม่....
ชอบๆครับ ขอบคุณครับ สรุป แพทหรือพลอย ? ไอ้สิงห์อายุเท่าไหร่พูดได้แล้วเหรอ? ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เปิดได้น่ารักดีครับ {:5_135:}{:5_135:} ขอบคุณครับ น่าติดตามครับ เรื่องราวน่ารักมากครับอิอิ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เรื่องดีมีให้ลุ้นให้คาดเดาเป็นระยะ จะมีตอนต่อไปรึเปล่านะ พ่อเสือกะกวางน้อย โอ้ย เรื่องนี้โดนมาก รีบต่อวันละตอนเลยคับ เนื้อเรื่องดีเลยครับ เอาแล้วซิงานนี้ ขอบคุนนะ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ