เปลี่ยนเพื่อนร่วมงานเป็นนาย ตอน6
"เจ้าแมวน้อย ต่อไปไม่ต้องใส่กางเกงในแล้วนะ ไม่มีแมวที่ไหนใส่กางเกงใน แล้ววันนี้หลังเลิกงาน อยู่รอเล่นสนุกที่ออฟฟิตก่อนนะ"จู่ๆเช้าวันนึงก็มีข้อความทวีตมาหาผมอีก
'น้องบิวน้ำแตกกลางที่ประชุมแล้วยังไม่เข็ดใช่มั้ย ยังกล้ามาสั่งพี่อีกหรอ' ผมคิดในใจ และก็ยังใส่กางเกงในไปทำงานตามปกติ
เมื่อไปถึงออฟฟิตและทุกคนมาพร้อมกันแล้ว
"บิว วันนั้นบิวน้ำแตกกลางที่ประชุมเลยนะ ทำไมถึงเอาของเล่นแบบนั้นมาเล่นที่ทำงาน แล้วยังทำเป็นเจอรีโมทกับกางเกงในอีกนะ อยากให้ทุกคนเล่นสนุกกับตัวเองหรอ" ผมพูดขึ้นให้ทุกคนได้ยิน รวมถึงบิวด้วย
ทุกคนหัวเราะ ยกเว้นบิวที่หน้าแดงด้วยความอาย
"พวกเราในออฟฟิตรู้กันหมดแล้วว่าวันนั้นบิวไม่ได้ฉี่แตก แต่น้ำแตกเพราะของเล่น" ผมพูดต่อ
"เอางี้ละกัน ถ้าอยากให้เรื่องนี้เป็นความลับแค่ในออฟฟิตเรา วันนี้บิวต้องเชื่อฟังคำสั่งของพวกเราทุกอย่าง โอเคมั้ยพวกเรา ห้ามไปบอกใครถึงเรื่องวันนั้นที่เกิดขึ้นรวมถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นวันนี้ด้วย" ผมถามทุกคนในออฟฟิต แน่นอนว่าทุกคนเห็นด้วย ยกเว้นบิวที่ได้แต่ก้มหน้านิ่ง
"ดีเลย งั้นบิวออกไปซื้อข้าวมาให้หน่อยสิ เมื่อเช้าแนนไม่ได้กินข้าวมา" แนนพูดขึ้นเป็นคนแรก
"ตอนกลับฝากเอาเอกสารที่บัญชีลงมาให้ด้วยนะ" นาพูดเสริม
ทุกคนดูจะสนุกที่วันนี้มีคนให้ใช้งาน
พวกเราหัวเราะกัน ส่วนบิวเริ่มหน้าเสียที่อยู่ๆก็ต้องกลายมาเป็นคนใช้พวกเรา แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ ค่อยๆเดินออกไปเพื่อซื้อข้าวมาให้แนน
ไม่นานนักบิวก็กลับมาพร้อมข้าวและเอกสาร
ยังไม่ทันจะได้นั่งทำงาน โจ้ก็พูดขึ้น
"น้องบิว วันนี้พี่ปวดไหล่จัง มานวดให้หน่อยสิ"
ทุกคนหัวเราะขึ้น บิวก็ได้แต่ทำตามที่โจ้สั่ง
ดูทุกคนจะสั่งอะไรที่ธรรมดาเกินไป ผมเลยแกล้งทำแก้วกาแฟหกบนโต๊ะ
"กาแฟหกหมดเลย บิวเช็ดให้หน่อยสิ"
"ค่ะพี่บี เดี๋ยวหนูออกไปเอาผ้ามาเช็ดให้"บิวตอบกลับพร้อมมองค้อนผม
"ไม่ต้องหรอก หาผ้าในออฟฟิตนี่แหละ" ผมตอบ
"ในออฟฟิตไม่มีผ้าหรอกพี่" บิวตอบ
"ทำไมจะไม่มี เสื้อผ้าก็ถอดมาเช็ดได้" ผมบอก ทุกคนหัวเราะ ส่วนบิวเริ่มหน้าเสีย
"จะถอดชิ้นไหนมาเช็ดก็ได้ พี่ไม่บังคับ"ผมกล่าวเสริม
บิวไม่รู้จะทำยังไง ค่อยๆหันหลังถอดเสื้อออกด้วยมือที่สั่นเทา ทุกคนหันไปมองด้วยความทึ่ง แล้วบิวก็ถอดเสื้อในออกมาก่อนที่จะใส่เสื้อกลับไปเหมือนเดิม ทุกคนในออฟฟิตมองกันตาไม่กระพริบ เพราะบิวใส่เสื้อขาวและค่อนข้างบางและรัด ทำให้เห็นหัวนมทะลุเสื้อค่อนข้างชัด
บิวเอาเสื้อในมาซับน้ำกาแฟที่ผมทำหก สายตามองค้อนมาที่ผม เช็ดไปสักพักจนเสื้อในเริ่มชุ่ม แต่กาแฟก็ยังไม่หมด
"เช็ดให้เกลี้ยงสิ ยังไม่หมดเลย ถอดมาเช็ดอีก"ผมสั่ง
บิวหน้าถอดสี แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเดินเข้ามุมออฟฟิตไปค่อยๆถอดกางเกงออกตามด้วยกางเกงใน
"หูว โคตรขาว"โจ้อุทานขึ้นมาทันที
"พอเถอะพี่ เกินไปแล้วนะ"นาร้องห้ามเมื่อเห็นเพื่อนสาวต้องแก้ผ้ากลางออฟฟิต แต่ผมและคนอื่นๆไม่มีใครสนแล้ว ได้แต่ตะลึงกับผิวที่ขาวเนียนของน้องบิวและความใจกล้าที่ทำตามที่สั่งจริงๆ แล้วน้องบิวก็รีบใส่กางเกงกลับก่อนที่จะเอากางเกงในมาเช็ดกาแฟที่หกจนแห้ง
เมื่อเช็ดเสร็จ แนนก็ถามขึ้น
"บิวไม่อายหรอ อยากโชว์มากใช่มั้ย งั้นก็ถอดเสื้อผ้าออกให้หมดเลยสิ"
"ไม่นะ บิวไม่กล้าหรอกแนน"บิวร้องเสียงหลง
"หรือจะให้แนนเอาเรื่องที่บิวน้ำแตกแล้วก็ถอดเสื้อกับกางเกงในใยออฟฟิตไปบอกแผนกอื่นด้วย"แนนขู่
บิวไม่มีทางเลือก คิดว่ามาถึงขั้นนี้แล้ว และในออฟฟิตก็มีแต่พวกเรา ถึงจะอายแค่ไหนแต่เรื่องมันก็จะได้จบในออฟฟิต บิวค่อยๆถอดเสื้อผ้าที่เหลือออกด้วยมือที่สั่นเทา
ทั้งชายและหญิงที่ได้เห็นต่างก็ตาโตกับสาวสวยที่เปลือยกายตรงหน้าเช่นนี้ ผู้ชายทุกคนถึงกับต้องกุมเป้าที่พองโตออกมา รวมถึงผมด้วย
แล้วแนนก็เอาเสื้อผ้าบิวไปเก็บในเก๊ะ ล็อกกุญแจไว้ ปล่อยให้บิวยืนเปลือยกายอยู่กลางออฟฟิตเช่นนั้น สักพักนาก็บอกให้บิวกลับไปนั่งทำงาน แน่นอนว่าตลอดเวลานั้น ออฟฟิตของเรางานแทบไม่เดิน ทุกคนมองบิวตาเป็นมัน ในขณะที่บิวเองก็ไม่มีจิตใจจะทำงาน ใครล่ะจะมีสมาธิทำงาน เมื่อต้องเปลือยกายอยู่ท่ามกลางเพื่อนร่วมงานในออฟฟิต ที่ปกติทำงานอยู่ด้วยกันดีๆ
เมื่อถึงตอนกลางวัน พวกเราทุกคนก็ออกไปทานข้าวกัน แน่นอนว่าบิวไม่ได้ออกไปเพราะแนนไม่ยอมคืนเสื้อผ้าให้
ทานข้าวกันเสร็จพวกเราก็กลับลงมาโดยที่ผมซื้อข้าวมาฝากบิวด้วย แต่ผมอยากจะให้บิวอับอายขึ้นอีก ยังแค้นไม่หายที่จะมาแบล็กเมล์ผมเมื่อเช้า ผมไม่ได้เอาช้อนส้อมมาด้วย
"บิวมากินข้าวสิ"ผมเรียกบิว
"ขอบคุณค่ะพี่บี"บีหิวมากจนลืมความแค้นไปชั่วคราว แต่แล้วผมก็วางข้าวกล่องลงกับพื้นกลางออฟฟิต
"มากินตรงนี้ ห้ามใช้มือนะ"ผมสั่ง
"บ้าหรอพี่ หนูไม่ใช่หมาใช่แมวนะ"บิวเถียง
"จะมากินกับพื้นหรือจะให้พี่เรียกแผนกอื่นเข้ามาในออฟฟิต มาเห็นบิวในสภาพนี้ ถึงยังไงก็ไม่มีอะไรต้องอายแล้วล่ะ แก้ผ้ามาทั้งวันแล้ว" ผมตอบกลับ
บิวค่อยๆเดินออกมาจากโต๊ะค่อยๆคลานเข้ามา ตัวสั่น เหมือนจะร้องไห้ คงไม่เคยคิดว่าต้องมาทำอะไรน่าอายขนาดนี้มาก่อน บิวค่อยๆนั่ง อยู่ในท่าคลานแล้วก็เริ่มก้มลงไปกินข้าวที่อยู่กับพื้น ไม่ต่างกับหมาแมวตัวนึง ซึ่งทำให้ผมสะใจมาก มาเรียกผมแมวน้อย ทีนี้ใครกันล่ะที่เป็นแมว
บิวกินข้าวกล่องที่อยู่กับพื้นจนหมดตามคำสั่งของผม แล้วก็ลุกจะกลับไปที่โต๊ะ ผมกำลังจะไปเก็บกล่องเปล่า โจ้ก็พูดแทรกขึ้นมา
"บิว กินเสร็จก็เอากล่องไปทิ้งที่ถังด้วยสิ"
บิวหน้าเสีย ถังขยะที่ว่ามันอยู่นอกออฟฟิต ซึ่งต้องเดินออกไปและผ่านออฟฟิตอื่นอีก2ออฟฟิต ซึ่งมีคนนั่งทำงานอยู่เต็มไปหมด
"บ้าหรอโจ้ มีคนอื่นอยู่ข้างนอกตั้งเยอะแยะ เกิดคนอื่นเห็นทำไง"บิวปฏิเสธ
"อาจจะเห็นหรืออาจไม่เห็น แต่ถ้าบิวไม่ไปทุกคนในบริษัทจะได้รู้ถึงเรื่องที่บิวทำแน่"โจ้ขู่
ลังเลอยู่สักพักแต่ด้วยเสียงเชียร์ของเพื่อนๆ สุดท้ายบิวก็หยิบกล่องข้าวแล้วค่อยๆเปิดประตูออฟฟิต มองซ้าย มองขวาก่อนที่จะย่องออกไป พอถึงประตูถัดไปบิวต้องหมอบลงแล้วค่อยๆคลานเพื่อไม่ให้ใครมองเห็น บิวตื่นเต้นมากมาก กลัวใครจะเปิดประตูออกมา ถ้ามีคนออกมาต้องเห็นบิวในสภาพเปลือยเปล่ากำลังคลานอยู่เช่นนี้ และกลายเป็นเรื่องแน่ บิวคลานผ่านทั้ง2ออฟฟิตจนไปถึงจุดทิ้งขยะ ในขณะที่ทิ้งขยะก็มีคนเปิดประตูออกมา บิวสะดุ้งรีบหลบอยู่หลังถังขยะทันที ภาวนาขอให้คนที่เดินออกมาไม่ได้มาทางนี้ แต่เสียงฝีเท้ากลับใกล้เข้ามาเรื่อยๆ บิวหลับตาปี๋ เหวื่อผุดออกมาทั่วตัว ตรงนี้ไม่มีที่ให้หลบแล้ว ถ้าเขามาทิ้งขยะต้องเจอบิวแน่ เสียงเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และแล้วเขาก็เลี้ยวลงลิฟต์ไปก่อนที่จะถึงถังขยะ
บิวรีบวิ่งกลับไปที่ออฟฟิตของตน โดยไม่ได้กลัวคนจะมองผ่านประตูมาเห็นอีกแล้ว บิวเปิดประตูเข้าไปได้ก็นั่งพับเพียบลงกับพื้นทันที ขาหมดเรี่ยวแรงจากความตื่นเต้น หายใจหอบถี่ จนผมต้องเข้ามาประคองให้บิวกลับไปที่นั่งของตน
"โห บิวแน่มาก ไม่คิดว่าจะกล้าทำตามที่โจ้มันบอกจริงๆ"
"ฉันลุ้นแทนเลย กลัวคนจะเห็นมาก"
"ตื่นเต้นมั้ยแก ไม่มีแรงเดินเลยหรอ"
เสียงฮือฮาบวกกับเสียงหัวเราะดังไปทั่วออฟฟิต บิวฟุบหน้าลงกับโต๊ะ อยากจะร้องไห้กับสิ่งที่เพิ่งผ่านมา
ผ่านไปสักพักนึกขึ้นได้ว่าทำไมไม่เห็นแนนเลยหลังจากที่ไปกินข้าวกันมา
"พี่บี แนนไปไหนหรอ หนูอยากได้เสื้อผ้าหนูคืนแล้ว" บิวถามหาแนนกับผม
"อ๋อ เห็นแนนขอลาครึ่งวันน่ะ เห็นว่ามีธุระด่วน"ผมตอบกลับ
"อ่าว แล้วเสื้อผ้าหนูล่ะ แนนเก็บไว้ในเก๊ะแล้วล็อกเอาไว้ด้วย"บิวถามด้วยความตกใจ
"เออ นั่นสิ สงสัยเจ้าแนนลืมแน่เลย ลองโทรหาสิ"ผมบอกกลับ
แล้วบิวก็โทรหาแนน แต่แนนไม่รับสายเลย ยิ่งทำบิวร้อนรุ่ม แล้วจะกลับบ้านยังไงกันนะ วันนี้
บิวโทรหาแนนไม่หยุด หวังให้แนนรับสายสักที แต่ก็ไม่เป็นผล โทรไปตลอดจนแบตมือถือจะหมด บิวก็ยอมตัดใจ บวกกับถึงเวลาเลิกงานแล้ว คนอื่นเริ่มกลับบ้านกัน
"สนุกมากเลย วันนี้"
"อยากจะเล่นแบบนี้อีกจัง"
คนอื่นๆก่อนกลับก็แซวบิวและชอบใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ แต่ก็สัญญาว่าจะเก็บเรื่องที่เกิดขึ้นไว้เป็นความลับแค่ในออฟฟิต และไม่นำมาทรมานบิวอีก
จนเหลือแค่ผมกับบิวในออฟฟิต แล้วบิวก็ขอร้องผม บอกให้ผมไปหาเสื้อผ้ามาให้เธอหน่อย เธออยากกลับบ้านแล้ว ผมนึกสนุกขึ้นได้เลยถามหาไข่สั่นกับบิว บิวบอกยังเก็บไว้อยู่ในออฟฟิตไม่ได้เอากลับคอนโด ผมเลยให้เธอเอามาให้ผม เสร็จแล้วผมก็เอาไข่สั่นมามัดกับด้าย
"พี่บีจะทำอะไร "บิวถาม
"ก็จะพาบิวกลับบ้านไง " ผมตอบพร้อมทั้งจับบิวเอามือไพล่หลังแล้วก็เอาเชือกมามัดแขนบิวไว้ข้างหลัง
ผมเอาผ้าปิดตามาปิดตาบิวไว้
"ปิดตาเอาไว้ก็ไม่มีใครเห็นแล้ว หึหึ"
สุดท้ายผมให้บิวอ้าขาออกแล้วค่อยๆเอาไข่สั่นที่มัดด้ายไว้ยัดเข้าหีของบิว
"พี่บี หนูเสียว อ๊า อย่าพี่บี มันลึก"บิวร้องบอก
" พี่รับปากว่าจะเอาไข่สั่นนี่กลับไปที่คอนโดบิวให้นะ ส่วนตัวบิวจะไปถึงคอนโดรึเปล่าอยู่ที่บิวเองว่าจะกลับไปพร้อมไข่สั่นได้รึเปล่าหรือจะถูกทิ้งไว้กลางทาง ก็ขึึ้นอยู่กับบิวเอง แต่ถ้ามันหลุดออกจากหี พี่ไม่ใส่กลับไปให้นะ" ผมบอกเงื่อนไขในการพาบิวกลับบ้าน
"ทีนี้อยากให้พี่ยัดแค่นี้หรือยัดเข้าไปให้ลึกอีกล่ะ"
บิวได้ยินดังนั้นก็เงียบไป
"เอาล่ะ พร้อมนะ" ผมถาม
"อย่าเพิ่งพี่บี ยัดเข้าไปลึกอีกนะ"บิวร้องบอก
ผมยิ้มอย่างภูมิใจกับเกมเสียวนี้และค่อยๆดันไข่สั่นในหีของบิวให้เข้าไปลึกอีก
"อ๊า อื๊อ พี่บีหนูเสียวมาก อ๊า ยัดเข้ามาอีก อื๊อ ลึกอีก อึ๊ก" บิวร้องขอให้ผมยัดไข่สั่นเข้าไปลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ กลัวว่ามันจะหลุดออกมาแล้วจะถูกทิ้งไว้ เพราะตอนนี้บิวอยู่ในสภาพที่มองอะไรไม่เห็นและมือก็ถูกมัดไว้ ทำให้ไม่สามารถดึงผ้าปิดตาออกได้ ถ้าถูกผมทิ้งเอาไว้ ก็ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อ จะหาที่หลบ ที่ซ่อนก็เป็นไปไม่ได้ ด้วยความกลัว บิวขอร้องให้ผมยัดไข่สั่นเข้าไปให้ลึก จนลืมคิดไปว่าความเสียวที่ได้รับจากไข่สั่นนี้ ยังไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำเพราะมันยังไม่ได้เปิดสั่นเลยด้วยซ้ำ
"อื๊อ ไม่ไหวแล้วพี่บี ลึกได้แค่นี้แหละ" บิวร้องบอก
โอเคพร้อมแล้วก็ไปกันเถอะ ผมบอกพร้อมทั้งค่อยๆดึงด้ายที่ผูกกับไข่สั่นไปที่ประตู พอด้ายตึงบิวก็ค่อยๆก้าวขาตามไปข้างหน้า ผมไม่ลืมที่จะหยิบรีโมทไปด้วย พอพ้นหน้าประตู ผมกดรีโมทให้ไข่สั่นทำงาน บิวขาสั่น
"อื๊อ พี่บี อย่า "บิวร้องห้าม แต่ไม่เป็นผล ผมดึงด้ายเลี้ยวซ้าย บิวขาสั่น แต่ก็ต้องก้าวเดินตาม ผ่านไปไม่กี่ก้าวผมก็เร่งความแรงของไข่สั่นขึ้นอีก บิวเริ่มคราง และเดินช้าลง ผมไม่่สนใจ เร่งความแรงพร้อมทั้งดึงด้ายไปข้างหน้า จนไข่สั่นออกมาอยู่ตื้นขึ้น นั่นทำให้บิวยิงเสียว แต่ก็ต้องขมิบหีไว้แน่น ยิ่งขมิบก็ยิ่งเสียว จนน้ำเงี่ยนเริ่มเอ่อเต็มร่อง ทำให้บิวต้องเกร็งขึ้นไปอีก
"มีคนเดินมา รีบหลบเร็ว"ผมบอกพร้อมทั้งกระตุกเชือกทางขวา บิวรีบเดินมาตามเชือก
"นั่งลง"ผมสั่ง
บิวค่อยๆนั่งลงช้าๆแต้ก็หนีบขาไว้แน่น บิวตัวสั่นด้วยความกลัวที่คนจะเดินผ่านมาเห็น
"เงียบไว้นะ หนูอยู่หลังตู้ เขาไม่น่าจะเห็น"ผมบอกพร้อมทั้งเร่งเครื่องไข่สั่นให้แรงสุด
"อ๊า " บิวเผลอครางออกมาก่อนที่จะชักดิ้นชักงออยู่กับพื้นด้วยความเสียว แต่บิวก็กัดปากไว้แน่น บิวเสียวมากจนทนไม่ไหวอยากจะเอามันออกมา อยากจะร้องให้ลั่น แต่ก็กลัวคนจะมาเห็น ได้แต่กลั้นเสียงไว้สุดชีวิต
"เก่งมาก เขาผ่านไปแล้ว"ผมบอกบิว
บิวร้องทันที แต่ก็ต้องพยายามร้องให้เบาที่สุดเพราะไม่รู้ว่าแถวนี้จะมีคนอยู่รึเปล่า
"อ๊า อ๊า พี่บี อื๊อ พอ พอ ได้ อ๊า แล้ว "บิวเริ่มพูดไม่เป็นคำ หารู้ไม่ว่าผมแค่หลอกเธอว่ามีคนเดินมา ความจริงแล้วไม่มีใครอยู่แถวนี้เลย
แล้วผมก็เบาเครื่องให้บิวแล้วก็กระตุกเชือกและค่อยๆลากไปให้บิวเดินต่อ น้ำเงี่ยนที่ไหลออกมาทำให้ไข่สั่นยิ่งลื่น บิวยิ่งต้องเกร็งหีให้ตอดรัดไข่สั่นเอาไว้ให้แน่นที่สุด
ผมจูงหีบิวเดินเล่นรอบที่ทำงานสักพักใหญ่ก็ปรับสั่นแรงสุด
"พี่บี หนูเสียว ยังไม่ถึงรถอีกหรอ"
"หรือจะให้ดึงออกล่ะ"ผมถาม
"อย่านะพี่ อย่าดึงออก อื๊อ เสียว อื๊อ"บิวร้องคราง
ผมพาบิวมายืนกลางทางเดินที่ไม่มีคนแล้วผมก็ปล่อยบิว ยืนอยู่อย่างงั้น ให้ลิ้มรสความเสียว ส่วนผมเงียบไว้
"พี่บีหยุดทำไม รีบพาหนูไปที่รถสิ" บิวถาม แต่ผมไม่ตอบ หยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอไว้
"พี่บี พี่บี พี่อยู่ไหน"บิวถามขึ้นเมื่อผมไม่จูงเธอต่อ ปล่อยให้เธอยืนบิดตัวไปมาอยู่อย่างงั้น
"ฮือๆ พี่บี อย่าทิ้งหนูไว้นะ อ๊าๆ" บิวเริ่มจะร้องไห้ ส่วนผมยังคงเงียบอยู่
บิวเริ่มกลัวที่จะถูกทิ้งไว้ตรงไหนก็ไม่รู้ ด้วยความเสียวจากไข่สั่น บิวน้ำทะลักออกมานองเต็มพื้น และเมื่อไม่เห็นว่าผมอยู่ตรงไหน บิวเริ่มเดินไปข้างหน้าช้าๆ หวังว่าจะรู้ว่าตัวเองอยู่ตรงไหน เผื่อจะหาที่หลบได้ แต่บิวเดินไปข้างหน้าก็มีแต่พื้นที่โล่ง บิวเริ่มจะร้องไห้เพราะความกลัว
ผมแกล้งเปิดประตูที่อยู่ใกล้ที่สุด ให้บิวได้ยินเสียงเปิดประตู บิวยิ่งกลัวเพราะไม่เห็นว่าคนที่เปิดประตูเป็นผมเอง ได้แต่คิดว่าคงไม่รอดแล้ว คงมีคนเดินมาเจอบิวแน่ ใครกันนะที่เปิดประตูมาสักพักผมฉุดบิวจากข้างหลัง เข้ามาในห้องเก็บของเมื่อกี้
บิวร้องเสียงหลง ที่จู่ๆก็โดนฉุด
"ใครน่ะ พี่บีหรอ ใครกัน อย่าทำอะไรหนูนะ"
ผมผลักบิวล้มลงกับพื้น
เอาไข่สั่นออกจากหีของบิว แทนที่ด้วยดุ้นของผม มือผมขยำนมบิว ทำรุนแรงเหมือนกับคนที่มาข่มขืน
"ใครน่ะ อย่าทำหนูเลยนะ"บิวคงไม่รู้ว่าเป็นผมเอง ผมก้มลงเลียและเม้มกัดที่หัวนมของบิว ดุ้นผมยัดเข้าไปในหีของบิว และเริ่มซอยอย่างรุนแรง บิวพยายามขัดขืนแต่ไม่เป็นผล เพราะมือก็ถูกมัดอยู่ข้างหลัง ได้แต่รับการขืนใจจากคนที่บิวไม่รู้ว่าเป็นใคร
บิวร้องลั่นด้วยความเสียวซ่านผสมความกลัว แต่ก็ไม่กล้าร้องดังมากด้วยไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนและจะมีคนอยู่แถวนี้รึเปล่า
ผมซอยต่อด้วยความมันจนเสร็จ ส่วนบิวน่าจะไม่ต่ำกว่า3รอบจนน่ำไหลทะลักเต็มพื้นแล้วผมก็แต่งตัว และยืนรออยู่ตรงนั้นสักพักนึงก่อนที่จะเดินเข้าไปหาบิว
"บิว ทำไมมาอยู่ตรงนี้ พี่เดินหาตั้งนาน พอดีเมื่อกี้ไอทัชที่อยู่แผนก IT เดินมาทางนี้พี่เลยต้องเนียนพามันไปอีกทาง แล้วก็กลับมาไม่เจอบิว หาอยู่ตั้งนาน" ผมแกล้งถามพร้อมทั้งฉุดบิวให้ลุกขึ้นยืน แต่บิวแทบจะยืนไม่ไหว ได้แต่สะอื้นไห้
"พี่บี ฮือๆ อย่าทิ้งหนูไว้ เมื่อกี้มีใครไม่รู้มาข่มขืนหนู ฮือๆ" บิวร้องไห้กับผม
"พี่ขอโทษนะ ตะกี้ถ้าพี่ไม่พาไอทัชเดินไปอีกทางมันต้องมาเจอบิวแน่"ผมตอบกลับ
"ไปกันต่อดีกว่า ใกล้ถึงลิฟต์แล้ว "ผมพูดจบก็เอาไข่สั่นยัดหีบิวกลับไปเหมือนเดิม
"พี่บีไม่เอาแล้ว"บิวร้องขอ
"งั้นพี่ก็เอาแต่ไข่สั่นกลับไปตามที่พี่รับปากไว้นะ ส่วนบิวจะอยู่อย่างนี้หรอ"ผมถาม
บิวแหกขาออกยอมให้ผมเอาไข่สั่นใน่ไปแต่โดยดีและผมก็จูงหีของบิวไปจนถึงรถ ระหว่างทางผมก็เปิดสั่นเหมือนเดิมจนบิวแตกไปอีก2รอบ
เมื่อขึ้นรถบิวหลับไปตลอดทางจนถึงคอนโดด้วยความเพลียจากการที่น้ำแตกไปหลายรอบ
พอไปถึงคอนโด บิวขอร้องมห้ผมไปเอาเสื้อผ้าให้ แน่นอนว่าผมปฏิเสธ และปล่อยบิวลงตรงลานจอดรถใต้คอนโด
"พี่ส่งแค่นี้แหละ หาทางขึ้นห้องเองนะ"
"หนูจะขึ้นไปยังไงพี่บี กล้องก็ตั้งเยอะตั้งแยะ" บีถามกลับ
"อันนั้นก็เป็นปัญหาของบิวแล้วล่ะ หลบกล้องไปสิ ยามก็คงไม่ดูกล้องอยู่ตลอดหรอก"ผมบอกบิว
สุดท้ายบิวก็ต้องจำใจลงจากรถผมทั้งที่ไม่ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น บิวค่อยๆย่องไปตามเงามืดก่อนที่จะก้มตัวลงแล้วค่อยๆคลานไปเพื่อให้พ้นสายตายามที่เฝ้าอยู่ จนไปถึงลิฟต์ แล้วกดลิฟต์ขึ้นไปที่ชั้น29ซึ่งเป็นห้องของบิว ตลอดเวลาที่ลิฟต์ขึ้นไป บิวกลัวมากว่าจะมีใครใช้ลิฟต์รึเปล่า ถึงจะมีกล้องอยู่ในลิฟต์แต่บิวก็ไม่สนแล้ว เพราะไม่มีแรงที่จะเดินขึ้นไปถึงห้องจริงๆ สุดท้ายบิวก็กลับถึงห้องได้ โดยไม่เจอใครแต่ไม่รู้เลยว่ายามจะเห็นเธอผ่านกล้องวงจรปิดรึเปล่า ทั้งตามทางเดินและในลิฟต์
เมื่อกลับถึงห้อง บิวทิ้งตัวลงนอนทันทีด้วยความอ่อนเพลีย อย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต
ขอบคุณครับ{:5_153:} ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]