ร่านกว่าเมีย ก็ผมนี่แหละครับ ตอนที่ 42 ตัดสินใจ(no nc)
ปุน สับสนและกังวลกับข้อมูลที่ได้รับมาเมื่อไม่นาน กังวลจนไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำงาน"เอ่อ พี่ว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่า แล้วเดี๋ยวให้ทุกคนส่งสรุปอีกทีแล้วกัน"
นทีกล่าวปิดการประชุมเพราะดูท่าทีของปุนแล้ว ประชุมไปคงไม่ได้ความคืบหน้า
พอทุกคนออกจากห้องไปแล้ว นทีเลยเดินมาพูดกับปุนด้วยความเป็นห่วง
"อย่าพึ่งคิดมากเลยปุน"
"อืม ขอบคุณครับพี่ พี่ไปทำงานเถอะครับ ผมว่าจะไปข้างนอกหน่อย"
"อืม"
นทีพยักหน้ารับแล้วเดินออกไป ปุนนั่งครุ่นคิดอยู่คนเดียว ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากดไปที่รายชื่อผู้ติดต่อ พร้อมถอนหายใจออกมา แล้วเก็บมันลงกระเป๋าดังเดิม
ปุนเดินออกจากออฟฟิศของตน และหยิบมือถือขึ้นมาอีกรอบ ก่อนจะลังเลใจ แต่สุดท้ายก็ลงมือกดโทรออก
"ฮัลโหล มีไรครับ"เสียงใสถามทันทีที่กดรับสาย
"กัส ตอนเที่ยงมาเจอกันหน่อยสิ"
"อืม"
กัสที่ตอนแรกจะเล่น แต่หลังจากได้ฟังเสียงของปุน น้ำเสียงที่ดูอึดอัด เครียด กัสเลยแค่ตอบรับไปคำเดียว
พอถึงเวลาพัก ปุนได้พากัสไปยังร้านอาหารหรูในโรงแรมที่ได้จองไว้ก่อนหน้า
"โห กินหรูจัง"
"พอดีเราอยากได้ความเป็นส่วนตัวหน่อยน่ะ"
"อ๋าาา เคเค แล้วมีเรื่องอะไรอะ"
กัสถามออกมาจรงๆทันทีที่ก้นแตะกับเบาะเก้าอี้ ปุนเลยเริ่มปรึกษาทันที
"คืองี้ สมมตินะ ว่ากัสรู้จักกับคนๆหนึ่งอยู่ แต่มารู้ทีหลังว่า จริงๆแล้ว คนๆนั้นไม่ได้เป็นเหมือนที่กัสคิด กัสจะยังคบคนๆนั้นอยู่ไหม"
"นี่เรื่องสมมติใช่ไหม ไม่ใช่เรื่องของนายหรอ"
"มะ ไม่ใช่ เรื่องสมมติ"
"ฮิฮิ สมมติก็สมมติ"กัสแอบขำออกมาเพราะร้อยทั้งร้อย ประโยคเกริ่นเหล่านี้ก็มักจะเป็นเจ้าตัวนี่แหละที่เจอ
"ก็ ง่ายๆเลยนะ จากประสบการณ์ที่สั่งสมมานาน คนเราเวลาเจอกัน รู้จักกัน มักจะแสดงแต่ด้านดีๆให้อีกฝ่ายหรือแม้แต่คนทั่วไปได้เห็น ยกเว้น...."
"ยกเว้น?"
ปุนยื่นหน้ารอคำตอบด้วยความสงสัย
"ยกเว้นคนที่เกลียดอะ"
"โถ่ ก็นึกว่าอะไร"
"นี่ ปุน ปุนเองมีคนที่รู้จักและเข้าใจปุนไหม"
"กะ ก็คิดว่าพอมี"
"แล้วเขารู้เรื่องทุกอย่างของปุนไหม"
ปุนนิ่งคิดตามก่อนจะก้มหน้าตอบเสียงอ่อน
"มะ ไม่ ไม่มี"
"ใช่ป่ะ ไม่ว่าใครก็มีพื้นที่ส่วนตัวกันทั้งนั้น การที่เราจะหวังให้คนๆนึงเป็นแบบที่เราคิด มันน่าอึดอัดแย่"
"อืม ก็จริง"
"ที่เราโสด ไม่ใช่ว่าไม่มีคนเอานะ แต่เพราะเราเลือกต่างหาก การที่เราเอาชีวิตของตัวเองไปผูกไว้กับใคร แล้วต้องคอยเทคแคร์อารมณ์ความรู้สึกนึกคิดของอีกฝ่าย ถ้าไม่เข้าใจกันมากพอ จะพาลทำให้ทุกข์ทั้งสองฝ่าย"
"อืม ขอบคุณนะ"
"ไม่เป็นไร เราคิดค่าปรึกษา"
"คำแนะนำจากคนโสด แต่ก็ได้ผลนะ ยอมจ่าย"
"แร๊ง"
"ฮ่าๆๆๆ"
ทั้งสองก็หัวเราะออกมา ปุนเองช่วงนี้เครียดๆ ไม่ได้หัวเราะแบบไม่คิดอะไรมาซักพักแล้ว
พอเลิกงานปุนขับรถไปบ้านของตนที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้กลับเท่าไหร่ ยังดีที่มีคนสวนและป้าแม่บ้านแวะเวียนมาคอยดูบ้านให้
ที่ปุนไม่ไปคอนโดของบอส เพราะวันก่อนนทีได้รายงานกับเขาเรื่องของบอส ซึ่งปุนเองก็ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่รู้ แต่หลักฐานมันก็ชัดเจน สับสนว่าที่คบกันตอนนี้ บอสคนนี้กับคนที่ได้ยินมาเป็นคนเดียวกันไหม หนักใจจนไม่กล้าที่จะถาม เขาจะใจแคบด่วนตัดสินคนๆนึงจากอดีตได้ไหม?
บอสที่อยู่ด้วยตอนนี้ คือคนที่เปลี่ยนแปลงแล้วหรือยัง แวบนึงหลังจากคุยกับกัส ก็พอจะทำให้เข้าใจ เพราะขนาดตัวเขาเอง ก็ยังมีเรื่องบางอย่างที่ไม่อยากให้ใครรู้แม้กระทั่งบอสเองก็ตาม บอสก็คงมีเรื่องทำนองนี้บ้าง มันปกติใช่ไหม?
"กะแล้วว่าอยู่ที่นี่"
ตอนที่กำลังครุ่นคิดและกังวลอยู่ในบ้าน จู่ๆบอสก็เดินถือข้าวของพะลุงพะลังพร้อมยกชูอวดของบนมือทั้งสองข้าง
"อืม ไม่เห็นต้องหอบของมาเลย เราว่ากำลังจะไปคอนโดนายพอดี"
"คืนนี้นอนนี่ก็ได้นะ ไม่ค่อยได้กลับบ้าน ปุนคงคิดถึงบ้านล่ะสิ"
บอสพูดไปก็ยกของเข้าไปยังครัว ก่อนจะลงมือจัดแจงทำครัว ปุนนั่งมองบอสในอริยาบทต่างๆจนบอสสังเกตุได้
"มีอะไรหรือเปล่า มองผมไม่หยุดเลย" ปุนไม่ได้พูดอะไร ตอนนั้นคิดเพียงแค่อยากอยู่แบบนี้ ไม่อยากคิดถึงเรื่องอื่นเลย
ปุนเดินไปซ้อนหลังของบอสแล้วค่อยๆสอดแขนรัดเอวของบอส หน้าซบลงบนใหล่ หลับตา บอสไม่รู้ว่าปุนเป็นอะไร แต่ก็ใช้มือของตนจับมือของแฟนหนุ่มด้วยความอบอุ่น
"ไปนั่งรอแปบนึงนะ จะเสร็จแล้ว"
ปุนพยักหน้าแล้วค่อยๆถอนหน้าออก คลายมือที่โอบรัดอีกฝ่ายแล้วไปนั่งรออย่างเชื่อฟัง
ไม่นานบอสก็ยกอาหารมาจัดจานที่โต๊ะทานข้าว ระหว่างกินข้าวนั้นบอสก็พูดเรื่องตลกต่างๆที่เคยเจอ ปุนก็มองใบหน้าของบอสที่พูดไปขำไปแล้วยิ้มตาม และเขาตัดสินใจแล้ว ว่าอดีตก็ปล่อยให้เป็นอดีตไป
หลังกินข้าวเสร็จก็มานอนดูหนังกันที่โซฟา ปุนนอนหนุนตักบอสแล้วดูหนังโดยมีมือของบอสที่คอยลูบผมให้อยู่เรื่อย
"ปุน พี่มีเรื่องจะคุย....คุยด้วยหน่อย"
อยู่ๆก็มีชายร่างสูงโปร่งใส่สูทเดินเข้ามายังห้องรับแขกที่พวกเขากำลังนอนดูหนังอยู่ ปุนที่เห็นว่าเป็นใครก็รีบลุกจากตักของบอสแล้วทักทาย
"พี่ธัน เอ่อ มีอะไรหรือเปล่าครับ" ธันอ้ำอึ้งมองปุนกับบอสสลับกัน
"อ๋อ นี่บอสแฟนผมครับ ส่วนบอส นี่พี่ธัน เป็นลูกของเพื่อนพ่อเราเอง"
"สวัสดีครับ/สวัสดีครับ"
ปุนเห็นธันมองทั้งสองมีท่าทีเลิกลัก เลยจะขอตัวไปคุยเพราะอาจจะเป็นเรื่องงาน แต่ไม่ทันที่ปุนจะเอ่ยปาก บอสเป็นฝ่ายพูดออกมาก่อน
"งั้น เดี๋ยวเราไปรอบนห้องนะ"
ปุนพยักหน้ารับ บอสก็เดินขึ้นชั้นสองไป
"พี่ธันมามีอะไรหรือเปล่าครับ"
ธัน เป็นลูกชายของลุงธร เพื่อนสนิทพ่อของปุน และยังมีตำแหน่งเป็นCFO ที่ดูแลการเงินและการลงทุนของบริษัท
"ถามแบบนี้คงยังไม่เห็นสินะ" ธันว่าจบก็ยกมือถือขึ้นมายื่นให้ปุนดู ปุนรับมาดูแบบงงๆ ในหน้าจอมีภาพของปุนที่ถูกแอบถ่ายตอนที่กำลังดินเนอร์กับบอสอยู่ แต่ในภาพเห็นหน้าบอสไม่ชัด
"ครับ?"
"มีนักข่าวส่งรูปนี้มาให้พี่ อีกไม่กี่วันคงเป็นข่าว"
"แล้ว จะเป็นปัญหาไหมครับ"
"อาจจะกระทบกับหุ้นบ้าง แต่ที่พี่มาไม่ใช่เรื่องนี้"
"..."ปุนเงียบรอฟังสิ่งที่ธันจะพูด
"พี่รู้นะ ว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของปุน แต่พี่ตรวจดูแล้ว ว่าแฟนของปุน มีผลประโยชน์กับเรื่องนี้ พี่ไม่ได้จะว่าหรือใส่ร้าย แต่เพื่อตัดปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นได้ในอนาคต ปุนต้องจัดการกับเรื่องนี้ ก่อนที่มันจะเป็นปัญหา"
ปุนฟังจบก็นิ่งคิดครู่หนึ่ง
"พี่ธันอยากแนะนำว่ายังไงครับ"
ปุนเดาว่าธันคงคิดหาทางออกไว้แล้ว แค่ถามความเห็นเขาเป็นพิธี
"ทางออกของเรื่องนี้มีอยู่สองทางคือ พี่จะให้ปุนชี้แจงกับสื่อว่าเป็นการเข้าใจผิด รูปที่ออกมา เป็นเพียงการโปรโมทรีสอร์ท การที่พรีเซ็นเตอร์ไปที่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติ"
"แล้วทางที่สองล่ะครับ"
"ทางที่สอง ก็คือปุนกับแฟนยอมรับว่าคบหากันจริง และนั่นจะตามมาด้วยข้อครหา เลยจะทำการสอบจริยธรรมปุน และปลดพรีเซ็นเตอร์ออกจากทุกโปรเจค"
"ขอบคุณครับพี่ ผมขอเวลาตัดสินใจนะครับ"
"อืม ที่พี่มาก็จะมาบอกแค่นี้แหละ แต่ว่าอย่านานนะ ถ้ามีข่าวออกมาเมื่อไหร่ จะสายเกินไป"
"ครับพี่ธัน"
ธันลาปุนและกลับออกไป ปุนปิดบ้านและเดินขึ้นชั้นบน ปุนได้ยินเสียงดังมาจากห้องน้ำ เลยเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำพร้อมกันกับบอส
"ขออาบด้วยคนสิ"
"หิม แปลกๆนะครับ มีอะไรหรือเปล่า"
บอสหันตัวมาหาปุนแล้วเดินมากอดจนน้องชายที่อ่อนโยนของบอสค่อยๆแข็งเขี่ยต้นขาของปุน
"อืม อาบน้ำก่อน"
ปุนพูดเสียงกระเส่าแล้วดันบอสลงไปนอนในอ่างน้ำ ก่อนจะเปลื้องผ้าแล้วตามลงไป ทั้งสองนั่งหันหน้าเข้าหากันในอ่าง ทั้งคู่สบตากัน ปุนที่เห็นว่าบอสจ้องตาเขาไม่กระพริบ เลยเป็นฝ่ายยอมหลบตาแล้วยื่นมือไปจับที่ท่อนเอ็นของบอสชักเบาๆ
บอสที่เห็นดังนั้นเลยไม่ปล่อยให้ปุนกระทำฝ่ายเดียว ยื่นมือของตัวเองไปจับของปุนชักด้วย แต่ของปุนนั้นกลับไม่สู้เลย
"เอาล่ะ พอก่อน เป็นอะไรหืม บอกผมได้ไหม"
บอสที่เห็นว่าปุนคงเครียดจนไม่มีอารมณ์ ก็รู้ว่าปุนฝืนทำให้เขา บอสเลยจับปุนดึงพลิกตัวมานั่งอยู่เบื้องหน้าเขาแทน
บอสที่นั่งอยู่ริมอ่างซ้อนตัวของปุน ค่อยๆใช้มือลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของปุนแล้วลอดผ่านเอวดึงเข้ามากอด
"มีเรื่องอะไรหรือเปล่า"
"ปะ เปล่า ไม่มีอะไร ทำต่อเหอะ"
"ปุน ไม่เป็นไร วันนี้แค่นี้ก็ได้ มีเรื่องอะไรบอกผมได้ไหม"
"มะ ไม่มีอะไรจริงๆ"
"เราคบกันมาถึงจะไม่นานแต่ก็ไม่น้อยนะ ปุนมีปัญหาทำไมผมจะดูไม่ออก"
"..."
"ก็ได้ ถ้าปุนไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร ไว้พร้อมเมื่อไหร่ค่อยคุยนะ"
บอสพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งที่เต็มไปด้วยความกังวลและน้อยใจ ก่อนจะลุกออกจากอ่างแล้วเดินพันผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำไป
ปุนที่เห็นดังนั้นเลยรีบลุกจากอ่างเดินตามบอสไป ปุนอ้ำอึ้งไม่กล้าพูดจนบอสหันมองหน้าปุนเพื่อรอว่าปุนจะพูด แต่ปุนพูดไม่ออกบอสเลยแต่งตัวแล้วเตรียมจะออกจากห้อง
"เดี๋ยวก่อน ฟู่วววววว"ปุนตะโกนห้ามบอสและถอนหายใจยาว
"เมื่อกี้พี่ธันมา มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ นั่งก่อนสิ"ปุนเห็นบอสมองจ้องอยู่เพื่อรอฟังคำตอบ เลยต้องต้อนบอสให้ใจเย็นลงก่อน
"วันนี้มีนักข่าวส่งรูปที่เรากับนายไปทะเลด้วยกันให้พี่ธัน พี่ธันเลยยื่นข้อเสนอมาให้" ปุนนิ่งเงียบ บอสเลยเขยิบตัวมาหาปุนแล้วกุมมือของปุนไว้
"ข้อเสนออะไรหรอ"
"เราต้องชี้แจงกับสื่อว่าเรากับบอสไม่ได้คบกัน แค่ไปทำงานด้วยกันเฉยๆ หรือ..."
"หรือ?"
"หรือเราจะเปิดตัวว่าคบกันจริง แต่เราจะถูกสอบจริยธรรมเรื่องผลประโยชน์ ส่วนนายก็จะถูกถอดจากพรีเซ็นเตอร์ของโปรเจคและทุกโครงการของบริษัทในเครือ"
"แล้วปุนว่าไง"
"นี่แหล่ะ ที่เรากังวล บอสจะเลือกอะไร"
"ห๊ะ หมายถึง?"
"บอสจะเลือกอะไร เราจะเปิดตัวไหม หรือว่าจะคบกันแบบไม่เปิดเผยต่อไป"
"ปุนคิดว่ายังไงล่ะ"
"สำหรับเรา ยังไงก็ได้ เราไม่ได้สนใจว่าใครจะคิดยังไง แต่กับบอส มันคืออนาคตของนาย มันจะส่งผลต่อหน้าที่การงานของนาย เพราะฉนั้น บอสเลือกเลย"
"...."
บอสนิ่งไปชั่วขณะ เขาไม่คิดว่าปุนจะให้โอกาสเขาได้เลือก หากที่ผ่านมา คนที่ผ่านเข้ามายังชีวิตของเขา แต่ละคนล้วนต่างฉกชิงผลประโยชน์จากเขา ไม่ว่าจะเป็นอาแท้ๆ พ่อแม่บุญธรรม ผู้จัดการส่วนตัว หรือแม้กระทั่งเพื่อนที่เขาไว้ใจ ก็ยังหาผลประโยชน์จากเขา แต่ปุนนั้นไม่ใช่
ตั้งแต่เจอปุน ปุนแทบไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเลย ถ้าจะว่าปุนเป็นคนรวยอยู่แล้ว แต่คนรวยที่เคยผ่านก็ต่างจากปุน ปุนใส่ใจคนรอบข้าง เป็นห่วงความรู้สึกของคนอื่น
แม้ในตอนแรกจะมีความคิดแวบเข้ามาในหัวว่าให้ใช้ประโยชน์จากปุนแล้วหาเหยื่อรายใหม่ซะ แต่เขาก็กลับไม่ทำแถมยังซื้อเวลาอยู่กับปุนมาได้เกือบปีทั้งๆที่เขาไม่เคยอยู่กับใครนานขนาดนี้มาก่อน
"ปุน ผมคิดว่า....ปิดเรื่องของเราเอาไว้ก่อน นะ"
ปุนที่ได้ยิน แม้ในตอนแรกจะโล่งใจที่ปิดเรื่องโดยไม่วุ่นวาย แต่อีกใจกลับรู้สึกนอยด์ที่คนรักของตนไม่เปิดเผยความสัมพันธ์ แม้ปากจะบอกว่าไม่แคร์ใคร แต่ใจจริงก็อยากจะบอกให้โลกรู้ว่าผู้ชายคนนี้คือคนของเขา
บอสเห็นสีหน้าและแววตาของปุนเหมือนจะผิดหวัง เขาก็รับรู้ได้ทันทีเลยว่าปุนนั้นอยากจะเลือกอีกแบบ แต่เขาคิดดีแล้วเขาคิดได้แล้วว่าปุนไม่ควรจะเจอกับปัญหาที่เขาเป็นต้นเหตุ
หลังตัดสินใจกันได้แล้ว ทั้งสองก็นอนกอดกันด้วยความวิตกกังวลในเรื่องของอีกฝ่าย
วันต่อมา ปุนก็โพสชี้แจงบนเฟซส่วนตัว เรื่องของเขาและบอส บอสเองก็ออกจากบ้านปุนแต่เช้าตรู่ เขาเดินทางไปยังคอนโดของเขา คอนโดส่วนตัวที่ปุนไม่เคยแตะ คอนโดที่เขาใช้เป็นสถานที่ทำคอนเทนต์ต่างๆลงทวิตและโอนลี่แฟน ไม่ว่าจะเป็นการช่วยตัวเองโชว์ การรีวิวเจลหล่อลื่น อุปกรณ์หรรษา หรือแม้กระทั่งนัดแอคเค่อเพื่อคอลแลปผลงานกัน
'สวัสดีครับแฟนคลับทุกคน สำหรับคนที่ติดตามและสมัครเป็นสมาชิกโอนลี่แฟน ผมจะลงคอนเทนต์จนกระทั่งสิ้นเดือนนี้แล้วจะขอยุติการลงคลิปนะครับ คนที่อยากจะสมัครใหม่ ไม่ต้องกดแล้วนะครับ ขอบคุณที่ติดตามกันมานะครับ'
บอสตัดสินใจยุติบทบาทของตนเอง แม้จะมีคนคอมเมนท์พูดคุยเสียดาย คิดถึง บลาๆๆ แต่เขาก็ตั้งใจแน่วแน่แล้วว่าเขาจะหยุด และนี่ก็เป็นอย่างเดียวที่สามารถทำให้ปุนได้
"รอก่อนนะปุน ถ้าผมเคลียร์ตัวเองได้เมื่อไหร่ ผมจะเปิดเผยสถานะของเราได้อย่างไม่อายใคร แล้วจะคบกันอย่างสง่าผ่าเผย"
บอสพูดพึมพำกับตัวเอง แต่แล้ว นอกจากแจ้งเตือนทวิตเตอร์ ยังมีแจ้งเตือนจากไอจีและเฟซบุ๊กทำเอาบอสตกใจ พอเปิดเข้าไปดูก็เห็นคนพูดถึงข่าวของเขากับปุนที่ปุนโพสชี้แจง
คอมเมนท์ส่วนใหญ่เป็นไปในทางเดียวกัน ใช่ครับ คอมเมนท์ส่วนใหญ่ถามหาว่าบอสคือใคร รองลงมาคือชื่นชมรูปร่างหน้าตาของเขา ขณะนั้นเองปุนก็โทรเข้ามาพอดี
"อืม ว่าไงครับ"
"ไม่เป็นไรใช่ไหม"
"หืม?"
"ก็ตอนนี้ข่าวบันเทิงออกเรื่องของเราแล้ว"
"อ๋อ ไม่เป็นไร ผมโอเค ทางนั้นล่ะ ปุนเป็นไงบ้าง"
"ทางนี้เรียบร้อยดี เย็นนี้เจอกันนะ"
"ได้ครับ"
เห็นไหม ขนาดมีข่าวแค่นี้ ปุนยังโทรมาถามไถ่เพราะเป็นห่วงเขาเลย เหมือนตอนนี้ เขาจะชอบปุนจริงๆไปแล้วแฮะ
ขากลับบอสแวะซื้อของเพื่อไปเติมตู้ที่คอนโด ตอนนั้นเองมีเบอร์ปริศนาโทรมาหาเขา ตอนแรกเขาคิดว่าคงเป็นนักข่าวที่จะมาเกาะกระแสเขา บอสเลยไม่ได้รับสาย
พอกลับมาถึงห้อง เขาเห็นเบอร์นั้นโทรมาอีก เลยกดรับสายเผื่อจะมีธุระอื่น
"สวัสดีครับ"
"ใช่น้องบอสไหมครับ"
"ครับผม? มีอะไรหรือเปล่าครับ"
"อ๋อ พี่เห็นว่าน้องบอสจะเลิกทำโอนลี่แฟนแล้ว พี่เลยเสียดายน่ะ"
"!!!"บอสตกใจจนพูดไม่ออก เพราะไม่คิดว่าจะมีคนรู้ว่าแอคมืดนั้นเป็นเขาแถมยังมีเบอร์ส่วนตัวอีก
"น้องบอสครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมเงียบไป"
"ผมว่าคุณเข้าใจผิดแล้วครับ"
"พี่ว่าไม่นะ บอส วศิน นายแบบที่กำลังเป็นข่าว"
"พี่รู้ได้ไงครับ"
"อืม เอาไว้มาคุยกันต่อหน้าดีกว่า พี่รออยู่ใต้คอนโดนะ!!"
สุดยอดเลยฮะ {:5_129:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ งานเข้าบอสแล้วสิเนี่ย {:5_129:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ตัวละครลับมาจากไหน ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ มันยังไง ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ{:5_137:} ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2