หนุ่มเฟรชชี นักบาสเจ้าเสน่ห์ (เรื่องแต่ง SM) : Chapter 7 ไขข้อสงสัยของนายตำรวจ
ขออภัย ที่ห่างหายไปนาน เนื่องจาก งานยุ่งมาก แถมผมเขียนเรื่องของกล้าเพิ่มไปอีกส่วนหนึ่ง (เป็นฉากที่กล้าเข้าไปทำงานในบาร์โฮส) แต่คิดว่า ผมเองไม่เคยมีประสบการณ์ตรงนั้นเลย เขียนไปมันอาจจะหลุดโลกมากเกินไป ผิดคอนเซปต์งานเขียนของผม เลยต้องรื้อใหม่ แล้วใส่ตัวละครอื่นเพิ่มเข้าไป ซึ่งตอนหน้า จะเปิดตัว ตัวละครใหม่อีกตัวครับ“มึงเอาเสื้อผ้าไอ้เด็กสองคนนั้นมาทำไมวะ” เอกถามแบงค์ด้วยความสงสัย
“ผมอยากให้บทเรียนมันจำไว้ อีกอย่างที่เสื้อมันมีปักชื่อกับนามสกุลด้วย ถ้ามันมีปัญหา เราก็แจ้งกับทางโรงเรียนว่ามันไปทำอะไรไว้บ้าง”
“มึงนี่แม่งร้ายจริงๆ แต่มึงน่าจะเชี่ยวชาญนะ เพราะไอ้เด็กสองคนนั้นมันน้ำแตกคามือมึงเลย”
“ผมไม่ได้เก่งแค่มือนะ ปากผมก็ทำเก่งน”
“อะไรนะ” เอกแปลกใจ
“ผมหมายถึงทำกับผู้หญิงพี่” แบงค์รีบแก้ตัว
“พรุ่งนี้ไม่มีเข้าเวรหรอวะ” เอกถาม
“ไม่มีพี่ ผมว่าจะนอนพักสักวันนึง” แบงค์ตอบ
จนเมื่อมาถึงแฟลตที่พัก
“ไปด้านหลังแฟลตกันหน่อย กูมีอะไรจะให้ดู” เอกชวนแบงค์ไปที่ด้านหลังตึก ซึ่งตอนนี้ค่อนข้างเงียบสงัด เพราะส่วนใหญ่นอนกันจะหมดแล้ว
“มีอะไรพี่”
“ถอดเสื้อผ้าออก” เอกสั่งแบงค์
“พี่จะทำอะไรอ่ะ”
“กูบอกให้ถอด” เอกย้ำคำสั่ง แบงค์จึงทำตามเพราะเป็นเรื่องปกติไปแล้วที่แบงค์กับเอกจะเปลือยกายด้วยกัน เมื่อร่างกายของแบงค์เปลือยเปล่าแล้ว เอกเดินไปข้างหลังแบงค์พร้อมกับใส่กุญแจมือแบงค์ไว้กับต้นไม้หลังแฟลต ทำเอาแบงค์หน้าเสีย แต่ก็ทำใจดีสู้เสื้อไว้
“กูอยากลองโดนมึงชักว่าวแบบสองคนนั้นว่ะ อยากรู้ว่าเจ๋งจริงหรือเปล่า” เอกบอกกับแบงค์
“พี่ล้อเล่นน่า มันจะดีหรอที่ตรงนี้ อีกอย่างผมโดนล็อคอย่างนี้ด้วย” แบงค์ตกใจพร้อมกับบ่ายเบี่ยง
“ถ้ามือมึงไม่ถนัด ก็ใช้ปากสิ”
“แต่ผมไม่เคยกับผู้ชายนะพี่”
“ก็เคยซะสิ”
เอกค่อยๆ ปลดเข็มขัดกางเกงพร้อมกับเดินไปเข้าไปหาแบงค์ แล้วจับแบงค์นั่งคุกเข่าลง แบงค์จำใจทำตามอย่างเสียไม่ได้ โดยเริ่มที่เอาปากของตนเองค่อยๆ ปลดตาขอกางเกงสีกากีออก และใช้ลิ้นควานหาซิปเพื่อจะรูดให้กางเกงเปิดกว้างมากขึ้น จากนั้น แบงค์ก็ใช้ฟันของตัวเองพยายามเกี่ยวกางเกงในลงมาเพื่อปลดปล่อยท่อนลำของเอกออกมา แต่มันค่อนข้างทุลักทุเล เพราะนี่คือครั้งแรกของแบงค์ที่ทำให้ผู้ชาย แบงค์พยายามใช้ปากงับท่อนลำของเอกเพื่อกระตุ้นอย่างเบาๆ จนมันเริ่มขยายตัวด้วยความเสียว พร้อมกับเสียงครางของเอกในลำคอ จนเมื่อมันแข็งตัวพอที่จะอมได้ แบงค์จึงเริ่มอมของเอกอย่างกระอักกระอ่วน แต่ด้วยความไม่เคย ทำให้หลายๆ ครั้งฟันของแบงค์โดนท่อนลำของเอก แต่นั่นยิ่งสร้างความเสียวเพิ่มมากขึ้นจนเอกถึงจุดสุดยอด ตัวสั่นเกร็งทั้งร่าง แบงค์จึงคายท่อนลำของเอกออกมา
“พี่แตกแล้ว ให้ผมใส่เสื้อผ้าได้หรือยังครับพี่” แบงค์ถามเอก แต่เอกไม่ตอบ แต่เดินไปไขกุญแจมือที่ล็อคกับต้นไม้ออกให้แบงค์ข้างหนึ่ง แต่เมื่อข้อมือพ้นจากต้นไม้แล้ว เอกก็ใส่กุญแจมือกลับเหมือนเดิม
“มึงเดินตามกูมา” เอกบอกกับแบงค์ แบงค์จำใจทำถาม เดินตามเอกที่ตอนนี้กำลังหอบเสื้อผ้าของแบงค์ไปให้ โดยมีแบงค์เดินเปลือยกายใส่กุญแจมือไพล่หลังไว้เอกเดินมาขึ้นแฟลตตำรวจที่ตอนนี้ทุกห้องปิดไฟนอนกันหมดแล้ว แบงค์เลยไม่อายที่จะเดินตามเอกไปด้วยสภาพนั้น เมื่อถึงหน้าห้องเอก เอกก็จับแบงค์ล็อคกับราวระเบียงหน้าห้อง
“เห้ย พี่เอก อย่าเล่นแบบนี้นะ เดี๋ยวใครมาเห็น” แบงค์บอกเอก
“ไม่หรอกน่า คนอื่นเขาไปต่างจังหวัดกัน ชั้นนี้ไม่มีใครอยู่หรอก” เอกบอก
แต่ทันใดนั้นเองก็มีฝีเท้าเดินขึ้นมาที่ชั้นเดียวกับทั้งสองอยู่เขาคือนายตำรวจ ที่พักอาศัยร่วมชั้นกับเอกและแบงค์นายตำรวจคนนั้นชื่อว่า “นพ”
“อ่าว เอก นายออกมาทำอะไรดึกๆ ดื่นๆ เนี่ย แล้วนั้นใครมายืนแก้ผ้าตรงนั้นอ่อ ตำรวจใหม่ไฟแรงเรานี่เอง” นพทักทายพร้อมกับเอ่ยแซวแบงค์ที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า
“ทำไมแกมาอยู่ในสภาพนี้วะไอ้แบงค์” นพถาม
“อ่อ กูกับมันไปกินเหล้ากันมา แล้วมันท้าผลฟุตบอล แมนยูกับลิเวอร์พูลไว้ ใครชนะจะสั่งอะไรคนแพ้ก็ได้ว่ะ” เอกตอบแทน
“แกก็เลยจับมันแก้ผ้าแล้วล็อคกับระเบียงนี้ใช่ไหมเนี่ย” นพพูด
“ตอนแรกก็ไม่อยากทำ แต่มันมั่นใจเหลือเกิน แถมบอกว่า ถ้ามันชนะ มันจะให้กูแก้ผ้า แล้วถูกล็อคไว้ที่ระเบียงน้องห้องยันเช้า แต่มันแพ้ไง กูก็เลยเอาคืนมัน” เอกตอบ แบงค์ยืนยิ้มเจื่อนๆ แต่ด้วยความตื่นเต้น แบงค์น้อย กับอยากแสดงแสนยานุภาพขึ้นมา จนไปเตะตานพ
“เชี่ย ค_ยมึงแข็งใหญ่เลยไอ้แบงค์” นพบอก ทำให้แบงค์หน้าแดงขึ้นมา แต่เอกก็เอามือคว้าท่อนลำนั้น ชักเป็นจังหวะ จนทำให้แบงค์ขาอ่อนลงไป
“สนใจไหมวะนพ” เอกชวน
“ไม่เคยเล่นค_ยคนอื่นเลย เคยแต่เล่นของผู้หญิง วันนี้ขอลองหน่อย” นพบอก พร้อมกับเอามือไปคว้าท่อนลำของแบงค์ต่อจากเอก แล้วชักต่อเนื่องจนไม่นาน ท่อนลำนั้นก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา พร้อมกับร่างกันอ่อนระทวยของแบงค์แล้วเอกกับนพก็เดินจากไป พร้อมกับแบงค์ที่หมดแรงแม้กระทั่งจะเรียกให้ปลดพันธนาการ พร้อมกับหลับไป
แบงค์ตื่นมาตอนสายๆ บนเตียงในห้องนอนตัวเอง เพราะเอกได้พยุงร่างของแบงค์กลับมานอนในห้อง แบงค์พยายามคิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่ตัวเองได้ผ่านมา จนมีสายเรียกเข้ามาทางมือถือจากเอก
“เห้ย กลางวันนี้มึงมากินข้าวกับกูหน่อย กูมีอะไรจะบอก” เสียงเอกมาตามสาย
“ได้ครับพี่” แบงค์ตอบรับ
เวลา เที่ยง แบงค์เดินเข้าไปที่ร้านอาหารแถวโรงพักซึ่งเอกนั่งรออยู่
“สั่งเลยๆ ของพี่สั่งแล้ว” เอกบอก แบงค์ก็สั่งอาหารไปตามปกติ ระหว่างรออาหารนั้น เอกก็ถามแบงค์ขึ้นมา
“เรื่องเมื่อคืน มึงโกรธกูหรือเปล่าวะ” เอกถามแบงค์ตรงๆ
“โกรธอะไรพี่ ผมไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย” แบงค์ตอบ
“กูโคตรมีความสุขเลยว่ะเวลาได้เล่นอะไรแบบนี้กับมึงอ่ะ”
“ผมก็มีความสุขพี่”
“แต่กูจะบอกว่า กูต้องไปประจำที่โรงพักที่อื่นชั่วคราวนะ” เอกบอกแบงค์
“อ่าว พี่ต้องไปเมื่อไหร่เนี่ย”
“ออกเดินทางเย็นนี้เลยว่ะ”
“ทำไมเร็วขนาดนั้นพี่ แล้วไปนานเท่าไหร่เนี่ย”
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าทางนั้นมีคนมาครบอัตราแล้ว เขาจะให้พี่กลับมาทำที่นี่เหมือนเดิม เอางี้แล้วกัน มื้อนี้พี่เลี้ยงเองนะ” เอกบอก
“ได้เลยพี่” แบงค์ตอบรับ จนเมื่อต่างคนต่างทานอาหารเสร็จก็กลับไปที่ห้องของตนเอง
“ก๊อกๆๆๆ” เสียงเคาะประตูห้องแบงค์ดังขึ้น แบงค์เดินไปเปิดประตู
“พี่เอก กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” แบงค์ตะโกนออกมาด้วยความดีใจ
“เพิ่งกลับมาถึงเมื่อเช้ามืดนี้เอง สามเดือนผ่านไปมึงยังตื่นสายเหมือนเดิมเลยนะ เร็วรีบเลยเดี๋ยวไปรวมพลไม่ทัน” เอกสั่ง แบงค์กุลีกุจออาบน้ำแต่งตัวโดยที่ประตูห้องเปิดค้างไว้และเอกยืนรอที่หน้าประตู
“ขออนุญาตครับ ท่านเรียกกระผมสองคนใช่ไหมครับ” เอกพูดกับผู้กำกับ
“วันนี้ ผมมีเรื่องรบกวนให้คุณช่วยจัดการหน่อย มีคนแจ้งข่าวมาว่า ในหมู่บ้านที่เพิ่งสร้างใหม่ เลยตลาดใกล้ สภ. เราไปหน่อยเนี่ย มีบ้านหลังนึงที่เจ้าของบ้าน ชอบหลอกล่อ วัยรุ่นไปทำอนาจารและกระทำชำเราหลายราย คุณสองคนช่วยไปสังเกตการณ์หน่อย แต่ไม่ต้องซุ่มดูนะ แค่วนเวียนไปดูลาดเลาก็แล้ว แล้วมารายงานผม”
“ได้ครับ” เอกรายงาน
ประมาณ หกโมงกว่าๆ แบงค์ซ้อนท้ายรถเอกขี่เข้ามาในหมู่บ้าน จนเห็นรถมอเตอร์ไซค์ที่มีกระเป๋าติดท้ายรถสีเขียวยี่ห้อหนึ่งไว้ จึงได้จอดรถซุ่มดู จนไม่นานนักก็เห็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี หุ่นดีคนหนึ่งวิ่งออกจากบ้าน มีเพียงรองเท้าหนังที่สวมติดตัวไว้ และหอบเสื้อคลุมส่งอาหารสีเขียวและกางเกงสแลคสีดำไว้ในอ้อมกอดด้านหน้า แล้วชายหนุ่มนั้นก็รีบเอาเสื้อผ้าที่หอบใส่ตะกร้าหน้า พร้อมกับสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์อย่างเร็วอย่างลุกลี้ลุลน เอกจึงตัดสินใจสตาร์ทรถขับตามอย่างห่างๆ ไม่ให้เด็กหนุ่มคนนั้นรู้ตัว จนกระทั่งเด็กหนุ่มคนนั้น จอดรถข้างทางแล้ววิ่งเข้าไปในพงหญ้า เอกกับแบงค์จึงลงจากมอเตอร์ไซค์เดินไปที่รถของเด็กหนุ่มคนนั้น พร้อมกับหยิบเสื้อผ้าจากตะกร้าหน้ารถ ตามเด็กหนุ่มไปจนเห็นเด็กหนุ่มดังกล่าวกำลังทำอะไรบางอย่าง แบงค์จึงตะโกนถามเด็กหนุ่มนั่นว่า
“นี่เสื้อผ้ามึงใช่ไหม”
โปรดติดตามตอนต่อไป
ว่างเว้นไปสามเดือน ตำรวจคู่นี้จะทำอะไรกันอีกครับ อ่อ มาบรรจบเรื่องกันนี่เอง จะรออ่านต่อนะคับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ รอตอนตอไป 2ตร.จะเจออะไรขอบคุณ ขอบคุณครับ ตอนแรกๆก้ว่าเนื้อเรื่องไปไกลแต่พอมาบรรจบกันก็อ๋อเลย สนุกๆครับ รอตามต่อครับ งานนี้ต้องมีอะไรเด็ดๆให้ทำแล้ว
ขอบคุณมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เล่าดีมากเลยคับ ขอบคุณครับ รอตอนใหม่คับ ขอบคุณ
หน้า:
[1]
2