ร่านกว่าเมีย ก็ผมนี่แหละครับ ตอนที่ 49 มิตรสหาย
"นี่ เอาจริงหรอ"เสียงของกัสเอ่ยถามปุนหน้าคลับหรูแห่งหนึ่งด้วยความลังเล
"อืม นะ แปบเดียว"
ปุนที่ลากกัสมาเป็นเพื่อนหลังจากรู้ว่าหญฺงสาวเดรสแดงคนนั้นมาดื่มที่นี่บ่อยๆ เลยแอบตามมา
ทั้งสองเดินเข้าคลับหรูที่ประดับไปด้วยของตกแต่งมูลค่าหลายหลัก ผู้คนที่มาใช้บริการต่างเป็นผู้มีฐานะ เพลงแจ๊สถูกเปิดคลอบรรยากาศ
"กัสเคยมาไหม"
"เคยมากับพ่อครั้งนึง แต่ไม่ค่อยชอบอะ ไม่มันส์"
ปุนเอะใจนิดหน่อยกับคำตอบ แต่ก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่นัก เพราะตอนนี้เขาสอดส่ายสายตาจ้องหาเป้าหมาย
"นั่นไง เจอแล้ว"
ปุนเอ่ยบอกกัสเบาๆแล้วเดินจูงกัสตามตัวเองไป เขาได้นั่งบนเก้าอี้ที่บาร์เครื่องดื่ม
"ขอแบบคุณผู้หญิงคนนี้ที่นึงครับ"ปุนเอ่ยบอกบาร์เทนเดอร์ ไม่นานก็มีเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ
"ขอน้ำเปล่าครับ"
ปุนได้ยินกัสสั่งน้ำเปล่าเลยหันไปถาม
"เอาจริงดิ"
"อืม เราดื่มไม่เก่งอะ"
ปุนขมวดคิ้วจนชิดติดกัน
"ใช่หรอ ที่เราเห็นที่ผับวันนั้นคงเป็นแฝดสินะ"ปุนเอ่อยแซวกัสไปขำๆ เจ้าตัวก็ไม่ยอม
"อ้าว นี่รู้จักแฝดเราด้วยหรอ แฮร่"
ทั้งสองคนพูดคุยกันจนลืมไปว่ามีอีกคนนั่งอยู่ แต่ขณะที่ยิงมุกกันนั้น สาวเจ้าก็มองทั้งสองคุยกันแล้วขำตามไปด้วย ปุนเห็นแบบนั้นเลยใช้โอกาสนี้เริ่มเกม
"สวัสดีครับ ผมปุนครับ ส่วนนี่กัส"
"ฉันคงไม่ต้องแนะนำตัวนะคะ เพราะคิดว่าคุณคงรู้อยู่แล้ว เพราะพวกคุณมาหาฉันนี่คะ ใช่หรือเปล่า"
หญิงตรงหน้าพูดด้วยใบหน้ายิ้มแต่น้ำเสียงและท่าทางคนละเรื่องเลย
"ขอโทษนะครับที่เสียมารยาท"
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ถือ"
"คุณนี่ดูต่างจากที่ผมคิดเยอะเลยนะครับ"
"ทำไมคะ ภาพในหัวของคุณฉันเป็นยังไง"
ปุนที่กำลังจะตอบสาวเจ้าแต่กัสที่ดื่มน้ำหมดแก้วกลับชิงตอบก่อน
"ดูเป็นคนแรงๆ งานวันนั้นคุณควงหนุ่มสองคนเลย"
กวางและปุนหน้านิ่งไปชั่วขณะกับคำที่กัสพูด แต่กัสไม่รู้ร้อนรู้หนาว ยังหันไปสั่งน้ำโค้กกับบาเทนเดอร์มาอีก
"อะ ฮะ ฮ่า กัสหมายถึง..."
"ไม่เป็นไรค่ะ เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ฉันต้องการ แสดงว่าที่ทำลงไปประสบความสำเร็จ"
"อะ อ้อ ครับ ฮ่าๆ"ปุนตอบเจื่อนๆ
"แล้วนี่มีอะไรถึงมาหาฉันที่นี่คะ"
"จริงๆแล้วผมอยากจะคุยเรื่องงาน แต่ที่นี่คงไม่เหมาะ ไปหาที่อื่นคุยกันดีไหมครับ"
ทั้งสองตกลงกันเรียบร้อยเลยจะไปหาที่คุยกัน และในที่สุด
"วู้วววว โย่ว เอ้อ เอ้อ แรงอีก แบบนั้นแหละ แฮก แฮก วู้วววววว"
อย่าคิดลึกกันนะครับ ตอนนี้ทั้งสามคนได้อยู่กลางวงล้อมของผู้คนที่กำลังเต้นกันอย่างเมามันส์ เพราะก่อนหน้านี้ที่ตกลงคุยกันนั้น ทั้งปุนและกวางนั่งคุยกันหลังรถโดยให้กัสขับ แล้วกัสดันมาจอดที่ผับเปิดบนถนนแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยวัยรุ่น
และในตอนนี้ ปุนได้แต่ยืนมองกัสที่เชียร์ให้กวางเต้นอย่างสนุกสนาน เขาเองก็ไม่คิดว่ากวาง หญฺงสาวมาดนางพญาที่เคยเห็นตอนนี้หายไปไหนแล้ว เห็นแต่เด็กโข่งสองคนที่พากันแดนซ์ท่ามกลางเด็กวัยรุ่น
"นายเองก็มาเต้นด้วยกันสิ" อยู่ๆกัสก็เดินมาดึงแขนปุนไปกลางวง ปุนพยายามยื้อและปฏิเสธแต่ดันถูกกวางมาดึงเข้าไปด้วยเลยต้องเลยตามเลย
จนเวลาผ่านเลยมาถึงตีสอง ทั้งสามคนมานั่งพักหอบหายใจหลังผับปิดที่ฟุตบาทหน้าร้านสะดวกซื้อ
"สนุกมากเลยอะ ไม่คิดว่าที่แบบนี้จะสนุกขนาดนี้"
กวางยิ้มร่ากล่าวบอกทั้งสองคน ปุนนิ่งมองกวางอย่างพิจารณา
"ใช่ไหมล่ะ วันหลังมากันอีกป่ะ"กัสที่ไม่แคร์อะไรเอ่ยชวนทั้งคู่ กวางก็พยักหน้ารับ ปุนเองก็ปฏิเสธไม่ได้ เพราะนานๆทีเขาจะได้ทำเรื่องแบบนี้ ก็แปลกดีเหมือนกัน
"นี่ หิวกันป่ะ"
กัสถามทั้งสองคนที่นั่งมองพื้น และเป็นกวางตามเคยที่พยักหน้าและลูบท้องตัวเองไปด้วย
หนึ่งชายใส่สูทผูกไทด์ หนึ่งสาวเดรสดำยาวปิดข้อเท้า กับหนึ่งชายเสื้อยืดกางเกงยีนส์ เป็นองค์ประกอบที่แปลกประหลาดที่บัดนี้มานั่งบนเก้าอี้พลาสติกกับโต๊ะเลอะสนิทข้างทาง รอ 'โจ้กลุงแดง' ที่กัสนั้นอาสาพามากิน ปุนเองก็เคยกินของแบบนี้อยู่บ้างเลยไม่ได้คิดอะไรมาก ต่างกับกวางที่ตื่นตาตื่นใจกับถ้วยโจ้กชามใหญ่ตรงหน้า
"โห นี่สี่สิบบาทจริงป่ะเนี่ย เยอะมาก"
"ใช่ เรามากินกับเพื่อนประจำหลังผับปิด"
"ซูดดดด อ่าาาา สุดยอด อร่อยมากเลยอะ"
"นี่กวางไ่ม่เคยกินอะไรแบบนี้เลยหรอ"
"หึ ไม่เคยอะ"
ตอนนี้ปุนนั่งกินเงียบๆปล่อยให้กัสทำหน้าที่เป็นทูตสานสัมพันธ์แทน จนกระทั่งทั้งสามคนกินโจ้กจนหมดถ้วยอย่างน่าอัศจรรย์ จนปุนเองก็ยังงงที่ตัวเองและกวางกินหมดไปได้ยังไง เพราะกับกัสนี่คงเป็นเรื่องปกติ
"แล้วไงต่อ แยกย้ายเลยไหม"
กัสที่เป็นคนเอ่ยถามหลังจากที่นั่งเงียบกันมาพักนึง ปุนและกวางเองก็ไม่ได้ตอบอะไร
"เอาจริงๆนะ วันนี้สนุกมากเลย เป็นเพราะพวกนายเลย เอาไว้ วันหลังเรานัดกินข้าวกันไหม เราเลี้ยงเอง"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราเลี้ยงเอง"
"งั้นก็นัดกันบ่อยๆแล้วผลัดกันเลี้ยง โอเคป่ะ"
ก่อนจะแยกย้ายกัน กวางก็ให้นามบัตรกับปุนและกัสไว้ กัสเลยขับรถไปส่งกวาง ก่อนที่ปุนจะขับไปส่งกัสอีกที แล้วเขาก็ขับรถกลับบ้าน แต่ก่อนจะส่งกัสลงก็ไม่วายเอ่ยขอบคุณ
"ขอบใจมากนะที่มาเป็นเพื่อน ที่วันนี้ราบรื่นเป็นเพราะกัสเลยนะ"
"อืม ไม่ต้องขอบคุณหรอก สนุกดี"
ปุนกลับถึงบ้านก็ดึกมากแล้ว จะโทรหาบอสก็กลัวจะรบกวนเวลาพักของเจ้าตัว เลยส่งข้อความไปบอกฝันดีแล้วขึ้นไปอาบน้ำนอน
หลังจากออกจากที่พัก บอสได้แวะซื้อยากระตุ้นอารมณ์จากร้านขายยาระหว่างทางที่ไปบ้านเต้ย เพราะหลังจากกลับมาถึงคอนโด ร่างกายของเขารู้สึกผิดปกติ ร้อนๆหนาวๆ รู้สึกเหมือนประสาทสัมผัสทุกส่วนถูกรบเร้าไปหมด และบอสคิดว่ามันคือผลข้างเคียงของยา
บอสไม่ไว้ใจยาที่เต้ยให้มาจึงได้แวะซื้อจากร้านขายยาเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง พอขับไปถึงบ้านของเต้ย บอสได้ทานยานั้นเข้าไป
เมื่อขับรถมาจอดยังโรงจอดรถเรียบร้อย บอสก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดตามคำสั่งของเต้ย ที่ให้แก้ผ้าอยู่ในบ้านหลังนี้เท่านั้น บอสลงจากรถด้วยสภาพเปลือยเปล่าแล้วจับน้องชายตัวเองชักจนแข็งแล้วเดินเข้าบ้านไป
"มาเร็วนะครับวันนี้"
"ต้องมาเตรียมตัวก่อนครับ"
บอสตอบเต้ยที่นั่งจิบชาบนโซฟาในห้องรับแขก ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาเต้ยที่กำลังแบมือยื่นมาทางเขา บอสเดินไปจนถึงเต้ยแล้วพาดท่อนลำลงบนมือของเต้ยจนเต้ยเอ่ยทัก
"แหม ตั้งแต่รู้เรื่องผู้ถูกเลือกนี่ ว่าง่ายขึ้นเยอะเลยนะครับ"
เต้ยไม่พูดเปล่า มือเค้นคลึงไปที่ท่อนเอ็นที่กำลังแข็งหลังจากที่ทานยากระตุ้นแล้วถูกสัมผัส
"วันนี้ผมมีประชุม อยากลองดูไหมล่ะ ถือว่าเป็นการซ้อม"
"ได้หรอครับ ผมนึกว่าอีกหลายวัน ตอนนี้ยังไม่พร้อมเลย"
"หึหึ เปล่าๆ นี่ประชุมเล็กๆทั่วไป ไม่ต้องกังวลครับ ว่าไง สนไหม"
บอสพยักหน้าตอบเต้ยไปด้วยความตื่นเต้น เต้ยก็ยิ้มกริ่มพอใจกับคำตอบของบอส
บอสถูกโก้พาไปยังชั้นใต้ดิน บอสเดินตามโก้ไปเงียบๆ จนโก้ทนไม่ไหวหันไปหาบอสแล้วพูดเตือนสติ
"บอส มึงจะทำจริงๆหรอวะ"
"ก็ต้องทำดิพี่ ถ้าเป็นพี่จะทำปะล่ะ"
"..."โก้ไม่พูดแต่พยักหน้าเป็นการตอบแทน
"เห็นไหมใครก็อยากเป็นอิสระทั้งนั้น"
โก้เดินไปจนถึงสุดทาง แต่ก่อนที่จะเปิดประตูให้บอสนั้น โก้ได้เอ่ยปากออกมาก่อนว่า
"บอส กูขอโทษที่ทำให้มึงเป็นแบบนี้นะ"
"พี่รู้ป่ะ ว่าพี่พูดคำนี้บ่อยจนผมเริ่มรู้สึกว่าพี่แค่พูดไปงั้นอะ"
"กูขอโทษ เออ แต่ที่กูจะบอกมึงคือ ปีที่แล้วกูเคยเข้าร่วมด้วย"
"แต่พี่คงทำไม่สำเร็จสินะ เลยยังอยู่"
"ก็จริงของมึง แล้วมึงไม่อยากรู้หรอว่าทำไมกูถึงไม่ผ่าน"โก้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับบอส แต่สุดท้ายก็ไหวตาหลุบต่ำมองพื้นจนบอสมองโก้ด้วยความสมเพช
"ถ้าพี่จะพูดก็พูดมาเลย"
"ขั้นตอนสุดท้ายก่อนการคัดเลือก คุณเต้ยได้ให้คำสั่งสุดท้าย และเป็นคำสั่งเดียวกันของทุกปี"
"คำสั่ง?"
"ใช่ คำสั่งที่ว่า 'ทำให้คุณเต้ยพอใจที่สุด' กูไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไร จนเจอกับหนึ่งในคนที่ทดสอบกับกู เปิดคลิปให้คุณเต้ยดูในวันตัดสิน ในคลิปมันยืนแก้ผ้าชักว่าวอยู่ที่สระว่ายน้ำและมีคนยืนดูเต็มไปหมด ไม่นานก็มียามมาไล่แล้วคลิปก็ตัดไป"
"แล้วพี่ทำยังไง"
"กูหรอ นี่ไงที่กูทำ"โก้ชี้ไปที่รอยสักตรงหัวใหล่ บอสเลยพยักหน้ารับรู้
"แล้วคนที่ชนะทำอะไร"
"คนที่ชนะก็ไอ้เจ้าของคลิปนั่นแหละ"
"แล้วจะรู้ได้ไงว่าคุณเต้ยจะพอใจหรือไม่พอใจอะไร"
"เรื่องนี้กูก็ไม่รู้แน่ชัด มึงคอยสังเกตุคุณเต้ยเอาว่าคุณเต้ยพอใจที่มึงทำอะไร เพราะแต่ละคนมีจุดที่คุณเต้ยสนใจต่างกัน กูช่วยมึงได้แค่นี้แหละ โชคดีนะเว้ย"
บอสพยักหน้ากับโก้ แล้วสูดหายใจลึกก่อนจะเปิดประตูตรงหน้าออก
ด้านในห้องนั้นเป็นห้องครัวขนาดใหญ่ ทันทีที่บอสเดินเข้าไป ก็มีชายวัยกลางคนที่สวมชุดเชฟเดินมาหาแล้วจูงมือบอสไปด้านใน
อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไร เพียงยื่นผ้าเช็ดตัวให้กับบอสแล้วชี้ไปยังห้องน้ำที่มีกระจกใสรอบทิศ ตรงกลางมีฝักบัว บอสรู้เลยเดินเข้าไปล้างเนื้อล้างตัว แล้วออกมาเช็ดตัวจนแห้ง ชายแปลกหน้าจับบอสนอนบนเตียงรถเข็นเหมือนที่ไว้รับผู้ป่วยในโรงพยาบาล
บอสนอนนิ่งงุนงง รอว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร จนกระทั่งเวลาผ่านไปประมาณสิบนาที บอสสัมผัสได้ถึงความอุ่นสลับเย็นที่ตามลำตัวจนเงยหน้าขึ้นมอง
ภาพตรงหน้าคือตามตัวของบอสถูกตกแต่งไปด้วยอาหารญี่ปุ่น ชายตรงหน้าบอกให้บอสนอนนิ่งๆห้ามขยับ ถ้าเกิดว่าสั่นจนอาหารหล่นลงพื้น บอสจะโดนลงโทษแล้วเขาก็ช่วยอะไรไม่ได้
บอสนอนนิ่งจนเชฟแต่งจานเสร็จ ไม่นานก็มีผู้ชายที่สวมชุดสูท เหมือนพนักงานต้อนรับเดินมาเข็นเตียงบอสไปยังห้องที่เชื่อมกันอยู่ พอประตูเปิดออกบอสได้ยินเสียงชายสามสี่คนคุยกันและร้องเสียงดังเมื่อเห็นร่างของบอส
"ว้าว มึงนี่ได้แต่งานดีๆทั้งนั้น"ชายมีเคราบางพูดพร้อมใช่มือสะกิดเต้ย เต้ยก็หัวเราะร่า
"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ โชคดีมากกว่า เอ้าเชิญๆๆๆ"
บอสนอนนิ่งเป็นภาชนะให้ผู้คนในห้องรุมทึ้งแบบนั้น บางคนใช้จะเกียบคีปซูชิแล้วยกไปป้ายกับวาซาบิที่ในตอนแรกอยู่ในถ้วยแต่ตอนนี้มีคนเอาไปเทพาดไว้บนหัวควย ตอนที่ซูชิแตะวาซาบิตรงส่วนหัว แรงเสียดสีทำเอาบอสกระดกเอ็นจนคนในห้องหัวเราะชอบใจ
บางคนที่เห็นบอสแล้วอยากสัมผัสทนไม่ไหว ถึงขนาดเอาเนื้อปลาวางพาดไว้ที่หัวนมของบอส แล้วใช้ปากงับกัดเนื้อปลาบนหน้าอกบอส จนเป็นรอยจ้ำแดงขึ้นมา
"นี่กูอยากลองอันนี้หน่อย ได้ป่ะ"จู่ๆมีชายคนนึงพูดขึ้นมาแล้วใช้มือแหวกช่องทางด้านหลังของบอส แต่เต้ยกลับสีหน้าเปลี่ยนด้วยความไม่พอใจ แต่สักพักก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม
"ไม่ดีมั๊งครับ ตรงนี้เชฟไม่ได้ปรุงไว้ คงทำความสะอาดไม่ดี"
"ไม่เป็นไร รูผู้ชายหล่อล่ำกล้ามแน่นแบบนี้ กูไม่ติด"ว่าจบก็ก้มหน้าซุกช่องแคบจนบอสเกร็งตัวแต่เต้ยก็ออกหน้าใช้มือช้อนคางชายคนนั้นไว้ขณะที่รูของบอสอยู่ห่างจากปลายจมูกของชายคนนั้นจนบอสรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆจากรูสวาท
"ทำตรงนี้ดีกว่านะครับ คุณกล้าหรือเปล่า"เต้ยถามชายคนนั้นแล้วนำเนื้อปลาจิ้มซอสวางไว้บนยอดแท่งเนื้อที่ก่อนหน้านี้มีวาซาบิอยู่
"เชี่ยยยย เอาไงมึง กล้าป่าว"ชายที่นั่งอีกฝั่งยิงคำถาม จนอีกสองคนที่นั่งก็พากันส่งเสียงเชียร์
"กล้าไหม กล้าไหม กล้าไหม"
ชายที่ตอนแรกจะเล่นกับรูเขาโดนถ้าขนาดนี้ เลยอ้าปากครอบท่อนลำของบอสลงจนสุดโคนแล้วดูดอย่างแรงพร้อมค่อยๆถอนปากออกจนริมฝีปากชนกับเงี่ยงใหญ่ของบอส บอสสัมผัสได้ถึงความพิลึกที่กำลังเกิดขึ้นกับท่อนลำของตน
ชายที่ครอบปากอมควยเขานั้น กำลังกลืนเนื้อปลาที่อยู่บนสุดโดยไม่เคี้ยวโดยการใช้ลิ้นช่วย แล้วลิ้นที่กวัดแกว่งไปมาก็โดนเข้ากับแก่นกายของเขาจนเสียวไปหมดและในที่สุดชายคนนั้นก็ทนไม่ไหวเนื่องจากฤทธิ์วาซาบิจนต้องถอดปากออกแล้วดื่นน้ำตาม ทิ้งคราบน้ำลายผสมซอสละลายนองเอ็นดุ้นของบอส
บอสนอนอวดเครื่องเพศให้พวกนั้นแทะโลมจนกระทั่งอาหารบนตัวหมด ก็ยังไม่วายใช้ลิ้นโลมเลียจนตัวบอสสชุ่มน้ำลาย ไม่นานบอสก็ถูกพนักงานคนเดิมมาเข็นเตียงกลับไปยังห้องครับ แล้วบอกว่าให้อยู่รอเต้ยที่ห้องรับแขก
ระหว่างที่บอสนั่งรอเต้ย ก็พยายามนึกถึงสิ่งที่คนพวกนั้นพูดคุยกันในห้อง และประมวลผลสิ่งที่ได้รู้ก่อนจะจดใส่กระดาษที่ห้องรับรองกะจะเอากลับไปคิดต่อ
ทันใดนั้นเอง เต้ยก็เดินกลับขึ้นมาแล้วลากตัวบอสเดินไปยังห้องทำงาน กวาดข้าวของทุกอย่างบนโต๊ะออกลงพื้นจับบอสขึ้นคลานสี่ขาแล้วซูกหน้าลงไปที่ร่องสวาทของบอส
"ซูดดดด อ่าาาาาา แพรบ แพรบ แพรบ"
"อ๊ะ อ้าา อ๊ะ เสียว อูยย ทะ ทำอะไรครับ"
"หืม เสียวหรอ ดี อ่าาา ไอ้พวกบ้านั่นเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาเล่นหีมึง อ่า ฟอดดดดด หีมึงเป็นของกู แพรบๆๆ"
เต้ยพูดพึมพำและซุกหน้ากับช่องแคบอย่างขนาดสติ บอสเดาว่าเต้ยคงชอบ เลยยื่นมือแหวกก้นตัวเองออกอ้าให้เต้ยเล่น เต้ยชอบใจหนักเกร็งลิ้นแยงเข้าไป บอสเลยมั่นใจว่าเต้ยนั้นชอบรูสวาทของเขา
เกือบสิบนาทีที่เต้ยซุกไซร้ช่องทางด้านหลังของบอสจนมันเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของเต้ย
"มึงจำเอาไว้นะ ว่ารูของมึง ไม่ได้มีไว้เพื่อให้ไอ้พวกชั้นต่ำนั่น รูมึงมีไว้สร้างความสุขให้กับกู รูมึงมีไว้ทำให้กูพอใจแค่คนเดียว เข้าใจไหม"
"...."บอสแสร้งทำหน้างง จนเต้ยหันมามองหน้าบอสด้วยท่าทีเกี้ยวกราด จนสบตากับบอสครู่หนึ่งสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นคนละคน
"อ๊ะ โทษที คุณทำดีมาก วันนี้พอแค่นี้ คุณกลับไปได้แล้ว" เต้ยพูดตะกุกตะกักและเดินออกจากห้องไป บอสเลยเดินออกจากห้อง ไม่วายหยิบกระดาษที่เขียนไว้ติดมือแล้วขึ้นรถแต่งตัวกลับที่พัก
ทางด้านของปุน หลังจากที่ไม่ได้เจอกันนาน รอบนี้เป็นกวางที่นัดเจอกับปุนและกัสตอนพักเที่ยงที่ร้านอาหารญี่ปุ่นในห้างดังที่มีฉากกั้นห้องให้ความเป็นส่วนตัว
"ว้าว ไม่ได้กินนานเลยอาหารญี่ปุ่น"
กวางที่วันนี้ใส่เชิ้ตสีเรียบกับกระโปรงยาวทำเอาแปลกตาเหมือนกัน แต่ปุนกับกัสก็แค่มอง แต่ไม่ได้เอ่ยออกมา แต่ก็ไม่พ้นความสงสัยของคน
"วันนี้แปลกตาดีนะ ใส่ชุดนี้"ใช่ครับ เป็นกัสที่พูดเปิดประเด็น กวางเลยยิ้มขำๆ
"นี่ชุดทำงานไง ตอนนั้นชุดเที่ยว ก็ต้องแซ่บนิดนึง"
ตอนนี้ทั้งสามคนค่อนข้างสนิทกันมากขึ้น เพราะหลังจากวันนั้นกัสได้สร้างกลุ่มไลน์ของพวกเขาขึ้นมาแล้วพูดคุยกัน เอาจริงๆแล้วกวางก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ต่างจากปุนและกัส เพียงแต่ไม่ค่อยได้มีคนเห็นด้านนี้เท่าไรนัก และกวางก็เป็นคนที่ใช้ได้คนนึงเลย
"อืม แล้วครั้งก่อนที่เจอกัน เห็นว่าจะคุยเรื่องงาน มีอะไรหรอ"กวางถามก่อนจะยัดซูชิเข้าปาก ปุนเลยรีบกลืนอาหารในปากแล้วซดน้ำซุปจนโล่งคอ
"อ๋อ เอาไว้กินเสร็จค่อยคุยก็ได้"กวางก็พยักหน้ารับแล้วทั้งสามก็กินไปคุยไปตามประสาเพื่อนใหม่
หากเป็นเมื่อก่อนปุนคงใช้โอกาสนี้ขายของไปแล้ว แต่กัสเคยปรามไว้แล้วบอกให้เขานั้น ปล่อยวางเสียบ้าง ให้ใช้ชีวิต แล้วถึงเวลางานค่อยเดินหน้าเต็มที่ ซึ่งปุนก็เห็นด้วย
"บริษัทของเรามีในส่วนของรีสอร์ท คอนโดมิเนียม โรงแรมเป็นหลัก และย่อยๆก็จะมีสตูดิโอเป็นของตัวเองที่ไว้ใช้ถ่ายPR เซลล์สินค้ามีตำหนิหรือตกรุ่น เพราะประหยัดงบจ้างสถานที่ และยังมีโรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ต่างๆ เพราะสามารถตอบโจทย์ฝ่ายออกแบบ และลดต้นทุนการผลิตไปเยอะ"
"หืม น่าสนใจมาก แล้วทำไมถึงสนใจเราล่ะ บริษัทเราไม่ได้ทำงานเกี่ยวกับพวกนั้นเลยนะ"
"ที่เราพูดมา มันเป็นการลดต้นทุน แต่ที่เรากำลังมองคือการหารายได้เพิ่ม ที่ดาดฟ้าของคอนโด กับห้องประชุมของโรงแรม ถูกเช่าจัดงานมากมาย แต่เราเก็บได้แค่ค่าเช่า"
"ปุนเลยจะทำครบวงจรสินะ"
"อืม ใช่ คิดดูนะ ถ้าเกิดว่าเอเจนซี่อย่าง EG ทำสัญญากับ DCY รายได้ของทั้งสองบริษัทจะขนาดไหน"
"แต่ปุนรู้ใช่ไหมว่าตอนนี้ EG มีสัญญากับ KR อยู่ อีกอย่าง พ่อเรากับทาง เคอาร์ ก็ติดต่อกันด้วย เราไม่มีอำนาจขนาดนั้นหรอก"
"เรารู้อยู่แล้ว แต่สัญญาของอีจีกับของเคอาร์ ไม่ได้ระบุว่าอีจีจะผูกขาดหนิ"
"งั้นปุนจะให้เราทำสัญญากับทั้งเคอาร์และดีซีวายหรอ"
"การจัดงานของเคอาร์ เป็นแค่งานเลี้ยงธรรมดา แต่งานที่ดีซีวายรับมา เป็นระดับ Luxury กับ Super Luxury นะ ค่าตอบแทนกับทางเราแค่งานเดียว ก็มากกว่าจัดกับเคอาร์ทั้งเดือน ถ้าแต่งตั้งทีมงานเพิ่มขึ้นมาหนึ่งชุด ให้เป็นทีมพิเศษ จัดงานกับทางเราโดยเฉพาะ อีจีก็จะได้รับทั้งสองทางแถมยังถูกยกให้ดูมีราคาขึ้นมาอีก ถ้างานนี้ออกมาดี หุ้นของอีจีขึ้นแน่นอน ลองไปเสนอกับท่านประธานแบบนี้ดูนะ"
"อืม ไว้เราจะลองดูนะ"
"ว่าแต่กวางทำตำแหน่งอะไรหรอ"กัสที่นั่งนิ่งมานานอาศัยถามหลังจากคุยธุรกิจจบ
"เราหรอ เป็นตุ๊กตาใ้หพ่อใช้หากินน่ะ..."
กวางตอบเสียงเศร้า ก้มหน้าลงมองพื้น กัสกับปุนต่างเงียบ แต่กวางก็เงยหน้าแล้วยิ้มบอกว่าล้อเล่น
"ฮ่าๆ อยากรู้ไหมเราทำงานอะไร"
ทั้งสองพยักหน้าตอบ หลังจากจ่ายเงินเรียบร้อย กวางเลยเดินนำทั้งสองคนไปยังโซนเครื่องสำอางบนห้าง
"นี่แหละงานของเรา แบรนด์ของเราเอง เป็นบริษัทที่แยกออกมาจากอีจี เราผลิตเครื่องสำอาง คอนซีลเลอร์ รองพื้น ลิปสติก ตอนนี้กำลังทดลองผลิต อายชาโดว์กับแป้งพัฟอยู่"
ปุนมองดูกวางเดินเข้าไปพูดคุยกับลูกค้าและ BA ด้วยรอยยิ้มเปื้อนสุข ทำให้เห็นว่าคนเรานั้นก็มีได้หลายบทบาท กวางเองถูกพ่อบังคับให้แต่งงานกับลูกของนักธุรกิจเพื่อผลประโยชน์ของบริษัท กวางไม่พอใจแต่ต่อต้านได้มากสุดแค่การทำตัวแรง ควงหนุ่มออกงานไม่ซ้ำหน้า เพราะบริษัทลูกและแบรนด์ที่กวางสร้างมากับมือนั้นก็ยังต้องพึ่งบริษัทแม่อยู่
ปุนนั้นทั้งสงสาร เห็นใจ เข้าใจ ให้กำลังใจ และอิจฉากวาง ที่สามารถต่อสู้และฝ่าฟันปัญหาจนมาถึงจุดนี้
หลังจากที่ปุนยื่นข้อเสนอให้กับกวางไป อาทิตย์ต่อมาก็ได้รับการตอบรับ แต่มีอย่างหนึ่งที่ปุนได้ฟังจากกวางแล้วเป็นกังวล
"ปุน อีกเรื่องนึง เราได้ยินมาว่า บริษัทของนายมีหนอน แต่เราไม่รู้อะไรมาก ยังไงก็ระวังไว้ด้วยนะ!!"
ขอบคุณครับผม ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ใครคือหนอนกันนะ {:5_140:} ขอบคุณมากครับ อิพี่ธันแน่เลย ขอบคุณครับ ขอบคุณ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ{:5_137:} {:5_119:}{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ{:5_137:}
หน้า:
[1]
2