ของขวัญสวรรค์สาบ ตอนที่ 9
เช้า วันเสาร์ ครูชัยตื่นขึ้นมาอย่างสดใส มองนาฬิกาแล้วยังไม่ถึงเจ็ดโมงดีเท่าไหร่ วันนี้ครูชัยไม่มีงานที่ต้องทำในโรงเรียน แต่เขารู้มาว่าที่โรงเรียนมีสระว่ายน้ำประจำโรงเรียนที่เปิดบริการตลอดแม้ ช่วงเสาร์อาทิตย์ เขากะว่าจะไปว่ายน้ำให้หายร้อนซักหน่อย ว่าแล้วก็ลุกจากเตียง อาบน้ำ เก็บข้าวของ ชงกาแฟดื่ม 1 ถ้วย แล้วเดินทางไปโรงเรียนซึ่งไม่ไกลจากที่พักของเขานัก ระหว่างทางที่ครูชัยเดิน เขาคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสัปดาห์ที่ผ่านมา ก่อนหน้านี้เขาแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปเมื่อรู้ว่าเมียที่รักกันมากว่า 3 ปีต้องมาด่วนจากไป แต่ช่วงเวลาไม่ถึงสัปดาห์กลับทำให้เขาอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป อยู่เพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับลูกศิษย์ที่น่ารักและน่าฟัดทั้งหลายของเขา อยู่เพื่อที่จะได้ลิ้มชิมรสสวาทแห่งวัยแรกรุ่นอันแสนบริสุทธิ์ โดยลืมความหลังที่เคยมีกับเมียของเขาไปจนสิ้น จนบัดนี้เขาทำลายความบริสุทธิ์ของลูกศิษย์ไปแล้ว 3 คน อีกทั้งยังมีส่วนช่วยให้เด็กคู่กัดของโรงเรียนร่วมรักกันหลังห้องทำงานของ เขาอีกด้วย ความผิดมากมายที่รวมแล้วอาจทำให้เขานอนในมุ้งสายบัวสบายๆไปตลอดชีวิตกลับไม่ ทำให้เขาสะทกสะท้านแม้แต่น้อย โดยเฉพาะเหตุการณ์เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา โชคเข้าข้างครูชัยขนาดที่เขาสามารถกระทำชำเราเด็กสาววัย 12 ในสวนหลังห้องงานไม้เวลากลางวันแสกๆที่เด็กนักเรียนหรือไม่ว่าใครก็ตามอาจ เผลอเดินเข้ามาเห็นได้ทุกเมื่อ ได้โดยไม่มีใครรู้เห็นเลย ความรู้สึกตอนที่โดนลูกศิษย์ขวัญใจหนุ่มๆหลายคนขย่มจนน้ำแตกช่างซาบซ่านติด ตรึงใจเขาจนไม่อยากหยุด แต่ติดที่ว่าวิภาวี สาวน้อยวัยซนขวัญใจของครูชัยอีกคนเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน ทำให้ครูชัยต้องอารมณ์ค้างหลังจากเธอทั้งสองต้องไปเรียนวิชาในช่วงบ่าย เขาหวนคิดถึงช่วงเวลาหลังจากนั้นที่ยังคงหลงเหลือในหัวของเขา "ครูชัย...ครูคะ" เสียงใสๆที่คุ้นหูปลุกเขาให้ตื่นขึ้นหลังจากหลับไปนานเกือบชั่วโมง ครูชัยแกล้งทำงัวเงียทั้งๆที่รู้สึกตัวแล้วว่าใครปลุกเขา "อ้าว...น้ำฝนเองเหรอ...นึกว่าใคร" ครูชัยพูดไปหาวไป พลางทำท่าจะหลับอีกรอบ "ไม่ได้นะครู...ตื่นเร็วๆ" เย็นฤทัยตื้อครูสุดชีวิต นอกจากต้องตามง้อขอคืนดีกับเพื่อนเธอแล้ว นางงามมิตรภาพประถม6คนนี้ไม่เคยตื้อใครขนาดนี้มาก่อน "อะไรเล่า...บ่ายนี้ครูไม่มีสอน ขอครูนอนหน่อยน่า" ครูชัยแกล้งทำเป็นลืมเรื่องที่เขาต้องสะสางกับลูกศิษย์ "จะนอนก็ได้ แต่..." เย็นฤทัยมองซ้ายขวาราวกับกลัวว่ามีใครซุ่มแอบฟังเธออยู่ แล้วจู่ๆเสียงเธอก็แผ่วเบาลงกะว่าให้ครูชัยได้ยินคนเดียว "...คืนกางเกงในหนูมาก่อนสิ" น้ำเสียงเธอดูอายๆทำเอาครูชัยที่ยังหลับตาอยู่อดยิ้มไว้ไม่ได้ แต่น้ำฝนเธอไม่รู้สึกสนุกด้วยเลย ตลอดคาบเรียนอังกฤษที่ผ่านมาเธอต้องคอยระวังไม่ให้กระโปรงเปิดเวลาที่ต้อง ลุกๆนั่งๆเพื่อเปลี่ยนกลุ่มทำกิจกรรมกัน อีกทั้งต้องทนสยิวกับสายลมยามบ่ายที่พัดลอดใต้กระโปรงเข้ามากระทบกับส่วนลับ ของเธอจนรู้สึกวาบไปทั้งตัว แถมยังต้องระวังไม่ให้น้ำเสียวที่ครูชัยฝากไว้ไหลลงมาตามง่ามขาเรียวงามของ เธอด้วย "ครูชัย..." เย็นฤทัยเริ่มร้อนใจเมื่อเห็นครูชัยยังคงนอนนิ่งอยู่ "หืม...เมื่อกี้ว่าอะไรนะน้ำฝน...ครูไม่ทันได้ฟัง" เย็นฤทัยแทบจะทุบครูของเธอด้วยท่อนไม้ที่วางอยู่ข้างห้อง เธออุตส่าห์รวบรวมความกล้าแทบตายกว่าจะพูดประโยคที่น่าอายเหล่านั้นออกมาได้ แต่ความที่เป็นคนไม่ชอบมีเรื่องเธอจึงได้แต่สงบอารมณ์เอาไว้ "ไม่ต้องมาทำเป็นแกล้งหลับเลย...หนูรู้นะว่าครูได้ยิน" ครูชัยเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เธอเหมือนกับตัวเองไม่มีความผิดอะไร เขารู้สึกสนุกเหลือเกินที่ได้แกล้งลูกศิษย์แสนน่ารักของเขาคนนี้ "เอาคืนมาเร็วๆ" เย็นฤทัยเริ่มทำเสียงดุใส่ครู "เอาอะไรเหรอ" ครูชัยยังไม่เลิกแหย่เธอ "เอาคืนมา!" น้ำเสียงเธอไม่เล่นด้วยกับครูชัย "อ๋อ...ไอ้นั่นน่ะเหรอ" ครูชัยทำท่าคิด "เอ...ลืมทิ้งไว้ที่ไหนหว่า" เย็นฤทัยทำตาดุใส่ครูชัยทันทีที่จบประโยค "อย่าล้อเล่นสิครู...ถ้าไม่มีหนูจะกลับบ้านยังไงล่ะ...เดี๋ยวแม่สงสัยเอาอ่ะ " ครูชัยยังยิ้มไม่รู้สึกถึงความเดือดร้อนของลูกศิษย์ "มาให้ครูหอมหน่อยสิ...แล้วจะคืนให้" ครูชัยยื่นข้อเสนอสุดโหดให้เธอแบบไม่มีตัวช่วย เย็นฤทัยอายจนหน้าแดงทั้งๆที่ยังไม่โดนทำอะไร จากประสบการณ์กับครูชัยเพียง 3 ชั่วโมงเธอรู้ดีว่าครูชัยคงไม่คิดจะหอมเธออย่างเดียวแน่ แต่กลับบ้านโดยไม่มีกางเกงในก็ไม่ไหวเหมือนกัน เย็นฤทัยก้มหน้ายอมรับความจริงเดินไปนั่งตักครูชัยอย่างว่าง่าย เหมือนหมูขึ้นเขียงรอให้ถูกสับ "ทีเดียวพอนะคะ" เย็นฤทัยต่อรองครูของเธอ ครูชัยได้แต่ยิ้มยังไม่ทันตอบตกลงเธอ เขาก็เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้แก้มเธอจนเกือบจะชนกันอยู่แล้ว "ครูชัย!" เสียงวิภาวีดังมาแต่ไกล ทั้งคู่รีบผละออกจากกันตามสันชาตญาณ ยังดีที่วิภาวีไม่เห็นตอนครูชัยจะหอมเพื่อนร่วมรุ่นของเธอ แต่เธอเห็นแล้วว่าเพื่อนเธอนั่งตักครูชัยก่อนที่ทั้งคู่จะผละออกจากกัน "ทำไรอยู่คะ" วิภาวีถามครูชัยแต่มองหน้าเย็นฤทัยราวกับจับหัวขโมยได้ "อ้าว...ไหนว่าจะมาตอนเย็นไง ทำไมรีบมาจัง มีธุระอะไรหรือเปล่า?" ครูชัยย้อนถามวิภาวี "ไม่มีธุระ มาหาครูไม่ได้หรือไง" วิภาวีทำเสียงออกแนวน้อยใจ สายตาเธอยังไม่ละจากเย็นฤทัย เธอมองเพื่อนต่างห้องที่เธอเห็นเป็นศัตรูหัวใจตั้งแต่หัวจรดเท้าเพื่อหาสิ่ง ผิดปกติ ยิ่งมองก็เหมือนยิ่งตอกย้ำความต่างชั้นระหว่างเธอกับเย็นฤทัย วิภาวีเป็นนักเรียนห้อง 6 การเรียนก็เป็นอันดับท้ายๆของห้อง หน้าตาเธอก็ไม่สะสวยซักเท่าไหร่ รูปร่างแม้จะสูงใหญ่แต่ก็ไม่ได้มีสัดส่วนที่เหมาะสม เปรียบเทียบกับเย็นฤทัยที่เป็นสาวสวยประจำห้อง 5 ทั้งมีน้ำใจและพูดไพเราะ ผิวก็ขาวหุ่นก็ผอมเพรียว เด็กหนุ่มต่างห้องบางคนถึงกับเหลียวหลังมองเธอ ก็ไม่ผิดนักที่ครูชัยจะหลงเสน่ห์เธอเข้าอีกคน แต่ที่วิภาวีอยากรู้ที่สุดตอนนี้ก็คือครูชัยกับเย็นฤทัยมีความลับอะไร มีความสัมพันธ์กันแค่ไหน เธอยังไม่ปักใจเชื่อว่าครูชัย"เจาะไข่แดง"เพื่อนของเธอไปแล้ว แต่ก็ยังไม่วายสงสัยอยู่ดีว่าทั้งคู่ปิดบังอะไรไว้ ความสงสัยนี้ทำเอาเธอไม่มีสมาธิเรียนคาบบ่ายเลยทีเดียว "ครูชัยคุยธุระกับ...เย็นฤทัยเสร็จรึยังคะ" วิภาวีทำเงียบเสียงไปช่วงหนึ่งก่อนเรียกชื่อเพื่อนเธออย่างมีเชิง ด้วยไม่อยากมีเรื่องเย็นฤทัยจึงได้แต่ยืนเฉย ไม่โต้ตอบ "เอ่อ...เสร็จแล้วแหละ ทำไมเหรอวิภาวี" ครูชัยตอบ สิ้นเสียงตอบเย็นฤทัยกลับหันไปมองครูชัยเหมือนอยากมีเรื่อง แต่ครูชัยก็ส่งสายตากลับหาเธอทำนองว่า ...ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา... แถมยังยิ้มหวานยั่วโมโหเธออีก แต่ท่าทีมีพิรุธเหล่านี้ยิ่งกวนจิตใจวิภาวีให้ขุ่นข้องหนักขึ้น "หนูมาดูว่ามีอะไรที่ครูอยากให้หนูช่วยรึเปล่า" วิภาวีพูดพร้อมกับเดินเข้าไปคั่นกลางระหว่างคู่กรณีทั้ง 2 "อ๋อ...วันนี้ครูไม่มีสอนเลยทั้งบ่าย ไม่มีอะไรให้ช่วยหรอกวิ" ครูชัยเงยหน้าตอบลูกศิษย์ที่ยืนค้ำหัวเขาอยู่อย่างเป็นกันเอง "ครูว่ากำลังจะของีบหลับอีกซักชั่วโมงน่ะ" ถ้าผู้อำนวยการของโรงเรียนมาได้ยินเข้าคงเป็นเรื่องแน่ๆ วิภาวีรู้สึกโล่งอกขึ้นหน่อย...อย่างน้อยเธอก็กันเพื่อนเธอออกห่างจากครูชัย ได้อีกครั้ง วิภาวีรู้สึกไม่ดีเลยเวลาที่ครูชัยยืนอยู่ใกล้เย็นฤทัย เธอจำเป็นต้องเคลียร์ความรู้สึกนี้ให้เร็วที่สุด "งั้นหนูไม่กวนครูชัยล่ะนะ...เย็นฤทัยเสร็จธุระแล้วก็ไปสิ ครูชัยเค้าจะพักผ่อน" วิภาวีบังคับเพื่อนเธอให้เลิกล้มความตั้งใจจะคุยกับครูชัย พร้อมกับจูงมือเพื่อนเธอออกจากห้องงานไม้หายลับขึ้นไปบนชั้นเรียน และหลังจากนั้นก็ไม่มีใครกลับเข้ามาห้องครูชัยอีกจนหมดเวลาพักช่วงบ่าย ขณะนั้นครูชัยเดินทางมาถึงโรงเรียนแล้ว สระว่ายน้ำของโรงเรียนอยู่ห่างจากประตูทางเข้าค่อนข้างมาก เรียกว่าแทบจะอยู่คนละฝากกันเลยก็ว่าได้ ครูชัยสวัสดียามหน้าประตูอย่างเป็นกันเอง "ไง...ยามไหม เช้านี้กินอะไรรึยัง" "เรียบร้อยแล้วครับครู" ยามสมัยตอบครูชัย แม้ครูชัยจะทำงานมาแค่ 2 อาทิตย์แต่ยามสมัยก็รู้จักครูชัยดีเพราะทักทายกันทุกวัน "ว่ายน้ำเหรอครับครู" ยามสมัยอดไม่ได้ที่จะถามเมื่อเห็นครูชัยมาในชุดกางเกงขาสั้นสะพายกระเป๋าเป้ สวมรองเท้าแตะเดินเข้าโรงเรียนมา "อืม...สระเปิดรึยังล่ะ" "เปิดแล้วครับ เปิดตั้งแต่ 7 โมงแล้ว...ช่วงนี้มีเด็กมาว่ายเยอะ เห็นว่าจะซ้อมไปแข่งอะไรนี่แหละ ตัวแทนของโรงเรียนด้วย มาซ้อมทุกวันเลย.........." ครูชัยหันไปมองสระว่ายน้ำ โดยไม่สนใจฟังยามสมัยบรรยายอีก ขืนยืนฟังยามสมัยเล่าต่อมีหวังเขาคงได้เริ่มว่ายน้ำตอนเที่ยงแน่ๆ "อืมๆ งั้นผมไปนะ" "คร๊าบ...ครู" ครูชัยเดินผ่านยามสมัยโดยไม่สนใจฟังเสียงตอบรับของเขามุ่งหน้าสู่สระว่ายน้ำ ของโรงเรียน ช่วงเช้าของวันเสาร์ที่ยังไม่ค่อยมีคนเยอะมากนัก บรรยากาศค่อนข้างเงียบแต่มีเสียงน้ำกระทบกันบ่งบอกครูชัยว่าอย่างน้อยก็มี 1 คน ที่กำลังว่ายน้ำอยู่ ครูชัยถอดรองเท้าแตะวางบนชั้นที่จัดไว้ให้ ล้างเท้าแล้วเดินเข้าสระน้ำอย่างไม่รีบร้อน สระน้ำของโรงเรียนแห่งนี้ออกแบบเป็นรูปปลาตะเพียนแต่รูปร่างออกจะเหลี่ยมๆ หน่อยเพราะต้องคำนึงถึงประโยชน์ใช้สอยในการสอนว่ายน้ำด้วย ระดับน้ำในสระลึกตั้งแต่ส่วนหัวของปลาที่ 60 เซนติเมตรไปจนถึงหางปลาที่ความลึก 2 เมตร ปกติจะมียามคอยสังเกตและช่วยเหลือทันทีหากมีนักเรียนที่มาว่ายเกิดจมน้ำขึ้น มา แต่วันนี้เนื่องจากยังเช้าอยู่ จึงยังไม่มีใครมาดูแลตรงส่วนนั้น ห้องน้ำและห้องอาบน้ำของสระอยู่ใกล้กับส่วนหัวของปลาที่หันไปทางทางออกของ สระแต่เนื่องจากครูชัยเตรียมตัวมาแล้ว เขาจึงไม่จำเป็นต้องใช้มันตอนนี้ เขาเดินมาอีกด้านหนึ่งของตัวปลาซึ่งมีเก้าอี้นั่งหลายตัววางเรียงรายอยู่ ใกล้ๆกัน ทันทีที่ครูชัยเลือกที่นั่งได้ก็มีเสียงหนึ่งแว่วมา "ครู..." ครูชัยหันไปก็พบเด็กคนหนึ่งอยู่ในสระน้ำโผล่ส่วนหัวของเธอมาทักทายเขา "สวัสดีค่ะครู" ถ้าเธอไม่เรียกครูชัย เขาคงจำเธอไม่ได้แน่นอน เธอคือ ชลดา นักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียนนั่นเอง เขารู้มาว่าเธอว่ายน้ำเก่งตั้งแต่เด็กเลยทีเดียว ชื่อเล่นว่า"ปลา" ที่แม่ของเธอตั้งให้ ก็เพราะอยากให้ลูกว่ายน้ำเก่งเหมือนตน และชลดาก็ไม่ทำให้แม่ผิดหวัง ตอนนี้เธอทำชื่อเสียงให้โรงเรียน แข่งขันชนะระดับจังหวัด มา 2 ปีติดต่อกันแล้ว รูปร่างของเธอไม่สูงใหญ่มากนัก รูปร่างค่อนข้างผอมเพรียวเพราะได้ออกกำลังกายทุกวัน สีผิวของเธอคล้ำจากแดดที่เผาเธออ่อนๆทุกๆเช้า ผลการเรียนของเธอก็ดี การที่เธอได้อยู่ห้องหนึ่ง ก็เพียงพอแล้วที่จะอธิบายถึงความฉลาดของเธอ เพื่อนๆ ก็รักใคร่เพราะเธอมีอัธยาศัยดี ช่างพูด และมีน้ำใจ เรียกได้ว่าเป็นเด็กเก่ง มากไปด้วยความสามารถคนหนึ่งเลยทีเดียว น้ำเสียงเดียวกับที่ใช้ตอบคำถามเขาในชั้นเรียน ทำให้ครูชัยจำเธอได้ทันทีที่ได้ยินเสียงเธอทักทาย "อ้าว...ชลดา มาซ้อมว่ายน้ำเหรอ" "ค่ะครู...อาทิตย์หน้าหนูก็จะแข่งแล้ว" ชลดาตอบครูชัดถ้อยชัดคำ "แล้วต้องหยุดเรียนวิชาครูไปแข่งรึเปล่าเนี่ยะ" ครูชัยเหน็บแนมลูกศิษย์ พลางเดินมาใกล้ขอบสระกะจะดูเรือนร่างเด็กสาวในชุดว่ายน้ำเป็นบุญตาแต่ทว่า น้ำในสระก็ช่างกระไร สั่นไหวไปมาราวกับไม่เห็นดีเห็นงามกับการที่ลูกศิษย์กับครูได้ใกล้ชิดกัน "แหม...ไม่หรอกค่ะ วิชางานไม้สนุกจะตาย หนูแข่งวันศุกร์หน้าค่ะ" ได้ยินลูกศิษย์พูดเช่นนี้ทำเอาครูชัยอดปลื้มใจไม่ได้ "ชลดามาว่ายคนเดียวเหรอ" ครูชัยถามเมื่อไม่เห็นมีใครอื่นอยู่ในสระนอกจากเธอ "อ๋อ!ค่ะ แม่บอกว่าหนูเก่งแล้ว ซ้อมเองได้แล้ว" "แล้วซ้อมพร้อมจะแข่งแล้วรึยังล่ะ" ครูชัยถามไปสายตาก็จ้องมองใบหน้าเรียวงามของเด็กสาวไป "หูย...ยังหรอกครู วันไหนว่างก็ต้องซ้อมไปเรื่อยๆแหละ" สิ้นเสียงตอบของเธอยังไม่ทันที่ครูชัยจะได้ถามต่อ ชลดาก็รีบพูดแทรกขึ้นมา "หนูไปก่อนนะคะ...เดี๋ยวต้องไปเรียนพิเศษต่อตอน 9 โมงอีกอ่ะ" "อะไรกัน...พอครูมาก็จะไปเลยเหรอชลดา" ครูชัยแซวลูกศิษย์ ชลดาไม่ตอบ ได้แต่ว่ายน้ำหนีห่างครูชัยไปยังฝั่งตรงข้ามเรื่อยๆ ดีกรีแชมป์โรงเรียนทำให้เธอถึงอีกฝั่งอย่างรวดเร็ว ที่ฝั่งตรงข้ามมีเสื้อผ้าและกระเป๋าวางอยู่กองหนึ่ง ครูชัยนึกเสียดายอยู่เหมือนกันที่ไม่ได้เลือกที่นั่งแถวนั้น ทันทีที่ร่างของเธอลอยขึ้นพ้นจากน้ำครูชัยก็เกิดอารมณ์ทางเพศขึ้นมา ชลดาในชุดว่ายน้ำชิ้นเดียวสีดำสนิท โคนขาเรียวงามไม่แพ้เย็นฤทัยกระทบกับเแสงอาทิตย์ยามเช้าที่เพิ่งโผล่ขึ้นมา รำไรเสริมความงดงามให้ดูเด่นยิ่งขึ้น ช่วงเอวคอดสะโพกผายได้ที่กับขนาดลำตัวของเธอเข้ากับวุฒิภาวะตามวัยที่ควรจะ เป็นของเธอ จะมีก็แต่ช่วงอกที่อาจจะดูเล็กไปบ้างเนื่องจากนักว่ายน้ำอย่างเธอเน้น "เนื้อ" มากกว่าเน้น "นม" ครูชัยมองชลดาจนเธอเดินลับสายตาเข้าห้องน้ำไป ครูชัยเกือบจะตัดสินใจตามเธอเข้าไปแล้ว แต่ติดที่มีเจ้าหน้าที่ของสระเดินมาพอดี ครูชัยจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าลงว่ายน้ำเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย จนกระทั่งเวลาผ่านไปเกือบ 20 นาที ชลดาก็ออกมาจากห้องน้ำ ครูชัยแกล้งว่ายไปพักริมขอบสระแถวๆเก้าอี้ของเธอทันทีที่เห็น ผมยาวสลวยของเธอที่ซ่อนอยู่ในหมวกว่ายน้ำที่ครูชัยเห็นบัดนี้ยาวลงมาเกือบ ถึงกลางหลังของเธอในสภาพเปียกหมาดๆ พร้อมกับกางเกงขาสั้นครึ่งน่องและเสื้อยืดคอกลมสีขาวที่บางจนแทบจะเห็นสีผิว ของเธอ ที่เด่นสะดุดตาครูชัยที่สุดก็คือหน่ออ่อนๆของหัวนมเธอที่ดันอกเสื้อให้ แหลมออกมาชี้หน้าครูชัย เทียบกับตอนที่อยู่ในชุดนักเรียนแล้วชุดนี้ดูเซ็กซี่กว่ามาก "ครู...ครู" เสียงชลดาเรียกปลุกเขาให้ตื่นจากพวังค์ "เหมออะไรอยู่อ่ะครู หนูเรียกตั้งนาน" ชลดาถามทันทีที่เห็นครูชัยเงยหน้ามองเธอ "อ๋อ...เอ่อ...เปล่า พอดีครูคิดอะไรเพลินๆไปหน่อยน่ะ" ชลดายิ้มแบบขำๆ เธอฉลาดพอที่จะรู้ว่าครูชัยคิดถึงเรื่องอะไรอยู่ แต่เธอก็ยังยืนเช็ดผมต่อหน้าให้ครูชมเรือนร่างของเธออย่างไม่เห็นแก่ตัว สำหรับชลดาแล้วเธอคิดแค่ว่ามีคนชอบดีกว่ามีคนเกลียด มีคนมามองดีกว่ามีคนเมิน แต่เธอก็รู้สึกแค่นั้น ไม่ได้คิดจริงจังกับใครเกินเลยไปกว่านั้นเพราะเธอยังเด็กอยู่ "ชลดามาว่ายที่นี่ทุกวันเหรอ" ครูชัยตั้งสติได้ก็ยิงคำถามทันที "อ๋อ...ค่ะ วันเสาร์-อาทิตย์ว่ายได้นานหน่อย แต่จันทร์ถึงศุกร์ได้ว่ายแค่ครึ่งชั่วโมงเอง เพราะต้องเรียน" ชลดาตอบครูชัยทันควันเหมือนทุกครั้งที่ตอบครูในชั้นเรียน "งั้นหนูไปนะคะ...เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน" "อืม...ไปเถอะ" ครูชัยได้แต่คิดว่าใครกันนะ...ช่างโชคดีได้สอนพิเศษชลดา...สอนตัวต่อตัวรึ เปล่าหว่า... ความคิดครูชัยเริ่มอกุศลขึ้นเรื่อยๆ ดีที่ครูชัยอยู่ในน้ำไม่งั้นท่อนเนื้อของเขาที่กำลังโลดเต้นอยู่คงโผล่ออก มาทักทายลูกศิษย์แล้ว ครูชัยมองชลดาเดินหันหลังไปทันใดนั้นครูชัยก็สังเกตเห็นบางอย่าง... เส้นผมเส้นหนึ่งของชลดาร่วงลงมาจากแรงเช็ดของเธอ ครูชัยรีบคว้ามันเข้ามาเก็บไว้ก่อนที่จะมีคนเห็นเข้า มันมีความยาวเกือบ 40 เซนฯเห็นจะได้ ครูชัยมองเส้นผมเส้นนั้น สีหน้าเขาดูเหมือนคิดแผนการณ์อะไรชั่วๆเอาไว้เต็มสมองไปหมด "หึๆๆ" เสียงครูชัยหัวเราะเบาๆ เขาคิดจะทำอะไรกันแน่นะ...ชลดา นักว่ายน้ำรอดไหมครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ {:5_119:}{:5_119:}{:5_119:} รออ่านต่อเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากคร้าบบบ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ {:5_119:}
หน้า:
[1]