ร่านกว่าเมีย ก็ผมนี่แหละครับ ตอนที่ 60 ครูพละหนุ่มสุดหล่อ
หลังจากได้สติ ปุนได้ส่งข้อความถึงนทีเลขาคนสนิทว่าให้ทุกคนทานมื้อเช้ากันก่อน แล้วให้สแตนด์บายที่ห้องประชุมชั้น2 ตอน 9 โมง พอทุกคนทราบ ก็พากันลงไปกินมื้อเช้า ทำให้ปุนแอบย่องเข้าห้องไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างไม่มีใครสงสัยพอเสร็จเรียบร้อย ปุนเข้าห้องประชุมมาพร้อมกับโรอุน และแนะนำโรอุนให้ทุกคนรู้จัก
"นี่คืออินฟลูเอนเซอร์ที่มีผู้ติดตามทั้งบล็อก และยูทูบรวม8แสนคน เมื่อวานผมได้บังเอิญเจอแล้วได้พูดคุยกันนิดหน่อย คุณโรอุนได้ให้คำแนะนำที่น่าสนใจมาพอสมควร เดี๋ยวผมจะส่งรายละเอียดให้"
หลังจากปุนแนะนำตัวและเล่ารายละเอียดคร่าวๆให้กับทีมฟัง ก็มีการสอบถามนิดหน่อย
"ครับ เงื่อนไขของผมก็คือ ผมจะรีวิวโรงแรมให้ฟรี ไม่คิดค่าใช้จ่ายใดๆ..."โรอุนลอบมองหน้าปุนแล้วส่งสัญญาณให้จนปุนร้อนๆหนาวๆ ก่อนจะพูดต่อที่ค้างเอาไว้
"โดยผมจะรีวิวตามจริง ดีก็ว่าดี ไม่ดีก็ว่าไม่ดี"โรอุนทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านี้ ทางทีมของปุนก็กล่าวขอบคุณโรอุน และขอคอนแทคเผื่อไว้ติดต่อ
หลังจากนั้นก็มีประชุมเรื่องที่ได้รับมาจากทั้งโรอุน และลูกค้าที่เคยมาพักกับทางโรงแรม
ขณะที่พักทานมื้อเที่ยงนั้น กัสก็เดินเข้ามาหาปุนด้วยท่่าทีต้องสงสัย
"เมื่อคืนไปนอนไหนมา"
คำถามของกัสทำเอาปุนแทบสำลักอาหารในปากจนต้องรีบยกน้ำขึ้นมาดื่ม
"แคก แคก อะไร อึก ก็ไม่ได้ไปไหน"
"หึ เมื่อคืนนายไม่กลับห้อง"
"รู้ได้ไงว่าเราไม่กลับ"
"หึหึ"กัสใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางชี้ไปที่ตาของตัวเองแล้วหมุนมาจ้องไปที่หน้าของปุน เป็นการบอกว่าเขากำลังจับตาดูปุนอยู่ ปุนกลืนน้ำลาย อึก และกินมื้อเที่ยงของตนต่อ
ช่วงบ่ายทุกคนก็พากันออกสำรวจตามส่วนต่างๆขของโรงแรม แล้วกลับมาประชุมกันอีกทีตอนเย็น เมื่อประชุมเรียบร้อยก็พากันทานมื้อเย็นแล้วแยกย้ายกันพักผ่อน เก็บข้าวเก็บของเตรียมตัวกลับบริษัท
พอเช้าทุกคนก็ขนของลงมาที่ล็อบบี้ แล้วมาติดต่อรอรถเพื่อที่จะไปยังสนามบิน
"เฮ้ออ ต้องกลับแล้วสินะ"
เป็นเสียงพูดที่หมดหวังของไตตั้น เจ้าเก่าเจจ้าเดิมแต่คราวนี้เพื่อนร่วมงานไม่ได้ขัดไตตั้น แต่แสดงท่าทีเห็นด้วยกับเขา
ระหว่างรอรถ ปุนสังเกตุเห็นว่าที่รีเซ็ปชันกำลังมีเรื่องอะไรอยู่ ปุนเลยเดินไปดู พอไปถึงก็เจอเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูท่าน่าจะพึ่งเรียนจบเข้ามาติดต่อขอย้ายห้องที่จอง
"ผมขอเปลี่ยนห้องไม่ได้หรอครับพี่ ถ้าเปลี่ยนไม่ได้ผมขอเงินคืนได้ไหมครับผมจะไปจองที่อื่นแทน"
ปุนเข้าไปหาพนักงานคนหนึ่งที่อยู่ในเหตุการณ์แล้วสอบถาม จนได้รู้ความว่า น้องคนนี้ได้จองห้องสวีทเพื่อเซอร์ไพรส์วันครบรอบแต่งงานของพ่อและแม่ แต่ตอนนี้ติดที่ถ้าได้พักห้องสวีท แต่จะไม่มีเงินพอไปเที่ยวในเมือง น้องเลยจะขอเปลี่ยนเป็นห้องทั่วไปแทน แต่วันที่น้องจองห้องทั่วไปก็เต็มแล้ว
"ตอนนี้ทางโรงแรมมีบริการให้กับคุณลูกค้านะคะ ไม่ว่าจะเป็น ห้องอาหาร ห้องนวด ห้องออกกำลังกาย สระว่ายน้ำ รวมไปถึงส่วนกลางที่อยู่โดยรอบโรงแรมค่ะ"
"มาทั้งทีจะให้อยู่แต่ในโรงแรมหรอครับ ถ้าย้ายไม่ได้ ผมขอเงินคืนจะได้ไปพักที่อื่น"
"คุณลูกค้าครับ ใจเย็นลงสักครู่นะครับ เดี๋ยวทางเราจะขอตรวจสอบดูห้องพักให้อีกครั้งหนึ่งก่อน รบกวนคุณลูกค้านั่งรอสักครู่นะครับ"
ปุนพูดกับชายตรงหน้า แล้วหันไปเจอกับกัสที่ตามเขามา เลยส่งซิกให้กัสพาชายคนนี้ไปนั่งพักก่อน ปุนเดินไปยังโซฟาห้องโถงที่กัสอยู่ แล้วฟังสิ่งที่ชายคนนั้นคุยกับกัส
"นี่เป็นเงินเก็บก้อนแรกของผม ผมเลยอยากเซอร์ไพรส์พ่อกับแม่ แม่ผมเคยบ่นว่าอยากมาเชียงใหม่ อยากมาเที่ยววัดที่เชียงใหม่"
"แล้วทำไมถึงเลือกที่นี่ล่ะ"
"ตอนแรกผมเห็นว่าที่นี่มีบริการขับรถรับส่งถึงที่ แต่พอหลังจองเสร็จ จ่ายค่ามัดจำอะไรเรียบร้อย น้องผมประสบอุบัติเหตุ ผมเลยเอาเงินส่วนที่เที่ยวไปจ่ายก่อน ตอนนี้ผมมีเงินพอแค่จ่ายค่าพักที่เหลือ"
ปุนที่ฟังเรื่องราวของชายคนนี้ เขารู้สึกแปลกๆขึ้นมาในใจ คำถามที่อยากจะถามออกไปมีมากมายในหัว แต่สิ่งที่ปุนทำคือ
"คุณลูกค้าครับ วันที่คุณลูกค้ามาพัก ให้บอกกับพนักงานต้อนรับว่า มาจากแคมเปญ Travel with me At DCY เชียงใหม่ คุณลูกค้าจะได้รับสิทธิพิเศษในการเดินทางเที่ยวรอบเชียงใหม่ กับสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตถึง30แห่งตามแต่ลูกค้าสะดวก และให้ลูกค้ายื่นนามบัตรนี้ให้กับพนักงาน คุณลูกค้าจะได้รับส่วนลดที่พัก 50% แบบนี้คุณลูกค้าสนใจไหมครับ"
"จะ จริงหรอครับ"
ลูกค้าชายอึ้งในสิ่งที่ปุนพูด ปุนพยักหน้าแล้วยิ้มให้ ชายคนนั้นพอใจมาก แล้วขอตัวกลับไป ปุนเดินไปติดต่อพนักงานต้อนรับให้ทุกคนทราบถึงข้อเสนอนี้
"ได้ค่ะ"
หลังจบเรื่อง รถก็มาพอดี ปุนและกัสเลยเดินขึ้นรถเพื่อไปยังสนามบิน
"จะดีหรอทำแบบนี้"
กัสถามออกมาด้วยความมสงสัย เพราะกลัวว่าจะเป็นปัญหาภายหลัง ปุนเลยอธิบายให้กัสฟัง ว่าแคมเปญจะครอบคลุมแค่ทริปพาทัวร์รอบเมือง ส่วนค่าที่พักนั้นเขาอาสาจ่ายให้เอง
"ทุกคนครับ ตอนนี้เรามีแคมเปญใหม่ที่ต้องทำ ซึ่งก็คือ Travel with me At DCY เชียงใหม่ ขอให้ทุกคนทำให้เต็มที่นะครับ"
คนทั้งรถต่างงุนงง กัสเลยอธิบายให้ฟังว่ามีกิจกรรมอะไรพิเศษบ้าง แต่กัสก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมปุนถึงออกเงินของตัวเองจ่ายส่วนต่างค่าที่พักให้กับชายคนนั้น ปุนเองก็ไม่ได้อธิบายเพิ่มเติม แล้วนึกถึงสิ่งที่ชายคนนั้นพูดออกมา เขาก็แค่ อยากให้ครบัครัวของลูกค้าคนนั้นได้ใช้เวลาร่วมกันอย่างมีความสุข แบบที่เขาไม่เคยได้รับมันจากที่ไหน.....
กลับมาทำงานที่บริษัทได้ไม่กี่วันก็ถึงวันหยุดสุดสัปดาห์ ปุนไม่รู้จะทำอะไรดี จะไปฟิตเนสก็เบื่อ แต่ก็ไม่อยากอยู่บ้าน เลยหยิบมือถือขึ้นมาโทรหากวาง แต่กวางอยู่ต่างประเทศ เลยโทรหากัส
"วันนี้วันหยุดไม่คุยเรื่องาน"
หลังรับสายกัสพูดดักไว้ก่อน ปุนเลยรีบปฏิเสธทันควัน
"ไม่ได้จะคุยเรื่องงานเสียหน่อย"
"แล้วโทรมามีอะไรเอ่ย"
"...ปะ เปล่า ก็แค่....ไปซื้อของกันไหม เดินห้าง ดูหนัง"
ปุนถามจบก็นิ่งรอคำตอบ แต่กัสกลับนิ่งกว่าเงียบจนปุนต้องถาม
"ฮัลโหล ได้ยินไหม โหล กัสอยู่ไหม"
ปุนเลื่อนมือถือที่แนบหูออกมาดูว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า แต่ทุกอย่างก็ปกติดี เลยจับมาแนบหูอีกครั้ง
"เดตหรอ?"
"ห๊ะ!!!"
"ก็ ไปกินข้าว ดูหนัง ช้อปปิ้ง เดตป่ะ"
"ไม่ ไม่ใช่แบบนั้น"ปุนรีบปฏิเสธพัลวัน
"..."
"แล้ว...มาไหม"
"เรากลับบ้านต่างจังหวัดอะ กลับอีกทีวันอาทิตย์เย็นเลย"
"อะ อ๋อ โอเค"ปุนเสียงอ่อนลงเพราะไม่รู้ว่าวันหยุดนี้จะทำอะไรต่อ หากเป็นแต่ก่อน เขาคงเพลินเพลินกับโลกออนไลน์จนถึงวันอาทิตย์ แต่หลังจากมีแฟน วันหยุดปุนทำกิจกรรมคู่จนชิน ทำให้ตอนนี้กลับรู้สึกเหงากว่าที่เคย
"มาไหมล่ะ....."
กัสถามผ่านมือถือและเงียบไป ทั้งสองไม่พูดอะไรกระทั่งปุนตอบรับ
"อืม ไปได้หรอ"
"ก็แล้วแต่ปุนอะ อยากมาไหมล่ะ"
"ไป ไป"
ปุนดีใจที่ตอนนี้เขามีที่ไปแล้ว กัสได้คุยกับปุนว่าให้ขับรถไปรอเขาที่ทางออกเมือง ปุนรีบขึ้นไปเก็บกระเป๋าแล้วขับรถไปยังที่หมายโดยเร็ว
"คุณปุน ทางนี้ครับ"
หลังจากปุนขับรถมาจอดยังปั๊มน้ำมันที่ถนนเลี่ยงเมือง แดนก็ลงจากรถมาโบกมือทักทายให้เป็นสัญญาณ
"คุณปุนหิวไหมครับ หาอะไรรองท้องก่อนไหม"
แดนที่เดินมาถาม แล้วหันไปแนะนำร้านอาหารที่พึ่งทานมา พร้อมกับกัสกำลังเดินจากร้านอาหารมายังรถ
"ยังไม่หิวครับ อ้อ อีกอย่างเรียกผมว่าปุนเฉยๆก็พอครับ นี่นอกเวลางาน"
ปุนบอกกับแดนแล้วหันไปมองกัสที่เดินดูดน้ำปั่นอย่างสะบายใจ พอเจอกันก็ทักทายกันนิดหน่อย ก่อนที่แดนจะขับรถนำทางปุนออกนอกเมือง
บ่ายแก่ๆ ทั้งสามคนก็มาถึงบ้านของกัส เจ้าตัวลงจากรถก็วิ่งเข้าไปในบ้าน ทิ้งปุนและแดนขนของลงจากรถ
"พอกลับมาบ้านกับปุนแล้ว รู้สึกแปลกๆแฮะ"
"ยังไงหรอครับ"
ปุนงงกับคำพูดของแดน แดนหน้าแดงไม่ตอบแต่มีท่าทีอึกอัก ทำให้ปุนนึกถึงเรื่องของเขากับแดนคราวก่อน จนต้องอึกอักตามแดน
"อะ อ้อ อืม ผมนึกออกแล้ว แหะๆ แปลกๆจริงด้วย"
พอเก็บข้าวเก็บของเสร็จ กัสลงไปหาแม่ที่ใต้ถุนบ้าน ปุนเดินไปหาแดนยังห้องตรงข้าม แต่ไม่ทันที่ปุนจะเรียกแดน
โครก คราก โครก คราก
เสียงดังมาจากตัวของปุน ทำให้แดนได้ยินจึงหันมามองต้นเสียง
"แหม ทักทายกันแบบนี้เลยหรอ"
"โทษพี่ พอดีหิวไปหน่อย ฮ่าๆๆ"
แดนพาปุนลงไปด้านล่าง เพื่อจะหาอะไรให้ปุนกินรองท้องก่อน
"กัส แม่ไปไหน"
แดนถามกัสที่นั่งกินขนมอบกรอบพร้อมดูคลิปตลกในมือถือ กัสก็ชี้ไปยังครัวแล้วหันมาสนใจมือถือต่อ
"แม่มีอะไรกินไหมครับ ปุนเค้ายังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้า"
แดนพาปุนเดินเข้าห้องครัว พอถามจบท้องปุนก็ร้องอีกรอบเพื่อยืนยันว่าปุนนั้นหิวจริงๆ
"ตายจริง ทำไมปล่อยให้ท้องร้องแบบนั้นล่ะลูก แม่ยังทำกับข้าวไม่เสร็จเลย เอานี่ไปรองท้องก่อนนะ กินได้ไหมลูก"
แม่ของกัสดุที่ไม่ยอมกินข้าว ก่อนจะหันไปหยิบข้าวต้มมัดในตู้กับข้าวมายื่นให้ปุน
"ได้ครับ กินได้ครับ"
ปุนยื่นมือรับข้าวต้มมัดมาสองคู่ แต่แม่ไม่หยุดแต่นั้น
"พอไหมลูก เอานี่เอา เผื่อไม่อิ่ม"
ว่าแล้วแม่กัสก็หันไปหยิบข้าวต้มมัดอีกคู่หนึ่ง มะม่วงกวนอีกกล่อง และกระยาสารทถุงหนึ่ง ยัดใส่มือของปุนอีกจนเจ้าตัวต้องร้องห้าม
"โอะ พอแล้วครับ เยอะแล้วครับเดี๋ยวผมทานไม่หมด"
ปุนขอบคุณอีกครั้งแล้วหอบของเหล่านั้นมานั่งกินที่โต๊ะเดียวกับกัส กัสที่ในตอนนี้ตำตัวชิวจัดไม่สนใจใคร ต่างกับคนที่เขารู้จักโดยสิ้นเชิง
แดนได้ขอตัวเข้าสวนเพื่อไปหาพ่อตาของเขา เพราะภรรยาของแดนหรือเก๋นั้นไม่อยู่บ้าน
"วันนี้กัสทำตัวแปลกๆป่ะ"
ปุนที่กินของที่แม่กัสให้มาจนหมด ถามกัสพร้อมลุกหยิบเปลือกและกล่องใส่ขนมไปทิ้งขยะ
"แปลกยังไง ก็ปกติหนิ"
"แหน่ะ เสียงสูงด้วย"
กัสละความสนใจจากมือถือ แล้วจ้องมายังใบหน้าของปุน ปุนก็มองกลับท้าทาย สุดท้ายกัสทำน่าเนือยแล้วถอนหายใจลุกไปยังห้องครัว
"แม่ทำใกล้เสร็จยัง มาผมช่วย"
ปุนงงกับการกระทำของกัส ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้กัสโกรธหรือเปล่า เลยเดินตามกัสเข้าไปในครัว
"มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ"
"ไม่เป็นไรลูก กัสพาเพื่อนไปนั่งในสวนไปเย็นๆ"
"..."กัสก้มหน้าก้มตาช่วยแม่ทำกับข้าวต่อโดยไม่สนใจปุน จนแม่ของกัสก็มองปุนแล้วถามด้วยความสงสัยว่ากัสเป็นอะไร ปุนได้แต่ส่ายหน้าเบาๆแล้วพูดแบบไร้เสียงว่า
'ผมไม่รู้เหมือนกันครับ'
ตกเย็น เก๋ก็กลับมาจากบ้านเพื่อน แดนและพ่อกัสเองก็เช่นกัน ทุกคนมาถึงก็ถูกแม่ของกัสไล่ให้ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วลงมากินข้าว ปุนจึงอาสาจัดโต๊ะรอทุกคน
"ของเตรียมพร้อมยังพ่อ"
แม่ของกัสเอ่ยถามกับคนรักขณะที่ทานข้าวกันอยู่
"หึหึ ระดับนี้แล้ว แล้วเจ้าของงานเป็นอะไร หน้าบูดเป็นตูดเลย"
"ดูท่าน่าจะอกหักนะพ่อ"เก๋มองหน้าของกัสแล้วแซวน้อง แต่กัสทำท่าเมินึำพูดพวกนั้น มีเพียงแดนที่อมยิ้มแล้วขำคิก คิก ราวกับรู้อะไร
"เอ่อ งานอะไรหรอครับ"
ปุนที่สงสัย เลยเอ่ยถามกับพ่อของกัส
"พรุ่งนี้วันเกิดของกัสน่ะ ประจำทุกปีจะทำอาหารแล้วก็ขนมแจก"แม่กัสบอกกับปุน ปุนเลยหันไปมองหน้าของกัส ที่กำลังจ้องเขา แต่พอปุนเงยหน้ามองกลับเบือนหน้าหนี
หลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว ก็ต่างแยกย้ายกันไป ปุนได้จังหวะที่กัสยั่งเล่นมือถืออยู่ในห้อง เลยถามกัสตรงๆ
"นี่โกรธอะไรเราหรือเปล่า"
กัสละมือถือหันหน้ามามองปุน แล้วทำหน้าเหมือนคนกำลังสับสน จนสุดท้ายก็ยิ้มออกกมาแล้วบอกกับปุนไปตรงๆ
"อืม ตอนแรกโกรธ แต่ตอนนี้หายแล้ว"
กัสกลับมาร่าเริงอีกครั้ง แล้วพาปุนไปนั่งเล่นตากลมที่ด้านนอก ปุนก็เดินตามไปแบบงงๆ
"เอ่อ ถามได้ไหมว่าโกรธเรื่องอะไร"
ปุนนอนมองท้องฟ้าข้างๆกับกัส แล้วเอ่ยถาม กัสไม่ตอบอะไร แล้วยกแขนชูขึ้นตรงทำท่าเล่นกับดาวบนฟ้า ปุนมองมือของกัสแล้วทำตาม
"ไม่รู้ว่าโกรธอะไร แต่ขอบคุณนะที่หายโกรธ"
กัสที่ได้ยินปุนพูดแบบนั้นก็ค้างไปขณะหนึ่ง แล้วเล่นกับดาวบนฟ้าต่อ
ปุนตื่นแต่เช้ามืด เพราะเขารู้แล้วว่าคนที่นี่ใช้ชีวิตกันตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ พอลุกล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ ก็ลงไปยังด้านล่างเห็นแม่กำลังกวนบางอย่างในกระทะลูกใหญ่
"ผมช่วยนะครับแม่"
"ไม่เป็นไรปุน ไปกินน้ำเต้าหู้ไป แม่ซื้อมาไว้ให้"
แม่กัสบอกปุนพร้อมชี้ไปที่ถุงน้ำเต้าหูกับแป้งทอดที่วางอยู่บนโต๊ะหลายถุง
"แต่ผมอยากช่วย นะครับ"
"อะ มาๆๆๆ"
ปุนตื๊อแม่ของกัสจนใจอ่อนและยอมให้เป็นลูกมือ แม่ของกัสก็สอนให้ปุนกวนขนม นอกจากนี้ยังทำอีกหลายอย่างกว่าจะเสร็จก็เกือบ6โมง
"ทำแจกที่ไหนหรอครับ"
"ที่โรงเรียนในหมู่บ้านนี่แหละ ใกล้ๆ"
"โห ทำเยอะขนาดนี้เลยหรอครับ"
"วันเกิดของน้องกัสเค้าตรงกับวันสถาปนาโรงเรียนพอดี เลยมีทั้งเด็กและชาวบ้าน เลยทำเยอะหน่อย"
"ไป แม่เสร็จแล้ว เดี๋ยวปุนไปอาบน้ำอาบท่าแล้วลงมากินข้าวข้าวกัน"
พอปุนเดินขึ้นบนบ้าน กัสแดนและเก๋ก็ออกจากห้องเตรียมลงไปข้างล่างพอดี
"อ้าวปุนไปไหนมา"
"ไปดูแม่ทำขนมมาน่ะ"
กัสพยักหน้ารับรู้แล้วเดินลงไปด้านล่าง ปุนก็เข้าห้องไปอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าวกับคนอื่นๆ พอกินเสร็จพ่อของกัสก็ขับรถกระบะมรจอดที่หน้าบ้าน แล้วทุกคนก็พากันยกของขึ้นรถ
"จะไปกันหมดไหมหึตัว"
แม่ของกัสถามกับพ่อ ที่ตอนนี้หม้อที่ใส่ทั้งข้าว กับข้าว และขนมอยู่เต็มท้ายกระบะ
"เอารถไปอีกคันไหมล่ะ ให้คนไปคันนั้น เดี๋ยวของพ่อเอาไปเอง"
ปุน กัส เก๋ และแม่ของกัสขึ้นรถของปุนขับตามพ่อของกัสที่นำทางโดยมีแดนนั่งท้ายกระบะคอยจับของที่หลังรถ
พอมาถึงโรงเรียนในหมู่บ้าน เป็นโรงเรียนขนาดกลาง รถของปุนนั้นขับผ่านสนามกีฬาที่เด็กกำลังทำกิจกรรมอยู่ จนไปหยุดอยู่ที่หน้าโรงอาหาร ทุกคนช่วยกันขนของลงจากรถแล้วเตรียมสถานที่
พอครูปล่อยนักเรียน เด็กๆต่างก็พากันมาต่อคิวรับของ นอกจากมีข้าว ขนมของบ้านกัสแล้ว ยังมีไอศครีมกะทิ และเบเกอรี่ของคนในชุมชนที่มาแจกด้วย
ปุนช่วยแม่ของกัสตักกับข้าวและขนมแจกเด็กกระทั่งของหมด ทุกคนพากันยกของเก็บกลับบ้าน แต่พอมาถึงบ้าน ปุนกลับหากระเป๋าเงินของตัวเองไม่เจอ คาดว่าน่าจะทำหล่นที่โรงเรียน
ตอนนั้นแม่ของกัสเลยโทรไปยังโรงเรียนเพื่อสอบถาม แต่ไม่มีใครเก็บมาฝาก ปุนเลยจะขับรถกลับไปยังโรงเรียนเพื่อค้นหาอีกรอบ
"งั้น เดี๋ยวพี่ไปช่วยหา"
แดนเสนอตัวทันทีที่ปุนบอก ทำเอากัสและเก๋เบ้ปากมองบน
"แหมพี่แดน ขี้เกียจล้างของก็บอกมาเหอะ"
"อะไร นี่พี่มีน้ำใจนะ ฮ่าๆ"
ทั้งสองหนุ่มพากันไปยังโรงเรียนอีกครั้ง แล้วแดนก็จอดรถที่หน้าโรงอาหาร ทั้งคู่แยกย้ายกันเดินหาตามจุดต่างๆที่คิดว่าจะเจอ
"สวัสดีครับคุณ กำลังหาอะไรอยู่หรอครับ"
ปุนเงยหน้ามองตามเสียงนุ่มทุ้มต่ำที่ดังตรงหน้า ก็เจอเข้ากับคุณครูที่ใส่ชุดสุภาพของโรงเรียนจ้องมองด้วยความสงสัย
"อะ อ๋อ คือเมื่อเช้าผมมาแจกของครับ แต่ว่าทำกระเป๋าสตางค์หล่นไว้ ไม่ทราบว่าคุณครูพอจะเจอ หรือมีใครมาฝากไว้บ้างไหมครับ"
"เรื่องของหายรบกวนทางนี้เลยครับ เดี๋ยวผมพาไปดู"
ครูเดินพาปุนไปยังใต้ตึกใกล้ๆ ที่ชั้นล่างเป็นห้องแนะแนว และห้องกิจกรรมต่างๆ จนกระทั่งไปถึงห้องสุดท้ายที่เป็นห้องพยาบาล แล้วก้มมองลื้อของที่อยู่ในลังกระดาษหน้าห้อง
"ใช่อันนี้ไหมครับ"
ครูยกกระเป๋าใบหนึ่งขึ้นมา พอปุนมองก็ยิ้มดีใจ
"ใช่ครับ ของผมเองครับ ขอบคุณครับครู"
"ไม่เป็นไรครับ ผมสิต้องขอบคุณคุณที่เอาของมาแจกให้กับเด็กๆ"
"..."ปุนไม่ได้สนใจ และเปิดกระเป๋าตรวจเช็ดของด้านใน
"ว่าแต่ คุณไม่ใช่คนแถวนี้ใช่ไหมครับ"
"ครับ พอดีผมมาบ้านเพื่อนครับ แล้วเพื่อนพามาแจกของ"
"อ๋อ ถึงว่า หน้าไม่คุ้นเลย ผมชาญนะครับ"
"ครับ ผมปุนครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"
"โอ๊ะ"
จังหวะที่ยัดของลงกระเป๋าสตางค์ใส่กระเป๋ากางเกงนั้น ปุนร้องอุทานออกมาเพราะเกิดตึงๆที่แขน
"อ๊ะ เป็นอะไรหรอครับ"
"สงสัยยกของเมื้อเช้าครับ"ปุนนึกถึงตอนที่ยกหม้อลงจากรถ บวกกับการนกแขนตักกับข้าวให้กับเด็ก แม้ตอนทำจะไม่ปวดมาก แต่ตอนนี้รู้สึกตึงเป็นอย่างมาก
"มาครับ ผมดูให้"
ครูว่าจบก็เดินมาจับแขนปุนแล้วกดตามจุดต่างๆ
"โอ๊ะ ซี๊ดดด ตรงนั้นเลยครับ"
"อืม สงสัยเอ็นฉีก มาครับเดี๋ยวผมนวดให้"
"ไม่เป็นไรครับ ไมต้องถึงขนาดนั้น"
"โห ไม่เป็นไรเลยครับ ผมไม่มีสอนคาบเช้า อีกอย่าง ถือว่าเป็นคำขอบคุณที่คุณช่วยโรงเรียน นะครับ"
ครูชาญใช้กุญแจไขเปิดประตูห้องพยาบาลแล้วนำปุนเดินเข้าไปด้านใน เปิดไฟ แล้วให้ปุนนั่งลงบนเตียง พร้อมตรวจดูอย่างดี
"กดตรงนี้แล้วเจ็บใช่ไหมครับ"
"ซี๊ดดด ใช่ครับ จี๊ดเลย"
"จากที่ดูไม่เป็นไรมากครับ เดี๋ยวผมนวดคลายกล้ามเนื้อให้ คุณปุนกลับไปก็ทายาแก้อักเสบ แล้วก็อย่าพึ่งใช้งานแขนนะครับ"
"คุณชาญดูรู้ดีจังเลยนะครับ"
"ฮ่าๆๆ ผมไม่ได้บอกหรอครับ ผมเป็นครูพละครับ แล้วก็เป็นคนดูแลห้องพยาบาลนี่ด้วย"
"อ๋อครับ"
ชาญได้ทาน้ำมันนวดแล้วออกแรงบีบตรงส่วนที่ปุนตึง
"กล้ามแขนคุณสวยมากเลยนะครับ แสดงว่าออกกำลังกายมาพอสมควร แต่ที่เอ็นฉีกเพราะยกของ ผมเดาว่ากล้ามคงได้มาจากยิมหรือฟิตเนสแถวบ้านใช่ไหมครับ"
"แหะๆ ใช่ครับ"ปุนตอบรับ หน้าเสียอาการ ที่ถูกครูชาญเดาออกจนหมด มีอย่างที่ไหน เล่นฟิตเนสจนกล้ามเป็นมัด แต่เอ็นอักเสบเพราะยกกระบวยตักแกง รู้ถึงไหนอายถึงนั่นเลย
ชาญบรรจงนวดคลึงกล้ามเนื้อของปุนอย่างแผ่วเบา แล้วทาน้ำมันลงเติมตามจุดที่กำลังจะนวด ความร้อนของน้ำมันทำให้ปุนเริ่มอยู่ไม่สุข เหงื่อเริ่มผุดตามผิวกาย
"ผมลืมไปเลย ขอตัวแปบนึงนะครับ"
ชาญว่าแล้วก็ลุกไปเปิดเครื่องปรับอากาศ แต่แม้อากาศจะเริ่มเย็นลง ตัวปุนนั้นยังคงรุ่มร้อน
"คุณปุนครับ ผมนวดไม่ถนัดคุณปุนถอดเสื้อออกได้ไหมครับ ผมจะได้นวดง่าย"
"เอ่อ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปหาหมอเลยครับ"
ปุนถดตัวหนีลุกขึ้นยืน ชาญมองงงๆ แล้วยิ้มออกมา
"อ๋อ คุณปุนคงอายใช่ไหมครับ ไม่ต้องอายครับ ผู้ชายเหมือนกัน งั้นผมถอดเป็นเพื่อนครับ"
ชาญไม่รอปุนตอบ แต่ใช้มือเลิกเสื้อขึ้นแล้วถอดออกวางไว้บนเตียง ปุนมองจ้องไปยังมัดกล้ามเนื้อของครูพละหนุ่มตรงหน้า พร้อมกระเดือกน้ำลายลงคอ เนืื่องจากความสวยงามของมวลกล้ามเนื้อที่ถูกเรียงไล่เป็นระเบียบ
ชาญเดินไปล็อคประตูห้องพยาบาลจากด้านใน แล้วเดินกลับมาหาปุน ชาญดึงปุนเดินผ่านเตียงแรกเข้าไป และไปหยุดที่เตียงริมสุดตามด้วยรูดม่านกั้นฉากปิดกันคนมองทะลุกระจกเข้ามา
"เหลือกันแค่สองคน ไม่ต้องอายแล้วครับ"
ชาญว่าจบก็ลงมือถอดเสื้อของปุนออก ปุนทำตามอย่างว่าง่าย ตอนนี้ปุนเหมือนเป็นตุ๊กตาที่ถูกจับให้ทำอะไรก็ทำ
"กล้ามแขนสวยมากเลยครับ นี่คุณปุนทำเลเซอร์ด้วยใช่ไหมครับ รักแร้เนียนมากเลย"
ชาญใช้มือสากลากลูบผ่านผิวหนังใต้วงแขนที่เรียบเนียนของปุนจนขนลุกซู่ ไม่แค่นั้น มือชาญนวดแขนให้กับปุนข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างนั้นลูบไล้สัมผัสสำรวจร่างของปุนจนปุนรู้สึกสยิวตามจุดที่ถูกมือสากลากผ่าน
"อูยยยยย เสียวครับ"ปุนเผลอครางออกมา ชาญเลยยิ้มแล้วทำทีงุนงง
"เสียว เสียวอะไรหรอครับ"
"ปะ เปล่าครับไม่มีอะไร"
ปุนไม่ยอมรับและทำปล่อยเบลอ แต่มีหรือที่ชาญจะยอม เขาได้ลากมือผ่านมายังหน้าอกของปุนแล้วลูบผ่านหัวนมเบาๆ หัวนมปุนแข็งเป็นไต หน้าอกแข็งเป็นลูกบ่งบอกถึงปุนนั้นเริ่มมีอารมณ์ร่วม ชาญเลยจัดการขั้นต่อไป
"โอ๊ะ ขอโทษครับคุณปุน"
ชาญทำทีบีบน้ำมันลงที่ต้นแขน แต่พลาดทำหกใส่ตัวจนกลัวจะไหลเลอะจนต้องใช้มือลูบน้ำมันลงบนตัวของปุน
"อ๊ะ อ๊ะ อ่าา อย่าครับ อย่า"
"แปบบเดียวครับคุณปุน ผมเสียดาย"ชาญลูบจนด้านหน้าของปุนมันวาวไปด้วยน้ำมัน ชาญจับแขนข้างที่ปวดของปุนเหยียดไปด้านหลัง แล้วจับชูขึ้นตรงเหนือหัว ก่อนจะจับให้ฝ่ามือแตะไปที่ท้ายทอย แล้วชาญก็นวดคลึงกล้ามเนื้อแขนของปุนอีกครั้ง
"ไหนๆก็ไหนๆแล้ว นวดคลายกล้ามเนื้อสักหน่อยไหมครับ"
"จะ จะดีหรอครับ"ชาญไม่รอปุนปฏิเสธ จับปุนนอนหงายลงบนเตียง แล้วใช้ผ้าขนหนูอุ่นที่อบในห้องมาพาดปิดไปที่ใบหน้าของปุน แม้ปากของปุนจะปฏิเสธ แต่เอาจริงๆเขาก็ข่มอารมณ์ไม่ไหวแล้ว เพราะล่าสุดที่เอาน้ำออกก็ตอนอยู่เชียงใหม่ เขาเบื่ออะไรที่จำเจ แล้วการที่ถูกชาญครูพละหนุ่มลุคแมนๆ กล้ามเนื้อแน่นๆ ก็ทำเขามีอารมณ์ไม่น้อย
"ผมขออนุญาตนะครับ"
ชาญบอกกับปุนที่นอนมองอะไรม่เห็น ปุนไม่รู้ว่าปุนนกำลังจะทำอะไร แต่เขาก็พร้อมที่จะรับความท้าทายนี้แล้ว
กางเกงของปุนค่อยๆถูกถอดออก แล้วถูกชาญนวดเค้นตามร่างกายนอกจากแขน ไม่ว่าจะเป็นลำตัวหรือต้นขา ปุนนอนเกร็งตัวรอรับความตื่นเต้นพร้อม จนกระทั่งปุนถูกจับให้นอนตะแคง ชาญใช้มือถอดปราการด่านสุดท้ายออกทำให้แก่นกายที่แข็งปั๋งของปุนดีดผึงขึ้นมาตีหน้าท้อง
ชาญเดินอ้อมรอบเตียงเพื่อทาน้ำมันลงส่วนอื่นๆ ก่อนที่ปุนจะรู้ตัวอีกที เขาสัมผัสได้ถึงไอความร้อนที่แผ่ออกมาตรงหน้าเขา และไม่ทันที่ปุนจะได้รอนาน ก็มีเนื้ออุ่นๆที่มาสัมผัสกับริมฝีปาก ปุนอ้าปากออกช้าๆโดยอัตโนมัติ แล้วเนื้อร้อนก็ถูกดันเข้าปากของปุน
ปุนปล่อยให้เนื้อปริศนาไหลผ่านเข้าปากไปยังลำคออย่างอิสระขาของเขาถูกชาญจับยกขึ้นชี้ฟ้า แล้วงอพับเข้าหาลำตัว ช่องทางด้านหลังถูกนิ้วอุ่นๆเขี่ยลูบเบาๆ
"หืม นี่คุณปุนเคยโดนเอามาแล้วหรอครับ"
"อุก อึก อึก อึก อัก"
ปุนที่พยายามจะตอบแต่กลับถูกแท่งเนื้อแทงเร็วขึ้น ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าที่พอชาญรู้ว่าเขาเคยผ่านมาแล้วชาญนั้นแทงเร็วขึ้น
"อ๊ะ ผมขอโทษครับ"
ชาญถอนดุ้นออกจากปากของปุน แล้วเดินอ้อมไปด้านหลังของปุน
"แฮก แฮก แฮก"
ปุนนอนหอบแล้วสูดอากาศเข้าเต็มปอดชดเชยที่ก่อนหน้านี้หายใจไม่เต็มที่ ชาญได้ใช้นิ้วของเขาแหวกรูของปุนเพื่อมองลึกเข้าไปด้านใน
"อ๋า นอกจากเคยโดน คงโดนมาหนักด้วยสินะครับ ผมนึกว่าคุณเป็นชายแท้เสียอีก เสียดายนะครับ ที่แมนๆหุ่นดีๆแบบคุณโดนเอามาแล้ว"
"อ่าา ซี๊ดดดดดด"
ชาญใช้นิ้วแหย่เข้าไปด้านใน แล้วกดลงอย่างแรงจนปุนต้องร้องระบายออกมา
"ผมคิดว่าจะได้เปิดซิงผู้ชายแมนๆแท้ๆ ที่ไหนได้ บานขนาดนี้ คงร่านมากสินะ"
ปุนรู้สึกอายที่ถูกชาญพูดจาดูถูกแบบนี้ แต่อีกใจกลับเสียวแปลกๆที่ถูกด่าว่าร่านจนท่อนเอ็นร้อนผงกขึ้นลง ชาญมองเห็นปุนกระดกลำอวด เลยใช้นิ้วดีดไปที่หัวแดงๆจนปุนร้อง ออกมา
"โอ๊ยย ผมเจ็บครับ"
"หึ แค่นี้เจ็บ ความเจ็บเมื่อกี้ ยังไม่เท่าใจของผมที่ผิดหวังในตัวคุณเลย"
"ผิดหวังทำไมครับ อ่าาาา"
"ก็ตอนแรกผมนึกว่าจะได้เปิดซิงคุณ"
"ทำไมครับ ผมไม่ซิงแล้วเอาไม่ได้หรอ"
ปุนตกใจในคำพูดของตัวเอง แต่เขารู้สึกแบบนี้จริงๆ ที่อีกฝ่ายมาดูถูกเขา
"หึ ผมอยากเอาหีฟิตๆครับ โบ๋ๆแบบนี้ ผมเอาไม่ลง"
ปุนได้ยินก็ของขึ้น จับผ้าที่ปิดหน้าออกแล้วลงจากเตียงจับร่างของชาญขึ้นมานอนแทนที่แล้วปีนขึ้นค่อมร่างของชาญ
"อย่าครับ จะทำอะไรครับ ปล่อยผม"
ชาญร้องบอกกับปุนและดิ้นหนี แต่ปุนจับร่างของชาญล็อคนิ่งแล้วกดตัวลงทับแท่งเนื้อที่มีสีดำคล้ำ
"หึ อยากจะเอาคนบริสุทธิ์ แต่ควยดำขนาดนี้ ผ่านมาเยอะแล้วสิ"
"อ๊ะ อ่าาา จุก จุก"
ชาญร้องบอกกับปุน โดยที่ปุนขย่มขึ้นลงดุ้นของชาญไม่ยั้ง
"เป็นไงล่ะ ได้เอารูโบ๋ๆของกูสดๆแบบนี้ ชอบไหม ห๊ะ!!"
ขอบคุณมากๆ ครับสำหรับเรื่องราวดีๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ใจเย็นๆนู๋ปุนเดี๋ยวของครูชาญหัก {:5_137:} ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ สะใจดีอ่ะกับครู ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ปากดีจริงๆครู ขอบคุณครับ