30+ (รักต่างวัย คนใช่เกิดช้า) ตอนที่ 2 ขนมจีบ(จีบได้ป่ะ)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2023-3-30 00:04ช่วงบ่าย หลังจากที่ทานมื้อเที่ยงเสร็จบอสสกายกับเลขาหนุ่มก็เข้าทำงานตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือ....
ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"เชิญ"
สกายเอ่ยเสียงอนุญาตให้เข้ามาพบ พรินซฺจึงยกของว่างพร้อมชาอุ่น ๆ มาให้
"ของว่ารอบบ่ายครับ"
"อือ ชอบใจนะ เออทานข้าวอิ่มไหม"
"อิ่มครับ เอ่อ.....ค่าข้าว...."
"ผมเลี้ยง เอาเป็นว่าต้อนรับน้องใหม่ แล้วบ่ายนี้คุณเตรียมอะไรให้ผมทาน"
"ก็มีชาอุ่นๆ ฝรั่งเนื้อนุ่มแน่น และก็......ขนมจีบ ครับ"
"อะไร ขนมจีบ"
"ก็ตามชื่อเลยไงครับ อยู่ที่ว่าบอสจะอนุญาตหรือไหม"
"อือ แทนคำตอบละกัน"
สกายใช้ซ้อมจิ้มขนมจีบมากินเเทนคำตอบที่ว่า จีบได้ พรินซฺก็รู้สึกได้ว่าบอสนี่่ก็น่าจะมีใจให้เขาเหมือนกัน
"นาย ไหนว่าจะลองชุด"
"ในห้องนี้อะนะ"
"ถ้าไม่อายก็เเล้วแต่ ก็แค่เด็ก"
"ผมไม่เด็กนะครับ"
พรินซฺพูดพร้อมเริ่มปลดเข็มขัดเเละตะขอกางเกงจนเห็นขอกางเกงในสีออกส้ม ๆ ตัดกับผิวตัวขาว ๆ ที่ซ้อน
ไว้ด้านใน พร้อมกับไรขนใต้สะดือลงไปในเกงในมันช่างน่า....เหลือเกิน สกายจึงหักห้ามใจเเล้วพูไปว่า....
"นาย ไปเปลี่ยนในห้องน้ำดีกว่า ผมไม่อยากแตกเวลางาน"
"จริงอ่ะ"
"อือ... เชื่อเเล้วหละว่าไม่เด็ก"
พรินซฺเข้าไปลองชุดในห้องน้ำและออกมาในชุดยูนิฟอร์มที่หล่อโดนใจบอสสกายเป็นอย่างมาก
"บอสครับ เป็นไงครับ"
"อือ ก็พอดีตัวนายนะ ไม่แน่นไม่หลวม"
"บอสอยากให้ใส่แบบแน่นๆไหมหละครับ"
"ไม่ต้อง ใส่แบบนี้ดีเเล้ว เออเลิกงานเเล้วไปไหนไหม"
"ก็จะไปไหนดีครับ ที่พักผมยังไม่มีเลยนะบอส"
"เออ ผมลืมไปว่าผมจะให้นายไปพักที่คอนโด นั้นเย็นนี้เลิกงานนายก็ไปหาไรกินกับผม แล้วผมจะพานาย
ไส่งที่คอนโด"
"รับทราบครับ นั้นผมไปเปลี่ยนชุดก่อนนะครับ ยังไม่ได้ซักเดี๋ยวจะคัน"
"ตามใจ"
บ่ายวันนี้บอสสกายทำงานแบบมีความสุขแบบผิดปกติและเดินออกมาสอนงานพรินซฺอยู่บ่อย ๆ จนกระทั่ง
เวลาเลิกงงาน
"นายขับรถเป็นไหมพรินซฺ"
"เป็นครับ ผมขับรถไถนาได้"
"ผมหมายถึงรถยนต์"
"555 ไม่เคยขับครับ เต็มที่ก็มอไซต์"
"นั้นก็ขึ้นรถ"
"หือรถหรูขนาดนี้ผมไม่กล้านั่งหรอกครับ เดี๋ยวเบาะคุณพังผมไม่มีปัญญาซ่อม ผมนั่งรถเมไปก็ได้"
"ตลก รถติดขนาดนี้จะได้ไปถึงตอนกี่โมง ขึ้นรถไปกับผม"
"เออ....แต่....."
"จะขึ้นดีดีหรือจะให้ถีบ"
"ขึ้นเเล้วครับ ผมคนนะไม่ใช่จักรยานลุงนี่"
"เรียกใครลุง"
"ก็คุณลุงไงครับ ใส่สูทเต็มยศแบบนี้"
"นาย..."
เมื่อทั้งคู่เดินทางมาถึงห้างสรรพสินค้า สกายก็พาพรินซฺมาซื้อเสื้อผ้าเเละของใช้ส่วนตัวรวมถึงรองเท้า
ทำงานคู่เเรก
"โห....บอสครับ รองเท้าคู่ละ6,000กว่า ผมไม่กล้าใส่อะครับ ตลาดคลองถม 300กว่าๆเอง"
"อย่าเยอะ เดี๋ยวให้น้องเขาลองคู่นี้นะครับ โทนสีน้ำตาลน่าจะะเข้ากะยูนิฟอร์ม"
"เขากันอยู่แล้วค่ะคุณสกาย หนุ่มๆสจ๊วกของสายการบินคุณสกายมาซื้อกันบ่อยค่ะ"
หลังจากซื้อเสร็จก็พาพรินซฺมาดูเสื้อผ้าซึ่งราคาแบบนี้เด็กต่างจังหวัดแบบพรินซฺไม่มีเงินจ่ายเเน่นอน
"บอสครับ พวกเสื้อผ้าผมใส่แค่ที่มีก็ได้ครับ ดูจากราคาแล้วเงินผมไม่น่าจะพอ"
"ใครบอกจะให้นายจ่าย นายคือพนักงานผมนะ"
"แต่ราคามันหลักพันเลยนะครับ"
"รวย จบนะ แล้วก็เกงใน นายก็ไปเลือกเองละกัน"
"เอ้าทำไมเสื้อกับกางเกงบอสยังช่วยผมเลือกไม่สิ บอสยังเลือกให้ผมเลย แอบเห็นเเล้วนี่กระ...กะเอา
คงไม่ยากนะครับ"
"ไอ้บ้า ไปเลือกเอง"
สกายรู้สึกหน้าแดงเเบบเขิน ๆ พรินซฺจึงจับข้อมือเเล้วพาสกายมาโซนกางเกงใน
"ราคามันแพง ผมเกรงใจให้บอสเลือกให้น่าจะดีกว่า"
"นายน่าจะไซต์ L ป่ะ ตัวนายนน่าจะพอๆกับผม น้องครับ"
"ครับคุณลูกค้า"
"ผมขอเป็นรุ่นนี้เซตสีขาวเทาดำ ไซต์L"
"ได้ครับผม"
"เดี๋ยวครับบอส ...."
"ไม่ต้องถาม ผมใส่ยี่ห้อนี้"
"ผมจะบอกว่า ขอบคุณนะครับที่พาผมมาซื้อของ เดี๋ยวเงินเดือนออกผมคืนให้"
"เก็บเงินนายไว้เหอะ ถือว่าสวัสดิการ"
แหม่....รู้สึกว่าบอสสกายจะให้สวัสดิการพรินซฺเเบบจัดเต็มเลยนะครับเนี่ย
หลังจากที่ทั้งคู่ซื้อของเเละทานข้าวเย็นเสร็จสกายก็พาพรินซฺมาส่งที่คอนโดของสกาย ซึ่งคอนดดนนี้
สกายคิดว่าจะเป็นเรือนหอแต่สุดท้ายมันก็กลายเป็นวิมาณล้ม
"โห.....บอสครับ ทำไมใหญ่โตจังครับห้องนี้"
"ทำไมจะพาใครมาอยู่ด้วยหรือไง"
"ไม่กล้าหรอกครับ ขอบคุณนะครับคุณสกาย"
"เรียกสกายเฉย ๆ ก็พอ ไม่ใช่เวลางาน เเล้วเมื่อช่วงค่ำทานข้าวอิ่มไหม"
"ก็.....อิ่มครับ"
"โอเค อันนี้เป็นคีย์การ์ดนายก็เก็บไว้ดีดี เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าผมมารับ"
"ผมนั่งรถเมไปก็ได้"
"นี่นาย ทำงานที่บริษัทผมห้ามนั่งรถเม วิน นั่งได้แค่เเท็กซี่เท่านั้น เป็นภาพลักษณ์องค์กร"
"คุณสกายครับ"
"ว่าอะไร"
"นี่รูปใครหรือครับ"
พรินซฺเห็นรูปที่หัวเตียงซึ่งก็พอเดาออกว่าน่าจะเป็นรูปแฟนเก่าของสกาย สกายจึงหยิบรูปนั้นมาแล้ว
โยนลงถังขยะพร้อมพูดกับพรินซฺว่า....
"จะ 4 ทุ่มเเล้วรีบอาบน้ำพักผ่อน เดี๋ยวเช้าผมมารับ"
"บอสครับ"
"มีอะไร เจ้าจุ้นจ้าน"
"แหม่... ผมจะถามว่าห้องบอสมีกะละมังซักผ้าไหม ผมจะซักชุดทำงาน"
"นั่นไงเครื่องซักผ้าตรงระเบียง อย่าบอกนะว่าใช้ไม่เป็นอีก"
"ครับบอส"
ในที่สุดสกายก็อยู่ช่วยพรินซฺซักเสื้อผ้าจนเสร็จเเล้วจึงกลับบ้าน ดูถ้าสกายจะแฮปปี้กับรักครั้งนี้โดยเฉพาะ
ขนมจีบตอนเที่ยงที่พรินซฺซื้อมาให้ บอสสกายก็ยังกินไม่หมดเพราะเขาอยากกินขนมจีบเจ้านี้นาน ๆ ซึ้งทาง
พรินซฺเองก็มีอการแบบว่าชอบบอสสกายขึ้นมาตอนไหนไม่รู้ แต่ที่รู้ๆคือบอสสกายทำให้เขามีความสุขทุกครั้ง
ที่ได้ก่อกวนบอสสุดหล่อ
--------------------------------
ไลน์กลุ่มบอสสกายและผองเพื่อน
สกาย: พวกแก เราดูแต่งตัวออกแก่ไปเหรอว่ะ
พลอย: เอาตรง ๆ นะ ก็นิดนึง แกเนียบไป
อ๊อฟ: ใช่ค่ะบอส เนียบตลอดเว
ฟ้าใส: บอสลองปรับแนวดูสิค่ะ บอสอยู่บอร์ดบริหารการแต่งกายไม่เคร่งเหมือนพนักงานนะคะ เว้นเต่ไป
สนามบินที่บอสต้องใส่สูททับ
สกาย: อือ สงสัยต้องปรับเปลี่ยน
แชมป์: แต่เดี๋ยวเพื่อน จู่ๆจะปรับเปลี่ยนตัวเอง อย่าบอกนะแอบชอบเด็ก
สกาย: บ๊าาาาาา บ้าไง เด็กไรที่ไหน
พลอย: เสียงสูงเป็นม้าเลยนะคะ อีคุณเพื่อน
นิ่มนิ่ม: นั่นสิคะ
มิก: จริงด้วย เอ๊....อย่าบอกนะว่า บอสกับน้องพรินซฺ ส่งโค้กให้กันเเล้ว
สกาย: โอ๊ย ...อะไรของพวกแก่เนี่ย นอนๆ พรุ่งนี้ตื่นเช้าไปทำงาน
พลอย: เดี๋ยวนะอะของแกว่ะ มิกกิ ส่งโค้ก
อ๊อฟ: โอ๊ย อีนางเอ๊ย ส่งโค้กให้นักมวย
พลอย: ส่ง....ให้นัก..... อร๊ายยยยย 18+++++อ๊อฟ: อีคุณบอส เเล้วใครรุกใครรับว่ะ
พลอย: กูว่าแมนๆอย่างน้องเขา รุกชัวร์
มิกกิ: หนูว่าได้ทั้งสองแบบ เผลอๆอาจชอบเอ้าดอ
พลอย: ว่าไงค่ะคุณสกาย
สกาย: ไม่รู้ นอน ๆ ง่วง
แชมป์: อย่าให้รู้นะว่าแอบถ่ายขวดโค้กให้กันดู
สกาย: ไอ้บ้า
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ สนุกดี ขอบคุณครับ สุดยอด รอตอนต่อไปเลย รอตอนต่อไปครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ...รอตอนต่อไป ขอบคุณครับ เสียวว ขอบคุณมากๆเลยนะครับ ขโน
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ชีวิตเริ่มมีสีสรร {:5_117:} ขออบบคุณครับ
หน้า:
[1]
2