มหาลัยวัยร่าน 9 (โดนล่อในห้องน้ำนักกีฬา)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Bassguitar เมื่อ 2023-4-18 16:14ในตอนเช้าหลังจากผมตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองกำลังกอดไอ้พี่กันอยู่ ผมใช้สติและพละกำลังทั้งหมดเท่าที่มีดีดตัวเองลุกขึ้นออกจากจุดนั้นและพยายามมองดูรอบ ๆ ก็เจอเข้ากับพี่ชินที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงฝั่งด้านใน (ผมนอนอยู่ตรงกลางระหว่างพวกพี่ ๆ แต่ผมดันหันไปกอดไอ้พี่กัน)แล้วไอ้พี่กันก็ดันนอนถอดเสื้อผมเลยแอบคิดว่าเมื่อคืนกูเสร็จพี่เขาไปยังวะ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกมีอะไรผิดแปลกไป
ผม : ทำไมพี่มาอยู่นี่ได้อ่ะ "ผมถามไอ้พี่กันแบบยังงัวเงียอยู่เพราะมันยังไม่เช้าเลย
พี่กัน : อ้าว 555 ถามมาได้ นี่หอกูนะ เมื่อคืนกูก็อุตส่าห์ลงไปหอบมึงขึ้นมาเลยนะเว่ย " พอไอ้พี่กันพูดงี้ผมก็เถียงแกไม่ออกได้แต่นึกย้อนเหตุการณ์
ผม : งั้นผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะพี่
พี่กัน : เอาเลยตามสบาย " ผมพยายามหอบตัวเองลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ แต่ก็เกาะผนังห้องไปเพราะยังเซอยู่ ระหว่างทำธุระก็คิดไปด้วยว่าทำไมถึงได้นอนกอดไอ้พี่กัน แทนที่จะเป็นพี่ชินที่นอนอยู่ข้างผมอีกฝั่ง แต่พอรู้สึกตัวแล้วจะเป็นใครผมก็ไม่อยากกอดทั้งนั้นอยากกลับหอมากกว่า พอออกมาจากห้องน้ำไอ้พี่กันก็มายืนหน้าประตูด้วยท่าทางขี้เก้ก
พี่กัน : เห็นเดินไม่ไหว เลยจะช่วยพยุง
ผม : ไม่ต้อง ผมเดินเองได้ "ปากบอกไปนั่นแต่ก็ยังเดินเกาะผนังจนลงไปล้มคว่ำบนเตียง
ผม : พี่ชินนนน ผมอยากกลับหอ " ผมสะกิดเรียกพี่ชินแต่แกก็ยังนอนคว่ำหน้าไม่ขยับ
พี่กัน : มันตื่นไปส่งไม่ไหวหรอก รอเช้าก่อนเหอะพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นเลย " ไอ้พี่กันพูดให้ผมอยู่ต่อ แต่เพราะผมมันดื้อไง+กับไม่ชอบขี้หน้าแกอยู่แล้วเป็นทุนเดิมเลยหยิบกระเป๋าจะเดินออกไปแกเลยดึงผมไว้
พี่กัน : เห้ยใจเย็นดิ เดี๋ยวกูไปส่งก็ได้ " พี่กันลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินตามผมออกมา ตอนแรกผมก็กะจะไม่ให้แกไปส่งหรอก แต่ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน พอมองรอบ ๆ หอก็ไม่คุ้นที่เลย สุดท้ายผมเลยยอมให้แกขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่ง ผมก็บอกโซนที่หอผมอยู่พอเริ่มคุ้นทางก็นำแกไปจนถึงหอ หลังจากถึงเรียบร้อยผมก็เดินขึ้นห้องเลยไม่แม้แต่ขอบคุณ แต่ก็แอบคิดอยู่หน่อย ๆ ว่าทำไมแกถึงดีกับผมขึ้นมาซะอย่างงั้นทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ทั้งจิกทั้งกัดกันพอหลังจากวันนั้นพี่ชินถึงอธิบายว่าที่ไปหอไอ้พี่กันเพราะว่ามันอยู่ใกล้โซนร้านเหล้า และแกก็กลัวขี่รถไม่ไหวเลยขอเอาผมไปนอนค้างด้วยคืนนึง แต่เพราะว่าที่ผมนอนกอดไอ้พี่กันแล้วผมรู้สึกไม่ดี หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ไปวิ่งที่สนามกีฬาอีกเลยเพราะไม่จากเจอไอ้พี่กัน กลับมาซ้อมดนตรีตามปกติ
แต่ผ่านไปไม่กี่วัน หลังจากที่ผมซ้อมรวมวงเสร็จสัก 4 ทุ่มได้แล้วกำลังจะกลับ ก็เจอไอ้อินตรงลานจอดรถใต้ตึก (เพื่อนชั้นปีเดียวกันกับผม เอกไวโอลิน ที่เคยจีบทั้งผมกับกล้า แต่ตอนนี้มันมองผมเป็นเพื่อนสาวซะละ555 ถึงจะไม่ค่อยได้เล่าแต่ผมก็ค่อนข้างสนิทกับอินระดับนึง) ผมก็ทักทายอินตามปกติ
ผม : ไงมึงคืนนี้วงออร์ฯ ปล่อยเร็วหรอวะ
อิน : อ้าวเบส ป่าวหรอก ตอนนี้แยกเก็บเพลงแต่ไม่มีอารมณ์ มึงจะกลับแล้วหรอ ไปเที่ยวกันมั้ย
ผม : เที่ยวไรวะ
อิน : อยากกินเหล้าว่ะ
ผม : ห้ะ จะไปกับใครล่ะเนี่ย
อิน : ปกติก็ไปคนเดียวอ่ะ พอดีอกหัก เผื่อมีเด็กมาติด " อินมันเริ่มเปลี่ยนสีหน้าเป็นหม่น ๆ แต่ก็ยังพยายามพูดให้ติดตลก ผมเลยปลอบมัน
ผม : เห้ยอย่าทำหน้าเศร้างั้นดิ เดี๋ยวไปด้วยก็ได้แต่กูกินไม่เยอะนะ เมาง่ายบอกไว้ก่อน " ที่ผมยอมตกลงไปด้วยเพราะก็อยากไปนั่งทำความเข้าใจกับอินใหม่และมีเรื่องที่อยากพูดกับมันด้วยเหมือนกัน ผมขี่รถตามอินไปแถว ๆ โซนที่ผมไปกินคราวก่อนแต่ว่าเป็นคนละร้าน อินมันชอบมาร้านนี้เพราะคนเยอะเป็นร้านที่ฮิตสุดในแถบนั้น เข้าไปอินก็พานั่งที่โต๊ะตรงหน้าเคาน์เตอร์ (เพราะมีคนผ่านไปมาแล้วเข้าหาเราได้ง่าย ๆ หมอนี่มันอย่างช่ำ) อินสั่งเหล้าปั่นเหยือกมากินกับผมพร้อมพูดคุยกัน เรื่องที่ผมอยากจะพูดกับอินมาตลอดเลยคือขอโทษ ที่ผมเคยไปเต๊าะน้องกล้าตอนปี 1 แล้วน้องดันติด ทั้ง ๆ ที่รู้ว้าอินมันก็เป็นฝ่ายชอบน้อง อินมันก็รับฟังและก็ไม่กล่าวโทษผมเพราะมันก็บอกว่ามันก็เต๊าะคนไปทั่วเหมือนกัน และแล้วก็มีเรื่องบังเอิญ(อีกแล้ว) เพราะระหว่างที่พวกผมกำลังคุยกันอยู่ก็ดันมีพวกรุ่นพี่ปี 4 สาขาพละเดินเข้ามาหลังจากที่ผมกินไปแล้วสัก 20 นาทีได้ พวกพี่ ๆ เขามากัน 6-7 คน เป็นกลุ่มใหญ่และในกลุ่มนั้นดันมีพี่ที่ผมรู้จักและสนิทด้วย 4 คนเลย 1 ในนั้นผมขอเรียกว่าพี่แบต คนนี้สนิทสุดละ เพราะผมไปรู้จักตอนเลือกคลาสกีฬาสมัยปี 2 ผมเลือกเล่นแบดมินตันเลยรู้จักและยังสนิทกับพี่พละอีกหลายคน พวกพี่เขาเข้ามาเจอก็ชวนพวกผมไปนั่งด้วยกัน (ลากไปด้วยโคตรบังคับ อินมันก็ดันรู้จักคนในนั้นเพราะมันชอบไปเล่นวอลเล่ย์บอลที่โรงพละกับเพื่อน ๆ พี่ ๆ มัน)คืนนั้นผมกับอินเลยโดนพวกพี่แบตเลี้ยงเหล้าโดยที่ปฏิเสธไม่ได้ ไอ้อินแม่มก็เผาผมยับเลยว่าผมนั้นอกหักเลยเข้าร้านเหล้า ไม่งั้นปกติจะไม่เห็นผมหรอก แต่เหมือนมันกับพวกพี่ ๆ จะมาเจอกันที่ร้านบ่อย ๆ ยังไงยังงั้น และยังจะมีเรื่องบังเอิญอีกอย่างระหว่างที่พวกพี่ ๆ กำลังคุยสนุกอยู่กับผม ไอ้พี่กันแม่งโผล่มาจากข้างหลังหลังจากที่ผมมานั่งกับพวกพี่เขาได้ไม่นาน
พี่แบต : อะโด่ววว มาไงวะไอ้กัน
พี่กัน : เดินมาดิ หออยู่ระแวกนี้เอง
พี่แบต : ชวนทีแรกเล่นตัวบอกไม่มานะมึง "พี่แบตท้วงไอ้พี่กันก่อนที่พี่มันจะลงมานั่งเยื้อง ๆ กับผม
พี่กัน : ก็อยากมาอ่ะ เห็นว่ามากันเยอะ
พี่แบต : เออ คนนี้ไอ้เบสนะ เด็กดนตรีรู้จักกับกูตอนเรียนคลาสกีฬา เห็นน้องมันอกหักเลยชวนมันมากินด้วยกัน " อห เจ็บตรงย้ำคำว่าอกหักนิล่ะ
พี่กัน : อกหักจริงหร้ออไมรอบนี้ไม่ชวนไอ้ชินมาด้วยล่ะ " ผมก็ไม่ได้ตอบทำเป็นเมินเดี๋ยวโดนชวนทะเลาะ ก็น่าจะมีแค่ไอ้พี่กันที่รู้ว่าผมเคยไปกินเหล้ากับพี่ชิน พวกเราก็กินกันต่อ แต่ถึงพวกผมจะอยู่คนละสาขาแต่พวกพี่ ๆ เขาก็เทคแคร์ผมโคตรดีทั้งชงให้เสิร์ฟให้ทุกบริการไม่ได้มองว่าผมเป็นคนนอกเลย อารมณ์มันต่างจากการที่ผมมากับพี่ชิน 2 คนซะอีกจนรู้สึกสนุก พวกพี่เขาเติมให้ผมไม่หยุดถึงผมจะบอกว่าพอแล้ว แต่ก็โดนแซวกลับมาว่าพึ่งกินไม่กี่แก้วเอง โห่ไม่อยากจะบอกว่าผมคออ่อนพิเศษ คืนนี้เพราะมีคนกินด้วยผมเลยค่อย ๆ จิบไปถึงสัก ตี 1 ได้ ผมกลัวตัวเองจะไม่ไหวเลยขอรุ่นพี่คนอื่น ๆ กลับก่อนที่จะง่วงไม่งั้นคงได้เฝ้าร้านจนถึงเช้า หันไปมองไอ้อินมันก็กำลังสนุกเลยแถมเหมือนไม่เมาแล้วสงสัยกินคนเดียวจนคอแข็งแล้ว ผมเองก็รู้สึกเมานะแต่ไม่เท่าวันแรกที่มากับพี่ชิน พอผมเดินออกมาที่รถถึงรู้ตัวว่าไอ้พี่กันเดินตามออกมาด้วย
พี่กัน : เห้ย ๆ ไหวป่าวเนี่ย หอมึงไกลอยู่นะ
ผม : พี่ออกมาทำไมอ่ะ
พี่กัน : ก็เพื่อนกูมันบอกว่าเหมือนมึงจะเมาหนักมาก กลัวกลับไม่ถึงหอเลยวานให้กูไปส่ง
ผม : ผมขี่รถไหวเหอะ กลับเองได้
พี่กัน : นี่ถ้าเป็นไอ้ชินออกมาพูดแบบนี้จะตอบเหมือนกันกับกูป่ะ? " ผมก็นิ่งเลย แต่ถ้าเอาตรง ๆ ตอนนั้นผมไม่ได้รู้สึกชอบพี่ชินเท่าไรแล้วนะเมื่อเทียบกับตอนปี 1 (คืนแรกแค่เมาเลยขอไปนอนด้วย ไม่ได้ชอบเล๊ยยยย555) แต่ผมแค่ไม่ชอบไอ้พี่กันที่เคยมาว่าผมเฉย ๆแต่สุดท้ายเพราะผมเมาพี่แกเลยแย่งกุญแจรถผมไปผมเลยต้องยอมซ้อนแก ถึงผมจะเมาแต่ผมก็จะไม่ยอมซบหลังกับกอดแกเหมือนที่ทำกับพี่ชินหรอกนะ พอจอดรถแกยังจะมาคอยพยุงผมขึ้นหอ ถึงจะบอกว่าผมเดินเองได้แต่แกก็ยังจะช่วย จนมาถึงหน้าห้องผมเลยนึกเรื่องสำคัญได้ว่า
ผม : อ้าว แล้วพี่จะกลับไง
พี่กัน : โบกรถมั้ง ไม่รู้ดิ
ผม : เวลานี้อ่ะนะ จะให้ผมไปส่งป่าว
พี่กัน : โห่สภาพเดินขึ้นหอก็แทบไม่รอด เดี๋ยวเดินไปหน้าซอยเอง ( 1 กิโล)
ผม : ไม่ต้องอ่ะ พี่เอารถผมไปก่อนเหอะพรุ่งนี้ผมให้เพื่อนมารับก็ได้
พี่กัน : หึไม่ต้อง เกรงใจ "แล้วพี่แกก็หันหลังจะเดินไปจริง ๆ แต่เพราะผมเมารึเห็นแกทำตัวดีกับผมแล้วรวมทั้งเรื่องที่ยอมให้ผมไปนอนด้วยในคืนแรก ไม่รู้คิดยังไงรึอาจจะเป็นเพราะเมาด้วยผมเลยเอ่ยปากชวน
ผม : รึพี่จะนอนกับผมก่อนมั้ยล่ะ "ไอ้พี่กันหยุดนิ่งไปสักพักก่อนที่จะหันมาทำหน้าแอ้คแล้วเดินเข้าห้องผมหน้าตาเฉยโคตรน่าหมั่นไส้ ผมเองก็เริ่มไม่ไหวแล้วทั้งเมาทั้งง่วงเลยให้พี่กันหยิบหมอนกับผ้าในตู้มาที่เตียงเอง ผมลงไปนอนเลยทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ผลัดชุดแต่ก็ไม่ลืมที่จะเอาหมอนข้างมาคั่นไว้ตรงกลางเดี๋ยวผมจะเผลอไปกอดพี่แกอีกตอนเช้ายังดีที่ผมตื่นได้ นาฬิกาปลุกแล้วแต่ไม่ตื่นจนไอ้พี่กันต้องเป็นคนปลุกเองไม่งั้นก็คงได้โดดซ้อมเปียโนตอนเช้า หลังจากทำอะไรเรียบร้อยก็ไปส่งพี่แกกลับหอก่อนไปเรียน โดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยเมื่อคืน (แต่ที่เอามาเล่าเพราะครั้งนี้ผมเริ่มมองแกในแง่ดีขึ้นมาบ้างละเดี๋ยวจะงงว่าผมไปรู้สึกดีกับแกตั้งแต่เมื่อไร)
หลังจากเข้าร้านเหล้าครั้งนั้นผมก็เว้นช่วงไปนานมากเพราะปกติก็ไม่ค่อยชอบกินมากเท่าไหร่ รึจะเข้าไปหาแสงสีมันก็ไม่ใช่สไตล์ผมเลยไม่อยากฝืน แต่มันก็มีเรื่องที่ให้ผมต้องไปอีกครั้ง รอบนี้พี่ชินเป็นคนทักมาชวนผมด้วยตัวเอง เพราะจะมีคอนเสิร์ตของวง Tattoo color มาเล่นที่ร้านเหล้ารอบนี้ผมถึงได้อยากไปมาก เลยฝากให้พี่ชินเป็นคนจองโต๊ะของคืนนั้นให้และครั้งนี้ผมช่วยออกตังด้วย ส่วนกลุ่มคนที่ไปก็จะมีพวกเพื่อนกลุ่มพี่แบต 3 คนรวมถึงไอ้พี่กัน พอถึงวันคอนเสิร์ตผมก็รีบแต่งตัวไปโดยที่มีพี่ชินขี่รถมารับเช่นเคยไปถึงก็นั่งโต๊ะที่จอง ผมนั่งคั่นกลางระหว่างพี่ชินกับพี่กัน เวลาเขาเล่นดนตรีผมก็จะเป็นสายนั่งฟังเฉย ๆ กะจะกินแค่แก้ว 2 แก้วเพราะอยากฟังเพลงของศิลปินที่ชอบไม่ได้อยากเมา อีกอย่างผมต้องตื่นไปเรียนด้วยในตอนเช้า แต่ว่า......... ระหว่างที่ผมกำลังนั่งฟังเพลงอยู่นั้น สายตาผมมันก็ได้เหลือบไปเจอกับ' น้องกล้า ' น้องเดินผ่านโต๊ะผมเข้าไปข้างในและได้สบตากับผมแต่ว่าน้องก็ไม่ได้มาคนเดียว ข้าง ๆ น้องนั้นก็คือพ่อหนุ่มที่ขี่ r15 มารับมาส่งน้องถึงหน้าคอนโดในตอนนั้นกำลังเดินไปหาเพื่อนน้องที่อยู่ต่างสาขา จากตอนแรกเสียงเพลงดังสนั่นจู่ ๆ ในใจผมมันก็เงียบไป ผมไม่ได้รู้สึกถึงบรรยากาศหรือความสนุกของคนรอบข้างแล้วเอาแต่จ้องไปที่โต๊ะของน้องกล้า คิดในใจแค่ว่ามาเจอภาพแบบนี้ก็เจ็บดีเหมือนกันนะ พอสติผมกลับมาผมก็ยกแก้วเหล้าจนหมดในครั้งเดียว(รอบนี้เหล้าสีไม่ใช่เหล้าปั่นผสม)
พี่ชิน : เห้ยเบสกินหมดทีเดียวเลยหรอ "ผมไม่ได้ตอบเอาแต่นั่งก้มหน้ากัดฟัน เพราะรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปต้องร้องไห้แน่ ๆ
พี่แบต : เออน่าไอ้ชิน น้องมันอยากกินก็ปล่อยมันเหอะ
ผม : ผมขอโทษนะพี่ ผมต้องกลับแล้ว " ผมรีบตัดบทการสนทนาแล้วลุกออกจากร้านจนพวกพี่แบตพากันทำหน้าเหว๋อ หัวผมมันตื้อไปหมดพอถึงที่จอดรถเห็นไม่มีคนแล้วผมก็ปล่อยโฮออกมา และคนที่ตามผมมาก็คือพี่ชินกับไอ้พี่กันเช่นเคย
พี่กัน : น่ะ กูว่าแล้วว่าจะต้องร้อง
พี่ชิน : มึงก็ พูดอะไรระวังหน่อย เบสกลับเลยป่าวเดี๋ยวพี่ไปส่ง
พี่กัน : เห้ยกลับเลยหรอ กูยังกินไม่เท่าไรเลย
พี่ชิน : ไอสัส กูไม่ได้ชวนมึงกลับซะหน่อยมึงก็ไปกินต่อดิ " พี่ชินไล่ให้พี่กันกลับไปแต่แกก็บอกอยากไปส่งผมด้วย พอผมเข้าห้องได้ผมก็ขึ้นไปนอนร้องไห้อยู่บนเตียง พี่ชินเป็นฝ่ายเข้ามากอดปลอบผมไม่ให้ร้องไห้ ตอนนั้นผมรู้สึกดิ่งจริง รู้สึกไม่เอาอะไรแล้วเหมือนกลับไปเริ่มมูฟออนจาก 0 ใหม่ แต่พี่ชินกลับทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมากจริง ๆ พอผมดีขึ้นผมก็ให้พวกพี่เขากลับไปเพราะอยากอยู่คนเดียว
เช้าวันต่อมาผมก็ยังดันทุลังไปซ้อมดนตรีในสภาพตาบวมนิดหน่อย และยังเรียนทั้งคลาสเช้า-บ่าย ถึงผมจะเป็นอะไรก็ไม่อยากให้มันกระทบกับการซ้อมและการเรียน (เว้นช่วงแรกที่ลาหยุดยาวหลายวันเพราะเลิกกับน้องกล้า555) แต่ผมก็สังเกตตัวเองนะว่าปกติผมจะเป็นคนที่ขยันซ้อมและตั้งใจเรียนมาก แต่พอผิดหวังจากความรักทีไรก็จะเสียผู้เสียคนไปเลยหลายครั้งละด้วย ผมอยากจะหาทางออกแบบจริงจังสักทีแต่ก็ทำมันจนจะทุกอย่างแล้ว วันนั้นเองในช่วงเย็นหลังจากที่ผมกลับมานอนอุดอู้อยู่ในห้องอยู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอยู่หลายครั้ง พร้อมมีเสียงไอ้พี่กันเป็นคนเรียกชื่อผมด้วย ตอนแรกก็กะจะเมินแหละแต่แกก็เล่นเคาะยาวเลยจนผมรำคาญเดินไปเปิดให้
พี่กัน : อ้าว ได้ไปเรียนอยู่หรอ นึกว่าจะไม่ไปซะละ" พี่แกมองผมที่ยังใส่ชุด นศ. แล้วบ่น
ผม : มีไรพี่" ผมเปิดประตูออกไปพร้อมทำหน้าเซ็ง
พี่กัน : ป่ะ ไปวิ่งกัน เห็นไม่ไปนานละเลยมารับ
ผม : โห่ ผมไม่มีอารมณ์วิ่งหรอก และเดี๋ยวผมก็ต้องไปซ้อมตอน 1 ทุ่มอีก " ผมตอบปัดแกไป เพราะเมื่อก่อนผมจะไปวิ่งแค่วันที้ไม่มีซ้อม ไม่งั้นต้องขี่รถกลับไปกลับมามันไกล
พี่กัน : เออเอาชุดใส่กระเป๋าไปเปลี่ยนด้วย เดี๋ยวเปิดห้องน้ำกีฬาให้ ไปเถอะน่า " ผมก็พยายามตอบปัดไปแต่แกก็จะเอาผมไปให้ได้ สุดท้ายผมก็ยอมนะแต่ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไร เลยผลัดเป็นชุดออกกำลังกายพร้อมแพ็คเตรียมเสื้อไว้เปลี่ยนไปกับหิ้วกระเป๋าเครื่องดนตรีไปรอซ้อมอีก พอไปถึงสนามไอ้พี่กันก็เอาของผมไปฝากไว้ในล็อกเกอร์พี่แกก่อน วันนี้ไม่รู้อารมณ์ไหนแกมาวิ่งพร้อมกันกับผมซะงั้น ตอนแรกก็วิ่งพร้อมกันแหล่ะ แต่ความเร็วนักกีฬาอบต. มันจะไปสู้นักวิ่งมหาลัยได้ไงอ่ะค้าบ ผมมองเหมือนแกจะรู้สึกอึดอัดวิ่ง ๆ รอ ๆ เลยไล่แกไปวิ่งไปก่อนเลย ผมก็วิ่งไปเดินไปเปื่อย ๆ ไม่ค่อยมีอารมณ์ พอได้เหงื่อระยะทางสัก 3 km. ก็ขึ้นไปนั่งเล่นรออยู่บนอัฒจันทร์ ไอ้พี่กันแกวิ่งทนมาก ไม่รู้โชว์ฟอร์มสาวข้างสนามรึป่าวแต่ความเร็วแกไม่มีตกเลย จนมาหยุดเข้ามาข้างสนามตรงที่ผมนั่งอยู่ก่อนที่จะเดินขึ้นมาถกชายเสื้อขึ้นไปเช็ดเหงื่อบนหน้า ถ้ามันเป็นการตั้งใจทำคะแนนจากผมก็บอกเลยว่า ..... มันได้ผล (เอาล่ะได้เวลาบรรยายสรรพคุณไอ้พี่นี่สักที) ถึงจะแค่แว๊บเดียวแต่ก็ทำให้ผมจ้องหน้าท้องของพี่แก ไอ้พี่กันมีกล้ามตามสไตล์นักกีฬา (ผมชอบแบบมีกล้ามพอดีพองาม ไม่ชอบแบบเล่นจนดูตัวใหญ่ กล้ามแบบนักวิ่งนี่ล่ะคือที่สุด) หุ่นลีนผิวเป็นสีแทนจากแดดจนเห็นได้ชัด เม็ดเหงื่อบนหน้าหล่อ ๆ ของแกยิ่งเพิ่มเสน่ห์เข้าไปอีก พี่กันใส่เหล็กจัดฟันอยู่ด้วยเวลาพี่แกยิ้มนี่ใจผมแทบจะจะละลายเพราะผมชอบผู้ชายจัดฟันมาก (ถ้าให้เทียบกับพี่ชินผมว่าก็หล่อคนละแบบอ่ะ ไอ้พี่นี่หล่อหน้าคมส่วนอีกคนหล่อหน้าหวานดีต่อใจ) พี่กันยืนใกล้ผมจนกลิ่นตัวแกมาเตะเข้าที่จมูกแล้วมันทำให้เนื้อตัวผมร้อนผ่าว พอผมลดอคติกับพี่แกลงได้ความหล่อของพี่แกมันก็โผล่ออกมาซะงั้น ถึงมันจะแค่วูบเดียวแต่ตอนนั้นผมก็คิดทันและสงสัยว่าพี่แกเต๊าะกูอยู่ป่ะวะ? จนผมจ้องจนพี่กันท้วง
พี่กัน : เป็นไรไมหน้าแดง
ผม :ห้ะ ๆ แค่ร้อนน่ะพี่ วิ่งจนเหนื่อย " ผมจ้องจนพี่กันท้วงแต่ผมก็เปลี่ยนเรื่องคุยเลยทันที
ผม : แล้วพี่ชินไปไหนอ่ะ
พี่กัน : คิดถึงมันไง๊ " อ้าว ตอบกวนตีนงี้ผมมองตาขวางเลยนิสัยปากแบบนี้
พี่กัน : เฮ้ยโทษ ลืมตัว วันนี้เหมือนเขานัดมันไปถ่ายงานมั้ง ไม่ได้มาหรอก " เป็นปกติของพี่ชิน ถ้าไม่มีซ้อมแกก็จะถูกนัดไปถ่ายโฆษณา เป็นพรีเซ็นเตอร์ รึไม่ก็ไปเป็นพระเอก mv ระดับเดือนมหาลัยอ่ะเนอะพ่วงกับนักกีฬาด้วยเลยทำให้พี่แกฮ็อตเป็นพิเศษ แต่ก็แอบเซ็งเลยไม่ได้เจอพีชิน
จนผมหายเหนื่อยดูเวลาก็สัก 6 โมงครึ่ง เลยบอกพี่กันว่าใกล้ได้เวลาซ้อมแล้วจะขอไปอาบน้ำ พี่กันก็นำผมไปที่ล็อกเกอร์เก็บของ จุดที่ผมอยู่เหมือนจะเป็นห้องพักนักกีฬาแต่ไม่ใช่ห้องหลักของพละ เป็นของนักกรีฑาและห้องเก็บของขนาดเล็กโดยมีพี่กันเป็นคนถือกุญแจห้องเพราะอยู่ปี 4 คอยเปิดห้องให้น้อง ๆ ใช้วันซ้อมหลัก พอถัดจากห้องล็อคเกอร์ก็เป็นห้องน้ำ มีทั้งแบบแยกและแบบรวม จะว่าไงดีแต่แบบแยกมันก็ไม่มีประตูอ่ะเหมือนเป็นที่ไว้ล้างตัวเฉย ๆ ผมมองหน้าพี่กันแกก็บอกให้ผมเปิดอาบได้เลยผมก็ถอดเสื้อผ้านุ่งกางเกงในตัวเดียวเข้าไปล้างตัว พี่กันเข้ามาล็อกข้าง ๆ กับผมแล้วตั้งสบู่กดไว้ตรงกลางให้ผมใช้ด้วย ผมก็กดมาแล้วรีบอาบเลยเพราะกลัวไปไม่ทันซ้อม ไม่ถึง 1 นาทีผมก็อาบเสร็จโคตรจะรีบ ผมเลยเดินออกมาแล้วเร่งแกให้อาบเร็ว ๆ
ผม : อาบนานอ่ะพี่ เร็ว ๆ หน่อย " ปากผมก็ท้วงแต่สายตาผมมันก็ไปจับจ้องที่หุ่นของพี่แก พี่กันยืนอาบน้ำหันหลังให้ ใส่กางเกงในตัวเดียวกำลังฟอกสบู่ พอได้ยินเสียงผมแกก็หันมา เป้ากางเกงในมันตุงมากจนผมละสายตาไม่ได้ ตอนนี้ผมจิตใจผมไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไรเพราะดาเมจที่พี่แกทำตอนอยู่บนอัฒจันทร์มันแรงมากพออยู่แล้วละยิ่งตอนนี้คูณเข้าไปอีก 10
พี่กัน : แหม่ ยังร้อนอยู่หรอทำหน้าแดง ขนาดอาบน้ำแล้วนะเนี่ย " ประโยคเดิมที่อยู่บนอัฒจันทร์เลย ผมก็ตอบปัดแล้วจะเดินออกมาเช็ดตัว
พี่กัน : เห้ยอาบใหม่ อาบเร็วงี้จะไปสะอาดได้ไง วิ่งมาเหงื่อออกมันหมักหมมนะ " อารมณ์เหมือนโดนครูสุขศึกษากำลังบ่นเรื่องความสะอาดของร่างกายยังไงยังงั้น (เออก็ใช่นิก็ครูพละ) พี่กันออกมาลากตัวผมเข้าไปอาบฝักบัวในล็อกแกพร้อมกับยิ้มหัวเราะ พูดนู่นพูดนี่ตีสบู่ให้ขึ้นฟองแล้วก็เอามาชะโลมตัวผม ตอนแรกแกก็ฟอกไปคุยไปไม่ได้ให้ความรู้สึกว่าโดนลวนลามนะเพราะพี่แกถูวน ๆ แค่ที่คอ ไหล่ หลัง ผมก็ยืนนิ่งตัวแข็งเลยสงบสติตัวเองไว้
พี่กัน : อ้าว ไม่ถูข้างหน้าเองสักที.. รึว่า...อยากให้ถูให้วะ " อห เจอคำนี้เข้าไปใช่ว่าผมจะตั้งสติได้แล้วถูเองนะ ผมยิ้มที่มุมปากแล้วก็ยืนนิ่งต่อเพราะอยากลองดูว่าแกจะทำจริงป่าว55
พี่กัน : ถือว่ากูบอกแล้วนาาา " พูดเสร็จพี่กันก็ใช้มือดันฟองสบู่จากด้านหลังมาข้างหน้าเริ่มจากบริเวณเอวแล้วค่อยๆ ลูบขึ้นมาเหนือหน้าท้องพอลูบถึงบริเวณราวนมจุดนี้ผมก็เริ่มหวั่นไหวยิ่งขึ้นไปอีก จนพี่กันขยับเข้ามาแนบชิดกับตัวผม มือทั้ง 2 ข้างก็เลื่อนต่ำลงล้วงลงไปจากขอบกางเกงในผม พี่กันค่อย ๆ ลูบผมตั้งแต่หน้าท้องลงไปยันแก้มก้น ทั้งยังเอาหน้ามาซบตรงซอกคอดูดเลียผมจนผมเคลิ้มตาม ดุ้นเป็นลำของพี่กันก็มาบดเข้ากับร่องก้นผมจนใจหวิว บรรยากาศทุกอย่างมันเป็นใจไปหมด น้ำจากฝัดบัวก็ไหลอาบลงบนตัวพวกเราทั้งคู่กลบเสียงกระเส่าของผม แต่มันก็มีเรื่องให้รู้สึกช๊อตฟีลหนักอยู่เหมือนกัน เพราะอยู่ ๆ สมาร์ทวอร์ทผมมันแจ้งเตือนก่อนถึงเวลาซ้อม 10 นาที ผมกับพี่กันก็หันมามองหน้ากัน แต่แกก็พยายามรั้งผมไว้และอยากจะทำต่อ
ผม : พี่ ผมต้องไปแล้วว่ะ
พี่กัน : โดดสักวันไม่ได้หรอ " พร้อมเอาหน้ามาใกล้จนเหมือนจะจูบกับผม
ผม : ขอโทษนะพี่ผมต้องไปแล้วจริง ๆ " ผมผละตัวออกจากพี่กันแล้วตรงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ล็อคเกอร์ ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่อยากจะโดดซ้อมต่อให้ตอนนี้เงี่ยนจนควยแข็ง หรือต่อให้กำลังโดนเย็ดอยู่ผมก็จะต้องไปให้ได้555 เพราะช่วงนั้นผมต้องซ้อมวงวินฯ (Wind Symphony) ไปแข่งกับมหาลัยอื่นซึ่งพวกผมพากันจริงจังมากๆ ผมไม่ได้รอพี่กันไปส่งพอเก็บของเสร็จก็รีบตรงไปที่ตึกเลยทั้ง ๆ ที่ผมก็ยังไม่แห้งผมก็ซ้อมได้ไม่เต็มที่เพราะนึกถึงเรื่องที่อยู่ในห้องน้ำ ผมไม่โทษไอ้พี่กันหรอกเพราะผมก็ยินยอมกับพี่แก แต่ว่า.... ผมก็กลัวเพราะผมก็คุยกับพี่ชินอยู่แล้วก่อนหน้านี้ ถึงพี่ชินจะยังไม่ได้ชัดเจนกับผมแต่ผมก็รู้สึกได้ว่าแกคิดยังไงตอนที่คอยปลอบผมตอนเศร้าทั้งยังพาผมไปไหนมาไหนด้วย ผมไม่อยากทำให้พี่ชินเสียใจ
*EP นี้ยังไม่มีเรื่องให้เสียวแต่ตอนหน้ามีแน่นอนครับ แต่จะเป็นใครรอติดตามได้เลยค้าบ*
ลุ้นต่อเลย เรื่องนี้สนุกนะเขียนได้ดี สนุกมากครับ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ. รอนะครับ อยากให้พี่ชินเป็นพระเอกครับ ไม่ชอบพี่กันเป็นการส่วนตัว 5555 หรือขอให้ได้กับพี่ชินสักหนก็ยังดีครับ ฮ่า ถึงเบสจะดูไม่ค่อยชอบพี่กันมาก่อน แต่มาทรงนี้มีเสียวแน่นอน5555
ปล. พี่ชินทรงพระรองมาก เผลอๆ ยกเบสให้พี่กันอีก? ชอบ สนุกมากเลยครับ ใครจะมาดามหัวใจให้ครับ พี่ชินหรือพี่กัน ขอบคุณครับ ชอบมากเลย ขอบคุณมากนะครับ
ขออยู่ทีมพี่กันดีกว่า แต่ชินก็น่ารักกกก 555555 อยู่ๆ พี่กันก็ดาเมจแรงขึ้นมาเฉยเลย 5555 ขอบคุณครับ ขอบคุณคัย ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ อยากอ่านตอนต่อไปละครับ ขอบคุณครับ