Slave Village หมู่บ้าน(เซ็ก)บำบัดรัก ตอนที่ 10 บทสรุป
เรย์สลึมสลือตื่นขึ้นมา พลันมองไปรอบ ๆ ตัว ก็นึกได้ว่านี่คือโรงแรมที่เขาเช่าหลบฝน 'อืม ฝนยังตกอยู่สินะ' เรย์คิดในใจและหันไปหาเพชร คนรักที่กำลังนอนหลับอยู่ข้าง ๆ แต่เห็นว่าเจ้าตัวคงหลับฝันดีเลยไม่อยากกวน เขาลุกขึ้นไปที่หน้าประตูมองดูสายฝนที่เทลงมาอย่างหนัก'นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเขารู้สึกเหมือน…'
เรย์นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เขาฝันว่าเขาได้เดินทางไปหมู่บ้านบำบัดรัก แล้วก็เจอเรื่องราวสุดวิตถารเป็นอย่างมาก แต่มันรู้สึกเหมือนจริงสุด ๆ
"อื้อ เรย์! เรยย์! เรย์!!"
เสียงเพชรตะโกนร้องเรียกชื่อเขาลั่นจากในห้อง เรย์จึงรีบเดินกลับเข้าไปด้านใน พอเพชรเห็นเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความสะบายใจ
เรย์เดินไปทิ้งตัวลงที่นอนแล้วกอดกับเพชรอยู่แบบนั้น
"เรย์ เพชรฝัน เพชรฝันแปลกๆด้วยแหละ"
อยู่ ๆ เพชรก็พูดขึ้นมาด้วยสายตาไหวไปมา เรย์รู้สึกเอะใจจึงถามออกไปเพื่อเช็คบางอย่าง
"หืม ฝันหรอ ฝันว่าอะไร ฝันดีหรือฝันร้าย…."
เพชรนิ่งอึ้งไม่ตอบ เขาสบตากับเรย์พร้อมยื่นมือมากุมมือของเรย์เอาไว้ ก่อนที่จะมีน้ำใสไหลออกมาข้างแก้ม
"เพชร เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม"
เรย์ตกใจที่เพชรร้องไห้จึงรีบใช้มือปาดน้ำตาแล้วปลอบใจแฟนหนุ่มของตนตรงหน้า
"เพชร เพชร เพชรฝันว่า..เพชรฝันว่าเพชรทำผิดกับเรย์"
เพชรพูดระบายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือราวกับรู้สึกผิดที่ทำไว้กับแฟนของตนในฝัน
"ไม่เป็นไร มันก็แค่ฝัน ไม่ต้องคิดมาก"
แม้เรย์จะปลอบแต่เพชรยังคงไม่หยุด
"ไม่เรย์ มันไม่ใช่แค่ฝัน ความจริงแล้ว…เรากลัว กลัวว่าเราจะทำร้ายเรย์จริงๆ เพชร อึก เพชร…"
"เพชรไม่เป็นไร มีอะไรก็บอกเรย์สิ อย่าคิดไปเองแบบนี้"
"เพชร ช่วงหลังมานี้ เพชร…ชอบเซ็กแบบซาดิส เพชรกลัว เพชรกลัวว่าจะเผลอทำร้ายเรย์ เหมือนที่เพชรทำกับเด็กขายคนนั้น เพชรกลัวว่าจะทำเรย์เจ็บ ฮึก เพชรขอโทษ"
"เหมือนในฝันเลย…"
เรย์อุทานออกมาเบา ๆ แต่เหมือนเพชรจะได้ยิน
"ฝันหรอ?"
"ห๊ะ ปะเปล่า"
"เรย์ก็ฝันเหมือนกันหรอ…ฝันถึง…"
"..."
"หมู่บ้าน/หมู่บ้าน"
ทั้งสองเงียบก่อนจะตอบออกมาพร้อมกัน ทำเอาทั้งคู่ช็อคหนักมาก
"เรย์ฝันเหมือนกันนหรอ"
"ใช่ เพชรกับเรย์ ที่หมู่บ้านบำบัด กลางเขา!"
สองคนคู่รักต่างตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งสองพูดคุยถึงความฝันนั้น และใช่ ทุกเรื่องที่ฝันนั้นตรงกันทุกอย่าง จนเพชรรู้สึกเจ็บที่หน้าอก จึงได้ขยับเสื้อดู
"เรย์ ดูนี่สิ!"
เพชรพูดด้วยความปะหลาดใจพร้อมดึงคอเสื้อต่ำเผยให้เห็นห่วงที่หัวนมของเขา เรย์เองก็ตกใจไม่น้อยที่เห็นมัน
"หรือว่า…จริงๆแล้วพวกเราไม่ได้ฝัน"
"มีทางเดียวที่จะรู้"
ทั้งสองคนเก็บของขึ้นรถเตรียมพร้อมที่จะกลับ แต่ก่อนนั้นพวกเขาต้องการพิสูจน์บางอย่าง หลังฝนหยุด ทั้งคู่จึงพากันเดินขึ้นเขาหลังโรงแรม จนไปเจอกับต้นไม่ใหญ่ แต่สองคนกลับไม่มีอาการหอบเลยสักนิดราวกลับว่าร่างกายของพวกเขาแข็งแรงขึ้น และเมื่อไปถึงทางแยกก็เจอกับต้นไม้ใหญ่จริง พวกเขาเดินตรงไปที่ตั้งหมู่บ้านในความฝัน จนกระทั่ง….
ว่างเปล่า
ใช่ เบื้องหน้าคือความว่างเปล่า ส่วนที่เป็นหมู่บ้านในฝัน ตอนนี้ที่เห็นคือลานกว้างกลางภูเขา ซึ่งแปลกมาก หากไม่มีหมู่บ้านจริง ตรงนี้ควรเป็นป่า เป็นแม่น้ำ แต่นี่คือลานกว้างโล่ง ๆ ที่เต็มไปด้วยดิน
"หรือว่าพวกเราจะฝันไปจริง ๆ"
เพชรหันมาปรึกษากับเรย์ ทั้งสองเดินลงเขาแล้วเตรียมพร้อมขึ้นรถ ในหัวโล่งไปหมด เรื่องราวที่เกิดขึ้นมันไม่ได้ฝันไปเเน่ เพราะห่วงเจาะนมเป็นหลักฐาน
เรย์นึกอะไรบางอย่างได้จึงรีบหยิบมือถือขึ้นมาเปิดหน้าจอดู
"เพชร เพชร!"
"เรย์ มีอะไร"
"เราไม่ได้ฝันจริง ๆ"
เรย์ยื่นหน้าจอมือถือให้กับเพชรดู เพชรงงว่าเรย์ให้ดูอะไร
"อะไรหรอเรย์"
"นี่ไงเพชร วันที่ไง เรามากันวันที่ 23 วันนี้วันที่ 24 พรุ่งนี้วันครบรอบของเรา"
เพชรตกใจและคิดตามเรย์ ไทม์ไลน์ตรงกันเป๊ะเลย วันที่ 23 เย็น พวกเขาเดินทางไปหมู่บ้าน วันที่ 24 เช้าทำกิจกรรม พอตกเย็นเจอกับลุงเก็บขวดแล้วกลับมาอยู่ที่โรงแรมตอนเย็น
"แล้ว…จะกลับเลยไหม เพชรรู้สึกแปลกยังไงไม่รู้"
"แต่มันก็..ดึกแล้วนะ ขับรถตอนนี้อันตรายนะ"
หลังกลับจากลงเขามาฟ้าก็มืดแล้ว แม้เรย์จะหลอนกับเรื่องที่เกิดขึ้นจริง แต่มันก็ไม่ได้ส่งผลร้ายอะไรกับเขาเท่าไรนัก
"เรย์หิวไหม หาอะไรกินเปล่า"
"ยังอะ เพชรหิวหรอ"
"หึ เพชรรู้สึกอิ่มแปลก ๆ แต่กลัวเรย์จะหิว"
เรย์หันไปยิ้มให้กับเพชร ไม่ว่าจะเกิดอะไร เพชรยังคงเป็นห่วงเป็นใยเขาเสมอ
ทั้งสองคนตัดสินใจจะค้างที่นี่อีกคืนหนึ่ง รอเช้าแล้วค่อยออกเดินทางเพื่อความปลอดภัย
"เพชร ถ้าเกิดว่าเรื่องที่่ฝันเป็นจริง…เพชรโกรธเรย์ไหม"
"หืม?"
"ก็ในฝัน เรย์…แรดจะตาย"
"หึ เพชรต่างหากที่ควรถามเรย์ว่าโกรธเพชรไหม เพราะเพชร…แรดกว่าเรย์อีก"
เรย์หันไปจุณบแก้มเพชรหนึ่งฟอด ก่อนจะพูดต่อ
"เอาจริง ๆ เรย์รู้สึกดีนะ ที่ได้รู้ความจริง ตอนแรกเรย์โกรธนะ แต่โกรธมากกว่าถ้าเพชรไม่บอกเรย์…เรย์คิดว่าที่เราไม่ค่อยได้นอนด้วยกันหลังช่วงปีที่ 5 ที่คบกันเป็นเพราะเรย์"
"จริงหรอ เพชรเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เพชรรู้สึกผิดที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเรามีปัญหา จนคิดว่า…เพชรจะเลิกกับเรย์แล้ว"
เรย์ได้ยินแบบนั้นก็หยัดตัวขึ้นนั่ง
"ไม่เอานะ ต่อจากนี้ ถ้ามีปัญหา สัญญามาว่าต้องพูดความจริง"
เพชรหยัดตัวลุกขึ้นนั่งเช่นกัน แล้วใช้นิ้วก้อยเกี่ยวก้อยให้สัญญากับเรย์
"สัญญาครับ จุ๊บ"
ทั้งสองนอนเปิดใจพูดคุยเรื่องราวต่าง ๆ ที่ถูกเก็บซ่อนเอาไว้ในใจ
หลังจากเช้าอันสดใสได้ผ่านเข้ามา ทั้งสองพากันอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเดินทางกลับบ้านกัน ระหว่างทางได้แวะถ่ายรูปตามสถานที่ต่าง ๆ กันเล็กน้อยเพราะวันนี้เป็นวันครบรอบ 7 ปีของพวกเขา
"เรย์อยากไปไหนอีกไหม"
เพชรหันมาถาม ขณะ ขับรถกลับบ้าน เรย์ที่แวะถ่ายรูปและซื้อของฝากเต็มไม้เต็มมือก็บ่นอิดอยากกลับบ้าน
"ไม่แวะแล้ว คิดถึงบ้านแล้ว"
ระหว่างนั้น ได้มีสายโทรเข้ามาหาเรย์ เรย์ดูชื่อคนที่โทรมา คือโท เพื่อนสนิทเขานั่นเอง
"โหล มึง ว่าไง มีอะไรโทรมาวันหยุดยาวกู"
"ไอ้ห่า กูอุตส่าเป็นห่วงเลยโทรมา โดนบ่นอีกกู"
"ฮ่าๆ แล้วมีไรมึง"
"ก็เด็กที่หอกูอะสิ เก็บแหวนได้เลยมาให้กู กูเห็นแล้วคุ้น ๆ จนเห็นชื่อสลักด้านในเลยนึกออกว่าเป็นของมึง"
แหวน?
เรย์นึกขึ้นมาได้ว่าแหวนของเขานั้นอยู่กับหมอก แล้วทำไมถึงมีคนเก็บได้ล่ะ หมอกทำหายหรอ
"เชี่ย สงสัยกูทำหล่นไว้ตอนไปปรึกษา เออฝากไว้กับมึงก่อน เดี๋ยวกูแวะไปเอา"
"มีอะไรหรอ ใครโทรมา"
"อ๋อ โทอะ มันโทรมาถามว่าฉลองครบรอบเป็นไงมั่ง"
เรย์เลิกลักไม่กล้าตอบตามจริง แต่มีหรือที่เพชรจะดูไม่ออก
"เอ ก่อนหน้านี้สัญญากันว่าไงน้าา"
เรย์จ้องไปยังเพชรที่ทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ย จึงถอดสีหน้าแล้วยอมรับผิด
"เกลียดคนรู้ทัน"
"ฮ่า ๆ"
"ก็ได้ คือ…ก่อนหน้านี้ที่เรย์ไปที่ชมรมรับจ้างทั่วไป ….ตอนทำสัญญา…ประธานชมรมขอแหวนของเรย์ไป เรย์คิดว่า ถ้าแลกแหวนกับความสัมพันธ์ของเพชรและเรย์กลับมาดีกัน เรย์คิดว่ามันคุ้มค่าก็เลย…."
"เรย์เอาแหวนแทนใจของเราไปให้คนอื่นหรอ…"
เพชรพูดน้ำเสียงเรียบนิ่งจนเรย์กลัว
"..."
"..."
"...เรย์ขอโทษ อย่าโกรธเรย์เลยนะ"
"อืม"
"ห๊ะ"
"อืม ยกโทษให้"
"ทำไมง่ายจัง"
"ก็ถ้าเป็นเพชร…เพชรก็ทำ"
เพชรว่าจบก็ยกมือขึ้นมาอวดเรย์ว่าตอนนี้แหวนของเพชนนั้น ก็หายไปจากข้อนิ้วมือเช่นกัน
"แหวนสำคัญก็จริง…แต่คนตรงหน้านี่สิ สำคัญกว่า"
สองคนคู่รักขับรถไปยังมหาลัยช่วงบ่าย เรย์ไปเอาแหวนมาจากโท ส่วนเพชรนั้นไปยังห้องชมรม เพื่อขอบคุณหมอกที่ทำให้ความปรารถนาของเขาเป็นจริง
"ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ มันเป็นชะตาของพวกคุณ ว่าแต่…มีใครฝากของมาให้ผมไหมครับ?"
"หืม ของฝากหรอ?"
เพชรงงในคำถาม แต่จู่ ๆ เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่า ก่อนที่เขาจะตื่นจากฝันนั้น ตอนที่เพชรกุมมือของเรย์ไว้แน่น ลุงเก็บขวดเดินมาหาเพชรแล้วพูดอะไรบางอย่างกับเขา
"โอ๊ย อือ ปวดหัว"
เพชรนึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น จนคิดออกว่าลุงนั้นได้พูดกับเขาก่อนที่จะตื่น
"ของฝาก ฝากของ ในตัว แค่ก แค่ก อุ๊บ!....แหวะ"
เพชรเกิดอาการคลื่นใส้แล้วจู่ ๆ ก็เกิดสำลักจนอ้วกออกมาเป็นน้ำคาวสีขาวไหลนองเต็มโต๊ะของหมอก พร้อมหอบหายใจอึ้งกับของตรงหน้า
นี่มันเกิดอะไรขึ้น ที่เพชรนั้นได้อ้วกออกมาเป็นน้ำกามสีขาวขุ่น กลิ่นคาวยังตีขึ้นคอเขาอยู่เลย
"ขอบคุณมากนะครับ อ้อนี่ ของคุณครับ"
หมอกกล่าวของคุณ แล้วเปิดลิ้นชักหยิบแหวนของเพชรขึ้นมาให้ เพชรรีบรับไว้แล้วนำมาสวมที่นิ้วดังเดิม
"แล้วนี่ จะทำอะไรกับมันหรอ"
"ทำไมหรอครับ ของพวกนี้ อย่ายุ่งกับมันเลยครับ"
เพชรเอ่ยถามเพราะหลังอ้วกอาเจียนออกมาเขารู้สึกว่าร่างกายของเขากลับไปเป็นดังเดิม นึกเสียดายที่ยังไม่ทันได้ใช้ แต่ฟังคำเตือนจากหมอกก็ทำให้เพชรเลิกยึดติดกับมันแล้วเดินไปหาเรย์แทน
"อิก ปะ ปะโย เนคู นีไคว เล เคเลพ"
หมอกพูดบางอย่างก่อนที่น้ำคาวข้นที่กระจัดกระจายบนโต๊ะจะเริ่มก่อตัวขึ้น หมอกหยิบขวดแก้วใส่ขึ้นมาแล้วเปิดปากขวดเล็งไป น้ำกามเหล่านั้นค่อย ๆ ไหลเข้ามาในขวดเเก้วจนเต็ม
หมอกรีบปิดขวดแก้มหมุนฝาล็อค พร้อมท่องคาถาบางอย่างเพื่อปิดผนึกอีกชั้น
"เฮ เควซ เซอเวียร์ เดดลาสบิส อานซีเน นูซินโด ฮิส ฟอมา ลาเท ฮิสเอ็มเด ชีเน เฟโอมิอัน"
ทันใดนั้น โหลแก้วเกิดเรืองแสงสีฟ้าสว่างขึ้น ก่อนจะ แวบ! หายไปในอากาศจากมือของหมอก
เมื่อเรย์รับแหวนคืนแล้ว ก็รีบนำมาสวมเข้าที่ข้อนิ้ว ไม่นาน เพชรก็เดินขึ้นมาหาก่อนทั้งสองจะบอกลาโทและพากันกลับรังรักของตน
___________
ก็จบไปแล้วนะครับกับหมู่บ้านบำบัดรัก
อาทิตย์หน้าจะลงเรื่อง
DarkSide อีกด้านของคุณ เป็นตอนแรกนะครับ
ขอบคุณทุกคอมเม้นและคนที่ติดตามกันมาตลอดครับ
ขอบคุณฮะ อ่านแล้วชอบมาก ขอบคุณ สุดยอด ขอบคุณมากครับ {:5_146:} {:5_119:}ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากค้าบบ เอาน้ำไปทำไรต่อทีนี้ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ข อ บ คุ ณ ค รั บ
หน้า:
[1]
2