เรื่องเล่า "ในวงเหล้า" ตอนที่ 5
ตอนที่ 5 จุดเริ่มต้น เนย เกี๊ยวผมรู้ว่าพวกคุณอยากรู้ใช่ไหมหล่ะ ว่าผมกับเนยเรารู้จักกันได้ยังไง อย่างที่ทุกคนรู้พ่อกับแม่ผมแยกทางกัน ด้วยความที่ผมสนิทกับพ่อมากกว่าเลยมาอยู่กับพ่อ ส่วนเปาก็อยู่กับแม่ พอโตขึ้นผมก็พยายามไปหาน้อง พาน้องไปเที่ยวบ้าง ยิ่งตอนมันอยู่ปีสี่เปาดันสอบติดมหาลัยเดียวกับมัน พอมีเวลาก็จะแว๊บไปหาเปาผมไม่อยากให้น้องผมเหงานี่ครับ พอตอนผมพาน้องไปกินข้าวน้องจะพาเพื่อนไปด้วย ก็คือเนย น้องมันจะขี้อายมากถามคำตอบคำ แถมไม่ยอมมองหน้าผมตรงๆเลยก็ว่าได้ ดูบุคคลิกเหมือนคนขี้อายทั่วๆไป จนวันหนึ่งผมเดินผ่านคณะว่าจะไปหาเปา ผมเห็นเนยเหมือนทะเลาะกับใครไม่รู้แล้วอีกฝ่ายเหมือนจะเข้ามาทำร้ายน้อง "เฮ้ยมึงทำไรว่ะ"ผมก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งหรอกครับ "อย่าเสือกได้เปล่าว่ะ เรื่องของผัวเมีย" "ไม่เสือกไม่ได้ นี่น้องกู" "โถ่เว้ย จะเอาแบบนี้ใช่ป่ะเนย พี่ถือว่าเนยเลือกเองนะ" "เนยเป็นอะไรไหม แล้วมันเป็นใครทำไมอยู่ๆจะมาทำร้ายเรา" "พี่เต้ยมันเป็นแฟนเนยเองแหละ แต่เนยจับได้ว่ามันมีคนอื่น เนยเลยบอกเลิกมันแต่มันไม่ยอม" "ไม่เป็นไรนะเนย มีไรบอกพี่ได้" "ขอบคุณพี่เกี๊ยวมากนะครับ" หลังจากวันนั้นผมก็มีไปหาเปาบ้าง แต่ไม่เจอเนยเลย ผมก็เริ่มสงสัยเลยไปดักรอบ้าง จนมารู้ข่าวว่าเนยเข้าโรงพยาบาล เพราะโดนไอ้เต้ยทำร้ายร่างกาย เปาก็มีไปเยี่ยมบ้างผมเลยตามเปาไปด้วย หลังจากนั้นก็จะมีเจอเนยบ้างที่มหาลัย น้องดันเรียนคนละภาคกับเปาแต่อยู่กลุ่มเดียวกัน จากตอนแรกมีไปหาเปาก็จะเเวะหาเนยแทน และเป็นผมที่บอกเนยว่าอย่าเพิ่งบอกเปานะว่าเรื่องของเรา เนยก็งงว่าทำไมบอกไม่ได้ผมแค่จะจีบเนยเอง ผมกลัวน้องผมเสียใจ เพราะผมเคยงอนมันตอนที่มันมีแฟน จนน้องมันเลิกกับแฟนเพราะผม "พี่เกี๊ยว เปามันเร่มสงสัยแล้วนะว่าเนยมีแฟนแล้วหรอ" "เนยไปทำไรให้เปามันสงสัยได้" "ก็เปาลืมนี่ ลงรูปของขวัญที่พี่ให้มา" "แล้วเนยตั้งสเตตัสว่าอะไรหล่ะ" "ก็ลงแค่ว่า ขอบคุณที่ดูแลกันมาตลอดหนึ่งปี" "พี่ไม่ยุ่งนะงานนี้" "เนยแล้วแต่พี่เกี๊ยวเลย ถ้าพี่ยังไม่พร้อม" คบกันมาปีนึง บ้านยังไม่เคยเข้า เพราะบ้านน้องแม่ของเนยดุมาก ไม่เคยได้กลับดึกเลย แถมห้ามค้างบ้านคนอื่นด้วย มันเป็นแบบนี้ตลอดแต่ผมก็ทำให้เนยเสียใจในหลายๆอย่าง "พี่เกี๊ยว พรุ่งนี้เนยไปด้วยไม่ได้นะ ขอโทษด้วยนะพี่" "ไม่เป็นไรครับ ครั้งหน้าเราค่อยนัดกันใหม่ก็ได้นี่" เป็นอย่างนี้ตามเคยเวลาที่ผมนัดน้องไปเที่ยว มันจะมีวันที่ไปได้กับไปไม่ได้ เพราะอย่างที่บอกแม่น้องมีกิจกรรมให้น้องทำเสมอ ผมเคยบอกว่าถ้าน้องเรียนจบผมจะเข้าไปขอแม่น้องว่าเราคบกัน ตอนแรกน้องจะไม่ยอมด้วยซ้ำ "เปา เปามีแฟนแล้วหรอ" " ใครบอกเกี๊ยว ว่าเปามีแฟน" " ไม่ต้องมาเนียนเลยนะ มันเป็นใครหาบอกเกี๊ยวมาเลยนะ" "เกี๊ยวใจเย็นๆสิ" "จะให้เกี๊ยวใจเย็นได้ยังไง ได้กับมันหรือยังหาเปา เกี๊ยวบอกแล้วไงถ้าจะมีแฟนต้องพามาให้เกี๊ยวรู้จักก่อน" "ก็เปารักเขานี่" "อย่าบอกนะว่าเป็นไอ้บี" "อือ" "แล้วเปาคิดว่าจะไปด้วยกันรอดหรอ ถ้าวันหนึ่งบีมันรู้ความลับที่เราไปทำให้มันกับพี่ติณเลิกกัน" "ถ้าเกี๊ยวไม่พูด เปาไม่พูดพี่บีไม่รู้หรอก" "ตามใจเปาแล้วกัน เกี๊ยวพูดไรไปเปาไม่เคยฟังอยู่แล้วนี่" ในเมื่อน้องผมรักมันมานาน อยู่ๆมาสมหวังได้คบกันมีหรือที่คนอย่างเกี๊ยวซ่าจะอยู่เฉยๆ ผมคอยปั่นให้ไอ้บีคิดว่าเปามีคนอื่น แล้วมันก็เข้าทางผม ยิ่งผมปั่นเท่าไหร่ มันก็ร้อนรนมากขึ้น จนวันที่ผมเจอมันในห้องนอนมันอีกครั้ง มันถึงโล่งอก คือผมห่วงแค่ความรู้สึกเปา ถ้ามันรู้ความจริงทั้งหมดมันยังจะรักเปาอยู่ไหมนี่แหละที่ผมแคร์ น้องผมทั้งคนนะ "เนยอาทิตย์หน้า พี่จะไปทะเลกัน เนยไปด้วยกันไหม" "เนยอยากไปนะพี่เกี๊ยว แต่เนยพึ่งจะหลอกเปาว่าเนยไม่ว่างแล้วอ่ะ เนยกลัวเปามันโกรธ" "งั้นเดี๋ยวพี่พาไปรอบหน้าก็ได้ แต่เราจะขอแม่ได้หรอ" "ได้สิ แม่ไม่น่าจะว่าหรอก" ใจผมก็ไม่ได้อยากไปหรอกครับ ไม่ได้อยากไปเห็นเขารักกัน แต่ที่ผมไปก็ดูมันเย้ยผมสิ มันบอกว่าน้องผมจะเสียตัวให้มันตอนไปทะเล เรื่องอะไรผมจะยอมหล่ะ แล้วเปามันดูดีด๋าเป็นพิเศษ วันแรกที่มามันก็เริ่มศึกกับผมก่อนเลย อยู่มาโกนขนผม มีหรอที่ผมจะยอม ผมเลยให้เปาเป็นใครแกล้งมันคืน ถึงให้เป็นเพื่อนกันแต่ต้องไปเห็นของมัน ขนลุก ผมรู้ว่ามันมาเที่ยวเนี่ยอยากจะมีโมเม้นสวีท ผมเลยแกล้งให้มันเฝ้าเก้าอี้ไป จนเปามันเหนื่อยผมถึงขึ้นมาพักกัน พอผมเอาโทรศัพท์มากดเจอข้อความบอกเลิกจากเนย ผมงงมากอยู่ๆทำไมน้องมาบอกเลิกผม ผมกดโทรเท่าไหร่น้องก็ไม่รับสายเสียที จนไอ้บีมันบอกเอากุญแจให้มันสิเดี๋ยวมันง้อให้ พอมันโทรหาเนยยิ่งทำให้ผมสงสัยเข้าไปอีก ทำไมมันดูสนิทกับน้องจัง จนมันบอกแม่ของเนยเป็นใครผมนี่เสียวสันหลังวาบเลย ไหนจะแม่ของเนย ไหนจะน้องผมอีกดูจากสีหน้าแล้วงานเข้าไอ้เกี๊ยวเต็มๆๆ "ไปไหนกันมาอ่ะ" เปาถามออกไปพอไอ้บีไม่ตอบ น้องเลยเรียกผมออกไปคุยที่ระเบียง ดูจากสีหน้าไม่น่าจะใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่ "ตั้งแต่เมื่อไหร่เกี๊ยว แล้วคิดจะบอกเปาตอนไหน" "ตั้งแต่ที่เปารู้ว่าพี่ติณเลิกกับไอ้บีแล้วไง พี่ชวนเปาไปไหนเปาไม่ว่าง และเปาก็ไม่ค่อยมีเวลาให้พี่ด้วย พี่โทรหาเปาก็บ่ายเบี่ยงตลอด จนพี่เจอเนยด้วยความบังเอิญพี่เลยไปเที่ยวกับเนย ค่อยๆพัฒนาความสัมพันธ์" "ฮือเปาขอโทษนะเกี๊ยว เปาไม่รู้ว่าเปาทิ้งเกี๊ยวมานานมาก" "เกี๊ยวบอกเปาแล้วไง ว่าเปาคือน้องชายเกี๊ยวนะ ยังไงเกี๊ยวก็ไม่โกรธเปาหรอก" "ถ้าเปามีอะไรจะขอ เกี๊ยวทำเพื่อเปาได้ไหม" "เปาจะขออะไร" "ถ้าเปาขอให้เกี๊ยว เลิกกับเนยได้ไหม" "ทำไมอ่ะเปา นั้นเพื่อนเปาเลยนะ อยู่ๆเปาก็มาพูดแบบนี้ เพื่ออะไรว่ะ"ตอนนั้นผมเผื่อโมโหใส่น้องไป ยิ่งเห็นน้องร้องไห้แล้วไม่มีเหตุผลแบบนี้ ผมเลยจูงมือเปาแล้วส่งให้ไอ้บีดูแลต่อ ผมไม่รอฟังเหตุผลของน้องมันหรอก น้องผมเป็นแบบนี้เสมอทำไมผมจะไม่รู้ เพราะน้องกลัวว่าผมจะไม่รักน้องมันเท่าเดิมไงถ้าผมมีแฟน "กูฝากน้องกูด้วยนะไอ้บี ส่วนพรุ่งนี้กูจะกลับเอง ไม่ต้องรอกูนะ"พูดจบผมเดินกลับห้องผมเลย ประมาณเที่ยงคืนเสียงประตูหน้าห้องผมเปิดออกกลายเป็นเป็นไอ้บีครับ "มีอะไร" "กูมาคุยด้วยไม่ได้หรือไง" "มีอะไรก็พูดมา แล้วมึงปล่อยให้น้องกูอยู่คนเดียวได้ไง" "เปามันร้องจนหลับ เอาแต่พูดว่าขอโทษ จนหลับไป" "เฮ้อ กูต้องทำยังไงว่ะ" "มึงทะเลาะอะไรกันกูยังไม่รู้เลย แล้วมาถามกูจะรู้ไหม" "เปามันโกรธที่รู้ว่ากูกับเนยคบกัน เลยบอกให้กูเลิกกับเนย มึงคิดว่ามันถูกแล้วหรอว่ะ ขนาดน้องมันจะคบกับมึง กูไม่เคยห้ามเลยนะเว้ย แล้วทำไมพอกูจะมีแฟนบ้างมึงถึงเป็นปัญหาว่ะบี” “กูเข้าใจในมุมมึงนะเกี๊ยว แต่เพราะเป็นมึงไม่ใช่หอเกี๊ยวที่ตามใจน้องมันจนเป็นแบบนี้อ่ะ” “ถ้ามึงรักน้องกูจริง กูมีเรื่องอยากจะบอกมึงเหมือนกัน มึงจำข่าวที่พี่ติณณ์นอกใจมึงได้ไหม” “จำได้ทำไมว่ะ” “น้องกูเป็นคนบอกข่าวนี้กับมึงเอง แต่มึงอาจจะจำไม่ได้ ไม่สิเปามันเป็นต้นเหตุให้มึงกับพี่เขาทะเลาะกัน” “กูว่ามึงเข้าใจผิดแล้วเกี๊ยว ที่กูเลิกกับพี่เขาไม่ใช่เพราะใคร เพราะกูกับพี่เขาเลือกที่จะหยุดความสัมพันธ์นี้ มึงรู้ไหมว่าลับหลังกู พี่เขามีใครอีกหลายคน แล้วจะให้กูอยู่ในฐานะอะไรหล่ะ เพราะที่ผ่านมาเขาเอ็นดูกูเหมือนน้องชายคนนึง” “อ้าว แสดงว่ากูกับเปาเข้าใจผิดมาตลอดเลยน่ะสิ” “ก็ใช่ไง ที่กูเสียใจเพราะกูพยายามมาตั้งนาน เขาไม่เคยมองความพยายามของกูเลย แต่คนที่พี่เขาเลือกคนๆนั้นแม่งไม่ต้องพยายามอะไรเลยเว้ย” “แบบนี้กูหาเรื่องไปต่อรองกับเปาไม่ได้แล้วดิ แม่งเอ้ย” “กูว่ามึงไปเครียกับเปามันเถอะ เชื่อกู อย่าทะเลาะกันนานเลย กูไม่อยากเห็นน้องมันซึม” “เปาจะยอมคุยกับกูหรอ กูมันเป็นพี่ชายที่ไม่ได้เรื่องเลยนะเว้ย” “เกี๊ยว เปาขอโทษ”ผมที่มัวแต่คุยกับไอ้บีเลยไม่รู้ว่าน้องเข้ามาได้ยินตอนไหน พอไอ้บีเห็นมันเลยให้ผมน่ะปรับความเข้าใจกัน “เกี๊ยวไม่เงียบดิ เปาโทรหาไอ้เนยแล้ว เปาขอโทษนะที่เปามัวแต่วิ่งตามพี่บีจนลืมว่าเกี๊ยวพยายาม ชดเชยเวลาที่พี่ชายคนหนึ่งอยากจะทำ เปาไม่ดีเอง” “ไม่เอาเปาไม่โทษตัวเอง เกี๊ยวไม่โกรธเปานะ เกี๊ยวยินดีกับทุกเรื่องของเปาเสมอ เปาจำได้ไหม” “เปาจำได้ งั้นเราดีกันนะเกี๊ยว เราไม่โกรธกันแล้วนะ” “ขอคิดดูก่อน” “ได้ไงอ่ะเกี๊ยว เกี๊ยวเป็นพี่ชายเปานะ” ผมเลยทำเป็นไม่สนใจ จนเปามาง้องแง้งใส่ ผมเลยบอกว่าถ้าอยากให้ผมหายโกรธ เปาต้องร่วมมือกับผมแกล้งไอ้บี พอเปาฟังเหตุผลทั้งหมด น้องยอมร่วมมือแต่โดนดี ผมรู้ว่าไอ้บีมันห่วงเปาเลยจะแกล้งให้เปาไปยั่วมันสะหน่อย แต่ข้อตกลงของผมกับเปาคือ ยังห้ามให้เปาเสียตัวให้ไอ้บีเป็นอันขาด ไม่งั้นผมจะจับไอ้เนยมามีอะไรด้วย พอน้องรู้ก็โวยวายยกใหญ่
เรื่องนี้เหลืออีก3-4ตอนจบได้ เอาจริงๆ เหลืออีกสองตอนยังเขียนไม่เสร็จแต่จะพยายามมาอัปให้นะครับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและกำลังใจที่มอบให้ครับ
สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ลุ้นๆตอนต่อไป ขอบคุณ ขอบคุณครับเสียวมาก ขอบคุนน๊า ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ รออ่านคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_119:}{:5_119:}{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]