เรื่อง วุ่นๆ...ของเด็กแถวบ้าน ตอนที่ 1 ยินดีที่ได้รู้จัก
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย love_bear เมื่อ 2023-8-17 17:15เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมเขียนนะครับ ยังไงก็ติชมกันได้ครับ ผมจะแบ่งเป็นตอนๆนะครับ จะพยายามมาอัปบ่อยๆนะครับ
--------------------------------------------
ตั้งแต่ผมจำความได้ ผมโตมากับครอบครัวคนจีนครับ บ้านผมเป็นครอบครัวใหญ่แต่ดีตรงที่พ่อกับแม่ย้ายออกมาจากบ้านใหญ่ แต่ทุกวันจะไปทำงานกันที่บ้านใหญ่ ด้วยความที่ลูกหลานเยอะ การทำงานที่นี่จะเป็นระบบกงสี ผมคนหนึ่งที่ไม่ชอบระบบแบบนี้เลย ไม่ได้ไม่ชอบที่ตัวระบบนะ ไม่ชอบคนที่อยู่ในระบบมากกว่า แต่ดีตรงที่พ่อกับแม่ผมย้ายออกมาอยู่เอง วันแรกที่เข้ามาบ้านหลังใหม่ผมยังจำได้เลยแม่บอกหลังนี้ซื้อไว้นานแล้วและเพิ่งมีโอกาสย้ายเขา บ้านผมเป็นทาวเฮ้าอยู่เกือบๆท้ายซอย ตอนนั้นผมอยู่ประถม1เอง ในซอยก็จะมีเด็กในวัยเดียวกันกับโตไปเยอะแบบม.ปลายเลย ช่วงแรกผมไม่ค่อยสนิทกับใคร จนมีน้องที่เลยบ้านไปประมาณ2-3หลัง มาชวนไปงานวันเกิด "พี่เป้ วันนี้วันเกิดปืนนะ ไปงานวันเกิดปืนนะ" "พี่ไม่รู้วันนี้วันเกิดปืนอ่ะ พี่เลยไม่ได้เตรียมของขวัญให้ปืนเลย" "ไม่เป็นไรครับ แม่บอกให้ชวนพี่เป้ไปให้ได้นะ ไปนะ" "ครับไปครับ" ตอนนั้นผมจำได้แค่นั้นคือจุดเริ่มต้นให้ผมสนิทกับน้องข้างบ้าน ด้วยความที่อายุเราห่างกันแค่ปีสองปีเอง เราจึงเป็นเพื่อนเล่นกันแบบมีเป้ที่ไหนจะมีปืนห้อยตามมาด้วย จนคนในซอยมักแซวตลอด "ปืน ปีหน้าพี่เข้าม.1แล้วนะ บางวันอาจจะมาเล่นด้วยไม่ได้นะ" "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวปืนไปหาพี่ที่บ้านก็ได้" "โอเคครับ แล้วพี่จะรีบกลับนะ" เหมือนโชคเข้าข้างที่โรงเรียนที่ผมต่อตอนมัธยมอยู่ใกล้บ้าน เรียกว่าถัดไปสองซอยก้ถึงโรงเรียนแล้ว ทุกๆวันที่ผมกลับมาจากเรียน ปืนจะแวะมาหาตลอด จนช่วงที่จะปิดเทอมผมเห็นน้องดูซึมๆไป ตอนแรกๆผมคิดว่าน้องอาจจะเครียดที่จะเข้า ม.1ที่ไหนดี แต่เปล่าเลย "ไหนปืนเครียดตรงไหนบอกพี่ได้ไหม" "คือว่า แม่จะส่งปืนไปอยู่กับน้าที่อังกฤษ" "พี่ว่าดีออกปืน ปืนได้มีอนาคตที่ดีไง" "แต่พี่เป้ไม่เข้าใจหรอ ปืนไม่สนิทกับน้าเลย" "ก็ค่อยๆเรียนรู้เอาสิครับ" "แต่ปืนอยากอยู่เล่นกับพี่เป้นี่ครับ" "ปืนจำไว้นะ บ้านพี่อยู่ตรงนี้ พี่ไม่หายไปไหนหรอก" "แต่ว่าปืน" "ไม่มีแต่สิปืน เหงาก็ส่งMSNมาหา พี่จะพยายามเข้ามาตอบแล้วกันนะ" หลังจากนั้นไม่นาน น้องก็ต้องย้ายไปเรียนที่อังกฤษ ตอนแรกผมคิดว่าเพราะพ่อกับแม่น้องนั้นเลือกอนาคตที่ดีกว่าให้ลูกตัวเอง จนหลังๆเวลาผมผ่านบ้านของน้องมักจะได้ยินเสียงทะเลาะกัน พอน้องไปอยู่ที่นู้นมักจะเปิดกล้องเล่าชีวิตประจำวันให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น น้องรู้ตั้งแต่แรกว่าพ่อกับแม่จะหย่ากัน และไม่มีใครอยากรับน้องไปอยู่ด้วย มีแต่น้าสาวที่เอ็นดูหลาน "พี่เป้ ปืนเหนื่อยอ่ะ ภาษาปืนก็ไม่ได้ ไปไหนก็ลำบาก เพราะปืนสื่อสารกับใครไม่ได้เลย" "เอาน่าปืน พี่รู้ปืนเก่งอยู่แล้ว ปืนต้องสู้สิ" "แล้วเราจะมีโอกาสได้เจอกันไหมพี่เป้" "เจอสิครับ ตอนนี้ปืนต้องโฟกัสในการเรียนก่อนรู้ไหม" "สัญญานะพี่เป้" "ครับพี่สัญญา" ช่วงปีแรกน้องยังไม่ได้เข้าเรียนแต่ต้องเรียนเรื่องภาษาใหม่ทั้งหมด ส่วนผมตอนนี้จะเข้าม.3แล้ว เริ่มเป็นวัยรุ่นก็มักจะติดเพื่อน ทำกิจกรรมหลังเลิกเรียน บางทีก็ออนไม่ตรงกับน้องมัน ไม่ก็น้องมันทิ้งข้อความไว้ จนหลังๆเราต่างคนต่างมีหน้าที่อื่นต้องทำ เลยห่างๆกัน จนMSNเล่นไม่ได้แล้วมันก็เหมือนแบบไม่มีช่องทางการติดต่อไปโดนปริยาย แล้วช่วงนั้นผมเป็นวัยรุ่นก็อยู่ในช่วงวัยอยากลอง แต่ก็ยังไม่เคยมีอะไรกับใครเพราะด้วยเหตุนี้แหละที่ทำให้ผมคบกับใครได้ไม่นาน แรกก็คบผู้หญิง แต่พอมีรุ่นพี่ผู้ชายมาจีบก็ลองเปิดใจคุย คุยได้ไม่นานก็เลิก เพราะผมติดเพื่อนด้วย ยิ่งช่วงม.ปลายนี่กิจกรรมเอย โครงงานต่างๆไหนจะการบ้านอีก ผมเลยพักเรื่องการมีแฟนไป และทำให้อดคิดถึงเพื่อนในวัยเด็กไม่ได้ "เป้ ปีหน้ามึงจะเอ็นเข้าคณะไรว่ะ" "กูอยากเข้านิเทศอ่ะ" "มึงจะรอดหรอว่ะ" "นิเทศเขาเอนเตอร์เทน แต่มึงนิ่งเงียบสุขุมแบบนี้ ไม่กล้าแสดงออกแบบนี้ไหวแน่นะ" "คิดเผื่อๆไว้เฉยๆ ยังไม่รู้ว่าจะเรียนอะไรเลย" "รีบคิดหล่ะมึง เผื่อบางคณะมีสอบตรงได้รีบเตรียมตัวกันก่อน" นี่แหละครับเพื่อนในกลุ่มผม จะมีแอม น็อต นัท เรามีกันสี่คน และคนในห้องมักจะเรียกว่าสี่กุมาร เห็นเราเป็นเด็กกิจกรรมแบบนี้เรารักเรียนจะตาย พวกเพื่อนผมอย่างแอมมันอยากเข้าวิศวะ น็อตจะเข้าบริหาร ส่วนนัท สถาปัตย์ เพื่อทุกคนรู้ตัวเองตั้งนานแล้วว่าอยากเข้าอะไร อยากเรียนอะไร จบมาทำงานอะไร มีแต่ผมคนเดียวที่คิดไม่ออกว่าอยากเรียนอะไร "เป้ ปีหน้าเข้ามหาลัยแล้วนะ คิดไว้หรือยังว่าจะเข้าคณะอะไร" "ยังเลยครับอากู๋" "เรียนบริหารไหมหล่ะ จบมาก็ได้ช่วยงานที่บ้านเราด้วย" "อย่างเป้จะไหวหรอ กิ๋มไม่ได้ว่านะ แต่อย่างเป้กิ๋มว่าไม่ไหว" "ครับ" ผมไม่อยากตอบโต้อะไรมาก เวลามาบ้านใหญ่ทีไรมันจะเจอแบบนี้เสมอ ไม่เปรียบเทียบก็แดกดัน ไม่เข้าใจว่าตอนเด็กๆเขามีปมอะไรกันหรอ ถึงต้องมาทำแบบนี้กับรุ่นลูกหลาน ผมเจอจนชินแล้วด้วยมั้ง ผมลืมบอกไปแน่ๆเลย ผมเป็นลูกคนเล็ก พี่คนโตกับคนรองมักจะช่วยในกงสี เรียกว่าหลานรักอากงเลยก็ว่าได้เพราะเป็นหลานรุ่นแรกๆที่อากงเลี้ยงมากับมือ ส่วนผมน่ะหรอจะเรียกว่าหลานนอกคอกก็ได้ เพราะไม่ค่อยได้คลุกคลีกับกงสีนี้มาก ผมอยากทำอะไรก็ทำ อยากเรียนอะไรก็เรียน เพราะพ่อกับแม่ก็ไม่ได้บังคับอะไรผมอยู่แล้ว "เป้มึงเลือกได้ยังจะเข้าคณะไหน" "ยังเลย แต่คงเข้านิเทศแหละ" "เดือหน้าเขามีเปิดรับตรงนะ สนใจไปสมัครไหม ในกลุ่มเราเหลือแค่มึงแล้วนะ"ใช่ครับทั้งกลุ่มเหลือแค่ผมนี่แหละที่ยังไม่รู้อนาคตตัวเองเลย และจะมีแอมนี่แหละที่เรียกสติ ไม่สิมันเรียกสติเพื่อนทุกคนในกลุ่มก็ว่าได้ "ได้ครับคุณพ่อ" "เดี๋ยวกูถีบให้ และที่กูมาพูดเนี่ย ทุกคนเป็นห่วงมึงนะ" "ขอบคุณพวกมึงมากเลยนะ ว่าแต่มึงเข้ามหาลัยเดียวกันไหมเนี่ย" "ใช่ กูลากไอ้นัทกับน็อตไปสอบตรงที่มหาลัยเดียวกับกูแล้ว" "แล้วมึงก็ต้องไปเรียนที่เดียวกับพวกกูด้วย" นั้นแหละครับ กลุ่มเพื่อนนี้ผมเจอตั้งแต่เข้า ม.1จะมีน็อตกับนัทที่สนิทกันมาตั้งแต่ประถมแล้ว ขนาดมัธยมต้นอยู่ห้องเดียวกัน ตอนมัธยมปลายก็ยังเลือกสาขาวิชาที่เรียนห้องเดียวกันอีก ผมรู้แอมมันรักเพื่อนมากเลยอยากให้เรียนที่เดียวกัน ต่อให้มีเพื่อนกลุ่มใหม่แต่อย่างน้อยถ้าเรานัดเจอกันก็ง่ายกว่าเดิม "แม่ เป้สอบติดแล้วนะ" "ใช่...คณะที่เป้อยากเรียนใช่ไหม" "ใช่สิแม่" "ดีแล้ว รู้ใช่ไหมที่แม่กับพ่อไม่อยากบังคับเพราะไม่อยากให้เป็นเหมือนพี่ทั้งสอง" "รู้ครับ" "แม่ดีใจนะ อย่างน้อยเป้ก็โตพอแล้วนะ ตั้งใจเรียนหล่ะ อย่าลืมไปบอกป๊าเขาหล่ะ เขารอฟังข่าวอยู่" "ครับแม่" เพราะพี่สองคน อากงแกขีดเส้นให้เดินด้วยแหละมั้งครับ แม่ก็เลยเลือกที่จะย้ายออกมาอยู่ข้างนอกและยังมีห้องของพี่ชายผมทั้งสองคนด้วย มีบ้างที่พี่จะแวะมานอนค้าง แต่ส่วนใหญ่จะค้างที่บ้านใหญ่มากกว่า เพราะดูแลอากงแกด้วย "อ้าวเฮียวันนี้มาค้างที่บ้านหรอ" "ใช่ เฮียซื้อของขวัญมาให้ ดีใจด้วยนะที่สอบติดแล้ว" "ขอบคุณครับเฮีย" "เป้ อยากทำอะไรก็ทำเลยนะ ไม่ต้องสนใจคำพูดใคร เข้าใจที่เฮียพูดไหม" "เข้าใจครับเฮีย" "มาๆกินข้าวกัน เดี๋ยวเฮียไปเรียกพ่อกับแม่ก่อน" ข้าวมื้อนั้นผมมีความสุขมากครับ เพราะนานๆทีที่เฮียจะกลับมานอนค้างที่บ้านด้วย แต่พอเฮียกลับมาพร้อมกันทีไร ผมมักจะได้ยินแม่กับพ่อคุยกัน ว่าเฮียน่าจะทะเลาะกับพวกน้าๆป้าๆที่บ้านใหญ่แน่ๆ พอปิดเทอมมาถึง พวกสี่กุมารชวนกันไปเที่ยวทะเล ตอนแรกผมลังเลเพราะขี้เกียจไป แต่แอมมันเป็นคนไปขอพ่อแม่เพื่อนทุกคนเลยก็ว่าได้ แถมเดินทางกับรถตู้บ้านมัน ผมหล่ะเหนื่อยใจกับมันจริงๆนะ "ฮัลโหลว่าไงแอม" "กูจะโทรมาบอกว่าเราไปกันสามวันนะ เห็นมึงไม่ตอบข้อความกลับมา" "โอเค แต่คราวนี้ มีแอลกอฮอลไปด้วยไหม" "พอเลยมึง คราวก่อนเมาก็ไล่หอมแก้มไอ้นัทมัน จนมันขยาดมึงแล้ว" "มึงก็เล่าเวอร์เกิน" "ถ้ามันไม่เห็นมึงเป็นเพื่อนมัน มันกระทืบมึงไปแล้ว" "โถ่ทำพูด" "ห่วงแต่เหล้า เบียร์ ห่วงชุดเล่นน้ำกับเสื้อผ้าใส่กลับด้วย เดี๋ยวมายืมเกงในพวกกูอีก" "คร๊าบ รู้แล้วครับพ่อแอม" "เจอหน้ามึงเมื่อไหร่ กูจะดีดปากมึง" "อุ๊ยกลัวจังเลย" "ขี้เกียจเถียงกับมึงแล้ว" พอวันเดินทางมาถึง บ้านผมเป็นหลังสุดท้ายที่มันมารับเลยก็ว่าได้ บนรถมีคนนั่งอยู่สี่คน โดยพวกมันสามคนไปนั่งเบาะหลังกับกลางหมด จนมีเด็กคนหนึ่งนั่งอยู่รืมหน้าต่าง ผมเปิดประตูแล้วนั่งริมฝั่งประตูแทนเห็นน้องมันหลับ ไม่รู้น้องใครด้วย "กูลืมบอกมึงนะเป้ มีน้องกูไปด้วยคนหนึ่ง เป็นญาติฝั่งพ่อกูเอง น้องเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศเลยพามาเที่ยวด้วย"แอมมันพูดบอกตอนผมหันไปจะถามมัน "อ่ออืมๆ เดี๋ยวกูหลับก่อนนะ ถึงแล้วปลุกกูด้วย"ถ้าแวะปั้มเดี๋ยวปลุก รถแล่นไปรู้กี่ชั่วโมง ยิ่งตอนแวะปั้มผมขี้เกียจลง แต่พวกข้างหลังจะลงกัน ผมเลยนั่งกระเถิบเข้าไปอีกเบาะหนึ่ง จนมารู้สึกตัวอีกที ตอนที่มีอะไรมาจิ้มแก้ม "อือ อย่ากวนดิเหี้ยแอม" "มึงครับ กูอยู่นี่" เสียงแอมมันอยู่แบบไกลกว่าที่ผมนอนอยู่มาก "ตื่นได้แล้วครับ" "อือ โทษทีนะน้อง"คือผมตื่นมาดันไปนอนตักของน้องไอ้แอมมัน เลยรีบเด้งตัวออกแล้วรีบขอโทษ ว่าแต่น้องไอ้แอมน่าตาคุ้นมาก เหมือนผมเคยเจอที่ไหน "เอ้าอ๊องเลยเพื่อนกู รีบลงมาได้แล้ว" "เออๆ เร่งกูจังเลยนะพวกมึงเนี่ย" "มาๆเดี๋ยวกูแนะนำให้รู้จัก นี่น้องชายกูชื่อปืนกลับมาเยี่ยมบ้าน ปกติน้องเรียนที่อังกฤษ ส่วนนี่เพื่อนพี่ปืน ไอ้แว่นนั่นชื่อน็อต ส่วนที่สูงๆนั่นชื่อนัทนะ ส่วนไอ้ที่นอนทับปืนเมื่อกี้ก็ไอ้เป้ รู้จักกันไว้" "สวัสดีครับพี่ๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่เป้" "รู้จักกันหรอ" และนั้นเป็นเสียงที่แอมมันถามขึ้นมา เพราะอยู่ๆปืนมันก็ดึงมือผมออกจากวงสนธนา "พี่เป้ ปืนคิดถึง ถ้ารู้ว่าพี่เป็นเพื่อนพี่แอมนะ ปืนจะกลับมาทุกปิดเทอมเลย" "เดี๋ยวๆ เราไปรู้จักแอมมันได้ไง" "ก็พ่อพี่แอมเป็นลุงผม" "อ่อ แล้วเป็นยังไงบ้าง อยู่ที่นู้นสบายดีไหม" "ไม่สบาย มีคนแถวๆนี้บอกจะไม่หายไปไหน สุดท้ายก็หายไม่มีการติดต่อใดใดหาปืนเลย เชอะ" ใช่ครับน้องมันกลับมา และก็งอนผม ใครก็ได้ช่วยไอ้เป้ด้วย
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณนะครับ โลกมันกลมจริง ๆ สนุกมากครับ {:5_149:}{:5_149:} เอาแล้วน้องกลับมาทวงแล้ว น่ารักมากครับ ขอบคุณครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ มีตอนต่อไปไหมครับ ขอบคุณครับ โลกกลม ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ,
หน้า:
[1]
2