ไพรอำพราง ตอนที่ 2 ลองของ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2023-5-29 21:23หลังจากหนึ่งเดือนเต็ม ๆ ที่ไม้ไม่ได้มาที่สวนแห่งนี้ คำเล่าลือของพวกเอ้าดอก็ต่างพูดกันว่ายามดึก
จะมีเสียงคคนร้องไหมมาจากทางป่าอีกด้านของสวน จนระยะหลัง ๆ ไม่มีคนกล้าเข้าไปแม้แต่ตอน
กลางวันก็ตาม ยิ่งถ้ามีคู่รักมาพรอดรักกัน หรือมาเอากัน ก็จะถูกก่อกวนทั้งคนมาเดินตาม แอบดู
แอบถ่ายคลิป หรือแม้บางทีก็มีตำรวจลงพื้นที่
"เจ้าไพร เจ้าแบบนี้เพราะอะไร"
"ท่านปู่เจ้าที่ ข้า...."
"ปู่เคยเตือนเจ้าเเล้วใช่ไหมว่ารักต่างภพภูมิเป็นเรื่องต้องห้าม มันไม่มีรักจริงระหว่างเทพกับมนุษย์"
"ไม่ ไม่จริง ท่านปู่เจ้าทีโกหก อย่างไรพี่ไม้ก็ต้องกลับมาหาข้า เรารักกัน"
"5 5 5 รักเหรอ แค่มันรู้ว่าเอ็งเป็นผี มันก็หนีป่าราบ นี่เหรอคนรักกัน แล้วดูสิตัวเจ้าตอนนี้พลัง
เทพลดลงไปมาก"
"ข้าไม่สน ขอแค่ข้าได้อยู่กับคนที่รักต่อให้ต้องไปเกินเป็นต้นหญ้าข้าก็ยอม"
"เฮ้อ....ความรักนี่มันเป็นทุกข์จริง ๆ "
ในระหว่างนั้นก็มีคู่รักแอบเข้าที่ป่าแห่งนี้
"ที่รักคครับบรรยากาศที่นี่ดีจัง เรามาจัดกันดีกว่า"
"ตรงต้นไทรน่าจะดีนะตัว ดูมิดชิดดี"
"ได้ดิครับที่รัก"
คู่เกย์คู่นี้กำลังพลอดรักกันอย่างเมามันส์ แต่แล้วก็.......
"โอ๊ยยย ตัว ตัวถีบเขาทำไมอ่ะ"
"เฮ้ยเขาไม่ได้ถีบนะตัว โอ๊ยยยยยตัวบียไข่เขาทำไม"
"จะบ้าไง มือเขาอยู่นี่"
"ตะตะตะตัว เขาว่าระระระเราเจอดีเเล้วหละ"
"เอออ พวกมึงออกไปจากที่ของกู ไป ออกไป"
ไพรอาละวาดจนคู่เกย์วิ่งแก้ผ้าแก้ผ่อนตะเลิดหนีออกมาอย่างกับคนบ้า แต่ก็ใช่ว่าพวกลองดีจะหมดไป
หลายวันต่อมามีพวกเกย์ปากกล้าและอยากลองดีรุกล้ำมาในเขตป่าแห่งนี้และพบกับกางเกงในที่ถูกทิ้งไว้
ยังมีคราบน้ำเชื้อใหม่ ๆ สด ๆ แน่นอนครับว่าเกงในตัวนี้ก็คือเกงในของไม้ที่ให้ไพรไว้ มีน้ำเชื้อของทั้ง
สองคนเปรอะอยู่ ถึงแม้จะผ่านไปเป็นเดือนความสดของน้ำเชื้อก็ยังไม่หาย
"นี่เหรอต้นไทรที่เขาว่ากัน"
"อีแต๊บ มึงอย่าเข้าไปเลยหว่ะ กูสัมผัสได้ ขนลุก"
"มึงปวดขี้ก็บอกกูมาอีวิว ผิวสัมผัส ดูนั้น เกงในผู้ชาย"
"ว๊าววววว สีดำพร้อมน้ำว่าว ใครมาทิ้งไว้ว่ะ"
เมื่อเกย์ปากกล้าอย่างแต๊บหยิบขึ้นมาพร้อมจะดมทันใดนั้นก็มีฝูงมดแดงออกมาจากกางเกงในรุมจัดปาก
กัดจจมูก
"เอาของผัวกูวางลงที่เดิมเดี๋ยวนี้"
"เสียงใคร มึงเป็นใคร"
"มึงจะวางไม่วาง"
เสียไพรดังขึ้น วิว ที่มีสัมผัสพิเศารับรู้ได้ว่าเทวดาที่อยู่ต้นไทรกำลังโกรธจัดที่แต๊บไปยุ่งกับของหวง วิว
จึงบอกว่า....
"อีแต๊บคืนเขาเหอะ เชื่อกู"
"โอ๊ย กะอีแค่มดแดงไม่กี่ตัว ทำไม หวงไงเกงในผู้เนี่ย โอ๊ยยย อีวิว มึงถีบกูทำไม"
"กูไม่ได้ถีบ"
"โอ๊ยยยย อีนี่ อ้อมหลังมาตบหัวกูเหรอ"
"กูเปล่าอีแต๊บ มึงรีบคืนของเขาเถอะนะ"
"ไม่กูไม่คืนดูสิมันจะทำไรกูได้"
"มึงอยากลองดีใช่ไหม"
"อีวิวมึงขึ้นเสียงกะกูเหรอ"
"กะกะกะกูปะปะปะเปล่า"
"กูเอง ทำไมพวกมึงไม่อยู่ในที่ของพวกมึง เอาของกูคืนมา"
ไพรปรากฎกายให้สองคนนี้เห็น โอ๊วววเทพบุตรสุดหล่อที่ดุมาก ตอนนี้เกิดพายุในป่านี้ด้วยแรงโมโห
วิวรีบวิ่งหนีออกไป แต่แต๊บยังอยากลองดี
"มา มึงเขามาดูสิผีกะคนใครจะเเน่ เดี๋ยวกูจะเอาผีทำเมีย555 โอ๊ยยย โอ๊ยยยยย ยอมยอมแล้วโอ๊ยยอมแล้ว"
แต๊บโดนรังมดแดงที่ร่วงลงมาจากไหนไม่รู้ รุมกัดไปทั้งตัวจนผัวหนังบางช่วงก็ขาดวิ่นจนแต๊บต้องโยนเกงในทิ้ง
ไว้ที่เดิมแล้ววิ่งออกมาอย่างสาหัส
นับวันนความเฮี้ยนและความน่ากลัวของไพรก็เริ่มมากขึ้นจนไม่มีใครกล้ามาที่สวนแห่งนี้หลัง 6 โมงเย็น
ไพรเฝ้ารอเฝ้าคอยคนรักของเขาทุกวัน วันแล้ววันเล่าไม้ก็ยังไม่ยอมกลับมา
ตัดมาที่ไม้
"พี่ไม้ค่ะ ชานมของชอบพี่ไม้ค่ะปูเป้ซื้อมาฝาก"
"ขอบใจนะ เออเท่าไหร่อะเดี๋ยวพี่เอาเงินให้"
"ไม่เป็นไร ปูเป้บอกแล้วไงว่าซื้อมาให้ ว่าแต่พี่เป็นไรไปทำไมดูหงอย ๆ ไปนะช่วงนี้"
"เปล่า ๆ ช่ววงปิดงบงานเยอะหนะ พี่เลยเคบรียด ๆ"
"นั้นเย็นนี้ไปกิน.....ข้าวกับปูเป้ไหม"
ปูเป้พนักงานสาวแผนกเดียวกับไม้ ที่นางเองก็แอบชอบไม้อยู่ ไม้พยายามลบเรื่องนั้นออกไปจึงลองเปิดใจ
คุยกับปูเป้ โดยที่เขาไม่รู้ใจตัวเองเลยว่าเขารักไพรเขาไปแล้ว
ที่ร้านอาหาร ในขณะที่ปูเป้ หนุงหนิง และกีวี่ ไปเข้าห้องน้ำ เอกกับไม้ก็คุยกันในเรื่องที่ไม้ทำอยู่
"ไอ้ไม้ มึงคิดดีเเล้วหรือว่ะ"
"เรื่องไรว่ะไอ้เอก"
"ก็เรื่องมึงกับปูเป้ เเล้วน้องคนที่มึงเจอในป่าคืนนั้น"
"มันเเป็นไปได้ได้หรอกหว่ะไอ้เอก มึงเลิกพูดเหอะ"
"เชี้ยไม้ ไม่ว่าจะผีหรือคนเขาก็มีความรู้สึกเหมือนกัน ถ้ามึงไม่อยากสานต่อก็ก็ไปบอกลาเขา ให้มึงและ
เขาจบกัน"
"มึงเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยหรือว่ะ"
"แล้วมึงเชื่อเรื่องราวความรักของนาคกับมนุษย์ไหมหละ มันก็ไม่ต่างจากเรื่องของมึงกับไพรหรอกไอ้ฟาย"
"ไม้ สั่งอาหารยังคะ คุยไรกันดูซีเรียดเชียว"
"อ่อ ยังเลยรอสั่งพร้อมกัน ปูเป้อยากทานอะไรก็สั่งเลยนะไม้เลี้ยงเอง"
"จริงอ่ะ คิดไรกับเราเปล่าเนี่ย"
"คงคิดแบบที่ปูเป้คิดมั้ง"
"ไอ้ไม้"
เอกพูดขึ้นเพื่อย้ำเตือนไม้แต่ดูเหมือนไม้จะลองของ มีป้อนอาหาร ป้อนน้ำให้
"มันเสียวมันแสบแปลบแปลบที่ใจ
เมื่อรู้ว่าคนรักใคร่ แอบไปมีคู่ใหม่ไว้กก
ฉันจะแช่งชัก คนที่ฉันรักให้มันช้ำอก
แก้ลำคนใจวนเวียนวก หลอกฉันจนอกเจ็บจนเหลืออด"
เสียงนักร้องหนุ่มร้องเพลงนี้ขึ้นมา ไม้ก็จำได้เลยว่านี่คือเสียงของไพร แน่นอนครับว่าไพรแปลงกายมา
เพื่อร้องเพลงอวยพอให้กับไม้ แต่ไฉนจึงเลือกเพลง ขุดดินแช่ง ซะหละเนี่ย
"คนไหนไม่ซื่อต่อคำคารมณ์
จะกลืนขนมข้าวต้ม ให้มีคมครูดคอเลือดหยด"
บทเพลงท่อนนี้ก็ทำให้อาหารที่ปูเป้ป้อนให้ไม้ทำเอาไม้สำลักและมีเลือดออกจากปากราวกับอาหารนั้น
มีคมมีดบาดคอจนไม้ต้องคายออกมา
"น้ำดื่มเพียงนิด ให้มีพิษฤทธิ์แรงดังกรด
แช่งจากฉันไม่มีวันลด สำหรับคนคดกบฎหัวใจ"
"ไม้ ดื่มน้ำก่อน"
"โอ๊ยยย ทำไมน้ำมันร้อนเมื่อน้ำกรดแบบนี้"
ไม้อุทานขึ้นพร้อมกับบวนทิ้ง ทุกคนต่างงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นพร้อมกับเนื้อร้องของนักร้องที่กำลัง
ร้องเพลงอยู่บนเวที
"ไพร ไพร "
ไม้ไม่สนใจอะไรเเล้วบทเพลงนี้มันแสนเจ็บปวดและทรมาณจนไม้ทิ้งไพรไม่ได้ เข้าวิ่งไปที่เวทีแต่นักร้องก็ได้
หายตัวไป กลายเป็นเพียงว่ารายเปิดซาวด์เพลงทดสอบเครื่องเสียงเท่านั้น
"ไม้ กลับมา ไม้ ไม้"
ปูเป้เเละเพื่อต่างก็วิ่งตามไม้ไป จนมาถึงแหล่งรักของไม้และไพร
ไม้ทรุดตัวลงและกอดเข้าที่ต้นไทรใหญ่ต้นนี้
"ไพร พี่ขอโทษ พี่รู้ตัวแล้วว่าพี่่รักไพร ไพรออกมาหาพี่ได้ไหม"
"ไม้ ไม้เป็นบ้าอะไร มากอดต้นไม้ไว้ทำไม กลับบ้านนะไม้"
"ไพร พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีไพร พี่ยอมรับว่าพี่รับไม่ได้กับเรื่องของเรา แต่ตอนนี้พี่รู้แล้วว่าไพรคือรักแรกและ
รักเดียวของพี่ ออกมารนะครับ นะครับไพร"
"ไม้......"
ปูเป้กระชากตัวไม้ออกมาแต่ก็มีรากไทรเลื้อยมาพันแขนไม้เอาไว้ เพื่อน ๆจึงลากตัวปูเป้ออกมาเพราะทุกคน
รู้ดีว่าแรงรักของต้นไทรต้นนี้มันน่ากลัวเพียงไหน
"ไงเจ้าไพร ไอ้หนุ่มนี้มาตามง้อขนาดนี้แล้วยังจะเล่นตัวอีก"
"นั่นสิ ข้าเห็นด้วยกับท่านปู่เจ้าที่นะ"
"ไม่ต้องมาพูดดีเลยท่านปู่เจ้าที่ พี่นางไม้ หยุดขำเลย ท่านเทพารักษ์"
"เจ้านี่มันเด็กจริงนะ ทำเป็นงอนแต่ก็รั้งเขาเอาไว้"
"ใช่ท่านเทพารักษ์พูดถูก ดูท่าเจ้ามนุษย์นี้คงรักเจ้ามากนะ"
"มีใครกล้ายืนยันไหมเล่าว่าเขารักข้าจริง"
"ข้านี้ไง เจ้าไพร"
"พระแม่ธรณี" ทุกตนต่างก้มลงกราบมหารานีแห่งพื้นดิน จากนั้นพระแม่ธรณีก็พูดกับไพรว่า....
"เจ้าคนนี้ทำบุญและอุทิศบุญให้เจ้ามาตลอด 1 เดือนเต็มๆ ผลบุญนี้ข้าเป็นพยานให้ได้จากน้ำที่มวยผม
มารับผลบุญของเจ้าไปซะ"
"ข้าขอขอบคุณพระแม่ธรณี"
"หาต้องมาขอบคุณข้า ขอบคุณเจ้าหนุ่มนั่นเถอะ หน้าที่สักขีพยานของข้าหมดลงแล้วเจ้าก็ตัดสินใจเอา
แล้วกันผลบุญนี้จะส่งผลกับเจ้า 2 อย่างคือ เป็นเทพพระไทรอยู่ในป่าแห่งนี้พร้อมด้วยบารมีแห่งบุญ"
"แล้วข้อสองหละครับ"
"บุญเจ้าเต็มเปี่ยมและพร้อมไปเกิดบนโลกมนุษย์เพื่อสร้างบุญเพิ่มโดยเจ้าจะได้ครองคู่กับไม้ตามบุพเพสันนิวาส
ของเจ้าทั้งสอง"
หลังจากที่พระแม่ธรณีจากไป ไพรก็คลุ้นคิดว่าจะเลือกทางไหนเขาก็เที่ยวท่องในพื้นป่าและสวนแห่งนี้จนลืมไป
เลยว่า ไม้นอนพิงและหลับไปที่โคนต้นไทร แล้วอย่างนี้ไพรจะเลือกข้อไหนดีหละครับ ต้องตามต่อในตอนที่ 3
ขอบคุณบทเพลง
ขุดดินแช่ง - พุ่มพวง ดวงจันทร์ ขับร้องใหม่โดย ฝน ธนสุนทร
{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ไพรกลับมานะไพร ขอบคุณมากครับผม ตื่นเต้นดี ตอนต่อไป ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ สนุกดีครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เอาหล่ะสิ ไพรจะเลือกทางไหน มีผัวหรือมีบุญบารมี ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับ เด่วไปหาเพลงฟังแปป ขอบคุณ ขอบคุณคับ เฮ้อ...