ขนมเปียกปูนน้ำกะทิ (Part 04)
3
ดวงน่าสมเพช
“แม่ ผมไปเรียนก่อนนะครับ”
“เออ ไปดีมาดี ตั้งใจเรียนนะลูก”
ขนมที่ตื่นเช้าทุกวันจนเป็นเรื่องปกติตะโกนบอกผู้เป็นแม่ซึ่งกำลังง่วนอยู่กับการทำขนมออกมาวางขายหน้าร้าน แต่ก็ทันสังเกตว่าเจ้าลูกชายอีกคนไม่ได้ตามออกไปด้วย สงสัยจะตื่นสายอีกตามเคย
“ไอ้เปียกนะไอ้เปียก หัดขยันเหมือนพี่เอ็งบ้างสิวะ ข้าล่ะเบื่อจะบ่นเต็มทีแล้ว”
จัดของไปปากก็บ่นไป แต่ไม่วายจะเห็นหัวคนที่กำลังพูดถึงโผล่มาสักที วันนี้มันเป็นอะไรของมันนะ ข้าวปลาก็ไม่ลงมากิน แถมยังเลยเวลาไปโรงเรียนแล้ว หรือมันจะไม่สบาย
“โอยย ไอ้เปียกโว้ยย สายจนตะวันโด่งแล้วยังนอนอยู่ได้ ถ้าไม่ไปโรงเรียน ก็ตื่นมาช่วยข้าขายของ”
เปียกปูนที่เขียวช้ำไปทั้งร่าง นอนกลิ้งไปมาก่อนจะเอาหมอนขึ้นมาปิดหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ในขณะที่ภาพเมื่อคืนยังตามมาหลอกหลอน ถึงจะร้องไห้มากแค่ไหนก็ไม่สามารถลบลืมมันได้
“ขนม เป็นของกูนะ กูสัญญาว่าจะรับผิดชอบมึงทุกอย่าง”
คำนี้มันยังดังกึกก้องอยู่ในสมอง
“รับผิดชอบห่าอะไรวะ ขนาดกูไม่ใช่ไอ้ขนม ยังเสือกดูไม่ออกเลย”แม้กระทั่งคำหยาบที่ถูกพ่นออกมาก็ยังเป็นน้ำเสียงปนสะอื้น ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว ที่ต้องนอนร้องไห้คนเดียวแบบนี้
เสียตัว เสียใจ….แต่ก็ไม่เท่าถูกคนเข้าใจผิด คิดว่าเป็นอีกคน
ชะตากรรมไอ้เปียก มันน่าสงสารยิ่งนัก
ก็อก ก็อก
“ไอ้เปียก เอ็งไม่สบายรึเปล่า เปิดประตูให้ข้าหน่อย”
“อื้อออ ยังอยู่ ยังไม่ตายหรอกแม่”
“เออ ลุกมากินข้าว ข้าวางไว้หน้าห้องเอ็งนี่แหละ อยากนอนก็นอนไป หิวเมื่อไหร่ก็ลุกมากิน”
ผมดันตัวเองโงนเงนไปมา ก่อนจะค่อยๆลุกไปปลดกลอนกุญแจหลังจากเสียงฝีเท้าแม่จากไป ผมไม่อยากให้แม่มาเห็นผมในสภาพแบบนี้ และผมไม่อยากตอบคำถามใครเกี่ยวกับร่องรอยบนตัว ที่แม้แต่จะส่องกระจกยังไม่กล้าเลย
ถาดอาหารถูกยกเข้ามา มีกับข้าวสองสามอย่างพร้อมกับข้าวเปล่าพูนจาน ปกติแล้วเปียกปูนเป็นคนกินจุ ข้าวกะละมังหมายังน้อยกว่า แต่วันนี้คงทำได้แค่นั่งมอง มันไม่ค่อยอยากอาหารยังไงก็ไม่รู้ แถมยังรู้สึกคลื่นไส้มวนท้องแปลกๆด้วย
ตักข้าวเข้าปากได้ไม่ถึงสามคำ ไอ้เปียกก็วิ่งเข้าไปอ้วกพุ่งตรงหน้าต่างแทบไม่ทัน เป็นห่าอะไรของมันวะ ขนาดข้าวคำสองคำยังตกไม่ถึงท้องก็พุ่งพรวดออกมาแล้ว
เมื่อรู้ว่าร่างกายสาหัสแค่ไหน แต่ก็ทำได้แค่กินยาแก้ปวดจากแผงที่เหลือติดอยู่เม็ดสองเม็ดแล้วนอนหลับตา ภาวนาให้เวลามันผ่านไปเร็วๆ ไม่อยากนึกถึงเรื่องอะไรแล้ว
------------------------------------------------------------------
เดี๋ยวมาต่อนะ ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะทุกคนน
ขอบคุณครับ. เปียกปูนอาการหนักเลยนะครับ สนุกมากครับ น่าสงสารจัง ขอบคุณครับ สนุกครับ รอติดตามนะครับบ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:7_295:}ขอบคุณมากครับ ชอบมาก ๆ{:7_295:} {:5_120:}ขอบคุณครับ{:5_135:} {:5_137:}
หน้า:
[1]