รักต่างภพหัวใจติดปีก ตอนที่ 1 สุธาหรือพระสุธน
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2023-9-30 06:59นิยายนี้ได้รับแรงบัลดาลใจจากวรรณกรรมเรื่องพระสุธน-มโนราห์ ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาละเมิดหรือหวัง
ผลประโยชน์อื่นใด เพียงแค่นำมาเป็นแรงบัลดาลใจในการเขียนนิยายซีรีย์วายเท่านั้น
.......................................................................................................................................................................
...ชาตินี้มีกรรมน้องตามมา ชาติหน้าให้พี่ตามน้องไป...
"โห อะไรว่ะเนี่ยคำสาปนี่มันมีทุกวรรณกรรมและนิยายเลยเหรอว่ะ"
"บ่นอะไรว่ะไอ้โอม"
ปาร์ค หนุ่มหล่อศิลปกรรมและโบราณดี ดีกรีเดือนคณะและรองอันดับหนึ่งเดือนมหาลัย เอ่ยถึงถามโอม
ในคณะที่กำลังรวบรวมข้อมูลทำวิทยานิพนธ์เรื่องวรรณกรรมท้องถิ่น โอมจึงตอบเพื่อนไปว่า....
"กูอ่านวรรณกรรมพื้นบ้านเรื่องพระรถ-เมรีเว้ย ตอนที่เมรีจะสิ้นใจตายได้สาปแช่งพระรถเอาไว้ ผู้หญิงนี่
ปากร้ายจริง ๆ เลยหว่ะ ดูดิพอมาชาติใหม่พระรถมาเกิดเป็นพระสุธนก็ต้องมาตามหานางเมรีที่มาเกิด
เป็นนางมโนราห์ อันตรายจริง ๆ ผู้หญิงเนี่ย"
"ดี สันดารผู้ชายได้แล้วทิ้ง หลอกให้รักแล้วก็จากไป ผู้ชายมันก็ชั่วเหมือนกันทุกยุคเวลา"
เอมี่ สาวสวยหนึ่งเดียวในกลุ่มที่เพิ่งโดนแฟนหนุ่มคณะวิศวกรรมทิ้งมา จึงพูดขึ้นด้วยความโมโห ปาร์คจึง
ตอบขึ้นไปว่า....
"เอมี่ ไหวไหมเพื่อน อาการหนักนะเรา"
"ไอ้ปาร์ค มึงเป็นเกย์ มึงไม่เข้าใจหรอกว่าเวลาผู้หญิงสวยๆอย่างกูโดนทิ้งมันเป็นอย่างไร"
"ผู้ชายมันก็ไม่ได้มีคนเดียวเปล่าว่ะเอมี่ อย่างน้อยกลุ่มเราก็มีกูนะเว้ยที่เป็นชายแท้"
"ไอ้โอม กูเลือก คือมึงเบ้าหน้าไม่ผ่านจบนะ"
"เออ สักวันมึงจะต้องมาสยบแทบตักกู"
ในขณะนั้นปาร์คก็มีอาการง่วงเเละเผลอหลับไป และเขาก็ได้ฝันถึงเหตุการณ์ที่เขาก็ไม่คาดคิดว่ามันคือ
เรื่องจริงในอดีตของเขาหรือเพียงเพราะเขาอ่านวรรณกรรมมากไป
...ท่านพี่ ท่านหลอกข้า ท่านใจร้ายกับข้ายิ่งนัก ท่านรักข้าเพื่อหวังผลประโยชน์ ข้าตามท่านมาเพราะ
รักฉันใด หากชาติใหม่ท่านรักข้าจริงขอให้ท่านตามหาข้าอย่างสุดแสนทรมารเช่นกัน...
"เมธัต พี่ขอโทษพี่จำเป็นที่จะต้องทำ เมธัตกลับเมืองไปหาเสร็จเรื่องทุกอย่างพี่จะกลับมาหาเจ้า"
"ไม่ข้าไม่กลับ ท่านพี่รู้แล้วว่าข้าเป็นยักษ์ แล้วท่านพี่ก็จะต้องไปฆ่าเสด็จแม่ของข้า เพื่อให้พระมารดา
ของท่านพ้นคำสาป มีหรือที่ท่านจะกลับมาอีก"
"ไม่เมธัต อย่าเข้ามาทะเลเพลิงเบื้องหน้าจะเปาไหม้กายเจ้าเป็นเถ่าธุลีได้ กลับไปเชื่อพี่ กลับไป"
"ท่านพี่สุธา ท่านหลอกข้า ท่านใจร้ายกับข้ายิ่งนัก ท่านรักข้าเพื่อหวังผลประโยชน์ ข้าตามท่านมา
เพราะรักฉันใด หากชาติใหม่ท่านรักข้าจริงขอให้ท่านตามหาข้าอย่างสุดแสนทรมารเช่นกัน"
เมธัต กลั้นใจตายต่อหน้าสุธาท่ามกลางทะเลเพลิงที่ขวางหน้าของเข้าทั้งคู่ เจ้าชายสุธาจึงเอ่ยขึ้นว่า....
"ไม่ว่าจะเกิดกี่ชาติพี่ก็จะขอมีชื่อสุธาเพื่อให้เกิดมาคู่กับเจ้าเมธัตทุกชาติไป ชาตินี้พี่ทำกรรมกับเจ้า
ชาติหน้าพี่ขอชดใช้กรรม"
เจ้าชายสุธาลงมากอดร่างของเจ้าชายเมธัตพร้อมจูบลาที่กลางหน้าผาก และสั่งให้เหล่ายักษ์นำร่างของ
เจ้าชายไปฝั่งตามธรรมเนียม จากนั้นเจ้าชายสุธาก็ขี้ม้าขาวบินกลับเมืองไป
"เมธัต"
ปาร์คเอ่ยชื่อขึ้นมาอย่างสุดเสียงท่ามกลางเสียงเงียบในห้องสมุด
"นายสุธา เป็นอะไรค่ะ ฝันถึงใครอยู่"
"อุ๊ย ขอโทษครับอาจารย์"
ปาร์คยกมือไหว้ขอโทษอาจารย์ เอมี่จึงถามขึ้นว่า....
"นี่อย่าบอกนะว่ามึงฝันเห็นเรื่องนั้นอีกเเล้ว"
"เออ ตามหลอกหลอนกูตั้งแต่ 3 ขวบ จนตอนนี้จะ 23 ละ"
"หรือว่าอดีตชาติของมึงจะสัมพันธ์กับวรรณกรรมสองเรื่องนี้"
"ไอ้โอม มีก็อินกับวรรณกรรมมากไป"
"เอมี่ แต่มันก็เหมือนความจริงมากเลยนะเว้ย คนในฝันเขางดงามมากถึงแม้จะเป็นยักษ์แต่ก็เป็นยักษ์
ที่น่ารักมากกกกกกก"
"นี่ไอ้ปาร์ค ตื่น ถ้าเรื่องเป็นเรื่องจริงกูยอมคบกับไอ้โอมเลยอ่ะ"
"มึงพูดเองนะเอมี่ สาธุขอให้เป็นเรื่องจริง"
โอมยกมือสาธุขึ้นทันที เพื่อให้พรสมหวัง
เย็นวันนั้นหลังจากกลับมาถึงบ้าน ในขณะที่ร่วมโต๊ะอาหารปาร์คจึงเอ่ยถามพ่อกับแม่ว่า
"คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ ทำไมปาร์คถึงมีชื่อว่าสุธาด้วยครับ แล้วทำไมผมต้องฝันเห็นคนๆหนึ่งที่ร้องไห้
เสียใจเพราะผมทิ้งเขาด้วยครับ"
อาทิตย์พ่อของสุธาจึง หันมาคุยกับแม่จันทนาว่า....
"ถึงคราวที่เราต้องพูดความจริงบางอย่างกับลูกเเล้วไหมแม่"
"ปีนี้ลูกเราก็อายุ 23 แล้วนี้ ปาร์คเรื่องนี้พ่อกับแม่ก็ไม่รู้หรอกนะลูกว่ามันมันคืนเรื่องจริงหรือว่าอะไร
วันที่แม่ตั้งท้องเรา หน้าบ้านเราก็มีต้นปาริชาติเกิดขึ้นทั้งที่เราไม่เคยปลูก และวันที่ลูกเกิดหลวงปู่ของลูก
ก็ได้ให้ชื่อลูกว่าสุธา เพราะชื่อนี้คือชื่อเดียวของลูก"
"อะไรครับเนี่ย"
ปาร์คตกใจกับสิ่งที่แม่เล่ามาเพราะเขาเริ่มจับใจคความได้มากขึ้น เขาจึงถามต่อไปว่า....
"แล้วคู่ครองของผมหละครับเขาอยู่ภพเดียวกับผมหรือผมต้องออกตามหา เพราะถ้าอดีตของลูกคือเรื่อง
จริง ชาตินี้ลูก....."
"ใช่ เขาจะมาแต่ไม่นาน แล้วลูกต้องออกไปตามเขากลับมาเองคำสาปเรื่องเนื้อคู่ของลูกจึงจะหมดไป"
"นี่มันพระสุธน-มโนราห์ชัด ๆ"
"พ่อกับแม่ก็ไม่รู้หรอกนะลูกว่านี้มันคือเรื่องจริงหรือว่าอะไร เวลาจะบอกลูกเอง"
"พ่อครับ แม่ครับ แล้วถ้ามันเรื่องจริงหละครับ"
"แม่ก็คงมีลูกสะใภ้เป็นกินนรหรือกินรีหละมั้ง"
"แต่พ่อว่าน่าจะกินนรมากกว่า"
"พ่อนี่ ไปแซวลูก อะอะทานข้าว วันนี้วันพระลูกจะเข้าห้องพระไหม แม่ได้เตรียมของให้"
"ไม่เป็นไรครับคุณแม่ เดี๋ยวปาร์คจัดการเองครับ"
หลังจากทานข้าวเสร็จปาร์คก็เข้าห้องพระทุกวันพระ ในขณะที่ปาร์คนั่งสมาธิอยู่นั้นเขาก็เกิดนิมิตเห็น
เมธัตในร่างยักษ์ที่ไปเกิดใหม่เป็นกินนร บุพกรรมนี่ทำให้ทั้งสองงได้มาเกิดกันคนละภพคนละมิติ งานนี้
ทั้งคู่จะหากันเจอไหมเนี่ย
"ท่าน ท่านเป็นใครเหตุใดแต่งกายพิลึกนัก กินนรก็มิใช่"
"เมธัต เจ้าจำพี่ไม่ได้หรือพี่...."
ปาร์คได้เจอกับเมธัตในนิมิตและได้คุยแต่ยังไม่ทันได้บอกชื่อปาร์คก็ต้องออกจากสมาธิเสียก่อน
"เออ ว่าไงไอ้โอม โทรมาทำไมเนี่ยกูอยู่ห้องพระ"
"อ้าวเออกูขอโทษ กูจะบอกว่ากูหาช่างออกแบบภาพกินรีให้ได้เเล้ว"
"ไม่ต้องกูวาดเอง"
"เฮ้ย แต่มึงไม่มีพื้นฐานงานเขียนภาพนะเว้ย"
"เออ กูทำได้ เดี๋ยวเช้ากูเอาให้ดู มึงไปปลอบใจเอมี่เหอะ"
"เออ ๆ เจอกับพรุ่งนี้"
เมื่อปาร์คออกจากห้องพระ ก็หยิบสมุดเขียนแบบพร้อมดินสอลงไปที่โต๊ะม้าหินหน้าบ้านใต้ต้นปาริชาติ
จากนั้นเขาก็ลงมือวาดภาพกินรีที่จะใช้ทำงานวรรณกรรม แต่ทว่าภาพที่ออกมามันเป็นรูปร่างและใบหน้า
ของเมธัต กินนรหนุ่มที่เขาเห็นในนิมิตเมื่อตอนนั่งสมาธิ
เช้าวันต่อมา
"ไอ้ปาร์ค งานเรามันต้องใช้นางมโนราห์ กินรี นี่มึงวาดกินนรมาทำไม"
"เอ้า เออว่ะกู.... เออ เดี๋ยวเติมผมเข้าไปก็ได้"
ปาร์คจัดการแก้ภาพวาดใหม่ เมื่อเสร็จเอมี่จึงพูดขึ้นว่า....
"ไม่ได้หว่ะ ไอ้ปาร์คนี่มันก็มองดูเป็นกินนร ผมยาวอยู่ดี นี่มึงอย่าบอกนะว่าคนที่มึงฝันเห็นคือคนในภาพ"
"เอมี่ มึงนี่เพื่อนที่รู้ใจกูจริงๆ"
"อย่าอกนะว่ากูต้องยอมคบกับไอ้โอมจริงๆ"
"อ้าว นึกว่าจะห่วงกู"
ในที่สุดปาร์คก็ต้องยอมให้เป็นที่เป็นช่างเขียน ช่วยวาดภาพกินรีให้จนสำเร็จ ส่วนกินนรภาพนั้นปาร์คเก็บ
ไว้อย่างดี หลังจากลงสีแล้วภาพดูมีมิติเหมือนของจริงมาก ๆ ปาร์คถึงกับต้องใส่กรอกเก็บไว้ที่ในห้องนอน
เป็นอย่างดี โอ้หรือว่านี่จะเป็นเรื่องราวพระสุธน-มโนราห์ในเวอร์ชั่นสายวายหละนี่ ฝากติดตามตอนต่อไป
ด้วยนะครับ เรื่องนี้ลงงานเขียนทุกวันเสาร์-อาทิตย์นะครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ สนุกมากครับ {:5_119:} สุดยอด ติดตามตามติด ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]