เทพบุตร vs ซาตาน 1
ลองลงแนวนี้ดู ไม่รู้จะชอบกันไหม... ไม่ใช่แนวนายทาสนะครับ ลองอ่านกันดู --------------------- เทพบุตร vs ซาตาน 1 ...“ตามที่ตกลง ถ้านายไม่มีเงินใช้หนี้” คนพูดปรายตาไปยังเด็กหนุ่มที่เพิ่งเรียนมัธยมปลาย “...ลูกนายต้องเป็นของฉัน...”
“เอ่อ คุณตฤณครับ อย่า...อย่ายุ่งกับมาร์คได้ไหมครับ คุณตฤณจะให้ทำผมอะไรก็ได้ ผม...ยอมทุกอย่างครับ”
ตฤณปรายตาไปยังเด็กหนุ่มซึ่งนั่งตัวสั่นอยู่มุมห้อง ยิ้มมุมปาก “..แน่ใจรึ”
“ครับผม แน่ใจครับ”
เจ้าหนี้ซึ่งนั่งไขว้ขาอยู่บนโซฟาเก่าๆ ในบ้านซอมซ่อท้ายซอยเปลี่ยนอิริยาบถเป็นนั่งอ้าขา
“ขยับมาใกล้ๆ สิ”
“คะ..ครับผม”
เมฆ หนุ่มใหญ่วัยสามสิบปลายขยับเข้ามาใกล้ ยิ่งใกล้ รัศมีความร้ายกาจ ของตฤณก็แผ่ออกไปจนเมฆขนลุกซู่ หากเขาไม่มีทางเลือก“ขยับเข้ามาอีก”
ตฤณอ้าขากว้าง พยักหน้าให้เมฆขยับเข้ามานั่งตรงกลาง
“ปลดเข็มขัดสิ”
“ห๊ะ...เอ่อ ครับผม”
แต่เมื่อสบคมกล้า เมฆก็ก้มหน้า มือหยาบหนาสั่นๆ ยื่นมาปลดเข็มขัดกางเกงสแล็คสีดำ เสร็จแล้วเขาถอนมือออก แต่กลับถูกตะคอกเสียงต่ำกังวาล“ต้องให้สั่งทุกอย่างหรือไง”
“เอ่อ คุ...คุณตฤณจะให้ไอ้เมฆทำอะไรขอรับ” คำลงท้ายเริ่มเปลี่ยนไปเพราะความกลัวจนรนราน
“ควักออกมา...” เมื่ออีกฝ่ายทำหน้าตกใจ เขาก็ตะคอกกลับไปอีกครั้ง “...ควักของฉันออกมา หูแตกหรือไง?”
ไม่ใช่แค่เมฆที่ตกใจกลัวจนตัวสั่น แต่มาร์คซึ่งนั่งกอดเข่านั้นหวาดกลัวจนฟันกระทบกันดังกึกๆ หากเขาก็เก็บกดความกลัวสุดขีดด้วยการกัดปากจนเลือด เหลือบมองพ่อที่กำลังงุ่นง่านอยู่ตรงหว่างขา..
เหลือบมอง เพราะมาร์คกลัวจนไม่กล้ามองตฤณตรงๆ
เมฆรูดซิป งัดท่อนลำของตฤณออกมา ไม่น่าเชื่อว่ามันจะแข็งเป็นหินรอท่าอยู่แล้ว เขาเงยหน้ามองเจ้าของแท่งทวนโอฬาร อีกฝ่ายยิ้มมุมปาก เอ่ยเสียงเบา
“ทำให้ฉันมีความสุขสิเมฆ”
แม้จะเบาแสนเบา ทว่ามันกลับดังก้องในสมองของหนุ่มใหญ่ เมฆพอจะรู้ว่าตฤณต้องการอะไร หากอดรู้สึกรังเกียจไม่ได้ ขณะที่เมฆลังเล จู่ๆ ตฤณก็กระชากผมเขาจนหน้าหงาย“รออะไร ห๊ะ ฉันถามว่าแกรออะไร เร็ว...”
มือขาว นิ้วเรียวยาว ไม่น่าเชื่อว่าจะแข็งแรงขนาดกระชากศีรษะเขา แล้วกดลงที่ท่อนลำแข็งเป้กได้ง่ายๆ“อ้าปาก...”
ไม่ต้องให้บอกซ้ำ เมฆอ้าปาก แล้วตฤณก็ยัดความใหญ่ยาวเข้าไป
แรกๆ เมฆแค่อมไว้ ทว่าเมื่อถูกตฤณตบแก้มฉาดใหญ่ เมฆที่น้ำตาเอ่อคลอตาคมก็ค่อยๆ ใช้ลิ้นวนรอบหัวบานใหญ่ช้าๆ แรกๆ เขาแทบขย้อน ทว่าผ่านไปเพียงอึดใจ เขาก็หลับตา อ้าปากรูดกลืนลำใหญ่ขึ้นลงช้าๆ แล้วเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น กระทั่งได้ยินเสียงครางเบาๆ จากตฤณ
“อ้าสสสส”
เหมือนแสงส่องจากปลายอุโมงค์ ที่เมฆพอจะเห็นทางรอด เขาไม่มีปัญญาใช้หนี้ หากวิธีนี้จะทำให้เขากับลูกปลอดภัย แล้วเมฆจะรออะไร จากที่ดูดอมแบบซังกะตาย หนุ่มใหญ่ก็รูดปากเน้นๆ ให้แท่งเอ็นครูดกับปากหนา สลับเลียหัวถอกบานร่าเพื่อให้ตฤณพอใจ
เมฆเหลือบตาขึ้นมอง อีกฝ่ายก็มองกลับมาด้วยสายตาหื่นกระหาย นั่นทำให้เมฆได้ใจ รูดปากกลืนลำใหญ่อย่างสุดฝีลิ้น ทั้งปลิ้นเลียเงี่ยงหัวบาน ทั้งงับลำแข็งเป้ก เร่งจังหวะระรัวปลายลิ้นเพื่อให้มันสิ้นสุดโดยไว แต่แล้วความหวังของเขาก็ต้องสูญสลาย...เมื่อตฤณจับผมเขาจนหน้าหงาย ก้มหน้าลงมา แสยะยิ้มอย่างน่ากลัว แล้วปาดลิ้นร้อนๆ เลียรอบปากเมฆซึ่งเปียกฉ่ำน้ำลายผสมน้ำอยากของตฤณเอง
“เก่งมาก เมฆ นายทำได้ดีกว่าที่ฉันคิด”
เมฆกำลังจะก้มหน้า อ้าปากกลืนลำใหญ่ แต่กลับถูกมือแข็งแรงดันศีรษะไว้
“ฉันไม่อยากสนุกแค่นี้ ถอดเสื้อผ้านายออกสิ เร็ว...”
ประโยคหลังแม้ไม่ได้ตวาด หากแค่กระแทกเสียง เมฆก็หวาดกลัวจนขนหัวลุกซู่ ขณะที่มาร์คซึ่งนั่งอยู่ไม่ห่างก็ถึงกับสะดุ้งโหยง ทั้งที่ตฤณไม่ได้ปรายตามองเขาด้วยซ้ำ เด็กหนุ่มบีบมือแน่น
เขากลัว แต่กลับตื่นเต้น...
สายตาคมกล้าที่มองเมฆถอดเสื้อเชิ้ตเก่าๆ ตามด้วยกางเกงซึ่งมีรอยปะ มันดูน่ากลัวมากกว่าหื่นกระหาย เมฆเดาไม่ได้ว่าตฤณคิดอะไร ทั้งที่ใบหน้าของหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบนั้นหล่อเหลาราวเทพบุตร ทว่าสายตาเขากลับดุเหมือนเสือร้าย
ซาตานในคราบเทพบุตรชัดๆ หากเมฆก็ขัดไม่ได้
เมฆยืนกางขาตรงหน้า ตัวเขามีแค่กางเกงในเก่าๆ ปกปิดร่างกาย ทว่ามือใหญ่ของตฤณกลับกระชากมันขาดกระจุยได้ในครั้งเดียวแขวกกกก
---------------
ขอบคุณครับ d na chop mak สนุกๆๆๆ รอลุ้นครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ
รอลุ้นครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ เอามาร์คมาเล่นด้วยเลยครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ รอติดตามนะครับ
ขอบคุณครับ ข อ บ คุ ณ ค รั บ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_119:} รอติดตามต่อครับ เสียวว ขอบคุณครับ