นายร้อยหน้าลิฟต์(คุณหนูดอกฟ้ากับนาย รปภ.) EP.4 เคลียร์ใจ
...ขอบคุณสำหรับเเฟนเพลงทุกท่านนะครับ ที่มาให้กำลังใจค่ายเพลงเคเคพีในวันนี้ก่อนอื่นผมต้องขอโทษทุกท่านด้วยนะครับที่ขึ้นมาร้องเพลงแทนคุณข้าวปั้น แต่รับ
รองครับว่าคุณข้าวปั้นต้องกับมาพร้อมเพลงใหม่ให้ทุกท่านได้ฟังอย่างแน่นอนครับ...
เฮียพลและทุกคนเปิดคลิปสัมภาษณ์ของบอมที่ได้กล่าวขอบคุณทุกคนบนเวที นับว่า
งานนี้รอดไปได้เพราะบอมแท้ๆ
"ดีนะะที่เจ้าบอมรู้จักแก้สถานการณ์ได้ ไม่งั้นผลงานเพลงแรกคงโดนเอาไปกิน"
"แต่มันจะเป็นไปได้เหรอ ที่หมวดนพจะทำกับเราแบบนี้"
"คุณนัยนา คุณยังมองอะไรไม่ออกอีกเหรอว่าค่ายเรากำลังโดนวางยา โดยมีคุณเป็น
ผู้อำนวยการ"
"นี่เฮีย อย่ามาว่ากันอย่างนี้นะ ไม่ใช่เป็นเพราะนักร้องคนใหม่ของคุณวางแผนอยาก
จะดังขึ้นมากหรอกเหรอ"
บอมที่อดทนกับคุณนายมาโดยตลอดวันนี้ทำดีให้ขนาดนี้ยังโดนด่า บอมเลยพูดขึ้นว่า..
"ขอโทษนะครับนายแม่ ถ้าผมคิดจะเป็นนักร้องผมคงไม่มาสมัครเป็นรปภ.ให้นายแม่
ดูถูกหรอกครับ คุณอาครับสัญญาการเป็นนักร้องผมขอปฏิเสธก่อนนะครับ"
"เฮ้ย ไม่ได้ ตอนนี้เอ็งกำลังจะดัง กำลังจะมีชื่อเสียง เงินกำลังจะเข้าหาเอ็งนะ"
"จะมีประโยชน์อะไรหละครับ หากผมยังเป็นแค่ไอ้กระจอกคนหนึ่งในสายตานายแม่
ให้ผมอยู่ในตำแหน่ว รปภ.นี่แหลบะครับดีแล้ว"
"ไม่ไม่ ยังไงก็ไม่ได้ งานดโชว์ต่างๆติดต่อมามากมาย ยังไงเอ็งก็ต้องเป็นนักร้องของ
เคเคพี"
เฮียพลจัดการแปลงโฉมหนุ่ม รปภ. ก้าวสู่ดาวดวงใหม่ของค่ายเพลง ตอนนี้บอมดัง
จนมีเอฟซีเป็นของตัวเอง
ตัดฉากมาที่ข้าวปั้น จากว่าที่ดาวเด่นต้องกลายเป็นดาวตกแต่เขาก็ไม่ได้คิดโกรธบอม
เพราะถ้าบอมไม่ช่วยบริษัทอาจเจ๊งได้ทันที
"ข้าวปั้น"
"ผู้หมวด คุณมาทำไม อยากมีเรื่องหรือไง"
ผู้หมวดนพมาหาข้าวปั้นที่ค่ายเพลงเพราะรู้ว่าวันนี้เฮียพลไม่อยู่ ผู้หมวดจึงพูดว่า..
"ข้าว คือผมอยากมาขอโทษคุณที่ทำให้คุณไม่ได้ขึ้นเป็นนักร้องนำของค่าย"
"ช่างมันเถอะก็ยังดีกว่าผลงานของเคเคพีตกไปอยู่ในมือคุณ"
"ข้าวปั้น คุยกันดีดีได้ไหม ผมรู้ว่าผมผิด"
"ใช่คุณมันผิดเต็มๆ ทำไมอะการที่เป็นตำรวจดีดีมันยากนักเหรอ กลับไปซะก่อนที่จะ
มีคนมาเห็น เเล้วก็ตัดใจจากน้องผมซะอย่างไรคุณกับไอติมก็ไม่มีวันนั้นแน่นอน"
"ผมรู้ว่าผมไม่ได้รักไอติมจริง ผมแค่ต้องการช่วยคุณพ่อเอาชนะพวกคุณ แต่ตอนนี้
ผมรู้ใจตัวเองเเล้วว่าผม ผมชอบคุณข้าวปั้น"
ข้าวปั้นถึงกับพูดไม่ออกเมื่อผู้หมวดบอกชอบเขาขึ้นมา
"คุณพูดอะไร"
ข้าวปั้นทวนคำถาม ผู้หมวดจึงหอมเข้าไปที่แก้มข้าวปั้นแล้วพูดขึ้นว่า...
"ผมชอบคุณ ได้ยินไหมว่าผมชอบคุณ"
"แต่ผมไม่ได้ชอบคุณ"
ข้าวปั้นตอบกลับด้วยความนิ่ง ผู้หมวดจึงบอกข้าวปั้นว่า....
"ผมรู้นะว่าลึกๆแล้วคุณก็ชอบผม ผมรู้ตลอดเวลาว่าคุณขัดขวางผมกับไอติมเพราะ
คุณชอบผม ข้าวปั้นเรามาเคลียร์ใจและเริ่มต้นใหม่ด้วยกันได้ไหม"
ข้าวปั้นไม่ตอบอะไรนอกจากจูบลงไปที่ปากผู้หมวดก่อนที่ทั้งคู่จะหายเข้าไปในห้อง
ซ้อมเต้น
ภายในห้องซ้อมเต้นที่มีกระจกล้อมรอบผู้หมวดในชุดตำรรวจครึ่งท่อนก็โน้มตัวลงจูบที่
แก้มของข้าวปั้นพร้อมประครองรร่างข้าวปั้นนอลงบนพื้น จากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มถอดเสื้อผ้า
ของกันและกันออกจนหมด เรือนร่างที่เปลือยเปล่าของเขาทั้งคู่ต่างสะท้อนในกระจกทุก
ด้าน มันยิ่งเพิ่มอารมย์ให้เข้าทั้งสอง
ผู้หมวดที่ร่างกายกำยำสมส่วนเช่นเดียวกับข้าวปั้นที่หุ่นไล่เลี่ยกับผู้หมวดทั้งคู่ต่างโลม
เล้าซึ่งกันและกันอย่างดูดดื่มก่อนที่กระบอกปืน7.5นิ้วของผู้หมวดจะสอดเข้าไปในช่อง
เก็บปืนของข้าวปั้น
"โอ๊ยย ซีสสส โอ๊ยยยย หมวด หมวดครับ หมวดโอ๊ยยยยย"
ข้าวปั้นร้องครางด้วยความเสียวทรมานแต่ก็ดูมีความสุขดี ผู้หมวดนพเร่งเครื่องยนต์
เข้าออกจนในที่สุดทั้งคู่ก็เสร็จพร้อมกันโดยที่ผู้หมวดปล่อยน้ำเข้าไปในตัวของข้าวปั้น
และข้าวปั้นก็แตกเต็มหน้าท้องของตนเอง
"เสียวไหมครับข้าวปั้น"
"เสียวสุดๆ โอ๊ยยยย"
หมวดนพกระเด้าต่ออีกสองสามครั้งก่อนเอาควยออกจากก้นข้าวปั้น ทั้งคู่พากันไป
ล้างตัวที่ห้องน้ำภายในห้องซ้อม และแต่งตัวเป็นปกติก่อนที่ข้าวปั้นจะพาผู้หมวดออกมา
ทางด้านหลังอาคารซ้อม
"คุณรีบกลับเถอะก่อนที่เตี่ยจะกลับมา"
"ได้ ผมจะได้เจอคุณอีกเมื่อไหร่"
"ไม่ ไม่ต้องเจอ อย่าเจอกันดีที่สุด"
"ข้าวปั้น ผมต้องการจริงจังไม่ได้แค่one nice stand"
"แต่รักของเรามันเป็นไปไม่ได้ เราเดินกันบนทางขนาน นพครับ ขอบคุณที่เข้าามา
เคลียร์ใจ ความในใจของเราก็ให้มันอยู่ในใจเถอะนะ"
"ไม่ข้าว ผมไม่ตลกกับคุณ ผมไม่เคยรักใครอย่างคุณ ผมจะบอกทุกคนว่าเราสองคน
ชอบกัน"
"ออกไป ออกไปสิหมวด"
ทันใดนั้นก็มี รปภ.เดินผ่านมาพอดี ...
"เฮ้ย นั้นหมวดนี่ จับตัวไว้"
"รีบไป หนีไปทางขวา จับผมไว้เป็นตัวประกันสิ"
ข้าวปั้นถึงปากจะไม่รักแต่ใจมันดันรักเขาเข้าไปแล้ว ผู้หมวดจับข้าวเป็นตัวประกันเพื่อ
ให้ตนได้หนีออกไปจากบริษัทเฮียนพ
"คุณข้าวปั้นเป็นอะไรหรือเปลาครับ"
"ไม่เป็นไร อย่าให้เตี่ยทราบเรื่องนะ ตอนนี้งานของค่ากำลังไปได้ด้วยดีเดี๋ยวเตี่ยจะกังวล"
"ได้ครับ ครับคุณข้าว"
...ดิ้นรนเต็มที่ เป็นได้เเค่นี่หละหนา ยื่นเฝ้าหน้าลิฟต์รับจ้าง ขณะที่เขามีคนเฝ้าใจ
ข่าวนายร้อยโทแต่งชุดไปโชว์ว่าที่แม่ยาย นายร้อยหน้าาลิฟต์คืออ้าย คงใกล้ติดดาวน้ำตา...
สิ้นเสียงร้องเเละดนตรีจบลง เสียงปรบมือและพวงมาลัยก็กระหน่ำมอบให้กับนักร้องหนุ่ม
สุดหล่อดังมนต์เสก เอกภพ เสียงสวรรค์ หรือบอมนั้นเอง
"ขอบคุณแฟนๆทุกท่านนะครับที่มาให้กำลังใจผมในวันนี้เดี๋ยวเรามาสนุกกับอีก
บทเพลงที่ขอมอบให้กับคนที่แอบรักลูกนายจ้างอยู่นะตอนนี้ รวมผมด้วย ไปฟังเลยครับ"
...*...ผมยอมจำนนและพร้อมจะทนทุกอย่าง เมื่อมาพบนางลูกสาวนายจ้างคนสวย
ถึงแม้ค่าแรงเจ้านายจะไม่อำนวย ผมเอาความสวยมาช่วยชดเชยค่าเเรง....
บอมร้องเพลงบนเวทีพร้อเอ็นเตอร์เทนคนดูแต่สายตาก็ส่งมาหาไอติมที่ยืนดูอยู่ข้าง
หน้าเวทีกับเฮียพล บอมหยกจีบด้วยบทเพลงจนไอติมหน้าบานเฮียพลจึงสะกิตลูกว่า...
"หน้าบานไปเเล้วไอติม"
"เตี่ยอะ ดูสิฐานเเฟนเพลงของพี่บอมเพิ่มขึ้นเยอะเลยนะครับ"
"ทำมาเปลี่ยนเรื่อง เตี่ยขอให้ผ่านช่วงนี้ไปก่อนได้ไหม"
"อะไรเหรอครับ"
"ก็อย่าเพิ่งเปิดตัวว่าเรากับบอมคบกัน เตี่ยกลัวจะเสียงฐานแฟนคลับที่ชอบบอมมัน"
"เอ้า ทำไมอะครับ ยุคคุณพุ่มพวงยังเปิดตัวเลยทั้งแฟนทั้งลูก แฟนคลับก็ยังแน่น
หน้าเวที ติมเตรียมตัวไปโชว์เพลงต่อไปดีกว่า"
"แหม่ รักกันจริง แล้วกูจะใช้ไม้ไหนดีเนี่ย"
เฮียพลที่คิดจะลองใจลูกและบอม แต่ดูเหมือนแผนการนี้จะไม่ได้ผลอะไรกับไอติม
เพราะเวลาที่เขาขึ้นเต้นหรือโชว์ร่วมกับบอม เขาทั้งคู่คือคู่จิ้นที่แฟนคลับต่างเชียร์
นักร้องหนุ่มกับแดนเซอร์หนุ่ม งานนี้เฮียพลจะวัดระดับความรักของคู่นี้อย่างไรต่อไปดี
...**...พี่เป็นนักร้องน้องเป็นเเดนเซอร์ ช่วยกันเสนอเพลงลูกทุ่งดังก้อง
มืออยู่กับไมค์ใจพี่อยู่กับน้อง แดนเซอร์โดนจ้องเกือบร้องเพลงผิดคีย์....
รู้สึกว่าแต่ละเพลงที่บอมร้องมันจะจีบไอติมออกสื่ออย่างเห็นได้ชัดเลยนะเนี่ย แต่แล้ว
เฮียพลก็ส่งคนมาลองใจไอติมว่าจะหึงบอมไหม และบอมจะแก้ไขเกมส์ได้อย่างไร
ในขณะที่กำลังจะรับรางวัลจากสาวสวยคนหนึ่ง บอมก็ได้นั่งคุกเข่าแล้วโน้มตัวหา
แฟนเพลงแต่แล้วก็....
"ว๊ายย อีนี่"
ครูเจมส์และแม๊กกี๊ที่ยืนดูอยู่ข้างเวทีก็อุทานขึ้นเพราะแฟนคลับหอมแก้มบอมต่อหน้า
ไอติมที่เต้นอยู่บนเวที จนไอติมลืมท่าเต้นเเละยืนนิ่ง ครูเจมส์จึงส่งซิก
"หมุนสิ ไอติม หมุน"
"ครู ตบมันเลยไหมกล้าดีไงมาหอมพี่บอมของไอติม"
"ตบแกสินางแม็ก นักร้องหนุ่มมันต้องเจออยู่เเล้วเรื่องแบบนี้ เฮียพลนี่ก็เล่นแรงจัง"
"ครู อย่าบอกนะ"
"เงียบไว้ ดูบนเวทีนู้น ลูกฉันองค์แม่จะลงไหม"
ไอติมยังยืนค้างเพราะไม่คิดว่าจะมีสาวมาหอมแก้มบอม รุ่นพี่แดนเซอร์ในทีมจึงปรับ
ท่าเต้นแล้วกันตัวไอติมออกมาตั้งสติเพื่อนทำโชว์เพลงนี้ให้จบ
"ขอบคุณสำหรับช่อดอกไม้และรอยหอมที่แก้มนะครับ แต่คราวหน้าอย่าหอมนะครับ
เดี๋ยวแฟนผมหึง ถ้าเต้นต่อไปออกนี่งานโชว์ผมพังเลยนะครับ"
เพลงจบบอมก็รีบพูดเพื่อให้เคลียร์ทุกคนต่างเคลียร์แต่ดดูเหมือนว่าไอติมจะไม่เคลียร์
เมื่อบอมลงจากเวทีและมาหาไอติมที่เปลี่ยนชุดเสร็จ
"ติมครับ"
"พี่แม๊ก เราไปหาคนหอมแก้มกันบ้างดีกว่า"
ไอติม หึงพี่เหรอครับ พี่ขอโทษพี่ไม่ได้อยากให้ใครหอมแก้มนะครับ"
"ไม่รู้ แก้มพี่นี่ นักร้องดัง ใครจะหอมก็ได้หมด"
"ไม่เป็นแบบนี้ดิครับ นะนะพี่ขอโทษนะครับ"
"ชิ ไม่อยากคุย กลับรถตู้เลยไอติมขับรถกลับเอง"
ทันใดนั้นก็ครูเจมส์ที่รู้เหตุการร์จึงพูดขึ้นว่า...
"โอ๊ยคุณน้องขา ขืนให้กลับรถตู้ ถูกอีแม๊กกับพวกรุมข่มขืนขึ้นมาว่ากันบ่ได้เด้อ"
"ใช่ค่ะน้องติม น้องก็รู้ว่าช่วงนี้เเดนเซอร์ทั้งสองทีมของขาด"
"นั้น กลับกับติมเดี๋ยวนี้"
ไอติมดึงแขนบอมไปที่รถเบนซ์ ครูเจมส์จึงพูดว่า....
"เดี๋ยวคุณน้อง ไอติมเก็บชุดหมดยัง"
"เก็บหมดเเล้วครู"
"แล้วเครื่องประดับ ขนนก หละ"
"ถางตาดูสิครู เก็บหมดเเล้ว"
"ป๊าดดด ดู ดูแดนซ์ฉันแต่ละคนได้ผู้เเล้วลืมหมดครูบาอาจารย์ อะอะเก้งชะนีขึ้นรถค่ะ
กลับวงนี่ไว้ ขึ้นโชว์นี่ง่วง หักตังค์ซะให้หมดค่าตัวเนี่ย" ครูเจมส์ต้อนแดนซ์ขึ้นรถและ
จ่ายค่าตัวเสร็จก็เดินทางกลับค่ายเพลง ส่วนบอมก็ขับรถพาคุณหนูไอติมกลับมาที่คอนโด
แต่ดูคุณหนูจะไม่หายงอน คนอ่านคิดว่าบอมควรทำไงดีครับเนี่ยให้น้องไอติมเลิกงอน
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะครับ.....
ขอขอบคุณบทเพลงที่นำมาเขียนงาน
*ลูกสาวนายจ้าง - ไมค์ ภิรมย์พร
**แดนเซอร์ ม.4 - ตุ้ม จ่านกร้อง
เสร็จแน่ๆงานนี้ จับเย็ดครับ ดีครับ ติดตามผลงานครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ {:5_119:ขอบคุณครับ{:5_119:} ดี ขอบคุณครับ {:5_119:}ขอบคุณครับ{:5_119:} สุดยอด ข้าวปั้นโดนเยดสดๆเลย ขแบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับสำหรับผลงาน รอๆครับ รีบมาๆๆ ด่วน ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2