บันทึกด้านมืดของผม 24
ผมกดกริ่งหน้าประตูบ้านไอ้กล้า สักพักนึงไอ้กล้าเดินออกมาด้วยสภาพตาเขียว ปากเป็นรอยแผลเห็นได้ชัดเจนผม"เห้ย!!! มึงไปต่อยกับใครมา" ไอ้กล้าโผลืหัวออกมานอกประตูบ้านแล้วหันซ้ายหันขวาลุกลี้ลุกลน
ไอ้กล้า"มึงเข้ามาก่อน"
ผม"แล้วนี้มึงจะบอกกูได้ยังว่าไปมีเรื่องกับใครมา" ไอ้กล้าทำท่าอึกอักไม่อยากพูด
ผม "ถ้ามึงไม่บอกกู กูก็ช่วยอะไรมึงไม่ได้นะ"
ไอ้กล้า"คือ กู...กู... "
ผม"อึกอักแบบนี้ไม่ใช่ว่าโดนพวกเทคนิควนาครกระทืบมาใช่ป่ะ" เทคนิควนาครเป็นโรงเรียนอริกับโรงเรียนผม
ไอ้กล้า"ไม่ใช่..ถ้าเป็นพวกนั้นกูก็บอกไปแล้วดิ"
ผม"แล้วพวกไหน มึงมีไรบอกกูได้นะ ตะกี๊ตอนคุยโทรศัพท์มึงก็บอกว่าไม่ได้บอกพี่แป้งนี่"
ไอ้กล้า"คือแป้งเขาอยากได้กระเป๋าแบรนด์ กูก็ว่าจะซื้อให้ตอนวันครบรอบที่คบกัน"
ผม"แล้วเดี่ยวไรกับมึงโดนกระทืบว่ะ"
ไอ้กล้า"ก็เงินกูไม่พอ กูก็เลยไปแทงบอลแล้วเสีย ที่นี้กูก็กะจะถอดทุนคืนเลยแทงเพิ่มจนหนี้มันถมๆกันเยอะ"
ผม"เท่าไรว่ะ ทำไมไม่โทรไปขอตังพ่อมาจ่าย"
ไอ้กล้า"สี่หมื่นห้า"
ผม"ไอ้เหี้ยเล่นยังไงให้เสียสี่หมื่นเนี๊ย"
ไอ้กล้า"กูเล่นมานานแล้วแต่ไม่ได้บอกใคร หลังๆแทงไม่เข้าเลยเสียเอาๆ" ไอ้กล้าสีหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด
ผม"กูก็นึกว่าพ่อมึงส่งตังมาให้ใช้เยอะ"
ไอ้กล้า"พ่อกูก็ให้เยอะแหละ แต่พอมาคบกับแป้งแล้วมันไม่พอใช้"
ผม"แล้วนี่เขามาทวงมึงกี่ครั้งแล้ว ถึงโดนซะเละขนาดนี้"
ไอ้กล้า"หลายครั้งแล้วจนเมื่อวันอาทิตย์ลูกน้องมันมาทวงตังแล้วกูไม่มีก็เลยโดนกระทืบ"
ผม"มึงไม่กล้าบอกพ่อ แล้วมึงจะหาที่ไหนมาจ่าย"
ไอ้กล้า"ไม่รู้เลย พวกมันบอกวันศุกร์ถ้าก็ไม่มีมันจะมาตื้บกูอีก"
ผม"งั้นมึงต้องลองไปขอยืมพี่แป้งแล้วละเผื่อเขามี แฟนมึงจะโว้ยตอนมึงลำบากเขาก็ต้องช่วยป่ะวะ"
ไอ้กล้า"ถ้าหาไม่ทันจริงๆก็คงต้องลองไปยืมดู"
ผม"แล้วมึงจะไปเรียนเมื่อไรนี่ หยุดมาหลายวันแล้วนะ"
ไอ้กล้า "ไม่รู้เลย มึงบอกอาจารย์ทีว่ากูไม่สบาย เป็นไข้หวัดใหญ่ก็ได้"
ผม"เออ แล้วมึงอยู่บ้านจะปลอดภัยหรอ ไปนอนบ้านกูไหม"
ไอ้กล้า"ไม่อะถ้ามันแอบตามกู จะไปลำบากที่บ้านมึงเปล่าๆ"
ผม"แน่ใจนะมึง"
ไอ้กล้า"เออ กูว่ามันไม่ทำไรจนกว่าจะถึงวันศุกร์หรอก"
ผม"ให้กูบอกไอ้บอมไหม เผื่อมันจะช่วยได้"
ไอ้กล้า"ไม่เอากูไม่อยากให้คนรู้เยอะ"
ผม"เออๆ กูกลับก่อนนะจะมืดแล้ว มีไรโทรเข้าบ้านกูนะ"
ไอ้กล้า"อืม ขอบใจนะมึง"
ผม"เออ กูกลับละวันศุกร์เลิกเรียนกูมาหา"
ไอ้กล้า"ไม่ต้องมาหรอกมึง อันตรายเผื่อกูหาตังให้มันไม่ทัน"
ผม"ไม่เป็นไรกูไม่เกี่ยวนี่พวกนั้นคงไม่ทำไรกูหรอก"ผมเป็นห่วงไอ้กล้าแต่ก็ต้องกลับบ้านเพราะพรุ่งนี้ต้องเอางานไปส่งอาจารย์
ผมบอกไอ้บอมกับอาจารย์ว่าไอ้กล้าเป็นไข้หวัดใหญ่ ไอ้บอมก็ห่วงไอ้กล้าอยากจะไปเยี่ยมแต่ผมก็แถบอกว่ามันมีพี่แป้งดูอยู่ไม่เป็นไรหรอก ไอ้บอมก็เลยไม่ได้ไปเยี่ยมไอ้กล้าที่บ้านวันพฤหัสฯผมโทรหามันถามว่ามันหาเงินได้หรือยัง มันก็บอกว่ายังหาได้ไม่ครบ ผมก็ไม่รู้ว่าถ้าจ่ายส่วนนึงไปก่อนพวกมันจะยอมไหม วันศุกร์หลังเลิกเรียนผมรีบนั่งรถไปบ้านไอ้กล้าเพราะเป็นห่วงมันผมไปถึงมีรถจอดอยู่ในบ้านไอ้กล้าคันนึงผมไม่คุ้นไม่รู้ว่ารถใคร ผมกดกริ่งก็มีชายแปลกหน้าเดินออกมา
ชายแปลกหน้า "มาหาใคร"
ผม"มาหากล้าคับ"
ชายแปลกหน้า"ไม่อยู่ ไปไหนก็ไป"
ผม"แต่ผมนัดมันไว้แล้วนะคับ"
ชายแปลกหน้า"เพือนมันหรอ"
ผม"คับ"ชายแปลกหน้าเปิดประตูให้ผมเข้าไป พอผมเดินเข้าประตูชายแปลกหน้าประชิดตัวผมแล้วผลักผมจนผมเซ
ชายแปลกหน้า"รีบๆเดินเข้าไป" ผมหันไปมองชายคนนั้น เขาถกชายเสื้อขึ้นให้เห็นมีดที่เหน็บอยู่ขอบกางเกง คนพวกนี้คงเป้นแก๊งทวงหนี้อย่างที่ผมคิด ผมเดินเข้าไปในบ้านสิ่งที่ผมเห็นคือ ชายคนนึงนั่งอยู่บนโซฟา ส่วนไอ้กล้านั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆโดยมีชายอีกคนจับมือมันไพล่หลังไว้ ชายทั้งสองคนหันมาทางผม
ชายแปลกหน้า"เพื่อนไอ้เด็กนั่น เหมือนมันจะนัดกันไว้เลยให้เข้ามา" ชายแปลกหน้าหันไปบอกกับอีกสองคน
ผม"ไอ้กล้าเป็นไงมั่งวะ" ผมกำลังจะพุ่งตัวไปดูไอ้กล้า แต่โดนชายแปลกหน้ากระชากแขนไว้
ชายแปลกหน้า"มึงอยู่เฉยๆให้ลูกพี่กูเคลียร์กับมันก่อน" ผมพยายามดิ้นแต่ชายคนนั้นก็ล็อคแขนผมไว้แน่น
ลูกพี่"เพื่อนมึงยังไม่เป็นไรหรอก แต่ถามไม่จ่ายกูวันนี้กูก็ไม่รับประกันว่ามันจะเป็นยังไงไอ้โบ้" ชายที่นั่งบนโซฟาเรียกชื่อลูกน้องคนที่จับมือไอ้กล้าไพล่หลัง ลูกน้องคนนั้นใช้มือข้างหนึ่งจิกหัวไอ้กล้าให้เงยขึ้น
โบ้ "ว่าไงลูกพี่กูถามว่ามึงหาตังมาจ่ายได้ครบไหม"
ไอ้กล้า"เดี๋ยวผมไปหยิบให้ ปล่อย!!" ไอ้กล้าพยายามสะบัดตัว คนชื่อโบ้ปล่อยมือจากไอ้กล้า
ลูกพี่"ไอ้ศรมึงไอ้เอาเด็กนั่นไปมัดไว้ที่เก้าอี้ก่อน" ผมถูกผลักให้เดินไปที่เก้าอี้จากนั้นคนชื่อศรก็มัดผมไว้ ผมทั้งกลัวทั้งตกใจจนเหงื่อแตก
ผม"จะทำไรอะ ผมไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยเลย"
ไอ้กล้า"เห้ยพี่ทำไรเพื่อนผมอะ"ไอ้กล้าเดินลงมาเห็นผมถูกมัดมันเลยเดินเข้ามาจะแก้มัดให้ผม
ศร"มึงไปเคลียร์ธุระให้เสร็จก่อน"คนชื่อศรเข้ามากันไว้
ลูกพี่"ใจเย็นๆ กูไม่ทำอะไรเพื่อนมึงหรอก แค่มัดไว้ไม่ให้มันวิ่งออกไปหาคนมาช่วย" ไอ้กล้าเดินเข้าไปหาคนที่เป็นลูกพี่แล้วยื่นซองสีขาวให้ลูกพี่รับแล้วเปิดซองนับ สักพักลูกพี่ก็มองหน้าลูกน้องเหมือนส่งซิกให้กัน ลูกน้องเตะเข้าที่ข้อพับไอ้กล้าจนมันล้มลงไปคุกเข่า ตัวลูกพี่ขยับตัวเข้าไปหาไอ้กล้าใช่มือจิกไปที่หัวไอ้กล้า
ลูกพี่"กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าให้จ่ายมาให้ครบ นี่มันยังไม่ถึงครึ่งนึงของหนี้เลยด้วยซ้ำ"
ไอ้กล้า"ผะผะผะผม พยายามหาแล้วแต่หาได้เท่านี้จริงๆ" "เพี๊ยะ!!!" ไอ้กล้าโดนลูกพี่ตบหน้าจนมันเซไปด้านข้างเกลือบล้ม
ลูกพี่"ตอนมึงได้นายกูก็จ่ายตรงเวลา พอมึงเสียจะมาบอกว่าหามาจ่ายไม่ทัน มันไม่แฟร์นี่หว่า"
ไอ้กล้า"ผมจะรีบหาที่เหลือมาให้"
ลูกพี่"มึงก็ต้องหามาคืนอยู่แล้ว แต่ปล่อยไปง่ายๆมึงก็ไม่จำสิวะ"
ไอ้กล้า"อย่าทำผมเลยพี่ คราวก่อนแผลผมยังไม่หายเลย" ไอ้กล้าถึงกับไหว้ขอร้อง
ลูกพี่"ไอ้โบ้ ไอ้ศร จัดการ"คนชื่อศรเริ่มโดยการเตะเข้าไปที่ท้องไอ้กล้าเต็มแรง
ผม"พี่อย่าทำเพื่อนผมเลย"
ลูกพี่"ถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัวอีกคนดูเงียบๆอยู่ตรงนั้น" ศรยันไอ้กล้าล้มลงไปนอนกับพื้นแล้วกระทืบซ้ำ โบ้ก็เดินเข้าไปแจมด้วยอีกคน สภาพไอ้กล้าตอนนี้คือนอนตัวงอยกแขนกันหัวไว้
ลูกพี่"พอก่อนเดี๋ยวมันตาย"ไอ้กล้ายังคงงอตัวอยู่ โบ้ใช้ตีนเขี่ยให้ไอ้กล้านอนหงายเพื่อดูสภาพไอ้กล้าเสื้อผ้าไอ้กล้าเต็มไปด้วยรอยรองเท้า ไอ้กล้านอนหอบเหมือนหมดแรงจะขยับตัว ไอ้ตัวลูกพี่มันลุกขึ้นแล้วเดินไปใช้เท้าที่ใส่รองท้าผ้าใบเหยียบลงไปที่หน้าไอ้กล้า
ลูกพี่"อย่าคิดว่าเด็กแล้วก็จะสงสาร เด็กโลภๆอยากพวกมึงมันมีเยอะคิดแต่จะได้ ไม่คิดจะเสีย พอเสียแล้วก็ไม่กล้าบอกพ่อแม่ ถุย!!" ลูกพี่ถุยน้ำลายใส่ไอ้กล้า ลูกพี่นั่งยองๆใช้หลังมือตีหน้าไอ้กล้าเบาๆ
ลูกพี่"เบอร์พ่อมึงเบอร์อะไร"
ไอ้กล้า "พี่อย่าโทรไปบอกพ่อเลยนะ"
ลูกพี่"ถ้ากูไม่ทวงกับพ่อแม่มึงแล้วกูจะได้เงินที่เหลือเมื่อไรละ"
ไอ้กล้า "ผมขอร้องละพี่"
ลูกพี่"มึงกลัวพ่อมึงมากกว่ากลัวกูหรอ"ลูกพี่ลุกขึ้นยืนเดินไปทางโต๊ะที่วางโทรศัพท์แล้วเริ่มค้นข้าวของเพื่อหาเบอร์โทรฯ ศรยังคงเหยียบที่หน้าอกไอ้กล้าเพื่อไม่ให้มันขยับไปไหน ผมที่ถูกมัดไว้กับเก้าอี้ได้แต่นั่งเงียบไม่กล้าพูดอะไร ไม่คิดว่าแก๊งทวงหนี้จะโหดแบบนี้
ลูกพี่"กูจะทำยังไงกับมึงดีวะ" ลูกพี่บ่นพลางค้นข้าวของไปด้วย "ฮึ" ลูกพี่ยิ้มมุมปากเดินกลับไปนั่งที่โซฟาแล้วโยนสมุดเล่มเล็กๆลงบนโต๊ะ
ลูกพี่"กูเจอละ" ลูกพี่หยิบมือถือจากกระเป๋ากางเกง กำลังจะกดเบอร์โทร
ไอ้กล้า"เดี๋ยว !!!" ลูกพี่ชะงัก
ไอ้กล้า "ผมขอเวลาอีก 7 วัน ผมหาที่เหลือได้ครบแน่"
ลูกพี่"กูให้เวลามึงแล้ว มึงก็หาให้กูไม่ครบ แล้วกูจะมั่นใจได้ไงว่ารอบนี้มึงจะหาได้ครบ"
ไอ้กล้า "ขาดอีกนิดเดียวเองผมว่าผมหาได้" ลูกพี่มองหน้าไอ้ศรเหมือนส่งซิก ศรเตะเข้าไปที่ชายโครงไอ้กล้า
ลูกพี่ "ถ้ามึงหาได้จริง มึงคงหาได้ครบไปแล้ว หิ้วมันขึ้นมา" ลูกน้องทั้งสองคนหิ้วปีกไอ้กล้าขึ้นมา ไอ้กล้าก้มหน้าไม่รุ้ว่าไม่มีแรงแม้แต่จะเงยหน้าหรือกลัวจนไม่กล้ามองหน้าลูกพี่ที่มาทวงตัง ลูกพี่จิกหัวไอ้กล้าให้เงยขึ้น
ลูกพี่ "กูให้เวลามึงแค่ 4 วัน ถ้าหาไม่ครบมึงโดนหนักแน่""ผัวะ" ไอ้กล้าโดนตบหน้าอย่างจังเข้าไปอีกทีนึง คราวนี้ไอ้หล้านิ่งไปเลย
ผม"ไอ้กล้าๆ มึงเป็นไงมั่งวะ" ผมพยายามดิ้นแต่เชือกก็ไม่หลุด
โบ้"เงียบ กูบอกให้อยู่เฉยๆไง" ผมเงียบเพราะกลัวโดนซ้อมเหมือนกัน
ลูกพี่"มึงไปเอาน้ำมาราดให้มันฟื้น" โบ้ปล่อยมือจากแขนไอ้กล้า ไอ้กล้าล้มลงไปนอนกับพื้นอย่างไม่มีสติ "ซ่า" เสียงน้ำสาดลงไปที่ตัวไอ้กล้าทั้งตัวมันทั้งพื้นห้องเปียกไปหมด ไอ้กล้ารู้สึกตัวขึ้นมา
ลูกพี่"มึงอย่ารีบสลบสิ กูยังไม่ได้คิดดอกเบี้ยมึงเลย"
ไอ้กล้า"ดอกเบี้ยอะไร" ผมสังเหตุเห็นมุมปากไอ้กล้ามีเลือดไหลออกมานิดหน่อย
ลูกพี่"อย่าทำเป็นโง่หน่อยเลย มึงจ่ายไม่ตรงเวลามันก็ต้องมีดอกเบี้ยสิวะ"
ผม"พอเถอะพี่ ผมขอ เพื่อนผมมันไม่ไหวแล้ว"
ลูกพี่ "มึงน่ะเงียบไปเลย อยากโดนแบบเพื่อนมึงหรอ" ผมสะดุ้งกลัวจะโดนซ้อมเหมือนกัน
ลูกพี่"เห้ยมึงสองคนจัดการไอ้เด็กนี่"
{:5_119:}ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับกระผม ขอบคุณครับ. ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับสำหรับผลงาน สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ค้างมาก รอติดตามครับ ขอบคุณมากๆนะคะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ