แบเรต์-คอมแบ็ต–ช็อปเขียว กับเรื่องเสียวๆ ของไอ้เกรียน ร.ด (Copy) ตอนที่ 1
ผมเดินโต๋เต๋ไปหาห้องน้ำที่อาคารอื่น โชคดีที่เห็นป้ายคำว่า"สุขา " ตัวใหญ่เป้งสีแดงที่ทาอยู่บนกำแพงอาคารเก่าอีกฟากของสนามที่นั่นน่าจะมีคนใช้น้อยเพราะว่าไกลจะ
สะอาดไม่สะอาดก็ช่างปะไร เพราะว่าผมไม่ได้คิดจะใช้ห้องน้ำอยู่แล้ว เอาเพียงแค่
ว่ามีน้ำสะอาดพอที่จะล้างหัวเป็นพอ
ห้องน้ำที่นั่นเก่าแก่และสกปรก เหมือนจะถูกละเลยการทำความสะอาดมาเป็นเวลา
นาน มีหลายห้องที่ถูกปิดตายและเขียนป้ายเอาไว้ว่า" งดใช้ " ผมเดินเข้าไปจนถึง
ส่วนที่เป็นห้องอาบน้ำ ในใจคิดว่าจะหาขันตักน้ำสักอันเอาไว้ตักน้ำราดหัวแต่ก็ไม่มี
เสียงอะไรบางอย่างดังมาจากข้างในห้องส้วมใกล้ๆกัน
" ซี๊ดดด....โอ...โอ...โอ.....อา..."
หูผมผึ่งทันทีเอาล่ะสิกลางวันแสกๆแบบนี้มีเสียวกลางตะวันกันด้วย ผมสอดส่าย
สายตาหาที่มาของเสียงจึงได้พบว่า มันมาจากห้องส้วมห้องสุดท้ายด้านในผมค่อยๆ
ย่องไปดูอย่างช้าๆ มีเพียงเสียงดูดดื่มดังจ๊วบจ๊าบด้วยความเอร็ดอร่อย
" โอย...นานจังเลยทำไมยังไม่แตกซักที " เสียงต่อว่าอย่างใส่จริตของใครคนหนึ่งดังขึ้น
" ก็เมื่อเช้าเราเพิ่งว่าวมาอะดิน่าอีกนิดเดียว " อีกเสียงขอร้อง
" เมื่อยปากเมื่อยคอไปหมดแล้วอีกแป๊บเดียวจริงๆนะ "
เสียงพูดเงียบหายไปพร้อมทั้งเปลี่ยนเป็นเสียงดูดแทน มีเสียงหาบใจหอบถี่เหมือนคน
เหนื่อยและเสียงครางแผ่วๆ ผมย่องเข้าห้องส้วมห้องข้างๆนั้น
ห้องส้วมที่นี่เป็นส้วมแบบที่ทุกห้องจะมีอ่างน้ำรวมกันเพียงอ่างเดียวโดยปลูกให้มีอ่าง
เป็นแถวยาวตลอดแนวกำแพงและแบ่งซอยห้องออกเป็นห้องเล็กๆ มีช่องว่างระหว่าง
ห้องขนาดใหญ่พอสมควรเหนืออ่างรวม ซึ่งถ้าเราไปแอบยืนดูดีๆก็จะเห็นห้องข้างเขา
ปฏิบัติภารกิจได้จากเงาสะท้อนในน้ำ
ผมค่อยๆนั่งบนขอบอ่าง ไม่แน่ใจว่าอีกห้องจะแอบมองมาทางผมหรือเปล่าหวังว่า
มันคงไม่เฉลียวใจหันกลับมาตรวจดูนะ
ในนั้นผมเห็นเงาหัวกลับของใครบางคนในชุด ร.ด. คนหนึ่งกำลังคุกเข่าอยู่กับพื้นอีก
คนยืนเอนหลังพิงกำแพงห้องน้ำไว้ คนที่นั่งยังใส่เครื่องแบบครบถ้วนแม้กระทั่ง
หมวกแบเรต์แต่อีกคนถอดกางเกงออกมากรอมที่หัวเข่า เคผมลุกตั้งขึ้นมาทันทีเลย
คนที่ยืนอยู่หน้าตาตี๋ๆใส่แว่นแต่ผมมองไม่เห็นหน้าคนที่คุกเข่า ไอ้ตี๋นั่นจัดว่าก็หล่อพอ
ตัวแต่หุ่นที่มองเห็นได้ค่อนข้างจะผอมบาง คนที่คุกเข่าอยู่หันมาบ้วนน้ำลายใส่โถส้วม
ดังพรวด เขาตัวเล็กดำคล้ำและผัดแป้งหน้าขาววอกแถมยังเขียนคิ้วเขียนตาอีกด้วย
เขาถ่มน้ำลายใส่เคตัวเองแล้วปั่น ท่าทางจะเคยกับการเข้าประตูหลังกันมาแล้วหลาย
ครั้งดิวแยกขาออกกว้างขณะที่แก๊ปค่อยๆดันเคตัวเองเข้าไปอย่างช้าๆทีละนิด
ไม่รู้ว่าผมคิดอะไรขึ้นมา ผมค่อยๆเปิดโทรศัพท์ตัวเองแล้วสอดผ่านช่องว่างนั่นเข้าไป
ก่อนจะลงมือถ่าย ทั้งคู่หันหน้าเข้าหากำแพงจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็น
" ดิว...อย่าเกร็งสิวะ...ซี๊ดด " แก๊ปสูดปากคราง " เราดันไม่เข้า "
แก๊ปดึงเคออกดังบ๊วบ ดิวสะดุ้งเฮือก เขาถ่มน้ำลายใส่เคตัวเองและก้นของเพื่อนอีก
ครั้ง
" ชั้นเจ็บ แก๊ป พอเถอะ " ดิวพูด
" ทำไมล่ะทีไอ้โต้งกับไอ้เพชรแกยอมให้เอาทีเราแกมาบ่น " แก็ปว่าเข้าให้
ผมรู้สึกเหมือนเลือดจะร้อนเดือดไปทั้งร่าง แก๊ปจับสะโพกของดิวแล้วอัดกระแทกเค
เข้าไปเต็มแรงเสียงดิวร้องครางด้วยความเจ็บปวด " แก๊ป! เบาชั้นเจ็บ "
แต่ดูเหมือนแก๊ปจะหน้ามืดจนไม่ได้ยินอะไรเสียแล้ว เขาโหมกระแทกก้นดิวดังปั้บๆๆ
แบบไม่บันยะบันยัง หนำซ้ำยังจับขาข้างหนึ่งของดิวยกขึ้นเหยียบขอบอ่างไว้ทำให้
ง่ายต่อการเสยกระแทกได้ถนัดถนี่
" แก๊ป...โอ๊ย...ซี๊ดดด...เจ็บ...อูย..อย่า..."
" ทนอีกนิดเดียวดิว...อ้า...อ้า...อ้า....โอวววว์ "
แก๊ปกอดดิวแน่นขณะที่ร่างเกร็งกระตุกเป็นจังหวะเขาครางอ่อยๆก่อนจะดึงเคที่คาอยู่
ในก้นของดิวออกเสียงของเหลวเหนียวๆหยดลงพื้นดังแปะๆ
ผมรีบดึงเอาโทรศัพท์กลับมาแล้วปิด เคผมปวดหนึบๆด้วยความอยากสุดๆ ผมจะ
ต้องรีบไปหาที่ปลดปล่อยก่อนที่จะคลั่งตาย หน้าท้องปวดเกร็งจนมันแข็งขึ้นเป็นลูก
ไม่สนใจแล้วว่าไอ้สองคนนั้นจะทำอะไรกันต่อไป ผมรีบจ้ำเดินหนีออกมาจากห้องน้ำ
นั้นอย่างรวดเร็ว ผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าผมตั้งใจจะมาทำอะไร ลืมกระทั่งที่จะโทรไป
ถามอาการของตอง ผมรีบจ้ำออกมาข้างนอกอย่างรวดเร็ว มือที่กำโทรศัพท์เปียก
ชื้นไปด้วยเหงื่อ
นาวาร่าสีดำปลอดแล่นเข้ามาจอดข้างๆผมอย่างรวดเร็ว ผมมองมันด้วยความแปลก
ใจแต่ก็ไม่ได้เดินหนี พอผมขยับมันก็เคลื่อนตามและพอผมหยุดมองมันก็จอดนิ่ง
" ไง...กั๊ก จะไปไหน เลิกฝึกตั้งนานแล้วทำไมยังไม่กลับบ้าน "
เสียงห้าวๆของใครบางคนทักทายก่อนที่หน้าต่างจะเปิดออกหมวดยุทธหรือพี่ปืนนั่น
เอง
" จะมาล้างผมออกก่อนน่ะครับ " ผมตอบ " แล้วหมวดยุทธล่ะครับ "
" เฮ้ย! นอกเวลางานแล้วไม่มีหม่งไม่มีหมวดเรียกพี่ปืนก็ได้ว่ะ "แกหัวเราะ "เออ....
แล้วนี่จะไปไหนกันละเนี่ย "
" เรื่อยๆครับยังไม่อยากกลับบ้าน " ผมพูดตามความจริง
" ออกไปนอก ร.11ไหมล่ะเดี๋ยวพี่ไปส่ง "แกกุลีกุจอเปิดประตูให้
" อย่าเลยครับเศษผมเต็มตัวเลยเดี๋ยวจะเปรอะรถพี่เปล่าๆ "
" อ้าวไหนว่ามาล้างผมไงล่ะอย่างนี้หลอกกันนี่หว่า " พี่ปืนแซว
" คือมันไม่มีขันให้ล้างเลยน่ะพี่มีแต่ขันในส้วมเลยไม่ล้าง "
" เอางี้นะเดี๋ยวพี่จะแวะไปที่บ้านพี่หลังกรมฯ ไปอาบน้ำที่บ้านพี่ก่อนไหมแล้วเดี๋ยว
พี่ ไปส่งให้ที่ป้ายรถ "
ผมมองเบาะรถที่ปูพรมลายขาวดำดูคล้ายหมาลายจุดแล้วไม่กล้านั่ง
" เข้ามาเถอะน่าไม่เป็นไรพี่มีเครื่องดูดฝุ่นพรมแป๊บเดียวก็เรียบร้อยแล้ว "
ดูท่าทีแกจะยืนยันให้ผมไปกับแกจริงๆ ผมเลยเปิดประตูขึ้นรถไปอย่างเสียไม่ได้
" แล้วเป็นไงเพื่อนกั๊กหายดีแล้วเหรอ? "
" ที่บ้านเขามารับตัวไปส่งโรงพยาบาลแล้วครับน่าจะไม่เป็นอะไร "
พี่ปืนกดปุ่มที่จุดบุหรี่ที่อยู่หน้ารถแล้วเปิดกระจกออก " ดูดบุหรี่ได้ไหม? "
ผมพยักหน้าแต่ไม่ตอบว่าอะไรแกเลยจุดสูบ
พี่ปืนขับรถทะลุออกหลังกรมฯไปยังบ้านพักที่อยู่ไม่ไกลกันนักมันเป็นบ้านที่ทางกรมฯ
สร้างเอาไว้ให้ข้าราชการพักอาศัยแต่ตอนนี้เป็นช่วงบ่ายที่ยังไม่เลิกงานจึงดูเงียบเหงา
บ้านที่พี่ปืนพักเล็กและเก่าแต่ก็ถูกปัดกวาดทำความสะอาดเป็นอย่างดี
"บ้านพี่ปืนมีทหารรับใช้ไหมครับ? " ผมสงสัย
" ไม่มีหรอกมันหมดสมัยแล้วจะมีก็แต่พวกระดับหัวหน้ากองหรือยศสูงๆเขาจะมีไว้
ใช้งานกันพี่ไม่ค่อยชอบหรอกมันไม่ส่วนตัว ส่วนใหญ่งานในบ้านก็จะทำเองทั้งนั้น "
" แล้วบ้านสุระล่ะพี่? เขาเคยบอกว่าเขาอยู่ใกล้บ้านพี่ " ผมถามด้วยความสงสัย
แกเงียบไปครู่หนึ่งก็บอก " เมื่อก่อนสุระเขาก็อยู่ในนี้แต่เขาย้ายออกไปนานแล้ว "
น้ำเสียงแกเหมือนจะไม่เต็มใจที่จะพูด
สนามหน้าบ้านแม้จะไม่ได้ปลูกต้นไม้ไว้มากมายเหมือนบ้านข้างๆ แต่หญ้าก็ถูกตัดจน
เรียบเตียน แกจอดรถแล้วเดินนำผมไปที่บ้าน ผมเองก็ยังเพิ่งรู้สึกงงกับตัวเองเลย
ว่าผมยอมมากับแกได้ยังไง
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับสำหรับผลงาน ขอบคุณครับ ของดี ของเด็ด ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ชอบครัย ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2