ลุ้นรัก...นักว่ายน้ำ (25+) ตอนที่ #3 ตามติด ชีวิตหนุ่มเอส
ตอนที่ #3 ตามติด ชีวิตหนุ่มเอส
ระหว่างทางของการแอบตามคนที่ผมชอบ มันทำให้ผมได้ลองสังเกตุบ้านเมืองที่แสนวุ่นวายที่สุดในอีกแง่มุมหนึ่ง
ท้องถนนตอนเช้ามืดเงียบสงบ มีรถราเพียงไม่กี่คันวิ่งอยู่บนถนน ร้านรวงที่ผมคุ้นเคยตอนนี้ปิดสนิทท่ามกลางความมืดมิด แต่กลับมีร้านรถเข็นขายอาหารที่ผมไม่คุ้นตาตั้งอยู่ริมฟุตบาทแทน
จู่ๆรถ Taxi ของเอสก็จอดลงที่หน้าร้านขนมปังแผ่นร้านหนึ่ง เป็นร้านรถเข็นข้างทางเล็กๆที่ขายน้ำเต้าหู้พ่วงด้วย แต่นั่นไม่น่าแปลกใจเท่าหนุ่มหล่อของผมจะเดินลงจากรถเพื่อซื้อมันเป็นอาหารเช้า
“เอสมึงนี่ก็ติดดินใช้ได้เหมือนกันนะ” แพรวกระซิบกับผม ขณะที่พวกเราแอบดูอยู่หลังรถกระบะคันหนึ่ง
“กูก็ไม่เคยรู้มาก่อนเลย ปกติก็ซื้อแต่ของแพงๆให้” ผมพูดออกไป เพื่อนผมพยักหน้าอย่างเข้าใจ เพราะทุกครั้งที่ผมฝากของไปให้เอสในนามแฟนคลับคนหนึ่งก็มักจะซื้อแต่ของดีๆมีราคา กลัวคุณหนูอย่างเอสจะกินจะใช้ไม่ลง
“รถออกแล้วมึง! รีบไปถามแม่ค้าก่อนว่าเขาซื้ออะไรไป” ผมรีบทำตามคำแนะนำของเพื่อนสาว แม่ค้าที่เห็นผมพรวดพราดเข้ามาก็ตกใจเล็กน้อย
“เอาแบบของคนเมื่อกี้ครับ” ผมสั่งอาหารกับแม่ค้า ยัยแพรวยกนิ้วให้กับความฉลาดของผมก่อนที่เราจะได้ขนมปังปิ้งไส้แฮมไข่ กับไส้ไก่ทอดมา 2 ชิ้น แล้วก็น้ำเต้าหู้ร้อนๆไม่หวานอีก 1 ถุง
หลังจากรับของเสร็จ พวกเราก็รีบบึ่งรถเพื่อไปให้ทัน Taxi คันเดิม แล้วก็ดูเหมือนโชคจะเข้าข้าง พวกเราตามมาทันขณะที่รถกำลังจะเลี้ยวเข้าประตูมหาวิทยาลัยพอดี
ผมขี่รถตามมาเรื่อยๆจนรถ Taxi หยุดลงบริเวณข้างสระว่ายน้ำของมหาวิทยาลัย ผมแอบตามเอสเข้าไปในสระว่ายน้ำ ในขณะที่แพรวอาสาไปเดินดูรอบๆสระว่ายน้ำ
เอสไขประตูสระว่ายน้ำเข้าไป วางถุงอาหารเช้าลงก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมมองดูรอบๆตอนนี้ไม่เห็นเงาใครอีกเลยนอกจากเราสองคน ไฟในสระมืดสนิท มีเพียงไฟจากห้องแต่งตัวที่หนุ่มหล่อเพิ่งเปิดมันก็เท่านั้น
นั่นหมายความว่าเอสมาถึงสระเป็นคนแรก ผมไม่แน่ใจว่าเป็นแบบนี้ทุกวันหรือเปล่า แต่ถ้าเป็นแบบนี้ มันก็ทำให้แผนการของผมง่ายดายขึ้น
เอสเปิดประตูห้องแต่งตัวออกมาทำให้ผมต้องรีบหาที่หลบ หนุ่มหล่อของผมอยู่ในชุดกางเกงว่ายน้ำสีน้ำเงินสดเพียงตัวเดียว กล้ามเนื้อแน่นแบบหุ่นนักกีฬาถูกเปิดเผยสู่สายตาผม ภาพตรงหน้ามันทำให้ผมนึกถึงฝันเมื่อคืนจนอยากจะหลบออกไปช่วยตัวเอง
หนุ่มหล่อเดินไปเปิดไฟสปอร์ตไลท์บริเวณข้างสระว่ายน้ำ จากนั้นเจ้าตัวก็ทำการยืดเส้นเพื่อวอร์มร่างกายให้เตรียมพร้อมสำหรับการฝึกซ้อมในเช้าวันนี้
เอสวอร์มร่างกายอยู่ประมาณ 10 นาทีก็เดินไปริมสระ เขากวักน้ำไปตามลำตัวพอให้ร่างกายชินกับอุณหภูมิของน้ำ แล้วกระโดดลงไปในสระเพื่อทำการฝึกซ้อม
หลังจากหนุ่มหล่อของผมว่ายไปได้พักนึงก็มีเพื่อนผู้ชายอีก 2 คนเดินเข้ามาในสระ ผมจำได้ทันทีว่าเป็นนักว่ายน้ำมหาวิทยาลัยเหมือนกัน เพราะผมตามไปดูการแข่งอยู่บ่อยๆ
เอสยกมือทักทายเพื่อนก่อนจะกลับไปซ้อมต่อ จากนั้นก็มีนักกีฬาอีกราวๆ 3-4 คนตามมา พวกเขาซ้อมว่ายน้ำจนถึงเวลา 8 โมงเช้า ผมที่นั่งหาวหวอดๆแอบดูอยู่ก็รีบหาที่หลบอีกครั้ง แต่เพราะครั้งนี้มีหลายคนที่ต้องระวังมากเกินไปเลยทำให้ผมตัดสินใจออกมาจากสระว่ายน้ำก่อนเวลา
“เป็นไงบ้างมึง ได้อะไรไหม?” ผมเอ่ยทักแพรวที่นั่งกินโจ๊กคัพอยู่ตรงโต๊ะไม้หินอ่อน บริเวณข้างสระว่ายน้ำ
“กูก็ได้เวลามาถึงสระของแต่ละคน ทางเข้า-ออกมีทางเดียว แล้วก็ยามจะเดินมาตรวจหลัง 7.00 น.เป็นต้นไป” ผมตาโตกับข้อมูลที่มันหามาได้ ยัยแพรวเชิดหน้ามองด้วยหางตาเพื่อต้องการจะข่มผมว่ามันเก่งกว่า
“มึงเก่งมากเลยเพื่อน เย็นนี้กูเลี้ยงชาบู” ผมบอกมัน เพื่อนสาวยิ้มกว้างส่งให้กับผมก่อนเราจะหาที่หลบกันอีกครั้ง เพราะกลุ่มนักว่ายน้ำที่ซ้อมอยู่ในสระทยอยกันเดินออกมาแล้ว
ผมเห็นเอสสะพายเป้กันน้ำไว้บนไหล่ข้างหนึ่ง ในมือเขาไม่มีถุงอาหารที่ซื้อมาในตอนเช้า แสดงว่าเจ้าตัวคงจะกินมันหลังจากซ้อมเสร็จ
ทั้งวันพวกเราตามเอสไปทุกที่แบบไม่ให้หนุ่มหล่อรู้ตัว ทั้งเข้าเรียนคาบเช้า พักทานข้าวเที่ยงที่โรงอาหาร กลับมาเรียนคาบบ่าย ไปจนถึงซ้อมว่ายน้ำอีกทีตอนเย็นประมาณ 17.00 น.
การซ้อมว่ายน้ำแต่ละครั้งจะกินเวลาประมาณ 2 ชั่วโมง นักกีฬาแต่ละคนจะมีไมล์สะสมการว่ายน้ำของตัวเอง และต้องทำให้ถึงในทุกๆสัปดาห์ เพื่อให้ร่างกายคุ้นชินกับน้ำรวมไปถึงหมั่นสร้างกล้ามเนื้อให้เตรียมพร้อมสำหรับการแข่งอยู่เสมอ
หนุ่มหล่อของผมนั่ง Taxi กลับถึงบ้านอีกทีในช่วงเวลา 2 ทุ่ม เป็นอันสิ้นสุดภารกิจการติดตามในวันนี้ และก่อนจะกลับถึงห้อง ผมยังมีภารกิจพาเพื่อนสาวไปเลี้ยงชาบูตามที่สัญญาไว้เมื่อตอนเช้า กว่าจะกลับถึงห้องได้ก็ทำเอาผมหมดแรงกันเลยทีเดียว
—-----------------------------------------
เช้าวันถัดมา ผมแอบไปดักรอเอสอยู่ที่บริเวณหน้าหมู่บ้าน โดยครั้งนี้ผมมาคนเดียว สุดหล่อของผมออกจากบ้านเพื่อเดินขึ้น Taxi เวลาเดิมเป๊ะๆ รวมถึงการแวะร้านขนมปังปิ้งระหว่างทาง และเวลาในการฝึกซ้อม มันทำให้ผมรู้จักตัวตนความติดดินและมีวินัยของเขามากขึ้น
เอสทำแบบนี้ซ้ำกันทุกๆวัน จะมีเพียงแค่วันเสาร์และอาทิตย์เท่านั้นที่เจ้าต้องไม่ต้องไปฝึกซ้อมที่สระ ซึ่งถือเป็นวันพักผ่อน ส่วนใหญ่เอสก็เลือกที่จะทำกิจกรรมอยู่ภายในบ้าน จะมีบ้างที่ออกมาเดินซื้อของกับพ่อและพี่ชาย แต่ก็ไม่ได้บ่อยนัก
ผมมาลองสังเกตุดีๆบ้านนี้เขาก็หน้าตาดีกันทั้งบ้าน คุณพ่อของเอสน่าจะอายุราวๆ 40 ปีนิดๆแต่ดูไม่แก่สักเท่าไหร่ พี่ชายที่ผมไม่รู้จักชื่อตัวสูงกว่าเอส ทว่าหุ่นลีนมากกว่า อายุน่าจะแก่กว่าเอสไม่กี่ปี
จะว่าไปผมไม่เคยเห็นแม่ของเอสเลยตั้งแต่แอบตามมา จนมารู้ทีหลังว่าพ่อกับแม่ของเอสหย่ากันตั้งแต่สุดหล่อของผมอายุไม่กี่ขวบ นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้บ้านหลังใหญ่มีเพียงผู้ชายอยู่กันสามคน
—-----------------------------------------
สัปดาห์ถัดมา ผมเปลี่ยนจากแอบตามเอสตั้งแต่ที่หน้าหมู่บ้าน มาเป็นดักรอบริเวณร้านขนมปังปิ้งที่เจ้าตัวต้องแวะซื้อประจำทุกเช้า ผมก้าวขาลงจากรถมอเตอร์ไซค์ทันทีที่เห็นรถ Taxi คันหนึ่งเปิดไฟเลี้ยวเข้ามาใกล้บริเวณหน้าร้าน และทำทีเป็นกำลังสั่งอาหารอยู่
“เหมือนเดิมครับ” พ่อหนุ่มหน้าหล่อเดินตรงมาสั่งอาหาร ตอนนี้เอสยืนอยู่ข้างผมแบบใกล้มาก ตอนแรกเขาไม่รู้ตัวว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาเป็นคนที่เพิ่งสารภาพรักเขาเมื่อสัปดาห์ก่อน จนผมเอื้อมมือไปรับถุงอาหาร พร้อมกล่าวของคุณแม่ค้า หนุ่มหล่อจึงเงยหน้าจากโทรศัพท์มือถือขึ้นมามองผม
“นาย?” เอสพูดแค่นั้น น้ำเสียงที่เปล่งออกแฝงไปด้วยความฉงนสงสัย ชื่อผมเขายังจำไม่ได้ด้วยซ้ำไปมั้ง
“บังเอิญจังนะ” ผมแกล้งเล่นละครต่อหน้าคนที่ผมแอบชอบ ว่าการพบกันของเราสองคนเป็นแค่เรื่องบังเอิญ
“ร้านนี้อร่อยดี นายก็ชอบเหมือนกันเหรอ?” ผมถามคนข้างๆกลับไป สรรพนามดูห่างเหินกว่าทุกครั้งเพราะผมไม่อยากทำตัวตีสนิทเอสมากเกินไป เขาพยักหน้าเล็กน้อยให้กับคำถามของผม
“ตื่นเช้าจังนะ! ปกติเวลานี้ยังไม่ค่อยมีใครเขาตื่นกันหรอก” หนุ่มหล่อข้างกายพูดขึ้น ผมฟังดูแล้วไม่แน่ใจว่าเขากำลังชมหรือกำลังประชดผมกันแน่
“ก็ตื่นมาซื้อข้าวเช้าก่อนออกกำลังกายมันผิดตรงไหน?” ผมย้อนกลับไป เจ้าตัวจ่ายเงินแล้วรับถุงอาหารมาจากแม่ค้า เขาหันมามองผมเล็กน้อยแล้วเดินกลับไปที่รถ
“จะตื่นเช้าได้สักกี่วันกันเชียว” คำพูดของหนุ่มหล่อเหมือนจะท้าทายผม เอสปิดประตูรถก่อนโชเฟอร์จะขับรถไปตามถนน จนลับหายไปจากสายตา
บทสนทนาเมื่อครู่แทบจะเป็นบทสนทนาที่ยาวที่สุดตั้งแต่ผมแอบชอบเอสมา 2 ปี ทว่ามันกลับเป็นบทสนทนาที่ดูไม่ค่อยเหมือนคนจีบกันสักเท่าไหร่
ผมกำหลอดพลาสติกในมือจนแน่นแล้วเจาะมันลงไปยังถุงน้ำเต้าหู้ ผมดูดมันขึ้นมาอย่างแรงด้วยความไม่พอใจ แต่ผมคงลืมไปว่าน้ำเต้าหู้ที่เพิ่งตักมาจากหม้อใหม่ๆนั้นร้อนมาก ผมหน้าแดงพร้อมสบถไปมาจนแม่ค้าต้องรีบตักน้ำเย็นมาให้ผมดื่มอย่างเวทนา
—-----------------------------------------
หลังจากวันนั้น ผมก็มาดักรอเอสอยู่ที่ร้านขนมปังปิ้งทุกวัน ผมเลือกที่จะซื้อขนมปังปิ้งและน้ำเต้าหู้ทานที่ร้าน เพื่อที่เวลาเอสมาถึงจะได้ไม่ดูตั้งใจมารอเขามากจนเกินไป
ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน วันอื่นๆเอสก็แค่หันมามองผมแล้วก็กลับขึ้นรถไป เขาไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรเป็นพิเศษ จนเวลาล่วงเลยไปเกือบ 2 สัปดาห์ ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม
“แผนการตีสนิทของมึงคืบหน้าไปถึงแล้ววะ!” แพรวถามขึ้นขณะที่นั่งมองผมหาวหวอดๆอยู่ใต้อาคารเรียนตอนบ่าย
“คุยกันไม่กี่คำหรอก ชื่อกูเค้ายังจำไม่ได้เลยมั้ง” ผมตอบไปตามจริง เพราะเอสไม่เคยเรียกชื่อผมออกมาเลย ทั้งที่วันสารภาพรักผมก็แนะนำตัวเองไปเสียดิบดี
“มึงค่อยๆตีเนียนไป ใจเย็นๆ เดี๋ยวไก่ตื่น” ยัยแพรวพูดกับผมด้วยสีหน้าชั่วร้าย นี่ถือว่าผมลงทุนกับแผนการตื่นเช้าของมันมาก เพราะปกติผมก็ตื่นก่อนไปเรียนแค่ชั่วโมงเดียว
“กูว่าเย็นนี้จะลองไปดูเอสซ้อมที่สระหน่อย ไม่ได้ไปหลายวันแล้ว” ผมบอกเพื่อนสาวไป มันพยักหน้ารับเป็นเชิงว่ามึงอยากไปก็ไปเลย
แต่ใครจะรู้ว่าการที่ผมเลือกตัดสินใจไปสระว่ายน้ำเย็นนี้ จะทำให้โมเมนตัมในชีวิตของผมต้องเปลี่ยนไปอีกครั้ง
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>ฝากติดตามต่อใน "ธัญ" และ "ฟิคชั่น" ด้วยนะครับ Searh ชื่อเรื่องตามหัวข้อด้านบนได้เลยขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ จะเกิดอะไรขึ้น ข อ บ คุ ณ ค รั บ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เสียวมากเลย ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]