อาเขยหลงกามvsวิถีกามตอนที่2
อาเขยหลงกามvsวิถีกามตอนที่2หลังจากวันนั้น ไอ้ต่อมันก็ยังไม่ละความพยายาม มันก็ยังเข้าหาผม โดนใช้ไอ้ม่อนเป็นสะพาน แต่ผมก็ยังคงบอกไปว่าไม่ได้ ให้มันไปหาพ่อเองเท่านั้น ในทุกๆวันมันจะมาผลุบๆโผล่ๆอยู่ใกล้ๆ
ในตอนนี้แม้อาเขยจะไม่อยู่แล้วก็ตาม แต่ผมยังกลับไปนอนบ้านสวนทุกวัน ไอ้ม่อนจะขี่รถมอเตอร์ไซร์โดยมีผมซ้อนท้ายมาเรียน และมันก็จะมารับผมกลับพร้อมกันในตอนเย็น ไม่ได้ขึ้นรถรับส่งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
และวันซวยก็เกิดขึ้น รถยางรั่วระหว่างทางกลับบ้าน ตรงที่ไม่ใช่หมู่บ้านด้วย เป็นกลางทุ่งมองไปทางไหน ก็มีแต่ท้องไร่ท้องนา ผมกับไอ้ม่อนต้องเข็นรถเดินไปเรื่อย ๆ แม้จะมีคนขี่รถผ่านมาบ้าง แต่ก็ไม่มีใครช่วยได้ นอกจากจะบอกไปร้านปะยาง ที่อยู่หมู่บ้านข้างหน้าอีกหลายกิโล
จะบังเอิญหรือโชคดี พอดีกับที่ไอ้ต่อขี่รถมอเตอร์ไซร์ผ่านมาเห็นเข้า เพราะมันเองก็ไม่ได้อยู่ในตัวอำเภอ บ้านมันอยู่หมู่บ้านถัดไปจากหมู่บ้านผม ทุกๆวันมันจะขี่รถมาเรียนเหมือนกัน พอมันเห็นผมกับไอ้ม่อน มันก็จอดรถลงมาดูให้ ก่อนที่มันจะเดินไปเปิดเบาะหลัง ขนเอาเครื่องมือที่มีอยู่ในนั้น ออกมาซ่อมให้
ผมยืนดูไอ้ต่อที่กำลังปะยางรถ โดยมีไอ้ม่อนเป็นลูกมือช่วยอยู่ข้างๆ ไอ้ต่อมันดูจะคล่องแคล้วที่เดียว แต่ทำไปทำมา ไหงหน้ามันก็เลอะ เสื้อขาวก็สกปรกเป็นรอยดำ ผมเห็นแล้วก็อดจะขำยิ้มเล็กๆไม่ได้ แต่มันกลับเงยหน้าขึ้นมายิ้มกว้างให้ผม พร้อมกับรอยเปื้อนดำบนหน้า
“เสร็จแล้ววะ”
“มึงมีเครื่องมือพร้อมเลยนะ ไว้รับจ้างเหรอ คิดเท่าไร”
“เปล่าๆ กูทำให้ฟรี ไม่คิดเงิน พอดีรถกูยางล้อมันรั่วบ่อยนะ ก็ถนนแถวบ้านไม่ค่อยดี ก็เลยต้องมีไว้”
“เอ่อ.. ขอบใจนะ”
“อือ.. ไม่เป็นไร เพื่อนกัน”
คำว่าเพื่อนกันประโยคสุดท้าย มันพูดจบก็ขี่รถจากไปไม่หันมา แต่มันกลับทิ้งความรู้สึกที่ไม่สบายใจ อย่างที่บอกไม่ถูก ฝากไว้กับผม
“แต่กูก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกับมันชะหน่อย ว่าไหมไอ้ม่อน”
“อะไรของพี่”
ไอ้ม่อนมองผมงงๆ มันเกาหัว แต่ไอ้ม่อนก็บอกผมว่าช่วยพี่ต่อหน่อย ดูเขาเป็นคนดีมีน้ำใจนะ แม้ไอ้ม่อนมันจะไม่รู้ว่าไอ้ต่อกำลังต้องการอะไรจากผม เพราะไอ้ต่อมันปิดไว้เป็นความลับมากเรื่องนี้ แต่ไอ้ม่อนกลับบอกให้ผมช่วย
สุดท้ายผมก็ใจอ่อน พอวันต่อมา ผมก็ให้ไอ้ม่อนไปตามไอ้ต่อมาพบ และผมก็พามันไปหาพ่อเป็นการส่วนตัว แต่ผมก็บอกกับมันไว้ก่อนไป ว่าจะไม่ช่วยพูดอะไร จะไปนั่งเป็นเพื่อนเฉยๆแค่นั้น
“สวัสดีครับ อาจารย์ เอ่อ ท่านรองรักษาการณ์ผ.อ เอ่อ เอ่อ ผมเป็นเพื่อนกับดลนะครับ เป็นเพื่อนกับดลครับ เอ่อ เอ่อ อยากมีเรื่องอยากจะขอร้อง”
เมื่ออยู่ในห้องทำงานพ่อ มีเราแค่สามคน แล้วไอ้ต่อมันเริ่มต้นด้วยการทำอะไรเสร่อๆ พูดผิดๆถูกๆ และที่สำคัญมันเน้นและย้ำบอกพ่อผมไปว่า มันเป็นเพื่อนกับผมชะด้วย
ก่อนที่พ่อผมจะให้มันค่อยๆตั้งสติ และพูดกับเขาสบายๆช้าๆ เพราะพ่อก็จำไอ้ต่อได้ แม้จะมีนักเรียนเป็นพันกว่าคน แต่มันเป็นนักกีฬาเด่นประจำโรงเรียน ที่ทุกคนต้องรู้จัก และอีกอย่างผมว่า ไอ้ต่อน่าจะตรงสเปกที่พ่อชอบ ก็คงจะอยู่ในสายตาเข้าอยู่บ้าง
“เห็นแก่นายที่เป็นเพื่อนของดลนะ อาจารย์จะไม่ว่าที่นายคิดอะไรแบบนี้ มันไม่ดีเลย นายต่อรู้ใช่ไหม”
“ผมรู้ครับ ผมขอโทษครับอาจารย์”
ทันทีที่มันพูดกับพ่อถึงจุดประสงค์ พ่อก็ทำสีหน้าไม่ดี แต่ก็พยายามพูดดีๆกับมัน จนไอ้ต่อต้องหันมามองผมด้วยสายตาขอบคุณ ที่ผมมากับมันวันนี้ ไม่งั้นมันอาจจะโดนด่าไม่ใช่พูดกันดีๆแบบนี้
“ไม่เป็นไร และอาจารย์ก็ขอพูดในนามของครูที่หวังดีต่อลูกศิษย์คนหนึ่ง อาจารย์ก็อยากให้นายได้ดี และก็อยากจะช่วย แต่มันก็ไม่ง่ายเลยนะนายต่อ ถึงนายจะสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนมาตลอด และแม้แต่อาจารย์อยากจะช่วยมากๆ แต่การเพิ่มเกรดให้ มันไม่ใช่คิดจะทำก็แก้ได้ แล้วถ้าคนอื่นรู้เข้า มันจะไม่ดีต่อนายและอาจารย์ก็จะซวยไปด้วย”
“ครับอาจารย์ ผมผิดไปแล้วครับ”
“เอ๋ ..แล้วทำไมนายไม่ตั้งใจเรียน และสอบให้ได้คะแนนดีๆ ยังพอมีเวลาให้แก้ตัวนะ แล้วถ้ามันนิดๆหน่อยๆแบบนั้นอาจารย์ยังจะพอช่วยได้”
“ผมหัวไม่ค่อยดีครับอาจารย์ ก็เลยไม่มีความมั่นใจ”
“ก็แล้วทำไม ไม่ลองให้ดลเขาช่วยติวให้ละ เพื่อนกันไม่ใช่เหรอ ดลช่วยเพื่อนหน่อยสิลูก”
พ่อกับไอ้ต่อหันมาที่ผม โดยเฉพาะไอ้ต่อมันมองด้วยสายตาวิงวอน ผมจึงพยักหน้ารับ ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมไปถึงรับปากง่ายๆ อาจจะเป็นเพราะคำว่าเพื่อนสั้นๆที่มันพูดเมื่อวาน และเห็นแก่น้ำใจของมัน จากที่ปะยางให้ก็เป็นได้ และเพราะสงสารมัน ที่โดนพ่อผมตำหนิแบบเต็มๆ จนหน้าหงอย
“บ้านของนายต่อก็อยู่ไม่ไกล จากบ้านสวนของอาจารย์ใช่ไหม งั้นก็แวะไปติวที่บ้านอาจารย์ หลังเลิกเรียนก็ได้ พอดีดลเขาอยู่กับไอ้ม่อน2คน อาจารย์ก็งานยุ่งๆกว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึกๆ บางวันก็ไม่ได้กลับก็มี ไอ้ดลจะได้มีเพื่อนอีกคน”
“ได้ครับอาจารย์ ผมไม่มีปัญหา แต่ว่า.. ผมขอค้างที่บ้านอาจารย์ได้ไหม ค่ำๆผมไม่อยากขี่รถกลับ ถนนไม่ค่อยดี”
“ได้สิ ว่าไงดล”
ผมมองพ่อที่เขาตัดสินใจแบบทันที ดูเขาไม่คิดมาก ที่จะเอาคนแปลกหน้าเข้าปาก ผมไม่รู้จะพูดอย่างไงดี อีกอย่างก็รับปากจะติวให้ไปแล้ว จึงพยักหน้ารับอีกรอบแบบงงๆ แต่ไอ้ต่อมันก็ขอกลับไปปรึกษาพ่อแม่อีกที แล้วจะให้ให้คำตอบที่ชัดเจน
จนมาถึงวันจันทร์ตอนเย็น ไอ้ต่อก็ขี่รถตามผมกลับบ้าน โดยมีกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่มาด้วย จากคนที่แทบจะไม่รู้จักกัน แต่เย็นวันนั้นมันก็มานั่งข้างๆผม ที่โต๊ะอ่านหนังสือ ในห้องนอนของผมเลย แต่ดูมันจะไม่สนใจเรียนเท่าไร ถามนั้นถามนี้เรื่องส่วนตัว โดยเฉพาะเรื่องพ่อผม ว่าปกติจะกลับมาตอนไหน
ส่วนน้องชายอย่างไอ้ม่อน มันต้องไปช่วยงานปู่ที่สวน ก่อนจะกลับมานอนกับผมมืดๆ น้องมันขยัน ทำงานไม่เคยบ่น กลับมาถึงก็ทิ้งตัวนอนกรนเบาๆด้วยความเหนื่อยล้า คิดๆไปก็น่าสงสาร
แต่เชื่อไหมอีก10กว่าปีข้างหน้า สิ่งที่ไอ้ม่อนมันทำอยู่ทุกวันนี้ กลับส่งผลตอบแทนให้มัน อย่างที่ไม่คาดคิดมาก่อน พอปู่ตาย เขาได้ทำพินัยกรรม ยกมรดกให้ไอ้ม่อนมากกว่า ของพ่อกับอาสาวของมันเอามารวมกันเสียอีก มีเงินฝากในธนาคารและที่ดินอีกหลายแปลง ถ้าขายมันคงเป็นเศรษฐี100ล้าน พร้อมกับจดหมายแนบข้อความ “ผลกำไรและค่าแรงที่ม่อนช่วยปู่มาตลอด ปู่เก็บไว้ให้ม่อนนะ” มันอ่านแล้วก็กอดผมร้องให้หนักมาก ยิ่งกว่าตอนปู่มันตายเสียอีก
กลับมาที่เรื่องไอ้ต่อ พอผมสอนมันทำการบ้านเสร็จมันก็ไปอาบน้ำ ใส่กางเกงบอลตัวเดียวเสื้อก็ไม่ใส่ มันเดินมานอนลงข้างๆไอ้ม่อนที่หลับอยู่ สองคนเขาดูจะสนิทกัน ไอ้ต่อมันเตรียมเสื้อผ้าเก็บกระเป๋า เหมือนตั้งใจจะมาอยู่ที่นี้ยาวๆ
ผมอาบน้ำใส่ชุดนอน แต่ยังกลับมานั่งอ่านหนังสือต่อ แม้ไม่ใช่หนังสือเรียน แต่ก็เป็นนิยายที่ชอบ ผมไม่ได้บ้าอ่านหนังสือเรียนตลอดเวลา ผมก็มีทั้งหนังสือการ์ตูน นิยาย หนังสือแปลแล้วก็เกร็ดความรู้ทั่วไป
ผมหันไปมองไอ้ต่อ ที่นอนเหยียดยาวไปกับที่นอนขนาดหกฟุตของผม ที่พอให้นอนกันได้3คนสบายๆ ที่เมื่อก่อนอาเขยก็มานอนด้วยทุกวัน ไอ้ต่อมันคนตัวสูงขายาว หน้าอกกว้างมีซิกแพคเป็นลอนๆขึ้นชัดเจน และที่ผมสะดุดตาคือ เจ้าท่อนนูนๆดันผ้าเป็นลำตรงเป้ากางเกง มันไม่ได้ใส่กางเกงใน จึงเห็นลำยาวที่ยังไม่แข็งตัวชัดเจน ดูแล้วท่าจะใหญ่ไม่เบา
“กูรู้ว่ากูหุ่นดี แต่มึงเล่นจ้องแบบนี้ กูก็เขินเป็นนะโว้ย”
“เปล่าชะหน่อย กูมองน้องกูต่างหาก”
ผมน่าจะเผลอมองมันอยู่นาน จนเจ้าของร่างที่ยังนอนไม่หลับ เห็นแล้วก็ทักกลับมา ผมหันกลับมามองหนังสือในมือ และรู้สึกเหมือนหน้าจะร้อนนิดหนึ่ง ผมคงจะหน้าแดงที่โดนจับได้ว่าแอบมองหุ่นมัน หวังว่าไอ้ต่อจะไม่ทันเห็นหน้าผมนะ
“พ่อมึงกลับดึกจัง”
“อือ แบบนี้ประจำ บางวันก็ไม่กลับ แต่ถ้าเสาร์อาทิตย์เขาก็อยู่บ้านนะ”
“งั้นกูมาติวกับมึงเสาร์อาทิตย์ได้เปล่า”
“แล้วที่บ้านมึงไม่ว่าเหรอ จะมาอยู่นี้ทุกวัน”
“ขอพ่อแม่แล้ว และถ้าเรื่องเรียนเขาไม่ว่า”
จนเวลาราวสี่ทุ่มผมก็เข้านอน เพราะต้องตื่นแต่เช้าออกไปเรียน มีไอ้ม่อนนอนคันกลางระหว่างผมกับไอ้ต่อ จากที่เคยมีกัน2คน ตอนนี้ผมก็มีไอ้ต่อมาอยู่ด้วย เช้าเราก็ออกไปเรียน และเย็นก็กลับด้วยกัน จากคนที่ไม่เคยคุยกัน แต่กลับมานอนในห้องและเตียงเดียวกัน
ผมเห็นไอ้ต่อมันมีเงินใช้จ่ายสบายๆ ดูเหมือนบ้านมันก็พอจะมีฐานะดี มิน่ามันถึงอยากไปเรียนมอเมืองกรุง ทั่งๆที่ค่าใช้จ่ายสูงกว่ามอในจังหวัด ถ้าลูกชาวไร่ชาวนาธรรมดาก็คงส่งลูกไม่ไหว นอกจากจะมีทุน
วันต่อมาไอ้ม่อนขอกลับไปนอนบ้าน เพราะมีไอ้ต่อนอนเป็นเพื่อนผมแล้ว ผมจึงต้องนอนกับไอ้ต่อสองคน และคืนนั้นผมฝันว่าได้นอนกอดกับอาเขยทั้งคืน ตื่นมาตอนเช้า ผมรู้สึกมีความสุขมาก ได้หลับเต็มตื่นและสดชื่น แต่ผมไม่เห็นไอ้ต่อที่เตียง
มันตื่นก่อนผมเสียอีก และได้ยินเสียงอยู่ในห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จ ผมก็นั่งซ้อนท้ายรถของมันไปเรียน เพราะไอ้ม่อนไม่มารับ มันทิ้งผมไว้กับไอ้ต่อเสร็จสรรพ ทั้งไปเรียนและตอนกลับ และมันก็ไม่มานอนกับผมอีก
คืนต่อมา ผมก็ฝันเหมือนเดิม กอดของอาเขยอุ่นมาก จนไม่อยากตื่น เพราะมันรู้สึกมีความสุขมาก ผมฝันซ้ำๆแบบนั้นอยู่จนถึงคืนที่สาม ตอนเช้าของวันนั้นเลย ผมรู้สึกตัวและก็กำลังนอนกอดใครอยู่จริงๆ ตอนแรกคิดว่ากำลังฝัน แต่พอดูดีๆจับตัวดูรู้สึกอุ่นๆ ก็รู้ว่าไม่ได้ฝัน แต่มันอบอุ่นมากเหมือนกอดจากอกของอาเขยที่ไม่ได้กอดมานาน ผมกอดอยู่อย่างนั้น
จนเจ้าของร่างขยับตัวเล็กน้อย ทำให้ผมรู้สึกตัวได้สติ เพราะรู้แล้วว่ากำลังกอดใครอยู่ ก็เป็นไอ้ต่อและมันก็กอดผมกลับด้วยสองแขน ผมเงยหน้าขึ้นจากอกมัน ก็เห็นว่ามันก็ตื่นแล้วเช่นกัน และยังมองผมตาแป๋ว พลางส่งยิ้มให้ ผมผลักมันออกและตีมันไป2-3ทีเบาๆ
“ไอ้ต่อ มึงมานอนกอดกูทำไม”
“อะไรของมึงไอ้ดล มึงเบิกตาดูดีๆว่าใครกันแน่ ที่ข้ามฝั่งมานอนกอดกับกู”
ผมลุกขึ้นนั่ง และก้มและหันมองดูที่เตียง ตรงที่ผมนั่งและนอนอยู่ มันเป็นฝั่งของต่อ ผมหน้าแดงทันที รีบลุกขึ้นจากที่นอน เดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนไอ้ต่อก็ลงไปใช้ห้องน้ำข้างล่าง หลังจากนั้น ผมก็ถามมัน ว่าผมนอนกอดมันทุกคืนใช่ไหม3-4วันมานี้ มันบอกว่าใช่ เป็นผมที่กลิ้งไปกอดมันทุกคืนเลย
“กูขอโทษ”
“ไม่เป็นไร นอนกอดกับมึงก็ดีนะ”
หลังจากวันนั้น พอตื่นตอนเช้า ผมก็พบว่าตัวเองกลิ้งไปนอนกอดกับไอ้ต่ออีก ความรู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยมีมานาน กลิ่นตัวมันคล้ายๆอาเขย ผมแอบนอนกอดมันไปสักพัก ก่อนจะแกะแขนมันออกช้าๆ ลุกขึ้นเบาๆไม่ให้มันตื่น แล้วก็ไปเข้าห้องน้ำ
จนมาถึงวันเสาร์ มันก็ยังอยู่ที่บ้านผม เช้ามันตื่นขึ้นช่วยผมทำงานบ้าน มันยังไม่อาบน้ำแปรงฟัน โดยมันใส่แค่กางเกงบอลสีขาวตัวเดียว เสื้อมันก็ไม่ใส่ โชว์หุ่นที่มีซิกแพค และแขนขาที่มีกล้ามเป็นมัด แถมควยก็ห้อยหัวตรงเป้าเป็นลำนูนยาว ควยมันยังแกว่งไปแกว่งมาให้เห็นอีกด้วย ตอนมันเดิน
พ่อกลับมาบ้านเมื่อคืนตอนดึก เขาตื่นเช้าลงมากินกาแฟ วันนี้เขาไม่ได้ออกไปไหน ทันทีที่เห็นไอ้ต่อ พ่อเขาก็ชำเลืองตาแอบมองมัน ที่กำลังช่วยผมถูบ้านอยู่ ใจผมหวั่นๆขึ้นมาทันที พ่อแอบมองมันไม่วางตาอยู่นาน ก่อนที่เขาจะออกไปรดน้ำต้นไม้
ถ้าวันไหนว่างๆ พ่อไม่ได้ออกไปไหน พ่อจะตัดแต่งกิ่งต้นไม้ ใส่ปุ๋ยพรวดดินรดน้ำ แต่ส่วนมากแม้จะเป็นวันหยุด พ่อจะโดนเชิญไปร่วมงานต่างๆเกือบทุกวัน นานๆเขาถึงจะว่าง ได้อยู่บ้านสักที
พอไอ้ต่อช่วยผมทำงานเสร็จ มันก็เดินออกไปคุยกับพ่อ และขอช่วยรดน้ำต้นไม้ให้ พ่อก็ให้ไอ้ต่อช่วยทำอยู่ข้างๆ และคอยชี้บอกต้องรดตรงไหน ก่อนที่เขาจะมองซ้ายมองขวา มองหาว่าผมอยู่แถวนั้นหรือเปล่า
แต่เพราะลางสังหรณ์ของผม ที่เห็นพ่อมองไอ้ต่อเมื่อกี้ ด้วยสายตาที่เขาสนใจมันมาก ก็ไอ้ต่อมันเล่นไม่ใส่เสื้อแถมกางเกงในก็ไม่ใส่ กางเกงบอลสีขาวมันบางแค่ไหนก็รู้อยู่ และมันยังตรงสเปกแบบที่พ่อชอบอีก
พ่อยืนคุยกับไอ้ต่อ ที่กำลังใช้มือจับสายยางรดน้ำต้นไม้ พ่อขยับเข้ามาใกล้ และเริ่มใช้มือมาจับที่ต้นแขน และลงมาจับมาที่หน้าอกเป็นลูก ก่อนจะลูบตรงหน้าท้องซิกแพค แล้วยกนิ้วให้มัน บอกว่าหุ่นดีมาก
ผมที่ยืนดูเริ่มหวั่นใจหนักมากขึ้น โดยที่ไอ้ต่อก็ยืนให้พ่อจับลูบ โดยไม่ขัดขืน แถมยังยิ้มหัวเราะชอบใจ มันก็คงมั่นใจในรูปร่างที่ดูดีของมัน และยิ่งชอบใจใหญ่ถ้ามีคนมาชม ก็มันเป็นคนมีความมั่นใจในตัวเองสูงชะด้วย เท่าที่สัมผัสรู้จักกันมาไม่กี่วัน แต่มันไม่รู้จักพ่อผมชะแล้ว
ผมเริ่มเครียด เมื่อเห็นไอ้ต่อไปวนเวียนอยู่กับพ่อผมสองต่อสอง กลัวพ่อจะทำอะไรมัน ถ้าระหว่างให้มันตั้งใจอ่านหนังสือสอบให้ได้เกรดดีๆ กับมีอาจารย์ระดับรักษาการณ์ผ.อ ช่วยให้เกรดดีๆ แลกกับมันแค่แอ่นควยให้พ่อผม ได้ทั้งเสียวได้ทั้งผลประโยชน์
สองทางเลือกนี้ ทางไหนมันจะง่ายกว่ากัน ถ้าพ่ออยากได้มัน และยื่นข้อเสนอให้มันเลือก สำหรับไอ้ต่อมันหัวไม่ดีนัก มันอาจจะเลือกวิธีหลัง แต่ถ้ามันไม่เอาด้วย กลับทำท่ารังเกียจที่พ่อผมเป็นแบบนั้น ผมจะทำอย่างไงดี
ผมไม่อยากเสียเพื่อนคนหนึ่งไป แม้เราจะเพิ่งรู้จักกัน แต่พออยู่ด้วยกันแค่ไม่กี่วัน ผมก็รู้ว่ามันดีกับผมแค่ไหน เช้ามันก็ไปส่งเรียน และเย็นก็รอรับกลับด้วยกัน มันเอาใจผมดีและตามใจ แม้ผมจะเป็นคนเอาใจยาก
ตอนนอนทุกคืน ผมละเมอไปนอนกอดมัน มันก็กอดกลับและยังให้นอนหนุนแขนจนชา แล้วมันก็ไม่เคยจะดันตัวผมออก มันกอดผมจนเช้า และถ้ามันรู้ว่าพ่อผมเป็นเกย์ แล้วเอาไปเล่าทั่วโรงเรียน ผมจะอายแค่ไหน นั้นคืออีกอย่างที่ผมกลัวมากที่สุด
ผมมองพ่อที่ยืนคุยกับไอ้ต่อข้างนอก ผมตัดสินใจชงเครื่องดื่มร้อนๆ แล้วก็ถือออกไปนั่งจิบตรงโต๊ะข้างนอก และก็เอาหนังสือไปนั่งอ่าน พ่อเดินห่างออกจากไอ้ต่อเล็กน้อย แล้วก็ยืนคุยกันธรรมดา ไม่ถึงเนื้อถึงตัวกันอีก
วันนั้นทั้งวัน ไอ้ต่อช่วยพ่อปรับแต่งสวน โดยมันไม่สนใจจะมาติวหนังสือกับผมเลย แต่ผมก็ไม่ปล่อยให้มันอยู่สองต่อสองกับพ่อ ผมจะคอยไปนั่งอยู่ใกล้ๆ ที่สามารถมองเห็นพวกเขาชัดๆ ถ้ามีอะไรจะเกิดขึ้น ผมจะเข้าไปขัดขวางได้ทันที
เย็นวันนั้นหลังจากกินข้าวอาบน้ำ ราวสองทุ่มไอ้ต่อที่ใส่กางเกงกีฬาเล็กๆรัดรูปบางๆ ก็ลงไปนั่งดูทีวีกับพ่อที่ชั้นล่าง ส่วนผมนั่งอ่านหนังสืออยู่บนห้องนอน เห็นการแต่งตัวของมันแล้ว ผมก็อดคิดไม่ได้ ว่ามันกำลังตั้งใจยั่วพ่อผมอยู่หรือเปล่า แต่ก็คิดอีกอย่าง ก็เห็นมันใส่อย่างนี้ทุกวัน
หรือมันอาจจะได้ข่าวพ่อผม เรื่องที่เขาเป็นเกย์ชอบผู้ชาย แล้วไอ้ต่อมันคิดจะใช้ร่างกาย เข้าแลกกับการให้พ่อผมช่วยมันจริงๆ ผมนั่งคิดไปไกล แต่ก็ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิด เพราะผมกลัวว่ามันจะกลายเป็นคนที่ผมกลัว และหวาดระแวงไปอีกคน
ผมตามลงไป เห็นไอ้ต่อนั่งดูละครหลังข่าว ส่วนพ่อยังดูเอกสารอยู่บนโต๊ะ เขายังทำงานอยู่ ผมเดินไปที่ตู้เย็นเอาน้ำออกมา และเดินไปนั่งดูทีวีข้างๆไอ้ต่อ จนจะสี่ทุ่มผมก็เลยชวนไอ้ต่อขึ้นไปนอน ไม่ปล่อยให้มันอยู่กับพ่อผมสองต่อสองแน่ ๆ มันก็เดินตามผมขึ้นมา เราปิดไฟเข้านอน ผมขยับเข้าไปนอนใกล้ๆมันและนอนหันหลังให้ แล้วก็ดึงแขนมันให้มากอดตัวผม
“เอ๊ะ อย่างไงไอ้ดล”
“เอาน่า สุดท้ายกูก็นอนละเมอไปกอดมึงอยู่ดี เอาแบบนี้แหละ”
มันก็เลยกอดผมแน่นๆ ผมนอนจับแขนมันไว้อย่างสบายใจ ว่ามันคงไม่หลุดไปไหนแน่ แล้วผมก็หลับไปอย่างง่ายดาย
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา อย่างแรกที่รู้สึก คือไอ้ต่อหายไปไม่มีร่างของมันนอนอยู่ข้างๆ ผมมองนาฬิกาหน้าปัดดิจิตอล มันบอกเวลาแค่ห้าทุ่มกว่าๆเท่านั้นเอง ผมหลับไปแค่ชั่วโมงเดียว ผมสังหรณ์ใจไม่ดี จึงลุกขึ้นจะเดินไปเปิดไฟ เพราะมันมืด และจะออกไปตามดูไอ้ต่อ ว่ามันหายไปไหน คงไม่ได้ไปอยู่กับพ่อหรอกนะ
แล้วบังเอิญสายตาผม ก็มองผ่านหน้าต่างห้องลงไปข้างล่าง ก็เห็นเงาของคนสองคนเดินเล่นอยู่ที่สวน ตรงนั้นไม่ได้มืดมาก มีไฟสว่างจากข้างๆตัวบ้านส่องไปถึง พอให้มองเห็นว่ามีคนอยู่ตรงนั้น เป็นพ่อกับไอ้ต่อ
เขาเดินไปหยุดใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง และเขากำลังยืนหันหน้าเข้าหากัน พ่อใส่ชุดนอน ไอ้ต่อใส่กางเกงขาสั้นตัวเดียวยืนอยู่ ตรงเป้ากางเกงมันตุงชี้ขึ้นเป็นลำอย่างเห็นได้ชัด คือควยมันกำลังแข็งอยู่ดันกางเกงขึ้นมาเลย และพ่อก็เอามือไปจับควยมันนอกผ้า คลึงโยกเล่น
พ่อยังเอามืออีกข้าง ไปจับตัวไอ้ต่อตรงหน้าอกจับหัวนม และเลื่อนมือลงมาเรื่อย ๆ ผ่านท้องซิกแพคแน่นๆและสะดือ ขณะอีกมือก็จับควยไอ้ต่อคลึง มันยืนแอ่นเป้าให้พ่อผมจับอย่างเต็มใจ
พ่อเอามือจับเป้ากำควยมัน ที่แข็งดันกางเกงขึ้นมาเป็นลำเล่นอยู่สักพัก จากนั้นพ่อก็ถอดกางเกงมันลงไปคาที่เข่า ขนาดมองอยู่ไกลๆ ยังเห็นขนาดควยที่ใหญ่ยาวไม่ธรรดา มันดีดพรึบชี้โด่กลางอากาศ แล้วพ่อก็จับควยมันชักเข้าออก
ก่อนที่พ่อจะย่อตัวนั่งลง เอาจมูกไปดมดุ้นควย แล้วใช้ลิ้นทักทาย และก็อมดุ้นควยเข้าปากลึกๆ ดูดแรงๆ ทำให้ไอ้ต่อยืนเงยหน้า อ้าปากครางซี๊ด เอามือไปจับที่หัวพ่อ พอพ่อดูควยมันสักพัก พ่อก็เอามือไปจับสะโพกมัน แล้วมันก็ส่ายเอวกระเด้าปากพ่อผม
ไอ้ต่อมันทำหน้าเสียว ครางซี๊ดปาก จับหัวพ่อผมกระเด้าปากขวับๆ อยู่นานหลายนาที ก่อนที่มันจะเกร็งตัว จับหัวพ่อแน่นแล้วก็หยุดค้างไว้ พ่อยังอมดูดควยมันอยู่สักพัก ก่อนจะลุกขึ้นยืน ไอ้ต่อก็ดึงกางเกงขึ้นมาสวมเข้าเอว แล้วทั้งสองก็เดินเข้าบ้าน
……………
เนื่องด้วยตอน2 บทเสียวจะมีน้อย จึงลงตอน3ให้ต่อกันเลย ไปเสียวกันต่อที่ตอน3นะครับ
เยี่ยมครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ รออยู่นะครับ เสียวและฟิแต่เช้า ขอบคุณคับ น้องดล ช้ากว่าพ่อเสียแล้ว สนุกมากเลยครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห ขอบคุณ ลุ้นเรื่องสมพันธ์3เซน้า ชอบ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ รอติดตามตอนต่อไปครับ สุดยอด รอเวลาเสียวอยู่นะ สนุกครับ กำลังอ่านเพลินจบซะแล้ว ตอนนี้ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของน้องดลกับไอ้ต่อเพื่อนนักกืฬาดุ้นมหาลัยดูแล้ว เหมือนไอ้ต่อพอจะรู้อะไรเกี่ยวกับรองผอ.เดช เลยน่าจะพยายามเข้าใกล้ ดล เพื่อเป็นสะพานไปสู่ผลประโยชน์เริ่องเรียน ซึ่งมันก็เข้าทางไอ้ต่อแล้ว งานนี้จะไอ้ต่อจะเป็นระยาเทครัวรึนะน่าเสียดายแทนน้องดล นอนกอดเกือบทุกคืน พ่อดันเอาไปกินก่อนทำให้อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ แล้ว
ชอบ ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ครับ ❤️❤️❤️❤️ ขอบคุณครับ