*** บิ๊กบอส ภาคล้างแค้น ตอนที่ 2 [COPY] ***
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย pipolucky เมื่อ 2024-1-25 06:36ตัวละคร
ภูริเชษฐ์ - หรือ“ภู“นักธุรกิจหนุ่ม ที่มีเสน่ห์ดึงดูดทั้งเพศตรงข้ามและเพศเดียวกัน จักรภพ - หรือ “ก้อง” นายตำรวจ ผู้กองหนุ่ม และเป็นบอดี้การ์ดลูกน้องของนายภาณุพลนรากร - หรือ “กร”รุ่นน้องของสุรเชษฐ์สิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์ที่เคยหลอกกินภูริเชษฐ์ สุรเชษฐ์ - หรือ “ภูมิ”หนุ่มใหญ่วัยกลางคน เป็นนักธุรกิจเสือผู้หญิงและบิดาของภูริเชษฐ์เอ็ม - ไอดอลหนุ่มคู่ขาของนรากรภาณุพล - นักการเมืองอิทธิพล และ มาเฟียที่มีผลประโยชน์ขัดกับภูริเชษฐ์ภาณุวัฒน์ - หนุ่มเพลย์บอยลูกชายนายภาณุพล
ตอนที่ 2 มุมหน่ึง ณ ชานเมืองกรุงเทพฯ ภูริเชษฐ์ลืมตาขึ้นด้วยอารมณ์และความรู้สึกที่ยังเป็นของตนอย่างสมบูรณ์ พร้อมด้วยความพยายามทุกวิถีทางที่จะได้ออกไปพ้นจากนรกแห่งนี้เสียที สัญชาตญาณบางอย่างบอกเขาว่า วันนี้น่าจะเป็นโอกาสอันดีของเขา เมื่อมองไปรอบ ๆ บริเวณบ้านพัก ผู้คนไม่ครึกครื้น เดินกันขวักไขว่ เหมือนเช่นทุกวัน ต้องมีเหตุการณ์อะไรไม่ชอบมาพากลแน่ ทำให้ภาณุพลต้องเรียกเหล่าบริวารไปเสริมกำลัง ถ้าทรชนอย่างภานุพลเปรียบเหมือนอสรพิษคือเห่าดง เขาเองชายหนุ่มผู้มีรูปร่างเป็นทรัพย์ มีเสน่ห์ดึงดูดทั้งเพศตรง ข้ามและเพศเดียวกันด้วยกามารมณ์ตั้งแต่เส้นผมไปจนถึงเล็บเท้า ผู้ถูกกักขัง ณ ห้อง แห่งนี้มาเป็นเวลาหลายวัน มีคุณสมบัติประจำตัวไม่ต่างจากพญาพังพอนตัวฉกาจ
เสียงประตูถูกเคาะเป็นสัญญาณว่าได้เวลาตื่นรับประทานอาหารเช้าแล้ว นั่นหมายความว่าลูกน้องเจ้างูเห่าได้นำ อาหารมาให้แก่เขาเพื่อประทังชีวิตให้ยืดยาวออกไปอีกวัน พญาพังพอนอย่างเขาตระหนักถึงเรื่องนี้ดี เขาเดิน ไปเปิดผ้าม่าน สายตาคมวาว กวาดไปรอบ ๆ ด้วยการครุ่นคิด เมื่อเห็นว่าใครเป็นคนที่ขึ้นมาปลุกเขาก่อนนำ อาหารมาให้ ยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ เพราะเขารอเวลาแบบนี้มาหลายวันแล้วข้างในเขาไม่ได้ลงกลอน มีเพียงข้างนอกที่ลั่นกุญแจ ก็รอเพียงให้ลูกน้องภาณุพลนำอาหารเข้ามาบริการ เท่านั้น
เนื่องจากเพิ่งตื่นนอน ยังไม่ได้อาบน้ำอาบท่าชำระร่างกาย เขาเปลี่ยนจากชุดนอน เป็นนุ่งผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนเดียว เปลือยท่อนบนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ เพราะแม้จะถูกกักขังอยู่เฉพาะในห้องนี้ แต่ด้วยความเซ็ง ไม่รู้จะทำอะไร เขาก็วิดพื้นออกกำลังกายทุกเช้า – เย็น ก่อนอาบน้ำ ทำให้กล้ามเนื้อเขายิ่งดูทะมัดทะแมง มากกว่าเดิม เส้นขนที่ขึ้นปกคลุมแต่พองาม มีอานุภาพดึงดูดความกระสันรัญจวนใจแก่เพศตรงข้ามและผู้นิยมชายรักชายเป็นอย่างยิ่ง อานุภาพมันรุนแรงและเร่าร้อนยิ่งกว่าเสน่ห์ยาแฝดของหมอเสน่ห์สำนักใด ๆ ใน โลกเลยทีเดียว
เมื่อรู้แน่ชัดว่าคนที่มาเป็นผู้กองหนุ่มที่ลอบชำเลืองมองเขาตลอดเวลา เขาจึงแกล้งดึงประตูเปิดออกให้ และ พร้อมกันกับอีกฝ่ายกำลังดันประตูเข้ามา ทำให้ร่างสูงใหญ่ถลำไปข้างหน้าเล็กน้อย ด้วยแรง ดันซึ่งผลักเข้ามา เต็มที่ส่งผลให้ร่างนั้นเซถลาชนเข้ากับเขาที่ยืนขวางประตูอยู่เต็ม ๆ ทำให้ผ้าเช็ดตัวที่นุ่งเพียงหลวม ๆ หลุด ร่วงไปกองที่ปลายเท้าของเขา“โอ้! พระเจ้า” เสียงรำพึงจากจักรภพดังขึ้น
ภูอยู่ในร่างเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียวปกปิด ได้แต่ยืนหลับตานิ่ง เหมือนกำลังตัดสินใจบางอย่าง ขณะที่ตัวจักรภพเองก็ยืนตกตะลึงโดยไม่คิดว่าสิ่งที่เขาอยากเห็นมาตลอดจะปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้
เมื่อผู้กองหนุ่มได้สติ รีบย่อตัวไปจับผ้าเช็ดตัวที่กองอยู่ปลายเท้าของภู แต่มันกับเป็นจังหวะเดียวกันกับภูที่ ค่อย ๆ ก้มลงเพื่อหยิบผ้าผืนนั้นขึ้นมาปกคุมของสงวนตนเองไว้ ฝ่ ายหน่ึงย่อตัว อีกฝ่ ายค่อย ๆ ก้มอย่างตั้งใจ ทำให้ศีรษะของชายหนุ่มทั้งคู่กระทบกระแทกกันอย่างจัง จนได้ยินเสียงดังโป๊ก ส่งผลให้จักรภพเสียหลักการทรงตัว รีบยื่นมือโอบช่วงขาภูริเชษฐ์ตามสัญชาตญาณมากกว่า แรงปะทะของหนุ่มร่างกำยำทั้งคู่ที่ ผลักเข้าหากันและ ทำให้ร่างที่ยืนอยู่เซถลาไปข้างหน้าเล็กน้อย พร้อมกับคว้ามือไปที่ต้นคอของอีกฝ่ ายตาม แรงโน้มถ่วงของโลก และอย่างไม่ตั้งใจทำให้ส่วนหน้าของผู้กองหนุ่ม เข้าไปซบลงแนบสนิทกับเจ้าหอกกายสิทธ์ิของภูริเชษฐ์เต็ม ๆ
ขณะที่จักรภพอยู่ในอาการตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ดูเหมือนว่าในช่วงวินาทีนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างบนพื้นผิวโลก แห่งนี้จะหยุดนิ่งไปชั่วขณะ แม้จะเป็นเวลาสั้น ๆ แต่ช่างเป็นเวลาที่นานแสนนานเหลือเกินในความรู้สึกผู้กองหนุ่ม ส่วนภูก้มลงมองปากอีกฝ่ายที่ประกบตรงหอกกายสิทธ์ิของเขาพอดิบพอดี ลอบยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ กระทั่งอีกฝ่ายได้สติ จึงรีบผละออกจากตัวเขา ส่วนเขาเองก็ก้มลงหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาปกปิ ดท่อนล่าง ของตนไว้ด้วยอาการปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก้มลงมองหน้าบอดี้การ์ดหนุ่มนิดหน่ึง เห็นสีหน้าและแววตา อีกฝ่ายเคร่งเครียด สายตาแสดงความเขินอายอย่างเห็นได้ชัด แก้มแดงราวกับลูกตำลึงสุก ไม่ต่างจากหญิงสาวโดนชายหนุ่มแอบหอมแก้มครั้งแรกเลย
“ขอโทษครับคุณภู ผมไม่คิดว่าคุณจะตื่นมาเปิดประตูให้” แม้จะพยายามพูดให้ชัดเจน แต่น้ำเสียงก็ยังดูสั่น ๆ ด้วยความประหม่าภูส่งสายตาแสดงความเห็นอกเห็นใจเหมือนว่ามันเป็นอุบัติเหตุจริง ๆ ทั้งที่ความจริงแล้ว เขาเป็ นฝ่ายตั้งใจให้ มันเป็นแบบนี้
“ไม่เป็นไรหรอกครับผู้กอง ผมสิต้องขอโทษคุณที่ทำให้คุณเกือบหัวน็อกพื้น” ขณะกล่าวโปรยรอยยิ้มเต็มไปด้วยความเสน่หาเป็ นกันเอง เดินไปปิดประตูพร้อมกับกดล็อกเรียบร้อย “มีธุระรีบร้อนอะไรหรือเปล่า ทำไมวันนี้มันดูเงียบ ๆ จังเลย ที่สำคัญคุณเป็นคนขึ้นมาปลุกผมเองด้วย” น้ำเสียงยังคงราบเรียบปกติ เหมือนชวนสนทนากันธรรมดา
“ท่านภาณุพลมีงานด่วน เลยเกณฑ์ลูกน้องบางส่วนไปช่วย”
จักรภพไม่ทันเล่ห์ของอีกฝ่าย ตอบกลับด้วยน้ำเสียงปกติปราศจากความระแวงสงสัย“วันนี้เจ้านายคุณคงมีแผนการจะไปฆ่าหรือไปโกงใครอีกละมั้ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า” “เรื่องนี้ผมไม่ทราบ ผมได้รับคำสั่งให้ดูแลคุณอย่างดี” จักรภพหัวเราะแปร่ง ๆ น้ำเสียงแหบแห้งแทบไม่พ้นริมฝีปาก
“อ๋อ จริงสิ เรื่องของเจ้านาย ลูกน้องที่ดีไม่ควรเสือกหรือรับรู้ให้มาก เดี๋ยวอันตรายจะมาถึงตัวเองเปล่า ๆ คุณว่าจริงไหม?”
“ก็จริงอย่างคุณว่า”
“ผมหาโอกาสพูดคุยกับคุณหลายวันแล้ว แต่หลัง ๆ มานี้เห็นคุณวุ่นสั่งงานลูกน้องอยู่ด้านล่าง จึงไม่มีโอกาส เจ้านายคุณไม่เข้ามาวันนี้ ยังไงก็เป็ นเพื่อนทานอาหารกับผมหน่อย กินคนเดียวมาหลายวันแล้ว รู้สึกฝื ดคอ กินไม่ค่อยอร่อย อยู่แต่ในห้องรู้สึกหงอยเหงาเปล่าเปลี่ยวเดียวดายเหลือเกิน”
น้ำเสียงแห้งผากแสดงถึงอารมณ์เปล่าเปลี่ยวจริง ๆ ยื่นมือไปสัมผัสหลังมือของอีกฝ่ าย ลูบไล้เบา ๆ โดยใช้ เพียงปลายนิ้วสัมผัสตรงนิ้วกลางกับนิ้วนาง ซึ่งเป็ นนิ้วที่ไวต่อความรู้สึก
“ผมพูดจริง ๆ นะผู้กอง ปกติผมก็เป็นคนที่ขี้เหงาอยู่แล้ว การที่คุณเห็นผมควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ความจริงผม ไม่ได้ต้องการหรือชื่นชอบพวกเธอมากนักหรอก แต่ผมต้องการเพื่อนคุยแก้เหงามากกว่า”
ขณะที่กล่าว เขาซอนนิ้วชี้กับหัวแม่มือของตนจับด้านข้อนิ้วตรงส่วนที่เป็นเล็บซึ่งตัดไว้อย่างเรียบร้อย ลูบไล้ เบา ๆ ไปมา ส่วนปากก็ยังพร่ำบ่นไปเรื่อย มือก็สัมผัสเบา ๆ ด้วยการลูบไล้ไปตามลำนิ้ว ก่อนค่อยพลิกฝ่ ามือ ผู้กองหนุ่มหงายขึ้น ลูบที่ฝ่ ามือด้วยสัมผัสแผ่วเบา โดยเฉพาะปลายนิ้วนางกับนิ้วกลางที่เป็ นนิ้วซึ่งวัยต่อ ความรู้สึกอยู่แล้ว ลูบวน ๆ อยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน แล้วค่อยสลับกลับมาลูบที่ฝ่ ามือ บรรจงใช้ปลายนิ้วชี้เกา เบา ๆ ที่ตรงกลางฝ่ ามือ มันเป็นวิธีการที่เขาได้รับการถ่ายทอดมาจากอากรเจ้าพ่อเล่ห์เหลี่ยมพันเล่มเกวียน และมันได้ผลอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อสัมผัสได้ถึงอาการเสียวสยิวของอีกฝ่าย แต่เพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกต ตลอดเวลาที่เขาจับมือหรือลูบไล้ฝ่ามือของอีกฝ่ายอยู่นั้น สายตายังคงจับจ้อง มองหน้า ส่งสายตาแสดงความเหงาเปล่าเปลี่ยว สบตาผู้กองหนุ่มอย่างขอความเห็นใจ ทำให้สามารถรับรู้ถึง ปฏิกิริยาของชายหนุ่มที่แสดงออกมาทางแววตา
จักรภพดึงมือออกจากการถูกกุม คว้าข้อมือภูขึ้นมากุมกระชับไว้แน่น ความเงียบเริ่มคืบคลานเข้ามาอีกครั้ง มี เพียงลมหายใจที่ยังคงดังเป็นช่วง ๆ
ภูไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดไป เลื่อนมือที่ถูกกุมอยู่นั้น ไปลูบไล้ตามใบหน้าที่รกครึ้มไปด้วยไรหนวดที่โกนมา หมาด ๆ อย่างแผ่วเบา
“ขอบใจผู้กองที่นั่งคุยเป็นเพื่อนผม”
“ผมก็เห็นใจคุณภูนะครับ แต่ก็ช่วยอะไรคุณมากกว่านี้ไม่ได้ ทุกสิ่งที่คุณเล่ามา ผมเข้าใจความรู้สึกนั้นเป็นอย่างดี เพราะผมเอ็งก็ต้องเผชิญกับมันอยู่บ่อย ๆ” น้ำเสียงสั่น ๆ ขณะกล่าว
เพียงแค่ได้ยินเสียงพูดและสังเกตจากสีหน้าทางแววตา ทำให้ภูทราบชัดว่า ชายหนุ่มต้องการอะไรและอยาก ทำอะไรกับเขา โอกาสรอดของเขาเริ่มมีความหวังขึ้นมาทันที เอื้อมมือไปโอบกอดชายหนุ่มไว้ ท่อนแขนอันกำยำเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อมีเส้นขนปกคลุมแต่ตั้งแต่เลยหัวไล่ลงมาเล็กน้อยจนถึงฝ่ามือ ตวัดรัดรอบคอ นายตำรวจหนุ่ม บรรจงใช้ปลายเล็บที่ตัดเล็มไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยทั้งสิบนิ้วสัมผัสลงตรงผิวอ่อน บริเวณก้านคอและกกหูของจักรภพ แทบไม่แตกต่างอะไรกับเล็บของพญาราชสีห์ที่สยายออกเตรียมพร้อม สำหรับตะปบเหยื่อหรือศัตรูของมัน เสียงที่กระซิบข้างหูได้ผิดแผกออกไป เกินกว่าจักรภพจะคาดถึง ก้มหน้าลงแนบกับใบหน้า แล้วประกบปากทาบริมฝีปากอย่างรวดเร็ว
“ซี๊ดสสสส์ อาวววววว์”
จักรภพเจอการรุกก่อน ทำให้ไม่ทันระวังตัว เผลอส่งเสียงครางเบา ๆ มีอาการสะดุ้งและชะงักอยู่เพียง เล็กน้อย แต่ก็หาได้หยุดความปรารถนาที่แอบซ่อนเร้นไว้ข้างในได้ไม่ พยายามดันดุ้นลิ้นเข้าไปตามกระพุ้ง แก้มของภู พร้อมกับดูดริมฝีปากบนล่าง อย่างหิวกระหาย เป็นการตอบโต้ทันทีทันควันเช่นกัน
เพื่อให้เป็นไปตามแผนการที่เขาได้วางไว้คร่าว ๆ ภูจึงเผยอปากอ้ารับเอารสสัมผัสอันดูดดื่มนั้น ด้วยความ กระสันซาบซ่านรัญจวน“เบา ๆ ผู้กอง เดี๋ยวก็สำลักน้ำลายหรอก”
น้ำเสียงอู้อี้ของภูครางในลำคอ เป็นการเปิดโอกาสให้ผู้กองหนุ่มสามารถดันดุ้นลิ้นของตนเข้าไปควานหารสลิ้นที่ตนถวิลหาตั้งแต่ได้เห็นหน้าหนุ่มนักธุรกิจเนื้อหอมวันแรกอย่างรวดเร็ว มือสองข้างรีบปลดปมผ้าเช็ดตัวที่ภูนุ่งอยู่ แล้วกระชากผ้าออกโยนทิ้ง โดยไม่สนใจว่าจะไปตกที่ไหน พร้อมกับซุกมือเข้าไปสัมผัส เรือนร่างอันเปล่าเปลือยเบื้องล่าง ลูบคลำ ปัดป่ายไปมาตามเนินสะโพกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัด ทั้งบีบ ทั้งขยำอย่างเมามันส์ ก่อนจะเลื่อนมาหยุดที่เป้าตรงกลาง
“ผมจะช่วยคลายเหงาให้คุณภูเอง”
โปรดติดตามตอนต่อไป......:Q
ขอบคุณครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ
ขอบคุณมากครับ ชอบเรื่องนี้มากครับ ติดตามอยู่ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ เก่งนะ
หน้า:
[1]