บทหนึ่งของชีวิต ตอน ล่องใต้ 1 โดย Orama
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย orama เมื่อ 2024-6-14 22:48บทหนึ่งของชีวิตตอน ล่องใต้ 1 โดย Oramaหน่วยงานผมถูกเชิญให้ไปจัดนิทรรศการในงานกาชาด จังหวัดทางภาคใต้เป็นเวลาสองสัปดาห์ โดย ผอ.มอบหมายให้หัวหน้าฝ่ายผมกับน้องอีกสองคนมาร่วมจัดนิทรรศการเดินทางโดยรถตู้งานกาชาดผ่านไปได้สองวัน ญาติหัวหน้าฝ่ายผมประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตที่จังหวัดอุทัยธานีแกเลยต้องรีบกลับบ้านด่วน ผอ.เลยมอบหมายให้ผมไปราชการแทนเป็นการด่วน เพราะมีแต่เด็กๆ เหลืออยู่แกเลยเป็นห่วง โดยครั้งแรกว่าจะเดินทางโดยเครื่องบิน แต่ไม่มีตั๋วผอ.เลยให้ให้เดินทางโดยรถไฟแทนผมเดินทางโดยรถไฟนอนชั้น 2 สายกรุงเทพ -สุไหงโก-ลกโดยขบวนออกจากรุงเทพประมาณบ่ายสามกว่า ๆ เป็นช่วงกลางสัปดาห์ตู้นอนเลยค่อนข้างว่างตู้ที่ผมนั่งมีผู้โดยสารไม่ถึง 10 คน เป็นซิ้มแก่ ๆ ซ๊ะส่วนใหญ่ จากการพูดคุยเหมือนจะไปลงหาดใหญ่เกือบทั้งหมดขบวนรถไฟออกมาถึงเพชรบุรีผมรู้สึกหิว ผมเลยเดินไปตู้เสบียงเพื่อหาอะไรกินผมสั่งอาหารง่าย ๆ เป็นข้าวผัดหมู กับน้ำส้มนั่งกินไปได้สักพัก มีเด็กหนุ่มหน้าใสมานั่งโต๊ะข้างๆ ซึ่งผมเองชำเรืองดูแปบนึงแล้วหันมาสนใจข้าวผัดตรง ๆ “จะรับอะไรเพิ่มมั้ยครับ ครัวจะปิดตอนสามทุ่มครับ”บริกรของรถไฟเดินมาถามผม“ขอน้ำสักสองขวดแล้วกันครับ เอาแบบไม่ต้องแช่เย็นนะครับ”ผมมีนิสัยชอบดื่มน้ำก่อนนอน และดื่มน้ำตอนตื่นนอนทุกเช้า เลยซื้อไปตุนไว้ ตอนแรกว่าจะซื้อที่สถานีธนบุรีแต่แม่ค้าไม่รู้ไปไหนเลยไม่ได้ซื้อตู้เสบียงจะอยู่ถัดจากหัวรถจักรประมาณสองตู้ ส่วนผมจะเป็นตู้นอนที่อยู่ประมาณตู้ที่8พอกินเสร็จก็ต้องเดินผ่านตู้นอน และตู้นั่งหลายตู้ ผมกลับมาถึงก็เห็นพนักงานรถไฟกำลังปรับเก้าอี้ให้เป็นเตียงนอนส่วนของผมปรับเรียบร้อย ผมนอนชั้นล่าง และวันนี้ชั้นบนไม่มีผู้โดยสาร รถนอนชั้นบนจะถูกกว่าชั้นล่าง ถ้ามีที่ว่างผมจะจองชั้นล่างมากกว่าเพราะขี้เกียดปีนขึ้นไปชั้นบน การนอนชั้นบนกับชั้นล่างก็แตกต่างกัน ถ้านอนชั้นบนรถจะมีความไหวตามแรงโยกของรถไฟมากแต่เสียงจะไม่ค่อยดัง แต่ถ้านอนชั้นล่าง จะไม่ค่อยโยกไหว แต่เสียงรถไฟจะดังมาก ผมแหวกผ้าม่านแล้วเอาเกี่ยวด้านข้างไว้เพื่อที่จะนอนอ่านหนังสือเล่นสักพักง่วงเมื่อไหร่ค่อยปิดม่านนอน อีกอย่างไฟจะปิดตอนสี่ทุ่ม ยังพอมีเวลาอีกเกือบสามสิบนาทีผมนอนอ่านหนังสือได้ไม่กี่บรรทัดเด็กหนุ่มที่ผมเห็นเมื่อสักครู่ที่ตู้เสบียงเดินก้มหน้ามาแต่ไกลผมละสายตาจากหนังสือมองไปที่เด็กหนุ่มที่กำลังก้มหน้าเดินมาตั้งแต่เข้ามาในตู้ที่ผมนอนเด็กหนุ่มเงยหน้าจากดูมือถือมาทำให้เราสองคนสบตากันพอดี ผมยกยิ้มให้ด้วยความเป็นมิตรแต่เด็กหนุ่มมองหน้าผมนิ่ง ผมเลยหุบยิ้มแทบไม่ทันรีบก้มหน้าอ่านหนังสือต่อไปด้วยความเขิลอายผมสนใจหนังสือในมือต่อแต่อารมณ์อายเมื่อสักครู่ทำให้ผมอ่านต่อไปไม่ไหว เลยลุกไปเยี่ยวเพื่อที่จะเข้านอน
ผมเปิดประตูออกมาจากห้องส้วมเพื่อที่จะล้างมือ เห็นเด็กหนุ่มมายืนเกาะขอบประตูข้างๆ เหมือนจะล้มทั้งยืน“น้องเป็นอะไร”“เออ.....ผมเวียนหัวครับ”“เมารถหรอ”“คงประมาณนั้นครับ”“เคยขึ้นครั้งแรกหรอ”“เปล่าครับ...แต่รู้สึกเวียนหัวตั้งแต่ตอนเดินมาจากตู้เสบียงแล้ว”ผมคิดว่าใครที่เดินขณะที่รถไฟวิ่ง ถ้าทรงตัวไม่ดี อาจทำให้เวียนหัวได้ซึ่งผมเองก็เคยเป็น“ไปนั่งก่อนมั้ย....อยู่ตู้ไหนเดี๋ยวพี่ไปส่ง”“ผมอยู่ตู้นี้แหละครับ”เออเนาะผมก็ลืมไป เพราะทุกตู้มีห้องส้วม ใครจะบ้าข้ามไปขี้ไปตดตู้อื่น“เตียงไหนครับเดี๋ยวพี่ไปส่ง”“ไม่เป็นไรครับ ยืนนิ่ง ๆ พักสักครู่เดี๋ยวคงหาย ผมว่าจะเข้าห้องน้ำก่อน”“งั้นเชิญเลยครับ..ทางนี้” ผมประคองน้องไปที่ประตูห้องน้ำ กำลังจะก้าวขากลับไปที่นอนของตัวเองได้ยินเสียงตึงตังในห้องน้ำ ผมรีบหันหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว“น้อง น้องเป็นอะไรหรือเปล่า” ผมตะโกนถาม ก่อนที่จะเอามือค่อย ๆ ผลักประตูเข้าไปปรากฏว่าประตูไม่ได้ล็อก แต่ดันเข้าไปไม่ได้เพราะน้องล้มทับประตู น้องพยายามจะลุกขึ้นเพื่อออกจากการนั่งขวางประตูจนผมแทรกเข้าไปได้“เป็นไรมากมั้ย”“กำลังจะเยี่ยวนะครับ พอดีรถมันโยกพยายามประคองตัวเลยหงายหลังกระแทกประตูก้นจ้ำเบ้าเลย”“เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”“หัวกระแทกประตูครับ”ผมพยายามมองดูว่าได้รับบาดแผลตรงไหนหรือเปล่าจนมาหยุดที่เป้ากางเกงขาสั้นสีเข้มที่ซิบกางเกงเปิดอ้าเรียบร้อยพร้อมกับพวงไข่และควยที่ถูกงัดออกมาจนพ้นขอบกางเกงในสีเทา“เออ...แล้วได้เยี่ยวหรือยัง”“ยังเลยครับ...เฮ้ย”เด็กหนุ่มคงเพิ่งรู้ตัวว่าควยโผล่ รีบพยายามจะเอามือมาปิดเป้าตัวเอง“ไม่ต้องอายหรอก ยังปวดเยี่ยวอยู่มั้ย”เด็กหนุ่มพยักหน้าแทนคำตอบผมเลยเข้าประคองให้ลุกขึ้นเพื่อที่จะได้เยี่ยวได้ง่าย“ดีนะเยี่ยวไม่ลาดกางเกง...งั้นเยี่ยวเถอะเดี๋ยวพี่ออกไปรอข้างนอก”พอผมกำลังจะปล่อยมือเด็กหนุ่มมีท่าทีจะล้มอีก ผมเลยรีบเข้าประคองอย่างรวดเร็ว“ท่าจะไม่ไหวแล้วมั้ง งั้นเดี๋ยวพี่ประคองเราไว้ แล้วเราก็ทำธุระส่วนตัวให้เสร็จดีมั้ย...เดี๋ยวพี่หันหลังให้”“เออ....................”“เอาน่า...คิดเสียว่าพี่ไม่ได้อยู่ด้วย”ผมหันหน้าหาประตูห้องน้ำแล้วให้เด็กหนุ่หันหน้าไปทางโถส้วม แล้วผมเอาแขนซ้ายเกาะแขนซ้ายเด็กหนุ่มไว้แน่นเด็กหนุ่มพยายามใช้มือขวาข้างเดียวประคองควยเหี่ยวๆเยี่ยวแต่มันเหมือนไม่เป็นผลเพราะรถไฟส่ายไปมา ผมเลยหันหน้ากลับไปแล้วยืนประกบด้านหลังเอามือสองข้างกอดเอวเด็กหนุ่มไว้ “ทีนี้พอจะเยี่ยวได้หรือยัง” ผมยื่นหน้าไปตรงบ่าพร้อมกับพูดเสียงดังพอได้ยินกันสองคน“เออ...พอได้ครับ” เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับพยักหน้าแล้วใช้มือซ้ายรั้งกางเกงลง ส่วนมือขวาก็จับควยจ่อไปที่โถส้วมก่อนที่จะค่อย ๆเยี่ยวที่พุ่งแรงขึ้นเรื่อย ๆ ใส่โถส้วม“เฮ่อ..............” เสียงถอนหายใจเหมือนโล่งอกของเด็กหนุ่มผมสูงกว่าเด็กหนุ่มแถมยังยืนประกบหลังเอาคางเกยบ่าพร้อมกับเอามือกอดเอวแน่นกระชับแบบนี้ ดังนั้นสายตาผมจึงมองเห็นเยี่ยวสีเหลืองที่พุ่งออกจากปลายควยเด็กหนุ่มเต็มๆ เด็กหนุ่มสะบัดควยเหมือนส่งสัญญาณว่าเยี่ยวเสร็จแล้ว แต่ยังยืนนิ่ง“เอ้า....เยี่ยวเสร็จแล้วไม่ใช่หรอ...จะได้ออกไป”“เออ.....”“เป็นไร....ยังเวียนหัวอยู่หรอ”ผมหันหน้าไปถามจนจมูกผมชนกับแก้มนุ่ม ๆ ของเด็กหนุ่ม“เออ......”ผมยื่นหน้าออกไปแล้วก้มดูว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นมือเด็กหนุ่มกุมเป้าแน่น“ซิบหนีบไข่หรอ”ตอนนั้นผมคิดว่าซิบกางเกงหนีบไข่หรือหนีบควยเด็กหนุ่มแน่ ๆ “เออ......เปล่าครับ”“งั้นก็ใส่กางเองดิ”“เออ......มันรูดซิบไม่ขึ้น”“ซิบเสียหรอ...ไหนดูซิ” ผมเอามือซ้ายกอดเอวเด็กหนุ่มไว้ แล้วเอามือขวาลงไปที่มือเด็กหนุ่มที่กุมเป้าแน่นผมแกะมือเด็กหนุ่มออกจากการกุมเป้า ควยเด็กหนุ่มดีดผึงออกมาทันที“เออ....................”“อ๋อ.....ควยแข็งเลยเก็บไม่ได้หรอ” ผมรู้สาเหตุ เลยแกล้งพูดเสียงเบาๆ เหมือนกระซิบที่หูเด็กหนุ่ม แล้วพ่นลมหายใจอุ่นๆ ไปที่หูและแก้มเบา ๆทำให้เด็กหนุ่มถึงกับยืนสั่นเทิ้ม“เออ........”“ควยแข็งแล้ว...จะชักว่าวก่อนมั้ย เดี๋ยวพี่ออกไปรอข้างนอก”ผมพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติ แต่เด็กหนุ่มหันหน้ามามองผมอย่างรวดเร็วก่อนที่หน้าจะแดงขึ้นเรื่อย ๆ แล้วก้มหน้าหลบตาผม“งั้นพี่ชักให้” ผมไม่รอคำตอบ เอามือกำควยเด็กหนุ่มรูดเข้ารูดออกเบาๆ เด็กหนุ่มเอามือขวามากำข้อมือผมแน่น แต่ไม่ดึงออก ผมได้ใจเลยรูดควยเร็วขึ้นเรื่อยๆ ไม่กี่อึดใจเด็กหนุ่มมีอาการกระตุกสองสามครั้งก่อนที่น้ำควยอุ่น ๆ พุ่งออกมาเต็มมือผม“อ้า.....พี่.....ผมแตกแล้ว” เด็กหนุ่มพูดเสียงเบา ๆ เหมือนคนละเมอ ผมเอามือรีดน้ำควยเด็กหนุ่มออกจนหมดให้เด็กหนุ่มยืนพิงประตูไว้ แล้วไปที่ก๊อกน้ำเปิดน้ำล้างน้ำควยออกมามือหันกลับมาอีกทีเด็กหนุ่มยืนหน้าซีดนิ่งแล้วนุ่งกางเกงเสร็จเรียบร้อยแล้วผมเข้าประคองเด็กหนุ่มแล้วพยายามพาออกมาจากห้องน้ำพอเปิดประตูใจหายแวบเพราะมีคนรอเข้าห้องน้ำอยู่“แบบนี้เมารถแน่ ๆ”“ครับ...เลยพามาอ็วก” ผมไหลไปตามน้ำ“ดี ๆ อย่าให้ล้มเชียวนะ เพราะมีแต่เหล็กทั้งนั้น เดี๋ยวได้หัวร้างข้างแตกไปจะยุ่ง”ผมโล่งใจที่เขาเข้าใจว่าผมพาคนเมารถมาอ็วก“นอนเตียงไหน”“ริมประตูโน้นครับ”ผมประคองน้องเขาพาไปส่งที่เตียงนอนเรียบร้อย แล้วก็เดินกลับมาที่เตียงผมเพื่อเอาสบู่เหลวไปล้างมืออีกครั้งเพราะเมื่อกี้ล้างแค่น้ำเปล่า รู้สึกกลิ่นคาวน้ำควยยังติดมือผมล้างมือกลับมาก็ขึ้นเตียงปลดผ้าม่านเตรียมนอนผมกำลังนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่ที่ชักว่าวให้เด็กหนุ่มคนนั้นจนควยผมเริ่มแข็งขึ้นมาผมนุ่งกางเกงจ๊อกกิ้งขายาว พอควยแข็งมันเลยตุงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ควยผมแข็งจนปวดจนเผลอเอามือล้วงเข้าไปในกางเกงแล้วคลึงเบาๆ ไฟในตู้โดยสารดับลง ผมพยายามข่มใจไม่คิดถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่ เพราะไม่อยากชักว่าวกระสับกระส่ายอยู่หลายนาทีควยก็ไม่หด จนต้องควักควยออกมารูดเล่นเบา ๆ
หายไปนานเลย คิดถึงจัง สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ หายไปนาน คิดถึงจ้า ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากเลยครับ ติดตามผลงานนะครับ ขอบคุณครับ พี่ต๊ะมาแล้ว ขอบคุณครับ คิดถึงๆ ขอบคุนน๊า ดีใจที่กลับมา หายไปนานเลย /// ขอบคุณครับ สุดยอด ขอบคุณครับ ดีงามครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ