รับน้องหอพักชาย Ep.1 รายงานตัว
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย rupnong เมื่อ 2024-6-15 13:57“สวัสดีน้องๆปี 1ทุกคน ขอต้อนรับสู่หอพักชายที่ 1พี่ชื่อพี่พงษ์ เป็นหัวหน้าหอในปีนี้”พงษ์ในฐานะหัวหน้าหอกล่าวต้อนรับน้องๆปี 1 ด้วยเสียงดังฉะฉานท่ามกลางที่ประชุมรวมหอ ซึ่งประกอบด้วยสมาชิกหอ ปี 4 ปี 3 ปี 2ปี 1 รุ่นละ 20 คน มหาวิทยาลัยที่พงษ์เรียนอยู่เป็นมหาวิทยาลัยชายล้วนที่เชี่ยวชาญด้านการเกษตรและวิศวกรรมตั้งอยู่ในชานเมืองค่อนข้างห่างไกลจากแหล่งชุมชนนักศึกษาที่นี้ทุกคนจึงจำเป็นต้องอยู่หอพัก โดยแบ่งเป็นหอต่างๆ ทั้งหมด 6 หอ หอละ 80 คน หอเป็นลักษณะกึ่งไม้กึ่งปูน 2 ชั้น ชั้นละ 10 ห้อง มีห้องโถงบริเวณชั้น 1 ไว้สำหรับทำกิจกรรมต่างๆและมีห้องน้ำแยกออกจากตัวหอบริเวณด้านหลังของแต่ละหอ(รายละเอียดของห้องน้ำเดี๋ยวจะมีในตอนต่อๆไป) พงษ์ หนุ่มน้อยวัย 22 ปี นักศึกษาปี 4 คณะเกษตร จากใต้ เด็กนักเรียนทุนของมหาวิทยาลัยรูปร่างสุงกำยำ เนื่องจากเป็นนักกีฬารักบี้ของมหาวิทยาลัยอีกด้วยพ่อของพงษ์เป็นนายตำรวจ ดังนั้นพงษ์จึงถูกเลี้ยงดูให้อยู่ในกฎระเบียบมาตลอดทุกความผิดจะมีบทลงโทษชัดเจน พงษ์เรียนโรงเรียนประจำชายมาตั้งแต่มัธยมจึงคุ้นชินกับระบบพี่ปกครองน้องมาแต่เด็ก ด้วยความที่พงษ์ชินกับระบบนี้มาแต่เล็กประกอบกับรูปร่างที่โดดเด่น จึงทำให้พงษ์เด่นจากเพื่อนๆ รวมทั้งภาวะความเป็นผู้นำที่มีอยู่ในตัวพงษ์จึงทำให้เขาได้รับความไว้วางใจจากเพื่อนๆในรุ่นในการเป็นผู้นำของรุ่นมาตั้งแต่อยู่ปี1 จนมาถึงวันนี้วันที่เขาก้าวมาเป็นผู้นำของหอพักชายที่1 ในฐานะหัวหน้าหอ
ภาพที่พงษ์เห็นอยู่ตอนนี้คือน้องใหม่หอพักชายที่ 1จำนวน 20 คน นั่งเป็นแถว 4 แถว รายล้อมด้วยพี่ๆ ปี 2 ปี 3 และ ปี4 ยืนเป็นวงกลมล้อมไว้โดยมีเขาในฐานะหัวหน้าหอยืนอยู่ด้านหน้า พงษ์ไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่าวันนี้เขาได้มายืนที่จุดจุดนี้ จุดสูงสุดของสมาชิกหอพักชายที่ 1 จุดที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอำนาจ หน้าที่และความรับผิดชอบ ภาพความทรงจำในอดีตย้อนเข้ามาในหัวของเขา ภาพของงตัวเขาเองเมื่อ 4ปีที่แล้วภาพสมัยที่เขายังเป็นแค่น้องใหม่ของหอแห่งนี้ เวลามาผ่านไปเร็วยังกับความฝันจากวันนั้นถึงวันนี้ทุกเรื่องราวทั้งสุขและทุกข์ยังคงอยู่ในความทรงจำของเขาและมันจะยังคงอยู่ตลอดไป “สวัสดีน้อง ชื่อนามสกุลอะไร” รุ่นพี่คนหนึ่งถามผมทันทีที่เข้าสู่บริเวณหอพัก “ผมชื่อ พงษ์ศักดิ์ รักมิตร ครับ” ผมตอบไปทันทีในใจแอบลุ้นนิดๆว่าชีวิตต่อจากนี้จะเป็นยังไงด้วยความที่เคยได้ยินเขาลือกันว่าระบบหอพักที่นี้ค่อนข้างเข็มงวดและการรับน้องที่นี้ยาวนานกว่าที่อื่นๆ “น้องอยู่ห้อง 109 นะ เดินตามพี่มา” ผมเดินตามพี่คนนั้นเข้าไปในหอสายตาแอบมองซ้ายขวาดูว่ารอบๆหอนั้นเป็นยังไง“น้องถอดรองเท้าตรงนี้แล้ววางบนชั้นให้เรียบร้อยแล้วตามพี่มา” ผมรีบถอดรองเท้าแล้วเก็บบนชั้นตามพี่เขาบอกคิดในใจ โห หอที่นี้โคตรเป็นระเบียบเลยวะพี่เขาพาผมมาที่ห้องกว้างๆห้องหนึ่งบริเวณชั้น 1 ทางเข้าหอรู้ต่อมาทีหลังว่าห้องนี้เรียกอย่างเป็นทางการว่าว่าห้องประชุมหรือที่บรรดาเด็กหอจะเรียกอย่างติดปากว่า“ห้องเชือด”“น้องเอาสัมภาระกองไว้ตรงนี้ก่อนแล้วนี้กินข้าวมาหรือยัง” พี่คนเดิมถามผม“ยังครับ ทางคณะแจ้งว่าหลังฟังคำชี้แจ้งของคณะเสร็จให้แยกย้ายไปรายงานตัวที่หอเลยครับ”“ยังพอมีเวลา งั้นเอ็งไปหาอะไรทานที่โรงอาหารนะแล้วกลับมารายงานตัวอีกครั้งตอน 17.45 มาให้ตรงเวลาละอย่าสาย” ผมเอากระเป๋าไปกองรวมกับกระเป๋าของเพื่อนๆที่มาก่อนหน้านี้เห็นอยู่ประมาณ 6-7 ใบได้แต่ไม่เห็นเจ้าตัวเลย ผมเลยคิดว่าคงถูกไล่ให้ไปกินข้าวเหมือนพี่ผมโดนผมเดินออกไปหาอะไรทานที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหอพักมานักพอกินอิ่มเห็นว่าใกล้เวลาแล้วจึงรีบเดินกลับไปที่หอพัก ผมเจอพี่คนเดิมกับรุ่นพี่คนอื่นๆประมาณ5-6 คนสาละวนกับการนำน้องใหม่ที่พึ่งจะเข้ามาเอาสัมภาระไปเก็บ “ใครที่เก็บสัมภาระแล้วออกมาเข้าแถวที่ลานหน้าหอนี้เรียงตามลำดับห้อง ห้ามคุยกัน”พี่คนเดิมสั่งด้วยเสียงดังดูน่าเกรงข่าม ต่างกับตอนแรกที่ผมเจอ มารู้ทีหลังว่าพี่เขาชื่อพี่เข้ม ปี 2คณะเกษตรเหมือนกันแต่คนละภาควิชา และพี่เขายังเป็นหัวหน้าปี2 อีกด้วย ผมรีบวิ่งมาเข้าแถวตามที่พี่เขาสั่งทุกคนอยู่ในอาการเงียบ มีแอบส่งยิ้มทักทายกันบ้าง ในบรรดาเพื่อนที่เข้าแถวอยู่มีเพื่อนจากโรงเรียนเก่าผม 1 คนเป็นนักรักบี้ด้วยกันชื่อสิทธ์ ผมได้แต่ยิ้มให้และก็รีบไปเข้าแถวตามลำดับ ไม่นานเพื่อนๆในรุ่นผมก็มาเข้าแถวครบพี่เข้มสั่งพวกผมเดินเข้าไปในหอ โดยให้ถอดรองเท้าเก็บบนชั้นทันที่ทีผมเข้าไปในห้องประชุม ผมสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง ปี 1 ถูกสั่งให้นั่งลงเป็นแถวละ 5 คน กลางห้องประชุม โดยมีพี่ๆปีอื่นๆยืนล้อมรอบโดยมีพี่หัวหน้าหอยืนอยู่หน้าแถวของปี 1
“สวัสดีน้องๆปี 1 ทุกคน ขอต้อนรับสู่หอพักชายที่ 1 พี่ชื่อพี่วิทย์ เป็นหัวหน้าหอในปีนี้ ต่อไปนี้จะเป็นช่วงการแนะนำตัวของน้องใหม่ทุกคนโดยจะเรียงตามลำดับห้อง พอพี่เรียกชื่อห้องแล้ว ขอให้พวกมึงแต่ละคนลุกมาหน้าแถวหันหน้าเขาหาเพื่อนๆ แล้วรายงานตัว ตามตัวอย่างที่หัวหน้าพี่ 2 จะมาแสดงตัวอย่างให้ดูขอให้พวกมึงจจำและทำตามพี่เขาอย่าให้ขาดตกบกพร่อง” ถึงผมชินกับการใช้มึงกูระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้องแต่มันก็แอบคิดไม่ได้ว่า ทำไมมันมาเร็วขนาดนี้ เจอกันวันแรกก็มึงกูแล้วเหรอ “ไอ้เข้ม มึงออกมาสาธิตการรายงานตัวให้น้องปี 1ดูดิ” พี่วิทย์เรียกพี่เข้มด้วยเสียงอันดุดันพี่เข้มไม่รอช้า ก้าวออกมายืนหน้าแถวพวกผม แล้วสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
สนุกมากครับ ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ. รออ่านตอนต่อไปครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เกิดไรขึ้น มาต่อไวไวนะครับ ขอบคุณครับ รอติดตาม รอครับผมมม ข อ บ คุ ณ ค รั บ รออ่านจ่อสุนะครับ
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ มาต่อเร็ว ๆนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนคับ