ลิขิตรักสองแผ่นดิน ตอนที่ 2
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2024-3-14 05:27"อ้าวไอ้ลูกหมา พ่ออยู่ทางนี้โว๊ย"
พ่อปาน พ่อของปาร์คมารอรับลูกชายที่ขนส่ง จ.สุรินทร์ ปาร์ดเดินทางมาถึง
ก็ช่วงบ่ายพอดี ปาร์คเมื่อเห็นพ่อก็โผเข้ากอดโดยที่วัฒเดินตามมาด้วย
วัฒจึงยกมือไหว้พ่อปาน
"สวัสดีครับ"
"เออๆ หวัดดี ใครหละเจ้าปาร์คอย่าบอกนะว่า..... พาผัวมาบ้าน"
"พ่อ กลับบ้านเหอะหิวเเล้ว"
"เออ ไปไป"
เมื่อมาถึงบ้าน แม่และย่าก็เตรียมอาหารไว้ให้ปาร์ค
"มากันแล้ว"
ย่าเอ่ยขึ้น ปาร์คก็เดินเข้าบ้านมาหาย่าและแม่ ปาร์คได้แนะนำวัฒให้ทุกคน
ได้รู้จัก และเอ่ยปากขอกับพ่อว่า....
"พ่อครับ ยังไงก็ให้พี่เขาอยู่ช่วยงานที่นี่กับพ่อนะครับ"
"ได้ พ่อไม่ติดแต่เอ็งไอ้หนุ่ม ช่วงเปิดเทอมเอ็งก็ต้องไปดูแลเจ้าปาร์คที่กรุงเทพ
ให้ดี อย่าให้ลูกลุงมีอันตราย"
"ได้เลยครับ ลุง"
ย่าเห็นวัฒกินกับข้าวพื้นบ้านทางสุรินทร์ได้เยอะ จึงเอ่ยถามว่า...
"นี่ อร่อยหรือหิวหละพ่อ กินตุ้ยเชียว"
"อร่อยครับย่า ไม่ได้กินอาหารแบบนี้มานานเเล้วครับ"
"อร่อยก็กินเยอะๆ ย่ากับแม่ทำไว้หลายอย่าง"
"นี่แม่ ให้มันเรียกแม่ผะเนีย(แม่ของปาร์ค)ว่าป้าเถอะ ยังไม่ต้องเรียกแม่หรอก"
"ทำไมหละพี่ เรียกแม่ก็เพราะดีออก"
"ใช่ ข้าก็เห็นด้วยกับสะใภ้ ว่าไงเจ้าปาร์คเห็นด้วยกับย่าไหม"
"ต้มกระทิข่าไก่ของแม่นี่อร่อยไม่เปลี่ยนเลยนะครับ"
ปาร์คเปลี่ยนเรื่องที่จะคุย แม่ผะเนียจึงถามวัฒว่า....
"ไม่ชอบอาหารแบบไทยหรือพ่อหนุ่ม"
"ชอบครับแม่ แต่มีคนทำให้กินบ่อยครับ"
"เฮ้ยๆ บอกให้เรียกป้า ข้ายังไม่ได้เลื่อนขั้นอะไรเอ็ง จำเอาไว้เอ็งอยู่ในฐานะ
คนงาน หากความจริงเกี่ยวกับตัวเอ็งยังไม่ปรากฎอย่าหวังจะมาเป็นแฟนลูกข้า"
หลังจากกินข้าวเสร็จปาร์คก็พาวัฒออกมาเดินย่อยอาหารที่หลังบ้าน บรรยากาศ
ผสมผสานแบบอีสานใต้และภาคกลาง วัฒจึงถามว่า....
"แม่ของปาร์คเป็นคนภาคกลางหรือครับ"
"ใช่ แม่ปาร์คเป็นคนอยุธยา"
"ถึงว่า น้ำเสียงและภาษานุ่มนวลชวนฟัง ดังคำโบราณที่ว่าหญิงกรุงศรีช่างงาม
ราวกับนางสวรรค์ หญิงศรีเทพที่งามดังอัปสรายังต้องยอม แล้วยิ่งเป็นหนุ่มเลือด
ผสมแบบปาร์คด้วย ผมชักอยากฝากกายไว้กับแผ่นดินไทยแล้วสิ"
วัฒพูดพร้อมกับสบตามาที่ปาร์ค ปาร์คจึงพูดขึ้นว่า....
"พูดบ้าอะไรเนี่ย หึยสายบัว แม่บอกว่ามีปลาทู นายกินต้มกระทิสายบัวเป็นไหม"
"ไม่เคยกิน แต่ถ้าปาร์คทำก็กิน"
"นั้นพายเรือออกลำประโดงไปเก็บสายบัว พายเรือเป็นไหมนาย"
"เป็นสิ"
ทั้งคู่พายเรือออกมาเก็บบัวสายที่กลางลำประโดงท่ามกลาางบรรยากาศทุ่งนา
ยามเย็น ในขณะที่ปาร์คเก็บสายบัววัฒก็เอื้อมไปหักดอกบัวหลวงที่อยู่อีกฝั่ง
ของเรือ
"เฮ้ยย นาย เดี๋ยวก็เรือล่มหรอก"
"ขอโทษคุณ อะนี่ผมให้คุณ"
"จะบ้าไง ก้านบังหลวงใครเขากินกัน"
"ผมหมายถึงดอกบัว ไม่รู้สิผมเห็นบัวเเล้วผมรู้สึกเหมือนว่าผมเคยให้คุณมา
หลายครั้งแล้ว"
"ฝันหรือไงนาย จะจีบ แต่ใช้ดอกบัวเนี่ยนะ"
"ก็อยากให้ดอกบัวหรือว่าปาร์คจะไม่รับก็ได้ครับ"
"ไม่รับจะหยิบมาไงเล่า จะค่ำแล้วกลับบ้านเถอะ"
ทั้งคู่พายเรือมาเทียบที่สะพานและเตรียมที่จะอาบน้ำเข้านอน ตอนนี้ทั้งคู่นุ่ง
ผ้าขาวม้าอาบน้ำด้วยกัน เมื่อผ้าเปียกน้ำมันก็แนบเนื้อจนเห็นรูปร่างของกัน
และกัน ปาร์คมีความเขินจึงจะหันหลังให้วัฒแต่ด้วยความไม่ทันระวังจึงทำให้
ปาร์คลื้นตะไคร่น้ำที่พื้นวัฒจึงจับแขนและประครองรับตัวปาร์คไว้ได้ทัน
"เป็นไรไหม"
"ไม่เป็นไร ขอบคุณนะครับพี่วัฒ"
ทั้งคู่ต่างตาสบตากันท่ามกลางแสงจันทร์ช่วงหัวค่ำ วัฒจึงก้มลงจูบปากปาร์ค
พร้อมแลกลิ้นกัน จากนั้นก็ประครองตัวปาร์คนอนลงที่พื้นสะพานท่าน้ำโดย
ที่ปาร์คหลังพิงโอ่งน้ำ วัฒยืนกางขาตรงหน้าพร้อมดึงผ้าขาวม้าตัวเองออก
และปาร์คก็จัดการอมควยให้วัฒทันที
"โอ๊ววววว โอ๊ววววว ปาร์คครับสุดยอดเลยโอ๊ววววว"
วัฒร้องครางเบาๆจากนั้นก็จับปาร์คนั่งทับควยแต่ไม่ได้เสียบเข้ารูปาร์คนะ
ปาร์คขย่มคควยวัฒตามลำที่ทาบร่องก้นและชักว่าาวให้ตัวเองไปด้วย จนใน
ที่สุดทั้งคู่ก็เสร็จพร้อมกัน
"โอ๊วววโอ๊ววว โอ๊ววววววว"
วัฒกับปาร์คกอดกันและจูบปากแลกลิ้นอีกครั้งก่อนที่จะล้างตัวและขึ้นไป
ที่ห้องนอน ทั้งคู่นอนกอดกันแบบเช่นทุกครั้ง
เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากกินมื้อเช้าเสร็จวัฒก็ออกทุ่งนาช่วยงานพ่อปานอย่างไม่
เกียงความลำบากที่ต้องเจอ ทั้งสูบน้ำเข้านา แต่งคันนา แล้วยังโดนว่าที่พ่อ
ตาทดสอบให้ไถ่นาอีกแปลงที่กำลังจะเตรียมหว่านในอีกไม่นาน ซึ่งวัฒก็ทำได้
ตามที่พ่อสอน
"เหนื่อยไหม"
"ไม่เท่าไหร่"
วัฒตอบแบบยิ้มๆให้ปาร์คก็แน่หละครับเป็นทหารเหนื่อยไม่ต่างกับทำนา แล้ว
ชายชาติทหารยศพันโทอย่างวัฒเรื่องแค่นี้สบายมาก ปาร์คส่งกระติกน้ำเย็น
ให้วัฒ
"อะนี่น้ำเย็นๆ จะได้สดชื่น มื้อเที่ยงมีต้มกระทิสายบัว ปลาเกลือทอด แล้วก็
ข้าวเหนียวนะ พี่ เอ๊ย นายกินได้เนาะ"
"ได้ดิ ขอบคุณนะครับ"
"เฮ้ย ไอ้ปาร์คแล้วของพ่อหละ นี่พ่อนะลูก"
"พ่อต้องถามแม่เอง แม่ให้ปาร์คเอามาแค่นี้"
"ลุงกินก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมค่อยกิน"
"ฮึ้ม.... ไม่ต้องเลยพ่อหนุ่ม แม่ให้เจ้าปาร์คเอามาให้เราโดยเฉพาะ"
แม่ผะเนียเดินมาถึงที่เพิงพักพอดี
"แม่แล้วของพ่อหละ"
"ไม่มี เออนี่ย่าท่านฝากน้ำพริกมาให้เราด้วย เห็นโดนคนแก่ใช้งานหนัก
ตั้งแต่เช้าพักกินข้าวกินน้ำก่อน"
"ขอบคุณครับป้า โอ๊ยยย"
วัฒเอื้อมรับของจากแม่ผะเนียแต่แล้วก็....
"เฮ้ยพี่วัฒ ทำไมมือแตกแบบนี้"
"ไม่เป็นไรเล็กน้อย พี่คงจะจับรถไถมือแน่นเกินไป"
"ก็แน่หละ เอ็งอะต้องผ่อนมือตามแรงเหวี่ยงของรถด้วย ไม่ใช่ฝืนทิศทาง
จำไวจะเป็นลููกเขยชาวนาชาวไร่ต้องใช้เครื่องมือให้เป็น"
"เดี๋ยวนะพ่อ แล้วพ่อไม่ให้พี่เขาใส่ถุงมือ บูทก็ไม่ได้ใส่ ยกขาดิพี่"
"ไม่เป็นไร"
"ยกขา"
"ครับ......."
"นั่นไง ทั้งมือทั้งเท้า มือก็แตก เท้าก็โดนบาดน่าจะเปลือกหอย"
"ก็เคยแต่จับปืนใส่คอมแบทนี่ครั้งแรกที่ทำนาาาาาาาาาาาา"
วัฒเผลอหลุดปากพูดออกมา ปาร์คจึงถามกลับว่า...
"ตกลงพี่เป็นใคร ทหารของแขมร์ใช่ไหม ถ้าไม่บอกผมราดแอลกอฮอล์นะ"
"เฮ้ยอย่าครับ พี่โอ๊ยยยยเจ็บทั้งมือทั้งเท้าเลยครับตอนนี้"
"ตาหนู แม่ว่าพาพี่เขากลับบ้านก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะแผลติดเชื้อเอาได้"
"แต่แม่โจรยังไม่ปริปาก"
"หรือจะให้พี่เขาเป็นไปมากกว่านี้ ก็เราบอกแม่เองว่าพี่เขาเปิดเผยตัวไม่ได้
ถ้าพาไปโรงบาลก็ความลับแตก ก็ต้องหนูนั่นแหละที่ต้องรักษาพี่เขา"
เมื่อมาถึงบ้านปาร์คก็ต้องทำแผลให้วัฒทั้งมือและเท้า แถมยังต้องหาข้าวน้ำ
และยามาป้อนให้กิน พ่อปานกะแกล้งว่าที่ลูกเขยแต่ไฉนเลยกับกลายเป็น
แบบนี้ ตอนนี้พ่อปานเริ่มสงสัยเเล้วเหมือนกันว่าไอ้เจ้าวัฒนี่มันเป็นใครกัน
ถ้าเป็นลูกคนธรรมดามือตีนก็ไม่น่าบางขนาดนี้
"กินข้าวซะจะได้กินยา"
"โหมือจับอะไรไม่ได้เลยครับ"
"ต้องป้อนว่างั้น"
"ใช่ครับต้องป้อน แต่ตอนนี้พี่ปวดฉี่อะพาไปฉี่หน่อย"
"นี่น้อยๆหน่อยพ่อคุณ ห้องน้ำก็อยู่แค่นี้"
"ช่วยจับหน่อยมือเจ็บ"
"ทลึ่ง พี่เจ็บมือซ้าย มือขวาพี่ช้ำๆ อีกอย่าง ท่อพี่ก็ไม่ได้หนักขนาดนั้น"
"โห...สงสัยเห็นจนเบื่อแล้วมั้ง"
"ไปเข้าดีดี"
ปาร์คช่วยพยุงตัววัฒให้เดินไปที่ห้องน้ำแต่ก็ไม่วายจะหยอด ขนนาดเจ็บอยู่
นะเนี่ยผู้พันวัฒ....... (ไม่สนุกต้องขอโทษนะครับสมองไม่ค่อยเเล่นงานเยอะครับ)
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ค่อยๆเขียนไปนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ {:5_146:}{:5_132:} ดีๆๆๆๆ ขอบคุณมากครับ ขอบคุนนะ น่าเรื่องน่าติดตามมากหวังว่าตอนต่อไปจะมาไวๆนะค้าบ ลุ้นแล้วว่าพี่วัฒจะบอกความจริงตอยไหน รอตอนต่อไป ขอบคุณขอรับ ขอบคุณครับ จะเย่กันตอนไหนนะหุๆๆๆ {:5_142:}{:5_142:} ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ.
หน้า:
[1]
2