ตอนนี้เจ้าซันเข้าเรียนชั้น ม.1 แล้ว เป็นโรงเรียนที่อยู่ในตัวเมือง ไกลจากโรงเรียนเดิมไม่มากนัก สิงห์เป็นคนคอยไปรับไปส่ง ในปีที่ผ่านมาเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นหลายๆอย่าง แม่ของเมียเขาป่วยเส้นเลือดในสมองแตก กลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง ยายจันทร์ต้องเป็นคนคอยดูแล จึงจำเป็นต้องย้ายออกไปอยู่กับแม่ที่อยู่จังหวัดติดกัน

หลังยายจันทร์ย้ายออกไป การใช้ชีวิตของเขากับหลานชายก็เป็นอิสระทันที เมื่อออกไปนอกบ้านต่อหน้าคนอื่นเราเป็นตาหลานที่สนิทกัน แต่พอกลับมาถึงบ้าน เรากลายเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามัน มีสัมพันธ์สวาทกันแทบทุกคืน

จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์ที่เหนือความคาดหมายของเขาขึ้น...

ซันมีเพื่อนที่สนิทมากอยู่คนหนึ่งชื่อพีท หลานเคยเล่าให้เขาฟังว่าเพื่อนคนนี้น่าสงสาร เพิ่งย้ายมาจากกรุงเทพฯแบบกระทันหัน ไม่รู้จักใครสักคน ไม่เหมือนซันที่ยังมีเพื่อนจากโรงเรียนเก่าย้ายตามกันมา พีทไม่มีใครชวนคุยด้วย ซันเลยชวนเพื่อนคนนี้มานั่งเรียนข้างกัน จนหลังๆสนิทกันเหมือนฝาแฝด

สิงห์เคยเจอพีทบ่อยๆ เวลาไปรับไปส่งหลานที่โรงเรียน พีทเป็นเด็กน่ารักตัวเล็กๆ ผิวขาวตาโต ดูขี้อายเรียบร้อย เจอกันแรกๆ ก็ปกติดี จนมาช่วงหลังๆ สิงห์รับรู้ได้ถึงสายตาเขินอายตอนพีทมองเขา บางทีก็กระซิบกระซาบหัวเราะคิกคักกับเจ้าซันแล้วมองเขาหน้าแดง

สิงห์พยายามไม่ฟุ้งซ่านคิดลึก จนวันหนึ่งก็มีเรื่องทำให้เขาตกใจจนได้