บทหนึ่งของชีวิต ตอน ล่องใต้ 5 โดย Orama
บทหนึ่งของชีวิตตอน ล่องใต้ 5 โดย Oramaวันศุกร์ Flights ออกหกโมงสิบนาทีผมไม่มีประชุมบ่ายเลยขอ ผอ. ออกบ่ายสองก่อนเวลาเลิกงาน เพราะไม่อยากกังวลกลัว check in ไม่ทัน อีกอย่างวันศุกร์รถจะติดมากผมเอารถไปจอดที่อพาร์ทเม้นแล้วขึ้นแท็กซี่ไปสนามบิน check in เสร็จก็ไปนั่งชิว ๆ ที่ Gate รอขึ้นเครื่อง“พี่ต๊ะหวัดดีครับ”“อ้าวเซฟ...ไปไหน”“ผมขอพี่ซินไปกับพี่ต๊ะด้วย”“อ้าวหรอ......เออ.......” ผมพูดยังไม่ทันจบ เอกก็เดินมาพอดี“เออ................” ผมพูดอะไรไม่ออก“ผมขอพี่ซินให้เอกไปด้วย”“เออ...ครับ” เอกยกมือไหว้ผม แล้วก็นั่งก้มหน้านิ่งผมแอบมองดูเอกกับเซฟคุยกันเรื่องการเรียนบ้าง เรื่องเกมส์บ้างจนขึ้นเครื่อง ผมนั่งเบาะหลังเอกกับเซฟนั่งเบาหน้าผมเอกกับเซฟดูตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด ผมแอบเห็นกุมมือกันแน่นทำให้ผมคิดต่าง ๆ นานา ว่าเซฟกับเอกอาจะเป็นมากกว่าเพื่อน พอเครื่องไต่ได้ระดับผมมองออกไปนอกหน้าต่างสมองดูสับสนไปหมด ประกอบกับหูเริ่มอื้อเนื่องจากเครื่องไต่ระดับสูงขึ้นผมชำเรืองดูเซฟกับเอกยังคงคุยกันเบา ๆบางจังหวะเอียงหัวไปคุยกันเพื่อไม่ให้เสียงรบกวนคนอื่นเราสามคนถึงเชียงใหม่ประมาณทุ่มครึ่ง โดยไอ้ยศขับแคมรี่สีทองมารับ“ไงมึง....เมื่อยปะ”“มึงมาถึงกี่โมง”“กูมาถึงตั้งแต่บ่ายแล้ว check in เปิดห้องเรียบร้อย ไงมึงสองคนหน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยนะ”ได้ยศหันไปถามเซฟกับเอก“ไปหาไรกินก่อนมั้ยแล้วค่อยเข้าโรงแรมทีเดียวเลย” ไอ้ยศเสนอ“ดีเหมือนกัน...”ผมขึ้นนั่งหน้าข้างไอ้ยศ และมันพาเราไปหาอะไรกินแถวถนนเส้นรอบเมืองระหว่างทางเซฟกับเอกนั่งคุยกันอยู่ข้างหลัง เรานั่งกินข้าวไปคุยกันไปผมสังเกตว่าเอกแอบมองผมเป็นระยะ ผมเข้าพักโดยนอนห้องเดียวกับไอ้ยศส่วนเซฟกับเอกนอนห้องเดียวกันผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จไอ้ยศชวนลงมาหากินเบียร์ข้าง ๆโรงแรมซึ่งเปิดเป็นลานเบียร์เล็ก ๆ ประมาณ 10 กว่าโต๊ะ เราสองคนจิบเบียร์สดไปไม่ถึงครึ่งเหยือกไอ้เซฟเสนอหน้าขึ้นมา“โหพี่ต๊ะลงมาไม่เห็นชวนเลย” “รู้ได้ไงว่าพวกกูอยู่ที่นี่”“มาต่างถิ่นแบบนี้.......มีหรือคนอย่างพี่ยศจะนอนกางพุงตากแอร์ในห้องเฉยๆ” เซฟพูดไปยกยิ้มที่มุมปากไป“ไอ้เหี้ยนี่ทำเป็นรู้ดี”“ผมไปหาพวกพี่ที่ห้องเห็นเงียบ ๆ เลยลองเดินมาดู”“แล้วรู้ได้ไงว่าอยู่ที่นี่”“แหมพี่...ทำยังกะที่นี่กับโรงแรมอยู่ไกลกันงั้นแหละตดไม่ทันหายเหม็นก็ถึงแล้ว...ใช่ปะว๊ะเอก” เอกยังคงเอาแต่พยักหน้า“ขอแก้วเพิ่มสองครับ” เซฟหันไปสั่งบริกรเรากินเบียร์ไปคุยกันอย่างสนุกสนาน หนักไปทางฟังไอ้ยศคุยโม้โดยเฉพาะเรื่องมันกับซินโดยมีไอ้เซฟคอยเบลกเป็นระยะ ส่วนผมได้แต่นั่งยิ้ม แต่สำหรับเอก จิบเบียร์ไปนั่งก้มหน้าบ้างหันไปทางดนตรี folksong ที่เล่นสด“ต๊ะ..มึงไม่ลองสักเพลงสองเพลงหรือว๊ะ...กูว่าเสียงมึงเพราะกว่าไอ้นักร้องข้างบนนะ”“มึงอย่าให้กูไปยุ่งกับเขาเลย....ให้กูร้องฟังแค่ในกลุ่มเราก็พอมั้ง”“พี่ต๊ะร้องเพลงเป็นหรือครับ” ไอ้เซฟหันมาถามผม“ไม่ใช่แค่ร้องเป็นโว้ย...อย่างไอ้ต๊ะนี่ต้องเรียกว่าร้องโคตรเพราะเลยล่ะ”“อยากฟัง อยากฟัง..เอาสักหน่อยนะพี่ต๊ะ...มึงอยากฟังมั้ยเอก” ไอ้เอกยังคงพยักหน้าเหมือนเดิม“เป็นห่าอะไรมึง....เอาแต่พยักหน้า เมื่อกี้ลงมายังคุยจ้ออยู่เลย”“เออ.......”“สงสัยอยู่กับคนแก่เลยคุยไม่สนุกมั้ง...ใช่มั้ยยศ” “เออ...ช่างแม่งเถอะว๊ะ....”หลังจากเบียร์เหยือกที่ 7 เพิ่งรินไปได้สองแก้วไอ้ยศกับได้เซฟเริ่มหมดสภาพ เพราะพี่เขยกับน้องเมียคู่นี้มันแข่งกันกินแข่งกันชนแก้ว แทบตลอดเวลา ส่วนผมกับเอกก็ได้แค่จิบ นาน ๆทีไอ้ยศก็บังคับให้หมดแก้ว“กูว่าพอแค่นี้มั้ยยศ...มึงเมามากแล้วนะ”“เอิก......เออ...กูเริ่มมึนๆ แล้วว่ะ” “กูว่ามึงไม่มึนแล้วล่ะ..น่าจะเมามากกว่างั้นพอแค่นี้เถอะ...พรุ่งนี้มึงต้องขับรถอีก...แล้วเราสองคนล่ะ”ผมหันไปถามไอ้เซฟ กับเอก“ผมเองก็อยากนอนเหมือนกันพี่....งั้นหมดเหยือกนี้แล้วกัน” ไอ้เซฟพูดอ้อแอ้เหมือนลิ้นไก่พันกันเราสี่คนพยายามดื่มจนหมดเหยือกที่ 7 ก็พากันเดินกลับโรงแรมไอ้ยศกับเซฟดูจะเมาหนักกว่าเพื่อน พอลุกขึ้นทั้งสองถึงกับเซถลา ผมรีบพยุงไอ้ยศส่วนเอกพยุงไอ้เซฟ พาเข้าโรงแรมแล้วแยกย้ายกันเข้าห้องผมวางไอ้ยศลงบนเตียง อย่าเรียกว่าวางเลย เรียกว่าโยนมากกว่าพอออกจากลิฟท์ได้มันก็ทิ้งตัวหมดสภาพ ต้องลากมันไปตามพื้นทางเดิน กว่าจะเปิดได้ต้องให้มันนอนกองหน้าห้องช่วงเปิดประตูพอเปิดประตูได้ก็แทบจะลากมันไปโยนลงเตียง ซึ่งมันแทบไม่รู้สึกตัว ผมเองพอตึง ๆ แต่พอออกแรงลากได้ยศมาจากร้านเหล้า แทบสร่างเมาเข้าไปอาบน้ำเพราะเหนียวตัวมาก ยิ่งตอนลากไอ้ยศมาเหงื่อท่วมตัวผมนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมายังไม่ทันได้ใส่กางเกงก็ได้ยินเสียงเคาะประตู“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”ผมเดินไปส่องตรงตาแมวเห็นเอกยืนก้มหน้านิ่งผมรีบเปิดประตูออกมาเพราะคิดว่าเซฟเป็นอะไร“มีไรเอก.........” เอกเงยหน้ามองผมนิ่ง“เออ.....พี่ต๊ะ....ขอเข้าไปได้มั้ย” ผมอ้าประตูกว้างเพื่อให้เอกได้เข้ามา“เซฟเป็นไงบ้าง” ผมถามหาเซฟก่อน เพราะเซฟเมามาก“หลับไปแล้วครับ.....เออ.....แล้วพี่ยศล่ะ”เอกพูดเสร็จก็หันไปมองไอ้ยศที่นอนหลับแบบหมดสภาพ พร้อมกับเสียงกรนที่สนั่นหวั่นไวมาเป็นช่วง ๆ “หมดสภาพเหมือนกัน...ช้างมาฉุดก็คงไม่ตื่น”“พี่ต๊ะทำไรอยู่ครับ”“เพิ่งอาบน้ำเสร็จ......เอกมีอะไรหรือเปล่า”ผมยังไม่หายสงสัยที่เอกมาหาผม เพราะเมื่อกลางวันแทบไม่คุยกับผมเลยได้แต่แอบชำเรือง“เออ.....เรื่องระหว่าง...เออ.....ผมกับพี่ต๊ะ”“อ๋อ.......ไม่ต้องห่วง...จะไม่มีใครรู้เรื่องระหว่างเราสองคนไม่ใช่แค่เพื่อนพี่หรือเซฟ...คนอื่นก็ไม่มีทางรู้...วางใจได้”เอกนั่งก้มหน้านิ่งบนโซฟา โดยที่ผมกำลังเดินไปหากางเกงบอลในกระเป๋ามาใส่นอนเอกเองก็อาบน้ำแล้ว ใส่ชุดนอนแบบขาสั้น สีฟ้าอ่อน ๆ นั่งหนีบขาลีบก้มหน้านิ่งผมแอบดูขณะที่กำลังจะใส่เสื้อ จู่ ๆ เอกก็เดินมากอดผมจากข้างหลังแน่น“พี่ต๊ะ......ผมคิดถึงพี่”ผมตกใจเสื้อหลุดมือ แล้วค่อย ๆ หันมา เอกกอดผมแน่นกว่าเก่าพร้อมกับมีน้ำอุ่น ๆ หยดลงที่ท้องผม“เอก...ใจเย็นก่อน...เงยหน้ามองพี่” เอกเงยหน้ามองผมหน้านองไปด้วยน้ำตา“ผมคิดถึงพี่.......ผมพยายามตามหาพี่มาตลอด”“ตามหาพี่...ตามหาทำไม........”“เออ......ผมอยากเจอพี่”“ก็เจอแล้วไง...พี่ยืนอยู่นี่” ความกังวลว่าเอกเป็นเด็กขายหายไปโดยสิ้นเชิงจากหัวผมเอกเหมือนรู้ว่าผมคิดอะไร “วันนั้นผมคิดทั้งคืนว่าทำยังไงจะได้เจอพี่อีก ผมนอนคิดทั้งคืนแต่ผมไม่มีเงินเลยตัดสินใจขอเงินพี่เพื่อไปซื้อตั๋วรถไฟกลับมาหาดใหญ่อีกครั้งแล้วไปรอพี่ที่สนามบิน เพราะพี่บอกไปประมาณ 5 วัน เลยไปรอพี่...เผื่อเจอพี่”“อ้าว............” ผมถึงกับอึ้ง“พี่กลับวันไหน”“อืม.......” ผมนึกอยู่สักครู่“พี่กลับวันศุกร์”“ผมเอาของมาส่งพ่อที่กรุงเทพเสร็จ แล้วนั่งรถไฟกลับไปหาดใหญ่อีกผมไปถึงวันเสาร์เช้า...คลาดกับพี่วันนึง...ว่าจะไปถามหาพี่ที่สนามบินก็ไม่รู้...เออ...ชื่อจริงพี่แล้วก็ไม่รู้ว่าพี่บินสายการบินไหน...เลยได้แต่นั่งรอตรงทางเข้าสนามบิน ผมอยู่หาดใหญ่คืนนึงก็กลับกรุงเทพ....ไม่คิดว่าจะมาเจอพี่ที่นี่”เอกพูดยาวเป็นหางว่าว ผมถึงกับอึ้งในความมานะของเอกที่ต้องการเจอผม“โถ.......เออ...แล้วทำไมเจอพี่ถึงไม่ทัก...ทำไมต้องหลบ”“ผมกลัว...เออ...ผมกลัวว่าพี่จะจำผมไม่ได้แล้วบอกไม่รู้จักผม...ผมอาย”“ทำไมจะจำไม่ได้”“ก็ผมเห็นพี่นิ่ง ๆ เลยไม่กล้าทัก”“ทำไมจะจำไม่ได้....พี่เห็นเอกหลบหลังเซฟพี่เลยคิดว่าเอกคงไม่อยากรู้จักพี่”“ผมตกใจ...เลยทำไรไม่ถูก...แต่พี่เองก็นิ่งเหมือนจำผมไม่ได้ เหมือนไม่รู้จักผม”“ทำไมจะจำไม่ได้....คืนนั้นพี่ยังจำได้ดี”“บ้า....พี่ต๊ะ...จำได้แต่เรื่องเดียวแหละ”ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกกมากครับ ขอบคุณครับ คิดตามผลงานเสมอครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนนะรอติดตามเสมอ ดีจังครับ จำได้แต่เรื่องเดียวเหมือนกัน ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ เค้าคิดถึง Phol_th ตอบกลับเมื่อ 2024-6-9 15:41
เค้าคิดถึง
{:1_1:}:'(:D orama ตอบกลับเมื่อ 2024-6-9 21:18
หลายอารมณ์จัง จึฃัดเลยครับ รอติดตามต่อนะครับ สุดยอด ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2