จุดจบของชีวิตในค่ายทหาร
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย onex99 เมื่อ 2024-5-21 21:14พลทหารโอ๊ค อายุ 20 ปีต้องเข้าประจำการตามกฎหมาย ในช่วงเวลาที่ประจำการเขาต้องเผชิญกับการกลั่นแกล้งและการทารุณกรรมจากทหารรุ่นพี่อย่างต่อเนื่องทนไม่ไหวกับความโหดร้ายที่ได้รับ เขาจึงตัดสินใจที่จะทำร้ายทหารรุ่นพี่เพื่อป้องกันตนเองแต่การกระทำนี้กลับถูกศาลทหารมองว่าเป็นความผิดร้ายแรง เขาถูกสั่งขังเป็นเวลา 3เดือน แม้จะถูกลงโทษ แต่พลทหารโอ๊ครู้สึกว่าไม่ได้รับความเป็นธรรมการหนีทหารจึงกลายเป็นทางเลือกสุดท้ายที่เขาตัดสินใจเลือก แต่การหลบหนีนั้นไม่สำเร็จเขาถูกนายสิบจับได้ในภายหลังและถูกพาไปยังหลังค่ายทหารที่ซึ่งเป็นคุกชั่วคราวเพื่อรอการลงโทษเสียงเหล็กกระทบกันดังก้องไปทั่วห้องขังขนาดเล็กพลทหารโอ๊คถูกล่ามโซ่ตรวนอย่างแน่นหนา มือทั้งสองข้างถูกใส่กุญแจมือไพล่หลังโซ่คล้องคอที่ล็อกกับลูกกรงเหล็ก ทำให้เขาไม่สามารถขยับตัวได้มากนักต้องนั่งอยู่ตลอดเวลา สภาพเปลือยกายทำให้เขารู้สึกถึงความอับอายและความเจ็บปวดในทุกๆการเคลื่อนไหวห้องขังนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นอับของความชื้นและคราบสกปรกที่เกาะติดอยู่ทุกมุมผนังเปื้อนด้วยคราบเลือดและรอยขีดเขียนที่บ่งบอกถึงความทุกข์ทรมานของผู้ที่เคยถูกขังอยู่ที่นี่แสงสลัวจากหลอดไฟเก่าที่กระพริบอยู่เป็นครั้งคราวทำให้บรรยากาศยิ่งน่ากลัวและอึดอัดเสียงน้ำหยดจากท่อเก่าดังเป็นจังหวะเดียวที่ทำลายความเงียบในห้องความหิวโหยและกระหายทำให้พลทหารโอ๊คอ่อนล้าลงเรื่อยๆริมฝีปากแห้งผากและท้องที่ร้องครวญครางเพิ่มความทรมานให้กับเขาพลทหารโอ๊ครู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ข้อเท้าจากการถูกโซ่รัดแน่นและความชาจากกุญแจมือที่รัดอยู่ตลอดเวลาความเหนื่อยล้าและความหิวโหยทำให้เขาอ่อนล้าลงทุกขณะร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและบาดแผลจากการถูกกระบองเหล็กถูกฟาดลงไปที่ร่างกายของเขาก่อนหน้านี้เขาพยายามขยับตัวเพื่อหาท่าที่สบายขึ้นแต่โซ่ที่คล้องคอทำให้เขาไม่สามารถขยับไปไหนได้มากนักทุกการเคลื่อนไหวทำให้โซ่กระทบกับลูกกรงเกิดเสียงดังขึ้น เขาพยายามหายใจลึกๆเพื่อสงบสติอารมณ์ แต่ความเจ็บปวดและความเหนื่อยล้าทำให้มันเป็นไปได้ยาก"ใครก็ได้ช่วยผมที"พลทหารโอ๊คพยายามร้องออกมาแต่เสียงของเขาแหบแห้งและอ่อนแรงเกินกว่าจะผ่านออกมาจากห้องขังไปถึงใครได้พลทหารโอ๊ครู้ดีว่าไม่มีใครมาช่วยเขาได้การพยายามร้องขอความช่วยเหลือเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์เขาต้องหาทางหลุดพ้นจากพันธนาการนี้ด้วยตัวเอง แต่ในสภาพที่เขาเป็นอยู่การจะหาทางออกดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยในขณะที่เขาพยายามหาหนทางหลบหนีหรือวิธีการผ่อนคลายความเจ็บปวดเสียงรองเท้าคอมแบทดังขึ้นในโถงทางเดิน นายสิบ 5 คน เปิดประตูเข้ามาในห้องขังขนาดเล็กสายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความโหดร้ายและไร้ความเมตตา พลทหารโอ๊คในสภาพที่ไม่สามารถหนีไปไหนได้"ยังไม่ยอมพูดอีกเหรอ"เสียงของนายสิบคนนั้นดังขึ้นมา ทำให้พลทหารโอ๊คต้องหันมามองด้วยสายตาอ่อนล้านายสิบเดินเข้ามาใกล้และยืนมองพลทหารโอ๊คที่นั่งอยู่ในสภาพอ่อนแรง"ผมบอกแล้วว่าผมไม่มีอะไรจะพูด"พลทหารโอ๊คพยายามตอบแต่เสียงของเขาแหบแห้งและเบามาก"วันนี้มึงจะได้รู้ว่าความเจ็บปวดที่แท้จริงเป็นยังไง"หนึ่งในนายสิบกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาพลทหารโอ๊คพยายามดิ้นรนพลางร้องอ้อนวอน "ได้โปรด... ปล่อยผมไปเถอะ ผมทำผิดไปแล้ว ผมขอโทษ!ผมจะไม่ทำอีก ได้โปรดหยุดเถอะ!"นายสิบอีกคนหนึ่งยิ้มเยาะ"ขอโทษเหรอ? สายไปแล้วไอ้เวร มึงต้องชดใช้กับสิ่งที่มึงทำไว้"พวกเขาเริ่มลงมือทรมานพลทหารโอ๊คในแบบที่เขาไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นพวกเขาใช้แส้หนังที่มีหนามแหลมฟาดลงไปที่ร่างของพลทหารโอ๊ค เสียงร้องโหยหวนของพลทหารโอ๊คดังก้องจนผนังห้องขังสะท้อนกลับมาแต่ไม่มีใครในค่ายได้ยินหรือสนใจ นายสิบอีกคนหนึ่งหยิบไฟแช็กขึ้นมาแล้วจุดไฟพวกเขาใช้ไฟลนอวัยวะเพศของพลทหารโอ๊คความเจ็บปวดที่ทนไม่ได้ทำให้เขากรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเขาแต่ไม่มีใครสนใจความทุกข์ทรมานที่เขากำลังเผชิญ"หยุดเถอะ!ผมเจ็บ! ได้โปรด หยุดเถอะ!" พลทหารโอ๊คร้องขอด้วยเสียงแหบแห้งและสั่นเครือ"หยุดเหรอ? ไม่มึงยังต้องเจออะไรอีกเยอะ"นายสิบคนหนึ่งพูดพร้อมกับหยิบเครื่องช็อตไฟฟ้าขึ้นมาพวกเขาใช้เครื่องช็อตไฟฟ้าช็อตอวัยวะเพศของพลทหารโอ๊คความเจ็บปวดจากกระแสไฟฟ้าทำให้เขาต้องกระตุกและกรีดร้องด้วยความทรมานทุกครั้งที่กระแสไฟฟ้าช็อตลงไปที่อวัยวะเพศของเขาความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะหมดสติ"ได้โปรด...หยุด... ผมไม่ไหวแล้ว..." พลทหารโอ๊คกระซิบด้วยเสียงแผ่วเบาแต่ไม่มีใครสนใจคำร้องขอของเขา
ห้องทรมานที่พลทหารโอ๊คถูกนำตัวไปนั้นมืดสลัวผนังเปื้อนด้วยคราบเลือดและรอยขีดเขียนที่บ่งบอกถึงความทุกข์ทรมานของผู้ที่เคยถูกขังอยู่ที่นี่กลิ่นเหม็นของเลือดและเนื้อไหม้แผ่ซ่านในอากาศเสียงรองเท้าคอมแบทกระทบพื้นคอนกรีตดังขึ้น ขณะที่นายสิบทั้ง 5คนย่างก้าวเข้ามาในห้องทรมาน พลทหารโอ๊คถูกมัดอยู่บนโต๊ะเหล็กเย็นเฉียบร่างกายสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวพลทหารโอ๊ค: "ได้โปรด...ปล่อยผมไปเถอะ ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำอีก ได้โปรด..."นายสิบ 1: "ขอโทษตอนนี้มันสายไปแล้วพลทหารโอ๊ค มึงต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไป"นายสิบทำให้อวัยวะเพศของพลทหารโอ๊คแข็งตัวเพื่อเล่นเกมหากเขาน้ำแตก เขาจะต้องเสียอวัยวะเพศของตนเองนายสิบ 4: "มึงรู้ไหมว่าเกมนี้คืออะไร? ถ้ามึงสำเร็จความใคร่มึงจะต้องเสียอวัยวะเพศของมึง!"พลทหารโอ๊คพยายามดิ้นรนและขอร้องแต่ไม่เป็นผลเมื่อเขาไม่สามารถทนความเสียวและน้ำแตก นายสิบคนหนึ่งหยิบมีดเล่มเล็กและตัดอวัยวะเพศของเขาออกเลือดไหลทะลักออกมา ขณะที่เขาร้องด้วยความเจ็บปวดและความอับอายนายสิบ 5: "นี่คือสิ่งที่มึงสมควรได้รับพลทหารโอ๊ค!"อวัยวะเพศของเขาถูกโยนเข้าไปในเครื่องปั่นเนื้อขณะที่นายสิบทั้งหมดหัวเราะเยาะพลทหารโอ๊คมองดูเนื้อของตนเองถูกปั่นจนเป็นชิ้นเล็กๆ ด้วยความสยองพลทหารโอ๊คถูกจับมัดมือมัดเท้าและปิดปากเขาถูกลากไปยังหลุมที่ขุดไว้แล้วในป่าหลังค่ายทหาร พลทหารโอ๊ค: "ได้โปรด...ปล่อยผมไปเถอะ! ผมสำนึกผิดแล้ว! ได้โปรด!"นายสิบ 1:"สายไปแล้วพลทหารโอ๊ค มึงต้องชดใช้"พลทหารโอ๊คถูกโยนลงไปในหลุมขณะที่เขาดิ้นรนและร้องขอความเมตตานายสิบทั้งห้าคนใช้พลั่วโกยดินกลบเขาทั้งเป็นเสียงหายใจเฮือกสุดท้ายของพลทหารโอ๊คดังขึ้นก่อนที่เขาจะถูกฝังจมอยู่ใต้ดินอย่างถาวร
ในขณะเดียวกันเพื่อนสนิทของพลทหารโอ๊คที่ถูกจับมาในภายหลังถูกพาตัวมายังคุกหลังค่ายเพื่อดูพลทหารโอ๊คถูกทรมานนายสิบทำเช่นนี้เพื่อสร้างความหวาดกลัวและความสิ้นหวังให้กับเหยื่อรายต่อไปเขาได้เห็นเพื่อนสนิทของเขาถูกทรมานอย่างโหดร้ายก่อนจะถูกทิ้งลงหลุมเพื่อนพลทหาร: "ได้โปรดปล่อยเราไปเถอะ เราไม่ได้ทำอะไรผิด!"นายสิบ 2:"มึงคิดว่ามึงจะหนีรอดจากการกระทำที่พวกมึงทำได้งั้นเหรอ?"นายสิบ 3:"นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนที่หักหลังและหนีทหาร!"เพื่อนพลทหารถูกบังคับให้ดูการทรมานและการฝังพลทหารโอ๊คทั้งเป็นเขาสั่นเทาด้วยความกลัว น้ำตาไหลอาบแก้มขณะที่เขาถูกลากออกไปยังหลุมฝังศพข้างๆ การฝังทั้งเป็นด้วยการโบกปูนเมื่อถึงเวลาของเขาเพื่อนพลทหารถูกจับมัดมือมัดเท้าและปิดปาก เขาถูกโยนลงไปในหลุมข้างๆหลุมของพลทหารโอ๊ค แต่ครั้งนี้ พวกนายสิบไม่ได้ใช้ดินกลบแต่ใช้ปูนซีเมนต์ที่เตรียมไว้อยู่แล้วเทลงไปในหลุมนายสิบ 4:"มึงจะได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนนี้ตลอดกาล!"เพื่อนพลทหาร:(เสียงอู้อี้จากการถูกปิดปาก) "อื้อออ... ได้โปรด... ปล่อย...!"นายสิบทั้งห้าคนยืนมองหลุมที่ค่อยๆถูกเติมเต็มด้วยปูนซีเมนต์จนกระทั่งไม่มีเสียงใดๆ อีก เพื่อนพลทหารค่อยๆขาดอากาศหายใจและตายในที่สุด ความเงียบงันเข้าครอบงำบรรยากาศที่เคยเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องและการเยาะเย้ยพลทหารโอ๊คและเพื่อนสนิทของเขาถูกฝังเป็นเพียงความทรงจำอันโหดร้ายในป่าหลังค่ายทหารไม่มีใครรู้ว่าเขาต้องเผชิญกับอะไรบ้างในช่วงชีวิตสุดท้ายของเขานอกจากนายสิบทั้งห้าคนที่ยืนมองหลุมศพอย่างเลือดเย็น
สนุกมากครับ ขอบคุณครับ น่ากลัวจังครับ ขอบคุณครับ เสียวสะท้านเลย ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากๆครับ โหดมากๆ ชอบ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]