เด็กหอ ตอนที่ 16 tag
หลังจากที่เต้อร์ได้ล่ำลาแทน ขอให้อยู่ห่าง ๆ เขาไว้ เขาก็กลับมาอยู่ใต้อาณัติของนทีต่อ ในใจครุ่นคิดแต่ว่าจะหาทางออกยังไง จะเป็นอิสระจากนที จะขอความเห็นใจจากคนที่เขาคิดว่าเป็นเพื่อนมาตลอดคนนี้ยังไง เขาพยามคิดหาเหตุผลว่าเขาทำอะไรผิดถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เป็นเพราะเขาหล่อ เขามีสเน่ห์แค่นี้น่ะหรอ? ทั้ง ๆ ที่เขาไม่เคยคิดจะทำร้ายใครเลยด้วยซ้ำ แต่แล้วเรื่องเลวร้ายก็ยังเกิดกับเขาหนักกว่าเดิม เมื่อในเย็นวันต่อมาหลังเลิกเรียน แทนที่เขาจะได้ไปเตรียมซ้อมฟุตบอลเพื่องานกีฬาสีกับเพื่อนในสาขา แต่เต้อร์ต้องเดินทางกับนทีไปที่โรงแรมแห่งหนึ่งในเขตอำเภอเมือง เมื่อเข้าห้องไปเต้อร์ก็ถูกนทีจับแก้ผ้าจนหมดจดอีกครั้ง แล้วถูกจับมัดกับเก้าอี้ในห้องน้ำ ร่างกายกำยำเปลือยเปล่าโชว์คนข้างหน้า ควยลำเขื่องนอนนิ่งสงบอยู่ เขายังไม่รู้เลยว่านทีจะทำอะไร เขาถามนทีไปแต่ก็ไม่ตอบ “ยังจำได้ใช่มั้ยที่กูห้ามไม่ให้มึงพ่นน้ำว่าวมึงออกก่อนกูจะอนุญาต?” นทีถาม เต้อร์ได้แต่พยักหน้า “มึงต้องหักห้ามใจมึงเอาไว้ เหมือนที่กูกำลังหักห้ามใจตัวเองอยู่“ นทีจ้องมองควยลำเขื่องนั้นเหมือนมันกำลังเชื้อเชิญและร้องเรียกเขาอยู่ เขาอยากจะก้มลงไปอมไปดูดใจจะขาด แล้วนทีก็เอามือข้างนึงประคองช้อนท่อนลำนั้นขึ้นช้า ๆ แล้วอีกข้างก็จับมีดโกนมาโกนขนออก ”น.. นที มึงจะทำอะไร..“ นทีไม่ตอบ ก้มหน้าก้มตาโกนขนหมอยเต้อร์ออกจนเกลี้ยงเกลา แล้วทันใดนั้นเองก็มีเสียงคนมาเคาะประตู “อ้า มาพอดีเลย..” นทีพึมพำกับตัวเอง แล้วก็ลุกขึ้นไปเปิดประตู นทีเดินกลับเข้ามาพร้อมแขกที่เหมือนจะได้รับเชิญจากนที เขาเป็นผู้ชายที่ดูออกได้เลยว่าเป็นเกย์เก้ง มาพร้อมกับกระเป๋าอุปกรณ์อะไรสักอย่าง “ว้าย! เริ่ดเกินไปมั้ยน้อง?” เขาคนนั้นพูดกับนทีเมื่อเห็นเต้อร์ล่อนจ้อนโชว์หุ่นเซ็กซี่ถูกมัดกับเก้าอี้อยู่ “ของ ๆ ผมครับ อย่าแตะต้องเกินที่ผมบอก ไม่งั้นไม่ได้ค่าจ้าง” นทีพูดด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย “นที.. นี่ใครอะ? เขามาทำไม” เต้อร์ถาม “พี่เป็นช่างสักน่ะ จะมาสักลายให้น้องสวย ๆ เพราะฉะนั้นอยู่นิ่ง ๆ ละกัน อย่าดิ้น เดี๋ยวมันจะเสีย” “เห้ย! ก็เหี้ยแล้ว สักอะไร!? ไม่เอา!!” เต้อร์หันไปมองนทีเพื่อจะอ้อนวอน “กูจะสักชื่อกูบนชานหมอยมึง เพราะมึงเป็นของกู เวลาควยมึงโดนอมก็จะเห็นชื่อกูกำกับอยู่ เพราะควยมึงเป็นของกู เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วง พอหมอยมึงขึ้นก็ไม่มีใครเห็นแล้ว”…………………………………………………………. ทุกคนย้ายออกมาเตรียมงานสักข้างนอกห้องน้ำ หลังจากโกนขนลับของเต้อร์จนเกลี้ยงเกลาแล้ว เต้อร์ต้องพยามทำใจยอมรับระหว่างที่ต้องปล่อยให้ช่างสักเริ่มทำงาน เพราะเขาไม่อาจขัดขืนนทีได้ ไม่ว่าเขาจะเรียกร้องขอความเห็นใจเท่าไหร่ก็ตาม ความเจ็บปวดเริ่มวิ่งเข้าสู่ผิวหนัง ร่างกายเปลือยเปล่าโชว์คนแปลกหน้า เต้อร์กัดฟันเกร็งตัวเกร็งหน้ารับความเจ็บปวดนี้ ควยที่ไม่ได้ถูกสัมผัสมาสองวัน จากที่นอนสงบ ๆ อยู่ มันก็ค่อย ๆ ลุกขึ้น “อื้อหือ ใจเย็น ๆ สิน้อง อย่ารบกวนสมาธิพี่สิ” พี่ช่างสักพยามตั้งใจทำงาน แต่ท่อนควยที่อยู่ตรงหน้ามันช่างยั่วยวนเขาซะเหลือเกิน อย่างน้อย ๆ มันก็พยามดึงดูดสายตาให้ชวนมองอยู่ตลอด “เต้อร์ มึงใจเย็น ๆ” นทีลูบหัวเต้อร์ เป็นกังวลว่าเต้อร์จะแตกก่อนเวลาอันควร แต่ก็ต้องยอมรับว่าเต้อร์กำลังต่อสู้อดทนต่อความเงี่ยนของตัวเองอย่างหนักระดับนึง ด้วยยาสมุนไพรหมามุ่ยที่เขาให้เต้อร์กิน มันทำให้เต้อร์รู้สึกเงี่ยนมากขึ้น “เดี๋ยวกูไปฉี่นะ แปบนึง” สักพักพอนทีเข้าห้องน้ำไป จู่ ๆ น้ำเงี่ยนใส ๆ ก็เริ่มเยิ้มออกมาจากรูควยของเต้อร์ “อีเหี้ยน้องงงง..” พี่ช่างสักอุทานเบา ๆ มองดูหุ่นดูหน้าเต้อร์อีกครั้ง “เกินไปแล้ว พี่ทนไม่ไหวแล้ว” ทันใดนั้นก็ก้มลงไปอมดูดหัวเห็ดกินน้ำเมือกใสของเต้อร์ทันที “โอ๊ยยซี้ดด.. พี่” หน้าเต้อร์บิดเบี้ยวด้วยความเสียว เขารู้สึกได้เลยว่าเขากำลังหลั่งน้ำเมือกใสออกมาอีก “อื้มมม.. อร่อยมากเลย” “อย่าพี่.. อืมม.. เดี๋ยวก็ซวยกันหมดหรอก..” เต้อร์พูดด้วยเสียงที่เบาที่สุด เขาพยามเบี่ยงตัวหนี แต่ก็ทำไม่ได้เพราะถูกมัด แต่ในไม่ช้า เสียงประตูห้องน้ำที่กำลังจะเปิดออกก็มาช่วยหยุดทุกอย่างเอาไว้ พี่ช่างสักรีบผละตัวออกแล้วรีบเอาผ้ามาเช็ดหัวควยให้แห้ง แต่น้ำเมือกใสเจ้ากรรมนั้นยังไหลออกมาเรื่อย ๆ “เต้อร์ มึงหลั่งออกเยอะขนาดนี้ไม่ได้นะ” นทีบอก “จะให้กูทำไงล่ะ.. กูห้ามมันไม่ได้” เต้อร์ตอบด้วยเสียงที่อ่อนเพลีย นทีส่ายหน้าและถอนหายใจ เขาไปเอาแท่งอัดรูควยอันเล็ก ๆ มา “กูไม่อยากทำแบบนี้นะ มันอันตรายกับมึง แต่ว่ามันจำเป็น” ว่าแล้วนทีก็ค่อย ๆ บรรจงสอดแท่งเข้าไปในรูฉี่ของเต้อร์ เกลียวคลื่นของมันทำให้เต้อร์รู้สึกเสียวซ่านไปหมด พอใส่เข้าไปทั้งหมดแล้ว เต้อร์รู้สึกอึดอัดที่รู แต่ทว่ากลับยิ่งเงี่ยนขึ้นอย่างบอกไม่ถูก และในสภาพแบบนี้ งานสลักชื่อของนทีก็จะสามารถลุล่วงได้โดยที่เต้อร์ไม่สูญเสียน้ำเชื้อไปสักส่วนขอบคุณนะครับ สนุกมากครับ สนุุกดี อัพไวๆครับ ข อ บ คุ ณ ค รั บ ข อ บ คุ ณ ค รั บ ขอบคุณครับ เสียวมากครับ
หน้า:
[1]