พ่อลูกคู่เกย์ ตอนที่ 6 หลุมอากาศ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2024-8-4 22:00เช้าวันรุ่งขึ้น พ่อพลขับรถมาส่งพ่อตั๋งที่ขนส่งด้วยความจำใจแต่เพื่อความสัมพันธ์ที่ดี
ของพ่อกับพ่อ พ่อพลจึงยอม...
"คุณแน่ใจนะว่าอยู่คนเดียวได้"
"อืม อยู่ได้ไม่ต้องห่วง ขับรถกลับค่ายดีดีหละ"
พ่อตั๋งขึ้นรถตู้กลับเข้ากรุงเทพ ...ไอ้ไบร์ทไอ้ลูกเวรสร้างเรื่องจนได้ แล้วนี้มันไปมีซัมติง
กันเมื่อไหร่ ดูท่ามันก็รักเจ้าตั้มมากนี่ ขนาดรุมเย็ดยังให้ไอ้พวกนั้นใช้ดิลโด้ แต่ไม่รู้อ่ะ
ถ้ากระทบมาถึงพ่อ มึงได้เป็นรับเเบบถาวรแน่... พ่อพลบ่นไปด้วยขับรถไปด้วยตายแน่
พี่หมอเอ๋ยงานนี้
ตัดฉากมาที่ประเทศเดอมอว์
เช้านี้ตั้มตื่นมาพร้อมกับร่างกายที่เปลือยเปล่าและเห็นพี่หมอนอนหลับอยู่ เขาจึงค่อยๆ
ลุกจากเตียงเดินไปหยิบเสื้อคลุมและผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำและทำภารกิจส่วนตัวจนเสร็จ
"ตื่นไวจังครับตั้ม นี่อาบน้ำแล้วเหรอ"
"ครับ เดี๋ยวตั้มเตรียมชุดเครื่องแบบไว้ให้นะครับ ชุดภาคสนามไหม"
"ชุดเครื่องแบบทหารเต็มยศครับ"
...เอ๊ ไหนว่ามาช่วยงานภาคสนาม ทำไมต้องใส่เต็มยศ เราดิในฐานะผู้ติดตามและตรวจ
การที่ต้องใส่... ตั้มตั้งคำถามไว้กับตัวเอง เมื่อเขาแต่ตัวเสร็จก็เพิ่งสังเกตได้ว่าตรงคอมีรอย
ดูด ...เชี้ย นี่คงต้องการประกาศสินะว่าผมเป็นของพี่... ตั้มพยายามทำให้รอยดูดนั้นจาง
แต่ยิ่งทำก็ยิ่งแดงขึ้นเขาจึงพยายามตั้งปกเสื้อให้ตั้งตรงเพื่อพรางสายตาซึ่งงมันก็พอช่วยได้
หากไม่สังเกต
เมื่อทั้งคู่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็ออกมาที่ห้องจัดงานเสวนาทางการฑูตทหารระหว่างประเทศ
ผู้พันกริบจึงเดินมาที่หมอไบร์ทและพูดขึ้นว่า....
"คุณแต่งเต็มยศนี่ก็หล่อ เหมือนกันนะครับ อุ๊ย...น้องตั้มอยู่ด้วย ขอโทษชุดผู้กองเขาบด
บังพี่เลยนึกว่าสิบตรีตรวจการมาตรวจงานหนะครับ"
"ผู้พัน ท่านไม่ควรพูดจาแบบนี้กับคนของผมนะครับ"
"แหม ผมก็แค่หยอก ใช่ไหมครับหมู่ตั้ม"
"ใช่ครับ ผู้พันออกจะเป็นลูกผู้ดีมีตระกูล มีการศึกษา คงไม่ทำตัวปากหมาเห่าหอนไปทั่ว
จริงไหมครับ"
เจอดอกนี้ไปผู้พันถึงกับไปไม่ถูก จึงหาเรื่องแยกตัวหมอไบร์ทออกจากตั้มด้วยการอ้างว่าแพ้
อากาศจึงขอให้มีหมอคอยติดตามดูแล ซึ่งพี่หมอก็ต้องยอมเหมือนกับว่าโดนขู่อะไรสักอย่าง
ผู้พันกริบพาหมอไบร์ทออกมาที่โซนลับตาซึ่งเป็นที่รู้กันว่าผู้พันกริบต้องการแกล้งให้ตั้มขึ้น
กล่าวสุนทรพจน์เพื่อฉีกหน้าโดนไม่คำนึงเลยว่านั่นคือหน้าตาของประเทศและงานของ
กองทัพอากาศที่อาจพังลงได้
"กริบ คุณออกมาที่นี่ทำไม คุณต้องขึ้นกล่าวสุนทรพจน์ไม่ใช่หรือ"
หมอไบร์ทพูดขึ้นและผลักตัวผู้พันกริบออกในขณะที่ผู้พันจู่โจมเข้ามาซุกไซร้ ...
"แหม อีกตั้งนานกว่าจะถึงคิวประเทศเรา หมอช่วยฉีดยาแก้แพ้แก้คันให้ผมทีสิ"
"นี่มันเอ้าดอเลยนะ"
"ลับโซนหน่า ผมจ่ายเงินไปแล้วไม่มีใครมาขัด หรืออยากให้เรื่องการทุจริตจัดซื้อเครื่องมือ
แพทย์ของโรงพยาบาลค่ายทหารหลุดออกไปดี"
"ไอ้กริบ มึงจะหักหลังกูเหรอ"
"จุ๊ ๆ ๆ พูดกับเมียดีดีสิ มาสนุกกันดีกว่า เรื่องกล่าวให้ผู้ตรวจการทำแทน"
"แต่คุณก็รู้ว่าตั้มมียศแค่สิบตรี จะขึ้นพูดในงานระดับผู้พันได้อย่างไร"
"เลิกสนใจมันได้เเล้ว มาทำหน้าาที่ผัวให้ผมดีกว่าก่อนที่เรื่องของคุณจะแดงขึ้น"
เมื่อมีมีทางเลือกเพราะความลับถูกกำเอาไว้ หมอไไบร์ทจึงจัดหนักให้ผู้พันกริบแบบที่ว่า
"โอ๊วววว โอ๊ยยยยย หมอไบร์ทครับเบาๆครับหมอโอ๊ยยยย"
"ชอบไม่่ใช่เหรอ อยากได้กูเป็นผัวนักก็ต้องทนกูได้สิ ..."
"โอ๊ยยย โอ๊ยยยพี่หมอครับพี่หมอ"
"อย่าตอแหลเรียกพี่หมอ คนเดียวที่เรียกคือหมู่ตั้มเท่านั้น จำไว้ อีเมียน้อย"
ในขณะที่ทั้งคู่ระบายอาการกำหนัดและความแค้นอยู่นั้น คนของพภก็แอบมาเจอช็อตเด็ด
และได้หลักฐานชิ้นใหม่โดยที่ทั้งคู่ไม่รู้ตัวเลยว่านอกจากคนของภพแล้วนั้นในนี้ยังมีกล้องที่
แอบถ่ายพวกดาราหรือคนมีชื่อเสียงที่มาปลดปล่อยควาามเงี่ยนลงขายในกลุ่มมืดอีกด้วย
เฮ้อ... จบแน่พี่หมอ
ในขณะที่จะถึงเวลาของประเทศเราในการขึ้นกล่าวสุนทรพจน์ ....
"นี่มีใครเห็นผู้พันกริบไหม หมอไบร์ทก็หายไปอีก"
ท่านนายพลกองทัพอากาศพูดขึ้น ตั้มจึงตอบไปว่า....
"สงสัยจะตกหลุมอากาสกันอยู่มั้งครับท่าน"
"หือ อะไรของพวกคุณ และนี่ยังไงจะได้เวลาแล้วนะ"
"เป็นอย่างไรครับท่านพร้อมไหมครับ"
พิภพเดินเข้ามาถามเพราะใกล้ถึงเวลา ตั้มจึงแจ้งไปว่า...
"ผู้พันกริบไม่อยู่ครับ สคริปต่างๆก็อยู่ที่ผู้พันทั้งหมด คุณพอจะขึ้นแทนได้ไหม"
"ไม่ได้ครับ ผมไม่ได้มาในนามทหาร แล้วไม่มีคนอื่นที่จะขึ้นพูดเลยหรือครับ"
นายทหารอากาศชั้นผู้น้อยเลยกระซิบว่า....
"ไม่มีครับ งานนี้ต้องการโชว์ผลงานของลูกนายพล(ผู้พันกริบ)เท่านั้น"
"เฮ้ย แบบนี้ก็แย่ดิ งานฑูตทหารนะ"
ในขณะที่ชุลมุนกับการตามตัวผู้พันกริบและหมอไบร์ท เวลาก็ใกล้เข้ามาภพจึงตัดสินใจ
ผลักตัวของตั้มออกไป ทหารอากาสทั้งหมดฝากความหวังไว้ที่ตั้มในฐานะคนของกระทรวง
ที่พอจะกู้หน้าให้ได้ และเเล้วตั้มก็ทำหน้าทีนั้นออกมาได้ดีโดยถือเป็นผลงานของ 4 เหล่า
ทัพสำคัญของประเทศ ซึ่งเขาจะเอาเป็นผลงานของกองทัพบกก็ได้แต่เขาก็ไม่ทำทุกคน
ต่างลุกขึ้นปรบมือให้กับทหารยศชั้นประทวนแต่มีคความสามารถได้ดีกว่าลุกนายพลเสียอีก
สื่อต่างชาติขอสัมภาษณ์ต่อถึงความสัมพันธ์ระหว่างฝ่ายค้านกับรัฐบาลและกระทรวงกลาโหม
สื่อ: คุณคิดอย่างไรกับการที่ฝ่ายค้านจะเสนอแก้ไขบางมาตราที่กระทบต่อคว่ามมั่นคงและ
กองทัพ
ตั้ม: อันนั้นเป็นหน้าที่ทางนิติบัญญัติที่จะตัดสินโดยผ่านความเห็นชอบ ส่วนจะกระทบหรือ
ไม่ก็ขึ้นอยู่ที่เจตนาของการเสนอแก้ไข หน้าที่ของทหารคือปกปักรักษาแผ่นดินไม่ใช่
การเข้ามาแทรกแทรงการบริหารราชการแผ่นดินที่เป็นงานของรัฐบาล
สื่อ:คุณพิภพ หากเก้าอี้นายกรัฐมนตรีเป็นของคุณ คุณคิดว่าคุณจะร่วมงานกับ
กลาโหมได้หรือไม่
พิภพ: ได้สิครับ เพราะทหารชั้นผู้น้อยเขาก็ต้องการสิ่งที่เรียกว่าสวัสดีการดีดี ต้องการ
ให้ทหารเป็นอาชีพที่คนอยากทำไม่ใช่กลัวที่จะมาเป็นทหาร
สื่อ: นั้นคุณสองคนแสดงให้พวกเราเห็นได้ไหมว่าทหารและฝ่ายค้านสามารถร่วมงาน
กันได้ พิภพจึงยื่นมือไปเพื่อขอจับมือกับตั้ม หมู่ตั้มจึงยื่นมือไปจับด้วยความเต็มใจและ
ก็รับรู้ได้ว่าพิภพคิดอะไรกับเขาอยู่ จังหวะนั้นหมอไบร์ทก็เข้ามาเห็นพิภพกับหมู่ตั้ม
จับมือกันพอดี หมอไบร์ทรุกเข้าไปในงานแต่ก็.....
"คุณจะทำอะไร"
ผู้พันกริบดึงแขนหมอไบร์ทเอาไว้ หมอไบร์ทจึงพูดขึ้นว่า...
"มันจับมือคนของผม"
"ก็คนของคุณให้สัมภาษณ์แบบนั้นก็ต้องสร้างความมั่นใจให้นานาชาติเห็นก็ถูกแล้วไง"
"ไอ้พิภพ มึงไม่รอดแน่"
หมอไบร์ทเดินออกจากที่แห่งนั้นเพื่อไปรอที่ห้องพัก โดยเขาไม่รู้เลยว่าทุกคนต้องไปทาน
เลี้ยงร่วมกัน หมอไบร์ทคิดว่าตั้มไปนอนกับพิภพแบบที่เขากับกริบทำกัน พี่หมอจึงดื่ม
เหล้าเข้าไปและเมาแบบเต็มที่จนเมื่อตั้มกลับมาถึงห้อง
ตุบ....หมอไบร์ทชกเข้าที่ท้องของตั้ม
"ไง ชอบมันมากไง ให้มันกี่รอบหละถึงมาป่านนี้"
ตั้มพูดอะไรไม่ออกนอกจากจุกอยู่
"พี่เป็นบ้าไรเนี่ย พี่กินเหล้าเหรอ"
"เออ กูกินเหล้า และดูก็จะกินมึงต่อด้วย มานี่ร่านนักใช่ไหม"
"อย่านะพี่ไบร์ท พี่จะทำไรผม พี่ไบร์ทอย่า..."
หมอไบร์ทจับตั้มถอดเครื่องแบบและฉีกเสื้อซับในออกและก็ปลุกปล้ำอย่างไม่ปราณี ด้วย
ความที่คิดว่าตั้มให้ภพเอามาแล้ว แต่ที่จริงตั้มไม่ได้นั่งร่วมโต๊ะกับพิภพเลยตั้มนั่งอยู่กับโต๊ะ
ของกองทัพอากาศโอ๊ววว งานนี้ความสัมพันธ์ของตั้มและหมอจะพังไหมเนี่ยหลายคดีจัง
"พี่หมอ ปล่อย ปล่อยผมได้โปรด"
"ไม่ ทำไม ไปอ้อนมันแบบนี้มาไง คงชอบสินะอ้อนๆแบบนี้"
พี่หมอไบร์ทหยิบบเข็มฉีดยาที่ผสมยากระตุ้นเอาไว้
"พี่หมอ พี่จะทำไรอย่า อย่าไม่เอาผมไไม่เล่นยา"
"ก็ในเมื่อมึงไม่มีแค่กูมึงก็ต้องโดนแบบนี้แหละ"
"ผมไม่ได้ร่วมโต๊ะกับเขา ผมอยู่กับกองทัพตลอด"
"กุไม่เชื่อ"
ตั้มพยายามคุมสติและลุกวิ่งหนี แต่ก็สู้แรงหมอไม่ได้หมอดึงแขนและเหยียบตัวให้ตั้มนอน
กับพื้นราวกับว่าทหารเกณฑ์โดนทำโทษ จนในที่สุดพี่หมอก็ฉีดสารนั้นเข้าเส้นเลือดตั้ม
และฉีดยาชาเข้าที่ก้นของตั้มด้วยความเมาเขาจึงไม่ดูว่าก้นของตั้มยังไม่โดนใครทำอะไรมา
ทั้งนั้นต่างจากควยหมอที่คล้ำแดงกล่ำแบบพึ่งเสร็จศึกมา ตอนนี้ตั้มเริ่มคุมตัวเองไม่อยู่
เขานอนรองรับอารมย์ให้พี่หมอแบบไม่รู้ว่าตัวเองนั้นร่านแค่ไหน
"โอ๊ววว โอ๊ววว พี่หมอครับ ผมเสียวเหลือเกินโอ๊วววว โอ๊ววว"
"ดี มึงชอบใช่ไหม"
"ครับพี่หมอโอ๊ยยย โอ๊ยยยย ควยพี่หมอสุดยอดเลยครับโอ๊ยยย"
"อ้าปาก"
พี่หมอจับตั้มบีบปากแล้วกรอกเหล้าลงไปจนตั้มเกินการหลอนยา
"อย่าา อย่าเข้ามา อย่า"
ตั้มหลอนจนคิดว่าหมอคือโจรเขาถีบหมอและหยิบกางเกงบ็อกเซอร์และไม่ได้ใส่เกงใน
เขาวิ่งหนีออกมาจากห้อง หมอไบร์ทได้สติจึงวิ่งตามไป หมอยิ่งตามตั้มยิ่งหนีเพราะว่า
ประสาทเขาสั่งการให้คิดว่าหมอคือคนร้าย
"อย่าเข้ามานะ อย่า ออกไป"
"อย่าตั้ม ใจเย็นเย็น"
หมอเกลี่ยกล่อมแต่ก็ไม่ได้ผลเพราะตอนนี้ตั้มหนี้ขึ้นไปที่ชั้นดาดฟ้าพร้อมกระโดดหนี
ทุกคต่างแตกตื่นกับเรื่องนี้
"เกิดอะไรขึ้น ทำไมหมู่ตั้มถึงเป็นแบบนั้น"
ภพเอ่ยถามแพทย์ส่วนตัว จึงรู้ว่า...
"หมู่น่าจะโดนสารเสพติดที่ทำให้หลอน พวกหมอไบร์ทมักมียาพวกนี้ไว้ใช้ยาจะส่ง
ผลร้ายหากได้รับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ครับ"
"เฮ้ย อย่าบอกนะว่าเขาหึงผมจนไปลงกับหมู่ ไอ้บ้าเอ๊ย"
"เอาไงดีครับนักข่าวรู้เรื่องแล้วทางกองทัพเดือดร้อนแน่"
พิภพจึงหันไปพูดกับหมอส่วนตัวว่า...
"ให้เลขาผมเอาเงินไปปิดข่าวแล้วคุณเตรียมยาแก้ไม่ต้องไปโรงบาล เงินปิดนักข่าวน่า
จะพอแต่ถ้าไปโรงบาลเป็นเรื่องแน่ ท่านนายพลพาตัวผู้กองไบร์ทออกมาก่อนดีกว่าครับ"
"ได้ตกลงตามนั้น กลับประเทศคงต้องสอบกันยาว ผู้กอง ผู้กองไบร์ท ถอยออกมา"
"ไม่ นี่แฟนผมนะท่าน"
"คุณถอยออกมาก่อน อย่าให้มันเลวร้ายไปมากกว่านี้"
"ตั้ม ตั้ม นี่ผมไง คุณจำผมไม่ได้หรือ"
"ไม่ ไม่ คุณเป็นใคร อยากได้ไรเอาไปเลย ผมกลัวแล้วอย่าทำผม"
"ตั้ม คุณมีสติสิ ผมไบร์ทไง"
"ไบร์ท พี่หมอ ไม่ไม่จริงพี่หมอเขารักผมเขาไม่คิดทำร้ายผม คุณเป็นใครออกไปไม่งั้น
ผมโดด"
"อย่า..."
ตั้มหันหน้าพร้อมกระโดดดาดฟ้า แต่แล้วก็.....
พิภพเข้ามาดึงตัวตั้มไว้ได้ทันแบบฉิวเฉียด ทั้งคู่กอดกันกลิ้งเข้ามาด้านในยิ่งทำให้หมอไบร์ท
เจ็บหนักกว่าเดิมเป็นเท่าทวีคูณ
"ผมทราบนะว่าพ่อคุณเป็นนายพล แต่ตอนนี้ผมอยู่ในฐานะแม่ทัพผมขอกักบริเวณคุณ
จนกว่าจะเดินทางกลับ และให้ทางคุณพิภพเคลียร์ทางเรื่องนี้กลับถึงประเทสผมจะเบิกงบ
คืนให้"
"ไม่เป็นไร ผมทำเพราะช่วย ผมขอเอาตัวหมู่คนนี้ไปให้หมอของผมดูแล"
"ไม่ได้ "
"หยุด หมอไบร์ท คุณไม่มีสิทธิ์ค้าน ฝากด้วยคุณพิภพหากคุณจะบินกลับไทยผมอนุญาต
ให้พาหมู่ตั้มกลับได้"
ในความใจดีของนายพลเกริกก็แฝงไปด้วยผลประโยชน์ของลูกตัวเองที่จะได้อยู่กับหมอไบร์ท
มากขึ้น แต่ดูเหมือนหมอไบร์ทจะรู้ตัวแล้วว่าทั้งหมดนี้คือแผนการของกริบที่ต้องการให้
เขานั้นทำร้ายตั้มจนตั้มลืมเรื่องราวระหว่างเขากับหมอไปชั่วขขณะโอ๊ววว หมอไบร์ทครับ
ตายแน่งานนี้
ที่ห้องพักของพิภพ หัวหน้าฝ่ายค้าน
ทหารอากาศได้นำกระเป๋าเสื้อผ้าของหมู่ตั้มมาให้ ส่วนเครื่องแบบเเละเสื้อที่ถูกฉีกขาด
นายพลเกริกเก็บไปเพื่อไม่ให้มีหลักฐานการทำร้ายร่างกาย
"สัมภาระของหมู่ครับ"
"ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมฝากหมอดูแลและเปลี่ยนชุดให้เขาด้วยนะ"
"หือเปลี่ยนชุด คุณภพทำเองดีกว่าไหม ผมฉีดยาระจับประสาทให้แล้วน่าจะหลับยาว"
"งั้นก็ปล่อยให้นอนแบบนี้ไปก่อน"
ภพเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าและตัวให้ซึ่งตั้มก็พอรู้สึกตัว ภพเห็นรอยช้ำตามตัวของตั้มก็อด
สงสารไม่ได้ ...หากคุณเปลี่ยนใจเลือกผมได้คงดีสินะ พักนะคุณผมจะไปนอนที่โซฟาแทน...
คนอ่านครับ ผมควรจะตัดสินใจอย่างไรดีกับเรื่องนี้ผมควรให้โอกาศพี่หมอหรือพี่ภพดีครับ
สิ่งที่พี่หมอทำมันก็ยากที่ผมจะรับได้หลุมอากาศของผู้พันกริบหากไม่ดีจริงพี่หมอคงไม่ติดใจ
ถึงแม้ผู้พันจะกุมความลับแต่ปลาไหลแบบพี่หมอก็ต้องหาทางเลี่ยงได้สิ แต่ถ้าผมเลือกเปิดใจ
ให้พี่ภพ ผมก็คงอยู่ในกระทรวงอยากเพราะพี่ภพคือคนที่รัฐต้องกำจัดและกีดกันแบบนี้
ต้องตามลุ้นกันต่อนะครับ ไม่ดราม่านะครับที่ฉีกเนื้อเรื่องแบบนี้อย่างที่Maxบอกครับนิยาย
Maxไม่มีการคาดหวังเพราะเขียนสดเรื่องพลิกได้ตลอดเวลา ขอคนที่อ่านเพื่อความบันเทิง
นะครับ
ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณครับ ลุ้นตามทุกช่วงเลย ขอบคุณมากครับ เสียว ดี เสียว น้ำแตกทุกทีที่อ่านครัยบ 55 ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกเจ็บๆ😭 ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เยี่ยม ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ไม่รู้จะสงสารพี่หมอดีหรือเปล่า แต่ดูแล้วพี่หมอก็น่าจะเป็นเหยื่อคนนึงเหมือนกัน ขอบคุณครับ{:5_151:} ขอบคุณ ขอบคุณครับ