ผม, พี่, เพื่อนพี่, และพ่อ ตอนที่2
ก่อนอื่น ต้องขอเตือนไว้ก่อนว่า เรื่องนี้อาจไม่ใช่เรื่องที่อ่านแล้วเสียวฟินน้ำแตกอย่างเดียว แต่ยังมีมุมอื่น ๆ ทั้งความรัก ความเศร้า และหดหู่ที่อาจช่วนให้รู้สึกดิ่งหากใครต้องการเสพแค่ความฟินอย่างเดียว เรื่องนี้อาจไม่ใช้ เป้าหมายที่คุณตามหามีการบรรยายถึงฉากเซ็กซ์ระหว่างคนในครอบครัว และความรุนแรงต่อเด็ก โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพหลังเหตุการณ์วันนั้นกลายเป็นว่าพี่พีหายหน้าไปเลยคงพยายามหลบเลี่ยงไม่มาเจอผมที่โรงเรียนก็ไม่ได้มาแกล้งผมเหมือนเมื่อก่อนจริง ๆ นั่นก็ทำให้ผมสบายใจมาก ขนาดทองเอกยังรู้สึกผิดสังเกตที่จู่ๆ พี่พีก็เลิกแกล้งผมแบบนี้
ช่วงพักเที่ยงวันหนึ่งหลังกินข้าวกลางวันที่โรงอาหารเสร็จผมกับทองเอกก็เดินไปที่สนามบอลด้วยกันปกติผมไม่ค่อยได้ไปเล่นอะไรกับใครอยู่แล้วจึงไปนั่งดูทองเอกเล่นบอลรอเวลาเข้าเรียนคาบบ่าย
ทองเอกไปเล่นบอลตามปกติวันนั้นพี่ทีนกับพี่พีก็เล่นด้วยซึ่งอยู่ทีมตรงข้ามกับทองเอกพี่พีหันมาเจอผมแล้วทำหน้ากระอักกระอ่วนก่อนจะทำเป็นไม่สนใจผมเห็นแล้วก็ตลกดีพอใกล้ถึงเวลาเรียนผมเดินไปซื้อน้ำอัดลมที่ซุ้มขายของแล้วกลับมานั่งที่เดิมรอทองเอกไม่ทันรู้ตัวลูกฟุตบอลลอยลิ่วพุ่งตรงมาใส่แก้วน้ำที่ผมถืออยู่พอดีโครม!!!น้ำอัดลมสีแดงกระจายไปทั่วนองพื้นแถมยังกระเด็นเปียกเสื้อนักเรียนผมจนชุ่มโชกไปทั้งตัวพี่พีหน้าเสีย เพราะเป็นคนเตะบอลลูกนั้นลอยมา
ในขณะที่คนอื่นหัวเราะพี่พีรีบวิ่งตรงมาหยิบลูกบอลกล่าวกับผมเบา ๆ “นิน...กูไม่ได้ตั้งใจ...”ผมมองหน้าพี่พีด้วยความโกรธหยิบแก้วพลาสติกบนพื้นปาใส่มันแล้วลุกเดินออกมาทองเอกวิ่งตามมาติด ๆก่อนจะหันไปมองหน้าพี่พีแล้วส่ายหัวอย่างหน่ายใจ
“มึงโอเคมั้ยเนี่ย?”ผมพยักหน้าตอบพยายามอดกลั้นข่มอารมณ์
“กูไม่ได้จะเข้าข้างพี่พีนะแต่...ลูกนั้นมันไม่ได้ตั้งใจหรอก”
“อืมม ช่างเถอะกูซวยเอง กูผิดเองที่ไปนั่งตรงนั้นเวลากูโดนอะไรแบบนี้มันเป็นความผิดกูเองตลอดแหละ!”ผมพูดประชดถอดเสื้อตัวเองออกแล้วซักบิดตรงอ่างล้างหน้าที่ห้องน้ำ ทองเอกไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะเห็นผมอารมณ์ไม่ดี“มองอะไร?”ผมหันไปถามเพราะมันกำลังจ้องผมอยู่ ทองเอกหัวเราะหึหึ “เปล๊า!! กูแทบไม่เคยเห็นมึงตอนถอดเสื้อมาก่อนเลยจะว่าไปมึงมันก็ขาวดีเหมือนกันนะเนี่ย”ทองเอกใช้นิ้วจิ้มคอผม“ตรงนี้ก็ขาว!ตรงนี้ก็ขาว!”แล้วก็ไล่จิ้มตามอกตามท้อง ผมจั้กจี้จนหัวเราะออกมา“ฮ่า ๆๆ พอ!พอแล้ว!!ฮ่า ๆๆ”
เสียงหัวเราะผมหยุดลงทันทีที่เห็นพี่พีมายืนอยู่ตรงนั้น“มึงเป็นอะไรมั้ย?”พี่พีเอ่ยถามผมทำหน้าบึ้งใส่ก่อนจะหันไปชวนทองเอกให้กลับไปเข้าเรียน
“กูเอาเสื้อมาให้เปลี่ยน”พี่พียื่นเสื้อกีฬาสีดำมาให้ผมทองเอกถึงกับยืนงงที่เห็นพี่พีมาทำดีกับผมแบบนี้
“ผมไม่เอา!ไม่เป็นไรหรอก”ผมบอกแล้วทำฟอร์มสวมเสื้อนักเรียนที่ยังเปียกอยู่พี่พีก็เลยดึงออก “เอาไป!เสื้อมึงเปียกอยู่เดี๋ยวก็ไม่สบาย”ทองเอกคว้าเสื้อมาจากมือพี่พีแล้วยื่นให้ผม “ใส่ไปก่อนเถอะ!จะได้เอาเสื้อนักเรียนตากไว้แดดแบบนี้สองชั่วโมงก็แห้งแล้ว”
ผมยืนนิ่งทองเอกมันก็เลยแกล้งเอานิ้วไล่จิ้มตัวผมอีกจนผมต้องวิ่งหนียอมสวมเสื้อที่พี่พีให้มาเพื่อให้มันหยุดแกล้งทองเอกกอดคอผมแล้วดึงเสื้อนักเรียนผมไปถือให้
ผมหันกลับไปมองพี่พีครู่หนึ่งก่อนจะเดินไปโดยไม่สนใจอะไรผมรู้ดีว่าพี่พีมันไม่ได้รู้สึกผิดจริงๆ หรอก มันแค่กลับผมจะปล่อยคลิปมันเท่านั้นแหละ
หลังเลิกเรียนผมกลับมาถึงบ้าน เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปหยิบเสื้อพี่พีออกมาจากกระเป๋าเพื่อเอาไปซักระหว่างที่กำลังเอาผ้าออกมาตากพี่พีก็เดินมาอยู่ตรงหน้าบ้านผมพอดี
“มึงไม่โกรธกูใช่มั้ย?”พี่พีถามผมอย่างร้อนใจ“กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ”
“พี่ไม่ต้องมาพูดหรอกผมรู้ว่าพี่ไม่ได้รู้สึกผิดพี่แค่กลัวผมปล่อยคลิปเท่านั้นแหละ”
“เอ้า!กูไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะ!”พี่พีเถียงเสียงแข็งเดินมายืนขวางหน้าประตูบ้าน“แล้วมึงลบคลิปให้กูยัง?”
“ทำไมผมต้องลบ?”
“มึงสัญญากับกูแล้วนะว่ามึงจะลบ”
“ผมไม่ได้สัญญา!พี่พูดเองอยู่คนเดียว”
“ไอ้เชี้ยนิน!!”ผมหันขวับขมวดคิ้วจ้องหน้าพี่พี“ก็มึงมันกวนส้นตีนแบบเนี้ย!กูก็ไม่ได้แกล้งมึงแล้วนี่ไงทำไมยังไม่ยอมลบอีกวะ?”
ก่อนที่เราจะเถียงกันยาวไปกว่านี้พี่ทีนก็กกลับมาพอดีตอนนี้ดูเหมือนพี่ทีนจะมีแฟนแล้วหลังเลิกเรียนจึงต้องขี่รถไปส่งแฟนที่บ้านก่อนทุกวันรู้แบบนั้นยิ่งทำให้ผมรู้สึกไม่ชอบใจขนาดผมเป็นน้องผมยังไม่เคยมีโอกาสได้นั่งรถเครื่องพี่ทีนเลย
“อะไรกันอีกเนี่ย?กูนึกว่าพวกมึงจะเลิกตีกันแล้วซะอีกนะ”
“เปล่า!กูแค่มาเอาเสื้อคืน”พี่พีบอกแล้วเดินไปดึงเสื้อกีฬาที่ผมเพิ่งตากไปหยกๆ
“นิน!เก็บกระเป๋าให้กูหน่อยดิกูออกไปซื้อข้าวแป๊บนึง”พูดจบพี่ทีนก็โยนกระเป่านักเรียนตัวเองมาให้ผมแล้วขี่รถออกไปทันที“แล้วก็ไม่แวะซื้อมาแต่แรกวะ?”ผมบ่นอุบก่อนจะเดินกลับเข้าบ้านเพราะขี้เกียจคุยกับพี่พีต่อโยนกระเป๋านักเรียนไปบนเก้าอี้ไม้สักกลางบ้านแต่เพราะพี่ทีนปิดกระเป๋าไม่สนิทซิปจึงรูดเปิดออกแล้วข้างของข้างในกระเป๋าหล่นกระจัดกระจายผมกุลีกุจอรีบไปเก็บเพราะกลัวพี่ทีนจะรู้ระหว่างที่ผมกำลังเก็บอยู่นั้นนอกจากหนังสือเรียนแล้วผมก็สะดุดตาเข้ากับหนังสือแปลกๆ เล่มหนึ่ง พอเปิดดูก็พบว่ามันคือหนังสือโป๊มีภาพผู้หญิงญี่ปุ่นเปลือยกายโชว์สัดส่วนโพสต์ท่าทางยั่วยวนทั้งยังมีส่วนที่เป็นเรื่องเสียวให้อ่าน
พี่พีเดินตามเข้ามาเห็นผมกำลังตั้งใจอ่านตรงเรื่องเสียวอยู่ก็หัวเราะใส่
“พวกพี่นี่แม่งโคตรทุเรศเลย!เอาหนังสือแบบนี้ไปโรงเรียนเนี่ยนะ?”ผมแกล้งบ่นกลบเกลื่อนยัดหนังสือกลับเข้าไปในกระเป๋า
“พวกกูอ่ะปกติเด็กผู้ชายที่ไหนเขาก็อ่านหนังสือโป๊ดูรูปโป๊ผู้หญิงกันทั้งนั้นแหละมีแต่มึงนั่นแหละที่ผิดปกติ!”
“เพ้อเจ้อ!ใครมันจะบ้ากามแบบพวกพี่ล่ะ?”
“ไม่เชื่อมึงก็ลองเอาไปให้ไอ้ทองเอกเพื่อนรักมึงอ่านสิแล้วถามมันว่ามันชอบมั้ย?”ผมเงียบ“แล้วไอ้คนบ้ากามไม่ได้มีแค่พวกกูหรอกมีแถวนี้อีกคน”
“ไอ้คนเย็ดไก่น่ะไม่ต้องมาพูดเลย!”
“เมื่อไหร่มึงจะเลิกพูดเรื่องนั้น?กูบอกว่ากูไม่ได้ทำแบบนั้นแล้ว”
“ทำไมอ่ะ?ก็พี่เย็ดไก่จริงๆ อูยยยย~อูยยยย~อีแดงงงอีแดงงงง” ผมล้อเลียน
“ไอ้เชี้ยนี่!!”พี่พีกำหมัดเดินมุ่งตรงมาหาผมอย่างลืมตัวก่อนจะคิดได้แล้วหยุดกึก“กูไม่คุยกับมึงแล้ว”
“จะไปไหนล่ะ?จะไปอาบน้ำไก่หรอ?”
“ไอ้นิน!!”พี่พีตวาดผมรู้ว่าบางทีผมก็วอนหาเรื่องเกินไปแต่มันอดไม่ได้จริง ๆ
ผมทำทีใจดีสู้เสือเดินไปหาพี่พีก่อนจะชี้นิ้วลงบนอกแน่นนั้นแล้วเอ่ยปากบอกว่า“ผมขอสั่งห้ามไม่ให้พี่ชักว่าวห้ามเย็ดไก่ด้วย!”
“มึงเลิกพูดเรื่องนั้นซะทีเถอะกูขอร้อง!แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรมาห้ามไม่ให้กูชักว่าว?มึงบ้าเปล่า?”
“ก็แล้วแต่!ถ้าพี่ไม่เชื่อฟังผมพี่ก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“ไอ้เหี้ยเอ้ย!มึงนี่มันเหี้ยจริงๆ” พี่พีถอยหลังก้าวนึงก่นด่าผมอย่างฉุนเฉียว
“ด่าผมหรอ?”
“เออ!กูด่ามึงนั่นแหละ!แล้วไงอ่ะ?สุดท้ายกูก็ต้องยอมมึงอยู่ดีขอกูได้ด่าระบายหน่อยเถอะ”
ผมใช้มือลูบเป้าพี่พีผ่านกางเกงบอลเบาๆ น่าประหลาดใจตรงที่มันแข็งรออยู่แล้วผมจึงล้วงมือเข้าไปในกางเกงในสัมผัสกับควยแท่งโตที่หัวเปียกเยิ้มจนยืดเป็นสายตอนผมดึงมือออกมา
“แล้วมึงก็มาทำแบบนี้กับกูแต่ไม่ให้กูชัก!มึงมันโรคจิต”
“พี่ห้ามชักว่าวถ้าเงี่ยนพี่ต้องมาขอให้ผมเอาน้ำออกให้เท่านั้นห้ามทำเอง”
“มึงอย่าให้มันมากไปหน่อยเลยแค่นี้มันก็เกินไปแล้ว”
“งั้นวันนี้มึงก็รีบๆ ทำให้กูเลย เล่นควยกูจนกูเงี่ยนแล้วเนี่ย”
“ไม่ได้ เดี๋ยวพี่ทีนกลับมา”
ถึงจะพูดปฏิเสธ แต่ควยพี่พีอยู่ในปากผมเรียบร้อยแล้วผมดึงกางเกงบอลพี่พีลงมานิดหน่อยอ้าปากดูดเลียหัวควยพี่พีอย่างหื่นกระหายกลิ่นอับจาง ๆของกางเกงในที่ใส่มาทั้งวันโชยออกมานิดหน่อยแต่ก็พอทนได้ พี่พีพากเสื้อกีฬาไว้บนบ่าก่อนจะเอื้อมมือมาประคองหัวผมแล้วซอยเอวช้าๆ “อูยยยย ดูดแรง ๆ เลยเดี๋ยวไอ้ทีนกลับมาก่อนอดกินน้ำควยกูนะ!”ผมตอบสนองอย่างรวดเร็วกำมือรอบควย 6นิ้ว กระถอกรัวแล้วใช้ลิ้นตวัดเลียส่วนหัวพี่พีเสียวซ่านจนยืนบิดไปมา“อ่าาาห์ เสียวหัวควยสัสๆ”
เสียงรถพี่ทีนกลับมาแล้วทำให้เราต้องแยกตัวออกจากกันทันทีพี่พีรีบดึงกางเกงขึ้นจัดท่าให้น้องชายก่อนจะเอาเสื้อขึ้นมาปิดเพราะกลัวเพื่อนมาเห็น
“นี่มึงยังไม่กลับอีกหรอ?”
“เออ!น้องมึงมันบอกว่ากลัวผีแล้วให้กูอยู่เป็นเพื่อน”
“กลัวผี?มึงบ้าป้ะเนี่ย?บ้านนี้มึงอยู่มาตั้งแต่เกิดไม่เคยมีใครตาย มึงจะมากลัวผีอะไร?” พี่ทีนหันมาด่าผมพี่พีแอบขำแล้วรีบเดินเอามือกุมเป้าออกไป
--------------------------------------------------------------
ช่วงสาย ๆ ของวันเสาร์ผมไปนั่งทำการบ้านที่บ้านของทองเอกเสร็จแล้วเราก็เล่นดีดลูกแก้วกันต่อระหว่างที่ทองเอกกำลังจะดีดลูกแก้วลงหลุมผมเผลอมองเป้ามันที่อูมตุงกางเกงบอลตอนมันนั่งยองๆ ทำให้นึกถึงที่พี่พีพูดเรื่องหนังสือโป๊ทองเอกมันเป็นหน้าตาดีหุ่นดี แต่ผมไม่เคยเห็นมันจีบใครในโรงเรียนเลยตอนมีรุ่นน้องมาชอบมันมันก็ปฏิเสธหมด
“เออนี่หลังปิดเทอมที่บ้านกูจะพาไปทะเลกูขอพ่อกับแม่กูแล้วว่าอยากชวนมึงไปด้วยมึงไปขอพ่อมึงให้ได้นะ”
“ห๊ะ!จริงป้ะ?”ผมหูผึ่งถามด้วยความดีใจ
“เออ มึงไม่ต้องเอาตังค์ไปเลยก็ได้แค่ตัวมึงไปให้ได้ก็พอ”
“กูคงไม่รบกวนขนาดนั้นหรอกแต่ก็ขอบใจนะ…”เผยอยิ้มออกมาอย่างมีความสุข“เกิดมากูยังไม่เคยไปทะเลเลย...”ทองเอกเงยหน้ามองผมแววตาแฝงความรู้สึกสงสารปนเศร้า “กูชวนพี่ทีนไปด้วยได้มั้ย?”ผมถามต่อ
“ก็ได้นะ ถ้ามึงอยากชวน”
“แต่มันคงไม่ไปหรอกช่วงนี้ติดแฟนเหลือเกิน”ทองเอกหัวเราะขณะที่ยังคงจดจ่อกับการดีดลูกแก้วตัวเองให้โดนลูกของผม
เพล้ง!!ลูกแก้วผมโดนดีดใส่กระเด็นไปไกลทองเอกมันกำหมัดชูขึ้นทำท่าดีใจแล้วยักคิ้วใส่ผมอย่างกวนๆ
“มึงอ่ะ ไม่คิดจะจีบใครบ้างหรอ?”
“ไม่อ่ะ กูชอบอยู่กับมึงมากกว่า”
“มึงมาตัวติดอยู่กับกูจนคนอื่นคิดว่าเราเป็นแฟนกันแล้วเนี่ย!ระวังสาว ๆจะหายหมดนะ”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยเป็นแฟนมึงก็ไม่ได้แย่ซะหน่อย”คำพูดของมันทำเอาผมแอบเขินนิดๆ ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันผมคงชอบมันไปแล้ว“นี่ถ้ามึงเป็นผู้หญิงนะป่านนี้แม่กูคงไปขอพ่อมึงไว้แล้วฮ่า ๆๆ”
“ขนาดนั้นเลย?”
“แต่ถ้ามึงเป็นผู้หญิงเราก็คงไม่ได้สนิทกันแบบนี้หรอกมึงเป็นมึงแบบนี้แหละดีแล้ว” ทองเอกพูดขณะเดินมากอดคอผม จากนั้นเราก็เล่นดีดลูกแก้วกันต่อ
ผมเล่นอยู่บ้านทองเอกจนเกือบบ่าย พอเดินกลับถึงมาบ้านก็พบว่าพี่พีกับแม่ตุ๊ยืนคุยกับพี่ทีนอยู่
“แม่ตุ๊ สวัสดีครับ”ผมยกมือไหว้ แม่ตุ๊ยิ้มตอบ
“นี่ไง น้องนิน มาพอดีเลยกินอะไรมารึยัง?”
“เอ่อ ยังครับ”
“เดี๋ยวแม่จะทำส้มตำกับไก่อบฟางนินกับทีนไปกินด้วยกันนะแม่เตรียมของเอาไว้เยอะเลย”
“โอเคครับ” ผมตอบรับพี่พีจ้องเขม็งผมจึงเบะปากใส่ตอนแม่ตุ๊หันกลับไปแล้ว
หลังอาบน้ำเสร็จผมก็เดินตามพี่ทีนไปบ้านพี่พี วันนั้นมีพวกผู้ใหญ่มากันห้าหกคนแม่พี่พีเตรียมของไว้ให้พวกเราที่แคร่ไม้เสร็จแล้วมีทั้งส้มตำ ข้าวเหนียวปลาย่าง และไก่อบฟางแค่เห็นก็น้ำลายสอ พี่ทีนรีบเดินไปนั่งจกน่องไก่ขึ้นมากัด เคี้ยวตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อย
ระหว่างที่พวกเรากินกันอยู่นั้นพี่พีก็ฉีกไก่แล้วยื่นกึ่งโยนมาใส่จานผมผมนึกโมโห ถ้าจะให้ ให้กันดีๆ ก็ได้
ผมหยิบไก่ชิ้นนั้นจิ้มน้ำจิ้มแจ่วรสเด็ดของแม่ตุ๊ยัดเข้าปากไปพร้อมกับข้าวเหนียวเคี้ยวจนแก้มตุ่ย พี่พีแอบหัวเราะ
ตอนนั้นมันเหมือนในการ์ตูนนักสืบจิ๋วที่พอตัวเองเข้าใจปริศนากระจ่างแล้วมีแสงวาบดัง วิ๊ง!!
“นี่ไม่ใช่…”ผมชี้ไปที่ไก่ พี่พีเลิกคิ้วอย่าสงสัยก่อนจะทำหน้าดุ ตอบเสียงเข้ม“ไม่ใช่!!”
นั่นแหละ… ผมนึกไปถึงอีแดงไก่ที่พี่พีมันปู้ยี่ปู้ยำ
หน้าตาพี่พีตอนนี้คล้ายกับกำลังบอกกับผมว่ามึงอย่าพูดออกมานะ!ผมก็เลยทำเป็นไม่สนใจอะไรแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่กล้ากินไก่ต่อถึงแม้มันจะอร่อยมากก็ตาม
ผมเดินเอาจานส้มตำที่เรากินกันมาเก็บเห็นแม่ตุ๊เปิดน้ำใส่กะละมังกำลังล้างจานอยู่พอดี
“เดี๋ยวผมช่วยล้างนะครับ”
“นิน ไม่ต้องช่วยหรอกแม่ล้างได้”
“ไม่เป็นไรครับผมอยากช่วย”
แม่ตุ๊ หยิบเก้าอี้ไม้มาให้ผมรับมาแล้วนั่งลงกวาดเศษอาหารในจานลงกระป๋องแล้วจุ่มจานลงในกะละมังหยิบฟองน้ำมาถู
“นิน ที่โรงเรียนเป็นไงบ้างลูก?”
“ก็... ปกติแหละครับ”
“แล้วเรียนจบจะไปต่อที่ไหน?”
“ผมยังไม่รู้เลยผมอาจจะไม่เรียนต่อ!” ผมตอบ ขณะตั้งใจถูฟองน้ำกับจาน
“อ้าว?ทำไมล่ะ?” สีหน้าแม่ตุ๊บ่งบอกถึงความรู้สึกเป็นห่วง
“อืมม… ผมหัวไม่ค่อยดีเรียนอะไรก็ไม่เก่ง อีกอย่าง...เทอมหน้าพี่ทีนก็จบแล้วเข้ามหาลัยต้องใช้เงินเยอะพ่อหาเงินคนเดียวคงส่งไม่ไหวผมก็เลยคิดว่าจะไม่เรียนต่อ...พ่อจะได้ส่งพี่ทีนได้เต็มที่”
“เราเนี่ย ดูรักพี่จังเลยนะ”ผมยิ้มเจื่อน “รู้มั้ยตอนพีมันเด็ก ๆ มันเห็นเจ้าทีนมีน้องมันร้องไห้ขอให้แม่มีน้องให้มันบ้าง”
“จริงหรอครับ?”ผมถามหัวเราะออกมาเบา ๆ
“มันอยากมีน้องจะแย่ตอนนินเด็ก ๆมันชอบไปบ้านนินแล้วไปขออุ้มเล่นประจำ”
“ผมไม่เห็นจะจำได้เลยรู้ตัวอีกทีก็…”
“แม่!”พี่พีส่งเสียงเดินเข้ามาพร้อมจานสองใบในมือขมวดคิ้วมองผมแล้วเดินออกไป
นึกแล้วก็ตลกอย่างพี่พีเนี่ยนะจะทำแบบนั้นเพราะเท่าที่จำความได้พี่พีก็เอาแต่แกล้งผมมาโดยตลอดบางคนพูดกันว่า “เด็กผู้ชายแกล้งแปลว่าชอบ” สำหรับผมกับพี่พีแล้วผมไม่รู้สึกแบบนั้นเลยเพราะการแกล้งแต่ละทีของพี่พีทำเอาผมเจ็บตัวเสียน้ำตาเสมอ
“อยู่โรงเรียนพีมันแกล้งนินบ้างมั้ย?”
“โหย…” แม่ตุ๊หันมาเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย “มันชอบแกล้งหรอ?”ผมอึกอัก“ก็...พี่พีมันชอบแกล้งให้ผมโมโหมันบอกว่าตอนผมโมโหแล้วตลกแต่...ผมไม่โกรธหรอกบางทีมีคนมาแกล้งผมพี่ทีนกับพี่พีก็คอยช่วย”ผมรู้สึกผิดบาปในใจที่โกหกแม่พี่พีไปแบบนั้น แถมยังไม่เข้าใจตัวเองด้วยว่าทำไมต้องพูดปกป้องมัน
“ฮ่า ๆๆ หรอ?ยังไงก็ทน ๆมันหน่อยนะลูกมันก็คงเห็นนินเป็นน้องคนนึงเหมือนกัน”
“ครับ”
หลังล้างจานเสร็จผมกำลังจะเดินกลับบ้านได้ยินเสียงพี่พีกับพี่ทีนหัวเราะเฮฮากันเสียงดังลั่นผมจึงเดินไปดู ข้างบ้านพี่พีจะติดกับคลองน้ำใสสะอาด ทั้งสองคนกับเด็กคนอื่นๆ โดดน้ำกันตูม ๆผมเดินไปนั่งดูพวกนั้นอยู่ตรงริมตลิ่งเพราะว่ายน้ำไม่เป็น
“ไม่ลงไปเล่นกับเขาล่ะ?”พ่อพี่พีเอ่ยถามผม
พ่อพี่พีอายุประมาณสี่สิบ ผิวเข้ม ตัวสูงใหญ่ปกติผมไม่ค่อยได้เจอพ่อพี่พีบ่อยนักแกต้องไปทำงานไกล ๆ นาน ๆจะกลับมาที ผมเลยรู้สึกเกร็งๆ ตอนคุยกับแก แถมหน้าตาแกค่อนข้างดุ
“เอ่อ...ผมว่ายน้ำไม่เป็น”
“อะไรวะ?บ้านอยู่ใกล้คลองว่ายน้ำไม่เป็น?”ผมก้มหน้างุดพ่อพี่พีหัวเราะเบา ๆก่อนจะตะโกนเรียกพี่พี“ไอ้พี!มึงมาพาน้องลงไปเล่นด้วยสิ!”
“ห้ะ?” พี่พีตะโกนตอบกลับมา
“สอนมันว่ายน้ำหน่อย”
“ไม่เป็นไรครับผมไม่อยากเล่นถ้าพ่อรู้ว่าแอบเล่นน้ำจะโดนตี”
“เอ้อ!แล้วแบบนี้มันจะไปว่ายเป็นได้ยังไงเลี้ยงให้กลัวทุกอย่างแบบนี้เมื่อไหร่เอ็งจะโต” แกพูด พลางตบไหล่ผมเบา ๆ “โน่น! ไอ้ทีนน่ะลุงก็สอนมันเองไม่เป็นไรหรอกถ้าพ่อเอ็งมันจะตีเอ็งไปบอกให้มันมาคุยกับข้า”
“เอ่อ…” ผมลังเล จริง ๆ แล้วก็อยากลงไปเล่นน้ำด้วย
“ไอ้พี!มารับน้องมันไปสิ!”
“มึงอ่ะไปเลย”พี่พีหันไปบอกกับพี่ทีน เกี่ยงกันมาหาผม “พ่อมึงเรียกมึง ไม่ใช่กู”พูดจบพี่ทีนก็ว่าน้ำหนีไปทันทีพี่พีจึงต้องว่ายเข้าฝั่งมาอย่างเสียไม่ได้ พยายามเก็บอาการไม่แสดงออกมาว่าไม่พอใจ ยื่นมือมาทางผม “มา!”
ผมมองหน้าลุงแกพยักหน้าให้ ผมจึงถอดเสื้อออกโชว์หุ่นขี้ก้าง
“ไอ้ห่าเดชนี่มันเลี้ยงลูกยังไงเนี่ย?บอบบางเป็นผู้หญิงเลย!”แกบ่นก่อนจะเดินกลับเข้าไปนั่งรวมกับผู้ใหญ่คนอื่นที่ตั้งวงสังสรรค์กันอยู่ไม่ไกล
“มึงนี่วุ่นวายจริงๆ เลย”
“ผมไม่ได้ขอซะหน่อย! อยากบ่นก็ไปบ่นกับพ่อพี่สิ!”
ผมก้าวลงไปในน้ำที่เย็นเฉียบเหยียบลงไปบนดินโคลนลื่นๆ ตัวเซถลาไปเกาะพี่พีมันทำท่ารำคาญใส่ผมจึงก้าวถอยออกจากตัวมัน“พี่ไปเล่นกับคนอื่นเถอะผมอยู่เองได้”
พี่พีชะโงกหน้ามองไปทางพ่อตัวเองแล้วหันมองหน้าผมอย่างลังเลผมทำเป็นเมินมันแล้วเดินไปตรงอื่นมันจึงว่ายออกไปตรงจุดที่น้ำลึกเพื่อไปเล่นกับพี่ทีนต่อ
ผมนั่งอยู่คนเดียวพยายามให้น้ำอยู่ระดับคอเพื่อที่จะได้ไม่ร้อนแดดไม่ขยับตัวไปไหนมากและก้าวเท้าใต้น้ำอย่างระมัดระวังเพื่อเช็กให้แน่ใจว่าตรงจุดที่เหยียบไปนั้นไม่ลึกจนเกินไป เท้าผมเหยียบไปโดนกับวัตถุบางอย่างผมจึงดำน้ำก้มหน้าลงไปหยิบหอยกาบตัวอ้วนใหญ่ มันใหญ่มากๆ ด้วยความเป็นเด็กผมรู้สึกอยากจะอวดให้ใครสักคนดูแต่รอบตัวผมไม่มีใครทุกคนต่างว่ายไปเล่นด้วยกันมีผมอยู่ตรงตลิ่งแค่คนเดียวผมเก็บหอยตัวโตยัดลงไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะใช้เท้าเขี่ยควานหาหอยต่อ
ผมดำผุดดำว่ายใช้ทั้งมือและเท้าควานหาหอยไปเรื่อยๆ จนได้มาเกือบเต็มกระเป๋ากางเกงพอเริ่มเบื่อก็ลองทำสอบตัวเองว่าจะดำน้ำได้นานแค่ไหนผมดำน้ำ นับเลขในใจก่อนจะโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดจนตัวโยน
แสงแดดกระทบกับผิวน้ำแยงตาจนต้องหยีตามองพวกพี่ทีนว่าอยู่ตรงไหนกันพวกนั้นว่ายน้ำไล่จับกันอย่างสนุกสนานกับเด็กคนอื่นๆบางคนก็เดินขึ้นไปบนสะพานก่อนจะกระโดดม้วนตัวตีลังกาเสียงดังตูมตามเห็นแล้วก็รู้สึกอิจฉาคนที่ว่ายน้ำเป็น
เมื่อเริ่มรู้สึกเหนื่อยผมจึงนอนหงายแล้วลอยตัวบนผิวน้ำแรก ๆ ก็ทำไม่เป็นหงายท้องแล้วหน้าจมน้ำจนน้ำเข้าจมูกทั้งไอทั้งจาม แต่พอรู้ทริคก็ลอยตัวได้ผมรู้สึกดีใจมากลอยตัวเล่นอยู่อย่างนั้นไปเรื่อยๆ แดดส่องหน้าจนต้องหลับตาปี๋ ขณะลอยตัวเพลิน ๆผมรู้สึกเหมือนมีมือมาดันกลางตัวผมจมลงไปหัวใจหล่นวูบไม่ทันรู้ตัวว่าตัวเองลอนออกมาไกลจนเท้ายันไม่ถึงพื้นแล้วผมพยายามตะเกียกตะกายแหกปากร้องจนสำลักน้ำก่อนจะมีมีข้างหนึ่งมาดึงตัวผมเอาไว้ด้วยอาการตื่นตระหนกผมจึงคว้ามั่วไปหมดขาก็ก่ายเกี่ยวคนที่มาช่วยเอาไว้แน่นพอลืมตาถึงรู้ว่าตัวเองกำลังกอดพี่พีอยู่
“เล่นเชี้ยอะไรเนี่ย!!!”ผมตวาดทุบอกพี่พีด้วยความโกรธจนมันเซถอยพวกมันทั้งคู่หัวเราะชอบใจกันใหญ่ที่แกล้งผมได้
“มึงนั่นแหละลอยมาตรงนี้ทำไม ยืนถึงหรอ?”
“พี่แม่ง!”
“อะไร?พูดมากเดี๋ยวกูก็ปล่อยให้จมซะนี่!”พูดจบพี่พีก็แกล้งย่อตัวลงในน้ำจนผมจมลงไปเกือบถึงคางด้วยความกลัวจึงดิ้นพล่าน
“พี่พี!!”ผมแหกปากร้องลั่นเสียงสั่น น้ำตาคลอ
“แค่นี้ก็จะร้องแล้ว”
ทั้งเจ็บใจที่โดนแกล้งทั้งอายที่โดนล้อผมกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เอามือข้างนึงขึ้นมาปิดหน้าตัวเองสะอึกสะอื้นออกมาแบบไม่มีเสียงขณะที่มืออีกข้างก็ยังต้องเกี่ยวคล้องกอดคอพี่พีอยู่
พี่พีช้อนมือมาประคองก้นผมใต้น้ำกดให้ตัวผมแนบชิดกับแก่นกายที่แข็งเป็นหินผมดันตัวเองออกเพราะพี่ทีนกำลังว่ายเข้ามา
“ยืนไม่ถึงแล้วยังอยากจะมาเล่นอีกเดี๋ยวก็จมไปหรอก!”
“พาผมกลับหน่อย”ผมบอกกับพี่พีรู้สึกไม่ชอบใจเลยที่พี่ทีนไม่ช่วยแล้วยังจะมาดุผมแบบนี้อีก“พี่พี พาผมกลับเข้าฝั่งหน่อย!”
“พูดดี ๆ ดิ”
“แล้วนี่ไม่ดีตรงไหน?”
“พี่พีครับพาผมไปที่ฝั่งหน่อยครับพูดแบบนี้!” มันกวนตีน ผมโมโหก็เลยผลักมัน “ช่างแม่ง!!” คิดว่าตัวเองน่าจะพอว่ายกลับไปถึงตลิ่งเองได้ผมจึงคลายขาที่คล้องตัวพี่พีออกถีบมันสุดแรง ตัวพี่พีลอยถลาไปด้านหลังส่วนผมก็พยายามใช้สองมือจ้วงน้ำขณะเดียวกันเท้าก็ตีสลับไปเรื่อยๆ ในความคิดผมผมว่าตัวเองน่าจะว่ายกลับเข้าไปจนถึงจุดที่สามารถยืนได้แล้วแต่เปล่าเลย ผมแทบจะอยู่ที่เดิม
พอเท้าที่อ่อนแรงจมดิ่งลงแล้วไม่เจอพื้นอาการแพนิคก็ปะทุกลับมาอีกครั้งตัวผมจมลงในใต้น้ำ เผลอกลืนน้ำเข้าไปทั้งปากทั้งจมูกจนสำลักอีกรอบรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นสมอง
ใครสักคนใช้มือความหาผมเมื่อเจอก็รีบจับผมขึ้นใช้แขนล็อกคอจากด้านหลังแล้วลากผมเข้าฝั่ง
ผมตัวสั่น ร้องไห้โฮหันไปกอดพี่ทีนที่เป็นคนช่วยผมไว้พี่พีว่ายตามมาทีหลังในตอนนั้นเด็กคนอื่นเริ่มหันมามองที่ผมแล้ว
พี่ทีนประคองกอดผมหลวมๆ นั่งลงบนโขดเนินใต้น้ำขาผมยังคล้องตัวพี่ทีนอยู่ถ้าไม่มีน้ำบังไว้ตอนนี้ก็เหมือนกำลังนั่งอยู่บนตักพี่ทีนโดยหันหน้ากอดกันผมเริ่มรู้สึกได้ว่าเป้าของพี่ทีนมันเริ่มแข็งดันก้นอยู่
ผมเงยหน้ามองพี่ทีนมันหน้าแดงหน่อย ๆ แล้วบอก“ลุกไปได้แล้ว”
ผมปาดน้ำตาพยายามฮึบเพื่อหยุดร้องแล้วลุกขึ้นออกจากพี่ทีนพยายามเดินขึ้นฝั่งกางเกงที่อุ้มน้ำจนหนักอึ้งรูดลงจนก้นขาวๆ โลผ่ออกมาเกือบครึ่งเด็กที่หันมาเห็นพากันหัวเราะผมรู้สึกอายมาก เอื้อมมือไปดึงกางเกงขึ้นนึกได้ว่าในกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างมีหอยที่ผมเก็บเอาไว้อยู่เพราะแบบนี้มันถึงหนักผมล้วงมือเข้าไปหยิบพวกมันออกมาแล้วกองไว้บนพื้นก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อตัวเองขึ้นมาเช็ดหน้าตาแดงกร่ำเพราะเพิ่งร้องไห้รีบวิ่งกลับบ้านโดนไม่สนใจใคร
พอกลับมาถึงบ้านเหมือนวันนี้เป็นวันซวยหรือยังไงก็ไม่รู้เจอพ่อที่เพิ่งเลิกงานมาพอดี
“มึงไปเล่นน้ำมาหรอ?”พ่อเดินไปหักกิ่งมะยมจากต้นหน้าบ้านมากิ่งนึงรูดใบออก แล้วฟาดผมแรง ๆสามที
ผมร้องไห้ รีบวิ่งกลับเข้าห้องถอดกางเกงที่เปียกออก กระโดดขึ้นเตียงแล้วรีบเอาผ้าห่มมาคลุมตัว
ฟุบกอดหมอนข้างนอนร้องไห้จนหลับไปทั้งอย่างนั้น
-------------------------------------------------
ต้องขออภัยที่ตอนนี้อาจไม่ค่อยมีความเสียว ไม่รู้ว่าจะยัดเข้าไปช่วงไหนดีเพราะมันจะยาวเกิน
ถ้ามีตรงไหน พิมพ์ผิด ตกหล่นก็ต้องขออภัยด้วยเช่นเดียวกันครับ
ปล. ในตอนที่ 1 กดโพสต์แล้ว แอบเห็นว่ามีวรรคตอนแปลก ๆ ทั้งที่ก่อนจะกดเช็กดีแล้ว ไม่รู้ว่าผมพลาดเองหรือระบบมันแปลก ๆขอโทษด้วยครับถ้าทำให้อ่านยาก
ปล.2ตอนนี้ลองเว้นบรรทัดใหม่ คิดว่าน่าจะอ่านง่ายขึ้น ตอนก่อนมันติดกันเป็นพรืดไปหมด
สงสารสุดท้ายโดนตี แถมนอนถอดกางเกงอีก ขำตอนกินไก่มาก 5555
รอติดตามครับ นิยายวัยใสเหรอ ทำไมตัวเอกเราดูมีเคมีกับทุกคนเลยครับ ทั้งพี่พี พี่ทีน ทองเอก สรุปคือได้ทุกคนเลยไหมครับเนี่ย 555 สงไสพ่อเป็ดซิง มาต่อไไวๆนะ รอตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ สนุกมากครับมาต่อไว ๆ นะคับ มาต่อเร็วๆนะขอบคุณครัย ขอบคุณครับ สนุกดีนะ คือ เคมีเข้ากับทุกคนเลยยยย ไม่มีฉากเสียวเท่าไหร่ แต่ยังสนุกและน่าติดตามมากกกก คือ เคมีเข้ากับทุกคนเลยยยย ไม่มีฉากเสียวเท่าไหร่ แต่ยังสนุกและน่าติดตามมากกกก น่าติดตาม