บุษราคัมเหนือน้ำ: นักว่ายน้ำทีมชาติหน้าหล่อกับเสน่ห์ลึกลับของแม่บ้านวัยทอง - EP.4 การทดสอบความอดทน
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Porschekub เมื่อ 2024-9-12 02:08วิคเตอร์หายใจลึกๆ ขณะที่พยายามรวบรวมความกล้าเพื่อพลิกตัวหงายขึ้น แม้เขาพยายามจะควบคุมตัวเอง แต่เมื่อพลิกตัวแล้ว ร่างกายที่ตื่นตัวนั้นไม่อาจปิดบังได้ ส่วนกลางลำตัวของเขาโดดเด่นภายใต้กางเกงว่ายน้ำที่รัดแน่น เขาหลับตาปี๋ ความอับอายท่วมท้นเต็มตัว ร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยมัดกล้ามที่เคยมั่นคงแข็งแรง กลับรู้สึกหวาดหวั่นและอึดอัด
ยายแป๊ดจ้องมองเขาด้วยรอยยิ้มที่ยากจะเข้าใจ น้ำเสียงนุ่มนวลของเธอแฝงด้วยความเจ้าเล่ห์ "ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ... เป็นเรื่องธรรมชาติของร่างกายคุณ" เธอเอ่ยอย่างเบาๆ ทว่าทุกคำพูดของเธอกลับทำให้วิคเตอร์รู้สึกเหมือนถูกล่ามด้วยพันธนาการของเธอ ยิ่งเขาพยายามควบคุม ยิ่งเหมือนถูกดึงให้จมลึกเข้าไปในมือของเธอ
มือหยาบกร้านของเธอลูบไล้ไปบนแผงอกที่แข็งแรงเต็มไปด้วยมัดกล้ามของวิคเตอร์ สัมผัสที่แผ่วเบากลับปลุกปั่นความรู้สึกในตัวเขา "หายใจลึกๆ นะคะ" เธอพูดพร้อมกดน้ำหนักเบาลงที่หน้าอก "ปล่อยวางทุกอย่าง ให้ร่างกายคุณได้พักผ่อน..."
วิคเตอร์ยังคงพยายามห้ามตัวเอง แต่ร่างกายของเขากลับทรยศ ทุกสัมผัสของเธอทำให้เขารู้สึกเหมือนตกลงไปในหลุมลึกที่ไม่อาจปีนขึ้นมาได้ ทุกครั้งที่มือของเธอลูบไล้ กล้ามเนื้อของเขาเกร็งกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ ความรู้สึกนั้นเต็มไปด้วยความทรมานแต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้
"ดูสิคะ... ร่างกายคุณตอบสนองดีมาก" เสียงของเธอเต็มไปด้วยความพอใจ ขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปที่ร่างกายงดงามราวกับงานประติมากรรม กล้ามเนื้อทุกส่วนถูกขับเน้นด้วยผิวขาวเนียนของเขา แขนขาเต็มไปด้วยพลัง ท้องน้อยที่ลอนชัดเป็นลอนๆ และแน่นตึงจนสามารถสัมผัสได้ถึงความแข็งแรงภายใน
ลมหายใจของเขาถี่ขึ้นตามการเคลื่อนไหวของมือยายแป๊ดที่เลื่อนลงต่ำมาถึงท้องน้อยของเขา ใกล้กับส่วนที่กำลังตึงแน่นเต็มที่ ทุกสัมผัสที่เธอลูบไล้ ทำให้ร่างกายของเขาแทบจะระเบิดออกมา
เขากัดฟันแน่น หายใจถี่ขึ้น แต่ไม่สามารถปฏิเสธความจริงได้ ร่างกายของเขากำลังตอบสนองอย่างรุนแรง ลำตัวที่พุ่งขึ้นจากการตื่นตัวเด่นชัด ไม่สามารถปกปิดได้อีกต่อไป แต่ยายแป๊ดกลับยื้อการปลดปล่อยไว้ สร้างความทรมานให้กับเขาอย่างต่อเนื่อง
"น่าทึ่งจริงๆ" เธอกระซิบเบาๆ ปลายนิ้วของเธอไล้ไปตามแนวกล้ามเนื้อของเขา ทำให้วิคเตอร์รู้สึกเหมือนถูกควบคุมโดยสมบูรณ์ ความรู้สึกตื่นเต้นและอับอายผสมปนเปกันอย่างรุนแรง ความแข็งแกร่งที่เคยมี ถูกทดสอบโดยหญิงชราผู้นี้
วิคเตอร์พยายามสู้กับความรู้สึกของตัวเอง แต่ร่างกายเขาทรยศ ความตึงเครียดสะสมในท้องน้อยที่ถูกนวดอย่างช้าๆ ทำให้เขาตัวสั่นเกร็ง หัวใจเต้นแรง ความทรมานนี้ยิ่งทำให้เขาหายใจไม่ทั่วท้อง
"ผ่อนคลายเถอะค่ะ แป๊ดรู้ว่าคุณต้องการอะไร" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงความเจ้าเล่ห์ ความทรมานที่เขารู้สึกถูกเร่งเร้าให้หนักขึ้น ราวกับถูกทดสอบความอดทน
แม้ความต้องการจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ วิคเตอร์กลับไม่สามารถควบคุมร่างกายตัวเองได้ เขากัดฟันแน่น แต่ทุกครั้งที่เธอขยับเข้าใกล้ส่วนที่พุ่งตึงของเขา เธอกลับหยุดชะงัก ทำให้เขารู้สึกทรมานจนแทบจะหมดสติ
"ยังไม่ถึงเวลา" ยายแป๊ดกระซิบเบาๆ มือของเธอหยุดนิ่งใกล้ท้องน้อยของเขา ร่างกายวิคเตอร์กระตุกเกร็งทุกครั้งที่เธอขยับมือเข้าใกล้ แต่ไม่แตะต้องโดยตรง ความทรมานจากการยื้อเวลาทำให้เขารู้สึกราวกับถูกกักขังในความรู้สึกที่ควบคุมไม่ได้
"ทำไมรีบร้อนล่ะคะ?" ยายแป๊ดกล่าวพลางยิ้มเยาะ "แป๊ดยังมีเวลาให้คุณอีกเยอะ เราจะฝึกอีกนานค่ะ"
วิคเตอร์กัดฟันแน่น เมื่อทุกสัมผัสจากยายแป๊ดทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกทรมานด้วยความต้องการที่ยิ่งไม่อาจควบคุม ร่างกายเขาสั่นเทิ้ม ส่วนกลางลำตัวที่เด่นชัดนั้นท้าทายทุกความพยายามที่จะระงับอารมณ์ ความอับอายและความทรมานที่เขาต้องเผชิญกับความตื่นเต้นในใจนั้นยิ่งทำให้สถานการณ์นี้เต็มไปด้วยความกดดัน
วิคเตอร์กัดริมฝีปากแน่น ร่างสูงสง่างามสั่นสะท้านด้วยความปรารถนาที่ไม่อาจควบคุม สัมผัสของยายแป๊ดทำให้กล้ามเนื้อแกร่งของเขาเกร็งตึง ใบหน้าคมคายเปี่ยมด้วยความทรมานและความอ่อนไหว ดวงตาคมเข้มฉายแววสับสนระคนตื่นเต้น ขณะที่เขาพยายามต่อสู้กับความรู้สึกที่พลุ่งพล่านในอก ความงดงามของร่างกายเขายิ่งเด่นชัดท่ามกลางความทุกข์ทรมานนี้ ทำให้ภาพลักษณ์อันสง่างามของเขาดูเปราะบางและน่าหลงใหลยิ่งขึ้น
"คุณจะต้องฝึกอีกเยอะค่ะ" ยายแป๊ดกล่าวอย่างมั่นใจ ขณะเลื่อนมือหยาบกร้านของเธอไล้ผ่านท้องน้อยที่ตึงแน่น ลมหายใจของวิคเตอร์สะดุด เขารู้สึกเหมือนอยู่ในกรงขัง ร่างกายของเขายิ่งตึงเครียดมากขึ้น แต่ยายแป๊ดยังคงไม่ให้เขาปลดปล่อยออกมา ราวกับเธอเพลิดเพลินกับการสร้างความทรมานทางจิตใจและร่างกายให้กับเขา
เธอหยุดชั่วคราว ปล่อยให้วิคเตอร์ต้องอยู่กับความรู้สึกที่คั่งค้าง มือของเธอค้างอยู่ใกล้กับจุดที่เขาตื่นตัว แต่ไม่แตะต้องตรงนั้น มันทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังจะบ้า
"แป๊ดยังไม่ได้บอกให้คุณผ่อนคลายเลยนี่คะ" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ก่อนจะถอนมือออกอย่างจงใจ วิคเตอร์รู้สึกเหมือนถูกทิ้งไว้ในความรู้สึกอึดอัดและต้องการจนแทบจะทนไม่ไหว แต่เขาไม่กล้าพูดอะไร รู้สึกอับอายเกินกว่าจะขอให้เธอทำอะไรต่อ
"คุณจะต้องเรียนรู้การควบคุมตัวเองค่ะ" ยายแป๊ดบอกขณะยิ้มเยาะ "แป๊ดต้องการให้คุณเป็นแชมป์ แต่จะให้ได้คุณก็ต้องฝึกความอดทน"
วิคเตอร์ได้แต่หายใจหอบ สายตาไม่กล้าสบตาเธอ ความตึงเครียดในร่างกายยังคงกดดันเขาอย่างไม่หยุด แต่ยายแป๊ดเพียงแค่ยืนมองด้วยความพอใจ ก่อนจะเดินถอยออกไป ทิ้งให้เขาตกอยู่ในความอับอายและความต้องการที่ยังไม่ได้รับการตอบสนอง
วิคเตอร์ทิ้งตัวลงบนเตียงหลังจากสนทนากับมุกดามาเกือบสองชั่วโมง รู้สึกผ่อนคลายบ้างแต่ก็ยังมีบางอย่างที่กวนใจอยู่ เขาไม่ทันคิดว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน และเพิ่งสังเกตว่าตัวเองยังไม่ได้อาบน้ำหลังจากการนวดอันยาวนานและเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถลืมได้ เขาสวมเพียงชุดนอน เสื้อกล้ามสีขาวและกางเกงนอนขาสั้นตัวหลวมๆ ปล่อยให้เหงื่อและกลิ่นกายติดอยู่ตามตัว
เสียงฝีเท้าเบาๆ ดังขึ้นจากด้านนอก ก่อนที่ประตูห้องจะถูกเปิดออกอย่างเงียบเชียบ ยายแป๊ดในชุดคลุมยาวสีชมพูอ่อนยืนอยู่ที่ประตู รอยยิ้มลึกลับปรากฏบนใบหน้าของเธอ ทำให้วิคเตอร์รู้สึกแปลกๆ ในใจ แต่ก็ไม่ได้ทันระแวงมากนัก
"วิคเตอร์คะ คุณยังไม่ได้อาบน้ำเลยใช่ไหม?" เธอถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่มีความตำหนิแฝงอยู่ในที ดวงตาของเธอสอดส่องไปที่ร่างกายของเขาที่ดูยังคงชุ่มเหงื่อจากการนวด "แป๊ดเห็นว่าคุณเพิ่งคุยกับแฟนสาวของคุณนานเลยนะคะ แต่คงลืมไปว่าพรุ่งนี้มีซ้อมพิเศษหรือเปล่าคะ?"
วิคเตอร์สะอึกเล็กน้อย “อ๋อ ใช่ครับ ผมแค่คุยกับมุกดาไปนานหน่อย แต่พรุ่งนี้ผม...”
"คุณควรจะใช้เวลาพักผ่อนให้มากกว่านี้นะคะ" ยายแป๊ดตัดบทด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานแต่แฝงการตำหนิอย่างชัดเจน "อย่าลืมว่าพรุ่งนี้เช้าเรามีโค้ชพิเศษมาสอนนะคะ และการดูแลตัวเองก็สำคัญมากสำหรับนักกีฬาระดับคุณ ไม่ควรเสียเวลาไปกับเรื่องที่ไม่จำเป็น"
วิคเตอร์รู้สึกผิดเล็กน้อย เขาไม่อยากให้ยายแป๊ดคิดว่าเขาไม่ใส่ใจเรื่องการซ้อม หรือทำให้เธอผิดหวัง “ผมจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ครับ แป๊ด ขอโทษที่เสียเวลาไปนาน”
"ดีค่ะ" ยายแป๊ดตอบ รอยยิ้มของเธอดูอบอุ่นแต่มีบางอย่างที่แฝงไปด้วยเจตนาที่วิคเตอร์ไม่ทันสังเกตเห็น "รีบไปอาบน้ำเถอะนะคะ แล้วเข้านอนเร็วๆ พรุ่งนี้เรามีงานที่ต้องทำกันอีกมาก"
วิคเตอร์พยักหน้าและลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำทันที ทิ้งโทรศัพท์ของเขาไว้บนเตียงโดยไม่คิดอะไร เขารีบล้างตัวล้างหน้าอย่างเร็วที่สุด หวังจะรีบกลับมานอนพักผ่อนตามคำแนะนำของยายแป๊ด
ขณะที่วิคเตอร์อยู่ในห้องน้ำ ยายแป๊ดหันมามองโทรศัพท์ที่วางอยู่บนเตียง รอยยิ้มของเธอขยับกว้างขึ้นเล็กน้อย เธอหยิบโทรศัพท์ของวิคเตอร์ขึ้นมา เปิดดูหน้าจออย่างคล่องแคล่วก่อนจะเลื่อนหาเบอร์โทรศัพท์ของมุกดาและโซเชียลมีเดียทั้งหมดของเขา
ด้วยความเชี่ยวชาญและมุ่งมั่นในเจตนาของเธอ ยายแป๊ดใช้เวลาไม่กี่นาทีในการบล็อกมุกดาจากทุกช่องทาง โซเชียลมีเดียและเบอร์โทรศัพท์ถูกบล็อกเรียบร้อย ราวกับว่าสายสัมพันธ์ระหว่างวิคเตอร์กับแฟนสาวของเขาถูกตัดขาดโดยที่เขาไม่รู้ตัว
เธอวางโทรศัพท์กลับที่เดิมบนเตียง และยืนมองประตูห้องน้ำ รอให้วิคเตอร์ออกมาอย่างเงียบๆ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
วิคเตอร์ก้าวออกมาจากห้องน้ำ ผมยังชื้นและหยดน้ำเล็กๆ ไหลลงมาตามแผ่นอกที่เปลือยเปล่า เขาสวมเพียงกางเกงขาสั้นตัวหลวม เผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแกร่งและผิวที่ยังชุ่มชื้น "ผมพร้อมแล้วครับ ขอบคุณแป๊ดที่เตือนนะครับ" เขากล่าวพลางใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมอย่างลวกๆ
"แป๊ดแค่ทำหน้าที่ของตัวเองค่ะ" เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มเย็นชา สายตาของเธอกวาดมองร่างกายของวิคเตอร์อย่างพินิจพิเคราะห์ "พักผ่อนเถอะนะคะ คืนนี้ยังอีกยาว... แล้วพรุ่งนี้เช้าคุณจะต้องพร้อมสำหรับการซ้อมพิเศษ" น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความหมายบางอย่างที่วิคเตอร์ไม่อาจเข้าใจได้ในตอนนี้
วิคเตอร์พยักหน้าอย่างไร้เดียงสา ก่อนจะคลานขึ้นเตียง เตรียมตัวเข้านอน ยายแป๊ดยืนอยู่ที่ประตู สายตาจับจ้องวิคเตอร์ด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ ราวกับเธอได้ควบคุมทุกสิ่งในบ้านหลังนี้อย่างสมบูรณ์แบบ เธอค่อยๆ ปิดไฟ ทิ้งไว้เพียงความมืดและรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจ ประหนึ่งว่าเธอได้ครอบครองทั้งร่างกายอันงดงามและจิตใจอันบริสุทธิ์ของนักกีฬาหนุ่มไว้ในอุ้งมือแล้ว
ยายมีของดีอะไร อยากได้วิชาบ้าง วาสนามาก หนุ่มหล่อหุ่นดีนักกีฬาชายแท้วัยกรุบสดๆซิงๆนอนให้โลมเลียแทะโลม รอแป้ดโดยเยสครับ หมันไส้ ขอบคุณครับ เป็นตอนที่ซี๊ดเสียวที่สุดของเรื่อง ขอบคุณ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณที่มาต่อครับ รอเรื่องนี้ตลอดครับ รอติดตามมากครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ โอ้ยลุ้นต่อเลยยยยย ชอบ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ รอความตื่นเต้นน ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2